De B.u.b. Eist Een Onmiddellijke Herfederalisering Van Het Milieubeleid

[Politics.be]

Neen, het is niet Molenbeek, chocolade of cholesterol, maar wel het taalfederalisme dat het grootste gevaar in België vormt. Na meer dan zes jaar onderhandelen, hebben de particraten uit de verschillende regionale regeringen en het federale niveau eindelijk een akkoord bereikt over de gemeenschappelijke Belgische houding inzake de vermindering van uitlaatgassen. De schijn wordt dus net op tijd hooggehouden terwijl de Parijse klimaattop op zijn einde loopt. Voor de B.U.B. is het genoeg geweest met de particratische en federalistische flauwekul : milieu moet weer Belgisch worden !

Bij de tweede staatshervorming van 1980 besloot de regering-Martens om het milieubeleid van het kleine België te splitsen om zo de federalistische, regionalistische, opportunistische en separatistische honger van sommige particraten te stillen. Deze regionalisering werd niet ingegeven door de minste milieubekommernis en kwam er louter uit nationalistische overwegingen. Wat meer is, ze werd op een ongrondwettelijke wijze doorgevoerd.

België en de Belgen betalen de tol van deze particratische vergissing, o.a. omdat het in extremis bereiken van een nationaal klimaatakkoord meer dan zes jaar aansleepte. Een akkoord dat – moeten we het nog vermelden – weinig ambitieus en zelfs wankel is daar het het resultaat is van een politiek-communautaire koehandel, niet alleen tussen vier regeringen, maar ook tussen acht partijen. Overigens kan dit akkoord van de ene op de andere dag eenzijdig door elkeen van de ondertekenaars opgezegd worden. De interministeriële conferentie die het akkoord bereikte, wordt trouwens door geen enkel parlement gecontroleerd. Leven we eigenlijk nog wel in een democratie?

Bovendien heeft ieder gewest zijn eigen milieubeleid ontwikkeld zonder overleg met de andere gewesten of met de federale staat. Zo blijkt het zogezegde samenwerkingsfederalisme een illusie te zijn. Het gaat om een volledig incoherent systeem dat elke synergie boycot terwijl de versnippering van middelen en personeel in de hand gewerkt wordt. Zo begaf de Belgische delegatie zich naar Parijs met niet minder dan zes ministers en hun gevolg van een hondertal personen. Wat zou de ecologische voetafdruk van dit legertje parti- en bureaucraten kunnen zijn?

Kan men zich als staat nog belachelijker maken? En zeggen dat er federalistische genieën rondlopen die de Duitstalige gemeenschap tot een volwaardig gewest willen omvormen. Zonder twijfel zal het klimaat er beter van worden !

Dit institutioneel imbroglio en het gebrek aan intra-Belgische samenwerking zorgen ervoor dat het noorden van België één van de meest vervuilde regio’s van Europa is, wat uiteraard voor vele door de vervuiling veroorzaakte vroegtijdige overlijdens en ziekten zorgt.

Voor de B.U.B. is het federalisme het voornaamste publiek gevaar. Aangezien dit federalisme door de particratie geïnstalleerd en ontwikkeld werd, is het ook die laatste die de cohesie van België en de gezondheid van de Belgen bedreigt. Dat is de reden waarom de B.U.B. – in afwachting van de afschaffing van het federalisme en het herstel van het unitaire België – eist dat de milieupolitiek in het kleine België onmiddellijk geherfederaliseerd wordt. Het huidige systeem handhaven, waarvan de absurditeit duidelijk aangetoond is, is niet alleen onverantwoord, maar zelfs crimineel !

Bron: politics.be