Esceha: Hoe durven ze.....

Esceha · 15 september 2002, 17:40

Res Publica,

HOE DURVEN ZE.....

De afgelopen week bekeek ik - bij aanvang zeer geïnteresseerd, doch reeds na enkele minuten met zeer snel groeiende tegenzin - het TV programma "Rondom Tien". Alhoewel sommigen over mijn realiteitszin anders denken dan ik zelf doe, meld ik toch maar dat een intelligent persoon als ik van te voren had kunnen weten dat een discussie tussen allochtonen en autochtonen met als basis onderwerp "Een jaar na 11 september" heel; snel ontaard in een onverstaanbaar geschreeuw van de zijde van allochtonen. Alhoewel ook daar sommigen anders over denken, zeg ik al decennia lang dat een aantal Artikelen van onze Grondwet - en zeker de vrijheid(??) van meningsuiting - niet (meer) geldt voor autochtonen. Via het bedoelde TV programma weer eens bewezen dat ik met die bewering gelijk heb. Voor zover een discussieleider autochtonen nog een kans geeft om iets te zeggen, wordt onmiddellijk via het spreekwoordelijke "veel geschreeuw en weinig wol" reeds het afmaken van de eerste zin onmogelijk gemaakt. Het enige dat ik af en toe heb kunnen verstaan is "dat de aanslag in Amerika van een jaar geleden de eigen schuld is". Voor woorden van die strekking jegens moslims wordt je in Nederland voor de rechter gedacht, want elke allochtoon roept onmiddellijk bij alles wat hem of haar niet zint het woord discriminatie. Zij zijn zich drommels goed bewust van de via links en andere niet-realisten verworven positie van "knuffel-allochtoon". (.....Noot: Valt het u ook op dat nagenoeg elke allochtoon de woorden "sociale dienst", "bijstand" en "huur-subsidie" kent. En valt het u daar bij ook op dat die woorden in het Nederlands worden gezegd omdat die begrippen in het land van herkomst niet bestaan.....)

"Dom" als ik ben, keek ik ook de volgende avond, waarin - wederom via het programma "Rondom Tien" een discussie werd beloofd over assimilatie/integratie. Wederom moet mij van het hart dat een intelligent persoon als ik van te voren had kunnen weten dat ook d�*t programma direct zou ontaarden in constante interrupties en geschreeuw door de zich standaard benadeeld en door links op handen gedragen voelende allochtonen.

Kortom; door de uitspraak eigen schuld ben ik diep geraakt en beledigd. Hoe durven ze. De meesten vreten uit uw en mijn portemonnee en men durft ons nog verwijten te maken. Ooit maakte ik melding van het feit dat lopen langs het buffet in een asielzoekers centrum als vernederend werd ervaren. Bron: TV programma RVU op NED 1 op 16 augustus 1997. (Ja, ja, Opa Cor houd dit soort zaken goed bij.....)

Als ik hun was zou ik maar wat liever zijn voor de autochtonen. De tekenen worden namelijk steeds meer zichtbaar dat wij het successievelijk niet langer accepteren. Het gaat nog wel veel te langzaam. Maar ik tot mijn vreugde signaleer ik dat steeds meer autochtonen wakker worden. Aan mij zal het niet liggen. Ik houd ze wel wakker met feiten. Ik heb mijn kleindochter weet u. Mijn kleindochter, waarvoor ik alle energie die ik nog heb, gebruik om te streven naar een nog enigszins leefbaar land.

Als aanvulling op deze inleiding maak ik u deelgenoot van de inhoud van een artikel uit NRC - Handelsblad van 11 september jl dat duidelijkheid verschaft over wat ik bedoel. Hoort u het ook eens van een ander..... Als de realisten onder u de moeite nemen om dit artikel te lezen zullen zij met mij van oordeel zijn "Hoe durven ze..... !!!!!"

Cor Schorel
wijst u de kortste weg (terug) naar rood-wit-blauw.
=====

Esceha · 15 september 2002, 17:44

(Integraal citaat)
Een jaar na 11 september.
Potsierlijke clichés zijn gelukkig gesneuveld

Na elf september is Nederland wakker geschud. Eindelijk is de discussie over de multiculturele samenleving op gang gekomen die te lang uit de weg is gegaan, meent Bas Heijne.

Nu het vandaag één jaar geleden is dat de terroristische aanslagen in Amerika plaatsvonden en de mastermind van deze onvoorstelbare operatie, Osama bin Laden, alweer zorgvuldig uit het collectieve geheugen lijkt te worden gewist om plaats te maken voor Saddam Hussein, schiet me een merkwaardig incident te binnen. Een aantal weken na de verwoesting van het World Trade Center werd een videoband gevonden waarop de Saoedische terroristenleider zichzelf voor een beverige videocamera via Allah feliciteerde met de aanslag en de weldadige gevolgen ervan. Eén van die successen betrof Nederland: na 11 september zou hier een spontane en massale bekering tot de islam hebben plaatsgevonden. Die uitspraak wekte hier weinig beroering, omdat hij evident onzinnig was, maar ik vond hem intrigerend. Hoe kwam Bin Laden daarbij? Wie had hem dit nieuws overgebracht?

Er werd toentertijd gespeculeerd dat de aanleiding voor dit groteske misverstand de groep feestende Marokkaanse jongeren in Ede moet zijn geweest. Zij waren na het nieuws van de catastrofe met vlagvertoon op straat hun blijdschap gaan vieren. Dat bericht wekte hier wel veel beroering, omdat het het overbekende sociale ongemak met onaangepaste Nederlands-Marokkaanse jongens plotseling in een groter, sinister verband plaatste: het vermoeden van diepliggende afkeer bij jonge islamitische Nederlanders tegen de verworvenheden van de westerse beschaving, een fundamenteel gebrek aan loyaliteit jegens het land dat ze weigerden om als een vaderland te aanvaarden. Dit was iets anders dan meisjes en homo's lastigvallen en klieren in de bioscoop; dat was al erg genoeg, maar dit was erger.

Met hun zieke bravoure onderstreepten de jongeren hun eigen vervreemding van de cultuur waarin ze zijn opgegroeid. Volgens de onzichtbare wetten van de paranoia werd dat handjevol roerige jongeren en hun incident dat achteraf vooral geprovoceerd leek kennelijk ook voor Osama bin Laden in zijn geheime Afghaanse grot tot een absurd uitvergroot symbool: de radicale islamisering van Nederland had eindelijk een hoge vlucht genomen! Onze angst was zijn verlangen; beide partijen bleken maar bar weinig feiten nodig te hebben om hun waan tot werkelijkheid te verklaren.

Dat is ongetwijfeld het grootste gevolg voor Nederland van de gebeurtenissen van 11 september: dat de grote wereld zich plotseling keihard aan ons opdrong. De comfortabele stolp waaronder Nederland zich jarenlang een oase van pragmatisme en tolerantie had kunnen wanen, lag in één klap aan diggelen. Het was niet langer mogelijk om in de luwte van het wereldnieuws te leven. Dat wereldnieuws werd kennelijk gemaakt in Ede; ook daar vond de vermaledijde botsing der culturen plaats.

Dat besef bleek voor velen een bedwelmende gewaarwording. Met de grote wereld kwamen de grote woorden. In de eerste dagen na de aanslagen voelden veel Nederlanders zich spontaan Amerikaan; en de verontwaardiging bleek groot, toen een ontzagwekkend aantal islamitische nieuwe Nederlanders in een enquête aangaf zich na de aanslagen eerder Palestijn te voelen. Het was niet langer genoeg vrijheid en democratie voor kennisgeving aan te nemen; de moderniteit moest nadrukkelijk in stelling gebracht worden. In de clash of cultures, waarvan de aanslagen een gruwelijk hoogtepunt vormden, werd de westerse beschaving onverwijld superieur verklaard aan de islam, die hopeloos in de middeleeuwen was blijven steken en sindsdien op politiek en cultureel gebied niets fatsoenlijks meer geproduceerd had.

Aan de andere kant werd massaal de voedingsbodemtheorie omhelsd; die aanslagen waren gruwelijk, zeker, maar je moest er toch ook een wanhoopskreet in zien, van al die miljoenen Arabieren die zich permanent tekortgedaan voelden, die met lede ogen de dagelijkse triomfen van het Amerikaanse materialisme moesten aanzien. Hadden de Amerikanen het niet een heel klein beetje aan zichzelf te wijten? Aan beide kanten trokken agressie en sentimentaliteit broederlijk naast elkaar op.

Te midden van al dat verbale haantjesgedrag, dat culmineerde in het interview in de Volkskrant van 9 februari waarin Pim Fortuyn de islam een achterlijke cultuur noemde, viel nauwelijks op dat de aanslagen ook positieve effecten in Nederland hadden. De geruststellende clichés van de multiculturele samenleving, die jarenlang als een warme deken over ons land hadden gelegen, klonken nu pas echt potsierlijk. Met de verharding in de retoriek kwam ook een welkome ontnuchtering. Islamitische Nederlanders die zich jarenlang geriefelijk hadden kunnen koesteren in hun permanente anderszijn, werden gedwongen hun houding tegenover de politieke islam en, dat vooral, tegenover Nederland als gekozen vaderland te bepalen. Was er na de omstreden uitspraken van de Rotterdamse imam El Moumni nog sprake van een doodse stilte onder allochtone intellectuelen, uit angst een vermeende achterban af te vallen - zoals eerder bij de met bedreigingen verhinderde opvoering van de opera Aïsja - na 11 september 2001 bood geen enkel cliché meer onderdak. Op die dag werd de sluier van hypocrisie weggetrokken die de illusie van een onbekommerde multiculturele samenleving in stand hield. Wat jarenlang als een zegen - de migrant als de Nieuwe Mens! - werd beschouwd, bleek nu problematischer dan ooit. Het eens zo vreugdevol gepropageerde behoud van eigen cultuur onder migranten bleek in werkelijkheid slechts een recept te zijn geweest voor een benauwend isolement, waarin allerlei religieus-politieke waangedachten konden tieren en het echte vaderland altijd elders was. Dat alles was al zichtbaar geworden vóór de aanslagen in Amerika, maar die klap heeft discussie onvermijdelijk gemaakt.

Grotendeels verdwenen is de angst om 'de vijand', dat wil zeggen, de dominante Hollandse cultuur, in de kaart te spelen door pijnlijk hete hangijzers in eigen kring aan te vatten. De positie van vrouwen in de islam, homoseksualiteit, de terreur van de politieke islam, de noodzakelijke, onvoorwaardelijke keuze voor Nederland en de Nederlandse rechtsstaat - al die onderwerpen liggen nu op straat.

En het mes snijdt aan twee kanten. Diende de notie van de multiculturele samenleving in het verleden bij de meeste autochtone Nederlanders vrijwel altijd als excuus om de Ander ongevaarlijk anders te laten zijn en dus ongemoeid, na 11 september is dat voorgoed onmogelijk geworden. Het onvermijdelijke integratieproces van migranten - tenslotte is behoud van eigen cultuur door de opeenvolgende generaties alleen mogelijk in de vorm van nostalgie en folklore - dwingt de dominante cultuur ook hen werkelijk als volwaardige Nederlanders te zien. De mythe van het tijdelijke verblijf werd van beide kanten, allochtonen en autochtonen, in stand gehouden; het kwam iedereen goed uit, ogenschijnlijk met de beste bedoelingen. Die wederzijdse ontnuchtering lijkt me een goede zaak.

En de dreiging van het terrorisme? En de botsing der culturen? In een toespraak die de schrijver V. S. Naipaul een aantal jaren geleden hield met de titel Our Universal Civilization, opgenomen in zijn zojuist verschenen verzamelde essays, noemt hij het islamitisch fundamentalisme een vorm van philosophical hysteria. Dat is mooi en voornaam op z'n Naipauls uitgedrukt en geeft de neurotische schijnlogica van Bin Laden en de zijnen fraai weer. Wanneer de islam als een absoluut geloof het maatschappelijke leven volledig koloniseert, komt ze tegenwoordig onherroepelijk in botsing met andere werkelijkheden, zoals de westerse wereld, of geïmporteerd Amerikaans materialisme - en het is die gespletenheid die een extreme uitweg zoekt, in brute ideologie of in terreur.

Hoe moeten wij ons daartegen wapenen? Is dat wel mogelijk? De schrijver Naipaul zelf is een migrant die, zoals hij het uitdrukt, van de periferie naar het centrum is getrokken, omdat hij alleen daar volledig aan zijn roeping als schrijver kon gehoorzamen. De organisatoren van zijn lezing gaven hem vooraf een lijstje met vragen, die hem misschien op ideeën zouden brengen: ,,Zijn wij - zijn gemeenschappen - slechts zo sterk als onze overtuigingen? Is het voldoende om overtuigingen of een ethisch gezichtspunt hartstochtelijk te koesteren? Waarmerkt de hartstocht de ethiek? Zijn overtuigingen of ethische gezichtpunten willekeurig, of vertegenwoordigen ze iets essentieels in de culturen waarin ze gedijen?''

Naipaul signaleert de angstvalligheid van zulke vragen, de onderhuidse twijfel of onze waarden wel stand zullen houden tegenover religieus extremisme. Maar voor hem is het juist de pessimistische ondertoon van zulke vragen, de impliciete schroom voor al te grote stelligheid die eruit spreekt, die de kracht vormt van de beschaving waaruit ze voortkomen. Het is Naipauls vaste overtuiging dat wanneer filosofische hysterie tegenover filosofische bedeesdheid komt te staan, de beschroomde man uiteindelijk het overwicht zal krijgen.

Die lezing hield Naipaul ruim voor 11 september 2001 en hoewel hij als geen ander de gevaarlijke gespletenheid van de islamitische fundamentalisten heeft beschreven, denk ik niet dat zijn overtuiging door de aanslagen in Amerika ingrijpend veranderd zal zijn. Veel van de opgeblazen retoriek van de huidige Hollandse zondagsdenkers (,,Er is iets mis met de islam!'') ademt de geest van een soortgelijke filosofische hysterie de normen en waarden van de westerse wereld staan ineens geen twijfel meer toe en moeten rotsvast in marmer worden gebeiteld, anders worden we onherroepelijk het slachtoffer van extremisme of ons eigen cultuurrelativisme. Het kan niet snel genoeg oorlog zijn.

Dat dit een tijd is waarin bedeesdheid en zelfonderzoek niet op prijs worden gesteld, blijkt uit de taal die door de nieuwe bewindslieden wordt gebezigd. De lukrake klaroenstoten van Fortuyn worden door zijn erfgenamen her en der gebruikt als bindmiddel tegen een gemeenschappelijke vijand, die zich tot onze ontzetting binnen de poorten blijkt te bevinden. Het al te rooskleurige mensbeeld dat ten grondslag lag aan het idee van het multiculturalisme, lijkt vervangen door een permanent wantrouwen, dat door geen enkele aanpassing meer kan worden weggenomen. Dat bepaalde westerse waarden universeel genoemd kunnen worden, is niet langer voldoende. Die westerse waarden zijn onomstotelijk superieur en dus onvervreemdbaar westers; wie er niet voor wenst te buigen, kan een schop onder zijn kont krijgen. Het is een veeg teken dat in het huidige politieke klimaat bepaalde grondrechten verdedigd worden door andere uit te hollen.

Wat was het doel van de aanslagen op 11 september? Het doel van alle vormen van terrorisme van de laatste honderd jaar: destabilisatie door angst, het uitlokken van een extreme reactie en vervolgens chaos en vernietiging. Terrorisme is altijd een vorm van nihilisme en in zijn succes ligt ook altijd zijn ondergang besloten. Afgezien van die massale bekering tot de islam in Nederland, zal Osama bin Laden beoogd hebben dat het westen, in de eerste plaats Amerika, het masker van onaangedane superioriteit liet vallen en zijn onverzoenlijke gezicht toonde. Dat is hem aardig gelukt, niet alleen in Amerika.

Een samenleving die in zijn overtuigingen gelooft, hoeft zichzelf niet voortdurend als superieur te etaleren. Wanneer we ons gevoel van eigenwaarde ten koste laten gaan van onze eigen waarden, bestaat het gevaar dat ons wereldbeeld even scheef en claustrofobisch wordt als dat van Osama bin Laden in zijn grot. Zoals Naipaul aangeeft: wie aan zichzelf twijfelt, hoeft nog niet zwak te zijn.

Bas Heijn, redacteur van NRC Handelsblad.
(einde integraal citaat)

Stefanie · 15 september 2002, 21:54

Van dat programma heb ik slechts een stuk gezien. Die vrouw deed haar beklag over de Islam (de regels, het sexisme...). Toen vroeg die presentator of een iman mag zeggen dat een man zijn vrouw mag slaan. Ja antwoordt die éne!! Toen begon hij over vrije meningsuiting!! En dat aanvaardt men in Nederland zomaar??!! Volgens mij ben je politiek correct als je dat niet aanvaardt! Zij die dergelijke individuen steunen zijn politiek incorrect!

Esceha · 18 september 2002, 16:49

Geachte Stefanie,

.....(citaat) "En dat aanvaardt men in Nederland zomaar??!! "
Wij zullen wel moeten. Bij verzet hiertegen wordt men onmiddellijk voor de rechter gedaagd.

.....(citaat) "Volgens mij ben je politiek correct als je dat niet aanvaardt! Zij die dergelijke individuen steunen zijn politiek incorrect!"
EXACT!!

Ik ben blij te bemerken dat er nog mensen - zoals u - wakker zijn.
Cor Schorel

Stefanie · 18 september 2002, 21:28

Vandaag meldden ze op T.V. dat die Somalische vrouw bedreigd werd! Nochtans pleitte ze alleen maar voor dingen die bij ons normaal zijn, zoals gelijke rechten voor vrouwen. En de Nederlandse T.V. kreeg, zo meldden ze, honderden klachten over haar uitspraken!

Pelgrim · 21 september 2002, 07:20

Dat is nu het enige nadeel aan democratie en recht op vrij spreken: ook idioten kunnen er gebruik van maken.

Stefanie · 21 september 2002, 13:58

Allez, ik las op teletekst dat ze wel steun krijgt van moslims die geloven in vrije meningsuiting. Ik heb die uitzending van Rondom 10 maar gedeeltelijk gezien, maar wat ze zei was gewoon een pleidooi voor vrouwenrechten en feminisme, niks bijzonders.

vivanter007 · 27 september 2002, 13:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Esceha

Res Publica,

HOE DURVEN ZE.....

U kan zich best niet laten ophitsen door tv-programma's die er alles aan doen om de kijkcijfers omhoog te jagen. Waar is de tijd dat we allemaal zout op onze friet namen, ik bedoel: een korreltje zout doet hier misschien wel wonderen. Te veel is slecht voor t hart, te weinig is ook niet goed. U mag zich gekwetst voelen door simplistische uitspraken zoals "het is je eigen schuld" en dergelijke, maar als u echt intelligent bent, hoeft u daardoor niet onmiddellijk uw gezond verstand in te ruilen voor het extreme kamp. En als ik de ondertoon zo tussen de regels uitlees, dan heb ik al gauw in de smiezen dat u al wat men links pleegt te noemen al snel op de composthoop zou willen smijten, samen met elk krediet tegenover gelijk welke vreemdeling die hier verblijft. Dat lijkt me toch tever gaan. Overigens terzijde, het artikel van de heer Heijn lijkt me *geen* juiste documentatie bij uw stemmingmakerij. Integendeel, uw reactie is zelf misschien wel een pittige illustratie bij zijn omschrijving van de evolutie na 11/9, die volgens mij, sta me toe, ook (en misschien vooral) afstand neemt van onze "cultuurreflex" met een eerder cynische toon. Leest u onderstaande stuk er nog maar eens op na. Anderen mogen dat ook doen, want ik vond dat het best interessante aspecten aanhaalt in de hele problematiek na 11/9. Dus hiermee tevens ook mijn dank voor deze inzending, mijnheer Schorel.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door BasHeijn

[...]

En het mes snijdt aan twee kanten. Diende de notie van de multiculturele samenleving in het verleden bij de meeste autochtone Nederlanders vrijwel altijd als excuus om de Ander ongevaarlijk anders te laten zijn en dus ongemoeid, na 11 september is dat voorgoed onmogelijk geworden. Het onvermijdelijke integratieproces van migranten - tenslotte is behoud van eigen cultuur door de opeenvolgende generaties alleen mogelijk in de vorm van nostalgie en folklore - dwingt de dominante cultuur ook hen werkelijk als volwaardige Nederlanders te zien. De mythe van het tijdelijke verblijf werd van beide kanten, allochtonen en autochtonen, in stand gehouden; het kwam iedereen goed uit, ogenschijnlijk met de beste bedoelingen. Die wederzijdse ontnuchtering lijkt me een goede zaak.

En de dreiging van het terrorisme? En de botsing der culturen? In een toespraak die de schrijver V. S. Naipaul een aantal jaren geleden hield met de titel Our Universal Civilization, opgenomen in zijn zojuist verschenen verzamelde essays, noemt hij het islamitisch fundamentalisme een vorm van philosophical hysteria. Dat is mooi en voornaam op z'n Naipauls uitgedrukt en geeft de neurotische schijnlogica van Bin Laden en de zijnen fraai weer. Wanneer de islam als een absoluut geloof het maatschappelijke leven volledig koloniseert, komt ze tegenwoordig onherroepelijk in botsing met andere werkelijkheden, zoals de westerse wereld, of geïmporteerd Amerikaans materialisme - en het is die gespletenheid die een extreme uitweg zoekt, in brute ideologie of in terreur.

Hoe moeten wij ons daartegen wapenen? Is dat wel mogelijk? De schrijver Naipaul zelf is een migrant die, zoals hij het uitdrukt, van de periferie naar het centrum is getrokken, omdat hij alleen daar volledig aan zijn roeping als schrijver kon gehoorzamen. De organisatoren van zijn lezing gaven hem vooraf een lijstje met vragen, die hem misschien op ideeën zouden brengen: ,,Zijn wij - zijn gemeenschappen - slechts zo sterk als onze overtuigingen? Is het voldoende om overtuigingen of een ethisch gezichtspunt hartstochtelijk te koesteren? Waarmerkt de hartstocht de ethiek? Zijn overtuigingen of ethische gezichtpunten willekeurig, of vertegenwoordigen ze iets essentieels in de culturen waarin ze gedijen?''

Naipaul signaleert de angstvalligheid van zulke vragen, de onderhuidse twijfel of onze waarden wel stand zullen houden tegenover religieus extremisme. Maar voor hem is het juist de pessimistische ondertoon van zulke vragen, de impliciete schroom voor al te grote stelligheid die eruit spreekt, die de kracht vormt van de beschaving waaruit ze voortkomen. Het is Naipauls vaste overtuiging dat wanneer filosofische hysterie tegenover filosofische bedeesdheid komt te staan, de beschroomde man uiteindelijk het overwicht zal krijgen.

Die lezing hield Naipaul ruim voor 11 september 2001 en hoewel hij als geen ander de gevaarlijke gespletenheid van de islamitische fundamentalisten heeft beschreven, denk ik niet dat zijn overtuiging door de aanslagen in Amerika ingrijpend veranderd zal zijn. Veel van de opgeblazen retoriek van de huidige Hollandse zondagsdenkers (,,Er is iets mis met de islam!'') ademt de geest van een soortgelijke filosofische hysterie de normen en waarden van de westerse wereld staan ineens geen twijfel meer toe en moeten rotsvast in marmer worden gebeiteld, anders worden we onherroepelijk het slachtoffer van extremisme of ons eigen cultuurrelativisme. Het kan niet snel genoeg oorlog zijn.

Dat dit een tijd is waarin bedeesdheid en zelfonderzoek niet op prijs worden gesteld, blijkt uit de taal die door de nieuwe bewindslieden wordt gebezigd. De lukrake klaroenstoten van Fortuyn worden door zijn erfgenamen her en der gebruikt als bindmiddel tegen een gemeenschappelijke vijand, die zich tot onze ontzetting binnen de poorten blijkt te bevinden. Het al te rooskleurige mensbeeld dat ten grondslag lag aan het idee van het multiculturalisme, lijkt vervangen door een permanent wantrouwen, dat door geen enkele aanpassing meer kan worden weggenomen. Dat bepaalde westerse waarden universeel genoemd kunnen worden, is niet langer voldoende. Die westerse waarden zijn onomstotelijk superieur en dus onvervreemdbaar westers; wie er niet voor wenst te buigen, kan een schop onder zijn kont krijgen. Het is een veeg teken dat in het huidige politieke klimaat bepaalde grondrechten verdedigd worden door andere uit te hollen.

Wat was het doel van de aanslagen op 11 september? Het doel van alle vormen van terrorisme van de laatste honderd jaar: destabilisatie door angst, het uitlokken van een extreme reactie en vervolgens chaos en vernietiging. Terrorisme is altijd een vorm van nihilisme en in zijn succes ligt ook altijd zijn ondergang besloten. Afgezien van die massale bekering tot de islam in Nederland, zal Osama bin Laden beoogd hebben dat het westen, in de eerste plaats Amerika, het masker van onaangedane superioriteit liet vallen en zijn onverzoenlijke gezicht toonde. Dat is hem aardig gelukt, niet alleen in Amerika.

Een samenleving die in zijn overtuigingen gelooft, hoeft zichzelf niet voortdurend als superieur te etaleren. Wanneer we ons gevoel van eigenwaarde ten koste laten gaan van onze eigen waarden, bestaat het gevaar dat ons wereldbeeld even scheef en claustrofobisch wordt als dat van Osama bin Laden in zijn grot. Zoals Naipaul aangeeft: wie aan zichzelf twijfelt, hoeft nog niet zwak te zijn.

Stefanie · 9 oktober 2002, 21:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Stefanie

Vandaag meldden ze op T.V. dat die Somalische vrouw bedreigd werd! Nochtans pleitte ze alleen maar voor dingen die bij ons normaal zijn, zoals gelijke rechten voor vrouwen. En de Nederlandse T.V. kreeg, zo meldden ze, honderden klachten over haar uitspraken!

Nu beweren ze op NOS teletekst dat die vrouw helemaal niet bedreigd wordt. Snap ik niets van. Hoe meer communicaitemiddelen (telefoon, internet, meer TVzenders) we hebben, hoe minder we weten wat er gebeurt.

Stefanie · 11 oktober 2002, 20:41

Las nu op teletekst dat ze zegt wel degelijk bedreigd te worden. Ik denk dat ik haar geloof. Waarom zou ze anders de pers schuwen?

21 september 2002, 07:20	#6
Pelgrim Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 30 april 2002 Locatie: Bankrijk Berichten: 49.945	Dat is nu het enige nadeel aan democratie en recht op vrij spreken: ook idioten kunnen er gebruik van maken. __________________ pri via opinio, ne prelegu. pri alies opinioj, nepre legu!

15 september 2002, 17:40	#1
Esceha Burger Geregistreerd: 3 juli 2002 Locatie: Wat vroeger Nederland(s) was Berichten: 175	Res Publica, HOE DURVEN ZE..... De afgelopen week bekeek ik - bij aanvang zeer geïnteresseerd, doch reeds na enkele minuten met zeer snel groeiende tegenzin - het TV programma "Rondom Tien". Alhoewel sommigen over mijn realiteitszin anders denken dan ik zelf doe, meld ik toch maar dat een intelligent persoon als ik van te voren had kunnen weten dat een discussie tussen allochtonen en autochtonen met als basis onderwerp "Een jaar na 11 september" heel; snel ontaard in een onverstaanbaar geschreeuw van de zijde van allochtonen. Alhoewel ook daar sommigen anders over denken, zeg ik al decennia lang dat een aantal Artikelen van onze Grondwet - en zeker de vrijheid(??) van meningsuiting - niet (meer) geldt voor autochtonen. Via het bedoelde TV programma weer eens bewezen dat ik met die bewering gelijk heb. Voor zover een discussieleider autochtonen nog een kans geeft om iets te zeggen, wordt onmiddellijk via het spreekwoordelijke "veel geschreeuw en weinig wol" reeds het afmaken van de eerste zin onmogelijk gemaakt. Het enige dat ik af en toe heb kunnen verstaan is "dat de aanslag in Amerika van een jaar geleden de eigen schuld is". Voor woorden van die strekking jegens moslims wordt je in Nederland voor de rechter gedacht, want elke allochtoon roept onmiddellijk bij alles wat hem of haar niet zint het woord discriminatie. Zij zijn zich drommels goed bewust van de via links en andere niet-realisten verworven positie van "knuffel-allochtoon". (.....Noot: Valt het u ook op dat nagenoeg elke allochtoon de woorden "sociale dienst", "bijstand" en "huur-subsidie" kent. En valt het u daar bij ook op dat die woorden in het Nederlands worden gezegd omdat die begrippen in het land van herkomst niet bestaan.....) "Dom" als ik ben, keek ik ook de volgende avond, waarin - wederom via het programma "Rondom Tien" een discussie werd beloofd over assimilatie/integratie. Wederom moet mij van het hart dat een intelligent persoon als ik van te voren had kunnen weten dat ook d�t programma direct zou ontaarden in constante interrupties en geschreeuw door de zich standaard benadeeld en door links op handen gedragen voelende allochtonen. Kortom; door de uitspraak eigen schuld ben ik diep geraakt en beledigd. Hoe durven ze. De meesten vreten uit uw en mijn portemonnee en men durft ons nog verwijten te maken. Ooit maakte ik melding van het feit dat lopen langs het buffet in een asielzoekers centrum als vernederend werd ervaren. Bron: TV programma RVU op NED 1 op 16 augustus 1997. (Ja, ja, Opa Cor houd dit soort zaken goed bij.....) Als ik hun was zou ik maar wat liever zijn voor de autochtonen. De tekenen worden namelijk steeds meer zichtbaar dat wij het successievelijk niet langer accepteren. Het gaat nog wel veel te langzaam. Maar ik tot mijn vreugde signaleer ik dat steeds meer autochtonen wakker worden. Aan mij zal het niet liggen. Ik houd ze wel wakker met feiten. Ik heb mijn kleindochter weet u. Mijn kleindochter, waarvoor ik alle energie die ik nog heb, gebruik om te streven naar een nog enigszins leefbaar land. Als aanvulling op deze inleiding maak ik u deelgenoot van de inhoud van een artikel uit NRC - Handelsblad van 11 september jl dat duidelijkheid verschaft over wat ik bedoel. Hoort u het ook eens van een ander..... Als de realisten onder u de moeite nemen om dit artikel te lezen zullen zij met mij van oordeel zijn "Hoe durven ze..... !!!!!" Cor Schorel* *wijst u de kortste weg (terug) naar rood-wit-blauw.* =====

15 september 2002, 17:44	#2
Esceha Burger Geregistreerd: 3 juli 2002 Locatie: Wat vroeger Nederland(s) was Berichten: 175	(Integraal citaat) Een jaar na 11 september. Potsierlijke clichés zijn gelukkig gesneuveld Na elf september is Nederland wakker geschud. Eindelijk is de discussie over de multiculturele samenleving op gang gekomen die te lang uit de weg is gegaan, meent Bas Heijne. Nu het vandaag één jaar geleden is dat de terroristische aanslagen in Amerika plaatsvonden en de mastermind van deze onvoorstelbare operatie, Osama bin Laden, alweer zorgvuldig uit het collectieve geheugen lijkt te worden gewist om plaats te maken voor Saddam Hussein, schiet me een merkwaardig incident te binnen. Een aantal weken na de verwoesting van het World Trade Center werd een videoband gevonden waarop de Saoedische terroristenleider zichzelf voor een beverige videocamera via Allah feliciteerde met de aanslag en de weldadige gevolgen ervan. Eén van die successen betrof Nederland: na 11 september zou hier een spontane en massale bekering tot de islam hebben plaatsgevonden. Die uitspraak wekte hier weinig beroering, omdat hij evident onzinnig was, maar ik vond hem intrigerend. Hoe kwam Bin Laden daarbij? Wie had hem dit nieuws overgebracht? Er werd toentertijd gespeculeerd dat de aanleiding voor dit groteske misverstand de groep feestende Marokkaanse jongeren in Ede moet zijn geweest. Zij waren na het nieuws van de catastrofe met vlagvertoon op straat hun blijdschap gaan vieren. Dat bericht wekte hier wel veel beroering, omdat het het overbekende sociale ongemak met onaangepaste Nederlands-Marokkaanse jongens plotseling in een groter, sinister verband plaatste: het vermoeden van diepliggende afkeer bij jonge islamitische Nederlanders tegen de verworvenheden van de westerse beschaving, een fundamenteel gebrek aan loyaliteit jegens het land dat ze weigerden om als een vaderland te aanvaarden. Dit was iets anders dan meisjes en homo's lastigvallen en klieren in de bioscoop; dat was al erg genoeg, maar dit was erger. Met hun zieke bravoure onderstreepten de jongeren hun eigen vervreemding van de cultuur waarin ze zijn opgegroeid. Volgens de onzichtbare wetten van de paranoia werd dat handjevol roerige jongeren en hun incident dat achteraf vooral geprovoceerd leek kennelijk ook voor Osama bin Laden in zijn geheime Afghaanse grot tot een absurd uitvergroot symbool: de radicale islamisering van Nederland had eindelijk een hoge vlucht genomen! Onze angst was zijn verlangen; beide partijen bleken maar bar weinig feiten nodig te hebben om hun waan tot werkelijkheid te verklaren. Dat is ongetwijfeld het grootste gevolg voor Nederland van de gebeurtenissen van 11 september: dat de grote wereld zich plotseling keihard aan ons opdrong. De comfortabele stolp waaronder Nederland zich jarenlang een oase van pragmatisme en tolerantie had kunnen wanen, lag in één klap aan diggelen. Het was niet langer mogelijk om in de luwte van het wereldnieuws te leven. Dat wereldnieuws werd kennelijk gemaakt in Ede; ook daar vond de vermaledijde botsing der culturen plaats. Dat besef bleek voor velen een bedwelmende gewaarwording. Met de grote wereld kwamen de grote woorden. In de eerste dagen na de aanslagen voelden veel Nederlanders zich spontaan Amerikaan; en de verontwaardiging bleek groot, toen een ontzagwekkend aantal islamitische nieuwe Nederlanders in een enquête aangaf zich na de aanslagen eerder Palestijn te voelen. Het was niet langer genoeg vrijheid en democratie voor kennisgeving aan te nemen; de moderniteit moest nadrukkelijk in stelling gebracht worden. In de clash of cultures, waarvan de aanslagen een gruwelijk hoogtepunt vormden, werd de westerse beschaving onverwijld superieur verklaard aan de islam, die hopeloos in de middeleeuwen was blijven steken en sindsdien op politiek en cultureel gebied niets fatsoenlijks meer geproduceerd had. Aan de andere kant werd massaal de voedingsbodemtheorie omhelsd; die aanslagen waren gruwelijk, zeker, maar je moest er toch ook een wanhoopskreet in zien, van al die miljoenen Arabieren die zich permanent tekortgedaan voelden, die met lede ogen de dagelijkse triomfen van het Amerikaanse materialisme moesten aanzien. Hadden de Amerikanen het niet een heel klein beetje aan zichzelf te wijten? Aan beide kanten trokken agressie en sentimentaliteit broederlijk naast elkaar op. Te midden van al dat verbale haantjesgedrag, dat culmineerde in het interview in de Volkskrant van 9 februari waarin Pim Fortuyn de islam een achterlijke cultuur noemde, viel nauwelijks op dat de aanslagen ook positieve effecten in Nederland hadden. De geruststellende clichés van de multiculturele samenleving, die jarenlang als een warme deken over ons land hadden gelegen, klonken nu pas echt potsierlijk. Met de verharding in de retoriek kwam ook een welkome ontnuchtering. Islamitische Nederlanders die zich jarenlang geriefelijk hadden kunnen koesteren in hun permanente anderszijn, werden gedwongen hun houding tegenover de politieke islam en, dat vooral, tegenover Nederland als gekozen vaderland te bepalen. Was er na de omstreden uitspraken van de Rotterdamse imam El Moumni nog sprake van een doodse stilte onder allochtone intellectuelen, uit angst een vermeende achterban af te vallen - zoals eerder bij de met bedreigingen verhinderde opvoering van de opera Aïsja - na 11 september 2001 bood geen enkel cliché meer onderdak. Op die dag werd de sluier van hypocrisie weggetrokken die de illusie van een onbekommerde multiculturele samenleving in stand hield. Wat jarenlang als een zegen - de migrant als de Nieuwe Mens! - werd beschouwd, bleek nu problematischer dan ooit. Het eens zo vreugdevol gepropageerde behoud van eigen cultuur onder migranten bleek in werkelijkheid slechts een recept te zijn geweest voor een benauwend isolement, waarin allerlei religieus-politieke waangedachten konden tieren en het echte vaderland altijd elders was. Dat alles was al zichtbaar geworden vóór de aanslagen in Amerika, maar die klap heeft discussie onvermijdelijk gemaakt. Grotendeels verdwenen is de angst om 'de vijand', dat wil zeggen, de dominante Hollandse cultuur, in de kaart te spelen door pijnlijk hete hangijzers in eigen kring aan te vatten. De positie van vrouwen in de islam, homoseksualiteit, de terreur van de politieke islam, de noodzakelijke, onvoorwaardelijke keuze voor Nederland en de Nederlandse rechtsstaat - al die onderwerpen liggen nu op straat. En het mes snijdt aan twee kanten. Diende de notie van de multiculturele samenleving in het verleden bij de meeste autochtone Nederlanders vrijwel altijd als excuus om de Ander ongevaarlijk anders te laten zijn en dus ongemoeid, na 11 september is dat voorgoed onmogelijk geworden. Het onvermijdelijke integratieproces van migranten - tenslotte is behoud van eigen cultuur door de opeenvolgende generaties alleen mogelijk in de vorm van nostalgie en folklore - dwingt de dominante cultuur ook hen werkelijk als volwaardige Nederlanders te zien. De mythe van het tijdelijke verblijf werd van beide kanten, allochtonen en autochtonen, in stand gehouden; het kwam iedereen goed uit, ogenschijnlijk met de beste bedoelingen. Die wederzijdse ontnuchtering lijkt me een goede zaak. En de dreiging van het terrorisme? En de botsing der culturen? In een toespraak die de schrijver V. S. Naipaul een aantal jaren geleden hield met de titel Our Universal Civilization, opgenomen in zijn zojuist verschenen verzamelde essays, noemt hij het islamitisch fundamentalisme een vorm van philosophical hysteria. Dat is mooi en voornaam op z'n Naipauls uitgedrukt en geeft de neurotische schijnlogica van Bin Laden en de zijnen fraai weer. Wanneer de islam als een absoluut geloof het maatschappelijke leven volledig koloniseert, komt ze tegenwoordig onherroepelijk in botsing met andere werkelijkheden, zoals de westerse wereld, of geïmporteerd Amerikaans materialisme - en het is die gespletenheid die een extreme uitweg zoekt, in brute ideologie of in terreur. Hoe moeten wij ons daartegen wapenen? Is dat wel mogelijk? De schrijver Naipaul zelf is een migrant die, zoals hij het uitdrukt, van de periferie naar het centrum is getrokken, omdat hij alleen daar volledig aan zijn roeping als schrijver kon gehoorzamen. De organisatoren van zijn lezing gaven hem vooraf een lijstje met vragen, die hem misschien op ideeën zouden brengen: ,,Zijn wij - zijn gemeenschappen - slechts zo sterk als onze overtuigingen? Is het voldoende om overtuigingen of een ethisch gezichtspunt hartstochtelijk te koesteren? Waarmerkt de hartstocht de ethiek? Zijn overtuigingen of ethische gezichtpunten willekeurig, of vertegenwoordigen ze iets essentieels in de culturen waarin ze gedijen?'' Naipaul signaleert de angstvalligheid van zulke vragen, de onderhuidse twijfel of onze waarden wel stand zullen houden tegenover religieus extremisme. Maar voor hem is het juist de pessimistische ondertoon van zulke vragen, de impliciete schroom voor al te grote stelligheid die eruit spreekt, die de kracht vormt van de beschaving waaruit ze voortkomen. Het is Naipauls vaste overtuiging dat wanneer filosofische hysterie tegenover filosofische bedeesdheid komt te staan, de beschroomde man uiteindelijk het overwicht zal krijgen. Die lezing hield Naipaul ruim voor 11 september 2001 en hoewel hij als geen ander de gevaarlijke gespletenheid van de islamitische fundamentalisten heeft beschreven, denk ik niet dat zijn overtuiging door de aanslagen in Amerika ingrijpend veranderd zal zijn. Veel van de opgeblazen retoriek van de huidige Hollandse zondagsdenkers (,,Er is iets mis met de islam!'') ademt de geest van een soortgelijke filosofische hysterie de normen en waarden van de westerse wereld staan ineens geen twijfel meer toe en moeten rotsvast in marmer worden gebeiteld, anders worden we onherroepelijk het slachtoffer van extremisme of ons eigen cultuurrelativisme. Het kan niet snel genoeg oorlog zijn. Dat dit een tijd is waarin bedeesdheid en zelfonderzoek niet op prijs worden gesteld, blijkt uit de taal die door de nieuwe bewindslieden wordt gebezigd. De lukrake klaroenstoten van Fortuyn worden door zijn erfgenamen her en der gebruikt als bindmiddel tegen een gemeenschappelijke vijand, die zich tot onze ontzetting binnen de poorten blijkt te bevinden. Het al te rooskleurige mensbeeld dat ten grondslag lag aan het idee van het multiculturalisme, lijkt vervangen door een permanent wantrouwen, dat door geen enkele aanpassing meer kan worden weggenomen. Dat bepaalde westerse waarden universeel genoemd kunnen worden, is niet langer voldoende. Die westerse waarden zijn onomstotelijk superieur en dus onvervreemdbaar westers; wie er niet voor wenst te buigen, kan een schop onder zijn kont krijgen. Het is een veeg teken dat in het huidige politieke klimaat bepaalde grondrechten verdedigd worden door andere uit te hollen. Wat was het doel van de aanslagen op 11 september? Het doel van alle vormen van terrorisme van de laatste honderd jaar: destabilisatie door angst, het uitlokken van een extreme reactie en vervolgens chaos en vernietiging. Terrorisme is altijd een vorm van nihilisme en in zijn succes ligt ook altijd zijn ondergang besloten. Afgezien van die massale bekering tot de islam in Nederland, zal Osama bin Laden beoogd hebben dat het westen, in de eerste plaats Amerika, het masker van onaangedane superioriteit liet vallen en zijn onverzoenlijke gezicht toonde. Dat is hem aardig gelukt, niet alleen in Amerika. Een samenleving die in zijn overtuigingen gelooft, hoeft zichzelf niet voortdurend als superieur te etaleren. Wanneer we ons gevoel van eigenwaarde ten koste laten gaan van onze eigen waarden, bestaat het gevaar dat ons wereldbeeld even scheef en claustrofobisch wordt als dat van Osama bin Laden in zijn grot. Zoals Naipaul aangeeft: wie aan zichzelf twijfelt, hoeft nog niet zwak te zijn. Bas Heijn, redacteur van NRC Handelsblad. (einde integraal citaat)

15 september 2002, 21:54	#3
Stefanie Minister-President Geregistreerd: 20 juli 2002 Berichten: 5.220	Van dat programma heb ik slechts een stuk gezien. Die vrouw deed haar beklag over de Islam (de regels, het sexisme...). Toen vroeg die presentator of een iman mag zeggen dat een man zijn vrouw mag slaan. Ja antwoordt die éne!! Toen begon hij over vrije meningsuiting!! En dat aanvaardt men in Nederland zomaar??!! Volgens mij ben je politiek correct als je dat niet aanvaardt! Zij die dergelijke individuen steunen zijn politiek incorrect!

18 september 2002, 16:49	#4
Esceha Burger Geregistreerd: 3 juli 2002 Locatie: Wat vroeger Nederland(s) was Berichten: 175	Geachte Stefanie, .....(citaat) "En dat aanvaardt men in Nederland zomaar??!! " Wij zullen wel moeten. Bij verzet hiertegen wordt men onmiddellijk voor de rechter gedaagd. .....(citaat) "Volgens mij ben je politiek correct als je dat niet aanvaardt! Zij die dergelijke individuen steunen zijn politiek incorrect!" EXACT!! Ik ben blij te bemerken dat er nog mensen - zoals u - wakker zijn. Cor Schorel

18 september 2002, 21:28	#5
Stefanie Minister-President Geregistreerd: 20 juli 2002 Berichten: 5.220	Vandaag meldden ze op T.V. dat die Somalische vrouw bedreigd werd! Nochtans pleitte ze alleen maar voor dingen die bij ons normaal zijn, zoals gelijke rechten voor vrouwen. En de Nederlandse T.V. kreeg, zo meldden ze, honderden klachten over haar uitspraken!

21 september 2002, 13:58	#7
Stefanie Minister-President Geregistreerd: 20 juli 2002 Berichten: 5.220	Allez, ik las op teletekst dat ze wel steun krijgt van moslims die geloven in vrije meningsuiting. Ik heb die uitzending van Rondom 10 maar gedeeltelijk gezien, maar wat ze zei was gewoon een pleidooi voor vrouwenrechten en feminisme, niks bijzonders.

11 oktober 2002, 20:41	#10
Stefanie Minister-President Geregistreerd: 20 juli 2002 Berichten: 5.220	Las nu op teletekst dat ze zegt wel degelijk bedreigd te worden. Ik denk dat ik haar geloof. Waarom zou ze anders de pers schuwen?