Nederlandse politie laat linkse 'knokploeg' ongemoeid

[Rechtsliberaal]

Justitie laat linkse 'knokploeg' ongemoeid
Auteur: Jaap de Wreede
Bron: Katholiek Nieuwsblad, 9 juli 2004


Een van de twee activistes die ketchup naar minister Verdonk gooide, is lid van de Anti-Fascistische Aktie (AFA). Al twaalf jaar lang jaagt deze beweging - soms met geweld - op iedereen die in haar ogen de verkeerde mening uitdraagt. Waarom kan de AFA ongestoord haar gang gaan?

De Anti-Fascistische Aktie (AFA) is een in 1992 opgerichte actiegroep, die zich ten doel heeft gesteld "racistische en fascistische partijen, groeperingen en tendensen te bestrijden". Het is een organisatie die zich verschuilt achter valse namen en een postbus. De AFA-top wilde niet aan dit artikel meewerken. Alleen de 18-jarige AFA-activiste A.F., een kraakster uit Apeldoorn, was bereid met Katholiek Nieuwsblad te spreken. Na het interview stuurde de AFA-woordvoerder een bericht rond waarin hij voor A.F. waarschuwt.

'We pakken je wel'

Hoe gaat de AFA te werk? 12 mei 2004. Zeven leden van Michiel Smits' omstreden partij NieuwRechts is in de avond op weg naar een Haarlems café om een vergadering te houden. De locatie blijkt te zijn geblokkeerd door een groep van zo'n 25 AFA-activisten.

"Let maar op, we pakken je wel!", roept een van de 'antifa's' vanachter een bivakmuts. Een politieagent staat erbij en kijkt ernaar. "Weet je wel wat er in Kedichem is gebeurd?", roept de gemaskerde actievoerder, die een plastic tas met projectielen bij zich heeft. Met zijn opmerking verwijst hij naar 29 maart 1986. Toen vergaderden de CentrumDemocraten in een hotel in Kedichem. Zogenaamde antifascisten bestookten het gebouw met brandbommen en er vielen diverse zwaargewonden. Sindsdien is Wil Schuurman, destijds de secretaresse van Tweede-Kamerlid Hans Janmaat, aan een rolstoel gekluisterd.

Poldermodelletje

De AFA beschikt over een succesformule. Antiracismeactivist Ronald Eissens vertelt in het huisblad van de groepering Alert! over het 'openbare-ordeargument' om extreemrechtse manifestaties ter verbieden.

In sommige steden bestond daar zelfs een ongeschreven afspraak over. Kondigde extreemrechts een demonstratie of manifestatie aan, dan legden de activisten onmiddellijk een aanvraag voor tegenacties neer, belden of faxten met de betrokken gemeente en onderhandelden er vrolijk op los. "Oké, hoeveel mensen willen jullie op de been brengen? Mooi, dat wordt een openbare-ordeprobleem, dus gaan we adviseren het te verbieden."

"Een plezierig poldermodelletje", aldus Eissens, directeur van het door justitie gesubsidieerde Meldpunt Discriminatie Internet, een vaste adverteerder in Alert!. Maar Eissens houdt vol: "Wij werken niet samen met gewelddadige personen of organisaties."

Geweld

Soms kondigt de AFA aan langs te gaan bij het huis van een tegenstander. Dat gebeurde bijvoorbeeld in 1999 toen de nationalistische organisatie Voorpost wilde gaan kamperen. Triomfantelijk vertelde de AFA op internet over de angst die hun bezoekjes losmaken: "In diverse steden waar bekende Voorposters wonen, maar waar AFA verder geen plannen mee had, stapte men naar de politie om bescherming te vragen. Ook werden medestanders gemobiliseerd om huizen te beschermen." De 'Heel-Nederlandse' kampeerders, van baby tot bejaarde, moesten vluchten voor de aankomende bestorming van hun Pinksterkamp door 200 linkse activisten.

Ook tegen harder geweld hangt volgens de slachtoffers een AFA-luchtje. We schrijven 19 juni 1993. Na afloop van een ledenvergadering van de extreemrechtse partij CP'86 in Den Haag wordt een 19-jarig meisje tegen de grond gewerkt door tien mannelijke activisten. Zwolle, 12 april 1994. Demonstranten verstoren de installatie van CP'86-gemeenteraadslid Henk Ruitenberg. De man wordt met traangas in het gezicht gespoten.

Maar keer op keer ontkent de AFA elke betrokkenheid.

Christelijk rechts

Volgens terrorismedeskundige Peter Siebelt liggen de wortels van de AFA in de kraakbeweging uit het begin van de jaren tachtig, toen Janmaats Centrumpartij in opkomst was. Siebelt: "Linkse activisten probeerden alles en iedereen die zich niet ondergeschikt maakte aan hun agenda kapot te maken. Niet alleen van de echte neonazi's werd een hele database samengesteld, maar ook van sektes, beveiligingsfirma's, Marokkaanse koningsgetrouwen en politiemannen."

Het eerste grote onderzoeksresultaat is het boek De rechterkant van Nederland (Amsterdam 1983), dat is geschreven onder de vlag Antifascistisch Kollektief. Het is een merkwaardig boekje waarin Hans van Drunen en zijn collega-activisten hun vijanden in kaart hebben gebracht. Onder het kopje 'Christelijkrechtse organisaties' moeten zelfs de EO, de SGP en de Rooms Katholieke Partij Nederland eraan geloven.

Uit deze onderzoeksgroep komt medio jaren tachtig het Fascisme Onderzoek Kollektief (FOK) voort. Het FOK ontwikkelt zich tot een vaak geraadpleegde bron voor de media, terwijl zij verre van foutloos opereert.

Valse berichtgeving

Dat de onthullingen uit de activistenhoek niet altijd kloppen, blijkt in 1996 wanneer de AFA in Spakenburg affiches verspreidt waarop aartshertog Otto von Habsburg, die daar te gast is, van antisemitisme wordt beticht. Nazi-jager en holocaust-overlevende Simon Wiesenthal faxt hoogstpersoonlijk vanuit Wenen: "Otto von Habsburg heeft gedurende de hele Tweede Wereldoorlog tegen de nazi's en voor de bevrijding van Oostenrijk gestreden."

Ook Wouter Wijnmaalen, voorzitter van de Jonge Fortuynisten, is slachtoffer van vervalste berichtgeving. "De AFA beweert dat ik aanwezig was op een demonstratie van de Nationale Alliantie, een heel foute antisemitische club", zegt Wijnmaalen. "Dat is totale onzin!" Intussen heeft de AFA de beschuldiging van internet gehaald.

Aangifte

De Antilliaan Clinton Aarts, een ander bestuurslid van de LPF-jongeren, vertelt: "In maart werden onze foto's op internet gezet om ons bang te maken. In dezelfde periode werd anoniem gedreigd om een mediatraining van ons te verstoren met knuppels."

Zoals blijkt uit correspondentie nam justitie de Fortuynisten niet serieus. Over de politie vertelt Aarts hetzelfde verhaal. "Van een van onze bedreigers, een lid van GroenLinks, hebben we de identiteit kunnen achterhalen", zegt Aarts. "Maar de politie wilde onze aangifte niet aannemen, omdat onderzoek naar verdachten hun werk was, en niet het onze."

Waarom doet de politieke en bestuurlijke elite in Nederland eigenlijk niets tegen de AFA? Siebelt denkt het te weten: "Wellicht komt het hun wel goed uit wanneer lastige mannetjes als Michiel Smit, Geert Wilders of Hans van Baalen geen poot aan de grond krijgen."

Twee weken na het interview met Siebelt wordt minister Verdonk van Vreemdelingenzaken en Integratie besmeurd door twee activistes, en vervolgens door iemand met de dood bedreigd. Een van de ketchupgooiers, de 28-jarige Agnes Wijbrands, werd onlangs gesignaleerd met een AFA-speldje.

[Agitator]

Oorspronkelijk geplaatst door Rechtsliberaal

Justitie laat linkse 'knokploeg' ongemoeid
Auteur: Jaap de Wreede
Bron: Katholiek Nieuwsblad, 9 juli 2004


Een van de twee activistes die ketchup naar minister Verdonk gooide, is lid van de Anti-Fascistische Aktie (AFA). Al twaalf jaar lang jaagt deze beweging - soms met geweld - op iedereen die in haar ogen de verkeerde mening uitdraagt. Waarom kan de AFA ongestoord haar gang gaan?

De Anti-Fascistische Aktie (AFA) is een in 1992 opgerichte actiegroep, die zich ten doel heeft gesteld "racistische en fascistische partijen, groeperingen en tendensen te bestrijden". Het is een organisatie die zich verschuilt achter valse namen en een postbus. De AFA-top wilde niet aan dit artikel meewerken. Alleen de 18-jarige AFA-activiste A.F., een kraakster uit Apeldoorn, was bereid met Katholiek Nieuwsblad te spreken. Na het interview stuurde de AFA-woordvoerder een bericht rond waarin hij voor A.F. waarschuwt.

'We pakken je wel'

Hoe gaat de AFA te werk? 12 mei 2004. Zeven leden van Michiel Smits' omstreden partij NieuwRechts is in de avond op weg naar een Haarlems café om een vergadering te houden. De locatie blijkt te zijn geblokkeerd door een groep van zo'n 25 AFA-activisten.

"Let maar op, we pakken je wel!", roept een van de 'antifa's' vanachter een bivakmuts. Een politieagent staat erbij en kijkt ernaar. "Weet je wel wat er in Kedichem is gebeurd?", roept de gemaskerde actievoerder, die een plastic tas met projectielen bij zich heeft. Met zijn opmerking verwijst hij naar 29 maart 1986. Toen vergaderden de CentrumDemocraten in een hotel in Kedichem. Zogenaamde antifascisten bestookten het gebouw met brandbommen en er vielen diverse zwaargewonden. Sindsdien is Wil Schuurman, destijds de secretaresse van Tweede-Kamerlid Hans Janmaat, aan een rolstoel gekluisterd.

Poldermodelletje

De AFA beschikt over een succesformule. Antiracismeactivist Ronald Eissens vertelt in het huisblad van de groepering Alert! over het 'openbare-ordeargument' om extreemrechtse manifestaties ter verbieden.

In sommige steden bestond daar zelfs een ongeschreven afspraak over. Kondigde extreemrechts een demonstratie of manifestatie aan, dan legden de activisten onmiddellijk een aanvraag voor tegenacties neer, belden of faxten met de betrokken gemeente en onderhandelden er vrolijk op los. "Oké, hoeveel mensen willen jullie op de been brengen? Mooi, dat wordt een openbare-ordeprobleem, dus gaan we adviseren het te verbieden."

"Een plezierig poldermodelletje", aldus Eissens, directeur van het door justitie gesubsidieerde Meldpunt Discriminatie Internet, een vaste adverteerder in Alert!. Maar Eissens houdt vol: "Wij werken niet samen met gewelddadige personen of organisaties."

Geweld

Soms kondigt de AFA aan langs te gaan bij het huis van een tegenstander. Dat gebeurde bijvoorbeeld in 1999 toen de nationalistische organisatie Voorpost wilde gaan kamperen. Triomfantelijk vertelde de AFA op internet over de angst die hun bezoekjes losmaken: "In diverse steden waar bekende Voorposters wonen, maar waar AFA verder geen plannen mee had, stapte men naar de politie om bescherming te vragen. Ook werden medestanders gemobiliseerd om huizen te beschermen." De 'Heel-Nederlandse' kampeerders, van baby tot bejaarde, moesten vluchten voor de aankomende bestorming van hun Pinksterkamp door 200 linkse activisten.

Ook tegen harder geweld hangt volgens de slachtoffers een AFA-luchtje. We schrijven 19 juni 1993. Na afloop van een ledenvergadering van de extreemrechtse partij CP'86 in Den Haag wordt een 19-jarig meisje tegen de grond gewerkt door tien mannelijke activisten. Zwolle, 12 april 1994. Demonstranten verstoren de installatie van CP'86-gemeenteraadslid Henk Ruitenberg. De man wordt met traangas in het gezicht gespoten.

Maar keer op keer ontkent de AFA elke betrokkenheid.

Christelijk rechts

Volgens terrorismedeskundige Peter Siebelt liggen de wortels van de AFA in de kraakbeweging uit het begin van de jaren tachtig, toen Janmaats Centrumpartij in opkomst was. Siebelt: "Linkse activisten probeerden alles en iedereen die zich niet ondergeschikt maakte aan hun agenda kapot te maken. Niet alleen van de echte neonazi's werd een hele database samengesteld, maar ook van sektes, beveiligingsfirma's, Marokkaanse koningsgetrouwen en politiemannen."

Het eerste grote onderzoeksresultaat is het boek De rechterkant van Nederland (Amsterdam 1983), dat is geschreven onder de vlag Antifascistisch Kollektief. Het is een merkwaardig boekje waarin Hans van Drunen en zijn collega-activisten hun vijanden in kaart hebben gebracht. Onder het kopje 'Christelijkrechtse organisaties' moeten zelfs de EO, de SGP en de Rooms Katholieke Partij Nederland eraan geloven.

Uit deze onderzoeksgroep komt medio jaren tachtig het Fascisme Onderzoek Kollektief (FOK) voort. Het FOK ontwikkelt zich tot een vaak geraadpleegde bron voor de media, terwijl zij verre van foutloos opereert.

Valse berichtgeving

Dat de onthullingen uit de activistenhoek niet altijd kloppen, blijkt in 1996 wanneer de AFA in Spakenburg affiches verspreidt waarop aartshertog Otto von Habsburg, die daar te gast is, van antisemitisme wordt beticht. Nazi-jager en holocaust-overlevende Simon Wiesenthal faxt hoogstpersoonlijk vanuit Wenen: "Otto von Habsburg heeft gedurende de hele Tweede Wereldoorlog tegen de nazi's en voor de bevrijding van Oostenrijk gestreden."

Ook Wouter Wijnmaalen, voorzitter van de Jonge Fortuynisten, is slachtoffer van vervalste berichtgeving. "De AFA beweert dat ik aanwezig was op een demonstratie van de Nationale Alliantie, een heel foute antisemitische club", zegt Wijnmaalen. "Dat is totale onzin!" Intussen heeft de AFA de beschuldiging van internet gehaald.

Aangifte

De Antilliaan Clinton Aarts, een ander bestuurslid van de LPF-jongeren, vertelt: "In maart werden onze foto's op internet gezet om ons bang te maken. In dezelfde periode werd anoniem gedreigd om een mediatraining van ons te verstoren met knuppels."

Zoals blijkt uit correspondentie nam justitie de Fortuynisten niet serieus. Over de politie vertelt Aarts hetzelfde verhaal. "Van een van onze bedreigers, een lid van GroenLinks, hebben we de identiteit kunnen achterhalen", zegt Aarts. "Maar de politie wilde onze aangifte niet aannemen, omdat onderzoek naar verdachten hun werk was, en niet het onze."

Waarom doet de politieke en bestuurlijke elite in Nederland eigenlijk niets tegen de AFA? Siebelt denkt het te weten: "Wellicht komt het hun wel goed uit wanneer lastige mannetjes als Michiel Smit, Geert Wilders of Hans van Baalen geen poot aan de grond krijgen."

Twee weken na het interview met Siebelt wordt minister Verdonk van Vreemdelingenzaken en Integratie besmeurd door twee activistes, en vervolgens door iemand met de dood bedreigd. Een van de ketchupgooiers, de 28-jarige Agnes Wijbrands, werd onlangs gesignaleerd met een AFA-speldje.

Allen tegen de muur...