Banken versus overheid.

[Percalion]

Wat die onafhankelijkheid van kansen betreft: veronderstel dat er een bank-run op één frac-bank plaatsvindt.

In dat geval zal die ene frac-bank in de problemen komen. Stel dat er 10.000.000 euro aan zichtrekeningen zijn, en slechts 1.000.000 euro in reserve. Als iemand 500.000 euro van z'n rekening opvraagt, blijft er nog 9.500.000 euro aan zichtrekeningen over, en slechts 500.000 euro aan reserves. De reserveratio is dus verslechterd van 10% naar 5,26%.

Per zichtrekening die uitbetaald wordt, verslechtert dus de positie van de bank. Per zichtrekening die uitbetaald wordt, vermindert de kans dat ze een volgende zichtrekening kan uitbetalen.

Met andere woorden: hoe langer een klant van de bank wacht, hoe kleiner de kans dat hij zijn geld terugziet.

Van zodra enkele mensen dus hun geld gaan opvragen, heeft iédere klant van de bank er alle belang bij om zo snel mogelijk al zijn geld te gaan opvragen.

Dus, een kleine run op een bank kan leiden tot een grote run op dezelfde bank. De kansen op een opvraging zijn dus niet onafhankelijk verdeeld van zodra er een kleine run op een bank ontstaat.

Voor het hele banksysteem ziet de situatie er analoog uit. Cliënten van een bank hebben namelijk imperfecte informatie over de situatie van de bank; en een grote bank-run bij een bank zal dan ook voor paniek zorgen bij minstens sommige cliënten van een andere bank. Dan krijgen we weer het mechanisme dat hierboven staat.

Daar komt natuurlijk nog bij
- dat banken ook cliënt van elkaar zijn;
- dat het verdwijnen van sommige zichtrekeningen voor faillissementen van bedrijven zorgt. Als mensen hun zichtrekening opvragen, verkleint namelijk de geldhoeveelheid. Er is minder geld om leningen toe te staan aan bedrijven, en terzelfdertijd daalt de beschikbare geldhoeveelheid voor consumptie, sparen, en investeren. Heel wat bedrijven worden in een tang genomen: inkomsten die dalen, kredieten die schaars worden, interestvoeten die de lucht ingaan.
- een grote bank-run kan dus faillissementen bij bedrijven triggeren; en die faillissementen zorgen er uiteraard voor dat banken minder inkomsten hebben uit terugbetalingen van leningen;
- die dalende inkomsten verslechteren de positie van sommige banken, zowel qua solvabiliteit als qua liquiditeit.

Combineer dat laatste met imperfecte informatie en je hebt het perfecte recept voor chaos.

De cruciale vraag is dan: "Maar waarom in godsnaam zou er een kleine bank-run bij één bank ontstaan?". Waarom valt het eerste domino-steentje?

Het antwoord daarop wordt gegeven door de Oostenrijkse theorie van de economische crisissen: een proces van krediet-expansie zorgt voor een reeks verkeerde investeringsbeslissingen; wanneer prijzen beginnen te stijgen (door de hogere geldhoeveelheid), komen heel wat van die bedrijven in de problemen; de vraag naar kredieten neemt toe, de kortetermijnrente stijgt, sommige bedrijven gaan failliet en kunnen hun leningen niet meer terugbetalen; enzoverder. De Oostenrijkse theorie van de conjunctuur verbindt dus de theorie van de economische crisis met de theorie van de bankcrisissen.

(Een goeie uitleg van dat proces is bv. te vinden bij Reisman: hier)

[MIS]

Kunnen we het niet complexer maken ?

[Pølle]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Niet qua juridisch onderscheid; fraude is fraude. Maar de economische impact is natuurlijk verschillend, en het risico dat de bank loopt is uiteraard ook anders; dat bedoelde ik.

Fraude? Zolang er in het contract staat dat er een minieme kans is dat het mogelijk het op een gegeven moment onmogelijk is om geld op te vragen en er een schadevergoeding wordt toegekend in dat geval is dat toch geen fraude? Dat is toch een zaak voor het contract?

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Als een bank z'n cliënten niet kan uitbetalen omdat er geen geld is, zal ze overigens ook niet bij machte zijn om een schadevergoeding uit te betalen.

Niet op dat ogenblik neen, maar allicht wel wat later he. Als de bank op haar beurt het geld heeft teruggekregen van een of ander bedrijf.

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Wat de afweging betreft: je kan geen afweging maken tussen risico en permanente opvraagbaarheid. Permanente opvraagbaarheid impliceert net dat je geen enkel risico hebt: en risico betekent net dat de kans bestaat dat je geld niét gerecupeerd wordt, dat je geld niét onmiddellijk opvraagbaar is.

Zolang dat in het contract wordt gezet...

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Het antwoord daarop wordt gegeven door de Oostenrijkse theorie van de economische crisissen: een proces van krediet-expansie zorgt voor een reeks verkeerde investeringsbeslissingen; wanneer prijzen beginnen te stijgen (door de hogere geldhoeveelheid), komen heel wat van die bedrijven in de problemen; de vraag naar kredieten neemt toe, de kortetermijnrente stijgt, sommige bedrijven gaan failliet en kunnen hun leningen niet meer terugbetalen; enzoverder. De Oostenrijkse theorie van de conjunctuur verbindt dus de theorie van de economische crisis met de theorie van de bankcrisissen.

Is die kredietexpansie niet tijdelijk, tot iedere bank zijn ideale reserveratio heeft bereikt?

Let us therefore assume we are initially in a 100-percent reserve system .
Investment is financed by equity capital and loanable funds . In an
homothetically growing economy, both forms of savings grow at the same rate . In
particular the balance-sheet of financial intermediaries grow at this same rate .
Now, if people shift to a fractional reserve system at some point of time, credits
(loanable funds) are expanding at a higher rate than the “normal” rate of growth,
as long as the reserve ratio is decreasing . The consequences are the usual ones
described by Austrians : Over-investment, fluctuations in the rate of interest,
etc.. But, at some point of time, each producer of money substitutes will reach its
desired value of the reserve ratio : Reducing the reserve ratio further would bring
a higher return, but would impair the confidence of its customers, at least if there
is competition . Therefore, one may assume that there is an average long-run
equilibrium value of the reserve ratio in a fractional -reserve banking system .
When the transition period is finished, i.e. when the reserve ratio has reached its
long run value, all growth rates equalize again. The quantity of money
substitutes is a multiple of the stock of monetary gold, but both grow exactly at
the same rate, so that a fractional-reserve banking system is no more inflationary
than a 100-percent reserve system .

http://www.mises.org/journals/scholar/salin.pdf p. 11

Ik merk trouwens dat je weer als voorbeeld een reserveratio neemt van 10%. Dat zoiets geen slimme keuze is, daar was ik al achter. Ik had het over reserveratio's van +90% of zo.

[MIS]

Zoals echte economen het voorstellen hebben we nood aan complementaire geldsystemen zonder al dat gedoe. Deze geldsystemen (zie bvb LETS) zijn echter niet als 'complementair' te beschouwen maar ze zijn een reactie op ons huidige systeem dat heel onze leefwereld verziekt en verwoest. De enkeling haalt er zijn voordeel uit, de grote massa is het slachtoffer. In Europa wordt het nu meer dan duidelijk dat we dit systeem als een boemerang in ons gezicht krijgen maar nog steeds lijken we dat niet te begrijpen. Alsof er geen boek geschreven werd.

Kunnen er nog lang over lullen natuurlijk.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Polle Tieker

Fraude? Zolang er in het contract staat dat er een minieme kans is dat het mogelijk het op een gegeven moment onmogelijk is om geld op te vragen en er een schadevergoeding wordt toegekend in dat geval is dat toch geen fraude? Dat is toch een zaak voor het contract?

Dat is inderdaad een zaak voor het contract. Maar het contract is daarover zeer onduidelijk; lees er je contract met de bank maar eens op na, daar zal je niets zien staan over fractional reserves en over een kans dat je je geld (of een deel daarvan) nooit meer terugziet.

Het k�*n contractueel in orde zijn, �*ls het expliciet in het contract staat; maar dat zou de aard (en de aantrekkelijkheid) van een zichtrekening helemaal veranderen. Het staat alleszins nu niet in de contracten. En zoals Adrian al zei: van zodra dat in het contract staat, is het geen zichtrekening, maar een loterij-ticket: je hebt een kans dat je je geld terugkrijgt, geen zekerheid.

Niet op dat ogenblik neen, maar allicht wel wat later he. Als de bank op haar beurt het geld heeft teruggekregen van een of ander bedrijf.

Hoe groot kan die schadevergoeding dan zijn? Niet al te groot, anders heeft de bank helemaal geen winstmarge meer over!

Zolang dat in het contract wordt gezet...

Maar dan is het geen afweging meer tussen permanente opvraagbaarheid en risico. Ofwel is je geld inderdaad permanent opvraagbaar, ofwel is het dat niet. In het laatste geval heb je verschillende risico-mogelijkheden (een reserveratio van 10%, 20%, ... 90%), maar permanent opvraagbaar kan het per definitie niet zijn.

Is die kredietexpansie niet tijdelijk, tot iedere bank zijn ideale reserveratio heeft bereikt?

Dat zeggen de free-bankers, ja, maar dat argument houdt volgens mij geen steek. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat er zoiets bestaat als een optimale reserveratio - behalve één van 100% dan. Van zodra je afwijkt van full reserve banking, is er kredietexpansie; van zodra die kredieten bij ondernemers terechtkomen, treedt de business cycle in werking. Bij een klein beetje kredietexpansie is dat een bescheiden conjunctuurgolf, bij een grote kredietexpansie is dat een pak meer. En uiteraard is die kredietexpansie tijdelijk; net zoals alle economische crisissen tijdelijk zijn. Dat is echter noch economisch, noch juridisch een geldig argument.

http://www.mises.org/journals/scholar/salin.pdf p. 11

Ik merk trouwens dat je weer als voorbeeld een reserveratio neemt van 10%. Dat zoiets geen slimme keuze is, daar was ik al achter. Ik had het over reserveratio's van +90% of zo.

Daar heeft Salin het niet over natuurlijk, bij Salin kan die optimale ratio gerust kleiner zijn dan tien procent.

Wat ik vooral vreemd vind is dat Salin de business cycle vermeldt maar meteen weer onder de mat veegt:
The consequences are the usual ones described by Austrians : Over-investment, fluctuations in the rate of interest, etc.. But, at some point of time, each producer of money substitutes will reach itsdesired value of the reserve ratio : Reducing the reserve ratio further would bring a higher return, but would impair the confidence of its customers, at least if there is competition . Therefore, one may assume that there is an average long-run equilibrium value of the reserve ratio in a fractional -reserve banking system .

Alsof het (noodzakelijke) uiteenspatten van de zeepbel an sich niet tot een vertrouwenscrisis bij de cliënten kan leiden, alsof een vertrouwenscrisis bij één bank zich niet kan verspreiden naar andere banken, alsof kansen op opvraging inderdaad onafhankelijk verdeeld zijn (en dan nog volledig losstaan van de conjunctuurgolf), ... ?!

[AdrianHealey]

En zoals Adrian al zei: van zodra dat in het contract staat, is het geen zichtrekening, maar een loterij-ticket: je hebt een kans dat je je geld terugkrijgt, geen zekerheid.

Ere wie ere toekomt: het inzicht dat zoiets dan een loterijticket is, komt van Percalion.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Ere wie ere toekomt: het inzicht dat zoiets dan een loterijticket is, komt van Percalion.

...die het ook maar gewoon gelezen heeft bij Oostenrijkse-School-economisten hoor. Ik geloof dat het Hoppe was.

[nun]

Deze podcast vond ik wel interessant:
http://www.econtalk.org/archives/200...n_on.html#more
Het handelt over vele dingen die in deze topic ter sprake zijn gekomen, vooral van minuut 26. Samenvatting over de podcast kan je daar ook lezen.

[Paul Nollen]

Nieuws van Bilderberg, er beweegt iets

http://www.infowars.com/?p=2615

New York Federal Reserve president Timothy Geithner attended Bilderberg 2008 along with Ben Bernanke the Federal Reserve Chairman, Henry Paulson the U.S. Treasury Secretary, Jean-Claude Trichet the president of the European Central Bank, Robert Zoellick the president of the World Bank and other high profile bankers.

Fresh off of the 2008 Bilderberg Meeting, it looks as if New York Federal Reserve president Timothy Geithner is set to push a new agenda in the world of central banking that was likely decided upon at Bilderberg. Geithner yesterday, wrote an article in the Financial Times calling for a global regulatory banking framework. In addition, Geithner called for the Federal Reserve to have an instrumental role in this new framework. Geithner cites all of the problems that were actually created by the central bankers in the first place as the rationale for having greater centralized power. It is interesting Geithner decides to write this piece right after the Bilderberg Meeting where some of the most powerful figures in the world of central banking attended.

..................

Paul