De eenpartijstaat Belgie

Piet De Pauw · 26 september 2010, 09:15

Onderstaande analyse van de situatie in Nederland lijkt volledig toepasbaar op het regime in Belgie en de regimes in de meeste Europese landen

mvg,

Piet

----------------------------------------------------
‘Een-partijstaat Nederland’
http://www.sp.nl/opinies/Een_partijstaat_Nederland.html
Dagelijks verschijnen in kranten en tijdschriften een groot aantal opiniërende artikelen, waarin de auteurs een bijdrage willen leveren aan het actuele politieke debat. Van blijvende politieke betekenis zijn deze opinies meestal niet. Een van de uitzonderingen daarop is ‘Een-partijstaat Nederland’, dat verscheen in NRC Handelsblad van 14 februari 1990. Historicus J.W. Oerlemans schetste hierin een ontluisterend beeld schetste van onze ‘zelfvoldane parlementaire democratie’. In de huidige discussies over bestuurlijke vernieuwing is zijn opinie opnieuw een krachtig wapen.

--------------------------------------------------------------------------

Er is iets fundamenteel mis met onze zelfvoldane parlementaire democratie

EEN-PARTIJSTAAT NEDERLAND

Door J.W. Oerlemans
woensdag 14 februari 1990

http://www.autouniv.nl/doc/artikel_grasmusuni.html

Hoogste tijd: er is reden tot grote bezorgdheid over het democratisch gehalte van de machtsvorming en de machtsuitoefening in Nederland.

Door J.W. Oerlemans

De auteur is hoogleraar moderne geschiedenis aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en is tevens verbonden aan de Universiteit van Amsterdam.

Het bovenstaande artikel is verschenen op valentijnsdag in 1990, in het NRC Handelsblad, en heeft voor enorme politieke opschudding gezorgd in Nederland. Enkele kamervragen zijn erover gesteld en vervolgens is het zo snel mogelijk in de doofpot gestopt. Wij visten het er voor u uit.

"Velen hebben het gevoel dat er iets verkeerd gaat en vinden dat de politieke macht wel erg veel speelruimte heeft en vaak absurde besluiten neemt. Toch lijkt het vertrouwen in de Westerse democratie als de beste of de minst slechte regeringsvorm nog altijd zo groot, dat de klachten tegen de huidige gang van zaken zelden een gearticuleerde, laat staan een principiële vorm aannemen. Men is immers overwegend van mening dat, zolang aan de democratische spelregels wordt voldaan, ‘de politiek’ altijd een zekere legitimiteit bezit. Lange tijd werd men daarin nog gesterkt door de mythische kracht van het begrip ‘Westerse democratie’ als het bastion van rechtszekerheid, rationaliteit en burgerlijke vrijheid.

Nu inmiddels tal van politieke waansystemen zijn ingestort en men in Oost-Europa naar democratische middelen zoekt om de politieke macht te verdelen en te reguleren, is ook bij ons in het Westen misschien het moment aangebroken om de eigen democratische praktijk met wat minder naïviteit te bekijken dan tot nu toe het geval was. Het politiek niet-actieve deel van de burgerij – en dat is ten minste 96 procent van de kiezers dat nu nog, gelaten of geïrriteerd, de ballenregen van de politieke jongleurs tracht te ontwijken – zou zich bijvoorbeeld wel eens kunnen afvragen van welke orde de democratische legitimiteit is van dat schijntje van de kiezers (0,4 procent) dat in feite het beleid bepaalt."

26 september 2010, 09:15	#1
Piet De Pauw Vreemdeling Geregistreerd: 22 februari 2009 Berichten: 93	De eenpartijstaat Belgie Onderstaande analyse van de situatie in Nederland lijkt volledig toepasbaar op het regime in Belgie en de regimes in de meeste Europese landen mvg, Piet ---------------------------------------------------- ‘Een-partijstaat Nederland’ http://www.sp.nl/opinies/Een_partijstaat_Nederland.html Dagelijks verschijnen in kranten en tijdschriften een groot aantal opiniërende artikelen, waarin de auteurs een bijdrage willen leveren aan het actuele politieke debat. Van blijvende politieke betekenis zijn deze opinies meestal niet. Een van de uitzonderingen daarop is ‘Een-partijstaat Nederland’, dat verscheen in NRC Handelsblad van 14 februari 1990. Historicus J.W. Oerlemans schetste hierin een ontluisterend beeld schetste van onze ‘zelfvoldane parlementaire democratie’. In de huidige discussies over bestuurlijke vernieuwing is zijn opinie opnieuw een krachtig wapen. -------------------------------------------------------------------------- Er is iets fundamenteel mis met onze zelfvoldane parlementaire democratie EEN-PARTIJSTAAT NEDERLAND Door J.W. Oerlemans woensdag 14 februari 1990 http://www.autouniv.nl/doc/artikel_grasmusuni.html Hoogste tijd: er is reden tot grote bezorgdheid over het democratisch gehalte van de machtsvorming en de machtsuitoefening in Nederland. Door J.W. Oerlemans De auteur is hoogleraar moderne geschiedenis aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en is tevens verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. Het bovenstaande artikel is verschenen op valentijnsdag in 1990, in het NRC Handelsblad, en heeft voor enorme politieke opschudding gezorgd in Nederland. Enkele kamervragen zijn erover gesteld en vervolgens is het zo snel mogelijk in de doofpot gestopt. Wij visten het er voor u uit. "Velen hebben het gevoel dat er iets verkeerd gaat en vinden dat de politieke macht wel erg veel speelruimte heeft en vaak absurde besluiten neemt. Toch lijkt het vertrouwen in de Westerse democratie als de beste of de minst slechte regeringsvorm nog altijd zo groot, dat de klachten tegen de huidige gang van zaken zelden een gearticuleerde, laat staan een principiële vorm aannemen. Men is immers overwegend van mening dat, zolang aan de democratische spelregels wordt voldaan, ‘de politiek’ altijd een zekere legitimiteit bezit. Lange tijd werd men daarin nog gesterkt door de mythische kracht van het begrip ‘Westerse democratie’ als het bastion van rechtszekerheid, rationaliteit en burgerlijke vrijheid. Nu inmiddels tal van politieke waansystemen zijn ingestort en men in Oost-Europa naar democratische middelen zoekt om de politieke macht te verdelen en te reguleren, is ook bij ons in het Westen misschien het moment aangebroken om de eigen democratische praktijk met wat minder naïviteit te bekijken dan tot nu toe het geval was. Het politiek niet-actieve deel van de burgerij – en dat is ten minste 96 procent van de kiezers dat nu nog, gelaten of geïrriteerd, de ballenregen van de politieke jongleurs tracht te ontwijken – zou zich bijvoorbeeld wel eens kunnen afvragen van welke orde de democratische legitimiteit is van dat schijntje van de kiezers (0,4 procent) dat in feite het beleid bepaalt."