CD&V : Ketenaanpak noodzakelijk in strijd tegen radicalisering‏

[Politics.be]

De tragische gebeurtenissen in en rond Parijs passen in een lange reeks van gruweldaden, gepleegd door extremisten die zich op de islam beroepen. Velen hebben deelgenomen aan symbolische acties om hun afschuw te tonen en hun medeleven met de familie van de slachtoffers. Maar ook om hun geloof te bevestigen in de democratie, in een vredelievende en verdraagzame samenleving en in de vrije meningsuiting.

De strijd tegen gewelddadig radicalisme en het voorkomen van radicalisering vergt een integrale en geïntegreerde aanpak waarbij alle beleidsniveaus hun verantwoordelijkheid opnemen: Europa, de federale overheid, Vlaanderen en de lokale besturen. Alle overheidsniveaus hebben het garanderen van de veiligheid van hun inwoners als kernopdracht. Wanneer we er niet in slagen die verantwoordelijkheid in een coherente en zorgvuldig afgestemde en gesloten veiligheidsketen te vatten, dweilen we met de kraan open.

Dit vraagt niet noodzakelijk nieuwe instrumenten. Vaak komt het er op aan de bestaande kanalen te versterken of specifiek uit te rusten voor de aanpak van dit bijzonder complexe probleem.

Maar de overheden kunnen dit niet alleen. Dit is een gedeelde verantwoordelijkheid voor de ganse samenleving. Ook het brede middenveld, de geloofsgemeenschappen, de media, justitie, welzijns- en onderwijsinstellingen, jeugd- en sportverenigingen, … hebben een rol te spelen.

Het belang van de geplande hoorzittingen in het Vlaams Parlement is dan ook niet te onderschatten. Er is immers nood aan een sereen en realistisch debat met duidelijke uitgangspunten voor overheidsbeleid èn voor de rol die elke maatschappelijke actor, ouders incluis, kan spelen.

Realistisch omdat radicalisering het gevolg is van een complex samenspel van factoren. Sereen omdat we absoluut moeten vermijden dat het wantrouwen ten aanzien van andersdenkenden in onze samenleving wordt geïnstitutionaliseerd. Niemand is gebaat bij een permanent wij/zij-spanningsveld. Wie in dat opzicht religie en levensbeschouwing an sich met de vinger wijst, simplificeert de uitdaging waarvoor we staan.

Voor CD&V zijn er 8 uitgangspunten bij het tot stand brengen van een ketenaanpak in de strijd tegen radicalisering :

1. samenwerking tussen alle betrokkenen;

2. het lokale niveau als cruciale schakel;

3. preventieve opdracht en signaalfunctie van onderwijs;

4. ondersteuning ouders in een vertrouwensrelatie;

5. belangrijke plaats van welzijn in de ketenaanpak;

6. een gesloten veiligheidsketen;

7. interlevensbeschouwelijke en interreligieuze dialoog;

8. versterken van inburgering en van het integratiebeleid.



Bron: politics.be

[daiwa]

Oorspronkelijk geplaatst door Politics.be

De tragische gebeurtenissen in en rond Parijs passen in een lange reeks van gruweldaden, gepleegd door extremisten die zich op de islam beroepen. Velen hebben deelgenomen aan symbolische acties om hun afschuw te tonen en hun medeleven met de familie van de slachtoffers. Maar ook om hun geloof te bevestigen in de democratie, in een vredelievende en verdraagzame samenleving en in de vrije meningsuiting.

De strijd tegen gewelddadig radicalisme en het voorkomen van radicalisering vergt een integrale en geïntegreerde aanpak waarbij alle beleidsniveaus hun verantwoordelijkheid opnemen: Europa, de federale overheid, Vlaanderen en de lokale besturen. Alle overheidsniveaus hebben het garanderen van de veiligheid van hun inwoners als kernopdracht. Wanneer we er niet in slagen die verantwoordelijkheid in een coherente en zorgvuldig afgestemde en gesloten veiligheidsketen te vatten, dweilen we met de kraan open.

Dit vraagt niet noodzakelijk nieuwe instrumenten. Vaak komt het er op aan de bestaande kanalen te versterken of specifiek uit te rusten voor de aanpak van dit bijzonder complexe probleem.

Maar de overheden kunnen dit niet alleen. Dit is een gedeelde verantwoordelijkheid voor de ganse samenleving. Ook het brede middenveld, de geloofsgemeenschappen, de media, justitie, welzijns- en onderwijsinstellingen, jeugd- en sportverenigingen, … hebben een rol te spelen.

Het belang van de geplande hoorzittingen in het Vlaams Parlement is dan ook niet te onderschatten. Er is immers nood aan een sereen en realistisch debat met duidelijke uitgangspunten voor overheidsbeleid èn voor de rol die elke maatschappelijke actor, ouders incluis, kan spelen.

Realistisch omdat radicalisering het gevolg is van een complex samenspel van factoren. Sereen omdat we absoluut moeten vermijden dat het wantrouwen ten aanzien van andersdenkenden in onze samenleving wordt geïnstitutionaliseerd. Niemand is gebaat bij een permanent wij/zij-spanningsveld. Wie in dat opzicht religie en levensbeschouwing an sich met de vinger wijst, simplificeert de uitdaging waarvoor we staan.

Voor CD&V zijn er 8 uitgangspunten bij het tot stand brengen van een ketenaanpak in de strijd tegen radicalisering :

1. samenwerking tussen alle betrokkenen;

2. het lokale niveau als cruciale schakel;

3. preventieve opdracht en signaalfunctie van onderwijs;

4. ondersteuning ouders in een vertrouwensrelatie;

5. belangrijke plaats van welzijn in de ketenaanpak;

6. een gesloten veiligheidsketen;

7. interlevensbeschouwelijke en interreligieuze dialoog;

8. versterken van inburgering en van het integratiebeleid.



Bron: politics.be

Bla .. bla ... bla ... dat ik al zoveel jaar hoor.
En ondertussen gaat het van kwaad naar erger.