Leopold II van België, de schrik van Belgisch Kongo

[Ernst Niessen]

Op de lijst van 'Grootste Belgen aller tijden' van de Waalse televisiezender RTBF moet koning Leopold II het doen met een schamele dertiende plaats. Voor een man met zo veel eerzucht en grootheidswaanzin zou dit een grote teleurstelling zijn geweest. Bij zijn aanstelling als koning veklaarde hij België 'groter, machtiger en mooier' te willen maken.

Leopold II werd in 1835 geboren als tweede kind van koning Leopold I en Louise van Orléans. Zoals gebruikelijk in die tijd, ging hij al rond zijn veertiende in het leger. Op achttienjarige leeftijd trouwde Leopold II met Marie Henriette, dochter van een Oostenrijkse hertog. Dit huwelijk was uiteraard gearrangeerd en de twee kenden elkaar nauwelijks ten tijde van de huwelijksvoltrekking. De eerste jaren samen reisde het paar door heel Europa. Leopold was een fervent reiziger en werd één van de meest bereisde monarchen van Europa. Naas de Europese landen bezocht hij het Ottomaanse rijk, Marokko, Algerije, Tunesië, Egypte, India en China. Waarschijnlijk deed hij tijdens deze reizen het idee op om een Belgische kolonie te stichten. Dit werd zijn droom en zijn persoonlijke missie. Marie Henriette en Leopold kregen vier kinderen: één zoon en drie dochters. Zijn zoon, Leopold, de enige troonopvolger, overleed toen hij negen jaar oud was. Voor Leopold II was dit een grote schok, vooral omdat hij nu geen troonopvolger meer had. Zijn jongere neef, Boudewijn, kwam deze eer nu toe. In 1865 werd Leopold II, na de dood van zijn vader, de koning van België. Omdat hij geen eigen troonopvolger had, was het goed uithuwelijken van zijn dochters des te belangrijker. Leopold hield zich intensief bezig met het sluiten van tactische huwelijken die status en macht zouden opleveren. Zijn vrouw Marie Henriëtte trok zich ondertussen steeds vaker terug in hun buitenverblijf in Spa, waarop Leopold zich vermaakte met verschillende minnaressen.

Na langdurig onderzoek en voorbereiding kreeg Leopold het tijdens de conferentie van Berlijn in 1885 voor elkaar dat hij het grootste gedeelte van Afrikaans Kongo kon inlijven als zijn persoonlijke kolonie. Eindelijk ging zijn droom van een machtig en groot België in vervulling. Hij beweerde civilisatie te willen brengen aan de inheemse bevolking en de slavenhandel een halt toe te willen roepen. In plaats daarvan voerden zijn soldaten het meest barbaarse schrikbewind en maakte de koning het grootste deel van de bevolking tot zijn slaaf door haar te laten werken in de rubber- en ivoorwinning. Martelingen, ontvoeringen, verkrachtingen en het afhakken van van hoofden en handen van de inheemse bevolking waren aan de orde van de dag. De bevolking werd systematisch uitgebuit en met de grote opbrengsten van rubber en ivoor bouwde Leopold paleizen, kerken en villa's. De meningen onder historici verschillen: in de drieëntwintig jaar dat Leopold de macht had in Kongo, zijn er tussen de tien en twintig miljoen Kongolezen omgekomen en misschien wel meer. Toen uiteindelijk de internationale gemeenschap ging protesteren tegen dit misdadige bewind, heeft Leopold II Kongo in 1908 aan de Belgische regering overgedaan als kolonie van België. Eerst in de jaren zestig van de twintigste eeuw werd Kongo onafhankelijk en tegenwoordig heet het Congo.

Uit onderzoek van de Vlaamse journalist Kris Clerkx is gebleken dat Leopold in 1854 vergevorderde plannen had om Nederland binnen te vallen en inzonderheid het zuidelijke, katholieke deel te annexeren. Zijn spionnen hadden hem verzekerd dat het Nederlandse leger minder sterk was dan het Belgische en dat het plan haalbaar zou moeten zijn. Zij zagen als obstakel alleen de vaderlandslievendheid van de Nederlandse bevolking. De uiteindelijke reden om Nederland niet binnen te vallen, lag in het feit dat Leopold geen steun kreeg van Frankrijk. Nederland kroop door het oog van de naald, want als Leopold II Nederland net zo geregeerd zou hebben als Kongo, dan zou er weinig van Nederland zijn overgebleven.

De dood van zijn eerste vrouw was voor Leopold een aanleiding om zijn relatie met de zevenveertig jaar jongere Blanche Delacroix openlijk te onderhouden. Met haar kreeg hij, inmiddels in de zeventig, nog twee zonen, maar dezen waren buitenechtelijk en konden geen troopopvolger zijn. Vijf dagen voor zijn dood in 1909 trouwt hij nog met Blanche, maar dat was alleen voor de kerk en het huwelijk werd niet door de staat erkend. Wel kregen zijn zonen de titels hertog van Tervuren en graaf van Ravenstijn en deelden zij samen met hun moeder een deel van de erfenis. Leopolds dochters kwamen minder goed ervanaf: zij werden kort voor zijn dood onterfd. Alle paleizen en villa's gingen naar de staat. Leopold II liet een welvarend België na, maar daarnaast een leeggeroofd, grotendeels uitgemoord en verslagen Kongo.

[Tavek]

Ik ben niet schijnheilig. Belgie (en ook Vlaanderen) heeft veel te danken aan deze man.

(en neen ik ben gene die hard belgicist, Een Nederlandse confederatie heeft zelfs mijn voorkeur)

[BWarrior]

Uit onderzoek van de Vlaamse journalist Kris Clerkx is gebleken dat Leopold in 1854 vergevorderde plannen had om Nederland binnen te vallen en inzonderheid het zuidelijke, katholieke deel te annexeren. Zijn spionnen hadden hem verzekerd dat het Nederlandse leger minder sterk was dan het Belgische en dat het plan haalbaar zou moeten zijn. Zij zagen als obstakel alleen de vaderlandslievendheid van de Nederlandse bevolking. De uiteindelijke reden om Nederland niet binnen te vallen, lag in het feit dat Leopold geen steun kreeg van Frankrijk. Nederland kroop door het oog van de naald, want als Leopold II Nederland net zo geregeerd zou hebben als Kongo, dan zou er weinig van Nederland zijn overgebleven.

Leopold was niet eens Koning in 1854

[BWarrior]

Leopold II van België, de schrik van Belgisch Kongo

Belgisch Congo bestond niet eens tijdens zijn regeerperiode.

[Ernst Niessen]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Ik ben niet schijnheilig. Belgie (en ook Vlaanderen) heeft veel te danken aan deze man.

(en neen ik ben gene die hard belgicist, Een Nederlandse confederatie heeft zelfs mijn voorkeur)

Uw voorkeur voor een Nederlandse confederatie vind ik heel prettig, maar wat heeft Vlaanderen te danken aan Leopold II?

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Belgisch Congo bestond niet eens tijdens zijn regeerperiode.

Zo goed als toch. Met deze nuance dat Belgisch Congo pas bestond in 1908. En Leopold II stierf in 1909...

[BWarrior]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Zo goed als toch. Met deze nuance dat Belgisch Congo pas bestond in 1908. En Leopold II stierf in 1909...

Er is toch een verschil tussen een persoonlijk domein en een kolonie van een land?

[Ernst Niessen]

De Vrijstaat Congo was een onafhankelijk land, met de Belgische koning Leopold II als staatshoofd. Een deel daarvan, het Kroondomein, had hij zelfs in privébezit. Gebruikmakend van de rivaliteiten tussen de grootmachten had de koning de hand kunnen leggen op een flink stuk van Centraal-Afrika. Het was een privékwestie, waarmee de Belgische regering niets te maken had. Pas in 1908 zou dat Afrikaanse bezit aan België worden overgedragen. Tot 1960 zou het de kolonie Belgisch Kongo blijven. Koning Leopold zette nooit een voet in Congo…

Het Casement-rapport.

Roger Casement was Brits consul in de beginjaren van de twintigste eeuw in Boma, een havenstadje aan de monding van de Congostroom, de hoofdstad van wat toen Congo Vrijstaat heette. Hij verwierf internationale faam met een rapport door de Britse regering gepubliceerd in februari 1904, dat een eind maakte aan de tropische idylle in Congo. Roger Casement eindigde niet goed. Als Ierse nationalist wilde hij in het begin van de vorige eeuw Ierland helpen bevrijden van de toen nog aanhoudende Britse overheersing. De Britten veroordeelden hem wegens hoogverraad tot de doodstraf. Wie het toch nog voor hem bleef opnemen, kreeg fragmenten uit zijn dagboeken te lezen, waaruit onomstotelijk bleek dat hij een praktiserend homoseksueel was, een horreur in die tijd. Dat zijn staat van dienst als Brits diplomaat hem een adellijke titel had opgeleverd, kon hem niet redden. Hij stierf op 3 augustus 1916 in Londen aan de galg.

koning Leopold II

Nog voor het Casement-rapport verscheen, circuleerden al kwalijke berichten over wantoestanden en excessen in Kongo. Officieel heette het nochtans dat Leopold zich met Afrika bemoeide om daar de Arabische slavenhandel uit te roeien en de Kongolezen de weldaden van beschaving en christendom te brengen. Die mythe hield heel lang stand en werd tot voor een jaar of twintig ook door de Belgische historiografie niet tegengesproken. Koning Leopold realiseerde er de imperialistische droom waarvoor hij de volgens hem veel te weinig bevlogen politici nooit warm kon maken: België aanzien in de wereld verschaffen met een koloniaal imperium.

Anders dan in de meeste koloniserende landen begon het Belgische kolonialisme als een eenmanszaak, louter en alleen op initiatief van koning Leopold. Grote holdings als de Société Générale, die heel aanzienlijke winsten zouden puren uit de grondstoffenexploitatie van Congo, volgden pas later, na de Eerste Wereldoorlog. Bij het begin van de kolonisatie, in de jaren 1870 en '80, toen de Brits-Amerikaanse ontdekkingsreiziger Henry Morton Stanley zich voor rekening van Leopold een weg door het Evenaarswoud heen hakte, was ook nog niet duidelijk wat daar te rapen kon zijn. De eerste economische exploitatie draaide vooral om ivoor, dienstig voor juwelen, biljartballen of pianotoetsen. Maar het grote geld kwam er pas toen John Dunlop het nut van rubber had aangetoond. Met het succes van de auto en de fiets nam de vraag naar rubberbanden explosief toe. Die rijkdom viel wild te oogsten in het Congolese regenwoud. In 1891 produceerde Congo 82 ton rubber, tien jaar later bedroeg dat al 6.000 ton.

De Chicotte en erger.

Koning Leopold voerde wel de strijd tegen de slavenhandel als reden voor zijn koloniale initiatief aan, dragers, soldaten of spoorwegarbeiders liet hij onder dwang dienst nemen. En zijn agenten ter plekke hielden de discipline erin met de chicotte, een zweep van nijlpaardenhuid. Voor de rubbertap zou het niet anders gaan. Het bleef niet bij dwangarbeid alleen. Het exploitatieregime berustte op niets anders dan terreur en georganiseerd geweld. Dorpen kregen quota van te produceren hoeveelheden rubber opgelegd. Het leger en de milities van de concessiemaatschappijen gijzelden vrouwen, kinderen en ouderlingen in erbarmelijke omstandigheden om de ijver van de mannen te verhogen. Dorpen die hun quota niet haalden, kregen strafexpedities op zich afgestuurd, met platgebrande hutten en moordpartijen als gevolg. Om hun munitieverbruik te verantwoorden, moesten de soldaten een hand van hun slachtoffers afsnijden. Al gebeurde het ook dat ze handen of voeten afhakten van levende mensen, ook van kinderen, bij wijze van intimidatie of om te verhullen dat ze kogels hadden verspild bij de jacht. De gevolgen van die gewelddadige uitbuiting waren rampzalig. Hele gebieden raakten ontvolkt. Volgens demografisch onderzoek zakte de Congolese bevolking tussen 1880 en 1920 - met de rubbercampagne in het midden daarvan - met zeker de helft in aantal als gevolg van moorden, honger, uitputting, ziekte, ontbering en een sterk gedaald geboortecijfer. Dat betekent dat Leopolds regime tien miljoen Congolezen het leven heeft gekost. Dat getal verklaart waarom sommigen daarvoor weleens termen als genocide of zelfs holocaust in de mond nemen.

Edmund Morel.

De grote gangmaker van het protest tegen Leopolds uitbuiting van Congo zou de Engelse scheepsagent Edmund Morel zijn. Hij had gemerkt dat grote hoeveelheden kostbaar rubber in Antwerpen arriveerden, maar dat de Congoboten nagenoeg leeg weer naar Boma en Matadi vertrokken. Allerlei getuigenissen konden zijn vermoedens omtrent de Congolese roofbouw alleen maar bevestigen. In Engeland bracht hij een grootschalige actie tegen Leopold op gang. Het was de eerste internationale mensenrechtenbeweging in de geschiedenis. Haar optreden bewijst overigens dat het Congolese schandaal niet alleen naar hedendaagse normen, maar ook naar de normen van toen als ethisch totaal onaanvaardbaar werden beschouwd. Morel, die eerst met zijn weekblad The West African Mail en vanaf 1904 met de Congo Reform Association campagne voerde, slaagde erin de Engelse politiek en publieke opinie te mobiliseren. Dat bracht de Britse regering ertoe om haar consul in Boma met een onderzoek naar de beschuldigingen te belasten. Roger Casements rapport van februari 1904 liet geen twijfel bestaan over de juistheid van Morels aanklacht. Koning Leopold hoopte de zaak te kunnen sussen door zelf een onderzoekscommissie naar Congo uit te sturen. Ze bestond uit Edouard Janssens, advocaat-generaal bij het Hof van Cassatie, de Italiaanse baron Giacomo Nisco, voorzitter van het Hof van Beroep in Boma, en de Zwitserse jurist de Schumacher. De Belgische politiek, die 's lands imago danig geschaad achtte, draalde niet langer om Congo dan toch als een reguliere kolonie over te nemen.

Een half miljard uit Congo.

Hoeveel sleepte koning Leopold II weg uit Congo? Hij deed er alles aan om het cijfermateriaal daarover te verbergen. Toch is het mogelijk om via zijn nalatenschap een voorzichtige schatting te maken. Zij gaat uit van de uitgaven die de koning kon verrichten dankzij het Congolese geld, te verminderen met wat hij al bezat vóór zijn Congolese avontuur begon en met de opbrengsten uit andere, niet-Congolese beleggingen, zo'n tien procent van zijn portefeuille. Het eindresultaat is een minimum. Onbekend zijn bijvoorbeeld wat Leopold in de aanleg van de Tervurenlaan stopte en de onroerende meerwaarden bij verkavelingen rond de groene zones die hij creëerde. De bedragen zijn omgerekend naar hun huidige waarde.

Onroerend goed, nu in bezit van de Koninklijke Schenking: 450 mln euro
Triomfboog Jubelpark, Museum Tervuren: 81,5 mln euro
Portefeuille Koninklijke Schenking: 30 mln euro
Aangetroffen in de nalatenschap: 145 mln euro
Congolese waardepapieren barones de Vaughan (minimum): 30 mln euro
Leopolds bezit in 1890: -145 mln euro
Inkomsten uit andere beleggingen: -59 mln euro
Totaal opbrengsten uit Congo: 532,5 mln euro

Koning Cash.

Hoe rijk de Belgische koninklijke familie precies is, blijft een goed bewaard geheim. Zeker is: in de opbouw daarvan speelde Leopold II, met zijn Congo, een centrale rol. In de lijstjes van de rijkste vorstenhuizen ter wereld komt de Belgische koninklijke familie, anders dan de Britse of de Nederlandse, niet voor. Er is ook maar weinig bekend over de welstand van de Belgische royals. En met de 'knik' in de opvolging - Leopold II werd niet opgevolgd door een zoon, maar door zijn neef, koning Albert I - konden de beleggers die de eerste Belgische vorsten Leopold I en II waren, hun fortuin ook niet direct doorgeven aan hun opvolgers. Als ondernemer moest vooral koning Leopold II, die de troon bezette van 1865 tot 1909, voor weinigen onderdoen. Het juweel in zijn kroon was Congo, en daar werd hij financieel bepaald niet slechter van. Voor hij aan zijn Congolese avontuur begon, bezat hij al een aanzienlijk pak aandelen, onder meer van de oppermachtige holding Société Générale. Hij schrok ook niet terug voor buitenlandse beleggingen, vooral in China. Met Congo ging het hem om meer dan alleen geld. Leopold vond altijd dat het kleine België een kolonie nodig had, om de allure van een grootmacht te krijgen. Maar de in zijn ogen bekrompen en krenterige politici hadden daar geen oren naar, dus deed hij het maar zelf, letterlijk voor eigen rekening.
Het koloniale avontuur bezorgde Leopold tegelijk de financiële middelen om zijn andere ambities te betalen, het architecturaal en urbanistisch verfraaien van België. De politici wilden ook daarvoor geen belastinggeld vrijmaken, dus haalde Leopold het kapitaal uit Congo, vooral met de zeer lucratieve exploitatie van wild rubber in de Congo Vrijstaat, die een ware boom beleefde in de jaren 1895-1905. De Congo Vrijstaat was van bij zijn stichting, in 1885, tot 1908, toen België de Vrijstaat als een 'gewone' kolonie overnam, louter een privézaak van Leopold. Over het beheer daarvan hoefde hij tegenover niemand verantwoording af te leggen. Hij participeerde er in verschillende ondernemingen, terwijl hij het zogeheten Kroondomein, vijfentwintig miljoen hectare groot, als zijn persoonlijke eigendom voor eigen rekening exploiteerde.
En Leopold zag het Kroondomein ook als een geldpomp. Dat bleek toen hij het in 1905 omdoopte tot de Kroonstichting, want hij koesterde de (valse) hoop dat hij die in eigen bezit kon houden, ook nadat België de rest van Congo zou hebben overgenomen. Tot Leopolds bouwwerken in eigen land behoren forse uitbreidingen aan de konings eigen woonst in het paleis van Laken, zijn propagandamuseum in Tervuren, de triomfboog aan de Cinquantenaire in het Brusselse Jubelpark of de Wellingtonrenbaan in Oostende. Dit waren prestigeprojecten die niet echt het algemeen belang dienden. Het omvangrijke onroerend goed dat Leopold tijdens zijn leven verwierf, is hoe dan ook weinig meer dan familiaal patrimonium, onderkomens en buitenverblijven voor koningen en prinsen. Een ander deel diende alleen als investering, bedoeld om huurgeld op te brengen. Zelfs het Chinees Paviljoen in Laken, nu een museumpje, had aanvankelijk geen publieke bestemming, Leopold wilde er een luxerestaurant van maken. Leopold keek ook vooruit. Hij wilde zijn Congolese erfenis na zijn dood niet aan zijn drie dochters overlaten. Dat zou zijn koloniale werk toch maar versplinteren en naar het buitenland doen verdwijnen. En bovendien leefde hij met twee van hen in onmin.
Daarom trachtte hij de reële omvang van zijn fortuin te verbergen. Leopold vond dat zijn officiële nalatenschap niet groter hoefde te zijn dan wat hij zelf had geërfd van zijn vader, 15 miljoen. De 3 miljoen die zijn moeder hem naliet, kwamen niet ter sprake. Meer voorzag Leopold dan ook niet in zijn testament: 15 miljoen, te verdelen onder zijn drie dochters. Hij minimaliseerde zijn reële bezit en probeerde nog een deel te verbergen in een geheime stichting in het Duitse Niederfullbach, gespijsd met 25 miljoen aan meubelen, juwelen en schilderijen en 20 miljoen van Congolese herkomst. De stichting bleek echter onwettig. Na een lang aanslepende rechtszaak kregen de drie dochters toch nog een supplementje, zodat ze samen goed 20 miljoen kregen. Het overgrote deel van Leopolds bezit, vooral onroerend goed, was echter al weg. Dat had Leopold in 1901 via de zogeheten Koninklijke Schenking als een schenking onder levenden aan de Belgische staat cadeau gedaan. Het klopt dus dat de huidige koninklijke familie rechtstreeks niets erfde van Leopold II, maar door de Schenking ligt de zaak toch iets genuanceerder. Want Leopold deed de schenking onder voorwaarden: er mocht niets van vervreemd of aan gewijzigd worden, en vooral: het gebruik ervan zou te allen tijde toekomen aan de Belgische koninklijke familie. De Koninklijke Schenking is een unieke instelling met een gigantisch onroerend bezit. Ze bezit overigens niet alle eigendommen waar de royals vandaag wel eens verwijlen. Sommige daarvan, zoals het paleis in Brussel en een deel van het kasteel van Laken, zijn vanouds in staatsbezit. Andere, zoals de domeinen in het Spaanse Motril en het Limburgse Opgrimbie, zijn privé-eigendom van koningin Fabiola, zoals het buitenverblijf in het Franse Châteauneuf-de-Grasse het persoonlijke bezit van koning Albert II en koningin Paola is. Het bezit van de Koninklijke Schenking wordt vandaag geschat op 450 miljoen euro. Daarnaast beschikt ze over een portefeuille van 30 miljoen euro voor het onderhoud van al deze goederen, ze moet namelijk zelfbedruipend zijn. Maar haar naam mag niet bedriegen. De staat is slechts de naakte eigenaar van al dit onroerend goed, het vruchtgebruik ligt voor eeuwig bij de koninklijke familie. Dat geldt in de eerste plaats voor de zogeheten kroongoederen, zoals een deel van het domein van Laken of de kastelen van Stuyvenberg, Ciergnon, Fenffe en Belvédère.
Een aantal andere bezittingen heeft een publiek doel, zoals de Japanse Toren en het Chinees Paviljoen in Laken of het Arboretum in Tervuren. De rest, gaande van de koninklijke gaanderijen in Oostende, tot gronden, golfterreinen, bossen, boerderijen en kantoorgebouwen her en der, dient alleen om geld op te brengen waarmee de Schenking haar andere bezittingen onderhoudt. De jongste jaren eindigde de boekhouding van de Schenking in de rode cijfers. Dat verklaart waarom ze eind vorig jaar besloot om, tegen de wens van Leopold II in, toch een stuk van haar bezit te verkopen. Ze verpatste de leegstaande koninklijke villa in Oostende aan de stad voor 3,8 miljoen euro, die het gebouw in concessie zal geven als revalidatieoord voor kankerpatiënten. Het beheer van al dit koninklijke bezit kost de staat inderdaad niets, maar de koninklijke familie beschikt ermee wel over een riant onroerend patrimonium dat haar evenmin een cent kost. En toen prins Laurent in 1993 het ouderlijke huis verliet, kocht de Schenking voor hem de Villa Clémentine in Tervuren, waar de prins gratis mag wonen. Het is dan ook niet onlogisch om de eigendommen van de Schenking wel degelijk tot het feitelijke bezit van de koninklijke familie te rekenen, al heeft ze de eigendomstitels niet in haar kluis liggen. De Schenking heeft haar zetel op het paleis van Brussel en hofdignitarissen hebben een dikke vinger in de pap bij het beheer ervan. Zo lijkt ze meer op een patrimoniumvennootschap dan op een staatsinstelling. Dat de Stichting veeleer het belang van de koninklijke familie dan het publieke belang dient, bleek niet alleen uit de aankoop van Laurents villa. De verkoop van de koninklijke villa in Oostende was louter een commerciële operatie, die via een bieding zoveel mogelijk geld moest opbrengen. Dat de villa dan toch een sociale functie krijgt, is niet te danken aan de generositeit van de Stichting, wel aan de Oostendse belastingbetaler en aan de Nationale Loterij, die de renovatie helpt te financieren.
Het lot van het kasteel Hertoginnendal in Oudergem illustreert evenzeer dat de koninklijke familie Leopolds erfenis wel degelijk als de hare beschouwt. Het kasteel komt niet uit Leopolds nalatenschap. De Schenking heeft het achteraf van derden geërfd. Vandaag is het kasteel het enige van de kroongoederen dat niet door de koninklijke familie, maar door de regering wordt gebruikt, bijvoorbeeld als vergaderplaats of gastenverblijf. Juristen vragen zich wel eens af aan wie al dit bezit toekomt, mocht ooit de monarchie worden afgeschaft of wanneer België zou ophouden te bestaan.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Er is toch een verschil tussen een persoonlijk domein en een kolonie van een land?

Ja, maar Congo bleef een soort persoonlijk domein tot 1908. Toen pas nam België 'officieel' het domein over als Belgische kolonie. En in 1909 stierf Leopold II.

[smokey]

goed boek over deze materie : http://en.wikipedia.org/wiki/King_Leopold's_Ghost

[Henri1]

Misschien ook een draadje openen over Willem ?

[Hollander]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Misschien ook een draadje openen over Willem ?

ja waarom niet. Die periode is in België immer nog niet verwerkt, dus dat kan helpen.

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Misschien ook een draadje openen over Willem ?

Voor mijn part open je een draad over Prins Bernhard...

[FDM]

( een kandidate van missBe antwoordde ooit op de vraag wie son idole was : Patrick Hamers ; blijkbaar worden des gangsters bewonderd in dat taalgebied )( die kandidate was wel grandioos gebuisd met haar antwoord)

[Renesse]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Leopold was niet eens Koning in 1854

En wat is het probleem daarmee? Kan een kroonprins geen plannen maken?

[Renesse]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Belgisch Congo bestond niet eens tijdens zijn regeerperiode.

De Kongo Vrijstaat bestond wel. What's in a name? De feiten tellen, de labels niet.

[Renesse]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Er is toch een verschil tussen een persoonlijk domein en een kolonie van een land?

U distantieert zich van Leopold II en wenst niet dat zijn beleid geassocieerd wordt met België?

[Renesse]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Misschien ook een draadje openen over Willem ?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Tu_quoque

Eens lezen Henri, opdat je misschien eens je drogredenen laat varen en eens echte argumenten leert gebruiken. Zou dat je niet plezier doen, je intellectueel eens wat ontwikkelen?

[BWarrior]

Oorspronkelijk geplaatst door Renesse

U distantieert zich van Leopold II en wenst niet dat zijn beleid geassocieerd wordt met België?

Ik haal louter feiten aan, of mag dat ook al niet?

[BWarrior]

Oorspronkelijk geplaatst door Renesse

En wat is het probleem daarmee? Kan een kroonprins geen plannen maken?

Dat heb ik nooit beweerd. Wat wél opvalt is dat er niet bij wordt gezegd dat hij kroonprins was.