De dekolonisatie: een historische vergissing?

[Rogier]

Men kan alleen maar vaststellen wat er is. Het leven in Europa was pakweg 200 jaar geleden, kort, wreed en genadeloos. Toch had zich een rechsysteem ontwikkeld en was er een systeem waardoor kennis behouden bleef en verder gegeven werd. Vandaag stelt men vast dat Africa een groot tekort heeft aan degelijke bestuurders. Het feit dat een ziekte als Aids zich zo gemakkelijk en zo massaal kan verspreiden geeft ook aan dat er in de levenshouding iets grondig verkeerd loopt. Europa kende ook dit soort plagen maar niet op dergelijke schaal afgezien van de pest. Dat dit met al onze kennis nu nog kan, onbegrijpelijk. Een aantal zaken die hier gezegt zijn, zijn ongetwijfeld juit maar ze lossen niets op.

mvg. Rogier

[Rogier]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Vanmorgen op Radio I gehoord: Afrika, met al zijn rijkdommen, wordt nog altijd leeggeplunderd door het buitenland. Ook een Belgisch zakenman- met naam genoemd maar ik onthield hem niet- staat erom bekend. Pierre Chevalier, VLD, werkt voor deze zakenman. Chevalier werkt echter ook voor buitenlandse zaken.

Men bedoeld dat men niet genoeg betaalt. De afrikanen kunnen met hun grondstoffen zelf niet veel doen bij gebrek aan een verwerkende industrie. Hoe kan men dan iets plunderen dat ter plaatse waardeloos in de grond steekt. Hetzelfde geld voor de aardolie. Men wist niet eens dat het in de ondergrond aanwezig was. Men woonde daar toevallig en had geluk en met eem minimum aan inspanning kon men er rijk mee worden. Dat was toch wat anders dan de mijnwerkers in de mijnschachten van England. Voorstel voer een jaar niets in uit Africa, dus geen plundering mogelijk, zou het helpen.

mvg. Rogier

[Stefanie]

Uiteraard bedoelt men dat men niet genoeg betaalt voor dat metaal en voor die diamanten. Wat zouden ze anders bedoelen, dan? België voert toch ook veel uit naar het buitenland? Denk maar aan die reclamaties in '99 toen de Belgische boeren niet meer mochten uitvoeren. En dit jaar is het Bush met zijn 30 % tax op Europees staal.

[Pelgrim]

Vrije markt is oorlog.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Rogier

Men bedoeld dat men niet genoeg betaalt. De afrikanen kunnen met hun grondstoffen zelf niet veel doen bij gebrek aan een verwerkende industrie. Hoe kan men dan iets plunderen dat ter plaatse waardeloos in de grond steekt. Hetzelfde geld voor de aardolie. Men wist niet eens dat het in de ondergrond aanwezig was. Men woonde daar toevallig en had geluk en met eem minimum aan inspanning kon men er rijk mee worden. Dat was toch wat anders dan de mijnwerkers in de mijnschachten van England. Voorstel voer een jaar niets in uit Africa, dus geen plundering mogelijk, zou het helpen.

mvg. Rogier

Niet voldoende betalen voor andermans eigendom is ook plundering en nog van het ergste, want georganiseerde, soort MET hulp van buitenlandse (ook Belgische!) regeringen, al was het dan maar omdat ze hun ogen toeknijpen bij de ene kant ervan en ze wijdopen sperren (samen met hun eigen pollekens) voor de andere.

De Belgische regering had, bijvoorbeeld, beter meegewerkt aan het in werking stellen van grondstoffenverwerkende bedrijven ter plaatse inplaats van er nutteloze ziekenhuisboxen te helpen installeren. "Ontwikkelingssamenwerking" moest dat heten. En welbepaalde Belgische bedrijven mochten en mogen zich daarmee bezig houden. Zo ook weer FN Herstal dat samenwerkt met Louis Michel (of is het andersom?) om in een ander land in burgeroorlog de "democratie" te helpen verwezenlijken door middel van Belgische wapens. Via "winstoogmerk" wordt er nogal wat met de mantel der ontwikkelingssamenwerking bedekt. Ook, en zelfs vooral, door degenen die zich super-democraten noemen.

[Moi]

Ondertussen zijn we al in de meerderheid

[Kotsmos]

Ach
Wat houdt u ook tegen? Belletje naar Ryanair, muggemelk en een zonnepet, ga ervoor!

[Moi]

Zin om het vanvoor te zetten!

[Rogier]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Niet voldoende betalen voor andermans eigendom is ook plundering en nog van het ergste,

De waarde van een goed is wat de gek er voor geven wil.
Achteraf klagen dat men veel meer zou kunnen krijgen kan iedereen. Dit laatste geld ook voor onze producten, ook wij moeten trachten onze zaken verkocht te krijgen. Men heeft in de handel altijd af te rekenen met aanbeiders die trachten hun goederen te slijten aan lagere prijzen. Het zou gemakkelijk zijn indien iedereen de prijs kon krijgen die hem het beste uitkomt. Alleen met een monopolie kan dat.

want georganiseerde, soort MET hulp van buitenlandse (ook Belgische!) regeringen,

Omdat bedrijven het niet alleen aankunnen wordt er inderdaad gezamelijk de hulp van de overheid ingeroepen. Daar is toch niet ongewoon. In Belgie gebruiken we toch ook gemeenschappelijke diensten. Waarom zou men dat in het buitenland niet doen.

al was het dan maar omdat ze hun ogen toeknijpen bij de ene kant ervan en ze wijdopen sperren (samen met hun eigen pollekens) voor de andere.

Ik begrijp wel wat je bedoelt maar dat is een algemeen spel. Indertijd draaide men de oliekraan ook toe en er zijn ook onderlinge afspraken over grondstoffen.

De Belgische regering had, bijvoorbeeld, beter meegewerkt aan het in werking stellen van grondstoffenverwerkende bedrijven ter plaatse inplaats van er nutteloze ziekenhuisboxen te helpen installeren. "Ontwikkelingssamenwerking" moest dat heten.

Natuurlijk, men heeft wel iets gedaan maar toen dachten de nieuwe bestuurders dat men het minstens even goed kon en heeft men de boel in handen gespeelt van inlandse managers. Dat is toen niet al te best gelukt. De westerse ondernemers vrezen dat deze geschiedenis zich zal herhalen.

En welbepaalde Belgische bedrijven mochten en mogen zich daarmee bezig houden. Zo ook weer FN Herstal dat samenwerkt met Louis Michel (of is het andersom?) om in een ander land in burgeroorlog de "democratie" te helpen verwezenlijken door middel van Belgische wapens. Via "winstoogmerk" wordt er nogal wat met de mantel der ontwikkelingssamenwerking bedekt. Ook, en zelfs vooral, door degenen die zich super-democraten noemen.

Dat toont maar aan dat er een verschil is tussen dat wat men de bevolking wil voorhouden en dat wat belangrijk is voor de economie. Met andere woorden schijnheiligheid.

mvg. Rogier

[Dimitri]

Vanuit de westerse landen is het altijd de elite geweest die de volkeren in de huidige ontwikkelingslanden heeft onderdrukt. Maar de meer democratische regeringen van de 20e eeuw hebben te laat erkend dat die volkeren onderdrukt werden of ze hebben het niet willen veranderen. Een werelddeel als Afrika, dat pas eind 19e eeuw werd gekoloniseerd, is gewoon ordinair leeggeplunderd, terwijl de eerste democratische krachten zich al begonnen te ontwikkelen. Net te laat, want anders was het misschien nog voorkomen en was Afrika nu nog een ongeschonden continent waar de oorspronkelijke culturele en maatschappelijke systemen intact bleven. Het mocht niet zo zijn.

Ook Nederland heeft de koloniën eeuwenlang alleen gebruikt voor de eigen economie, zonder iets terug te geven. Pas eind 19e eeuw ontstond in Nederland de gedachte van een 'Eereschuld' aan de mensen in Nederlands-Indië en werd begin 20e eeuw bijv. onderwijs voor Indiërs toegankelijk. Dit zorgde natuurlijk voor kennismaking met vrijheidsstrijders als Willem van Oranje en ideologieën als het communisme, waardoor die nieuwe Indische elite meteen eisen begon te stellen. Nederland kon zijn gezag dus alleen handhaven met de eigen elite en toen de Japanners die mensen in WO II interneerden, was het gauw afgelopen met de Nederlandse pret. Zelfs een radiotoespraak van koningin Wilhelmina waarin de 'overzeesche gebiedsdelen' autonomie werd beloofd, mocht niet meer baten. De politionele acties na de oorlog had Nederland zowat gewonnen, maar ze werden geblokkeerd door de VN en Amerika, dat dreigde de Marshallhulp in te trekken.

De beloofde autonomie kregen Suriname en de Nederlandse Antillen wel, uiteindelijk in 1954 vastgelegd in het Statuut van het Koninkrijk, waarmee het Koninkrijk in feite een confederale staat werd. Indonesische milities zorgden ervoor dat Nederlands-Nieuw-Guinea nauwelijks kon worden ontwikkeld en uiteindelijk in 1962 onder Amerikaanse druk via de VN moest worden afgestaan aan Indonesië.

Suriname werd door hele andere redenen onafhankelijk. In Suriname, een multi-etnisch land, woedde een machtsstrijd tussen de zwarte Creolen (nakomelingen van Afrikaanse slaven) en de Hindoestanen (nakomelingen van contractarbeiders die na de afschaffing van de slavernij naar Suriname waren gehaald), met een kleinere groep Javanen als derde etnische zuil. Blanken en Indianen vormden kleinere groepen.
De Creoolse elite had als eerste een machtsbasis opgebouwd en probeerde die vast te houden. De Nederlanders lieten echter ook steeds meer Hindoestanen tot het ambtenarenapparaat toe en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Daarom begonnen steeds meer Creolen te pleiten voor onafhankelijkheid om zo hun macht te behouden. Toen begin jaren 70 na verkiezingen een vrnl. Hindoestaanse meerderheid verslagen werd door de vrnl. Creoolse oppositie, werd door de nieuwe regering meteen de eis van onafhankelijkheid op tafel gelegd. En wat een geluk, in Nederland was toevallig het meest linkse kabinet uit de geschiedenis aangetreden onder leiding van Joop den Uyl (PvdA). Die regering was natuurlijk principieel tegen koloniën, zeker nadat het leger in 1969 op de Antillen had moeten ingrijpen bij arbeidersrellen, en de Surinamers waren blijkbaar ook voor onafhankelijkheid (vooral de bevolking niets vragen), dus Suriname moest en zou met alle geweld in 1975 onafhankelijk worden. Veel Surinamers wachtten dat onheil niet af en verlieten massaal het land: tussen 1973 en 1980 emigreerde eenderde van de Surinaamse bevolking naar Nederland.

De Antillen hadden eigenlijk meteen moeten volgen, maar waren eigenlijk niet groot genoeg voor onafhankelijkheid. Toen in Suriname in 1982 een staatsgreep werd gepleegd kregen de politici eindelijk door wat een blunder ze hadden begaan door zo vroeg afstand te doen van Suriname en werd langzaamaan afstand gedaan van de onafhankelijkheidsgedachte. Voortaan werd de bevolking in referenda gevraagd naar haar mening. Dit is een van de redenen dat de Antillen nog steeds bij Nederland horen. Helaas bemoeit Nederland zich nauwelijks met de situatie daar en worden er alleen zakken geld naartoe gestuurd zonder precies te weten wat er mee gebeurd. Er zijn veel Antilliaanse burgers (niet de politici natuurlijk!) die liever een provincie van Nederland willen worden, o.a. omdat ze de eigen politieke elite niet vertrouwen en de bevolking veel voordeel kan hebben bij Nederlandse voorzieningen (subsidies, uitkeringen).

Uit het bovenstaande verhaal komt als het goed is naar voren dat dekolonisatie vaak veel te snel en te onzorgvuldig ging. Veel landen betalen daar nog steeds de rekening van, hoewel de Antillen ook niet veel welvarender zijn geworden. Maar dekolonisatie is natuurlijk geen oplossing. Ze kunnen het zelf niet, dus laten wij ze maar weer gaan uitbuiten? Alleen als de burgers het zelf willen - zoals de Antillianen misschien, maar ook als de Surinamers het zouden willen - kan er gesproken worden over een hechtere relatie met het voormalige moederland, maar gedwongen herkolonisatie lijkt me niet mogelijk en ook niet wenselijk.

[Otto]

Dimitri gezien jouw uitstekende bijdragen hier, kan ik je dit forum aanbevelen. Ik heet op dat forum youri karpov omdat ik daar als otto niet meer in kan loggen.
http://forum.bnn.nl/viewforum.php?f=16