Nog een taboe dat stilaan sneuvelt

[Guderian]

Ecoloog Boudewijn Heuts, verbonden aan het Swammerdam Institute for Life Sciences van de Universiteit van Amsterdam, stelt dat men zich moet inspannen voor het behoud van de verschillende mensenrassen. Heuts meent dat rassenvermenging afgewezen moet worden. Hij schreef daarover ondermeer zelfs een brief aan de weduwe Rost van Tonningen.
Het taboe op de rassentheorieën moet worden gebroken, vindt Heuts. Hij erkent in universiteitsblad 'Folia' de brief te hebben geschreven. De fabel die door linkselaars werd verspreidt als zouden er geen mensenrassen bestaan wordt meer en meer onderuit gehaald.

[Darwin]

Ik heb niet gestemd omdat er volgens mij een mogelijkheid ontbreekt :

Zowel rassenvermenging als het behoud van raskenmerken hoeven elkaar niet uit te sluiten.

Dus zou er een mogelijkheid moeten bestaan in de zin van "Moet de mensheid in al zijn verscheiden raskenmerken behouden blijven?" of iets dergelijks. Dat betekent dat de verscheidenheid in mensenrassen toch behouden blijft, hoewel vermenging toch kan plaatsvinden.

Want als twee mensen van verschillend ras elkaar ontmoeten en verliefd worden op elkaar en samen kinderen willen mag je hen dat geluk toch niet misgunnen enkel maar om de "heilige raszuiverheid" te bewaren.

[Duym]

Darwin, de met telepatische gaven behepte man die telkenmale (toch vaak) mijn gedachten steelt.

[Supe®Staaf]

Guderian construeert zijn polls op dezelfde manier als ik.
Ik heb daarentegen wel genoeg respect voor de serieuze topics om mijn zever op koetjes en kalfjes te posten...........

[aeneas]

Rassenscheiding?


Omdat onze voorouders enkele honderden millennia geleden afscheid namen van broers en zussen, ouders en familie, en aan een lange tocht begonnen die honderden kilometers verder eindigde zou er een verschil zijn?

De verschillen in de rassen zijn enkel en alleen ontstaan door aanpassing aan de omgeving die nu eenmaal anders is dan die vanwaaruit we komen (Ethiopië).

Nu we de macht hebben om meer en meer zelf die omstandigheden aan te passen zijn die aanpassingen minder belangrijk.

Rassenscheiding? Waarom???

[Duym]

Oorspronkelijk geplaatst door Superstaaf®

Guderian construeert zijn polls op dezelfde manier als ik.
Ik heb daarentegen wel genoeg respect voor de serieuze topics om mijn zever op koetjes en kalfjes te posten...........

Ik moet bekennen dat je respect afdwingt. Inderdaad al dat Belzieke gedoe staat op koetjes en kalfjes. Maar wat gaat Bertje van België daarvan zeggen?

En als we het dan toch over de Bertjes hebben: beide Bertjes hebben gemeen dat ze dank zij hun papa, kunnen deelnemen aan een door de staat betaalde tralala.

[Guderian]

Oorspronkelijk geplaatst door Darwin

Ik heb niet gestemd omdat er volgens mij een mogelijkheid ontbreekt :

Zowel rassenvermenging als het behoud van raskenmerken hoeven elkaar niet uit te sluiten.

Dus zou er een mogelijkheid moeten bestaan in de zin van "Moet de mensheid in al zijn verscheiden raskenmerken behouden blijven?" of iets dergelijks. Dat betekent dat de verscheidenheid in mensenrassen toch behouden blijft, hoewel vermenging toch kan plaatsvinden.

Want als twee mensen van verschillend ras elkaar ontmoeten en verliefd worden op elkaar en samen kinderen willen mag je hen dat geluk toch niet misgunnen enkel maar om de "heilige raszuiverheid" te bewaren.

Bij rasvermenging kan je natuurlijk niet kiezen wat behouden blijft en wat niet. Je hebt mij niet kunnen overtuigen dat bij rasvermenging er geen vermindering zou zijn van zeldzame genetische combinaties. Vanaf dat je rasvermenging hebt, heb je verarming en vermindering van verscheidenheid in rassen.

[Knuppel]

[quote]

Oorspronkelijk geplaatst door Duym

Ik moet bekennen dat je respect afdwingt. Inderdaad al dat Belzieke gedoe staat op koetjes en kalfjes. Maar wat gaat Bertje van België daarvan zeggen?

Gelukkig weet Bertje van België niet wie Superstaaf is.
Het kalf!

En als we het dan toch over de Bertjes hebben: beide Bertjes hebben gemeen dat ze dank zij hun papa, kunnen deelnemen aan een door de staat betaalde tralala.

[Patriot!]

Hemeltje lief wat een intellectuele capaciteiten heeft die Guderian toch!
Ik zou mij warempel tot het nazisme bekeren nu ik zie wat een respect die Guderian hier afdwingt!
Heil Guderian! Vlaanderen Hoezee!

[Jos Verhulst]

Ik schuif de volgende stellingen naar voor: (a) het concept ras in zinvol, en er bestaan in bepaalde opzichten inderdaad serieuse verschillen in de gemiddelde eigenschappen voor de diverse rassen ; (b) menselijke individuen moeten op hun individuele kwaliteiten beoordeeld worden, en niet op de gemiddelde eigenschappen van de biologische of sociologische groep waartoe ze behoren ; (c) het streven naar ‘raszuiverheid’ komt neer op de onderwerping van het menselijk individu aan een groep of een groepsstreven, en is als zodanig te verwerpen; (d) de systematische ontkenning van raciale of etnische verschillen in groepsgemiddelden, zoals die door de politiek-correcten wordt gehuldigd, is al even verwerpelijk als het klassieke racisme, en leidt evengoed tot abject onrecht. Laten we niet alleen het racisme, maar ook het neo-racisme verwerpen (zie hieronder).

De opdeling van de mensheid in raciale groepen is een soort natuurgegeven, waarvoor we een open oog moeten hebben maar dat dat we niet als grondslag kunnen gebruiken voor de uitbouw van onze menselijke toekomst. Mensen mogen niet het object zijn van staatsgedirigeerde kweekprogramma’s. Wij zijn menselijke individuen, morele producenten, en geen kweekdieren. Laat ieder individu maar voor zichzelf uitmaken in hoeverre hij raciale overwegingen in zijn/haar levenskeuzes wil laten meespelen. Laat het vrije woord en het vrij onderzoek, zonder vooroordelen, geschreeuw, intimidatie en wettelijke verbodsbepalingen, de waarheid in verband met raciale verschillen aan de oppervlakte brengen. Maar leg geen rasidealen van bovenaf op; dat is de kortste weg naar de maatschappelijke afgrond.

Hieronder enkele tekstjes van mij uit een polemiek, vorig jaar verschenen in Klaas’. Daarin wordt ook het mijns insziens cruciale concept ‘neo-racisme’ verduidelijkt.

--------

HET TOTALITAIRE DENKEN VAN PROF.VERMEERSCH (Klaas’ 02 01)

In De Standaard (3/4 - 2 - 2001) verscheen een merkwaardig interview met prof.em. Vermeersch, boegbeeld van de Vlaamse vrijzinnigheid en dito skeptisch en politiek-correct denken. Aanleiding is het proces dat het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding inspant tegen drie bij het Vlaams Blok aanleunende vzw’s. Professor Vermeersch ondersteunt de stelling, dat in het 70 punten- programma van het Vlaams Blok wel degelijk sprake is van racisme. Dit interview is van groot belang voor iedere democraat, omdat het op een zeer consequente manier de ideologische stellingen samenvat waarmee de maatschappelijke elite de verworvenheden van de Verlichting wil afbreken.

Laten we eerst even ingaan op de Vermeersch’ karakterisering van de democratie: “Een echte democratie heeft twee polen: aan de ene kant de constitutie, ondersteund door internationale verdragen over de mensenrechten. Aan de andere kant het spel van meerderheid en minderheid. Het ene kan niet zonder het andere. Wie een meerderheid haalt, maar in strijd met de grondwet of de mensenrechten handelt, is democratisch niet legitiem”. Dit is een corrumpering van het begrip ‘democratie’, waarvan de letterlijke betekenis luidt: ‘heerschappij door het volk’. Vermeersch vindt dat ‘het spel van meerderheid en minderheid’ moet ingeperkt worden door een andere ‘pool’, namelijk een corpus van fundamentele wetten en verdragen die zich blijkbaar onttrekken aan het ‘spel van meerderheid en minderheid’. Dit impliceert natuurlijk, dat er een internationale elite bestaat boven het volk, die dan de inhoud van deze ‘pool’ bepaalt. Met andere woorden: volgens Vermeersch bepaalt de internationale maatschappelijke elite de grenzen van de zandbak, waarbinnen het plebs dan het spel mag spelen van meerderheid tegen minderheid. Vermeersch doet aan woordzwendel: hij staat een elitocratie voor, en noemt dat democratie.

Het democratie-begrip van Vermeersch omvat nog een tweede corrupt element. “Het is perfect democratisch een meerderheid te vormen met andere partijen en te weigeren één partij te betrekken in een coalitie - wat we cordon sanitaire noemen”. In werkelijkheid kan men de problematiek van de coalitievorming helemaal niet herleiden tot het cordon sanitaire rond het Vlaams Blok. Kijk naar de laatste gemeenteraadsverkiezingen. In Vilvoorde wordt de VLD in de oppositie gemanoeuvreerd met behulp van het FDF (de zogenaamd uitgetreden FDF-ers zijn volgens de website van het FDF nog altijd FDF-verkozenen). De opdeling van verkozenen in leden van meerderheid en oppositie is altijd ondemocratisch, in de zeer letterlijke zin dat deze opdeling allerminst de wil van het volk uitdrukt. In werkelijkheid is zo’n opdeling een particratisch verschijnsel: het zijn niet de burgers doch de partijhoofdkwartieren die na de verkiezingen de facto een deel van de mandaten vernietigen door de betrokken verkozenen in de oppositie te verbannen. Het ‘cordon sanitaire’ rond het Vlaams Blok is maar één specifieke toepassing van een veel algemener anti-democratisch verschijnsel. Betekent dit, dat men alle verkozenen tot samenwerking moet verplichten? Dat is onmogelijk en ongewenst. Verkozenen worden geacht naar best inzicht en vermogen de gemeenschap te dienen, en ze moeten daarbij als vrije geesten kunnen optreden. Externe dwangmaatregelen zijn daarbij uit den boze. Verkozenen des volks kunnen dus niet tot onderlinge samenwerking of overleg worden verplicht, ook niet binnen hun eigen partij. Om dit laatste te garanderen zouden alle stemmingen in parlement, gemeenteraad enz. geheim moeten zijn. Verder zou uitsluiting van goede verkozenen onmogelijk kunnen gemaakt worden door de invoering van directe democratie. Indien een in de oppositie gemanoeuvreerde partij werkelijk standpunten inneemt waarvoor bij de bevolking een democratische meerderheid kan worden gevonden, dan krijgt zo’n partij de mogelijkheid om een referendum op volksinitiatief te lanceren en zo haar slag thuis te halen. Het feit dat het referendum door een oppositiepartij kan worden gebruikt, wordt door nogal wat politologen als een bezwaar tegen de directe democratie gezien (zie bv. de commentaar van Jo Buelens in De Morgen, 16 - 1 - 2001). Dat is de omgekeerde wereld: vanuit democratisch oogpunt is niet het referendum problematisch, maar wel de praktijk om een deel der verkozenen via coalitievorming van de besluitvorming af te snijden. Zo’n coalitievorming heeft alles met particratie, en niets met democratie te maken, en het betoog van Vermeersch volgt terzake geen democratische, maar een particratische logica.

Niet alleen stelt Vermeersch het huidige particratische systeem als ‘democratisch’ voor. Hij bepleit ook een beperking op de vrije meningsuiting. Ook hier neemt hij een anti-democratisch standpunt in, omdat het Vrije Woord een noodzakelijke voorwaarde is voor democratie: “Maar vrije meningsuiting is niet heilig. Racistische propaganda is onduldbaar, omdat het geleid heeft tot verschrikkelijke zaken in de twintigste eeuw. Omdat het een rechtstreekse aansporing tot ge-weld is, en bovendien verboden door wetten en verdragen”.

Voor een democraat en humanist is vrije meningsuiting juist wél heilig. Waarom? Voor de humanist is het Vrije Woord heilig omdat de mens, in zijn diepste kern, het wezen is dat spreekt. Wie iemand spreekverbod oplegt, ontkent rechtstreeks diens recht op menselijk bestaan. Voor de democraat is het Vrije Woord heilig, omdat het de noodzakelijke bestaansvoorwaarde is voor een authentieke democratie. De soevereiniteit van het volk begint bij het soevereine spreekrecht van de individuen en iedere dictatuur begint met een inperking van dit individuele Vrije Woord.

Volgens Vermeersch mag meer bepaald niet in negatieve zin over de multiraciale samenleving worden gesproken: “Maar wie dat woordje multiraciaal in een negatieve context gebruikt, bewijst dat hij racist is. Het zeventigpunten-plan roept op tot het bestrijden van de multiraciale opvoeding in de scholen: dat is racistische propaganda. Wie spreekt van een multiraciale utopie, zegt dat de genetische afkomst van groepen zo bepalend is dat ze het samenleven met andere groepen onmogelijk maakt. Dat is wetenschappelijk onhoudbaar en automatisch discriminerend. Raciale kenmerken hebben geen enkele impact op het gedrag. Het is onrechtvaardig mensen meerder- of minderwaardig te achten op grond van afstamming, of hen te verbieden zich te vermengen. Het zeventig-puntenprogramma is daarom, waar het in negatieve zin het woord multiraciaal gebruikt, duidelijk racistisch. Letterlijk. Expliciet”.

Het is me hier niet te doen om het zeventigpuntenprogramma van het Vlaams Blok, dat ik zelf nooit gelezen heb. Maar ik heb wel een reeks aanmerkingen op de logica van professor Vermeersch.

Vooreerst valt op, dat professor Vermeersch het negatief becommentariëren van een multiraciale samenleving gelijkstelt met de bewering, dat sommige mensen meer- of minderwaardig zijn, of met de bewering dat mensen van verschillend ras niet kunnen samenleven. Dat is logisch fout. Men kan bijvoorbeeld perfect stellen, dat mensen van verschillend ras helemaal niet ongelijkwaardig, maar wel verschillend zijn, en dat deze verschillen het samenleven niet onmogelijk maken, doch wel bezwaren, en dat het utopisch is om dit soort problemen te ontkennen. Op dezelfde manier kan men bijvoorbeeld zeggen dat introverte mensen best huwen met introverten, en extraverten best met extraverten, zonder daarom één van deze beide mensentypes te discrimineren of minder te achten. Nogmaals, het is me hier niet te doen om de juistheid van dit soort stellingen, doch om de manke logica van Vermeersch.

Professor Vermeersch stelt ook, dat raciale kenmerken geen enkele impact hebben op het gedrag. Waar haalt hij die zekerheid vandaan? In elk geval varieert het maatschappelijk gedrag zeer sterk met het ras. De zwarten, die in de USA ongeveer 12% van de bevolking uitmaken, zijn verantwoordelijk voor meer dan de helft van de gewelddadige misdrijven (http://www.ojp.usdoj.gov/bjs/homicide/race.htm). Indien de zwarten verhoudingsgewijs evenveel zouden moorden als de blanken, zouden in de USA elk jaar pakweg 8.000 mensenlevens worden gered. Het verschil in criminaliteitsgraad tussen blank en zwart is ongeveer even sterk als het dito verschil tussen mannen en vrouwen. Het is zeer plausibel dat dit laatste verschil ten dele genetisch is bepaald; waarom zou het raciale verschil dan ook niet ten dele genetisch bepaald kunnen zijn? Ook de schoolloopbaan verloopt bij zwarten gemiddeld helemaal anders. Zwarten scoren gemiddeld aanzienlijk lager dan blanken op IQ-tests, presteren gemiddeld veel slechter op school en zijn zwaar ondervertegenwoordigd in de meer intellectuele beroepen, hoewel ze op allerhande manieren ‘positief gediscrimineerd’ worden ten overstaan van blanken. Hoe weet Vermeersch zo zeker, dat zo’n verschillen niet ten dele genetisch bepaald zijn? Mensen van West-Afrikaanse afkomst blinken uit in loopnummers over korte afstand, terwijl toplopers over lange afstanden vooral uit Oost-Afrika stammen. Er zijn zeer goede redenen om te geloven dat zo’n verschillen in atletisch vermogen ten dele genetisch zijn bepaald. Waarom zouden dan geen genetisch bepaalde raciale verschillen kunnen voorkomen in maatschappelijk relevante eigenschappen als gemiddelde intelligentie of gemiddeld crimineel gedrag? Vermeersch poneert gewoon een politiek correct dogma, en hij wil diegenen die hem tegenspreken laten vervolgen wegens ‘racisme’. Hij staat in die houding allerminst alleen. Onderzoekers als Arthur Jensen, die zich ondermeer met de studie van rassenverschillen hebben beziggehouden, worden al jarenlang fysiek geterroriseerd door actiegroepen en gediffameerd in de politiek correcte pers. Blijkbaar delen veel mensen de overtuiging van Vermeersch, dat het Vrije Woord niet heilig is.

Het betoog van Vermeersch wemelt van de non sequiturs en onbewezen uitgangspunten. Maar zelfs indien hij gelijk zou hebben met zijn bewering, dat het negatief gebruik van de term ‘multiraciaal’ automatisch als racistisch moet gebrandmerkt worden, dan volgt hieruit geenszins dat dit woordgebruik moet verboden of vervolgd worden. Volgens Vermeersch is dit verbod nodig, omdat het “..geleid heeft tot verschrikkelijke zaken in de twintigste eeuw”. Gezien de verwijzing naar Hitler is hiermee waarschijnlijk de holocaust bedoeld. Maar hoe staat het dan met het communisme, dat vermoedelijk veel meer slachtoffers heeft gevergd dan het nazisme? Wil Vermeersch ook communistische propaganda verbieden, omdat dit “..geleid heeft tot verschrikkelijke zaken in de twintigste eeuw” ? En hoe staat het met de ongeveer twee miljoen slachtoffers van de Amerikaanse invasie in Vietnam in de jaren ‘60 en ‘70? Moeten de anticommunistische argumenten, waarmee US-supporters deze oorlog goedpraten, ook niet worden verboden om dezelfde reden? Wat zijn eigenlijk de criteria van Vermeersch om aan het ene soort slachtoffers meer gewicht toe te kennen dan aan anderen? Want dat doet hij, wanneer hij zijn spreekverbod beperkt tot één ideologische richting.

Nee, Vermeersch’ standpunt mag dan wel politiek correct zijn, logisch is het niet, en het getuigt niet van democratische gezindheid. Het ‘Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding’ , dat door Vermeersch blijkbaar wordt gesteund, is gewoon een instrument dat sommige politieke partijen (en in deze partijen ingeplante organisaties) hebben gecreëerd om politieke tegenstanders zonder debat te kunnen vernietigen. Dit werd de laatste dagen nog eens duidelijk toen een topman van dit centrum, Jean Cornil, rechtstreeks tot gecoöpteerd SP-senator werd gepromoveerd - voor bewezen diensten, mogen we aannemen... Zo’n praktijken hebben niets te doen met democratie, en alles met de particratische dictatuur door onze politiek-maatschappelijke elite. Ook Vermeersch staat zo’n dictatuur voor, hetgeen nog eens bleek uit zijn laatste statement in het Standaard-interview : “Dewinter mag bij een veroordeling van zijn vzw’s in ieder geval vergeten dat hij nog ooit burgemeester wordt. In dat geval kan de koning perfect weigeren hem te benoemen”.

Alsof de koning een democratische instantie is.

(=> volgende posting)

[Jos Verhulst]

(vervolg van voorgaande posting)


Racisme in Klaas’ ? (Klaas 03 01)

Mijn stuk in Klaas’ Commentaar (18-2-2001) heeft zowel positieve als negatieve reacties uitgelokt. In het nummer van 14-3-2001 verschenen twee negatieve reacties. Eerst nog even herhalen waarover het gaat. Prof.Vermeersch schrijft: ‘raciale kenmerken hebben geen enkele impact op het gedrag’. Ik trek die stelling in twijfel. Wat ik niet in twijfel trek, is dat mensen los van hun ‘ras’ (etniciteit is wellicht een beter, want minder geladen woord) als volkomen gelijkwaardig moeten beschouwd worden. Mannen zijn niet minder waard dan vrouwen, omdat de meeste gewelddaden door mannen worden gepleegd. Een kind met een wat lager IQ is volkomen gelijkwaardig met een kind met hoger IQ. De reacties van MX en FY suggereren dat ik zo’n verband wel zou leggen. Ik doe dat niet, ik heb dat nooit gedaan, en ik heb in heel wat teksten (reeds in het eerste Klaas-nummer dat ooit verscheen) uitdrukkelijk betoogd dat verschillen tussen mensen, zowel op individueel vlak als op groepsvlak, niets te maken hebben met verschillen in waardigheid of recht.

MX formuleert drie zakelijke aanmerkingen waarop ik kort wil ingaan.

Ten eerste brengt zij het ‘bias’-argument tegen IQ-tests ter sprake. Volgens dit bezwaar zou de score afhankelijk zijn van iemands socio-culturele achtergrond. Men spreekt van ‘content bias’ of ‘cultural bias’. Dit is een veelgehoorde opmerking die je bijna automatisch hoort bij een losse babbel over IQ-tests. Over deze problematiek is een berg wetenschappelijke literatuur verschenen. Eigenlijk is het werk van Arthur Jensen terzake zeer relevant (‘Bias in mental testing’ New York: Free Press 1980). Maar omdat Jensen een onderzoeker is die men volgens velen beter beschimpt dan beluistert, zal ik maar een politiek correcte bron nemen. De bijdrage van Christopher Jencks (‘racial bias in testing’; p.55-85 in: Jencks & Phillips ‘The black-white test score gap’, Washington: Brookings Institution Press 1998) geeft naar mijn inzicht een nogal goed overzicht van de problematiek (en het bedoelde boek is helemaal volkomen ‘politiek correct’). Jencks verwerpt de verklaring vanuit ‘content bias ‘die MX voorstelt: “..we do know that the size of the {test score} gap does not depend in any simple, predictable way on the nominal content of the test” (p.69). Voor zover ik kan overzien is dit ook de opvatting van de overgrote meerderheid van de onderzoekers op dit gebied. Het uiteindelijk besluit van Jencks is dubbel. Enerzijds meten de tests reële verschillen, met reële maatschappelijke gevolgen: “The skill differences that the tests measure are real, and these skills have real consequences both at school and at work” (p.84). Het probleem zit hem volgens Jencks elders: “But inability to measure the other predictors of performance, on which blacks seem far less disadvantaged, poses a huge social problem” (p.84). Het probleem zit hem niet in het feit, dat de IQ-tests partijdig of irrelevant zijn. De testen voorspellen bv. schoolresultaten of professionele voor blank en zwart met dezelfde relatieve nauwkeurigheid. Het probleem schuilt hem hierin, dat IQ-tests maar één aspect van de menselijk bekwaamheden meten. Indien men bijvoorbeeld mensen aanwerft op basis van zo’n test, maakt men abstractie van andere aspecten die even veel kunnen doorwegen voor de kwaliteit van het werk maar moeilijker te meten zijn. Het is alsof een coach basketbalspelers zou opstellen louter op basis van één parameter, namelijk hun lichaamslengte. Lichaamslengte is statistisch gesproken een relevante parameter voor een basketbalspeler, maar is onvoldoende doorslaggevend om als indicator dienst te doen voor de inschatting van de bekwaamheid van een individuele kandidaat-speler. Je zult dus verhoudingsgewijs in de top veel lange basketbalspelers aantreffen, maar indien je enkel dit criterium bij selectie zou toepassen zou je toch veel bekwame, maar wat korter uitgevallen basketbalspelers ten onrechte uitsluiten ten nadele van langere, maar overigens minder begaafde kandidaat-spelers. Het probleem is niet dat IQ-tests irrelevant of cultureel gekleurd zijn; het probleem schuilt in het gebruik van die tests op een kapitalistische arbeidsmarkt.

Ten tweede stelt MX dat het inkomen van een zwarte gemiddeld 5 keer lager ligt dan dat van een blanke. Zij suggereert dat minder goede schoolresultaten of testscores het gevolg zijn van de slechte sociale omstandigheden. Ik ken niemand die ontkent dat ongelijke materiële omstandigheden een belangrijke impact hebben op school of werk. Onderzoekers pogen dit probleem te omzeilen door de schoolresultaten of IQ-scores te vergelijken binnen gelijke inkomensklassen. Herrnstein en Murray geven in hun berucht boek ‘The Bell Curve’ (New York: Free Press paperbacks book 1996, p.288) een vergelijking van de IQ-scores bij blank en zwart, voor gelijke ‘socio-economische status’ (SES). Het resultaat is, dat het IQ voor blank en zwart toeneemt met SES, en dat binnen een bepaald SES-deciel het verschil in gemiddeld IQ in grote lijnen constant blijft. Een ander resultaat dat in deze kontekst relevant kan zijn is hun stelling, dat blanken en zwarten met gelijk IQ, leeftijd en geslacht in de USA een gelijk inkomen hebben (p.323-326). Nu houd ik niet erg van het boek van Herrnstein en Murray, omdat deze auteurs - hoewel ze veel gegevens aanbieden - redeneren langs sociaal-darwinistische lijnen en het kapitalisme als een vast gegeven vooropstellen. Maar er zijn andere bronnen. In het reeds vermelde boek ‘The Black-white test score gap’ (nogmaals: een werk dat aan alle vereisten van politieke correctheid voldoet) gaan Johnson en Neal (‘Basic skills and the black-white earnings gap’, p.480- 497) in op dezelfde problematiek. De auteurs vergelijken jonge blanken en zwarten, en stellen vast dat de blanken uit deze groep per jaar bijna dubbel zoveel verdienen als de zwarten. Alle leden van de onderzochte cohorte hadden een test afgelegd, die peilt naar basisvaardigheden (AFQT = ‘Armed Forces Qualification Test’). Wanneer men blanke en zwarte jongeren vergelijkt met dezelfde AFQT-score blijkt het inkomen per uur nauwelijks nog te verschillen; zwarte vrouwen verdienen dan 5% meer, en zwarte mannen 9% minder dan hun blanke generatiegenoten. Wel blijkt dat zwarten, met name in de lagere AFTQ-scoregroep, verhoudingsgewijs minder uren werken per jaar. De auteurs laten ter verklaring verschillende mogelijkheden open: misschien is er sprake van discriminatie door werkgevers, of misschien hebben zwarte jongeren minder toegang tot informele job-netwerken (p.494).

Ten derde stelt MX dat genetische verschillen tussen mensen van verschillend ras zeer klein tot verwaarloosbaar zijn. Op dit punt kan ik kort zijn: ik vind alle kwantitieve uitspraken over fenotypische gevolgen van genetische verschillen weinig zinvol. Wijziging van één enkel DNA-basepaar op één plaats, kan meer fenotypische gevolgen hebben dan duizend wijzigingen elders. Het genetische verschil tussen mens en chimpansee is bijvoorbeeld ongeveer dubbel zo groot als het verschil tussen mens en gorilla. Dat betekent niet dat de chimpansee in fenotypisch opzicht ongeveer halverwege mens en gorilla staat.

De opmerking van FY begrijp ik niet goed. Hij schrijft: “Het is niet omdat statistisch gezien in een bepaalde regio zwarten meer misdaden zouden plegen dan blanken, of mannen meer dan vrouwen, dat je kunt schrijven dat zwarten ‘verantwoordelijk’ zijn voor meer dan de helft van de gewelddadige misdrijven”. Ik ga ervan uit dat iemand die een gewelddadige (of andere) misdaad pleegt, in eerste instantie voor die daad verantwoordelijk is (al zijn er natuurlijk uitzonderingen, waarbij rechter of jury naar best vermogen tot een oordeel moeten komen). Pleegt een blanke resp. een zwarte een gegeven misdaad, dan is het een blanke/zwarte die de verantwoordelijkheid voor die daad draagt. De optelsom van die individuele vaststellingen leidt in casu dan naar de conclusie, dat er verhoudingsgewijs meer zwarten verantwoordelijk zijn voor een gewelddadige misdaad dan blanken. Precies dezelfde redenering kun je ook maken voor mannen versus vrouwen. Mannen zijn naar mijn mening inderdaad verantwoordelijk voor pakweg 90% van de gewelddadige misdrijven. Indien FY die conclusie verwerpt, dan zou hij best specifiëren wie of wat volgens hem dan wél verantwoordelijk is. Ten overvloede zal ik nog maar eens herhalen dat dit soort verschillen in mijn ogen geen enkel, maar dan ook GEEN ENKEL gevolg kan hebben voor de waardigheid of de rechten van een zwarte of van een man.

FY zegt ook, dat ik ‘universele waarde’ toeken aan de cijfers uit de USA. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik dit las, en heb mijn tekst nog eens herlezen. Waar staat d�*t? Ik citeer enkel een officieel Amerikaans cijfer en nergens veralgemeen ik het door dit cijfer samengevat fenomeen naar een niet-Amerikaanse kontekst. Dat is ook niet nodig voor mijn betoog. Mijn bedoeling is om aan te tonen dat de stelling van Vermeersch, namelijk dat raciale kenmerken geen enkele invloed hebben op het gedrag, allerminst vanzelfsprekend is. Binnen de Amerikaanse kontekst is er bijvoorbeeld wel een duidelijk verschil. Nergens zeg ik, of is nodig voor mijn argument, dat een eventueel verschil in alle konteksten konstant moet zijn. Best mogelijk dat er in andere konteksten andere, mogelijk zelfs omgekeerde verschillen in gemiddeld gedrag opduiken; of dat de verschillen die in een bepaalde kontekst opduiken, in een andere kontekst zullen verdwijnen (wat mijn persoonlijk vermoeden is: hoe menswaardiger een samenleving, hoe meer de individuele morele krachten het gedrag kunnen leiden). Wie zegt dat rogge in koudere klimaten beter gedijt dan rogge, en bovendien het vermoeden uitspreekt dat dit verschil samenhangt met de verschillende constitutie van rogge en tarwe, heeft daarmee toch ook niet gezegd dat rogge altijd beter gedijt dan tarwe, of dat rogge intrinsiek beter is dan tarwe?!

In een bijgaande, meer algemene tekst probeer ik nog eens mijn gedachtengang inzake etnische of raciale verschillen samen te vatten.

(=> voor vervolg, zie volgende posting)

[Jos Verhulst]

(dit is het verovlg van de voorgaande posting)

RACISME EN NEO-RACISME

Een open brief aan mijn neo-racistische opponenten

-----------------------------

Wie spreekt over menselijke rassen, loopt risico’s. Er bestaat een soort politiek-correct canon, waarvan je niet ongestraft afwijkt. Voor je het weet, word je beschuldigd van racisme, door mensen die zichzelf als anti-racistisch beschouwen. En je loopt het risico, om aangeklaagd te worden door speciaal daartoe opgerichte staatsinstellingen. Mijn opvattingen wijken af van het politiek-correcte canon, en dat zal ik geweten hebben. Deze tekst is een poging om nog eens mijn fundamentele opvattingen samen te vatten. Ik denk dat er inzake etnische of raciale verhoudingen twee problematische stromingen zijn: het klassieke of ‘gewone’ racisme en het neo-racisme, waarbij momenteel het grootste gevaar uitgaat van het neo-racisme. Voor alle duidelijkheid: ik gebruik de termen ‘racisme’ en ‘neo-racisme’ hier niet in een veroordelende betekenis, maar als de objectieve karakterisering van welbepaalde opvattingen.

Wat ‘gewoon’ racisme is weet iedereen. Dit racisme is een opvatting die twee principes omvat: (1) de waardigheid en de rechten van een mens hangen af van zijn lichamelijke constitutie, en (2) die lichamelijke constitutie vertoont zo’n sterke raciale of etnische verschillen, dat mensen op grond daarvan effectief uiteenlopende waardigheid en rechten ontlenen. Het nazi-regime of het voormalige apartheidsregime in Zuid-Afrika zijn twee klassieke voorbeelden van racistische systemen.

Wat neo-racisme is weet niet iedereen. Neo-racisme is een opvatting die twee principes omvat: (1) de waardigheid en de rechten van een mens hangen af van zijn lichamelijke constitutie, en (2’) die lichamelijke constitutie vertoont geen relevante raciale of etnische verschillen, zodat aan alle mensen gelijke rechten en gelijke waardigheid moet worden toegekend. Neo-racisme is volgens mij de overheersende doctrine in de meeste westerse landen.

Ik verwerp het racisme én het neo-racisme, omdat ik het gemeenschappelijk uitgangspunt (1) van deze twee doctrines afwijs. In deze tekst wil ik twee stellingen toelichten. Ten eerste zal ik betogen dat het neo-racisme als doctrine op termijn naar een even mensonwaardige en raciaal geobsedeerde samenleving zal leiden als het oude racisme. Ten tweede verdedig ik mijn alternatief: het individualisme.


De valstrikken van het neo-racisme

Aanhangers van het neo-racisme beschouwen zichzelf als bestrijders van het racisme. Zij bekampen de stelling (2) van de racisten, en stellen daar hun eigen stelling (2’) tegenover. Het lijdt geen twijfel, dat de neo-racisten vaak door goede morele bedoelingen bezield zijn. Zij voelen in het beste van zichzelf het gelijkheidsideaal leven, en dit ideaal willen zij verdedigen tegenover de racisten. Het probleem met de neo-racisten (althans met de besten onder hen, want er lopen ook neo-racisten rond met minder edele bedoelingen) is, dat zij het juiste morele ideaal (het gelijkheidsideaal) verbinden met een verkeerde gedachte (namelijk dat gelijkheid iets met lichamelijkheid heeft te maken).

Het is in mijn ogen volkomen absurd om de grondslag voor het gelijkheidsideaal in één of andere materiële of stoffelijke factor, zoals bijvoorbeeld de biologische constitutie van de mens, te willen zoeken. Het gelijkheidsideaal is een moreel concept, en morele concepten kunnen nooit afgeleid worden uit fysische of biologische feiten. In de wetten van de fysica, de chemie, de fysiologie enz. schuilt eenvoudig niets dat als zodanig het fundament kan bieden voor een conclusie op het morele domein.

Maar bovendien is zo’n onterechte herleiding van het gelijkheidsideaal tot veronderstelde biologische of genetische gelijkheid ook gevaarlijk. Welmenende neo-racisten geloven te moeten stellen, dat de menselijke rassen gelijk zijn omdat er geen relevante genetische of aan de biologie gebonden gemiddelde verschillen zijn. Zelfs indien dit laatste waar zou zijn, vind ik deze gedachtengang nog verschrikkelijk. Hebben deze goedmenende neo-racisten al eens nagedacht over de gevolgen van hun denkwijze voor andere dan etnische intermenselijke verschillen? Neem bijvoorbeeld mensen met syndroom van Down. Deze individuen vertonen een duidelijk genetisch verschil met de meeste andere mensen: zij hebben een chromosoom te veel en dit genetisch verschil hangt duidelijk samen met een afwijkend gemiddeld gedrag, met een beperking van een hele reeks maatschappelijk relevante bekwaamheden enz. Indien de (op zich juiste) stelling dat mensen van uiteenlopende etnische of raciale herkomst gelijk en gelijkwaardig zijn, gevestigd wordt op de (door mij betwijfelde) stelling dat deze mensen in dit opzicht geen relevante gemiddelde verschillen vertonen, dan zou hetzelfde argument moeten leiden tot het besluit, dat mensen met het syndroom van Down wél ongelijkwaardig zijn. Ik zeg dat mensen met het syndroom van Down, ook al vertonen ze een bepaalde genetisch bepaalde verschillen of beperkingen ten opzichte van de meeste andere mensen, wél volkomen gelijkwaardig zijn met andere mensen, omdat gelijkheid en waardigheid niets, maar dan ook niéts, te maken hebben met iemands biologische constitutie of iemands bekwaamheden.

En hier is nog een overweging voor mijn neo-racistische opponenten. Zijn zij het ermee eens dat (a) mannen in Noord-Amerika veel meer gewelddadige misdaden plegen dan vrouwen (pakweg tien of twintig keer meer)? Of denken zij, dat er veel meer mannen dan vrouwen omwille van dit soort feiten in de gevangenis komen, omdat politie en gerecht mannen systematisch discrimineren? En vervolgens: vinden zij het plausibel, dat (b) dit opvallend gemiddeld gedragsverschil ten dele samenhangt met de verschillende biologische constitutie van man en vrouw? Ik kan hen verzekeren, dat (a) een onomstootbaar feit is, en dat (b) een mainstream wetenschappelijke opvatting is. Indien zij zich in (a) en (b) kunnen vinden, heb ik dan een volgende vraag voor hen. Vinden zij, dat (c) mensen die de beweringen (a) en (b) onderschrijven, hierdoor impliceren of suggereren dat individuele mannen minderwaardige wezens zijn in vergelijking met individuele vrouwen? Met andere woorden: is het sexistisch jegens, of denigrerend voor mannen, om de stellingen (a) en (b) te onderschrijven? Ik heb deze vraag reeds aan heel wat mensen voorgelegd, en ik moet nog de eerste tegenkomen die (c) in ernst onderschrijft. Dan kunnen we een eenvoudig experiment uitvoeren: vervang in de bovenstaande stellingen (a), (b) en (c) ‘mannen’ door ‘zwarten’, ‘vrouwen’ door ‘blanken’, en ‘sexistisch’ door ‘racistisch’. De nieuwe versies van (a) en (b) klinken nu plots heel controversieel, en het antwoord op (c) loopt grote kans om plots positief te luiden: ja, het is racistisch jegens, en denigrerend voor Amerikaanse zwarten om de raciale versie van (a) en (b) te onderschrijven.

Vanwaar deze plotse ommekeer in appreciatie? Ik denk dat er verschillende redenen zijn. De categorie ‘mannen’ wordt eerder als een dader-categorie gepercipieerd, terwijl de categorie ‘zwarten’ eerder als een slachtoffer-groep wordt gepercipieerd (waarbij gedacht wordt aan rassendiscriminatie , slavernij, de nog steeds voortdurende acute economische ongelijkheid enz.). Met de categorieën ‘mannen’ en ‘zwarten’ zijn niet dezelfde gevoelens van sympathie en antipathie verbonden. Begrijpelijk genoeg, maar toch zouden zo’n subjectieve connotaties geen rol mogen spelen bij zorgvuldige begripsvorming. De betere neo-racist bezondigt zich aan denkluiheid: hij voelt in zich de volkomen gezonde en terechte morele impuls opkomen, om het op te nemen voor een categorie ‘zwarten’, waarvan men (eveneens terecht) meent te weten dat die het voorwerp is geweest van verregaand onrecht (en meer bepaald van racistisch onrecht). Gemakkelijkheidshalve onderschrijft men de neo-racistische grondstelling (2’) ; en de raciale versies van (a) en (b) , die hiermee in tegenspraak zijn, worden afgewezen. Over de inconsequenties en paradoxen die volgen uit deze afwijzing wordt gewoon niet nagedacht.

Nogal vaak hoor ik de opmerking, dat de raciale versie van (c) dan wel juist mag zijn, maar dat ze daarom nog niet hoeft te worden uitgesproken. Ook achter deze opmerking schuilt in eerste instantie een positieve morele impuls: men wil misverstanden vermijden en voorkomen dat mensen zich gekwetst gaan voelen, omdat ze zich tòch identificeren met hun etniciteit of ras. Schroom is een eerbaar motief. Men dient zich evenwel te realiseren dat etnische verschillen niet verdwijnen door erover te zwijgen. Op het ogenblik dat verklaringen voor raciale verschillen worden gezocht, en beschuldigingen worden uitgesproken, moet vrij onderzocht én vrij gesproken worden. En dat is de situatie waarin we effectief verkeren. Ik heb in de kranten van de laatste dagen gezocht naar voorbeelden. In DE MORGEN van 7 - 2 - 2001 geeft Yves Desmet, onder de titel ‘Een intrieste balans’, lucht aan zijn (terecht) ongenoegen over de doodstraf zoals die in de USA wordt toegepast. Hij schrijft echter ook: “veertig procent van de 85 executies die vorig jaar werden uitgevoerd, betroffen zwarte Amerikanen, terwijl die nochtans maar 12 procent van de bevolking uitmaken. Maar vrijwel allemaal zijn het gedetineerden uit kansarme milieus, die de financiële middelen ontberen om zich degelijke rechtshulp te kunnen veroorloven. In die zin is de doodstraf een schrijnend symbool van de raciale ongelijkheid in het land dat zich het summum van democratie noemt”. Dat is een variant van een veelgehoorde bewering: het feit dat verhoudingsgewijs veel meer zwarten voor gewelddadige misdrijven veroordeeld worden is een gevolg van raciale discriminatie. Niet de veroordeelden, maar het institutioneel racisme bij de Amerikaanse politie , in het Amerikaanse gerecht en/of in de globale samenleving is verantwoordelijk voor de raciale wanverhouding in het aantal aanhoudingen en veroordelingen. Dat is een zware beschuldiging, en men kan zo’n aantijging slechts eerlijk op haar juistheid beoordelen door alle mogelijke verklaringen voor de vastgestelde disproporties in de misdaadcijfers zonder enig vooroordeel te onderzoeken. Een ander aspect is al even belangrijk: meer en meer gaat men raciale proportionaliteit wettelijk opleggen. In de USA is dit proces het verst gevorderd (dit soort maatschappelijke tendenzen komt uit overigens bijna altijd uit het Westen). Dat bleek ondermeer uit het artikel ‘Hispanics halen zwarten in als tweede bevolkingsgroep in VS’ (DE MORGEN 9 - 3 - 2001). Er zijn nu bijna evenveel latino’s als zwarten in de USA, en indien men rekening houdt met het feit dat 5% van de zwarten nog een ander ras aankruisten op de volkstellingsformulieren (wat vorig jaar voor het eerst mogelijk was) zijn er zelfs wat meer latino’s. De Morgen: “De uitslag van de volkstelling is van groot politiek belang. Aan de hand van de cijfers worden kiesdistricten ingedeeld, overheidsgelden verdeeld en politieke besluiten genomen (...) Deze groeiende politieke macht van de hispanics is slecht nieuws voor de zwarten”. De rassentellingen worden inderdaad op allerhande plaatsen in de USA als basis genomen voor de verdeling van collectieve rechten: leden van ondervertegenwoordigde rassen moeten minder punten behalen bij toegangsexamens, overheidsbestellingen moeten volgens raciale quota worden verdeeld enz. Het gevolg is het ontstaan van een neo-racistische maatschappij, waarbij iemands raciale of etnische herkomst officieel wordt geregistreerd en in toenemende mate als basis dient voor de bepaling van de individuele rechten. Mensen leren om zichzelf als representant van een raciale of etnische groep te zien, volgen bij het kiesgedrag massaal etnische ordewoorden op enz. De verzwegen maar onbewezen premisse achter deze quotapraktijken en dit groepsgedrag luidt, dat zonder discriminatie in alle aspecten en geledingen van de samenleving dezelfde raciale verhoudingen zouden moeten optreden.

Nogmaals: voor de rechtsgelijkheid en gelijke waardigheid, zowel tussen de geslachten als tussen de rassen of etniciteiten, is het eventueel voorkomen van gemiddelde gedragsverschillen - al dan niet meebepaald door genetische factoren - volstrekt irrelevant. De waardigheid en aanspraak op gelijkberechtiging van een individu heeft NIETS met dat soort verschillen vandoen, en beweren dat dit wél het geval is (wat neo-racisten doen) komt eigenlijk neer op een zware miskenning van ieder menselijk individu waarvan de lichamelijke constitutie om één of andere reden anders is of beperkingen vertoont.

Minder edele motieven achter het neo-racisme

Het lijdt niet de minste twijfel dat heel wat moreel hoogstaande mensen een uitgesproken neo-racistische stelling innemen vanuit hun verlangen naar universele gelijkheid in rechten en waardigheid voor alle mensen. Maar tegelijk schuilen in het neo-racistische discours ook een reeks inconsequenties, waarvan ik er enige wil bespreken.

Vooreerst valt het mij op, dat het enthoesiasme van neo-racisten voor het gelijkheidsideaal plotseling heel wat geringer wordt, wanneer het om algemene gerechtigheid gaat. Ik geloof dat het kapitalisme de eigenlijke voedingsbron is van het racisme, en ik heb grote moeite om de neo-racisten ernstig te nemen die hierover zo oorverdovend zwijgen. En dat doen ze bijna allemaal. Ik geef hiervan enige voorbeelden.

‘eigen volk eerst’

Ik koester niet het politiek-correcte misprijzen tegenover begrippen als ‘gezin’ of ‘volk’, wel integendeel, maar ik ben een verklaard tegenstander van het beginsel ‘Eigen volk eerst’. Dit beginsel drukt immers uit, dat mensen meer of minder rechten moeten krijgen op basis van hun afstamming.

Het beginsel ‘Eigen volk eerst’ manifesteert zich evenwel op twee domeinen, en het is hier dat het schoentje wringt. Vooreerst heb je het bloedgebonden erfrecht, waardoor bezit van goederen en productiemiddelen kan geconcentreerd worden in handen van mensen die met die gronden en productiemiddelen niets doen, maar toch geld kunnen eisen (onder de vorm van huur, dividenden of wat dan ook) van mensen die wel productief met die gronden en productiemiddelen omgaan. In België wordt ongeveer 40% van de rijkdom door erfenis verworven, en het leeuwenaandeel hiervan komt bij een zeer klein aantal gezinnen terecht. Het kapitalistische erfrecht is georganiseerd rond het principe ‘eigen nabije bloedverwanten eerst’ (tot pakweg de 4de graad). Het pseudo-nationalistische ‘eigen volk eerst’-principe van het Vlaams Blok betreft daarentegen de verdere ‘volksverwanten’, tot pakweg de 20ste of 25ste graad. Het Vlaams Blok predikt een ‘eigen verre bloedverwanten eerst’-principe. Het onderscheid tussen beide varianten van het ‘Eigen volk eerst’-principe valt samen met het onderscheid tussen maatschappelijke klassen. De armere volksgenoot puurt relatief weinig voordeel uit het ‘nabije bloedveranten eerst’-principe: armere mensen hebben doorgaans ook armere familieleden. Maar voor deze mensen is het ‘eigen verre bloedverwanten eerst’-principe wel relevant: het garandeert hen bijvoorbeeld toegang tot een sociale zekerheid die , op wereldschaal bekeken, uitstekend is. Voor de rijkere volksgenoot speelt dat allemaal geen rol: hij moet het verhoudingsgewijs meer van zijn nabije bloedverwanten hebben, waarvan hij belangrijke erfenissen mag verwachten. Het Vlaams Blok spreekt dan ook vooral de mensen uit de onderste sociale klassen aan, terwijl meer kapitaalkrachtiger zich vlotter de luxe van politieke correctheid kunnen veroorloven. Nochmaals: ik ben over heel de lijn en absoluut tegen het principe ‘eigen volk eerst’, tenminste voor zover dit economische consequenties of rechtsongelijkheden oplevert (ik heb daarentegen volstrekt geen bezwaar tegen etnische voorkeuren op andere domeinen, bv. een voorkeur voor sociale omgang met eigen verwanten, vrijwillige gettovorming enz.). Ik wil niets te maken hebben met de politiek correcte meute, die huilt tegen de Vlaams Blok-versie van ‘Eigen volk eerst’ maar tegelijk breedschalig zwijgt over het ongelooflijke onrecht veroorzaakt door het ‘Eigen volk eerst’-principe zoals dat werkt in het kapitalistische erfrecht.

recht op arbeid

Het kapitalisme wordt gekenmerkt door een pervertering van de vrije markt. Op de vrije markt horen goederen en diensten thuis die door menselijke arbeid werden voortgebracht en voor consumptie zijn bestemd. De vrije markt is voor de producenten een waarnemingsorgaan om de behoeften te volgen; en voor de consument is de vrije markt onontbeerlijk om die behoeften zonder bevoogding kenbaar te maken. In het kapitalisme worden echter ook zaken op de vrije markt gebracht, die daar helemaal niet thuishoren. Grond bijvoorbeeld. En ook arbeid.

Het recht op arbeid mag dan al in de grondwet staan, het is geen realiteit. Het recht op arbeid dient een randvoorwaarde te worden, waaraan het economisch bestel zich heeft te houden. Iedereen die wil werken, moet dit kunnen.

Arbeid is een recht, en geen koopwaar. Iedere mens die wil werken, moet dit kunnen. De economie dient vanuit dit vertrekpunt associatief te worden ingericht: de economische wereld dient te voorzien in overstapbedrijven, waar mensen die willen werken, of van werk willen veranderen, onmiddellijk aan de slag kunnen. Eén van de grondgedachten achter het ideaal van concreet recht op arbeid is, dat solliciteren, het opzoeken en voorbereiden van een geschikt arbeidsverband enz. zelf reeds een productieve activiteit uitmaken die absoluut nodig is om de economie draaiende te houden. Deze activiteit dient dan ook te worden weerspiegeld in een inkomen. In een associatieve economie wordt recht op arbeid losgekoppeld van de totstandkoming van een concrete arbeidsovereenkomst. Het recht op arbeid realiseer je door een overeenkomst te sluiten met een overstapbedrijf, waar je concreet én betaald de totstandkoming van een concrete arbeidsovereenkomst voorbereidt (door sollicitatie, verwerving van nieuwe vaardigheden enz.) . Het concrete arbeidsverband komt later tot stand, en moet door alle partijen in volle vrijheid kunnen aangegaan worden. In een kapitalistische economie wordt deze productieve inspanning van de werkzoekende, die eigenlijk binnen het kader van een overstapbedrijf zou moeten plaatsvinden, als het ware afgeperst: indien hij de voorbereidende arbeid op de ‘arbeidsmarkt’ niet kosteloos presteert wordt hij eenvoudig zonder inkomen gezet. De arbeidsmarkt veroorzaakt minstens twee vormen van onrecht: enerzijds wordt de productieve inspanning van de werkzoekende onbetaald gelaten, en anderzijds blijven een aantal werkzoekenden van arbeid uitgesloten. De instandhouding van zo’n groter of kleiner ‘werklozenleger’ is een essentiële trek van het kapitalisme: het is een essentieel instrument om de lonen van werkende mensen te verlagen, door die mensen tegen elkaar uit te spelen.

Het neo-racisme aanvaardt het principe van de arbeidsmarkt, maar wil op de arbeidsmarkt het oude racisme bestrijden. De uitsluiting moet als het ware ‘rechtvaardig’ over mensen van verschillende raciale of etnische achtergrond worden verdeeld. Ik geloof dat het pervers is om onrecht rechtvaardig te spreiden. Onrecht moet niet worden herverdeeld, doch afgeschaft. Maar er is meer. Bij de pogingen om het onrecht der werkloosheid volgens ‘rechtvaardige’ raciale verhoudingen te verdelen, is men steeds gedwongen om ras of etniciteit van de werkzoekende in rekening te brengen. Een bedrijf dat ‘te weinig’ mensen van een bepaald ras heeft, moet dan rekening gaan houden met het ras van de sollicitant. De werklozen die met elkaar concurreren op de arbeidsmarkt, zullen nog meer elkaars ras in het oog gaan houden. Met andere woorden: het neo-racistische streven op de arbeidsmarkt zal helemaal niet leiden naar een kleurenblinde samenleving, maar juist naar het omgekeerde, naar een samenleving waarin iedereen elkaar voortdurend door een raciale bril bekijkt. Langs een zogezegd anti-racistische, maar in werkelijkheid neo-racistische omweg, kom je uiteindelijk in een pervers raciaal systeem terecht. Recht op arbeid voor iedereen lost dit probleem direct op, maar blijkbaar is dat niet gewenst door onze machthebbers. De invoering van impliciete of expliciete raciale quota op de ‘arbeidsmarkt’ is natuurlijk een uitstekend middel om werkende mensen te verdelen, en de zwakkeren in deze samenleving tegen elkaar op te zetten. Voor de staat en voor de politieke klasse is het een uitstekend voorwendsel om zich als de behoeder van een soort openbare moraliteit op te werpen. Maar voor de werkzoekende ontstaat een nog meer vernederende situatie.

Terloops weze opgemerkt, dat dit neo-racisme slechts een deelaspect is van een veel ruimere biologistische tendens. Mensen worden steeds meer gezien , niet als individuen, doch als representanten van één of andere biologische groep. De invoering van sexuele quota in het verkiezingssysteem en in allerhande staatsorganen is daarvan een voorbeeld.

Individualisme en sociale kunst

Individualisme heeft voor velen een pejoratieve bijklank: het wordt vaak met egoïsme gelijkgesteld. Dit is een vergissing. Egoïsme is groepsgedrag. Mensen zijn individueel en uniek, niet in de banaliteit van egoïsme, consumentisme enz., maar in hun hoedanigheid van wezens, die tot morele schepping in staat zijn. Dit vermogen tot morele creativiteit, dat we kortweg ‘morele intelligentie’ kunnen noemen, vormt eigenlijk de kern van het mens-zijn. De morele intelligentie is van individu tot individu kwalitatief volstrekt verschillend, zoals kleurkwaliteiten onderling kwalitatief volkomen verschillend zijn. We kunnen op geen enkele manier de kwaliteit ‘geel’ kwantitatief vergelijken met de kwaliteit ‘rood’; de ene kleurkwaliteit is in geen enkel opzicht méér of minder dan de andere. Maar juist hierdoor zijn de kleurkwaliteiten, op een nog dieper niveau, dan weer volstrekt gelijk: hoewel de kwaliteiten rood, geel of blauw onderling volkomen incommensurabel zijn, zijn zij op volstrekt gelijke wijze niets dan dit éne, namelijk kleurkwaliteit. In het kleur-zijn als zodanig zijn alle kleuren volkomen gelijk, precies doordat hun kleurkwaliteiten volstrekt incommensurabel zijn. Op dezelfde wijze vertegenwoordigt iedere mens, overdrachtelijk gesproken, een unieke morele kleur, die zijn eigenlijke wezenskern uitmaakt, en de grond levert voor zijn aanspraak op gelijkberechtiging. Iedere mens is, ongeacht alle mogelijke lichamelijke kenmerken die hij hebben mag, op een unieke wijze met morele scheppingskracht begiftigd (wat natuurlijk samenhangt met het feit dat een morele daad per definitie een daad is, die zijn oorsprong vindt in het individu; de morele categorieën ‘goed’ en ‘kwaad’ zijn gewoon niet van toepassing op daden die hun oorsprong vinden in iets anders dan individuele morele scheppingskracht). Bemerk terloops het principiële verschil tussen wat ik hier ‘morele intelligentie’ noem en het algemeen informatieverwerkend vermogen, dat ook met de term ‘intelligentie’ wordt aangeduid , duidelijk aan de lichamelijke constitutie is gebonden en wel degelijk kwantitatief kan gemeten en vergeleken worden (met IQ-tests en dergelijke). Wij doen de individuele mens recht wanneer wij hem zien en erkennen , ondanks al zijn beperkingen, als een wezen dat morele scheppingskracht en morele intelligentie vertegenwoordigt. En terwijl slechts een klein aantal kwalitatief onherleidbare kleuren voorhanden zijn, is het moreel palet dat in de individuen sluimert eindeloos veel rijker. Een echte kosmos, een nieuwe wereld dient zich hier aan ter verwerkelijking, terwijl racisme en neo-racisme voor deze verwerkelijking dan weer formidabele obstakels vormen.

Dé grote hindernis om de geschetste fundering voor het beginsel van rechtsgelijkheid te aanvaarden is natuurlijk de materialistische opvatting, volgens dewelke het verschijnsel mens volledig tot fysische en chemische processen valt te herleiden. Ik kan in die zienswijze, hoewel ze wijdverspreid en dominerend is, alleen maar een moderne vorm van bijgeloof zien. Ik heb elders betoogd dat een gesloten visie op de natuur, waarbij ieder stoffelijk proces volkomen herleidbaar is tot puur stoffelijke oorzaken, voert tot logische onmogelijkheden. En niets, maar dan ook niets in de fundamentele natuurkundige theorieën (of in de theorie van natuurlijke selectie) voorspelt de verschijning van bewustzijn of bewustzijnsinhouden als lust, leed, of verantwoordelijkheidsbesef, terwijl de realiteit van deze laatste juist het volkomen realistische en enig mogelijke vertrekpunt vormt voor iedere politieke of maatschappelijke overweging.

De sociale of politieke kunst bestaat hierin, om de samenleving zo in te richten dat de mens optimale mogelijkheden krijgt om als moreel-scheppende individualiteit op te treden. Hoe meer de mensen elkaar hiertoe de gelegenheid geven, hoe meer vertrouwen en ruimte voor moreel initiatief in de ruimste zin zij elkaar schenken, hoe meer moraliteit in de samenleving kan vloeien. Hoe meer mensen van bovenaf worden bevoogd , gewantrouwd en gecontroleerd, hoe egoïstischer zij zich zullen gedragen. Het menselijk gedrag weerspiegelt op termijn immers de morele verwachtingen, die tegenover de mens worden uitgedrukt (zie hierover bv.: Bruno Frey: ‘Not just for the money’ of Rudolf Steiner ‘Wie wirkt man für den Impuls der Dreigliederung des sozialen Organismus?’).

Een samenleving die door haar structuur de mens aanspreekt als een met morele intelligentie begiftigd individu, zal mensen ook meer als individuen en minder als groepswezens laten handelen. Etnische verschillen, of groepsverschillen in alle mogelijke andere opzichten, zullen des zwaarder doorwegen naarmate de mensen minder kans krijgen om als moreel-scheppend individu op te treden en naarmate zij meer als lid van allerhande groepen worden beschouwd. De effecten van verschillen tussen etnische en raciale groepen kunnen niet worden weggenomen door binnen een kapitalistisch kader allerhande neo-racistische maatregelen door te voeren als raciale quota, ‘positieve ‘discriminatie, beperking van het Vrije Woord en tutti quanti. Daardoor werkt men alleen maar allerhande vormen van groepsegoïsme in de hand. De menswaardige oplossing bestaat erin, om te streven naar een maatschappelijke orde waarin mensen op een authentieke wijze scheppende individuen en individuele ondernemers kunnen zijn. Een samenleving die de morele wezenskern van de individuele mens niet erkent, maar mensen gaat catalogeren volgens alle mogelijke lichaamsgebonden eigenschappen, drijft als het ware de mensen in groepsgedrag, accentueert steeds meer de groepsverschillen, en onderdrukt de enige bron van moraliteit, die in het individu schuilt. Omgekeerd zal een samenleving die zich richt op de mens als individualiteit, het belang van alle mogelijke verschillen die mensen hebben, laten wegschrompelen. Een triviale vergelijking kan misschien helpen. Leg een stuk eikenhout en een stuk balsahout in alkohol. De eik zinkt, het balsahout drijft; en dit dramatisch verschil in gedrag vloeit voort uit het verschil tussen beide houtsoorten. Toch is dit verschillend gedrag niet onontkoombaar. Leg eik en balsahout in water, en beide houtsoorten drijven: het verschil in ‘gedrag’ valt weg en iedere houtsoort behoudt toch zijn eigenheid. We hebben een samenleving nodig die zoals het water iederéén draagt. Dit kan gebeuren door mensen consequent als individuen te benaderen, dit wil zeggen als wezens die vanuit zichzelf tot moreel oordelen en handelen in staat zijn. De eerste stap is hier de invoering van een échte democratie, en het herstel van het volledig vrije spreekrecht voor iedereen. Echte democratie betekent immers niets anders, dan dat je het vermogen tot morele schepping van de individuen maatschappelijk au sérieux neemt. En wanneer dan langs authentiek-democratische weg de eerste stappen worden gezet naar de erkenning zijn van eenieders recht op bestaan (via het onvoorwaardelijk, individueel en universeel basisinkomen) , van eenieders recht op arbeid en van eenieders recht op grond en behuizing, dan zal er van alle mogelijke etnische en raciale verschillen en spanningen al veel en veel minder te merken zijn.

- the end -

[Stefanie]

Een tijd geleden heb ik hier een artiekel over gelezen. Er stond dat West Afrikanen hun spieren anders zijn en dat ze daardoor beter kunnen sprinten. Oost Afrikanen hebben nog andere spieren (zo stond het er toch ongeveer) en daardoor zijn ze beter in het lopen van lange afstanden. In de VS wilden ze een onderzoek doen naar huidskleur en de prestaties op school, maar dat mocht niet en werd tegengehouden. Het was een taboe. Nochtans, als een zwart kind leermoeilijkheden heeft, wil ik toch weten waaraan dat licht. Ik vind het spijtig dat ze dat nu niet weten. Langs de andere kant is het zo dat door verschillende rassen te mengen, de nazaten minder vatbaar zullen zijn voor sommige erfelijke ziekten. Zo zag ik eens op T.V. een interview over orthodoxe Joden. Die mochten alleen maar met een geloofsgenoot trouwen. Het gevolg is dat die nogal te kampen hebben met erfelijke ziektes, aangezien hun geloofsgemeenschap te klein is hiervoor.

[Duym]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

‘eigen volk eerst’

Ik koester niet het politiek-correcte misprijzen tegenover begrippen als ‘gezin’ of ‘volk’, wel integendeel, maar ik ben een verklaard tegenstander van het beginsel ‘Eigen volk eerst’. Dit beginsel drukt immers uit, dat mensen meer of minder rechten moeten krijgen op basis van hun afstamming.

Met alle respect voor Jos Verhulst zijn intellectuele capaciteiten, maar ik ben ervan overtuigd dat hij zich vergist.

Eigen volk eerst is een slagzin die niet meer of niet minder betekent dan wat een partij daarmee wil duidelijk maken.
In ben van plan om over de slogan 'eigen volk eerst' uitvoerig uit te wijden. Nu beperk ik me tot enkele opmerkingen.

Geenszins krijgt 'eigen volk eerst' van onze partij de invulling dat dit iets met afstamming te maken heeft.
Ik ben wel akkoord dat meerdere partijgenoten hier helaas anders over denken. Maar wie dan ook, van welke afkomst of kleur hij ook moge zijn, wanneer hij zich assimileert in onze samenleving, dus onze normen, zeden en gewoonten eigenmaakt, behoort hij eveneens tot dat eigen volk.

Nergens zul je in het Vlaams Blok partijprogramma kunnen vinden dat iemand van een andere afkomst voor de onmogelijkheid wordt geplaatst, om het zelfs tot partijvoorzitter te schoppen.
Eigen volk eerst betekent: eigen cultuur eerst, eigen zeden, normen en gewoonten eerst. En uiteraard onze liefde tot Vlaanderen, mag het ja?

En godsdienst?: geloof in je binnenkamer wat je wil, maar buitenhuis moet je je gedragen zoals de modale gelovige of ongelovige dat doet, m.a.w. zich onderwerpen aan onze wetten.

Ik weet wat in de harten leeft van hen die 'eigen volk eerst roepen'. Telkenmale deze slogan door mijn partijgenoten in hun onderlinge gesprekken wordt aangewend, gaat het zonder uitzondering over iemand die zijn kl..ten veegt aan ons doen en laten. En dat daar mensen van een andere afkomst het leeuwenaandeel in hebben is nu eenmaal een feit.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Gelukkig weet Bertje van België niet wie Superstaaf is.
Het kalf!

Uit jouw tekst kan ik grammaticaal niet opmaken op welke persoon uit je eerste zin dat 'kalf' slaat.
Aangezien ik Koning Albert II ken als een zachtaardig, gemoedelijk, vrijgevig, nederlands taalvaardig (in kleinere kring) en bovendien integer en intelligent man, moet ik dus concluderen dat mijn reputatie in jouw denkwereld niet al te hoogstaand is. Tenzij je natuurlijk een bijzondere niet nader te omschrijven ultra-positieve band met kalveren hebt.....

En als we het dan toch over de Bertjes hebben: beide Bertjes hebben gemeen dat ze dank zij hun papa, kunnen deelnemen aan een door de staat betaalde tralala.

Zijn zij de enigen die door vadertje staat welwillend gevoed en gekleed worden

[Duym]

Welwillend Nu denk ik toch dat het tijd is om de huisarst op te bellen

[Knuppel]

Ik ben blij je opnieuw te kunnen verwelkomen op dit forum, Jos.
Alhoewel het deze keer wel een zeer lange bijdrage van je is, en ik niet zo happig ben op lange teksten, heb ik ze helemaal met veel interesse gelezen. Het is mij dan ook duidelijk dat je er alles aan doet om de contradicties van wat jij noemt, 'het neo-racisme' bloot te leggen. Door middel van vaak zeer eenvoudige voorbeelden breng je dit over. Ik heb dus begrepen dat men door de veelvuldige, hedendaagse toepassing van dit neo-racisme, juist het oude racisme in stand houdt en zelfs versterkt.

Het verheugt mij ook dat je bepaalde wetenschappers, die zich toch wel een wat té grote, morele invloed verworven hebben in onze maatschappij, als een soort waterdragers van de elite der politiek-correct denkenden ontmaskert. Een mens ondergaat op de duur zelfs ongemerkt hun morele dictatuur als hij niet uitkijkt.

Ik bewonder dus je strijd tegen onwetendheid en vòòr de waarheid. Ik hoop ook dat er iets blijft hangen van wat je hier postte en dat al de energie die je daarin stak tenminste tot een zekere bewustwording zal leiden. Of het ook tot een ommekeer in de gedachtenwereld zal komen van de politieke elite hier ten lande betwijfel ik zeer. Dat zal pas gebeuren, vrees ik, als ze de gevolgen van hun kortzichtig beleid niet langer meer kunnen ontkennen en dat kan nog zeer lang duren. Meestal volgt de Belgische politiek de tendens die zich afspeelt in andere "democratische" landen pas als allerlaatste. Dat belooft dus. Maar juist daarom bewonder ik de moed en het doorzettingsvermogen waarmee jij ons bewustzijn blijft prikkelen.

[Linus]

Oorspronkelijk geplaatst door Stefanie

als een zwart kind leermoeilijkheden heeft, wil ik toch weten waaraan dat licht.

En waar lichen de oorzaken van jouw problemen?

[Duym]

Oorspronkelijk geplaatst door Linus

En waar lichen de oorzaken van jouw problemen?

Foei

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Duym

Foei

Hahahahahaha!
Dat doet me denken aan de eigen politieke fora ten tijde van de splitsing van de VU. Daar liet een broer van Bert Anciaux zich zodanig opmerken dat ze hem er weghaalden omdat hij zijn broer-minister veel meer kwaad dan goed deed. Eén van de fouten die hij maakte was die zoals de hierboven geviseerde. Ik zeg, één ervan, want Stefanieke maakt er op geen stukken na zoveel als Berts'broertje!!! Bovendien getuigt Stefanie's inbreng op dit forum van gezond verstand. Iets dat de broer van...totaal vreemd leek te zijn.
Laat je dus niet afschrikken door Linus, Stefanie