Verschillen tussen Jahwe, Allah en God

[Volksstormer]

De profeten van de multiculturele heilsleer kennen bitter weinig van - om maar iets te zeggen - vergelijkende godsdienstwetenschappen. In hun ogen is religie of godsdienst - zoals cultuur of afkomst - één pot nat. Elk 'geloof' heeft zijn goede (vreedzame of ongevaarlijke) en slechte (gewelddadige of gevaarlijke) gelovigen. (Zoals er ook 'goede' en 'slechte' nationalisten zouden zijn, zeker? )

Een eerste verschil tussen de islam en het christendom is dat de islam niet zozeer uitgaat van bekering, maar wel van een bekeringsoorlog. Zelfmoordaanslagen en Jihad - per definitie géén 'klassieke' maar een 'vuile' oorlog - bestaan al sinds het eerste islamitische Kalifaat en de Kruisvaarten.

Het Europese christendom (katholicisme) heeft zich in hoge mate aangepast aan het Europese levensgevoel en de Europese wereldbeschouwing om aanvaard te worden door de heidense Europeanen. De Kerk is bijvoorbeeld al een kopie van het Rijk. (Er zijn maar weinig godsdiensten die een gelijkaardige organisatie vertonen!) Het waren bovendien ridderorden als de Tempeliers die de (rijks)gedachte van Europese eenheid hebben bewaard tot op vandaag.

De Semitische wortels die het (vroege) christendom aanvankelijk had, werden bij de sedentaire en cultuurminnende Europeanen afgezwakt, terwijl zij bij de nomadische en cultuurhatende Bedoeïenen juist versterkt werden. In het jodendom en nog meer in de islam staat één principe centraal: de verwerping van élke menselijke macht als hoogmoed. De nomaden van de woestijn staan afkerig van menselijke organisatie, hetzij in steden, hetzij in landen, en dus ook van de politiek. Hoeveel bijbelse steden hebben niet de toorn van Jahweh gewekt en werden vernietigd?

De woestijngodsdiensten staan voorts ook afkerig van kunst, want die straalt op haar beurt de macht van een volk uit. De Europese traditie van schilder- en bouwkunst zou dus één grote godslastering zijn, en al zeker zo'n gothische kathedraal die uitdagend naar de hemel reikt. Iconoclasme is dus een gebod voor joden en islamieten. (Er mogen geen levende wezens afgebeeld worden, maar bijvoorbeeld wel geometrische vormen.) De joden hebben echter een (ingewikkelde) draai gegeven aan dat gebod (of verbod) om toch maar foto's toe te laten. Hoe de islamieten foto's maken, is mij echter ook een raadsel.

De heidense Europeanen kenden geen geopenbaarde waarheid; de cultus en het ritueel stonden centraal in de samenleving. Het heidendom is dus een echte religie - die een samenleving bindt in de letterlijke zin van het woord - en geen godsdienst, want de verering van God of het goddelijke is iets anders de onderwerping eraan. Het heidense pantheïsme dat de wereld als één en ondeelbaar beschouwt en ook de wezenseenheid van de menselijke en de wereldziel (of anders vertaald: het goddelijke in de mens) benadrukt, is ook (deels) doorgedrongen tot het katholicisme van o.a. de middeleeuwse mystici als Meester Eckhart en andere Europese voorstellingen van de christelijke God. De heiligenverering is de opvolgster van de verering van stam- en beschermgoden enz.

In een samenleving zijn religie en godsdienst altijd verbonden aan politieke en maatschappelijke opvattingen, wat de linkse multiculturalisten niet kunnen of willen zien. Israël had eertijds wel een koninkrijk, maar daaronder moet men eerder een republiek van rechters of een theocratie zien. De koning was er alleen om de Wet van Jahwe te doen naleven. (Zoals de liberale democratie ook méér en méér een republiek van rechters wordt met haar geïnstitutionaliseerde dogma's.) Ook in het islamitische Kalifaat was dat zo. In beide gevallen was de wereldse politiek ondergeschikt aan de godsdienst, aan de geopenbaarde Wet van Jahwe of Allah. Politiek is immers het summum van menselijke machtsuitoefening en zoiets maakt Jahweh (lett: de Afgunstige) of Allah toornig.
In het Heilig Roomse Rijk echter gold de keizer als lex animata of levende wet, evenwaardig aan de geopenbaarde Wet. Religie (niet godsdienst!) en politiek konden gewoon niet gescheiden worden in (heidens) Europa. Politiek gezag was steeds van dezelfde orde als religieus (of later: kerkelijk) gezag. Later nam het gezag van de keizer af, nam de paus het roer over, en kwam de natiestaat op.

Kortom, in de Europese visie - heidens of christelijk maakt weinig uit - is de mens een deelgenoot van God, in het jodendom en nog meer de islam is hij de slaaf van Jahwe of Allah. Islam betekent niet voor niets vrede door onderwerping.

Opdat we achteraf niet kunnen zeggen: "Wir haben es nicht gewusst" !

[Nad60]

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Volksstormer

Kortom, in de Europese visie - heidens of christelijk maakt weinig uit - is de mens een deelgenoot van God, in het jodendom en nog meer de islam is hij de slaaf van Jahwe of Allah. Islam betekent niet voor niets vrede door onderwerping.

Opdat we achteraf niet kunnen zeggen: "Wir haben es nicht gewusst" !

Ja, dat onderwerpen aan een hogere macht stoort mij ook. Niet omdat je iemand moet gehoorzamen maar omdat je dan je eigen verantwoordelijkheid kan omzeilen door te zeggen " het staat zo geschreven ". Zijn de regels fout of verouderd en je volgt ze toch blindelings dan doe je automatisch foute dingen of dingen die niet meer aangepast zijn aan je tijd.

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

Ja, dat onderwerpen aan een hogere macht stoort mij ook. Niet omdat je iemand moet gehoorzamen maar omdat je dan je eigen verantwoordelijkheid kan omzeilen door te zeggen " het staat zo geschreven ". Zijn de regels fout of verouderd en je volgt ze toch blindelings dan doe je automatisch foute dingen of dingen die niet meer aangepast zijn aan je tijd.

Het is de sterkte van de Europeanen dat ze de politiek hebben uitgevonden als een wezenlijk deel van hun religie: politiek kan immers inspelen op de actuele ontwikkelingen, terwijl de Wet leidt tot verstarring en achterlijkheid.

Helaas, is politiek in deze tijd op deze plaats een werktuig geworden om nieuwe dogma's in te stellen, die (vergeefs) de maatschappelijk vrede dienen te bewaren, en tevens een werktuig van cultureel en moreel relativisme en etnomasochisme.
Ook die politiek-correcte dogma's leiden tot verstarring en een 'republiek van rechters'.