Verslag: De Belgische overheden en de Jodenvervolging en -deportatie

Gorefest · 2 september 2006, 17:29

Dit verslag van de senaat dateert nochtans al van 4 mei; goed dat Brusselsjournal dit aanhaalde; want dit zul je dus nooit in de media vernemen

Het verslag kan je hier lezen

Enkele citaten uit het verslag:

1. Ontbrekende archiefstukken

"Het komt vrij zelden voor dat geïnventariseerde archiefstukken niet teruggevonden worden. Het betreft vooral enkele documenten bij het Auditoraat. In het bijzonder valt het ontbreken van een belangrijk dossier, « Persécutions antisémitiques en Belgique (1940-1945) », te betreuren. Het werd na de oorlog opgesteld door de Auditeur-generaal en bevat waarschijnlijk informatie die voor het onderzoek van het SOMA van essentieel belang is. Andere stukken betreffende de Jodenproblematiek, die zich zouden moeten bevinden in het archief van het Auditoraat dat aan het SOMA werd overgedragen, bleken te ontbreken."

3. Vernietigde archiefstukken

"De intensieve zoektocht tijdens de eerste maanden van de opdracht heeft de onderzoeksploeg ertoe gebracht een catastrofaal beeld te schetsen van het beheer van openbare archieven, dat van ongelijke kwaliteit is en vaak ondoeltreffend of zelfs onbestaande blijkt.
De goede staat van bewaring van het provinciearchief in Brugge, Gent, Antwerpen en Hasselt staat in schril contrast met de onvolkomenheden in de Waalse provinciearchieven.
Ook op gemeentelijk niveau is de toestand heel uiteenlopend. De depots van Brussel en Antwerpen en de degelijke organisatie van het gemeentearchief van bijvoorbeeld Genk of Overpelt hebben de onderzoeksploeg een snelle toegang verschaft tot de belangrijkste documenten. Echter, in de meeste Brusselse gemeenten, of in Mechelen, Hasselt of Charleroi, werd het archief nooit systematisch geïnventariseerd. Het depot van het gemeentearchief van Charleroi is allicht het meest in het oog springende voorbeeld van een chaotisch archiefbeheer. In het Brusselse is er dankzij de benoeming van historici-archivarissen in gemeenten als Anderlecht, Elsene of Sint-Jans-Molenbeek een verbetering merkbaar. Helaas komt die te laat. Het gebrek aan interesse vanwege de overheid heeft geleid tot een grootschalige vernietiging van documenten over het tijdvak 1930-1950.
Ook in vele parketten is de toestand alarmerend. Ook hier gaapt een diepe kloof tussen het zuiden en het noorden van het land. Vandaag zijn de archieven van de parketten van Antwerpen, Mechelen, Leuven of Gent grotendeels opengesteld voor onderzoek, en wanneer dat niet zo is, zorgde de grote bekwaamheid van het personeel van het Rijksarchief in Beveren ervoor dat de onderzoeksploeg gemakkelijk toegang kregen tot de interessantste documenten.
Deze aanpak — de behandeling van dode archieven door bekwame archivarissen — contrasteert met de catastrofale toestand bij de parketten van Brussel en Wallonië. In Luik of Charleroi werden de archieven van de jaren '30 tot « '50 pas onlangs aan het Rijksarchief overgedragen, blijkbaar louter om plaats vrij te maken. Het inventariseren van deze documenten bleek zelden een prioriteit te zijn voor de chronisch onderbemande archiefdiensten, waardoor de onderzoeker niets anders kan doen dan lukraak documenten opdelven.
In Brussel is het archief van het parket-generaal en dat van het parket bij de rechtbank van eerste aanleg — gedeeltelijk — bewaard gebleven voor een tijdvak tot de vroege jaren '30. Daarna is er (bijna) niets meer. Voor Brussel verwijst men dikwijls naar de brand in het Justitiepaleis in 1944 om de leemtes in de archieven te verklaren. Het archief van het Brusselse parket werd echter slechts gedeeltelijk door die brand getroffen en een groot deel van de oorlogscorrespondentie van de Procureur-generaal van Brussel werd reeds vanaf 1945 opnieuw samengesteld via de andere parketten. Het lijdt geen twijfel dat een groot deel van het Brusselse gerechtsarchief uit de oorlogsjaren pas na 1944 werd vernietigd.
De archieven van de lokale politiezones hebben bijzonder grote schade geleden, soms heel recentelijk ter gelegenheid van renovatiewerkzaamheden aan gemeentegebouwen. De politiehervorming en de daaropvolgende verhuizingen van lokale brigades van de rijkswacht en de gerechtelijke politie hebben ook onherstelbare schade toegebracht. Ondanks de inzet van de voormalige directeur van het geschiedkundig centrum van de rijkswacht en van enkele plaatselijke archivarissen, die verspreide documenten hebben kunnen redden, werden de archieven goeddeels vernietigd. De ergste schade lijkt zich te hebben voorgedaan in het centrale commissariaat van de Brusselse gerechtelijke politie, waar duizenden pv's van agenten van de Staatsveiligheid en een deel van de stukken die onmiddellijk na de oorlog in beslag werden genomen, beetje bij beetje verloren zijn gegaan ten gevolge van verhuizingen en vernietigingen wegens plaatsgebrek in het Justitiepaleis."

----------------

In Wallonië en Brussel worden de archieven uit de oorlog aangaande de jodendeportaties vernietigd, terwijl ze in Vlaanderen goed bewaard worden.
Is dit een bewuste poging van de Franstaligen om eventuele bewijzen van collaboratie uit de tweede WO te vernietigen? Om zo verder onderzoek te dwarsbomen?

Hoe kan men nog de twee landsdelen met elkaar vergelijken inzake schuld of onschuld? Of is het net de bedoeling dat er straks alleen nog maar Vlaamse archieven overblijven; zodat het niet ondenkbaar zal zijn om die archieven politiek te misbruiken door zij, die hun eigen verleden en schuld bewust vernietigd hebben?

Percalion · 2 september 2006, 18:18

Een logischer verklaring lijkt me gewoon dat Waalse archieven slecht beheerd worden, net zoals de rest van Wallonië dus eigenlijk.

Gorefest · 2 september 2006, 19:59

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Een logischer verklaring lijkt me gewoon dat Waalse archieven slecht beheerd worden, net zoals de rest van Wallonië dus eigenlijk.

Dat ook, maar er verdwijnt ook een hoop archieven iedere keer dat er 'werkzaamheden' of 'renovaties' bezig zijn. Als men de mond vol heeft van holocaust hier, museumpje daar dan kan ik mij niet inbeelden dat men die archieven niet zorgzamer bewaard. Je mag de feiten niet ontkennen op straffe van.. maar ze vernietigen kan blijkbaar dan wél?

2 september 2006, 17:29	#1
Gorefest Minister Geregistreerd: 13 juni 2003 Locatie: % VLAANDEREN! % Berichten: 3.093	Verslag: De Belgische overheden en de Jodenvervolging en -deportatie Dit verslag van de senaat dateert nochtans al van 4 mei; goed dat Brusselsjournal dit aanhaalde; want dit zul je dus nooit in de media vernemen Het verslag kan je hier lezen Enkele citaten uit het verslag: 1. Ontbrekende archiefstukken "Het komt vrij zelden voor dat geïnventariseerde archiefstukken niet teruggevonden worden. Het betreft vooral enkele documenten bij het Auditoraat. In het bijzonder valt het ontbreken van een belangrijk dossier, « Persécutions antisémitiques en Belgique (1940-1945) », te betreuren. Het werd na de oorlog opgesteld door de Auditeur-generaal en bevat waarschijnlijk informatie die voor het onderzoek van het SOMA van essentieel belang is. Andere stukken betreffende de Jodenproblematiek, die zich zouden moeten bevinden in het archief van het Auditoraat dat aan het SOMA werd overgedragen, bleken te ontbreken." 3. Vernietigde archiefstukken "De intensieve zoektocht tijdens de eerste maanden van de opdracht heeft de onderzoeksploeg ertoe gebracht een catastrofaal beeld te schetsen van het beheer van openbare archieven, dat van ongelijke kwaliteit is en vaak ondoeltreffend of zelfs onbestaande blijkt. De goede staat van bewaring van het provinciearchief in Brugge, Gent, Antwerpen en Hasselt staat in schril contrast met de onvolkomenheden in de Waalse provinciearchieven. Ook op gemeentelijk niveau is de toestand heel uiteenlopend. De depots van Brussel en Antwerpen en de degelijke organisatie van het gemeentearchief van bijvoorbeeld Genk of Overpelt hebben de onderzoeksploeg een snelle toegang verschaft tot de belangrijkste documenten. Echter, in de meeste Brusselse gemeenten, of in Mechelen, Hasselt of Charleroi, werd het archief nooit systematisch geïnventariseerd. Het depot van het gemeentearchief van Charleroi is allicht het meest in het oog springende voorbeeld van een chaotisch archiefbeheer. In het Brusselse is er dankzij de benoeming van historici-archivarissen in gemeenten als Anderlecht, Elsene of Sint-Jans-Molenbeek een verbetering merkbaar. Helaas komt die te laat. Het gebrek aan interesse vanwege de overheid heeft geleid tot een grootschalige vernietiging van documenten over het tijdvak 1930-1950. Ook in vele parketten is de toestand alarmerend. Ook hier gaapt een diepe kloof tussen het zuiden en het noorden van het land. Vandaag zijn de archieven van de parketten van Antwerpen, Mechelen, Leuven of Gent grotendeels opengesteld voor onderzoek, en wanneer dat niet zo is, zorgde de grote bekwaamheid van het personeel van het Rijksarchief in Beveren ervoor dat de onderzoeksploeg gemakkelijk toegang kregen tot de interessantste documenten. Deze aanpak — de behandeling van dode archieven door bekwame archivarissen — contrasteert met de catastrofale toestand bij de parketten van Brussel en Wallonië. In Luik of Charleroi werden de archieven van de jaren '30 tot « '50 pas onlangs aan het Rijksarchief overgedragen, blijkbaar louter om plaats vrij te maken. Het inventariseren van deze documenten bleek zelden een prioriteit te zijn voor de chronisch onderbemande archiefdiensten, waardoor de onderzoeker niets anders kan doen dan lukraak documenten opdelven. In Brussel is het archief van het parket-generaal en dat van het parket bij de rechtbank van eerste aanleg — gedeeltelijk — bewaard gebleven voor een tijdvak tot de vroege jaren '30. Daarna is er (bijna) niets meer. Voor Brussel verwijst men dikwijls naar de brand in het Justitiepaleis in 1944 om de leemtes in de archieven te verklaren. Het archief van het Brusselse parket werd echter slechts gedeeltelijk door die brand getroffen en een groot deel van de oorlogscorrespondentie van de Procureur-generaal van Brussel werd reeds vanaf 1945 opnieuw samengesteld via de andere parketten. Het lijdt geen twijfel dat een groot deel van het Brusselse gerechtsarchief uit de oorlogsjaren pas na 1944 werd vernietigd. De archieven van de lokale politiezones hebben bijzonder grote schade geleden, soms heel recentelijk ter gelegenheid van renovatiewerkzaamheden aan gemeentegebouwen. De politiehervorming en de daaropvolgende verhuizingen van lokale brigades van de rijkswacht en de gerechtelijke politie hebben ook onherstelbare schade toegebracht. Ondanks de inzet van de voormalige directeur van het geschiedkundig centrum van de rijkswacht en van enkele plaatselijke archivarissen, die verspreide documenten hebben kunnen redden, werden de archieven goeddeels vernietigd. De ergste schade lijkt zich te hebben voorgedaan in het centrale commissariaat van de Brusselse gerechtelijke politie, waar duizenden pv's van agenten van de Staatsveiligheid en een deel van de stukken die onmiddellijk na de oorlog in beslag werden genomen, beetje bij beetje verloren zijn gegaan ten gevolge van verhuizingen en vernietigingen wegens plaatsgebrek in het Justitiepaleis." ---------------- In Wallonië en Brussel worden de archieven uit de oorlog aangaande de jodendeportaties vernietigd, terwijl ze in Vlaanderen goed bewaard worden. Is dit een bewuste poging van de Franstaligen om eventuele bewijzen van collaboratie uit de tweede WO te vernietigen? Om zo verder onderzoek te dwarsbomen? Hoe kan men nog de twee landsdelen met elkaar vergelijken inzake schuld of onschuld? Of is het net de bedoeling dat er straks alleen nog maar Vlaamse archieven overblijven; zodat het niet ondenkbaar zal zijn om die archieven politiek te misbruiken door zij, die hun eigen verleden en schuld bewust vernietigd hebben? __________________ "*It is dangerous to be right when the government is wrong" -voltaire-* Laatst gewijzigd door Gorefest : 2 september 2006 om 17:42.

2 september 2006, 18:18	#2
Percalion Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 29 december 2003 Locatie: Vrije Markt Berichten: 10.698	Een logischer verklaring lijkt me gewoon dat Waalse archieven slecht beheerd worden, net zoals de rest van Wallonië dus eigenlijk.