inkomenszekerheid

[Bece]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

6-18 jaar

De volgende vraag is nu natuurlijk hoe en wanneer ga je controleren of die kinderen dan ook thuisonderwijs hebben gekregen. Ga je ze ieder jaar een examen laten afleggen of wat?

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door Bece

De volgende vraag is nu natuurlijk hoe en wanneer ga je controleren of die kinderen dan ook thuisonderwijs hebben gekregen. Ga je ze ieder jaar een examen laten afleggen of wat?

Helemaal niet. Je kan bv op een bepaald moment een CLB-test laten afnemen om te zien of het kennispeil overeenstemt met dat van de lagere school. Dat is op twee of drie uur gebeurd. Is dat peil voldoende, dan incasser je het geld dat een kind kost in zes jaar lagere school. Later kan de leerbon secundair onderwijs worden geïncasseerd, in enkele stappen, naarmate bij de centrale exmaencommissie succesvol examens werden afgelegd.
Kinderen die naar school gaan moeten in mijn voorstel niet noodzakelijk een bepaald niveau bereiken. Het volstaat dat zij naar school gaan. Zij krijgen bij wijze van positieve discriminatie het geld automatisch ttz hun school incasseert de subsidies.
Nu accoord?

[malinois]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Recht op arbeid. Het economisch leven dient hiervoor zelf te zorgen, via een soort verzekeringssysteem. Iedereen die wil werken moet direct aan de slag kunnen. Parallel daarmee afschaffing van werkloosheidsvergoeding en alle vormen van 'gelijke kansen beleid'.

Ik neem aan dat u tegelijk ook bedoelt dat u tegen het stakingsrecht bent?

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door malinois

Ik neem aan dat u tegelijk ook bedoelt dat u tegen het stakingsrecht bent?

In een samenleving als de onze, met werknemers en werkgevers, lijkt stakingsrecht mij een vanzelfsprekendheid.
Ik zie overigens niet in wat dit te maken heeft met recht op arbeid.

[Bece]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Helemaal niet. Je kan bv op een bepaald moment een CLB-test laten afnemen om te zien of het kennispeil overeenstemt met dat van de lagere school. Dat is op twee of drie uur gebeurd. Is dat peil voldoende, dan incasser je het geld dat een kind kost in zes jaar lagere school. Later kan de leerbon secundair onderwijs worden geïncasseerd, in enkele stappen, naarmate bij de centrale exmaencommissie succesvol examens werden afgelegd.
Kinderen die naar school gaan moeten in mijn voorstel niet noodzakelijk een bepaald niveau bereiken. Het volstaat dat zij naar school gaan. Zij krijgen bij wijze van positieve discriminatie het geld automatisch ttz hun school incasseert de subsidies.
Nu accoord?

Het is geen kwestie van akkoord zijn. Ik wil alleen graag weten hoe dat het werkt. Als ik het goed begrepen heb krijg je het geld van de leerbon pas nadat je kind slaagt voor de test? Het is dan het geld van 6 jaar. Ook als het die test al na bvb. 4 jaar zou afleggen?

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door Bece

Het is geen kwestie van akkoord zijn. Ik wil alleen graag weten hoe dat het werkt. Als ik het goed begrepen heb krijg je het geld van de leerbon pas nadat je kind slaagt voor de test? Het is dan het geld van 6 jaar. Ook als het die test al na bvb. 4 jaar zou afleggen?

Zeker.

[Bece]

Eigenlijk ben ik enorm teleurgesteld. Iemand die claimt om voor de democratie te zijn maar tegelijk een klasseonderwijs promoot?
Hij zou moeten weten dat zoiets nooit door een BROV (geregeld volgens de regels die in mijn link staan) kan worden goedgekeurd.
Want daar komt de leerbon op neer. Klasseonderwijs.
Waarom?
Wel, slechts zeer weinig mensen zullen zich de moeite getroosten en/of de kennis hebben om hun kinderen zelf op leiden. Wat er wel gaat gebeuren is de oprichting van privé scholen die er op speculeren dat zij de kinderen in minder dan de voorziene 6 jaar (om het bij de 6 tot 12 jarigen te houden) de gewenste leerstof kunnen inpompen.
Hoe doet men dat. Vrij eenvoudig. Wanneer men er voor zorgt dat de kinderen die men toelaat een IQ hebben van minimaal 130 dan kan men de voorziene leerstof gemakkelijk afhandelen in 4 (vermoedelijk zelfs 3, en ik weet echt wel waarover ik spreek) jaar. Voor ieder kind van dat kaliber zijn de inkomsten dus 50 tot 100% hoger dan deze van een kind met een IQ van 100-110. Kinderen met een IQ van minder dan 90 gaan daarentegen 8 tot 9 jaar nodig hebben om de gewenste stof te leren en zijn dus commercieel niet meer haalbaar omdat dit nu moet gebeuren met 2/3 de van de huidige geldmiddelen terwijl zij veel meer begeleiding nodig hebben (klassen van 15 leerlingen zijn wel een maximum) waardoor er meer geld nodig is voor leerkrachten (die eigenlijk ook nog beter moeten zijn dan deze die les geven aan hoogbegaafden) en er dus nog minder geld beschikbaar komt voor technische voorzieningen.
Een verdere kostenbesparing van een onderwijs aan 130plussers is namelijk dat er gemakkelijk 30 tot 40 leerlingen in een klas kunnen zitten en daar de financiële middelen groter zijn kunnen de scholen ook technisch beter uitgerust worden.
Geen enkele privé-onderneming gaat beginnen aan een opleiding voor laagbegaafden aangezien daar geen winst meer kan gemaakt worden. (werkingskosten zijn hoger, inkomsten zijn lager)
Een ander aspect is de menselijke kant. De hoogbegaafden (die gemakkelijk vergeten dat hun hoogbegaafdheid slechts een, overwegend erfelijke, gril is van de natuur) gaan zich zeer snel in hun rol van Übermensch inleven. Zij gaan geen sociaal contact meer hebben met de normaal en laagbegaafden die naar de publieke scholen moeten gaan en waar zij gewoon gaan op neerzien. Dit is een heel normale menselijk reactie.
Het menselijk aspect gaat, waarschijnlijk in iets mindere mate, ook spelen bij de zeldzame kinderen die wel thuis onderwijs gaan krijgen. Ook daar zal het contact met kinderen uit alle lagen der bevolking ontbreken omdat zij zeer snel tot een kennisniveau gaan stijgen dat de meeste van hun leeftijdsgenootjes ver gaat overtreffen. 8 jarigen met het kennisniveau van 10 jarigen gaan zich niet meer thuis voelen bij hun leeftijdsgenoten en zullen, omgekeerd, ook geweigerd worden door hun leeftijdsgenootjes terwijl 10 jarigen zich te oud gaan voelen om met die wijsneuzen van 8 jaar om te gaan. Dat is een verschijnsel dat nu al bekend is maar door de leerbon nog zwaarder gaat doorwegen.
En waar vinden wij de meeste hoogbegaafden? Inderdaad, bij het elite. En waar vinden wij de meeste laagbegaafden? Inderdaad, in de arbeidersmiddens. Dit vanwege de erfelijkheidfactor.

[Bece]

Oorspronkelijk geplaatst door malinois

Ik neem aan dat u tegelijk ook bedoelt dat u tegen het stakingsrecht bent?

Ik denk niet dat Jos tegen het stakingsrecht is. Ik echter wel.
Waarom?
Het stakingsrecht is een vorm van chantage die slechts door een klein gedeelte van de bevolking kan gebruikt worden. Dus zeer discriminerend. Of dacht je dat een winkelbediende in een bedrijf met 2 personeelsleden kan staken? Of zie je ook al huismoeders staken?
Stakingen gebeuren overwegend in bedrijven die met vast benoemd personeel werken, dat soms bij staking ook nog word doorbetaald. Bedrijven zoals post, trein, bus, gevangenissen, verplegend personeel, enz., (waar alleen de klant of gewone mens slachtoffer van de staking is en de inkomsten gewoon blijven doorlopen) of in zeer grote bedrijven die op dat moment met een stockoverschot zitten of bedrijven die toch gaan sluiten.
Ik claim voor een arbeidsrechtsysteem dat gecontroleerd word door een BROV en waar rechters dus wijzen zijn en geen lakeien van het grootkapitaal en de regering.
Iedereen die zich benadeeld voelt kan dan zijn klacht aan een onpartijdig rechter voorleggen, mits zich te houden aan bepaalde regels. Zelfs als een werkgever iemand wil ontslaan zal hij daar de toestemming van de rechter voor nodig hebben en uiteraard ook met gegronde argumenten moeten te voorschijn komen. Dat beschermt dan iemand die klacht heeft neergelegd tegen zijn werkgever.

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door Bece

Ik denk niet dat Jos tegen het stakingsrecht is. Ik echter wel.
Waarom?
Het stakingsrecht is een vorm van chantage die slechts door een klein gedeelte van de bevolking kan gebruikt worden. Dus zeer discriminerend. Of dacht je dat een winkelbediende in een bedrijf met 2 personeelsleden kan staken? Of zie je ook al huismoeders staken?
Stakingen gebeuren overwegend in bedrijven die met vast benoemd personeel werken, dat soms bij staking ook nog word doorbetaald. Bedrijven zoals post, trein, bus, gevangenissen, verplegend personeel, enz., (waar alleen de klant of gewone mens slachtoffer van de staking is en de inkomsten gewoon blijven doorlopen) of in zeer grote bedrijven die op dat moment met een stockoverschot zitten of bedrijven die toch gaan sluiten.
Ik claim voor een arbeidsrechtsysteem dat gecontroleerd word door een BROV en waar rechters dus wijzen zijn en geen lakeien van het grootkapitaal en de regering.
Iedereen die zich benadeeld voelt kan dan zijn klacht aan een onpartijdig rechter voorleggen, mits zich te houden aan bepaalde regels. Zelfs als een werkgever iemand wil ontslaan zal hij daar de toestemming van de rechter voor nodig hebben en uiteraard ook met gegronde argumenten moeten te voorschijn komen. Dat beschermt dan iemand die klacht heeft neergelegd tegen zijn werkgever.

Een staking lijkt in principe een schending van een overeenkomst. En je hebt gelijk dat stakingen op zeer ongelijke wijze kunnen gehanteerd worden. Stakingen zijn in se een vorm van geweld. Maar in onze samenleving zijn ze mi een vorm van legitiem defensief geweld, omdat men nu eenmaal zit met een systeem van een arbeidsmarkt, waar het loon en aanverwanten bepaald wordt op wat ik een nepmarkt noem.
Ik denk dat loonnormen voor alloceerbare arbeid van rechtswege moeten vastgelegd worden. In een associatieve economie zouden consumenten en producenten in onderling overleg terzake voorstellen kunnen uitwerken, die dan democratisch goedgekeurd worden. Dat dit de natuurlijke gang van zaken is, ziet men trouwens in de huidige praktijk mbt loonoverleg, wettelijke bepalingen inzake minimumloon enz. Wanneer de lonen van rechtswege zijn vastgelegd (daarom niet tot op de laatste eurocent en in het laatste detail, maar tot op het punt waarop het rechtsgevoel van de meeste burgers wordt bevredigd) leiden die lonen tot prijzen, waarna de vrije markt toelaat om vast te stellen wat de vraag is. Eigenlijk vormen die lonen dus een soort bodem of referentielijn voor de vrije markt. In de mate dat de lonen ook aan de 'markt' worden onderworpen zijn, wordt de bodem of de referentielijn voor de vrije markt niet het rechtsgevoel van de burgers, doch brute macht. Dan krijg je inderdaad loonverschillen die gewoon worden veroorzaakt doordat men op een bepaalde werkpost minder slagkracht heeft dan op een andere werkpost enz. En zolang macht de bodem vormt van de vrije markt, zolang is ook stakingsrecht - ook al kan het niet door alle werknemers gelijk toegepast worden - een volstrekt legitiem middel om zich te verdedigen. Eigenlijk zou dat hele onmenselijke gedoe met de arbeidsmarkt, via de invoering van het recht op arbeid en via de uitsluiting van lonen uit de private onderhandelingen, tot een einde moeten komen. In plaats van werknemers en werkgevers zou men, voor wat alloceerbare arbeid betreft, in eerste linie enkel individuele ondernemers moeten hebben die onderling vrije overeenkomsten afsluiten.

[Pelgrim]

voor wat alloceerbare arbeid betreft, in eerste linie enkel individuele ondernemers moeten hebben die onderling vrije overeenkomsten afsluiten.

Dat zou enkel mogelijk zijn als de arbeiders niet langer van hun job afhankelijk waren om te overleven. Dus komen we op de kwestie van het basisinkomen terecht, waarbij mijn vraag dan luidt: hoe groot is dat basisinkomen? Omvat dit enkel het strikt noodzakelijke (dak, boterhammetjes, water en electriciteit)?

[@lpha]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

In plaats van werknemers en werkgevers zou men, voor wat alloceerbare arbeid betreft, in eerste linie enkel individuele ondernemers moeten hebben die onderling vrije overeenkomsten afsluiten.

Dat is ook mijn visie. Dat vereist dan wel een zuiver liberale maatschappij waar alle liberale grondbeginselen volledig zijn geimplementeerd, dus vooral ook het toegangsrecht tot de natuurlijke bronnen dat helaas "vergeten" wordt in het huidige model.

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door Bece

Eigenlijk ben ik enorm teleurgesteld. Iemand die claimt om voor de democratie te zijn maar tegelijk een klasseonderwijs promoot?
Hij zou moeten weten dat zoiets nooit door een BROV (geregeld volgens de regels die in mijn link staan) kan worden goedgekeurd.
Want daar komt de leerbon op neer. Klasseonderwijs.
Waarom?
Wel, slechts zeer weinig mensen zullen zich de moeite getroosten en/of de kennis hebben om hun kinderen zelf op leiden. Wat er wel gaat gebeuren is de oprichting van privé scholen die er op speculeren dat zij de kinderen in minder dan de voorziene 6 jaar (om het bij de 6 tot 12 jarigen te houden) de gewenste leerstof kunnen inpompen.

Enkele opmerkingen:
- Ik zie principieel geen enkel bezwaar tegen wat u ‘klasseonderwijs’ noemt. Ik heb grote bezwaren tegen ‘klassen’ in economisch opzicht, in de specifieke zin dat ik bezwaren heb tegen groepen mensen die economische rijkdom (en daarmee gepaard macht over anderen) opstapelen zonder dat daar een evenredige productieve prestatie tegenover staat. Onterechte geldstromen moeten afgeschaft worden, en aan onterechte machtsuitoefening moet een einde worden gesteld. Doch wat daarna als ‘klassen’ en ‘elites’ opduikt heeft ten volle bestaansrecht. ‘Klasseonderwijs’ heeft in beginsel niets met (onterechte) economische klassen te maken. Gezinnen die veel inspanning willen investeren in hun kinderen dienen ter compensatie, gewoon omdat zij meer zorg aan de opvoeding van hun kinderen willen besteden, geen verminderde opvoedingsmogelijkheden te krijgen. Voor hetzelfde kind dienen dezelfde opvoedingsmogelijkheden voorhanden te zijn. Speciale gevallen (bv kinderen met zware leermoeilijkheden) dienen natuurlijk een speciale regeling te krijgen.

U hebt ook een tamelijk irreëel beeld over wat een kind eigenlijk in school leert tussen 6 en 12 jaar, en welke inspanning daarvoor is vereist. De vaardigheden die een kind inzake lezen, schrijven en rekenen verwerft, kunnen in werkelijkheid vaak op zeer korte tijd verworven worden indien men , op het ogenblik dat het kind daarvoor rijp is, voldoende aandacht voor het kind aan de dag legt. Onze jongste twee kinderen hebben bv spontaan leren lezen, gewoon van de oudsten, op basis van voorleesboekjes die we in huis hadden (en waaruit iedere avond werd voorgelezen). Dat gebeurde op enige weken tijd, als vanzelf, en de tijd die hiervoor vereist was stond in geen enkele verhouding tot de zee van tijd, die hiervoor doorgaans in scholen wordt gebruikt. Bij een behoorlijk begaafd kind kan er geen sprake zijn van ‘inpompen’: het kan in een mum van tijd alles leren wat op de lagere school over een eindeloos veel langere tijd wordt gedaan.

Hoe doet men dat. Vrij eenvoudig. Wanneer men er voor zorgt dat de kinderen die men toelaat een IQ hebben van minimaal 130 dan kan men de voorziene leerstof gemakkelijk afhandelen in 4 (vermoedelijk zelfs 3, en ik weet echt wel waarover ik spreek) jaar. Voor ieder kind van dat kaliber zijn de inkomsten dus 50 tot 100% hoger dan deze van een kind met een IQ van 100-110.

Uiteraard moet men zich dan ook de vraag stellen, waarom kinderen die bv de leerstof ASO op drie of vier jaar kunnen verwerven mits vier uur studie per leerdag, moet dwingen om zes jaar school te lopen, �* rato van acht �* tien uur per dag (huiswerk en verplaatsing incl). Indien een kind dit leuk vindt is er niets aan de hand. Maar indien een kind dit niet leuk of zelfs zeer erg vindt, komt een en ander in feite neer op jarenlange zinledige vrijheidsberoving. Dat zou eigenlijk moeten gelden als een zeer zwaar misdrijf. Zie verder hieronder.

Kinderen met een IQ van minder dan 90 gaan daarentegen 8 tot 9 jaar nodig hebben om de gewenste stof te leren en zijn dus commercieel niet meer haalbaar omdat dit nu moet gebeuren met 2/3 de van de huidige geldmiddelen terwijl zij veel meer begeleiding nodig hebben (klassen van 15 leerlingen zijn wel een maximum) waardoor er meer geld nodig is voor leerkrachten (die eigenlijk ook nog beter moeten zijn dan deze die les geven aan hoogbegaafden) en er dus nog minder geld beschikbaar komt voor technische voorzieningen.

Ik ben geen profeet maar ik voorzie dat ook voor een aantal van deze kinderen vrijheid van onderwijs een aanzienlijke winst zal opleveren. Zie ook:
http://www.sco-kohnstamminstituut.uv...ectiviteit.pdf
“Uit verdere analyses komt naar voren dat kinderen die hun hele leven thuisonderwijs hebben gehad, hogere scores halen dan kinderen die slechts een deel van hun leven thuisonderwijs hebben gekregen. Ook Ray (o.c.) komt tot deze bevinding. Kinderen met ouders uit hogere inkomensgroepen of hoger geschoolde ouders behalen hogere scores. Deze bevinding behoeft op zich weinig verbazing te
wekken, omdat de positieve samenhang tussen sociale afkomst en schoolvorderingen ook inhet schoolonderwijs een bekend fenomeen is. Wat daarentegen wel verbazing wekt, is dat de samenhang voor to-kinderen veel minder sterk is dan voor schoolkinderen (Ray, o.c.). Het lijkt alsof scholen voor arbeiderskinderen veel minder compenserende mogelijkheden bieden dan thuisscholende ouders. Anders gezegd,arbeiderskinderen zijn, relatief gezien, in thuisonderwijs beter af dan in schoolonderwijs”.
U gaat nu uit van een situatie waarbij kinderen effectief hun studies afronden. Maar binnen de categorie van jongeren die u aanhaalt zijn er een groot deel, die in het bestaande systeem niet succesvol hun studies afronden. Noteer in dit verband dat mijn voorstel, om het bestaande schoolsysteem positief te discrimineren, werd gedaan om de aanhangers van de huidige toestand over de brug te halen. Voor mijn part mag de leerbon ook langer gegeven worden, en zonder dat noodzakelijkerwijs de examens met vrucht werden afgelegd. Ik vind dat eigenlijk niet meer dan rechtvaardig, maar dan zeggen de tegenstanders weer: wie gaat ‘misbruik’ controleren (alsof men nu het 'misbruik' van kindergeld controleert)? Men zou voor thuisleren een regeling kunnen invoeren met recht op meer leertijd in geval van serieuze leerproblemen cfr bismogelijkheden in scholen. Het voornaamste is echter, dat het thuisonderwijs niet methodisch wordt beoordeeld en gecontroleerd, maar enkel op resultaten via examens. Van zodra men methodisch controle gaat uitoefenen en gaat beginnen zeuren over bv ‘leerbevoegdheden’ enz is het om zeep.

Een verdere kostenbesparing van een onderwijs aan 130plussers is namelijk dat er gemakkelijk 30 tot 40 leerlingen in een klas kunnen zitten en daar de financiële middelen groter zijn kunnen de scholen ook technisch beter uitgerust worden.
Geen enkele privé-onderneming gaat beginnen aan een opleiding voor laagbegaafden aangezien daar geen winst meer kan gemaakt worden. (werkingskosten zijn hoger, inkomsten zijn lager)
Een ander aspect is de menselijke kant. De hoogbegaafden (die gemakkelijk vergeten dat hun hoogbegaafdheid slechts een, overwegend erfelijke, gril is van de natuur) gaan zich zeer snel in hun rol van Übermensch inleven. Zij gaan geen sociaal contact meer hebben met de normaal en laagbegaafden die naar de publieke scholen moeten gaan en waar zij gewoon gaan op neerzien. Dit is een heel normale menselijk reactie.Het menselijk aspect gaat, waarschijnlijk in iets mindere mate, ook spelen bij de zeldzame kinderen die wel thuis onderwijs gaan krijgen. Ook daar zal het contact met kinderen uit alle lagen der bevolking ontbreken omdat zij zeer snel tot een kennisniveau gaan stijgen dat de meeste van hun leeftijdsgenootjes ver gaat overtreffen. 8 jarigen met het kennisniveau van 10 jarigen gaan zich niet meer thuis voelen bij hun leeftijdsgenoten en zullen, omgekeerd, ook geweigerd worden door hun leeftijdsgenootjes terwijl 10 jarigen zich te oud gaan voelen om met die wijsneuzen van 8 jaar om te gaan. Dat is een verschijnsel dat nu al bekend is maar door de leerbon nog zwaarder gaat doorwegen.

Uw betoog mist gedeeltelijk de werkelijkheid, vind ik. Ik ken verschillende thuislerende kinderen met uiteenlopende familiale achtergrond van dichtbij. Tussen haakjes: geen van hen situeert zich in de bovenklasse. Die kinderen voelen zich helemaal geen ‘übermensch’. Ze zijn gewoon blij dat ze niet naar school moeten, dat ze veel vrijer zijn en volgens hun eigen tempo kunnen leren. That’s all. Wat het ‘sociaal contact’ betreft, zie
http://home.scarlet.be/~penninc/3gel/aan-hulp.html#bd
http://www.sudbury-gent.be/downloads...peloosheid.pdf
en ref daarin.
En wat ‘elitescholen’ betreft, maak u geen zorgen, die zijn nù al mogelijk en ze bestaan nu al. Ik bedoel: scholen waarvoor men echt rijk moet zijn. Inschrijvingsgeld vele duizenden euro’s per jaar. Met de leerbon zouden gezinnen die dit wensen doch nu onvoldoende middelen hebben, desgewenst ook zo’n scholen kunnen inrichten. Maar d�*n is het volgens u plotseling ‘klasseonderwijs’. Indien u dit ‘klasseonderwijs’ wenst te beletten, neem ik aan dat u a fortiori toch ook de nu reeds bestaande elitescholen wenst te verbieden? Volgens het LOSO-onderzoek zijn er momenteel studierichtingen in Vlaanderen met een IQ van gemiddeld bijna 120. Uiteraard leert men in zo’n school veel efficiënter. Verbieden maar? Of beboeten? Ik zie in elk geval geen enkele reden om ouders, die voor hun kinderen het meest efficiënte onderwijs zoeken en daarvoor een nieuwe school willen oprichten, tegen te houden door ze het geld af te pakken dat �*ndere ouders wel krijgen voor hun kinderen.

En inderdaad: sneller lerende kinderen zullen sneller hun diploma halen. Moeten ze daarvoor worden beboet? Volstrekt niet. Indien u het tegenovergestelde zegt, dan moet u ook in het latere leven iedereen beboeten, die op basis van zijn aanleg productiever is dan gemiddeld. En dan bedoel ik niet enkel intelligentie, maar bv ook vlijt en goed gedrag. Dan moet u zelfs mensen beboeten die geen wetsovertredingen begaan, want hun neiging tot goed gedrag is toch ook genetisch bepaald, nietwaar, dat is toch ook een ‘gril van de natuur’? Moeten luie mensen, gezien hun genetisch defect, dan ook niet worden gesubsidieerd door de vlijtigen? Moeten bij een loopwedstrijd de beste lopers een bol aan hun been gebonden krijgen, om hun betere genen te compenseren, zodat iedere deelnemer weer ‘gelijke kansen’ heeft? Indien u uw redeneer wijze consequent doortrekt, valt u van de ene absurditeit in de andere.

En waar vinden wij de meeste hoogbegaafden? Inderdaad, bij het elite. En waar vinden wij de meeste laagbegaafden? Inderdaad, in de arbeidersmiddens. Dit vanwege de erfelijkheidfactor.

En dan? Meent u dat mensen die meer dan gemiddeld begaafd zijn een soort begaafdheidsbelasting moeten betalen? Dat lijkt mij het ultieme totalitaire fantasme, maar ik geloof niet, dat u dat bedoelt. Maar wat dan wel? Mensen zijn natuurlijk verschillend inzake aanleg, op de meest verschillende niveau’s en in de meest verschillende richtingen. Dat maakt deel uit van de werkelijkheid. Mensen dienen gelijke rechten te hebben, ongeacht hun aanleg, en mensen moeten allemaal de mogelijkheid hebben om waardig te leven. Maar mensen moeten niet gelijkgeschakeld worden. Ik heb niets tegen elites; elites ontstaan natuurlijkerwijs, op alle mogelijke levensdomeinen. Juist de uiteenlopende begaafdheden maken het leven interessant. Verschillen in aanleg zijn niet iets jammerlijks, ze zijn een positief feit; ze maken het leven interessant en we profiteren allemaal van de scheppingen die hoogbegaafden hebben gerealiseerd en die buiten ons eigen bereik zouden gebleven zijn. Mijn bezwaar betreft niet de ware elites, die door hun prestaties en inzichten ons overtuigen, maar de valse elites die door machtsuitoefening hun ‘inzichten’ opdringen.

[malinois]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

In een samenleving als de onze, met werknemers en werkgevers, lijkt stakingsrecht mij een vanzelfsprekendheid.
Ik zie overigens niet in wat dit te maken heeft met recht op arbeid.

Ik ben blij met uw antwoord.
En sorry voor mijn veronderstelling, want het recht op arbeid wordt door bepaalde werkgevers en andere tegenstanders van vakbonden vaak als argument tegen het stakingsrecht gebruikt.
En vermits u pleit voor een samenleving waar geen werkgevers en werknemers meer zijn, en dat u zeker niet de socialistische "arbeiderscontrole" (bedoeld is: werknemerscontrole" over het bedrijfsleven zult verdedigen - tenzij ik me daarin ook vergis - dacht ik ... nu ja, mijn excuses.

[Pelgrim]

Een samenleving zonder een onderscheid tussen werkgevers en werknemers is onmogelijk in een kapitalistisch systeem. Dus vraag ik me af welk economisch model Jos Verhulst dan precies voorstaat?

[malinois]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Een staking lijkt in principe een schending van een overeenkomst. En je hebt gelijk dat stakingen op zeer ongelijke wijze kunnen gehanteerd worden. Stakingen zijn in se een vorm van geweld. Maar in onze samenleving zijn ze mi een vorm van legitiem defensief geweld, omdat men nu eenmaal zit met een systeem van een arbeidsmarkt, waar het loon en aanverwanten bepaald wordt op wat ik een nepmarkt noem.
Ik denk dat loonnormen voor alloceerbare arbeid van rechtswege moeten vastgelegd worden. In een associatieve economie zouden consumenten en producenten in onderling overleg terzake voorstellen kunnen uitwerken, die dan democratisch goedgekeurd worden. Dat dit de natuurlijke gang van zaken is, ziet men trouwens in de huidige praktijk mbt loonoverleg, wettelijke bepalingen inzake minimumloon enz. Wanneer de lonen van rechtswege zijn vastgelegd (daarom niet tot op de laatste eurocent en in het laatste detail, maar tot op het punt waarop het rechtsgevoel van de meeste burgers wordt bevredigd) leiden die lonen tot prijzen, waarna de vrije markt toelaat om vast te stellen wat de vraag is. Eigenlijk vormen die lonen dus een soort bodem of referentielijn voor de vrije markt. In de mate dat de lonen ook aan de 'markt' worden onderworpen zijn, wordt de bodem of de referentielijn voor de vrije markt niet het rechtsgevoel van de burgers, doch brute macht. Dan krijg je inderdaad loonverschillen die gewoon worden veroorzaakt doordat men op een bepaalde werkpost minder slagkracht heeft dan op een andere werkpost enz. En zolang macht de bodem vormt van de vrije markt, zolang is ook stakingsrecht - ook al kan het niet door alle werknemers gelijk toegepast worden - een volstrekt legitiem middel om zich te verdedigen. Eigenlijk zou dat hele onmenselijke gedoe met de arbeidsmarkt, via de invoering van het recht op arbeid en via de uitsluiting van lonen uit de private onderhandelingen, tot een einde moeten komen. In plaats van werknemers en werkgevers zou men, voor wat alloceerbare arbeid betreft, in eerste linie enkel individuele ondernemers moeten hebben die onderling vrije overeenkomsten afsluiten.

Uw visie op de arbeidsorganisatie zonder loononderhandelingen is wel zeer utopisch en puur als filosofisch maar onbereikbaar principe op te vatten, denk ik. Of ik het ideaal en nastrevenswaardig vind, weet ik eigenlijk niet goed. Wel ben ik zelf ook voorstander van een maximale loonspanning (bijvoorbeeld 5 op 1) die best democratosch afgesproken wordt.

Ter attentie van Bece: uw voorbeeld uit de handelssector laat mij toe om toch het stakingsrecht te verdedigen in een systeem van loononderhandelingen. De vakbonden (en werkgevers!) van de sector hebben bewezen dat acties die de loonsituatie en andere arbeidsvoorwaarden in de grote bedrijven hebben verbeterd - soms waren daar stakingen voor nodig - ook hun effect kunnen hebben in de bedrijven die te klein zijn om er vakbondsafvaardigingen in op te richten. Dat effect neigt naar 100% gelijkschakeling in bijvoorbeeld de sector van de kledinghandel, omdat de onderhandelingen daar, onder vakbondsdruk, al enkele jaren volledig gelijk verlopen met die van de grootwarenhuissector (waar de vakbonden het sterkst staan).
En door het feit dat er nu eenmaal onderhandeld wordt op sectorvlak, en de werkgevers uit die sector begrip hebben gekregen voor de vakbondseis dat de kleinste bedrijven niet te veel mogen achterblijven, kunnen de vakbonden tegenwoordig ook heel wat verwezenlijken voor het personeel in de kleinste winkels. Conclusie: zonder stakingsrecht was het voor de bedienden in die kleine winkels nog veel erger dan wat ze nu meemaken. En zullen daar de arbeidsvoorwaarden veel meer afhangen van de toevallige sociale ingesteldheid van de bedrijfsleider.

[malinois]

Oorspronkelijk geplaatst door Bece

(...)
Ik claim voor een arbeidsrechtsysteem dat gecontroleerd word door een BROV en waar rechters dus wijzen zijn en geen lakeien van het grootkapitaal en de regering.
Iedereen die zich benadeeld voelt kan dan zijn klacht aan een onpartijdig rechter voorleggen, mits zich te houden aan bepaalde regels. Zelfs als een werkgever iemand wil ontslaan zal hij daar de toestemming van de rechter voor nodig hebben en uiteraard ook met gegronde argumenten moeten te voorschijn komen. Dat beschermt dan iemand die klacht heeft neergelegd tegen zijn werkgever.

Ik probeer al een tijdje te vinden wat BROV betekent.
Is dat een omschrijving van een bepaald soort referendum?
Maar wat komen die rechters daar dan bij doen?

[Pelgrim]

BROV = bindend referendum op volksinitiatief

[malinois]

Oorspronkelijk geplaatst door Bece

Ik ga in mijn discuties altijd uit van een regeringsstelsel waar het BROV deel van uitmaakt.

Daardoor word alle politiek geharrewar uitgeloten en zou men kunnen beginnen aan een nieuwe vorm van onderwijs die iedereen gelijke kansen geeft. Ons huidig onderwijssysteem is gewoon duur en waardeloos. Het is toegespitst op de onbestaande gemiddelde leerling. Wie daar beduidend onder of boven zit valt in 90% van de gevallen uit de boot. Maar zolang politieke zakkenvullers het voor het zeggen hebben gaat daar niets aan veranderen.

Ik geef u gelijk dat het voorstel van leerbons moeilijk controleerbaar is (en dat de eindtermen zeker moeten blijven gelden - wie ze ook vastlegt). Ook vrees ik met u dat het systeem alleen kan werken in een samenleving waar iedereen streeft naar een zo goed mogelijke scholing van zijn kinderen, en dat men het niet gemakkelijk zal hebben om te vermijden dat mensen het geld voor andere doeleinden gebruiken.

Maar zeggen dat "ons huidig onderwijssysteem" "duur en waardeloos" is vind ik minstens overdreven. Er was toch onlangs een vergelijkende studie die aantoonde dat het Vlaamse onderwijs een van de beste ter wereld is, zij het misschien niet op alle gebied.

De onderwijsutopie van Jos Verhulst kan volgens mij slechts voor een kleine minderheid een betere scholing opleveren.
In de jaren zestig/zeventig was een boekje met de titel "Deschooling society" van een zekere Illich nogal in trek in maatschappijkritische kringen. Maar als ik het goed begrepen heb, gold het pleidooi van Illich voor het afschaffen van het onderwijs vooral voor sommige derde-wereldlanden (meer bepaald in Zuid-Amerika), omdat de mensen daar meer nood hadden aan economische ontwikkeling dan aan de klassieke scholen, waar de kinderen maar wat bezig gehouden werden met leerstof die veraf stond van de lokale kennisbehoeften. Ik geloof niet dat men ooit in de verleiding is gekomen om de oproep van die Illich au sérieux te nemen.

[malinois]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

BROV = bindend referendum op volksinitiatief

Dank u, en is het "dus" (zoals Bece schrijft) eigen aan dat democratisch systeem dat rechters moeten en kunnen oordelen over de naleving van wat er beslist is?

[Jos Verhulst]

Mijn laatste post.

Oorspronkelijk geplaatst door malinois

Ik geef u gelijk dat het voorstel van leerbons moeilijk controleerbaar is (en dat de eindtermen zeker moeten blijven gelden - wie ze ook vastlegt). Ook vrees ik met u dat het systeem alleen kan werken in een samenleving waar iedereen streeft naar een zo goed mogelijke scholing van zijn kinderen, en dat men het niet gemakkelijk zal hebben om te vermijden dat mensen het geld voor andere doeleinden gebruiken.

Eindtermen zijn slechts in de loop van de jaren negentig ingevoerd . Bovendien zijn de van politieke zijde opgestelde eindtermen door de rechtbank in hun hoedanigheid van universeel op te leggen norm afgewezen, zodat Steinerscholen andere eindtermen hebben dan andere scholen. En er dus eigenlijk ook heden ten dage geen echte eindtermen bestaan. Waarom moeten volgens u de eindtermen dan zeker blijven gelden?
Wat het gebruik van het leerbongeld betreft, dat kan men eigenlijk opvatten als een uitbreiding van het kindergeld, zodat daarmee ook het onderwijs kan meebekostigd worden.

De onderwijsutopie van Jos Verhulst kan volgens mij slechts voor een kleine minderheid een betere scholing opleveren.
In de jaren zestig/zeventig was een boekje met de titel "Deschooling society" van een zekere Illich nogal in trek in maatschappijkritische kringen. Maar als ik het goed begrepen heb, gold het pleidooi van Illich voor het afschaffen van het onderwijs vooral voor sommige derde-wereldlanden (meer bepaald in Zuid-Amerika), omdat de mensen daar meer nood hadden aan economische ontwikkeling dan aan de klassieke scholen, waar de kinderen maar wat bezig gehouden werden met leerstof die veraf stond van de lokale kennisbehoeften. Ik geloof niet dat men ooit in de verleiding is gekomen om de oproep van die Illich au sérieux te nemen.

Ik zal voor alle duidelijk nog maar eens zeggen dat ik absoluut niet vind dat het huidige schoolsysteem moet afgeschaft worden. Mensen die het huidige schoolsysteem preferen kunnen voor mij zonder meer opteren voor behoud van de huidige situatie. Ze sturen hun kinderen voort naar school en geven hun leerbon af aan die school, die de subsidies incasseert. Niks geen ‘utopie’: alles blijft zoals het is, voor wie wil. Maar mensen die denken dat ze voor hun kinderen met dat geld beter kunnen, dienen die mogelijkheid te krijgen. Men zal dan wel zien wat het beste functioneert voor wie. Het punt is dat er nu een enorm aantal leerlingen veel te lang op school zitten, en absoluut suboptimaal leren. Die moeten de kans krijgen om het beter te doen, met gelijke middelen. Daar kan niemand iets bij verliezen. Ik herhaal nog eens: een kind dat de schoolleerstof in bv rustig tien jaar kan afwerken , ziet zich twee jaar van zijn leven afgepakt door een systeem, dat het voor twaalf jaar op de schoolbanken dwingt. Dat is een absolute schande; het is niet omdat ons politiek-correcte kinderrechtencommisariaat daarover zwijgt (zoals het ook over besnijdenis en ander fraais zwijgt) dat de schande minder is. Beseft u wat dat betekent: een onschuldige enkele jaren lang acht of tien uur per dag opsluiten? Ik pleit niet voor een revolutie: ik pleit voor de mogelijkheid tot evolutie, weg uit deze bizarre toestand.

Oorspronkelijk geplaatst door malinois

Uw visie op de arbeidsorganisatie zonder loononderhandelingen is wel zeer utopisch en puur als filosofisch maar onbereikbaar principe op te vatten, denk ik. Of ik het ideaal en nastrevenswaardig vind, weet ik eigenlijk niet goed. Wel ben ik zelf ook voorstander van een maximale loonspanning (bijvoorbeeld 5 op 1) die best democratosch afgesproken wordt.

Wat ik voorstel is eigenlijk iets wat in het verlengde ligt van wat nu al bestaat. Het inzicht dat lonen eigenlijk moeten afgesproken zijn, dat de individuele werkende mens niet zichzelf moet verkopen en moet sjacheren om zijn uur arbeid, een uur uit zijn leven, zo duur mogelijk te verpatsen om hemzelf en zijn gezin indien mogelijk waardig te laten leven, zit eigenlijk zo diep in ons verankerd dat wij een systeem hebben van collectief sociaal overleg. Dat bestaat niet alleen maar om de ‘sociale vrede’ te bewaren; mee speelt het feit dat het hier om menselijke waardigheid gaat. Een mens zou niet moeten bedelen om werk en zou niet moeten bedelen om een fatsoenlijk loon. In een economie die op de huidige leest is geschoeid is dit echter niet consequent door te trekken. Een menswaardige economie zou associatief gestructureerd moeten zijn, waarbij de hoofdas van het overeenkomstennet zou moeten lopen van consumentenverenigingen naar producentenverenigingen. Daar, tussen consumenten en producenten, zou moeten afgewogen worden wat de gewenste lonen kunnen zijn, hoe breed de loonspanning kan zijn enz; waarna het voorstel aan het volk ter stemming wordt voorgelegd, bv om de twee of vier jaar.

http://www.anthroposophy.com/Steiner...-GA023-01.html