Bouchez breekt zijn belofte en spreekt nog steeds geen Nederlands

[Everytime]

Oorspronkelijk geplaatst door Zipper

Bxl is absoluut te mijden, zeker voor Vlamingen.
De volkse gemeenten zijn voor het grootste deel ingepalmd door de islam en Afrikanen, terwijl de meer residentiele gemeenten francofiele bolwerken zijn.

Zeg liever dat u Moslims, Afrikanen en Franstaligen niet kan verdragen. "Probleem" voor u is dat u ook Moslims, Afrikanen en Franstaligen in Vlaanderen zal vinden.

[WYSIWYG]

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime

Zeg liever dat u Moslims, Afrikanen en Franstaligen niet kan verdragen. "Probleem" voor u is dat u ook Moslims, Afrikanen en Franstaligen in Vlaanderen zal vinden.

U uit nogal grove beschuldigingen. Kent u Zipper persoonlijk? Wat heeft hij/zij zoal gedaan waardoor u uw aantijgingen hard kan maken?

[Everytime]

Oorspronkelijk geplaatst door WYSIWYG

U uit nogal grove beschuldigingen. Kent u Zipper persoonlijk? Wat heeft hij/zij zoal gedaan waardoor u uw aantijgingen hard kan maken?

Hij heeft toch Brussel voor die reden verlaten en vraagt ons Brussel te mijden, voor dezelfde reden.

[WYSIWYG]

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime

Hij heeft toch Brussel voor die reden verlaten en vraagt ons Brussel te mijden, voor dezelfde reden.

Haat hij daarom de mensen. Kan het niet zijn dat het juist die mensen die u opnoemt degenen zijn die Zipper als Nederlandstalige niet apprecieerden in de nochtans officieel tweetalige hoofdstad van het land? Bekijk het eens vanuit zijn/haar standpunt. Misschien gaat u er dan anders over denken.

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime

Hij heeft toch Brussel voor die reden verlaten en vraagt ons Brussel te mijden, voor dezelfde reden.

Misschien eens een keer stilstaan bij het waarom Zipper het brusselse gelaten heeft voor het wat momenteel is...

Is het om het feit dat Zipper het de brusselse samenleving onmogelijk heeft gemaakt met zijn gedrag ,of is het eerder andersom waar entiteiten de leefomgeving van Zipper zo onmogelijk hebben gemaakt dat hij als telg van dit land genoodzaakt was om uiteindelijk de verhuiswagen in te laden....

[Henri1]

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime

Hij heeft toch Brussel voor die reden verlaten en vraagt ons Brussel te mijden, voor dezelfde reden.

En waarom heeft hij 20 jaar gewacht ?

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime

Hij heeft toch Brussel voor die reden verlaten en vraagt ons Brussel te mijden, voor dezelfde reden.

Bewijs?

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

En waarom heeft hij 20 jaar gewacht ?

Hij heeft de pesterijen 20 jaar verdragen.
Of ga jij beweren dat Brussel een Vlaamslievende stad is?

[Henri1]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Hij heeft de pesterijen 20 jaar verdragen.
Of ga jij beweren dat Brussel een Vlaamslievende stad is?

ALS het zo erg is moet je wel sado-neigingen hebben als je dat 20 jaar kunt verdragen.

Ik concludeer dat het eerder één van de zoveel riedeltjes is om mensen met een andere afkomst of cultuur te demoniseren/criminaliseren.

[WYSIWYG]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

ALS het zo erg is moet je wel sado-neigingen hebben als je dat 20 jaar kunt verdragen.

Ik concludeer dat het eerder één van de zoveel riedeltjes is om mensen met een andere afkomst of cultuur te demoniseren/criminaliseren.

Kijk een onder het bed, daar zitten spoken.

[Zipper]

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime

Zeg liever dat u Moslims, Afrikanen en Franstaligen niet kan verdragen. "Probleem" voor u is dat u ook Moslims, Afrikanen en Franstaligen in Vlaanderen zal vinden.

Als ik zie wat een mesthoop die volkse Brusselse gemeenten zijn geworden, heb ik daar alle reden toe.
Dat gij zelf in één vd dure en residentiële Brusselse gemeenten woont zal waarschijnlijk ook niet zijn omdat ge graag meer betaalt.

[Witte Kaproen]

Vanavond zit Bouchez weer van zijn oren te maken in het Frans op Canvas.

Zijn belofte om dringend Nederlands te leren lijkt verder af dan ooit.

De VRT zou de fierheid moeten hebben om geen Waalse federale politici meer uit te nodigen die niet de moeite willen doen om Nederlands te leren en te spreken.

Als je als federale politicus aan de kost wil komen is de kennis van zowel het Nederlands als het Frans een vereiste.

Wie niet wil voldoen aan deze eis moet maar een andere lokale ééntalige job zoeken.

Anderzijds is het wel een goede zaak dat de manifeste onwil van de Walen om onze taal te leren nog eens goed in de verf gezet worden.

Het nutteloze van het samenleven met mensen die Uw taal misprijzen wordt nogmaals bewezen en de Vlaamse onafhankelijkheid komt alweer dichterbij.


Go Bouchez go go.

[Knuppel]

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2021/09...-interesseert/

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Everytime

Zeg liever dat u Moslims, Afrikanen en Franstaligen niet kan verdragen. "Probleem" voor u is dat u ook Moslims, Afrikanen en Franstaligen in Vlaanderen zal vinden.

Neen, dat hoeft hij NIET te zeggen. Dat jij de Vlamingen haat heb je wél bewezen op dit forum. Met verve!

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Uw punt is ?

Jouw punt is: België is eentalig Frans.

[Knuppel]

Bouchez hoeft zijn woord niet te houden. Waarom wel?
Waar is de tijd dat het Belgische evangelie luidde: België zal Franstalig zijn of niet zijn.

Wanneer het Voorlopig Bewind op 4 oktober 1830 in Brussel de onafhankelijkheid uitriep van geheel België, moest de omwenteling in het Vlaamse land nog beginnen ! En toch spraken De Potter, Rogier, Van de Weyer en de Mérode — in het Frans uiteraard — reeds van « de provincies van België, die met geweld zijn afgescheurd ». Op 29 september 1830 nog schreef de speciale gezant van Lord Aberdeen, Lytton-Bulwer, dat in Gent de voornaamste ingezetenen nog steeds tegen de scheiding waren. Ook Antwerpen was nog steeds tegen de scheiding gekant. Vlaanderen zou uiteindelijk gewapenderhand vanuit Brussel veroverd worden door Waalse bendes onder leiding van Franse generaals.

Het is niet overdreven te stellen dat het Voorlopig Bewind Vlaanderen veroverde met de hulp van Fransen. Zo werd Gent midden oktober « bevrijd door de troepen van de Franse burggraaf de Pontécoulant, die met een troep Belgisch-Franse vrijwilligers uit Parijs in Brussel was aangekomen. De Gentse Burgerwacht was op dat ogenblik nog steeds Oranjegezind, maar had af te rekenen met de opstandige arbeidersklasse, die door de Belgischgezinde elementen werd gemanipuleerd. Dat het sociale oproer niet kan beschouwd worden als een nationale opstand, blijkt overduidelijk uit de gebeurtenissen te Brugge, waar de onvrede van de arbeidersklasse zich keerde tegen de aanhangers van het Voorlopig Bewind die er inmiddels aan de macht gekomen waren. De Pontécoulant werd naar aanleiding van het op 17 oktober 1830 uitgebroken hongeroproer naar Brugge gezonden om er de orde te herstellen. De aanwezigheid van zijn troepen vormde een zware financiële last voor de Brugse bevolking.

Het was eveneens onder leiding van Franse generaals, namelijk De Parent, Mellinet en Niellon, dat de stad en de provincie Antwerpen werden « bevrijd ». Van een opstand van de Antwerpse bevolking tegen de « Hollandse dwingelandij » was helemaal geen sprake. Er bestond integendeel verslagenheid over de verklaring van Koning Willem in de Staten-Generaal op 20 oktober 1830 dat de Kamers voortaan enkel nog besluiten zouden nemen voor het Noorden. De « bevrijding » van Antwerpen door het Voorlopig Bewind was in feite een verovering door Franse en Waalse bendes, dus door vreemdelingen, zoals Jan Frans Willems opmerkte. Michiel van der Voort vergeleek het nieuwe Belgische « leger » met een « hoop struikrovers ». Er waren weliswaar idealisten onder de « bevrijders » te vinden, maar het overgrote deel bestond uit gelukszoekers die als gevolg van de sociale crisis niets te verliezen hadden.

De Franse oriëntatie van de nieuwe machthebbers bleek overduidelijk uit het feit dat op 3 februari 1831 een meerderheid van het Nationaal Congres de tweede zoon van de Franse koning, de zestienjarige hertog van Nemours, tot vorst koos. Tien congresleden — waaronder de Mérode, de graaf van Aarschot, Gendebien, Barthélemy, Le Hon en de Brouckère — werden naar Parijs gezonden om er de Belgische kroon te gaan aanbieden. Uiteraard was dit een al te doorzichtige truc om op een indirecte manier de annexatie bij Frankrijk te bewerkstelligen. De grote mogendheden, niet in het minst Engeland, stelden gelukkig hun veto tegen dit plan.

Voor Engeland was het een zaak van oorlog of vrede. Op 4 juni 1831 koos het Nationaal Congres, op suggestie van Engeland, uiteindelijk Leopold van Saksen-Coburg-Gotha, weduwnaar van de Engelse kroonprinses, tot Koning der Belgen. Leopold I, die op 21 juli 1831 de grondwettelijke eed aflegde, deelde de mening van de meeste diplomaten van zijn tijd dat België een kunstmatige constructie was. In 1859 nog schreef hij aan zijn kabinetschef Jules Van Praet : « België heeft geen nationaliteit en, gezien het karakter van zijn inwoners, kan het er ook nooit een hebben. In feite heeft België geen politieke reden van bestaan. » Aan zijn jongste zoon, Filip, de graaf van Vlaanderen, zei hij dan weer dat niets het land bij elkaar hield en dat het niet kon blijven duren. Het enige waarin Leopold I geïnteresseerd was, was uit België, « deze afschuwelijke boetiek », zoveel mogelijk profijt te halen : « Mijn eerste prioriteit, waaraan ik heel veel energie besteed, is het vergaren van een fortuin voor mijn kinderen om hen zoveel mogelijk te beschermen tegen de tegenslagen waarvan zoveel families het slachtoffer geworden zijn. »

Zonder Frankrijk, dat België beschouwde als een natuurlijk verlengstuk van zichzelf, was de francofonie er hoogstwaarschijnlijk niet in geslaagd Vlaanderen voor « België » te veroveren. Evenmin had België zonder de Franse bescherming kunnen blijven bestaan. Dat bleek toen op 2 augustus 1831 het Nederlandse leger, na de weigering van Koning Willem om het grensverdrag van de XVIII artikelen te aanvaarden, met groot gemak de Belgische troepen versloeg. Een Frans expeditieleger slaagde erin de « Hollanders » tot de terugtocht te dwingen. Half september 1831 wierf Leopold I, die bevreesd was dat de « Hollanders » zouden terugkomen, zestig Franse officieren aan voor de reorganisatie van zijn leger. Talleyrand merkte cynisch op dat België niet langer de bondgenoot van Frankrijk was, maar de satelliet ervan.

« Taalvrijheid » : de uitroeiing van het « Germaanse element » in België

Het welslagen van de Belgische omwenteling betekende een ramp voor de positie van het Nederlands in de Vlaamse gewesten. Waar de revolutionairen erin slaagden de macht te verwerven, werd het Nederlands terstond geruild voor het Frans. De taalvrijheid was tijdens het bewind van Willem I een van de eisen van de francofone liberale oppositie van voornamelijk advocaten en journalisten. Aan Vlaanderen werd diezelfde vrijheid evenwel ontzegd. De Belgische taalvrijheid kwam in de praktijk uitsluitend neer op de vrijheid van de francofonen om overal en te allen tijde Frans te spreken én de plicht van de Vlamingen om Frans te verstaan.

Charles Rogier, de Luikenaar die een van de belangrijkste leiders van de Belgische omwenteling was, schreef in 1832 aan Raikem, minister van Justitie, dat « een van de grondprincipes van een goed bestuur bestaat in het hanteren van één enkele taal, en het is duidelijk dat die ene taal voor alle Belgen het Frans moet zijn. Om daartoe te komen moeten alle burgerlijke en militaire functies aan Walen en Luxemburgers worden toegekend : op die manier zullen de Vlamingen beroofd worden van het materiële voordeel van het gebruik van het Frans, zij zullen die taal leren, en men zal het Germaanse element in België kunnen uitroeien. »

De uitroeiing van het Nederlandse element in België werd opgevat als een beschavingsopdracht. Wie zich ertegen verzette, was een barbaar die inging tegen de menselijke geest en tegen de ontwikkeling van de menselijke beschaving. De Vlaming werd zijn eigenheid ontzegd. Hij sprak slechts een patois, een achterlijk brabbeltaaltje van meiden en knechten, die de vergelijking met een superieure cultuurtaal als het Frans niet kon doorstaan. Het Frans was de patriottische eenheidstaal van het nieuwe België of, zoals de wallingant Raymond De Weerdt het in 1915 uitdrukte : « La Belgique sera latine ou ne sera pas ».

Reeds op 16 november 1830 werd door het Voorlopig Bewind een taalbesluit uitgevaardigd waarbij het Frans tot enige officiële taal in staatsstukken werd verheven. Het Voorlopig Bewind beweerde met dit besluit slechts de uitoefening van de taalvrijheid te willen regelen : omdat « de vlaemsche en duytsche taelen by de ingezetenen van zekere localiteyten, van provincie tot provincie en somtyds van district tot district, van elkanderen verschillen », was het onmogelijk één officiële tekst van de wetten vast te stellen. Er ontwikkelde zich zoiets als een Belgische taalideologie : een goede patriot moest het Frans als overkoepelende « Belgische » cultuurtaal aanvaarden met daaronder, op voet van gelijkheid, Vlaamse en Waalse dialecten. Aan Walen de kennis van het « Vlaams » opleggen, zelfs in Vlaanderen, werd beschouwd als een ongeoorloofde discriminatie van de Walen en was een smet op het erfgoed van 1830, aangezien dit het voortbestaan van België hypothekeerde en vijandschap verwekte tussen Vlamingen en Walen. Daarbij werd natuurlijk voorbijgegaan aan het feit dat de Vlaamse dialecten, in tegenstelling tot de Waalse dialecten, niet overkoepeld werden door de Franse cultuurtaal, maar wel door de Nederlandse. De taalideologie diende dan ook slechts de schaamteloze kolonisatie van Vlaanderen door Franstalig België door middel van de monopolisering van de eliteposities door Franssprekenden.

Het Frans werd de enige officiële taal in bestuur, gerecht, leger, middelbaar en hoger onderwijs. Het in de grondwet neergelegde beginsel van de vrijheid der talen werd zo geïnterpreteerd dat in Vlaanderen de vrijheid van Nederlandsonkundige ambtenaren en magistraten werd gelijkgesteld met die van de Fransonkundige inwoners. Tientallen revolutionairen maakten blitzcarrières en verwierven topfuncties in het centrale bestuur en in de magistratuur, terwijl de oudere generatie, die nog de traditie van de volkstaal had gekend, opzijgeschoven werd. De taal van de bevolking kennen, was niet langer een verplichting : ambtenaren en magistraten moesten niet langer « Vlaams » kennen.

Er was in de decennia na de Belgische omwenteling zonder meer sprake van een onderdrukking van de Nederlandssprekenden in België. Advocaten die in het Nederlands wilden pleiten, werden vervolgd en bestraft, terwijl revolterende burgers hetzelfde lot beschoren was. Wat de Belgische taalvrijheid in de praktijk betekende, mocht onder meer Jozef Schoep aan den lijve ondervinden. Schoep, die geboren was te Hoogstraten en enkel Nederlands kende, bood zich in 1872 aan op het gemeentehuis van Sint-Jans-Molenbeek om er aangifte te doen van de geboorte van zijn zoon. De ambtenaar van de burgerlijke stand schreef de door Schoep in het Nederlands afgelegde verklaringen in het Frans op en sprak de vader ook in het Frans aan. Schoep verstond hem niet en verliet uit protest het gemeentehuis zonder de nodige formaliteiten vervuld te hebben. De rechtbank van Brussel veroordeelde hem tot een boete van 50 frank plus de kosten. Schoep ging tegen dit vonnis in beroep en werd bijgestaan door twee advocaten, die beiden te kennen gaven dat zij in het Nederlands zouden pleiten. De voorzitter van het Hof noemde dit een enfantillage en gaf hiervoor eerst geen toestemming. Ten slotte werd toch toegestaan dat de verdedigers Nederlands zouden spreken, mits de pleidooien ten behoeve van de Nederlandsonkundige raadsheren volzin na volzin door een beëdigde tolk zouden vertaald worden. Toen de advocaten van Schoep echter ook de vertaling eisten van het requisitoir van de openbare aanklager ten behoeve van de Fransonkundige Schoep, werd dit door de voorzitter botweg afgewezen. Het Hof bekrachtigde het vonnis van de rechtbank. Voor het Hof van Cassatie kreeg meester De Laet, toen hij zijn pleidooi in het Nederlands begon, door de voorzitter een verbod opgelegd om zich van een andere taal dan het Frans te bedienen. Advocaat-generaal Mesdach de Ter Kiele noemde het onbetamelijk dat de advocaten in het Nederlands wilden pleiten voor rechters die hen niet verstonden ! Het Hof van Cassatie vaardigde een arrest uit waarbij aan de verdediging verboden werd in het Nederlands te pleiten. Het baseerde zich op de taalvrijheid en op het feit dat er in België geen wet bestond die de leden van het Hof van Cassatie verplichtte Frans, Nederlands en Duits te kennen ! Het zoontje van Schoep moest nog tot in 1882 wachten op een wettelijke geboorteakte. Zijn vader was inmiddels overleden.

Wanneer kregen de Vlamingen weer een Nederlandstalige GRONDWET? 130 jaar na het Belgisch separatisme?

Laat Belgisch unitarist Bouchez dus maar reclame maken op de VRT met zijn "debat" in het Frans.
De belgicistjes hebben daar alvast geen énkel probleem mee, zoveel is duidelijk.
We zullen wel zien wat de Vlamingen daarover denken in 2024.

[Witte Kaproen]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2021/09...-interesseert/

Bedankt voor de bijkomende info ,Knuppel.

Zo kunnen de Belgicisten de onwil van federaal Waals politicus Bouchez om

Nederlands te spreken, niet ontkennen.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Witte Kaproen

Bedankt voor de bijkomende info ,Knuppel.

Zo kunnen de Belgicisten de onwil van federaal Waals politicus Bouchez om

Nederlands te spreken, niet ontkennen.

Waarom denk je dat de belgicistjes zwijgen dat ze zweten?

En dat in ALLE draden waarvan de waarheid hen niet welgevallig is?

[Weyland]

De gemiddelde Vlaming leert nog sneller Mandarijns dan Bouchez Nederlands leert.

[Everytime]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

ALS het zo erg is moet je wel sado-neigingen hebben als je dat 20 jaar kunt verdragen.

Ik concludeer dat het eerder één van de zoveel riedeltjes is om mensen met een andere afkomst of cultuur te demoniseren/criminaliseren.

2