"De ontrafeling van dogma's"

[Gun]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Zoals makakkennegationisme

[Gun]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Hoezo “grootsprakerige terminologie”? Negationisme is een algemeen aanvaard en bijgevolg normaal woord om het ontkennen van een probleem aan te duiden.

Negationisme (van het Latijnse negare, ontkennen) is het ontkennen of extreem minimaliseren van in het algemeen aanvaarde historische gebeurtenissen.

[Oma]

Oorspronkelijk geplaatst door Gun

Een eerste aflevering die al doet vermoeden dat de 4 afleveringen een must see zullen vormen voor elke nederlandstalige burger op deze aardkloot.

Rustig, heel onderbouwd, to the point, ... ook stikstof is een door de overheid gecreëerd probleem om de burger bang te maken, te onderwerpen, ...

Do U agree?

https://www.tegenwind.tv/deontrafeli...-afl1-stikstof

En er is zoveel meer op https://www.tegenwind.tv/

En weer wordt, wat een interessante discussie had kunnen worden over de stikstof hoax, in de kiem gesmoord met wat toogpraat en gekibbel over een woordje.
Mensen willen blijkbaar niet weten hoe ze misleid en bedrogen worden.

"Het is veel gemakkelijker om mensen te misleiden dan ze te overtuigen dat ze misleid worden."

[Gun]

Oorspronkelijk geplaatst door Oma

En weer wordt, wat een interessante discussie had kunnen worden over de stikstof hoax, in de kiem gesmoord met wat toogpraat en gekibbel over een woordje.
Mensen willen blijkbaar niet weten hoe ze misleid en bedrogen worden.

"Het is veel gemakkelijker om mensen te misleiden dan ze te overtuigen dat ze misleid worden."

[Gun]

Een tweede aflevering die al doet vermoeden dat de 4 afleveringen een must see zullen vormen voor elke nederlandstalige burger op deze aardkloot.

Rustig, heel onderbouwd, to the point, ... windmolens, gesubsidiëerd door de overheid, zijn niet milieuvriendelijk, ...

Do U agree?

https://www.tegenwind.tv/de-ontrafel...s-aflevering-2

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ik beschouw mijn huidige leven als voor een groot stuk voorbij, en dat mag eigenlijk stoppen zonder dat mij dat veel scheelt. Als ik er nog een stukje kan aanbreien dat niet te vervelend is mag dat ook, maar ik beschouw mijn leven grotendeels als geleefd.

Maar zelfs puur vanuit jouw visie: ben je niet gewoon nieuwsgierig als intellectueel naar wat er in de wereld gaat gebeuren of welke wetenschappelijke doorbraken nog mogelijk zijn?

Mocht ik de keuze hebben om het nog eens mogen over te doen, of niet, ik denk dat ik het niet zou willen overdoen. Hoewel er leuke dingen waren, was het grotendeels toch niet zo aangenaam als ik telkens had gedacht. Dat gezegd, een ander leven zou ik waarschijnlijk eigenlijk ook niet echt in de plaats willen want er is veel kans dat het van 't zelfde is. In veruit de meeste gevallen zijn het de anderen die het minder leuk maken, al ware het maar omdat ik emotioneel aan gebonden raak, en dus voortdurend moet leven met de angst dat morgen minder goed zal zijn voor hen als vandaag.

Dus zo hard ben ik niet gehecht aan mijn huidig leven ; mocht het zijn zonder anderen, zou het stukken aangenamer kunnen zijn. Niks is erger dan anderen waar je om geeft. En alle anderen zijn storend. Ik denk dat dood zijn zalig is, maar alleen leven nog beter.

Ben je daar wel zeker van? Zou dat at the end niet heel kil zijn, als je je met niemand verbonden zou weten?

En is het probleem dan niet dat de kern van de menselijke zingeving botst tegen je axioma van maximale 'fun'? Als je die verbondenheid zou accepteren, zou je gevoel zich daar dan niet geleidelijk aan kunnen aanpassen, zodat je de vormgeving aan die verbondenheid zou zien als het scheppen van je (samen)leven als kunstwerk? Dat kan uiteraard op tal van manieren verder ingevuld worden: ook de wetenschapper die die het gros van de tijd met zijn onderzoek bezig is kan dit daarin kaderen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Maar zelfs puur vanuit jouw visie: ben je niet gewoon nieuwsgierig als intellectueel naar wat er in de wereld gaat gebeuren of welke wetenschappelijke doorbraken nog mogelijk zijn?

Ge hebt mij

Ik ben inderdaad een nogal onbruikbare wetenschapper in de zin dat ik eigenlijk niet zozeer creatief wil zijn, dan wel alles wat men al gevonden heeft, wil leren. Iets bijdragen trekt mij stukken minder aan dan zien wat er gevonden is.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

En is het probleem dan niet dat de kern van de menselijke zingeving botst tegen je axioma van maximale 'fun'? Als je die verbondenheid zou accepteren, zou je gevoel zich daar dan niet geleidelijk aan kunnen aanpassen, zodat je de vormgeving aan die verbondenheid zou zien als het scheppen van je (samen)leven als kunstwerk? Dat kan uiteraard op tal van manieren verder ingevuld worden: ook de wetenschapper die die het gros van de tijd met zijn onderzoek bezig is kan dit daarin kaderen.

Je vat een goed deel van mijn leven samen Het probleem is dat je op een zeker ogenblik begint te begrijpen hoe de dingen werken, en dan besef je de "zin" van het leven als een fascinerend zoek algoritme naar het ultieme superieure wezen. Daarvoor moet bij alle zoekstappen de slechtere uitkomst gewist worden, om de betere kunnen te behouden. Het is ondenkbaar om de minder goeie uitkomsten ook laten te bestaan, want dan maakt men geen vorderingen.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Je vat een goed deel van mijn leven samen Het probleem is dat je op een zeker ogenblik begint te begrijpen hoe de dingen werken, en dan besef je de "zin" van het leven als een fascinerend zoek algoritme naar het ultieme superieure wezen. Daarvoor moet bij alle zoekstappen de slechtere uitkomst gewist worden, om de betere kunnen te behouden. Het is ondenkbaar om de minder goeie uitkomsten ook laten te bestaan, want dan maakt men geen vorderingen.

Maar ik bedoelde 'de zin' niet evolutionair. Maar gewoon: door onze geest en onze cultuur zijn we in staat om andere prioriteiten te stellen. Als we die echter zoeken in plat genot, zal dat altijd 'tegenvallen' om tal van mechanismen die zeer goed inzichtelijk te maken vallen. (Wat niet wegneemt dat het belangrijk is om veilig, gezond, gevoed en wat comfortabel te kunnen leven natuurlijk.) Maar ik gaf het voorbeeld van de schilder: als die echt van zijn activiteit houdt, dan valt dat buiten het pure overleven (misschien blijft hij zelfs celibatair) en biedt dat minder instant-genot dan de hele tijd kicks opzoeken door consumptie en porno etc. Maar uiteindelijk ervaart zo iemand wel meer zingeving, net door zich (gewild en bewust!) 'uit te wisselen' voor een mooi doel dat de schoonheid in de wereld vergroot. Zo kan je ook met de algemene verbondenheid met anderen omgaan, waar de schilderkunst ook zelf deel van uitmaakt (ook zo'n schilder heeft het schilderen niet op zichzelf uitgevonden).