De gelijkheidsleugen...

[Guderian]

Aan de basis van het gelijkheidsdenken liggen enerzijds het dualisme en anderzijds het individualisme. Er dienen ahw twee werelden te bestaan alvorens de individuen, zichtbaar zo ongelijk in de ene wereld, als gelijk kunnen gesteld worden in de andere wereld. Net zoals het individu ahw in tweeën gesneden moet worden waarbij aan zijn "existentiële" natuur (een soort voorlopige en secundaire superstructuur) een "essentiële" natuur kan worden toegevoegd, een gegeven die voortvloeit uit zijn status van schepsel zodat op één domein z'n gelijkheid met de anderen als "natuurlijk" kan aanzien worden.

Het gelijkheidsdenken heeft tot op de dag van vandaag een viertal stadia doorlopen:

1) Het gelijkheidsdenken "installeert" zich in de Europese gedachtenwereld als een puur theologisch begrip. Alle mensen staan in een "gelijke relatie" tot God. Het gelijkheidsdenken wordt beleefd als zijnde buiten de wereld, buiten het aardse. Doordat het judeo-christendom ook stelt dat de mens voortaan alleen verantwoordelijk is voor z'n "heil", wordt het individualisme aangewakkerd.

2) In de tweede fase treedt er een geleidelijke scheiding op tussen het politieke en religieuze, wat ondermeer uitmondt in het ontstaan van de moderne staat. De opkomst van het Verlichtingsdenken (en het ermee gepaard gaande opkomende liberalisme en rationalisme) brengt het begrip "gelijkheid" in de civiele en politiek sfeer.

3) In het derde stadium werd het gelijkheidsdenken meer en meer een culturalisme, waarvan de opdracht zou zijn de "ware" natuur van de mens naar boven te halen. Dit is paradoxaal. Men houdt immers aan de ene kant vast aan de menselijke natuur (want zonder menselijke natuur zijn er geen "natuurrechten") en aan de andere kant gaat men een steeds groter belang hechten aan de opvoeding en het sociale milieu, waarbij een "sociale revolutie" als voorwaarde aanzien wordt voor het ontstaan van een "nieuwe mens".

4) In het laatste stadium, dat van het huidige gelijkheidsdenken, zit er opnieuw een paradox. Het geloof in de natuurlijke identiteit van een mens begint te vervagen. De biologie erkent uitdrukkelijk dat alle mensen verschillend zijn. Terzelfdertijd ontkracht historisch onderzoek alle (marxistische en christelijke) dromerijen over een gouden tijd of een verloren paradijs. Tot ingrijpende herzieningen gedwongen, grijpen de apostelen van het gelijkheidsdenken nu tot een nieuwe slogan: "De mensen zijn gelijk én verschillend". Dit is natuurlijk je reinste onzin. Dit betekent immers dat men ze -hun verschillen ten spijt- toch gelijk moet behandelen, omdat iedereen "gelijkwaardig" zou zijn, wat uiteraard niet het geval is.

De apostelen van het gelijkheidsdenken halen hun argumenten niet uit een anthropologie, noch uit enige andere wetenschap. Het is een zuiver dogma, een morele pretentie. Het gelijkheidsdenken is dus NIETS ANDERS dan een waardenkeuze, waartegen men gerechtigd is een andere keuze in te brengen.

[Moi]

Deze argumentatie komt perfect overeen met mijn argumentatie in:"Is de dekolonisatie mislukt?"
Toch blij dat er nog iemand zo denkt

[Herman Allaert]

Oorspronkelijk geplaatst door Guderian

... Het gelijkheidsdenken is dus NIETS ANDERS dan een waardenkeuze, waartegen men gerechtigd is een andere keuze in te brengen.

Wat is die "andere keuze" dan?

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Herman Allaert

Wat is die "andere keuze" dan?

Wedden dat die terug te vinden is in "Mein Kampf"?

[Jos Verhulst]

De redenering van Guderian berust op het abstracte idee, dat de werkelijkheid is opgebouwd uit objecten. Aan die objecten wordt een absoluut Zijn toegeschreven, los van de fenomenen waarin ze betrokken zijn. In wezen is dit denken Newtoniaans. Hij ziet de mens als een abstract Newtoniaans object.

Maar de werkelijkheid bestaat niet uit objecten; ze bestaat uit verschijnselen. Objecten zijn secundair; het zijn hoogstens vormen of gestalten die doorheen een niet al te lange reeks van verschijnselen min of meer constant blijven, of die nuttig zijn om een reeks verschijnselen inhoudelijk of wetmatig samen te vatten.

Concreet: een cylinder en een kegel kunnen vanuit één oogpunt volstrekt gelijk zijn (nl. cirkelvormig) en vanuit een ander oogpunt helemaal verschillend (bv. rechthoekig versus driehoekig). De Newtoniaan gaat ervan uit dat de cylinder en de kegel toch objectief verschillend zijn, en dat het slechts de onvolledige waarneming is die ze vanuit een bepaald oogpunt als gelijke cirkels laat verschijnen. Al de aparte waarnemingen zijn ‘subjectief’, en alleen de ideale som van de hypothetische complete waarnemingsreeks, die laat besluiten tot de verschillende gestalten ‘cylinder’ versus ‘kegel’ , zou ‘objectief’ zijn. Cylinder en kegel zijn dan 'objectief' verschillend, omdat ze minstens in sommige gevallen als verschillend verschijnen.

Deze conclusie moet natuurlijk vals zijn. Indien al de afzonderlijke waarnemingen irreëel of subjectief zijn, dan moet natuurlijk ook de som van die waarnemingen irreëel en subjectief zijn. Men kan geen objectiviteit bekomen door subjectiviteiten te sommeren.

De logische oplossing uit dit dilemma luidt, zoals reeds gezegd: de concrete waarnemingen of fenomenen zijn stuk voor stuk objectief; zij vormen de eigenlijke basis van het Zijn. Het object is afgeleid, en kan enkel beschouwd worden als een overzicht of een samenvatting van een reeks verschijnselen die ieder individueel tot het Zijn behoren. De cylinder en de kegel zijn dus, binnen de context van een welbepaald type fenomeen, wel degelijk gelijk; ook al zijn ze binnen de context van andere fenomenen verschillend. Er is geen ‘absoluut zijn’ van de cylinder en de kegel ‘achter’ de fenomenen; de fenomenen zelf zijn de werkelijkheid. Het beeld dat wij ontwerpen van een cylindervormig of kegelvormig object is nuttig, omdat het de fenomenen die zich aan ons voordoen compact samenvat , en toelaat om bepaalde fenomenen te voorspellen. Toch blijft dat beeld enkel een voorstelling, die we niet mogen reïficeren; de ontologie situeert zich op het niveau van de indivduele verschijnselen, en nergens anders. In de natuurkunde wordt dit scherp gesteld in de quantummechanica: je kan geen golffunctie schrijven voor een foton, zonder het concrete apparaat te kennen waaraan het lichtverschijnsel zich voordoet.

Toegepast op de mens betekent dit, dat twee mensen, vanuit een bepaald standpunt beschouwd, effectief realiter gelijk kunnen zijn, en vanuit andere standpunten beschouwd even realiter verschillend kunnen zijn. Guderian denkt boven de werkelijkheid, en niet in de werkelijkheid; hij denkt op het abstracte niveau van de sommaties van verschijnselen, niet op het reële niveau van de individuele verschijnselen.

Vanuit welk standpunt bekeken zijn mensen gelijk? Zij zijn gelijk als bewustzijnsdragers, waarin moreel inzicht en morele intuïtie kunnen verschijnen. Datgene wat in een menselijk zelfbewustzijn als morele intuïtie oplicht, is in ieder individu niet alleen ongelijk, maar zelf incommensurabel. Je kan dat vergelijken met twee grondkleuren, zoals rood en geel. Die twee kleuren zijn inhoudelijk gezien totaal verschillend: als je rood kent, maar geen geel, laat de kennis van dit rood je niet toe om ook maar iets te weten te komen of te voorspellen omtrent de concrete kleurkwaliteit van het geel. Maar rood en geel zijn wel volstrekt gelijk in hun algemene zijnswijze: zij zijn kleur en niets dan kleur, zonder dat andere elementen, zoals bv. massa, hardheid of uitgebreidheid, zich daarbij komen mengen. Op dezelfde wijze zijn mensen op volstrekt gelijke wijze - in hun hoedanigheid van zelfbewustzijnsdragers - verschijningspunten van morele intuïtie, ook al verschillen de morele intuïties die bij de individuen verschijnen, en ook al hebben de mensen ook in fysiek opzicht allerhande verschillen (verschillen in lichaamskracht, intelligentie, erfelijk bepaalde vermogens enz.).

De gelijkheid tussen de mensen zit ingeklemd tussen twee zijnsniveau’s, een innerlijk-moreel en een uiterlijk-fysiek niveau, waar ze ongelijk zijn.

Het gelijkheidsideaal past enkel voor aangelegenheden waar zowel de innerlijk-morele als de uiterlijk-fysieke verschillen geen rol spelen. Democratie, die de belichaming is van het gelijkheidsideaal, mag dus geen rol spelen op domeinen waar die verschillen relevant zijn. Je mag bijvoorbeeld geen godsdienstige, levensbeschouwelijke of feitelijke overtuigingen per wet opdringen; want die overtuigingen behoren tot het innerlijke domein, tot datgene wat in het individuele bewustzijn oplicht. Het opleggen van geestelijke uniformiteit (nep-gelijkheid), wat gebeurt in fascisme, communisme, in theocratieën en op een wat subtielere manier ook in ons globaal-kapitalistisch regime , is dus in strijd met de menselijke natuur. Evenmin mag je langs democratische weg beslissingen nemen op domeinen, waar expertise, vakkennis, bekwaamheid enz. doorslaggevend zijn. Je moet bijvoorbeeld niet iemand op basis van de kleur van zijn partijkaart aan het hoofd zetten van een bedrijf. Op die manier ga je alweer in tegen de menselijke natuur, die vrij bekwaamheden wil ontwikkelen en met de ontwikkelde bekwaamheden in de werkelijkheid wil ingrijpen.

Maar domeinen waar deze verschillen geen rol spelen (belastingstarieven, verkeersreglement, ruimtelijke ordening, enz. enz.) dienen op basis van het gelijkheidsbeginsel, langs democratische weg dus, te worden geregeld. Op zo'n domeinen bestaat, wat de kern van de zaak betreft, inderdaad geen uiterlijk vaststelbaar objectief juist of objectief onjuist, dat komt vòòr het morele oordeel van het individu. De werkelijkheid leert ons bv. niet, of het de moeite waard is of niet, om verkeer en bijbehorend wegennet nog verder uit te breiden; om de doodstraf voor moord in te voeren of niet; om sigaretten te belasten of niet. Voor dit soort vraagstukken moet langs democratische weg worden beslist, op basis van het gelijkheidsbeginsel; democratie is niets anders dan het kanaal, waarlangs de individuele morele intuïties, die als vrije scheppingen in het zelfbewustzijn van individuele leden der rechtsgemeenschap worden gevormd, samenvloeien en uitkristalliseren tot een democratisch rechtsbesluit.

[Darwin]

Eén van mijn grootste persoonlijke crisissen die ik meemaakte in mijn jeugd was te wijten aan het steeds sterker wordend besef, dat mensen in plaats van allen dezelfde mogelijkheden en capaciteiten te bezitten en een karakter te hebben dat gevormd kan worden door de omgeving en die bij de geboorte ahw een onbeschreven blad zijn, dat deze mensen helaas allemaal verschillend waren. Dat je met andere woorden uiteindelijk steeds alleen bent op de wereld. Want niemand heeft identiek dezelfde eigenschappen als een ander en ziet de wereld met dezelfde ogen als een ander.

Het was op het moment dat ik d�*t besefte, zo rond mijn zeventiende, achtiende, dat het communisme voor mij voorgoed afgedaan had. Want niet overeenkomend met de realiteit van het verschillend zijn van de mensen. Een politieke beweging die met deze realiteit geen rekening houdt, of het belang van deze realiteit ontkent is op termijn ten dode opgeschreven.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Maar de werkelijkheid bestaat niet uit objecten; ze bestaat uit verschijnselen.

Bedoelt u met verschijnselen dan niet eerder verschijningsvormen?

Objecten zijn secundair; het zijn hoogstens vormen of gestalten die doorheen een niet al te lange reeks van verschijnselen min of meer constant blijven, of die nuttig zijn om een reeks verschijnselen inhoudelijk of wetmatig samen te vatten.

Wetmatig samenvatten komt m.i. neer op het opdringen van een beeld door de anderen die denken over objecten hét correcte beeld te hebben.

Guderian denkt boven de werkelijkheid, en niet in de werkelijkheid; hij denkt op het abstracte niveau van de sommaties van verschijnselen, niet op het reële niveau van de individuele verschijnselen.

Guderian 'denkt' niet als dusdanig. Hji poneert met veel aplomb ideeën met een achterliggend doel: een bepaalde maatschappijhiërarchie goedpraten om als 'elite' te kunnen heersen over zijn 'minderen'.

Mooie en zeer genuanceerde tekst Jos.
Heel wat anders dan mantrische gedram vanuit een perfide paardebrilvisie..

[S.]

Tuurlijk is niet iedereen gelijk. Neem nu Guderian. Ok, ik geef toe, bruin is in de mode, maar hij is van een andere bruine soort. Zo één van 60 jaar geleden. Zo iemand die het woord 'discussie' niet in zijn woordenboek staan heeft. Zo iemand die blijkbaar te laf is om te reageren op de argumenten van andere mensen. Maar ja, dat doen mensen uit het leger niet vaak hé. Neen, niet iedereen is gelijk. Wat niet wegneemt dat er overeenkomsten zijn. Zo zal onze vriend Guderian door zijn bruinheid opvallend gelijk zijn met een rasechte Marokkaan (die uit Marokko zelf hé, want die zijn door het goeie weer extra bruin). En dat is waarom Guderian er niet tegen kan dat gezegd wordt dat mensen gelijk zijn. Welke die hard fascist wil er nu vergeleken worden met een Marokkaan?


Aan alle mensen van Marokkaanse afkomst: het was niet mijn bedoeling U te beledigen door U te vergelijken met nazi's.[size=2][/size]

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door Superstaaf®

Bedoelt u met verschijnselen dan niet eerder verschijningsvormen?

Nee, ik bedoel wel degelijk dat de verschijnselen, en niet de objecten, de primaire bestanddelen zijn van de werkelijkheid. De werkelijkheid doet zich voor onder de vorm van verschijnselen; objecten zijn abstracte concepten die we extraheren uit de werkelijkheid.

In feite gaat het hier over een zeer oud en zeer fundamenteel conflict in het Westerse denken. Democritos zei dat de wereld bestond uit atomen en de leegte; Aristoteles zei in wezen, dat de wereld bestond uit fenomenen (die hij dan analyseerde met zijn 4-oorzakenleer). In laatstgenoemde visie, die ook de mijne is, zijn objecten afgeleide entiteiten; het zijn (vaak onmisbare) abstracties uit de werkelijkheid. De klassieke natuurkunde volgde Democritos; sinds 1925-27 is de Aristotelische visie weer actueel, ook al is dit feit nauwelijks in de cultuur doorgedrongen. Mag ik hier citeren uit een bron, die voor een fysicus misschien wat vreemd zal aandoen, namelijk de briefwisseling tussen Wolfgang Pauli en Carl G. Jung? “In der Quantenphysik trifft der Beobachter eine seinem Bewusstsein unterstellte Auswahl (die stets ein Opfer in sich schliesst) zwischen zwei einander ausschliessenden Versuchsanordnungen. Auf diese Anordnung des Menschen antwortet die Natur in einer solchen Weise, dass das Resultat im Einzelfall nicht voraussagbar und vom Beobachter auch nicht beeinflussbar ist, dass aber bei wiederholter Ausführung des gleichartig angeordneten Experimenten eine reproduzierbare statistische Regelmässigkeit entsteht, die selbst wieder eine ganzheitliche Anordnung in der Natur ist. Die Versuchsanordnung bildet dabei ein ganzes, das nicht in Teile geteilt werden kann, ohne die Resultate wesentlich zu stören und zu verändern, sodass in der Atomphysik in die definition des Begriffes ‘Phänomen’ stets die Angabe der ganzen Versuchsanordnung, bei der es entsteht, mit eingeschlossen werden muss” (“Wolfgang Pauli und C.G.Jung. Ein Briefwechsel 1932-1958, Springer 1992; p.66 ; Pauli ontving in 1945 de Nobelprijs) en: “Die heutige Wissenschaft ist nun, glaube ich, an eine Stelle gelangt, wo sie den von Aristoteles (wenn auch noch recht unklarer Weise) begonnenen Weg weitergehen kann” (ibid. p.95).

Het objectdenken �* la Democritos heeft ook politieke gevolgen. Men gaat de mensen zien als een a priori gegeven objecten. Die blijken te verschillen. Vervolgens plaats men (conceptueel) die objecten met elkaar in interactie, om zo de sociale werkelijkheid te reconstrueren. In die sociale werkelijkheid is dan natuurlijk geen plaats voor enige gelijkheid, omdat de menselijke objecten reeds a priori ongelijk waren. In de fenomenologische benadering zijn het echter de concrete interacties tussen mensen die de échte werkelijkheid vormen. En in sommige van die interacties zijn de mensen verschillend, in andere zijn ze gelijk. Ze zijn ongelijk daar waar hun lichamelijke of psychologische verschillen doorslaggevend zijn (temperament, aangeboren of verworven bekwaamheden, lichaamskracht enz enz) of daar waar hun geestelijke productie, en met name hun morele intuïties, inhoudelijk vergeleken moeten worden. Ze zijn gelijk daar waar op hun vermogen tot de productie van morele intuïties als zodanig beroep moet worden gedaan; want de innerlijke ‘ruimte’ die we zelfbewustzijn kunnen noemen, is als zodanig even absoluut gelijk als bv. twee domeinen lege fysieke ruimte. En in beide gevallen zijn die absoluut gelijke ruimte-domeinen begiftigd met de potentie, om oorzaaksloos iets in verschijning te laten treden (bv. morele intuïtie in de zelfbewustzijns-ruimte; bv. virtuele deeltjes in de fysieke ruimte).

Het fascistisch denken ontkent het bestaan van die tussenruimte, waarin de gelijkheid thuishoort; maar het staat daarin niet alleen. In wezen denkt heel onze politieke klasse zo. Alleen trekken fascisten en particraten uit dezelfde uitgangspunten andere conclusies. Fascisten zullen ronduit zeggen dat democratie nergens op stoelt, vermits mensen intrinsiek verschillend en alleen maar verschillend zijn (terwijl de waarheid is, dat ze binnen de context van sommige sociale fenomenen gelijk, en binnen de context van andere sociale fenomenen verschillend zijn). Particraten zullen het waanidee willen doen postvatten, dat mensen bv. in fysiek/psychologisch opzicht gelijk zijn, zodat een soort pseudogrond ontstaat voor de pseudo-democratie die zij voorstaan. En tegelijk zullen zij de opvatting huldigen, maar zelden uitspreken, dat de meeste mensen inzake individuele morele productie nullen zijn. Ze zullen dus verschillen die tussen rassen, etnische groepen, geslachten enz wel degelijk kunnen bestaan, systematisch ontkennen, en mensen die terzake vrij onderzoek willen plegen zullen zij vervolgen en terroriseren; en ze zullen tegelijk - net als de fascisten - de invoering van een reële democratie blokkeren, omdat ze geloven, dat een elite het voor het zeggen moet hebben, vermits inzake moreel productievermogen de meeste mensen nullen zijn. Beide particratische uitgangspunten zijn fout. De waardigheid en betekenis van de individuen hebben niets te maken met verschillen die men in lichamelijk of psychologisch opzicht kan vertonen; die waardigheid en betekenis vloeien voort uit het feit, dat het individu de drager is van een zelfbewustzijn, en als zodanig kan beschouwd worden als een verschijningspunt van het morele in de wereld. En je kan niet zeggen dat de morele intuïtie van de ene mens beter is dan die van een andere, omdat er geen a priori maatstaf is die je ter vergelijking kunt gebruiken. Alleen een reële democratie, waarin alle mogelijke individuele intuïties - hoe onvolkomen ook tot uitdrukking gekomen - vrij kunnen botsen en gezamelijk verwerkt kunnen worden tot een gezamelijk genomen besluit, kan beantwoorden aan de menselijke natuur.

Oorspronkelijk geplaatst door Superstaaf®

Guderian 'denkt' niet als dusdanig. Hji poneert met veel aplomb ideeën met een achterliggend doel: een bepaalde maatschappijhiërarchie goedpraten om als 'elite' te kunnen heersen over zijn 'minderen'.

==> Ik geloof dat Guderian veel dieper denkt dan de meeste 'fatsoenlijk' overkomende particraten. Hij trekt conclusies uit premissen, die hij deelt met zeer vele machthebbers; conclusies, waarvoor de meeste aanhangers van die premissen terugdeinzen.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

==> Ik geloof dat Guderian veel dieper denkt dan de meeste 'fatsoenlijk' overkomende particraten. Hij trekt conclusies uit premissen, die hij deelt met zeer vele machthebbers; conclusies, waarvoor de meeste aanhangers van die premissen terugdeinzen.

Ik blijf me wel afvragen of:
1/ Die premissen juist zijn. (Jouw uitgangspunt i.v.m. gelijkheid vs. ongelijkheid lijkt me genuanceerder en correcter)
2/Of de conclusies eruit ethisch verantwoord zijn. (Dit laatste vraag ik me niet echt af )

[Supe®Staaf]

@Jos Verhulst
Mag ik dan simpel stellen Jos, dat de 'werkelijkheid' enkel bestaat bij gratie van haar bewuste waarnemer?

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door Superstaaf®

Ik blijf me wel afvragen of:
1/ Die premissen juist zijn. (Jouw uitgangspunt i.v.m. gelijkheid vs. ongelijkheid lijkt me genuanceerder en correcter)
2/Of de conclusies eruit ethisch verantwoord zijn. (Dit laatste vraag ik me niet echt af )

Ik heb geprobeerd om te betogen dat die premissen verkeerd zijn.

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door Superstaaf®

@Jos Verhulst
Mag ik dan simpel stellen Jos, dat de 'werkelijkheid' enkel bestaat bij gratie van haar bewuste waarnemer?

Ik denk dat het onzinnig is om te beweren, dat individuele fenomenen enkel deel uitmaken van de realiteit in de mate dat ze door een bewustzijn worden geregistreerd. Wanneer ergens op de achterkant van de maan een steentje verrolt, zonder dat een levende ziel dit opmerkt, dan verrolt dat steentje evengoed en even werkelijk als een biljartbal, die intens wordt gadegeslagen. Hoe zou je het omgekeerde in ernst kunnen beweren? De realiteit van een individueel fysiek fenomeen hangt niet af van de vraag, of dat fenomeen bewust wordt waargenomen. Een andere vraag is echter, of je zo'n fenomeen uitputtend kunt beschrijven als een interactie tussen a priori gegeven objecten. Dat is volgens mij onmogelijk. De beste tekst hierover vind ik nog altijd de klassieker van Niels Bohr: 'Discussion with Einstein on epistemological problems in atomic physics' (geschreven in 1949, ter gelegenheid van de 70ste verjaardag van Einstein; opgenomen in:Wheeler & Zurek 'Quantum theory and measurement' Princeton Series in Physics 1983, p.9-49). Eén citaat: "In fact, in quantum mechanics we are presented (...) with the inability of the classical frame of concepts to comprise the peculiar feature of indivisibility, or 'individuality', characterizing the elementary processes" (p.11) Met andere woorden: het elementaire fenomeen vormt een ondeelbaar geheel, het kan niet ontleed of beschreven worden als een samenspel van objecten in de klassieke, Newtoniaanse zin.

Een andere vraag is natuurlijk, of men in enig zinnig opzicht kan spreken van een onderscheid tussen zijn en niet-zijn voor een universum waaruit in zijn globaliteit ieder bewustzijn is gebannen. Door de uitbanning van ieder bewustzijn vervalt immers de mogelijkheid, om daadwerkelijk te onderscheiden tussen zijn en niet-zijn, vermits voor het maken van dit onderscheid uiteraard een bewustzijn nodig is. Ik heb daar geen uitgewerkte opvatting over.

[Jonas De muynck]

Even een algemene reactie waarmee ik heel Guderian's theorie van tafel veeg...

Ze is immers naast de kwestie, gelijkwaardigheidsdenken is een moraal!!!!!! En ELKE moraal is een CONSTRUCTIE! Los van tijd-ruimte bestaat ze niet! Als ik dus morgen aan het moorden en verkrachten sla bega ik eigenlijk geen enkel misdrijf want geen enkele wet staat boven tijd en ruimte...

Het punt is echter dat je enkel kan "zijn" binnen tijd en ruimte! Anders "besta" je gewoon niet!
En besloten binnen die grenzen is er WEL sprake van gelijkwaardigheid. Dat wil dus zeggen dat wij een moraal construeren waar wij onszelf gewillig aan ondergeschikt maken.Wat is daarbij onze grootste bekommernis?
Zoals Hegel zei, de groei van de universele (en dus ook individuele) vrijheid.

Mensen moeten de kans krijgen om hun "zijnsgrond" te objectiveren met als enige beperking de tijd-ruimtelijke setting zonder de welke deze "zijnsgrond" niet zou bestaan.

M.a.w. als ik zeg dat niet alle mensen gelijk zijn (niet alle mensen zijn "hetzelfde of hebben dezelfde kenmerken")dan is dat geen waardeoordeel.

Ik zal dus door iemand te omschrijven als "verschillend" geen beperkingen opleggen aan de ontplooiing van zijn individuele zijnsgrond.
Wanneer ik echter zeg dat ze niet gelijkwaardig zijn dan doe ik dat dus wel. Alle mensen hebben volgens mij dezelfde waarde.
Ze zijn evenveel waard! Doodgewoon omdat het omschrijven van iemand als zijnde "iemand die minder waard is" een waardeoordeel vellen is dat directe consequenties zal hebben voor de ontplooiing van zijn individuele zijnsgrond. Je zal iemand dus onderdrukken en marginaliseren omwille van bepaalde eigenschappen die volstrekt arbitrair zijn. NIEMAND bezit namelijk het "goddelijke" recht om iemand anders af te doen als "zijnde minder waard".

Er zijn maar twee mogelijkheden, ofwel onderschrijf je de intrinsieke gelijkwaardigheid der mensen, ofwel doe je dat niet. En gelijkwaardigheid houdt in bijvoorbeeld gelijkheid voor de wet. Zit dus niet te zeveren over "voor een bakker is een hongerige klant meer waard dan een klant die al gegeten heeft" want dat is dik naast de kwestie.

met gelijkwaardigheid wordt bedoeld, dat elke mens het recht heeft op dezelfde ontplooiingskansen en niet omwille van zijn afkomst om achtergrond het slachtoffer mag worden van discriminatie. Dat Ronaldo meer waard is voor Real Madrid dan Jefke Kandang is duidelijk, maar daar gaat het niet over. Ik heb het over de gelijkwaardigheid voor de staat, de gemeenschap, elke mens heeft dus het recht om degelijk onderwijs te genieten aangepast aan zijn mogeklijkheden. Het kan dus niet dat mensen omwille van allerhande voorwendsels in hun onwikkelingsvrijheid beknot worden gewoon omwille van hun "zijn".

Zoek anders eens op wat de leuze "égalité" betekende voor de Franse revolutionairen, het gaat om het verschil tussen de Ancien Régime samenleving en de moderne samenleving. Wanneer ik zeg dat alle mensen gelijk zijn (dus op gelijke voet behandeld dienen te worden) omwille van het feit dat er geen argumenten zijn om ze als ongelijk te beschouwen dan doe ik dat op basis van een zeer eenvoudige redenatie:

We weten het niet, dus hebben we niet het recht om mensen doelbewust te laten lijden en te discrimineren, te laten afzien...
Omgekeerd daat die redenering niet op...

Ik zeg dat niet alle mensen gelijk zijn (niet alle mensen zijn "hetzelfde of hebben dezelfde kenmerken")dan is dat geen waardeoordeel.
Ik zal dus door iemand te omschrijven als "verschillend" geen beperkingen opleggen aan de ontplooiing van zijn individuele zijnsgrond.
Wanneer ik echter zeg dat ze niet gelijkwaardig zijn dan doe ik dat dus wel.

Nu kan je die "gelijkwaardigheid" natuurlijk op twee manieren lezen:

a) Mensen hebben dezelfde "waarde"
b) Mensen hebben dezelfde "waardigheid"

Alle mensen hebben volgens mij dezelfde waarde.
Ze zijn evenveel waard! Doodgewoon omdat het omschrijven van iemand als zijnde "iemand die minder waard is" een waardeoordeel vellen is dat directe consequenties zal hebben voor de ontplooiing van zijn individuele zijnsgrond. Je zal iemand dus onderdrukken en marginaliseren omwille van bepaalde eigenschappen die volstrekt arbitrair zijn. NIEMAND bezit namelijk het "goddelijke" recht om iemand anders af te doen als "zijnde minder waard".

Een ander punt is dus de "waardigheid"...
Die waardigheid hangt vast met het principe "vrijheid"...

Iemand die zijn eigen zijnsgrond kan ontlooiien zonder daarbij anderen hun vrijheid te belemmeren bezit "waardigheid"...
Iemand die dat niet doet en dus zijn eigen zijnsgrond niet kan objectiveren en/of de vrijheid van anderen aan het belemmeren is bezit minder "waardigheid"...

Dus "waarde" staat los van de tijd-ruimtelijke setting en "waardigheid" niet...

Hitler is niet "minderwaardig" als mens aan Moeder Theresa. Maar hij bezit wel minder "waardigheid"...

Hitler bezit dus niet de "waardigheid" van het mens-zijn...
Moeder Theresa bezit de "waardigheid" van het mens-zijn...

[Darwin]

To be or not to be, that's the question!

Een grote wijze (maar ik weet niet meer wie ) heeft ooit gezegd "Als iets niet lachend gezegd kan worden is het de waarheid niet."

Dit is een ongetwijfeld zeer interessante discussie maar kunnen jullie dit allemaal ook even vertalen in het "neanderthaals" aub ?

[Guderian]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas De muynck

Even een algemene reactie waarmee ik heel Guderian's theorie van tafel veeg...

Laat me niet lachen zeg...

Ze is immers naast de kwestie, gelijkwaardigheidsdenken is een moraal!!!!!! En ELKE moraal is een CONSTRUCTIE! Los van tijd-ruimte bestaat ze niet! Als ik dus morgen aan het moorden en verkrachten sla bega ik eigenlijk geen enkel misdrijf want geen enkele wet staat boven tijd en ruimte...

Het punt is echter dat je enkel kan "zijn" binnen tijd en ruimte! Anders "besta" je gewoon niet!
En besloten binnen die grenzen is er WEL sprake van gelijkwaardigheid. Dat wil dus zeggen dat wij een moraal construeren waar wij onszelf gewillig aan ondergeschikt maken.Wat is daarbij onze grootste bekommernis?
Zoals Hegel zei, de groei van de universele (en dus ook individuele) vrijheid.

Niet akkoord. De grootste bekommernis zou een welbegrepen vrijheidsbegrip moeten zijn dat aan het algemeen, volksbelang ondergeschikt is. Jij geeft hier gewoon een andere ideologische keuze weer voor "vrijheid" wat onmogelijk de "enige juiste" versie kan zijn.

Mensen moeten de kans krijgen om hun "zijnsgrond" te objectiveren met als enige beperking de tijd-ruimtelijke setting zonder de welke deze "zijnsgrond" niet zou bestaan.

M.a.w. als ik zeg dat niet alle mensen gelijk zijn (niet alle mensen zijn "hetzelfde of hebben dezelfde kenmerken")dan is dat geen waardeoordeel.

Ik zal dus door iemand te omschrijven als "verschillend" geen beperkingen opleggen aan de ontplooiing van zijn individuele zijnsgrond.
Wanneer ik echter zeg dat ze niet gelijkwaardig zijn dan doe ik dat dus wel. Alle mensen hebben volgens mij dezelfde waarde.
Ze zijn evenveel waard! Doodgewoon omdat het omschrijven van iemand als zijnde "iemand die minder waard is" een waardeoordeel vellen is dat directe consequenties zal hebben voor de ontplooiing van zijn individuele zijnsgrond. Je zal iemand dus onderdrukken en marginaliseren omwille van bepaalde eigenschappen die volstrekt arbitrair zijn. NIEMAND bezit namelijk het "goddelijke" recht om iemand anders af te doen als "zijnde minder waard".

Onzin! Mensen hebben NIET dezelfde waarde. Waarde is het geheel van eigenschappen, talenten waarover een mens beschikt, zowel erfelijk als aangeleerd. Deze waarde varieert dus op individueel niveau en ook doorheen de tijd bij een individu omdat aangeleerde eigenschappen kunnen toe- of afnemen.

Er zijn maar twee mogelijkheden, ofwel onderschrijf je de intrinsieke gelijkwaardigheid der mensen, ofwel doe je dat niet. En gelijkwaardigheid houdt in bijvoorbeeld gelijkheid voor de wet. Zit dus niet te zeveren over "voor een bakker is een hongerige klant meer waard dan een klant die al gegeten heeft" want dat is dik naast de kwestie.

met gelijkwaardigheid wordt bedoeld, dat elke mens het recht heeft op dezelfde ontplooiingskansen en niet omwille van zijn afkomst om achtergrond het slachtoffer mag worden van discriminatie. Dat Ronaldo meer waard is voor Real Madrid dan Jefke Kandang is duidelijk, maar daar gaat het niet over. Ik heb het over de gelijkwaardigheid voor de staat, de gemeenschap, elke mens heeft dus het recht om degelijk onderwijs te genieten aangepast aan zijn mogeklijkheden. Het kan dus niet dat mensen omwille van allerhande voorwendsels in hun onwikkelingsvrijheid beknot worden gewoon omwille van hun "zijn".

Ik heb nooit beweerd dat de ongelijkheid in waarde en in waardigheid een vrijbrief is voor het invoeren van discriminaties BINNEN een volk.
Daarom ondermeer dat ik de liberale visie op "gelijke kansen" verwerp, men heeft rechten afgekondigd zonder de middelen om deze in te vullen. Daardoor worden zware onrechtvaardigheden toegelaten.

Zoek anders eens op wat de leuze "égalité" betekende voor de Franse revolutionairen, het gaat om het verschil tussen de Ancien Régime samenleving en de moderne samenleving. Wanneer ik zeg dat alle mensen gelijk zijn (dus op gelijke voet behandeld dienen te worden) omwille van het feit dat er geen argumenten zijn om ze als ongelijk te beschouwen dan doe ik dat op basis van een zeer eenvoudige redenatie:

We weten het niet, dus hebben we niet het recht om mensen doelbewust te laten lijden en te discrimineren, te laten afzien...
Omgekeerd daat die redenering niet op...

Doordat mensen verschillen in eigenschappen zijn ze niet allen even geschikt voor functies en rollen. Een volk is organisch samengesteld. Niet iedereen kan de hart- of de hersenfunctie vervullen.

Ik zeg dat niet alle mensen gelijk zijn (niet alle mensen zijn "hetzelfde of hebben dezelfde kenmerken")dan is dat geen waardeoordeel.
Ik zal dus door iemand te omschrijven als "verschillend" geen beperkingen opleggen aan de ontplooiing van zijn individuele zijnsgrond.
Wanneer ik echter zeg dat ze niet gelijkwaardig zijn dan doe ik dat dus wel.

Nu kan je die "gelijkwaardigheid" natuurlijk op twee manieren lezen:

a) Mensen hebben dezelfde "waarde"
b) Mensen hebben dezelfde "waardigheid"

Alle mensen hebben volgens mij dezelfde waarde.
Ze zijn evenveel waard! Doodgewoon omdat het omschrijven van iemand als zijnde "iemand die minder waard is" een waardeoordeel vellen is dat directe consequenties zal hebben voor de ontplooiing van zijn individuele zijnsgrond. Je zal iemand dus onderdrukken en marginaliseren omwille van bepaalde eigenschappen die volstrekt arbitrair zijn. NIEMAND bezit namelijk het "goddelijke" recht om iemand anders af te doen als "zijnde minder waard".

Zoals hoger gesteld: FOUT! Dit is een ontkenning van een biologisch wetenschappelijk gegeven uit ideologische, morele overwegingen.
Het is niet omdat e iets wenst, dat het ook zo is.

Een ander punt is dus de "waardigheid"...
Die waardigheid hangt vast met het principe "vrijheid"...

Iemand die zijn eigen zijnsgrond kan ontlooiien zonder daarbij anderen hun vrijheid te belemmeren bezit "waardigheid"...
Iemand die dat niet doet en dus zijn eigen zijnsgrond niet kan objectiveren en/of de vrijheid van anderen aan het belemmeren is bezit minder "waardigheid"...

Dus "waarde" staat los van de tijd-ruimtelijke setting en "waardigheid" niet...

Waardigheid is inderdaad een moreel gegeven. Het gaat inderdaad om waarden die mijns inziens centraal MOETEN staan in een volksgemeenschap: soberheid, offerbereidheid, algemeen belang boven eigenbelang verkiezen,... Zeker dit laatste is ideologisch tegengesteld aan het liberale denken.

Hitler is niet "minderwaardig" als mens aan Moeder Theresa. Maar hij bezit wel minder "waardigheid"...

Hitler bezit dus niet de "waardigheid" van het mens-zijn...
Moeder Theresa bezit de "waardigheid" van het mens-zijn...

Wat een onzin.
Dutroux is per definitie minderwaardig aan Jan met de pet. Jij spreekt jezelf tegen. Wie minderwaardig is, bezit een mindere waardigheid dan diegene waarmee men vergelijkt.

Waarde en (on)gelijkheid zijn vaststaande feiten. Waardigheid daarentegen is inderdaad een moreel oordeel, gebaseerd op waarden die volgens mij algemeen geldend zouden moeten zijn.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Guderian

Waardigheid is inderdaad een moreel gegeven. Het gaat inderdaad om waarden die mijns inziens centraal MOETEN staan in een volksgemeenschap: soberheid, offerbereidheid, algemeen belang boven eigenbelang verkiezen,... Zeker dit laatste is ideologisch tegengesteld aan het liberale denken.

Inderdaad.
De eigen-volk-eerst-partij zou er dan ook goed aan doen om hun vlaamse kruideniersbelangen aan het belgische belang ondergeschikt te laten zijn.
Het zou een mooi staaltje van offerbereidheid voor het algemeen belang zijn.