Hollander op Vlaamse TV wordt... nauwelijks of niet begrepen!

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

En dat hebben de Franse revolutionairs dan ook gedaan: het Frans eenvoudiger gemaakt en begrijpelijk voor iedereen. Het heeft wel wat moeite gekost, maar uiteindelijk slaagden ze in hun opzet.

Wat mij betreft slaagden ze helemaal niet in hun opzet. Het Frans blijft bijvb. één van de talen met een zeer sterk onderscheid tussen klank en beeld.
Zeer veel Franse woorden kan men onmogelijk juist schrijven als men ze voor het eerst hoort en nog nooit op schrift tegenkwam.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Wat mij betreft slaagden ze helemaal niet in hun opzet. Het Frans blijft bijvb. één van de talen met een zeer sterk onderscheid tussen klank en beeld.
Zeer veel Franse woorden kan men onmogelijk juist schrijven als men ze voor het eerst hoort en nog nooit op schrift tegenkwam.

Ja goed, maar u moet dit afwegen tegen de gekunstelde Franse taal van het Ançien Régime. Dat was de taal van 'ons kent ons'.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Ja goed, maar u moet dit afwegen tegen de gekunstelde Franse taal van het Ançien Régime. Dat was de taal van 'ons kent ons'.

1. Het Nederlands en zoveel andere talen zijn ook niet meer dezelfde dan die tijdens het Ancien Régime.

2. Door te stellen '"ons kent ons" en "taal van de aristocratische en bestuurselite van het Ançien Régime" hebt ge het duidelijk over het fenomeen van het vakjargon of een sociolekt. Vanzelfsprekend verdwijnt die taal naar een achterplan als die groep taalgebruikers van het politieke toneel verdwijnt. En vanzelfsprekend komt het jargon van de revolutionairen in de kijker als die de macht grijpen.
De nazi's hadden ook een eigen jargon dat verdween en aangebrand was toen ze de macht verloren.

Dat de taal an sich niet veranderde blijkt uit een vergelijking van de romans van voor het na de revolutie. Het éne jargon maakte plaats voor een ander jargon maar dan hebben we het over de taal gebezigd door deelgroepen en niet over de taal op zich.

3. De te behandelen afweegkriteria bracht ik hier naar voren:
http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=620

En daar kunt ge dus niet op ingaan.

[Jacob Van Artevelde]

1. Het Nederlands en zoveel andere talen zijn ook niet meer dezelfde dan die tijdens het Ancien Régime.

2. Door te stellen '"ons kent ons" en "taal van de aristocratische en bestuurselite van het Ançien Régime" hebt ge het duidelijk over het fenomeen van het vakjargon of een sociolekt. Een taalgebruik gebonden aan een bepaald taalregister van een welbepaalde groep.
Vanzelfsprekend verdwijnt dat register naar een achterplan als die groep taalgebruikers van het politieke toneel verdwijnt. En vanzelfsprekend komt het jargon van de revolutionairen in de kijker als die de macht grijpen.
De nazi's hadden ook een eigen jargon dat verdween en aangebrand was toen ze de macht verloren.

Dat de taal an sich niet veranderde blijkt uit een vergelijking van de romans van voor het na de revolutie. Het éne jargon maakte plaats voor een ander jargon maar dan hebben we het over de taal gebezigd door deelgroepen en niet over de taal op zich, niet over de hoofdstroom.

3 !!. De te behandelen afweegkriteria bracht ik hier naar voren:
http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=620

En daar kunt ge dus niet op ingaan om de hierboven uiteengezette reden.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Hier bent u wel abuis. Er werd wel degelijk door de instigatoren van de Franse revolutie gesleuteld aan de Franse taal van de aristocratische en bestuurselite van het Ançien Régime. Betrand Barère, een revolutionair van het eerste uur, is hier heel duidelijk over:

"Il faut populariser la langue, il faut détruire cette aristocratie du langage qui semble établir une nation polie au milieu d'une nation barbare."

En dat hebben de Franse revolutionairs dan ook gedaan: het Frans eenvoudiger gemaakt en begrijpelijk voor iedereen. Het heeft wel wat moeite gekost, maar uiteindelijk slaagden ze in hun opzet.

Neen, er werd niet aan de taal gesleuteld. U vergist zich. Het citaat dat u aanbrengt, gaat daar niet over, maar wel over wat ik eerder al schreef, nl. de rol van het Frans als verbreiding voor de revolutionaire ideeën.

Het Frans werd niet "eenvoudiger" gemaakt. Wel werd het in heel Frankrijk verbreid, opgelegd.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Ja goed, maar u moet dit afwegen tegen de gekunstelde Franse taal van het Ançien Régime. Dat was de taal van 'ons kent ons'.

Er werd gevraagd naar concrete voorbeelden. Waarin verschilt de taal van de revolutionaire intellectuele elite van die van de elite uit de tijd van het koninkrijk. Wat was er zo anders aan de taal van Robespierre bijvoorbeeld?

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, er werd niet aan de taal gesleuteld. U vergist zich. Het citaat dat u aanbrengt, gaat daar niet over, maar wel over wat ik eerder al schreef, nl. de rol van het Frans als verbreiding voor de revolutionaire ideeën.

Het Frans werd niet "eenvoudiger" gemaakt. Wel werd het in heel Frankrijk verbreid, opgelegd.

Helemaal niet. Trouwens dat de taal vereenvoudigd werd, berust op een heel simpel gegeven, dat ook als dusdanig geponeerd werd door de aanhangers van de Franse Revolutie. De taal waarin wetten en besluiten vroeger werden uitgevaardigd en opgelegd was de gekunstelde taal van de koning en de elite. Het was de koning die wetten maakte, niet het volk. En de wetten werden dan ook gepromulgeerd in de taal van de elite en niet in deze van het volk. Nadat de koning en zijn aanhang waren verdreven, was het nu het volk dat de wetten maakte en niet meer de elite. En daarom moesten die wetten begrijpelijk zijn voor iedereen, want het volk sprak een eenvoudige taal.

En vermits het Frans toen slechts gesproken werd door een elite (het gewone volk sprak zijn patois), moest er kost wat kost een Franse lingua franca uitgedokterd worden die eenvoudig was en begrijpelijk voor iedereen. En dat is wat de Franse revolutionairen deden.

Zij traden trouwens ook onverbiddelijk op tegen het gebruik van de streektalen. Want de revolutionairen wilden één nationale taal. Daaronder dient men (ook) te verstaan: een gemakkelijk hanteerbaar Frans. En dat Frans legden ze dan ook op in de gebieden buiten Frankrijk die ze onderwierpen. In die zin werd het Frans (of de taal) een nationaal bindmiddel en een politiek instrument.

Willem I keek dat af van de Fransen toen hij van het 'Nederduitsch' op termijn de enige officiële landtaal wilde maken. Hij dacht (en misschien terecht) dat het gebruik van één taal in zijn VKN de samenhorigheid zou versterken. Willem was trouwens goed op weg om dat te realiseren, want alle Koninklijke Besluiten werden afgekondigd in het Nederduitsch en het was slechts die taal die rechtsgrond had. Ook alle nieuwe ambtenaren bijvoorbeeld (en zeker de hoge ambtenaren) dienden een proef af te leggen waarin zij moesten bewijzen dat zij het Nederlands voldoende machtig waren (de politiek van de zogenaamde 'taaldwang' van Willem I).

Helaas, hij ging veel te driest en te voortvarend te werk, en zijn taaldwang wekte veel wrevel op en hij moest die in 1828-1829 terugdraaien. Maar toen was het kwaad reeds geschied. We hebben het hier al zo vaak over gehad.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Helemaal niet. Trouwens dat de taal vereenvoudigd werd, berust op een heel simpel gegeven, dat ook als dusdanig geponeerd werd door de aanhangers van de Franse Revolutie. De taal waarin wetten en besluiten vroeger werden uitgevaardigd en opgelegd was de gekunstelde taal van de koning en de elite. Het was de koning die wetten maakte, niet het volk. En de wetten werden dan ook gepromulgeerd in de taal van de elite en niet in deze van het volk. Nadat de koning en zijn aanhang waren verdreven, was het nu het volk dat de wetten maakte en niet meer de elite. En daarom moesten die wetten begrijpelijk zijn voor iedereen, want het volk sprak een eenvoudige taal.

En vermits het Frans toen slechts gesproken werd door een elite (het gewone volk sprak zijn patois), moest er kost wat kost een Franse lingua franca uitgedokterd worden die eenvoudig was en begrijpelijk voor iedereen. En dat is wat de Franse revolutionairen deden.

Zij traden trouwens ook onverbiddelijk op tegen het gebruik van de streektalen. Want de revolutionairen wilden één nationale taal. Daaronder dient men (ook) te verstaan: een gemakkelijk hanteerbaar Frans. En dat Frans legden ze dan ook op in de gebieden buiten Frankrijk die ze onderwierpen. In die zin werd het Frans (of de taal) een nationaal bindmiddel en een politiek instrument.

Willem I keek dat af van de Fransen toen hij van het 'Nederduitsch' op termijn de enige officiële landtaal wilde maken. Hij dacht (en misschien terecht) dat het gebruik van één taal in zijn VKN de samenhorigheid zou versterken. Willem was trouwens goed op weg om dat te realiseren, want alle Koninklijke Besluiten werden afgekondigd in het Nederduitsch en het was slechts die taal die rechtsgrond had. Ook alle nieuwe ambtenaren bijvoorbeeld (en zeker de hoge ambtenaren) dienden een proef af te leggen waarin zij moesten bewijzen dat zij het Nederlands voldoende machtig waren (de politiek van de zogenaamde 'taaldwang' van Willem I).

Helaas, hij ging veel te driest en te voortvarend te werk, en zijn taaldwang wekte veel wrevel op en hij moest die in 1828-1829 terugdraaien. Maar toen was het kwaad reeds geschied. We hebben het hier al zo vaak over gehad.

Toemaatje. (De Franse Conventie uit het jaar 1794.)

Décret.

La Convention nationale, après avoir entendu le rapport de son Comité d'instruction publique, décrète :

Le Comité d'instruction publique présentera un rapport sur les moyens d'exécution pour une nouvelle grammaire et un vocabulaire nouveau de la langue française. Il présentera des vues sur les changements qui en faciliteront l'étude et lui donneront le caractère qui convient �* la langue de la liberté.

La Convention décrète que le rapport sera envoyé aux autorités constituées, aux Sociétés populaires et �* toutes les communes de la République.

De Franse revolutionairen probeerden dus de taal wel degelijk te veranderen. En zij slaagden daar onrechtstreeks ook in, maar niet zoals ze zich dat hadden voorgesteld of gewild. Want uiteindelijk zal het 'burgerlijk' Frans het 'aristocratisch' Frans vervangen in de praktijk.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

De Franse revolutionairen probeerden dus de taal wel degelijk te veranderen. En zij slaagden daar onrechtstreeks ook in, maar niet zoals ze zich dat hadden voorgesteld of gewild. Want uiteindelijk zal het 'burgerlijk' Frans het 'aristocratisch' Frans vervangen in de praktijk.

Neen, ze veranderden de taal niet. Het Frans bleef het Frans. De vervanging van bepaalde oude benamingen voor maten, gewichten e.d. door nieuwe, was in iets een verandering van de taal.

Daarenboven stel ik vast dat u geen voorbeelden kunt geven van die zogenaamde veranderingen, iets wat reeds werd gevraagd. U bleef het antwoord schuldig.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, ze veranderden de taal niet. Het Frans bleef het Frans. De vervanging van bepaalde oude benamingen voor maten, gewichten e.d. door nieuwe, was in iets een verandering van de taal.

Daarenboven stel ik vast dat u geen voorbeelden kunt geven van die zogenaamde veranderingen, iets wat reeds werd gevraagd. U bleef het antwoord schuldig.

Ja vaneigens dat het Frans het Frans bleef, maar het was niet meer het Frans van de elite. Natuurlijk veranderden ze het Frans. En zeker de spelling. Ze moesten wel. Immers, ieder individu schreef toen zo een beetje zijn eigen Frans. En vermits de taal nu een 'nationale' taal werd, moest die taal gelijkvormig zijn voor iedereen.

"Il fallut aussi entreprendre une réforme de l'orthographe. À cette époque, les individus qui écrivaient �* titre personnel, par exemple, �* des parents ou des amis, ne suivaient pas toujours des règles orthographiques précises."

"Quant au vocabulaire, il subit un certain remue-ménage en raison des nouvelles réalités politiques et sociales. Tout le vocabulaire politique administratif se modifia avec la disparition des mots relatifs �* l'Ancien Régime et la création de mots nouveaux ou employés avec un genre nouveau."

Dat ging vanzelfsprekend allemaal niet van een leien dakje en menige intentie strandde. Zoals ik reeds zei, het was niet de 'taal van de revolutie' die de nieuwe taal werd, maar wel 'de taal van de bourgeois'. En dit om een evidente reden:

"Après tout, c'est la bourgeoisie qui dirigeait les assemblées délibérantes, qui orientait les débats, qui alimentait les idées révolutionnaires et qui contrôlait le pouvoir dont le peuple était écarté. "

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Ja vaneigens dat het Frans het Frans bleef, maar het was niet meer het Frans van de elite. Natuurlijk veranderden ze het Frans. En zeker de spelling. Ze moesten wel. Immers, ieder individu schreef toen zo een beetje zijn eigen Frans. En vermits de taal nu een 'nationale' taal werd, moest die taal gelijkvormig zijn voor iedereen.

En nog steeds hebt u niet aangetoond dat de revolutionairen, zoals u eerder stelde, de taal veranderden, vereenvoudigden.

Spelling is niet onmiddellijk de taal. Turks blijft Turks, ook toen men van het Arabisch naar het Latijns schrift overschakelde. Hongaars bleef Hongaars, ook toen men in de 19e eeuw de spelling stroomlijnde en iedereen voortaan de nieuwe spelling moest hanteren (met als enige uitzondering de familienamen).

Als men ooit tot een spellingshervorming komt van het Engels - al vele tientallen jaren is dat een onderwerp in het VK - dan verandert het Engels niet. Het zal het Engels blijven, met al zijn spraakkundige eigenheden.

Ook verandert een taal niet doordat er woorden en uitdrukkingen verdwijnen door gewijzigde sociale, politieke of economische omstandigheden. Ook in het Nederlands zijn er al enorm veel woorden verdwenen. Ook die woorden die bijvoorbeeld te maken hadden met Oude Bestel en niet verworden zijn tot historische termen.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

En nog steeds hebt u niet aangetoond dat de revolutionairen, zoals u eerder stelde, de taal veranderden, vereenvoudigden.

Spelling is niet onmiddellijk de taal. Turks blijft Turks, ook toen men van het Arabisch naar het Latijns schrift overschakelde. Hongaars bleef Hongaars, ook toen men in de 19e eeuw de spelling stroomlijnde en iedereen voortaan de nieuwe spelling moest hanteren (met als enige uitzondering de familienamen).

Als men ooit tot een spellingshervorming komt van het Engels - al vele tientallen jaren is dat een onderwerp in het VK - dan verandert het Engels niet. Het zal het Engels blijven, met al zijn spraakkundige eigenheden.

Ook verandert een taal niet doordat er woorden en uitdrukkingen verdwijnen door gewijzigde sociale, politieke of economische omstandigheden. Ook in het Nederlands zijn er al enorm veel woorden verdwenen. Ook die woorden die bijvoorbeeld te maken hadden met Oude Bestel en niet verworden zijn tot historische termen.

Het is nochtans niet zo moeilijk te begrijpen:

"La Révolution appelait une classe nouvelle �* la vie politique, qu'elle créait du même coup : les affaires d'Etat, réglées jusqu'alors dans le secret du cabinet royal, allaient être discutées publiquement dans les journaux et les assemblées parlementaires. L'opinion publique devenait une puissance, il fallait s'adresser �* elle et s'aider de son concours pour soutenir le gouvernement. Ces conditions politiques nouvelles exigeaient une langue également nouvelle, qui, de la sphère politique, devait, par la suite, passer dans le domaine purement littéraire ."

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Het is nochtans niet zo moeilijk te begrijpen:

"La Révolution appelait une classe nouvelle �* la vie politique, qu'elle créait du même coup : les affaires d'Etat, réglées jusqu'alors dans le secret du cabinet royal, allaient être discutées publiquement dans les journaux et les assemblées parlementaires. L'opinion publique devenait une puissance, il fallait s'adresser �* elle et s'aider de son concours pour soutenir le gouvernement. Ces conditions politiques nouvelles exigeaient une langue également nouvelle, qui, de la sphère politique, devait, par la suite, passer dans le domaine purement littéraire ."

U schijnt maar niet te kunnen beseffen dat een taal jargon kent. Het verdwijnen van een bepaald jargon wil niet zeggen dat er in die taal zelf wordt ingegrepen.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

U schijnt maar niet te kunnen beseffen dat een taal jargon kent. Het verdwijnen van een bepaald jargon wil niet zeggen dat er in die taal zelf wordt ingegrepen.

Natuurlijk werd er in de taal ingegrepen. Een paar voorbeelden van nieuwe woorden.

Werkwoorden:
utiliser, préciser, activer, républicaniser, pactiser, centraliser, réquisitionner, légiférer, égaliser , journaliser, élire, ordonnancer, pamphlétiser, radier de la liste des émigrés, baser, scélératiser, juillettiser, caméléoner, mobiliser, démarquiser, démocratiser, déprêtiser, détiarer, réligionner, athéiser, messer, domestiquer, esclaver une nation, héroïser, révigorer, viriliser, enjuponner, gigantifier le péril, abominer, soporifier.
fabuliser les nouvelles, féruler une assemblée, paroler, forcener son langage paôner, léoniser, girouetter, fanger par la corruption des villes , ligaturer un peuple , juvenaliser, machiaveliser, cromwelliser, don quichotter, avocasser, convulser, coquiner, désexualiser, diamanter, enceinturer, rendre enceinte, pyramider, ébêtir, deshumaniser, impressionner, imager son discours, expressionner par des intonations, gester, hyistoriser, éditer, tomer, mystifier, agrémenter, susurrer, futiliser, moderniser, fanfarer, mélodier, odorer, subodorer, hameçonner, naufrager, frugaliser par amour de la République, stériliser l'industrie, ajourner, moduler, urbaniser une assemblée, pologniser, germaniser, épingler, substantiver, éduquer, idéaliser, égoïser, : endolorir, appalir, vaporer, enz, enz.


Maar ook nieuwe zelfstandige naamwoorden :
Organisateur, désorganisateur, réorganisation, agitateur, agitable, modérantisme, députation, député, civisme, incivisme, propagande, propagandiste, réfractaire, insermenté, citoyenne, flagellateur , suspect, personne soupçonnée d'aristocratisme, fraternisation, tyrannicide, légicide, liberticide, journalisme, journaillon, désabonnement, logographe, ingouvernable, bureaucratie, bureaucrate, aristocrate, aristocratie, négricide, négrophilisme, moutonaille, salariat, salarié, théophage, croque-Dieu, capucinade, capucinage, gobe-Dieu, agio, agioteur, faiseur, fricoteur, fricasseur d'affaires, spéculateur, soumissionnaire, Sans-culotte, sans-culottides, les cinq jours complémentaires, vendémiairiste, fructidorien, thermidorien, septembrisade, septembriseur, terrorisme, terroriste, vandalisme, enleveur, ossu, ossature, inabordé, infranchissable, acrimonie, inanité, classement, classification, classificateur, classifier, gloriole, élogieux, inconsistant, inéluctable, imprévoyable, fortitude, ingéniosité, hébétement, engloutissement, imagerie, effarement, vulgarité, idéaliser, idéalisme, idéaliste, idéalisation, idéalité, indifférentisme, perfectionnement, perfectibilité. Etre suprême, endolorir, énervation, alanguissement, désespérance, enz., enz.

Bovendien grepen zij in door aan de betekenis van bestaande woorden een andere betekenis te geven.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Natuurlijk werd er in de taal ingegrepen. Een paar voorbeelden van nieuwe woorden.

Woordschepping betekent niet dat er sprake is van enige taalverandering zoals u die omschreef. Woordschepping is van alle tijden. Wel is het zo dat autoritaire regimes de neiging hebben die strak te regelen, zoals we ook zagen in nazi-Duitsland. Of gaat nu beweren dat de nationaal-socialisten de Duitse taal "veranderden"? Dat Duits niet langer Duits was of zo?

Kortom, Frans bleef gewoon Frans, ook al kwamen er in de postrevolutionaire periode allerlei woorden bij. Nogal wiedes trouwens, daar met economische, sociologische en politieke veranderingen er ook andere woorden het licht zien en andere woorden dan ook verdwijnen.

Of is Nederlands nu een andere taal sedert we niet meer baljuw zeggen, maar wel bijvoorbeeld arrondissementscommissaris? Neen, toch. Welnu, bij het Frans was dat niet anders.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

... désespérance, enz., enz.

'n Kleine steekproef. 'n Blik in mijn Larousse leert me dat het woord stamt uit de 12e eeuw... en reeds beschreven staat in de Dictionnaire de Philologie van Monet. Het woord staat bijvoorbeeld ook bij Voltaire te lezen. Bij mijn weten leefde hij toch voor de Franse Revolutie.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

'n Kleine steekproef. 'n Blik in mijn Larousse leert me dat het woord stamt uit de 12e eeuw... en reeds beschreven staat in de Dictionnaire de Philologie van Monet. Het woord staat bijvoorbeeld ook bij Voltaire te lezen. Bij mijn weten leefde hij toch voor de Franse Revolutie.

Désespérance.
S'il nous laisse cette impression de nouveauté, c'est sans doute qu'il fut longtemps mis sous l'éteignoir par son alter ego (= désespoir), au point même de disparaître complètement des tablettes de la langue aux XVIIe et XVIIIe siècles.

Bovendien 'populariseerde' de Franse revolutie sommige woorden die enkel gebruikt werden in een of andere brief van een bekend schrijver. Zo heeft Diderot het over 'pyramider'. Een woord totaal onbekend in Frankrijk. Dat werd later veralgemeend.

Ook kwamen er een hele resem woorden bij (zie boven) die nuttig bleken te zijn aan de revolutie of die pittoresk waren: zoals 'lèse-peuple', dat dan erger was 'lèse-majesté' of het eerder ludieke woord 'famosité'.

Ook veranderden ze de betekenis van sommige woorden, zoals bij 'lanterner'. 'Lanterner' betekende vóór de Revolutie: 'besluiteloos zijn'; tijdens en na de Revolutie werd de betekenis: 'iemand ophangen aan de lanterne'. Een drastische verandering van betekenis dus. Zelfs de stijl in de Franse literatuur onderging de invloed van de Franse revolutie.

[Adrian M]

Misschien interessant een stukje van Constantijn Huygens: 1596 (4 sept)- 1687 (28 mrt)

Het Frans was eeuwenlang één van de belangrijkste talen van Europa, maar vooral in de 17e en 18e eeuw. “Wie een bijzonder beschaafde indruk wilde maken gebruikte in meer of minder gepaste gelegenheden Franse woorden” [...] zeggen Auberle/Klosa (2001:624) over de Franse invloed in de Duitse taal. Deze uitspraak is ook op het Nederlands van toepassing; hier was de invloed zelfs nog groter. Staatshoofden en diplomaten van verschillende landen spraken naast hun eigen landstaal meest vloeiend Frans. Sommige koningen en vorsten beheersten het Frans zelfs beter dan de taal van hun eigen volk.

De Franse mode die zich in Nederland uitbreidde werd door veel persoonlijkheden in de geschiedenis fors bekritiseerd of zelfs belachelijk gemaakt, zoals Marijke van der Wal (1994:231) schrijft. Constantijn Huygens b.v. schreef een gedicht over het 'Voorhout' in Den Haag, waar op mooie zomeravonden verschillende stelletjes te vinden zijn. Twee agenten of officiers spreken de geliefden aan in een met Franse uitdrukkingen doorspekte taal (in M2 geaccentueerd), zodat het absurd overkomt.

M2: Uittreksel uit Constantijn Huygens’ 'Voorhout'
„Mijn soulas ah! , mijn vreughden-voedsel, quitteert U.E. la Cour
Sult ghy eeuwigh ? absenteeren (‘k Schat de Meid naar Leiden voer) ?“
“Wilt mijn met een flames obligeren expedit retour [...] ”
“Wel bizarre van humeur sult ghy my , met ideën van sans fin traineren faveur
Neen, ? revesche, neen volage dus en magh ’t niet lange zijn; , mespriseert ghy mijn servage, aussi fayje ton desdain

http://www.uni-muenster.de/imperia/m...r_einfluss.pdf