1830: België onafhankelijk door de Vlaamse Brusselaars - Pagina 4

SDG · 29 september 2010, 07:00

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Scarabaeida

Verbeterd. Maar ik denk niet dat 'De Leeuw van Vlaanderen' de reden is waarom we vandaag nog steeds Nederlands praten hoor.

Dat is eerder te danken aan de door sommigen zo verfoeide Vlaamse beweging.

azert · 29 september 2010, 11:15

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door SDG

Dat is eerder te danken aan de door sommigen zo verfoeide Vlaamse beweging.

die niet had bestaan zonder de romantische Leeuw van Vlaanderen.

Johnny Blaze · 29 september 2010, 11:22

Hier nog een plezant weetje over de Belgische "onafhankelijkheid":

Bron: KNACK 31 augustus 2005
Auteur: Walter De Bock
http://www.knack.be/cmp/11/1416/4319...n-article.html

Nathan Rothschild, telg uit het wereldberoemde bankiersgeslacht, was voor het ontstaan van de onafhankelijke staat België belangrijker dan alle diplomaten en politici van die tijd samen.

Antwerpen wordt pas in december 1832 op de troepen van Oranje heroverd.

De geschiedenisboekjes voor de schoolkinderen vermelden, bij het epos van de Belgische omwenteling, zelden het belangrijke Dictaat van Calais. Het is zelfs onrechtvaardig dat wel de vaderen des vaderlands Charles Rogier, Alexandre Gendebien en Joseph Lebeau standbeelden kregen, maar dat in het hele land niet één straat of plein vernoemd is naar de bankier Nathan Rothschild.

Nathan Rothschild, zoon uit het wereldberoemde bankiersgeslacht dat zo veel kronen heeft gemaakt en gebroken, was voor het ontstaan van de onafhankelijke staat België nochtans belangrijker dan alle politici en diplomaten van die tijd samen. Met het al genoemde Dictaat van Calais sloeg de bankier een grote slag: hij zou, met zijn fondsen, de nieuwgeboren staat aan kasmiddelen helpen en dat voorschot uiteraard gegarandeerd terugkrijgen met de nodige renten.

Voor Rothschild betekende de Belgische onafhankelijkheid niet alleen de geboorte van een nieuwe klant, maar ook die van een makkelijk te hanteren pion op het internationale politiek schaakbord. Zijn naam was Leopold I van Saksen-Coburg.

De Britse financiële wereld overschaduwt op dat moment die van alle andere landen, ook omdat op het continent het politieke en economische gewicht van de adel en het grootgrondbezit uit het Ancien Régime de kapitalistische ontwikkeling blijft afremmen.

Eén bankiersfamilie spon in die tijd zijn macht uit over al die landen. De Rothschilds probeerden met vier broers in Wenen, Londen, Frankfurt en Parijs al die politieke tegenstellingen te overbruggen. Zij in de eerste plaats ijverden voor de handhaving van het nieuwe Europese status-quo, want zij waren sinds 1818 ongetwijfeld de machtigste internationale geldmachine.

De Rothschilds, vanuit Londen geleid door Nathan, hebben in hun onderlinge correspondentie van die tijd maar één leidraad: de vrede in Europa. Zij spelen de leidende rol in het verlenen van alle staatsleningen in Oostenrijk, Engeland, de Pauselijke Staten en straks Frankrijk en België.

Alleen de vrede kon hun staatsrenten in Wenen, Londen en Parijs voor ineenstorting behoeden. Zij temperden dus in Wenen de contrarevolutie bij staatskanselier Klemens von Metternich en noopten in Parijs Louis Philippe tot het intomen van de revolutionairen die al droomden van de republiek.

Midden in het geweld van 1830 schrijft James de Rothschild vanuit Parijs aan het bankfiliaal in Wenen: 'Mijn beste broer Salomon, alles hangt af van de Prins (Metternich). Wij zitten opgescheept met voor 18 miljoen frank Franse staatsrenten. Als er vrede komt stijgen ze naar 75, maar wordt het oorlog dan dalen ze tot 45. Ik mag u wel zeggen dat hier reden genoeg is om er het hoofd bij te verliezen. Over het algemeen staat men positief tegenover vrede maar toch maakt de oorlogsgedachte aan alle kanten vooruitgang.'

Voor deze bankiers beslissen oorlog en vrede in Europa over de quotering omhoog of omlaag van het kapitaal dat zij aan alle betrokken landen hebben uitgeleend. Maar hun politieke invloed is enorm. Hun beroemde koeriers worden van hoofdstad tot hoofdstad benut door vorsten en regeringsleiders die hun diskreet overleg niet durven toe te vertrouwen aan de eigen diplomatieke verbindingskanalen.

Leopold, het businessinstinct

Amper een jaar later, in 1831, wordt op bevel van Londen prins Leopold van Saksen-Coburg node geaccepteerd als koning van België. De rol van de Rothschilds valt daarbij niet te onderschatten.

James De Rothschild komt na Nathans dood aan het hoofd van de bankiersfamilie.

Prins Leopold had vóór 1830 al wat te maken met de beroemde bankiers. Al wordt zijn nauwe relatie met hen - vóór en na 1830 - tot op vandaag erg geheimzinnig gehouden. Het staat vast dat de hertogen van Coburg rond 1800 nagenoeg geruïneerd werden door de Franse bezetting onder Napoleon. Al de staten van het hertogdom gingen toen verloren en Leopolds vader, erfprins Franz van Coburg, beschikte, volgens biograaf graaf Corti, vanaf die tijd over een jaarinkomen van amper 4,000 florijnen om de hele familie te onderhouden.

Prins Leopold beschikte als achtste kind van erfprins Franz van huize uit dus over geen noemenswaardig vermogen. Neen, men kan onmogelijk stellen dat het Huis Coburg in de 19e eeuw vanwege zijn grote economische armslag is doorgedrongen tot de top van de Europese adel. Er speelden andere relaties een doorslaggevende rol bij hun opgang,

Over de jeugdjaren schrijft graaf Corti: 'Men ziet er het businessinstinct bij Leopold opduiken dat er hem later toe zal brengen de rijkdom van België tot ontwikkeling te brengen en dat grotendeels zal bijdragen tot zijn succes.'

Wanneer de Duitse prins in 1816 naar het Britse hof vertrekt in gezelschap van zijn intimus Freiherr von Stockmar zorgen de politieke en financiële relaties in Londen ervoor dat hij in korte tijd uitgroeit tot een internationale politieke figuur. Belangrijk, zo niet doorslaggevend is daarbij ongetwijfeld dat hij in Londen bevriend raakte met de beroemde Nathan Rothschild, een spilfiguur in de Europese politiek en het internationale zakenleven van zijn tijd.

Vanaf de Londense periode zien we hoe de banden tussen Leopold en de Rothschild-bankiers in Parijs, Napels, Wenen en Londen steeds nauwer werden aangehaald, tot aan zijn dood in 1865. In 1845 zal bij de Britse Rothschilds zelfs een kleinzoon van Nathan Leopold worden gedoopt, naar de naam van een van grootvaders beste vrienden.

In de jaren die voorafgaan aan het Belgische koningschap is prins Leopold in Londen trouwens de man die door de Britse high society wordt vooruitgeschoven als kandidaat voor de Griekse troon. Van 1825 tot 1830 zal Leopold om die reden met Nathan onderhandelen over een plan tot financiering van de Griekse staat. Het wordt uiteindelijk evenwel niet de Griekse maar de Belgische troon. Met Nathan verandert alleen het thema van het gesprek.

Leopold en Rothschild plegen met elkaar nu overleg over het op de been helpen van de Belgische staatsfinanciën. Van 1830 tot 1865 staat Koning Leopold onafgebroken in contact met de Rothschilds, ook nadat Nathan in 1836 is gestorven en de leiding van de bankiersfamilie overgaat op broer James de Rothschild in Parijs. Geen van de broers komt in België zonder ontvangen te worden op het Koninklijk Paleis. Leopold ontmoet de broers ook vaak in het buitenland en is ontelbare malen hun gevierde gast in Parijs, Londen, Frankfurt of Napels.

De Kingmakers

Nathan Rothschild zette zijn vriend Leopold van Saksen-Coburg op de Belgische troon.

De geruïneerde Coburgs uit Gotha zullen door toedoen van koning Leopold in de daaropvolgende jaren allianties aangaan met regerende vorsten of hun directe familie in Londen, Parijs en Lissabon. De adellijke huwelijken komen pas tot stand nadat over de financiële condities voor staatsleningen met de Rothschilds is onderhandeld.

Koning Leopold in Brussel is de Rothschilds letterlijk 'schatplichtig'. De cruciale gebeurtenissen na Leopolds troonsbestijging in juli 1831 maken dat meteen duidelijk.

Na de opstand tegen Oranje te Brussel in augustus 1830 stort het financiële leven van de zuidelijke provincies in elkaar. Eén bankinstelling domineert de hele economie en de geldcirculatie en vervult tevens de rol van staatskassier: de Société Générale de Belgique (Algemene Nederlandse Maatschappij ter begunstiging van de volksvlijt). Haar kapitaal is voor meer dan drievierde eigendom van haar oprichter, de Nederlandse koning Willem.

De Hollandse gouverneur ervan, jonker Repelaer van Driel, is bij het uitbreken van de opstand op de vlucht geslagen. Paniek maakt zich meester van het publiek dat zich tot de Société Générale wendt om zijn geld op te vragen. De geldcirculatie raakt ontwricht, de rijksfinanciën ontbreken om het staatsapparaat in staat te stellen normaal te functioneren. Het lot van de Belgische revolutie hangt letterlijk en figuurlijk af van de mogelijkheid om in het buitenland krediet te verkrijgen.

Begin oktober stuurt het Voorlopig Bewind een delegatie met volmachten naar bankiers in Parijs op zoek naar de hoognodige bestaansmiddelen. Op 14 oktober 1830 wordt Ferdinand Meeus, een Brusselse bankier die deel uitmaakt van deze delegatie, benoemd tot nieuwe gouverneur van de Société Générale. Die beslissing lijkt samen te hangen met het feit dat de Rothschilds na contact met Meeus bereid blijken alvast 3 miljoen frank aan kasmiddelen ter beschikking te stellen.

Tot secretaris van de Générale kiest Meeus zelf Claude Greban de Saint-Germain, een man die wel bekend staat als vurig aanhanger van Oranje, maar die als ingeweken Fransman van 1830 tot 1850 zowat de Rothschild-agent aan de top van de Société Générale zal worden. Kortom, de Rothschilds geven in samenwerking met de Société Générale in november 1830 aan de Belgische revolutie voorlopig uitstel van betaling.

Het dictaat van Calais

Spotprent uit 1830. Londen zag Leopold aanvankelijk als kandidaat voor de Griekse troon.

Pas op 20 december beslissen de Europese grootmachten op de Conferentie van Londen zich officieel neer te leggen bij de onafhankelijkheid van het land. De eerste stap naar de vrede in Europa - hoofdstreven van de Rothschilds - is hiermee gezet. De financiële en diplomatieke traktaties kunnen nu beginnen. In februari 1831 kiest het Nationaal Congres te Brussel de hertog van Nemours, zoon van de nieuwe Franse koning Louis Philippe, tot koning van België.

De Britse regering tekent onmiddellijk verzet aan omdat zij een te grote Franse invloed op het nieuwe België vreest. In de daaropvolgende maanden wordt de figuur van prins Leopold van Saksen-Coburg voor het eerst als troonpretendent naar voren geschoven. De invloed van zijn vriend Nathan Rothschild in Londen is daar zeker niet vreemd aan.

Wanneer het Nationaal Congres zich in juli 1831 bij dit Britse voorstel neerlegt, speelt prins Leopold al een belangrijke persoonlijke rol in de onderhandelingen met Rothschild om de jonge natie de nodige kredieten te bezorgen. Men kan zich moeilijk van de indruk ontdoen dat de verrassende keuze van Leopold als koning een deel van de prijs was die België betaalde voor de goodwill der Rothschilds.

Pas is Leopold in Brussel koning of James de Rothschild biedt voor het eerst aan de Belgische ambassadeur Lehon in Parijs een partij wapens aan om de Belgische revolutie te verdedigen tegen een dreigende Hollandse inval. Ambassadeur Lehon en koning Leopold benutten daarbij ijverig de Rothschild-koerier voor de diplomatieke contacten tussen Brussel en Parijs.

De dramatische dagen van augustus 1831 zijn een laatste voorproef voor België. Een ontredderd Belgisch leger moet een beroep doen op Franse officieren en het Franse leger om de Hollandse inval terug te slaan. Pas in december 1832 zal Antwerpen op de troepen van Oranje heroverd worden.

Na de aanval van de troepen van Oranje in augustus 1831 ondertekent de conferentie van de grootmachten te Londen het beruchte Verdrag der XXIV Artikelen waarbij België zijn onafhankelijkheid verkrijgt op voorwaarde dat de helft van de provincies Limburg en Luxemburg wordt afgestaan aan Oranje. Het land krijgt hierdoor een fatale slag, want het wordt op die manier economisch geïsoleerd van de Scheldemonding, van de beneden-Maas en van de Moezel.

Maar de Rothschilds zijn vóór de vrede in Europa, koste wat het kost. De diplomatieke bakens zijn definitief verzet. Het respecteren van het Verdrag van de XXIV Artikelen wordt hun conditie bij het verstrekken van de nodige kredieten aan ons land. Op 19 december 1831 komen Nathan Rothschild uit Londen en broer James uit Parijs in Calais bij elkaar.

Zij leggen daar die dag aan de Belgische regering het Dictaat van Calais voor dat de basis vormt voor hun controle over de financiën van het land tot na 1870. De regeringsdelegatie die in Calais van Nathan en James de harde condities voor de eerste Belgische staatslening verneemt, heeft niet de minste marge om te onderhandelen. In Brussel dringt koning Leopold trouwens aan op een onmiddellijk aanvaarden.

De Belgische regeringsdelegatie bestaat uit drie man: minister van Oorlog Charles de Brouckère, die vanaf 1832 in associatie met Rothschild te Brussel de Munt zal leiden, groothandelaar François Rittweger, directeur van de Société Générale en de Antwerpse bankier baron Jean-Joseph Osy de Wijchen, sedert 1819 een associé van de Rothschilds in de Antwerpse verzekeringsgroep Securitas.

De kaarten zijn al te slecht verdeeld. België staat machteloos tegenover de Rothschilds. Het wordt buigen of barsten. De delegatie tekent dan ook dezelfde dag het contract voor een lening van 100 miljoen frank, in twee schijven van 50 miljoen, tegen een hoge rente van 5 %. Ook alle gestelde condities worden onderschreven.

1. Iedere betaling wordt door Rothschild geschorst als er oorlog ontstaat en België zich niet neerlegt bij het Verdrag van de XXIV Artikelen en de besluiten van de Conferentie van Londen;

2. Als waarborg voor de lening eisen de Rothschilds alle staatsinkomsten waarop zij dus voortaan een optie hebben indien de lening niet wordt terugbetaald;

3. Het leencontract bevat bovendien een artikel waarbij wordt bepaald dat de Rothschilds in de toekomst het monopolie behouden voor alle verdere Belgische staatsleningen.

Men kon moeilijk een vollediger controle over de financiën van een jong land denken. België zou voortaan leven bij de gratie van de Rothschilds. Voor wat hoort wat.

De verontwaardiging over het Dictaat van Calais is in de daaropvolgende dagen te Brussel in politieke kringen groot. Regering en politieke leiders vergaderen bijna 24 uur aan een stuk over het contract. Maar het moet zeer vlug gaan. Nathan en James hadden in Calais de Belgische regering welgeteld twee dagen bedenktijd gegeven.

Het contract dat op 19 december in Calais werd ondertekend, moet uiterlijk op 21 december om middernacht door de Belgische regering bekrachtigd worden, zo niet vervallen de voorstellen van Rothschild onherroepelijk. Tijdens de hele duur van de debatten tussen regering en politieke leiders, wacht er een Rothschild-koerier voor de deur van de vergaderzaal. Als dan uiteindelijk het Dictaat van Calais door de regering wordt bekrachtigd, ijlt de bode weg om de goede tijding te melden aan de bankiers en regeringen in Londen en Parijs.

Het inpalmen van het land kan beginnen. België is immers een veelbelovende industriële mogendheid. Koning Leopold zal nog vaak bewijzen dat hij niet alleen koning der Belgen, maar vooral ook een koning voor de Rothschilds was. Tot 1870 zullen de Rothschilds het merendeel van de Belgische staatsleningen verzorgen en zodoende ook het koninkrijk in hun greep houden.

Op 21 december 1831 hebben de Rothschilds de Belgische revolutie letterlijk op zak gestoken.

Walter De Bock

Pelgrim · 29 september 2010, 11:23

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

We hebben niets met Hollanders of Nederlanders. Neem dat nu maar van me aan.

Wie zijn 'we'?

SDG · 29 september 2010, 11:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door azert

die niet had bestaan zonder de romantische Leeuw van Vlaanderen.

De Vlaamse beweging waar ik het over heb heeft niets te maken met romantisch nationalisme, 1302, de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte of vendelzwaaien. De Vlaamse beweging waar ik het over heb is ontstaan de dag dat het nieuwbakken Belgische parlement besloot dat het Frans de enige bestuurstaal van België zou worden en had tot doel de Vlamingen terug te geven waar ze recht op hadden: rechtspraak en onderwijs in de eigen taal.

Vito · 29 september 2010, 12:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Shadowke

ik denk na.

Citaat:

heb je mss zelf bronnen ipv Belgicistische geschiedenisboeken en dito wetenschappelijke onderzoeken?
ik wacht.

Ik ben geen belgicist, maar ik erger me dood aan de manier waarop jij discussieert: je zegt iets dat niet klopt maar een kwart waarheid is (half is al overdreven), je verwacht dat iedereen accepteert, niemand doet dat uiteraard en men vraagt een bron, waarop jij een overduidelijk Vlaams-nationalistische bron opgeeft en doodleuk komt verklaren dat deze "onafhankelijk" is. Deze manier van werken is ronduit debiel. Denk je echt op deze manier 1) iemand te overtuigen en 2) een positieve indruk te maken op je politieke tegenstanders? Ik vraag me zelfs af of jij geen belgicist bent die uw orangisme probeert belachelijk te maken. Heeft iemand Shadowke al IRL gezien? Is hij echt wie hij is?

Nu dat van mijn lever is, terug on topic.

Neen, ik heb hier toevallig geen belgicistische bron liggen, maar een orangistische: Verloren Vaderland van Karim van Overmeire. Pagina 195: generaal Goethals uit Brugge sluit zich in Oostende aan bij de opstandelingen, in Ieper laat de commandant van het garnizoen (die afkomstig is uit Roermond) weten dat hij zich Belg voelt. Pagina 196: gouverneur Van Doorn (OVL) laat weten dat de revolutie ook in zijn provincie opgang maakt. Pagina 200: kolonel Daine loopt over.

Ook dit zijn fragmenten, maar tonen aan dat uw opmerking dat het enkel Franstalige militairen waren die overliepen, met een korreltje zout moet genomen worden.

Citaat:

tip: doe die beelden is weg. je verlaagt jezelf tot het reactionair belgicisme.

UW woorden maken weinig indruk.

Rogge · 29 september 2010, 12:40

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door azert

die niet had bestaan zonder de romantische Leeuw van Vlaanderen.

Oh jawel. Het cultuurflamingantisme kende heel wat meer leden dan Conscience hoor, en wel vanwege de sterk franstalige aard van de nieuwe Belgische staat.
Als je de kans krijgt moet je eens de oorspronkelijke uitgave van de Leeuw van Vlaanderen bekijken. Conscience liet daar een soort pamflet mee gepaard gaan, met daarin zijn argumentatie om Belgie Nederlandstalig te maken of op zijn minst tweetalig. Conscience was een voorstander van de onafhankelijkheid van Belgie, maar dan wel een Belgie waar er plaats was voor de Vlamingen!

Spinoza · 29 september 2010, 13:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Vito

Neen, ik heb hier toevallig geen belgicistische bron liggen, maar een orangistische: Verloren Vaderland van Karim van Overmeire. Pagina 195: generaal Goethals uit Brugge sluit zich in Oostende aan bij de opstandelingen, in Ieper laat de commandant van het garnizoen (die afkomstig is uit Roermond) weten dat hij zich Belg voelt. Pagina 196: gouverneur Van Doorn (OVL) laat weten dat de revolutie ook in zijn provincie opgang maakt. Pagina 200: kolonel Daine loopt over.

Ook dit zijn fragmenten, maar tonen aan dat uw opmerking dat het enkel Franstalige militairen waren die overliepen, met een korreltje zout moet genomen worden.

In Haagse archieven zijn meerdere brieven aan Willem I te vinden, waarin bevelhebbers hem schrijven dat vrijwel alleen de franstaligen aan het muiten sloegen. Er hebben zeker ook Vlamingen meegedaan aan de opstand, maar niet massaal. Wat nog maar weer eens bleek tijdens de Tiendaagse Veldtocht. Terwijl in Nederland bijvoorbeeld studenten zich spontaan aansloten bij studentencompagnieen, was er in Vlaanderen amper animo om te vechten.

Shadowke · 29 september 2010, 13:52

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Vito

Ik ben geen belgicist, maar ik erger me dood aan de manier waarop jij discussieert: je zegt iets dat niet klopt maar een kwart waarheid is (half is al overdreven), je verwacht dat iedereen accepteert, niemand doet dat uiteraard en men vraagt een bron, waarop jij een overduidelijk Vlaams-nationalistische bron opgeeft en doodleuk komt verklaren dat deze "onafhankelijk" is. Deze manier van werken is ronduit debiel. Denk je echt op deze manier 1) iemand te overtuigen en 2) een positieve indruk te maken op je politieke tegenstanders? Ik vraag me zelfs af of jij geen belgicist bent die uw orangisme probeert belachelijk te maken. Heeft iemand Shadowke al IRL gezien? Is hij echt wie hij is?

ik ben geen Belgicist, maar wel een sociaal-liberaal-democraat die het beste wilt voor alle Vlamingen (algemeen belang).
en er zijn mensen op dit forum die mij al IRL hebben gezien.
voor de rest van je quote kan ik enkel het volgende zeggen: Nobody likes me, but I don't care.

Citaat:

Neen, ik heb hier toevallig geen belgicistische bron liggen, maar een orangistische: Verloren Vaderland van Karim van Overmeire. Pagina 195: generaal Goethals uit Brugge sluit zich in Oostende aan bij de opstandelingen, in Ieper laat de commandant van het garnizoen (die afkomstig is uit Roermond) weten dat hij zich Belg voelt. Pagina 196: gouverneur Van Doorn (OVL) laat weten dat de revolutie ook in zijn provincie opgang maakt. Pagina 200: kolonel Daine loopt over.

Ook dit zijn fragmenten, maar tonen aan dat uw opmerking dat het enkel Franstalige militairen waren die overliepen, met een korreltje zout moet genomen worden.

en aldus Spinoza waren het toch de Franstaligen, maar ook enkele Vlamingen maar dat is ook met een korreltje zout te nemen.

Hertog van Gelre · 29 september 2010, 17:27

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Johnny Blaze

Hier nog een plezant weetje over de Belgische "onafhankelijkheid":

Bron: KNACK 31 augustus 2005
Auteur: Walter De Bock
http://www.knack.be/cmp/11/1416/4319...n-article.html

Uw bron bestaat niet. Ook niet na zoeken op 'Walter de Bock''.

Burry · 29 september 2010, 19:08

Er zijn maar één of twee interessante vragen i.v.m. de Belgische 'revolutie': hadden de petities succes gehad indien het plebs kon lezen en schrijven en ze wat meer inzicht gehad hadden in de motieven van de verschillende facties?

En: had Willem snel en correct werk gemaakt van een meer liberale en democratische volksvertegenwoordiging en regering, èn een correctere belastingsdruk zodat niet-Holland niet zo duidelijk de kist voor Holland en de Kroon mocht vullen, hadden we dan nu in dit BE gezeten?

Shadowke · 29 september 2010, 19:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Burry

Er zijn maar één of twee interessante vragen i.v.m. de Belgische 'revolutie': hadden de petities succes gehad indien het plebs kon lezen en schrijven en ze wat meer inzicht gehad hadden in de motieven van de verschillende facties?

En: had Willem snel en correct werk gemaakt van een meer liberale en democratische volksvertegenwoordiging en regering, èn een correctere belastingsdruk zodat niet-Holland niet zo duidelijk de kist voor Holland en de Kroon mocht vullen, hadden we dan nu in dit BE gezeten?

goede vragen.

Spinoza · 29 september 2010, 19:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Burry

En: had Willem snel en correct werk gemaakt van een meer liberale en democratische volksvertegenwoordiging en regering, èn een correctere belastingsdruk zodat niet-Holland niet zo duidelijk de kist voor Holland en de Kroon mocht vullen, hadden we dan nu in dit BE gezeten?

Wat dat laatste betreft weet ik niet of je gelijk hebt. Het Zuiden betaalde inderdaad meer belasting, maar men kreeg daar ook het gros van de investeringen. Volgens mij was er netto een geldstroom van Noord naar Zuid. Vandaar ook dat Belgie een voortvarende start had in economische zin.

Burry · 29 september 2010, 19:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Spinoza

Wat dat laatste betreft weet ik niet of je gelijk hebt. Het Zuiden betaalde inderdaad meer belasting, maar men kreeg daar ook het gros van de investeringen. Volgens mij was er netto een geldstroom van Noord naar Zuid. Vandaar ook dat Belgie een voortvarende start had in economische zin.

Zeker, Cockerill was niet de enige die aangestuurd door Willem het uiterste zuiden rijkdom bracht. Maar als we rekening houden met algemene menselijke kenmerken dan voelden ze vooral wat ze betaalden en niet wat ze er voor terugkregen.

Volgens een afstammeling van de Rodenbach's was een belasting op bier al voldoende om de familie van kamp te doen veranderen.

system · 29 september 2010, 20:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Burry

Er zijn maar één of twee interessante vragen i.v.m. de Belgische 'revolutie': hadden de petities succes gehad indien het plebs kon lezen en schrijven en ze wat meer inzicht gehad hadden in de motieven van de verschillende facties?

En: had Willem snel en correct werk gemaakt van een meer liberale en democratische volksvertegenwoordiging en regering, èn een correctere belastingsdruk zodat niet-Holland niet zo duidelijk de kist voor Holland en de Kroon mocht vullen, hadden we dan nu in dit BE gezeten?

Het zit allemaal wat complexer in mekaar dan hier wordt gesuggereerd. We hebben daar al vaak over gedebatteerd op dit forum en daarom zal ik me maar beperken. U gaat er nogal lichtjes over. Het is nogal evident dat er geen Omwenteling zou zijn geweest in de zuidelijke Nederlanden indien hier alles koek en ei was geweest en peis en vree. Ook kan men de Belgische revolutie niet populistisch afdoen door te poneren deze zou zijn ontstaan door Franse oproerkraaiers (agents provocateurs) en dergelijke. Dat zijn fabeltjes die in het rond worden gestrooid door mensen die tegen de staat België zijn om een of andere redenen. Zulke opstand zou trouwens vlug doodgebloed zijn.

Neen, er was een algemene ontevredenheid over het beleid van Willem I.
1)
Ontevredenheid om te beginnen over het feit dat de Staten-Generaal in het VKN slechts evenveel afgevaardigden telde uit het zuiden als uit het noorden, alhoewel het zuiden 1 miljoen meer inwoners telde dan het noorden (het noorden: 2 miljoen; het zuiden: 3 miljoen).
2)
Toen het VKN ontstond, had het zuiden praktisch geen schulden. Het noorden echter zat met een torenhoge schuld. Het zuiden werd verplicht deze noordelijke staatsschuld mee af te betalen, schuld waarmee het niets te maken had en zeker niet had veroorzaakt.
3)
Er werden forse belastingen opgelegd aan het zuiden die de mensen rechtstreeks troffen in hun portemonee. Belastingen die alleen werden opgelegd aan het zuiden en niet aan het noorden. Zo waren er de belastingen op het gemaal (malen van het graan) en op het geslacht (het slachten van het vee) die veel kwaad bloed zetten en regelmatig leidden tot relletjes, soms met dodelijke afloop.
4)
Wrevel ontstond ook toen Willem I de ambtenarij in Vlaanderen probeerde te ‘verhollandsen’. Zo bestonden in de jaren 1822 en later slechts 1 op de 8 ambtenaren uit Vlamingen en de overigen waren ‘ingevoerd ‘ uit het Noorden.
5)
Aansluitend met punt 4), probeerde Willem I het ‘Nederduitsch’ te verplichten in het onderwijs, in de administratie en in het gerecht. Een taal die ervaren werd als een vreemde taal, en die niet altijd begrepen werd zijnde ‘hollands’. Bovendien kwam er fel verzet van de Franstalige elite, maar ook van de gewone Vlaamse burger die zijn eigen ‘Vlaams’ sprak.
6)
Een ontegensprekelijke blunder die Willem maakte is, dat hij vervolgens het hoogste gerechtshof verplaatste van Brussel naar Den Haag. Dus iedereen die zijn gelijk wilde halen in beroep moest een reis ondernemen naar het verre Den Haag. Hetgeen in die tijd niet niks was.
7)
Willem begon zich ook te moeien in het onderwijs. Vooral in de opleiding van de priesters en onderwijzers. En dat viel in zeer slechte aarde bij katholieke overheid, waardoor Willem nog meer ervaren werd in het toen zeer katholieke zuiden als een vreemde protestantse vorst, die zich kwam bemoeien in Rooms-katholieke aangelegenheden.
8)
De laatste jaren werd het bewind van Willem I gekenmerkt door een zware economische crisis met massale fabriekssluitingen en zeer grote werkloosheid. Het arbeidsproletariaat leed honger en er was maar één vonk nodig om alles te doen ontploffen. Daarbij kwam dat in die tijd, de ‘geest van de burgelijke revolutie’ waaide over heel Europa.

Dat zijn zo enkele redenen (want er zijn er nog zo'n paar) waarom de opstand uitbrak en ook slaagde.

azert · 29 september 2010, 21:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door SDG

De Vlaamse beweging waar ik het over heb heeft niets te maken met romantisch nationalisme, 1302, de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte of vendelzwaaien. De Vlaamse beweging waar ik het over heb is ontstaan de dag dat het nieuwbakken Belgische parlement besloot dat het Frans de enige bestuurstaal van België zou worden en had tot doel de Vlamingen terug te geven waar ze recht op hadden: rechtspraak en onderwijs in de eigen taal.

Dan is het eindpunt bereikt.

stropke · 29 september 2010, 22:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Shadowke

alex.vrijzijn.be
een onafhankelijke bron, zonder belgicisime of flamingantisme.

Just, wou het net ook plaatsen.
En doe eindelijk eens een efforke om het door te lezen, Azert.

djimi · 29 september 2010, 22:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door azert

Dan is het eindpunt bereikt.

Er moet m.i. nog één stap worden gezet:

een federale kieskring zonder wat voor alarmtoeters en -bellen dan ook.

Dan zijn we er, aan dat eindpunt. Letterlijk.

Onze Elio weet het ook al:

de invoering van de democratie wordt het einde van België

respublica · 30 september 2010, 00:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door system

Inderdaad, en die was gegarandeerd in de Grondwet. Dus het Nederlands was constitutioneel gewaarborgd.

Je bent de geschiedenis aan het herschrijven. In de grondwet stond alleen dat het gebruik der talen vrij was. Dat wil niet zeggen dat je met een andere taal dan het Frans bij de overheid terecht kon, onderwijs kon volgen of berecht worden.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Grondwet 1831

L'emploi des langues usitées en Belgique est facultatif ; il ne peut être réglé que par la loi, et seulement pour les actes de l'autorité publique et pour les affaires judiciaires.

Er zijn heel wat Vlamingen in de 19e eeuw ter dood veroordeeld zonder één woord van hun Franstalig proces te begrijpen!

Jantje · 30 september 2010, 09:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door respublica

Je bent de geschiedenis aan het herschrijven. In de grondwet stond alleen dat het gebruik der talen vrij was. Dat wil niet zeggen dat je met een andere taal dan het Frans bij de overheid terecht kon, onderwijs kon volgen of berecht worden.

Er zijn heel wat Vlamingen in de 19e eeuw ter dood veroordeeld zonder één woord van hun Franstalig proces te begrijpen!

Vertel dan nu maar eens hoe de Franstaligen de Vlamingen konden aanzetten tot een opstand, als ze geen Frans verstonden.

Het Frans als bestuurstaal kwamtrouwens niet van de Walen, maar van de hogere bourgeoisie in Vlaanderen.

En Vlaanderen heeft de Hollanders in 1830 buiten gezet met reden.

Citaat:

Friesland, maar door de grote macht die zij verwierven na het verslaan van de Spaanse legers van Philips II en het VOC-tijdperk heeft West-Friesland tot aan de Bataafse Republiek (1795-1801) en het daarop volgende Bataafse Gemenebest (1801-1806) 'n politieke zelfstandigheid gehouden. Toen eerst het 'Koninkrijk Holland' (05-06-1806 t/m 09-07-1810) ophield te bestaan, later na het vertrek van de Fransen het land uit het Franse Keizerrijk verdween en de 'Verenigde Nederlanden' in het jaar 1813 het levenslicht zag, is deze politieke zelfstandigheid niet hersteld en bleef West-Friesland deel uitmaken van de provincie Holland die in 1840 gesplitst werd in de provincies Noord- en Zuid-Holland.

http://members.quicknet.nl/jaw.buism...schiedenis.htm

http://nl.wikipedia.org/wiki/Romeinen_in_Friesland

Laten we even de geschiedenis aan de andere kant bekijken.

Er zijn namelijk Vlamingen die denken dat Vlaanderen en Nederland een gelijklopende geschiedenis hebben en cultureel met elkaar verweven zijn.
Niets is dus minder waar.

Nederland is de bezettingstaat van de Hollanders en heeft niets te maken met Vlaanderen, Brabant of Limburg.

Hollanders zijn namelijk West-Friezen en hebben niets gemeen met de Laaglanders( door Julius Belgen genoemd)

Zelfs tijdens de laatste twee oorlogen die er in de lage landen hebben geheerst, kon Vlaanderen niet rekenen op de hulp en steun van Nederland.

Nederland was zelfs zo vriendelijk om de Belgische militairen die de grens overstaken, om dan via Frankrijk en Engeland terug naar het front te keren, op te sluiten.

Citaat:

Na de Duitse inval sloegen miljoenen Belgen op de vlucht. Honderdduizenden trokken via Oostende en Zeebrugge naar Engeland. Evenveel trokken verder naar Frankrijk. Meer dan 1 miljoen vluchtelingen trokken naar Nederland. Onder deze vluchtelingen bevonden zich ook een 35.000 militairen, die werden geïnterneerd. Nederland was als neutraal land zogezegd gebonden ervoor te zorgen dat troepen en middelen van de strijdende partijen die op zijn grondgebied terechtkwamen niet meer aan de strijd zouden kunnen deelnemen. Duizenden “gemotiveerde" Belgische militairen zouden ontsnappen om via Groot-Brittannië en Frankrijk, toch terug deel te nemen aan de oorlog.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Eerste_Wereldoorlog

Ja, mensen, Nederland sloot een enorme krijgsmacht op, enkel omdat deze Belgen via hun grondgebied naar het front wilde terugkeren.

Terwijl er meer dan 8 miljoen jonge mannen hun leven gaven voor de vrijheid van Europa, vonden de Hollanders het nodig om meer dan 35.000 Belgische soldaten op te sluiten en gevangen te houden, in plaats van haar eigen strijdkrachten te laten deelnemen aan de vrijheidstrijd van Europa.

Neen, de Vlaamse provincies hebben niets gemeen met Hollanders en kunnen hen missen als kiespijn.
Het enige dat terug herenigd kan en moet worden, zijn de Vlaamse provincies, Limburg, Brabant en Vlaanderen.
En dit onder een confederaal België samen met de Waalse provincies.
En de Hollanders kunnen er dan lid van worden als een eigen regio, maar zonder dat zij een bevoorrechte positie in de confederale staat krijgen.

29 september 2010, 11:22	#63
Johnny Blaze Minister Geregistreerd: 24 oktober 2008 Berichten: 3.181	Hier nog een plezant weetje over de Belgische "onafhankelijkheid": Bron: KNACK 31 augustus 2005 Auteur: Walter De Bock http://www.knack.be/cmp/11/1416/4319...n-article.html Nathan Rothschild, telg uit het wereldberoemde bankiersgeslacht, was voor het ontstaan van de onafhankelijke staat België belangrijker dan alle diplomaten en politici van die tijd samen. Antwerpen wordt pas in december 1832 op de troepen van Oranje heroverd. De geschiedenisboekjes voor de schoolkinderen vermelden, bij het epos van de Belgische omwenteling, zelden het belangrijke Dictaat van Calais. Het is zelfs onrechtvaardig dat wel de vaderen des vaderlands Charles Rogier, Alexandre Gendebien en Joseph Lebeau standbeelden kregen, maar dat in het hele land niet één straat of plein vernoemd is naar de bankier Nathan Rothschild. Nathan Rothschild, zoon uit het wereldberoemde bankiersgeslacht dat zo veel kronen heeft gemaakt en gebroken, was voor het ontstaan van de onafhankelijke staat België nochtans belangrijker dan alle politici en diplomaten van die tijd samen. Met het al genoemde Dictaat van Calais sloeg de bankier een grote slag: hij zou, met zijn fondsen, de nieuwgeboren staat aan kasmiddelen helpen en dat voorschot uiteraard gegarandeerd terugkrijgen met de nodige renten. Voor Rothschild betekende de Belgische onafhankelijkheid niet alleen de geboorte van een nieuwe klant, maar ook die van een makkelijk te hanteren pion op het internationale politiek schaakbord. Zijn naam was Leopold I van Saksen-Coburg. De Britse financiële wereld overschaduwt op dat moment die van alle andere landen, ook omdat op het continent het politieke en economische gewicht van de adel en het grootgrondbezit uit het Ancien Régime de kapitalistische ontwikkeling blijft afremmen. Eén bankiersfamilie spon in die tijd zijn macht uit over al die landen. De Rothschilds probeerden met vier broers in Wenen, Londen, Frankfurt en Parijs al die politieke tegenstellingen te overbruggen. Zij in de eerste plaats ijverden voor de handhaving van het nieuwe Europese status-quo, want zij waren sinds 1818 ongetwijfeld de machtigste internationale geldmachine. De Rothschilds, vanuit Londen geleid door Nathan, hebben in hun onderlinge correspondentie van die tijd maar één leidraad: de vrede in Europa. Zij spelen de leidende rol in het verlenen van alle staatsleningen in Oostenrijk, Engeland, de Pauselijke Staten en straks Frankrijk en België. Alleen de vrede kon hun staatsrenten in Wenen, Londen en Parijs voor ineenstorting behoeden. Zij temperden dus in Wenen de contrarevolutie bij staatskanselier Klemens von Metternich en noopten in Parijs Louis Philippe tot het intomen van de revolutionairen die al droomden van de republiek. Midden in het geweld van 1830 schrijft James de Rothschild vanuit Parijs aan het bankfiliaal in Wenen: 'Mijn beste broer Salomon, alles hangt af van de Prins (Metternich). Wij zitten opgescheept met voor 18 miljoen frank Franse staatsrenten. Als er vrede komt stijgen ze naar 75, maar wordt het oorlog dan dalen ze tot 45. Ik mag u wel zeggen dat hier reden genoeg is om er het hoofd bij te verliezen. Over het algemeen staat men positief tegenover vrede maar toch maakt de oorlogsgedachte aan alle kanten vooruitgang.' Voor deze bankiers beslissen oorlog en vrede in Europa over de quotering omhoog of omlaag van het kapitaal dat zij aan alle betrokken landen hebben uitgeleend. Maar hun politieke invloed is enorm. Hun beroemde koeriers worden van hoofdstad tot hoofdstad benut door vorsten en regeringsleiders die hun diskreet overleg niet durven toe te vertrouwen aan de eigen diplomatieke verbindingskanalen. Leopold, het businessinstinct Amper een jaar later, in 1831, wordt op bevel van Londen prins Leopold van Saksen-Coburg node geaccepteerd als koning van België. De rol van de Rothschilds valt daarbij niet te onderschatten. James De Rothschild komt na Nathans dood aan het hoofd van de bankiersfamilie. Prins Leopold had vóór 1830 al wat te maken met de beroemde bankiers. Al wordt zijn nauwe relatie met hen - vóór en na 1830 - tot op vandaag erg geheimzinnig gehouden. Het staat vast dat de hertogen van Coburg rond 1800 nagenoeg geruïneerd werden door de Franse bezetting onder Napoleon. Al de staten van het hertogdom gingen toen verloren en Leopolds vader, erfprins Franz van Coburg, beschikte, volgens biograaf graaf Corti, vanaf die tijd over een jaarinkomen van amper 4,000 florijnen om de hele familie te onderhouden. Prins Leopold beschikte als achtste kind van erfprins Franz van huize uit dus over geen noemenswaardig vermogen. Neen, men kan onmogelijk stellen dat het Huis Coburg in de 19e eeuw vanwege zijn grote economische armslag is doorgedrongen tot de top van de Europese adel. Er speelden andere relaties een doorslaggevende rol bij hun opgang, Over de jeugdjaren schrijft graaf Corti: 'Men ziet er het businessinstinct bij Leopold opduiken dat er hem later toe zal brengen de rijkdom van België tot ontwikkeling te brengen en dat grotendeels zal bijdragen tot zijn succes.' Wanneer de Duitse prins in 1816 naar het Britse hof vertrekt in gezelschap van zijn intimus Freiherr von Stockmar zorgen de politieke en financiële relaties in Londen ervoor dat hij in korte tijd uitgroeit tot een internationale politieke figuur. Belangrijk, zo niet doorslaggevend is daarbij ongetwijfeld dat hij in Londen bevriend raakte met de beroemde Nathan Rothschild, een spilfiguur in de Europese politiek en het internationale zakenleven van zijn tijd. Vanaf de Londense periode zien we hoe de banden tussen Leopold en de Rothschild-bankiers in Parijs, Napels, Wenen en Londen steeds nauwer werden aangehaald, tot aan zijn dood in 1865. In 1845 zal bij de Britse Rothschilds zelfs een kleinzoon van Nathan Leopold worden gedoopt, naar de naam van een van grootvaders beste vrienden. In de jaren die voorafgaan aan het Belgische koningschap is prins Leopold in Londen trouwens de man die door de Britse high society wordt vooruitgeschoven als kandidaat voor de Griekse troon. Van 1825 tot 1830 zal Leopold om die reden met Nathan onderhandelen over een plan tot financiering van de Griekse staat. Het wordt uiteindelijk evenwel niet de Griekse maar de Belgische troon. Met Nathan verandert alleen het thema van het gesprek. Leopold en Rothschild plegen met elkaar nu overleg over het op de been helpen van de Belgische staatsfinanciën. Van 1830 tot 1865 staat Koning Leopold onafgebroken in contact met de Rothschilds, ook nadat Nathan in 1836 is gestorven en de leiding van de bankiersfamilie overgaat op broer James de Rothschild in Parijs. Geen van de broers komt in België zonder ontvangen te worden op het Koninklijk Paleis. Leopold ontmoet de broers ook vaak in het buitenland en is ontelbare malen hun gevierde gast in Parijs, Londen, Frankfurt of Napels. De Kingmakers Nathan Rothschild zette zijn vriend Leopold van Saksen-Coburg op de Belgische troon. De geruïneerde Coburgs uit Gotha zullen door toedoen van koning Leopold in de daaropvolgende jaren allianties aangaan met regerende vorsten of hun directe familie in Londen, Parijs en Lissabon. De adellijke huwelijken komen pas tot stand nadat over de financiële condities voor staatsleningen met de Rothschilds is onderhandeld. Koning Leopold in Brussel is de Rothschilds letterlijk 'schatplichtig'. De cruciale gebeurtenissen na Leopolds troonsbestijging in juli 1831 maken dat meteen duidelijk. Na de opstand tegen Oranje te Brussel in augustus 1830 stort het financiële leven van de zuidelijke provincies in elkaar. Eén bankinstelling domineert de hele economie en de geldcirculatie en vervult tevens de rol van staatskassier: de Société Générale de Belgique (Algemene Nederlandse Maatschappij ter begunstiging van de volksvlijt). Haar kapitaal is voor meer dan drievierde eigendom van haar oprichter, de Nederlandse koning Willem. De Hollandse gouverneur ervan, jonker Repelaer van Driel, is bij het uitbreken van de opstand op de vlucht geslagen. Paniek maakt zich meester van het publiek dat zich tot de Société Générale wendt om zijn geld op te vragen. De geldcirculatie raakt ontwricht, de rijksfinanciën ontbreken om het staatsapparaat in staat te stellen normaal te functioneren. Het lot van de Belgische revolutie hangt letterlijk en figuurlijk af van de mogelijkheid om in het buitenland krediet te verkrijgen. Begin oktober stuurt het Voorlopig Bewind een delegatie met volmachten naar bankiers in Parijs op zoek naar de hoognodige bestaansmiddelen. Op 14 oktober 1830 wordt Ferdinand Meeus, een Brusselse bankier die deel uitmaakt van deze delegatie, benoemd tot nieuwe gouverneur van de Société Générale. Die beslissing lijkt samen te hangen met het feit dat de Rothschilds na contact met Meeus bereid blijken alvast 3 miljoen frank aan kasmiddelen ter beschikking te stellen. Tot secretaris van de Générale kiest Meeus zelf Claude Greban de Saint-Germain, een man die wel bekend staat als vurig aanhanger van Oranje, maar die als ingeweken Fransman van 1830 tot 1850 zowat de Rothschild-agent aan de top van de Société Générale zal worden. Kortom, de Rothschilds geven in samenwerking met de Société Générale in november 1830 aan de Belgische revolutie voorlopig uitstel van betaling. Het dictaat van Calais Spotprent uit 1830. Londen zag Leopold aanvankelijk als kandidaat voor de Griekse troon. Pas op 20 december beslissen de Europese grootmachten op de Conferentie van Londen zich officieel neer te leggen bij de onafhankelijkheid van het land. De eerste stap naar de vrede in Europa - hoofdstreven van de Rothschilds - is hiermee gezet. De financiële en diplomatieke traktaties kunnen nu beginnen. In februari 1831 kiest het Nationaal Congres te Brussel de hertog van Nemours, zoon van de nieuwe Franse koning Louis Philippe, tot koning van België. De Britse regering tekent onmiddellijk verzet aan omdat zij een te grote Franse invloed op het nieuwe België vreest. In de daaropvolgende maanden wordt de figuur van prins Leopold van Saksen-Coburg voor het eerst als troonpretendent naar voren geschoven. De invloed van zijn vriend Nathan Rothschild in Londen is daar zeker niet vreemd aan. Wanneer het Nationaal Congres zich in juli 1831 bij dit Britse voorstel neerlegt, speelt prins Leopold al een belangrijke persoonlijke rol in de onderhandelingen met Rothschild om de jonge natie de nodige kredieten te bezorgen. Men kan zich moeilijk van de indruk ontdoen dat de verrassende keuze van Leopold als koning een deel van de prijs was die België betaalde voor de goodwill der Rothschilds. Pas is Leopold in Brussel koning of James de Rothschild biedt voor het eerst aan de Belgische ambassadeur Lehon in Parijs een partij wapens aan om de Belgische revolutie te verdedigen tegen een dreigende Hollandse inval. Ambassadeur Lehon en koning Leopold benutten daarbij ijverig de Rothschild-koerier voor de diplomatieke contacten tussen Brussel en Parijs. De dramatische dagen van augustus 1831 zijn een laatste voorproef voor België. Een ontredderd Belgisch leger moet een beroep doen op Franse officieren en het Franse leger om de Hollandse inval terug te slaan. Pas in december 1832 zal Antwerpen op de troepen van Oranje heroverd worden. Na de aanval van de troepen van Oranje in augustus 1831 ondertekent de conferentie van de grootmachten te Londen het beruchte Verdrag der XXIV Artikelen waarbij België zijn onafhankelijkheid verkrijgt op voorwaarde dat de helft van de provincies Limburg en Luxemburg wordt afgestaan aan Oranje. Het land krijgt hierdoor een fatale slag, want het wordt op die manier economisch geïsoleerd van de Scheldemonding, van de beneden-Maas en van de Moezel. Maar de Rothschilds zijn vóór de vrede in Europa, koste wat het kost. De diplomatieke bakens zijn definitief verzet. Het respecteren van het Verdrag van de XXIV Artikelen wordt hun conditie bij het verstrekken van de nodige kredieten aan ons land. Op 19 december 1831 komen Nathan Rothschild uit Londen en broer James uit Parijs in Calais bij elkaar. Zij leggen daar die dag aan de Belgische regering het Dictaat van Calais voor dat de basis vormt voor hun controle over de financiën van het land tot na 1870. De regeringsdelegatie die in Calais van Nathan en James de harde condities voor de eerste Belgische staatslening verneemt, heeft niet de minste marge om te onderhandelen. In Brussel dringt koning Leopold trouwens aan op een onmiddellijk aanvaarden. De Belgische regeringsdelegatie bestaat uit drie man: minister van Oorlog Charles de Brouckère, die vanaf 1832 in associatie met Rothschild te Brussel de Munt zal leiden, groothandelaar François Rittweger, directeur van de Société Générale en de Antwerpse bankier baron Jean-Joseph Osy de Wijchen, sedert 1819 een associé van de Rothschilds in de Antwerpse verzekeringsgroep Securitas. De kaarten zijn al te slecht verdeeld. België staat machteloos tegenover de Rothschilds. Het wordt buigen of barsten. De delegatie tekent dan ook dezelfde dag het contract voor een lening van 100 miljoen frank, in twee schijven van 50 miljoen, tegen een hoge rente van 5 %. Ook alle gestelde condities worden onderschreven. 1. Iedere betaling wordt door Rothschild geschorst als er oorlog ontstaat en België zich niet neerlegt bij het Verdrag van de XXIV Artikelen en de besluiten van de Conferentie van Londen; 2. Als waarborg voor de lening eisen de Rothschilds alle staatsinkomsten waarop zij dus voortaan een optie hebben indien de lening niet wordt terugbetaald; 3. Het leencontract bevat bovendien een artikel waarbij wordt bepaald dat de Rothschilds in de toekomst het monopolie behouden voor alle verdere Belgische staatsleningen. Men kon moeilijk een vollediger controle over de financiën van een jong land denken. België zou voortaan leven bij de gratie van de Rothschilds. Voor wat hoort wat. De verontwaardiging over het Dictaat van Calais is in de daaropvolgende dagen te Brussel in politieke kringen groot. Regering en politieke leiders vergaderen bijna 24 uur aan een stuk over het contract. Maar het moet zeer vlug gaan. Nathan en James hadden in Calais de Belgische regering welgeteld twee dagen bedenktijd gegeven. Het contract dat op 19 december in Calais werd ondertekend, moet uiterlijk op 21 december om middernacht door de Belgische regering bekrachtigd worden, zo niet vervallen de voorstellen van Rothschild onherroepelijk. Tijdens de hele duur van de debatten tussen regering en politieke leiders, wacht er een Rothschild-koerier voor de deur van de vergaderzaal. Als dan uiteindelijk het Dictaat van Calais door de regering wordt bekrachtigd, ijlt de bode weg om de goede tijding te melden aan de bankiers en regeringen in Londen en Parijs. Het inpalmen van het land kan beginnen. België is immers een veelbelovende industriële mogendheid. Koning Leopold zal nog vaak bewijzen dat hij niet alleen koning der Belgen, maar vooral ook een koning voor de Rothschilds was. Tot 1870 zullen de Rothschilds het merendeel van de Belgische staatsleningen verzorgen en zodoende ook het koninkrijk in hun greep houden. Op 21 december 1831 hebben de Rothschilds de Belgische revolutie letterlijk op zak gestoken. Walter De Bock

29 september 2010, 19:08	#71
Burry Parlementsvoorzitter Geregistreerd: 8 juni 2004 Locatie: Leuven Berichten: 2.175	Er zijn maar één of twee interessante vragen i.v.m. de Belgische 'revolutie': hadden de petities succes gehad indien het plebs kon lezen en schrijven en ze wat meer inzicht gehad hadden in de motieven van de verschillende facties? En: had Willem snel en correct werk gemaakt van een meer liberale en democratische volksvertegenwoordiging en regering, èn een correctere belastingsdruk zodat niet-Holland niet zo duidelijk de kist voor Holland en de Kroon mocht vullen, hadden we dan nu in dit BE gezeten?