Stakingen in 2023

[Patrick M]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Sorry,

Maar jullie hadden de 36 uren week.
Alle uren die meer gepresteerd werden, werden gecompenseerd.

Jullie kregen zelfs compensatie voor de maanden die jullie ziek waren.

13 bijkomende krediet dagen per jaar die je als verlof kon opnemen.
Hoor ik daar het groene monstertje te voorschijn komen?

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door Patrick M

Dik betaalde job en een héél goed pensioen.
Ben u een beetje jaloers?

Nee, waarom zou ik?
Een goedbetaalde job bij de NMBS was leeg zakken rechtzetten en / of aan een gat gaan staan waar niets uitkomt.

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door Patrick M

10/03/2023:
Staking bij het spoor en de lijn.
Klinkt als muziek in mijn oren.
Als ik dan ene BBQ doe is dat dan een winter BBQ of een aankomende lente BBQ?
1 groot voordeel: de pinten blijven vanzelf koud.

Ik hoop dat het die dag 40° C is.

[Patrick M]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Ik hoop dat het die dag 40° C is.

Oei, dan moet ik nog ergens ne frigobox gaan zoeken.
Koelelementen heb ik.
Is er hier iemand die ne frigobox eventjes kan missen?

[Patrick M]

Naar dat er het uitziet met het weer heb ik gene frigobox nodig.
Het bier blijft koud als ik het gewoon buiten neerzet.
Ik verheug mij er al op.

[Patrick M]

Effekens naar huis gekomen om nog wat saucissen te halen voor op de BBQ.
Ik amuseer me rot, het is een hele fijne dag.
Ik hoop dat jullie je ook amuseren?

[Vlad]

Vandaag alleen maar lachende mensen tegen gekomen op het werk.

[N-Vb]

De openbare diensten staan onder druk van besparingen en gebrek aan investeringen. Daarom organiseren de vakbonden een actieweek, met op vrijdag een staking in het openbaar vervoer.
De socialistische vakbond ABVV noemt de openbare diensten de eerste en voornaamste factor van koopkracht voor de burger. Onderwijs, openbaar vervoer, afvalophaling, kinderopvang, gemeentelijke diensten … ze zijn als het ware een vermogen voor wie zelf geen vermogen heeft. Een mechanisme van herverdeling van rijkdom en van de strijd tegen armoede en ongelijkheden.
De christelijke vakbond ACV Openbare Diensten schuift 3 eisen naar voren. Ze stelt dat de hoge werkdruk ziek maakt en wil meer investeringen in personeel. Daarnaast wil de vakbond een eerlijk pensioen voor wie bij de overheid werkt. De pensioenen zijn de laatste jaren hervormd, waardoor ambtenaren drie jaar langer moeten werken en het pensioenbedrag 13 procent lager ligt. Ten derde wil ACV Openbare Diensten sterk sociaal overleg in de sector.
Op woensdag 8 maart nemen de werknemers van de openbare diensten deel aan de acties in het kader van de internationale vrouwendag. Op vrijdag 10 maart is er een grote staking bij De Lijn en de NMBS.

En maar beloven, beloven, beloven en hun leden aan het lijntje houden en een rad voor hun ogen draaien.



In het onderwijs richten de vakbonden zich vooral op informeren. Ze organiseren vergaderingen van één uur, waarin het personeel in discussie zal gaan over de onderwijskwaliteit, het lerarentekort en de hervorming van het statuut van het onderwijspersoneel. Verwijzend naar de zogenaamde ‘commissie van wijzen’ die de dalende onderwijskwaliteit een halt moet toeroepen, zegt secretaris-generaal Koen Van Kerkhoven van de Christelijke Onderwijscentrale COC: “Voor ons zijn de onderwijspersoneelsleden de échte wijzen.”
De onderwijsvakbonden sluiten zich aan bij de actieweek in de openbare diensten. "We starten deze week een zeer brede campagne op alle niveaus. We willen de stem van de experts in de leraarskamers horen, welke problemen en oplossingen zien zij", zegt Koen Van Kerkhoven van de christelijke onderwijsbond COC-ACV. "Ze hebben de indruk dat er in Brussel te weinig naar hen geluisterd wordt."
Discussies over eindtermen, dalende leerprestaties, te zware planlast, zorgen over het personeelsstatuut, het lerarentekort... Het onderwijs kampt met grote uitdagingen. Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) zegt dat hij werkt aan oplossingen en heeft onder meer een commissie van wijzen aangesteld. Maar de onderwijsbonden nemen nu zelf het heft in handen en sluiten zich aan bij de week van de openbare diensten.
"De onderwijsvakbonden starten samen een zeer brede informatiecampagne, zeer breed, dat wil zeggen dat we op alle niveaus gaan informeren en consulteren. In het kleuteronderwijs, het lager, het secundair, het hoger, het deeltijds kunstonderwijs, de centra voor basiseducatie, de clb's, volwassenenonderwijs. We gaan naar de echte wijzen en experts in de scholen, we willen hun stem horen, de uitdagingen waar ze voor staan, de oplossingen waaraan ze denken. We willen hen ook confronteren met de beleidsvoorstellen die er al liggen."
De uitdagingen die er voor onderwijspersoneel liggen en die nog op hen afkomen, zijn niet min, zeggen de vakbonden. "We willen weten wat er vandaag in die scholen leeft, wat de echte problemen zijn. Bijvoorbeeld juridisering, planlast, begrenzing van kerntaken. Dat kunnen ook vragen rond infrastructuur zijn, de noden van de digitale evolutie waar ook middelen nodig zijn om mensen op te leiden. Ook de arbeidsomstandigheden, de jaaropdracht bijvoorbeeld, is dat een goede manier om jobs aantrekkelijker te maken?"

Volgens Neutr-On ligt het juist aan de traditionele vakbonden dat de onderwijskwaliteit zo slecht is. Het Waalse onderwijs is het slechtste van heel Europa. Het Vlaams Onderwijs is nog nooit zo slecht geweest.
Slechte kwaliteit van het onderwijs staat gelijk aan slechte werkomstandigheden.
Waarmee zijn de onderwijsvakbonden de afgelopen decennia bezig geweest? Hoe is het zover kunnen komen dat het onderwijs zo slecht is?
Antwoord: De onderwijsvakbondsleiders zijn alleen met hun eigenbelangen bezig, politieke benoemingen, nepotisme,.. en de daarmee gepaard gaande onbekwaamheid van directeurs en inspecteurs hebben geleid tot de huidige slechte resultaten. Lees onze artikels in de vorige nieuwsbrieven er maar op na.
De oplossing = Neutr-On, de kracht van verandering…van vakbond.

De traditionele vakbonden hebben zich nooit bekommerd om de onderwijskwaliteit en de arbeidsomstandigheden van de leerkrachten. Hun affichecampagne, zie hieronder, is dan ook belachelijk!


https://forum.politics.be/attachment...1&d=1678568017

[Henri1]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Sorry,

Maar jullie hadden de 36 uren week.
Alle uren die meer gepresteerd werden, werden gecompenseerd.

Jullie kregen zelfs compensatie voor de maanden die jullie ziek waren.

Wil je terug naar de 19de Eeuw?

[Patrick M]

Het was een hele leuke stakingsdag.
Veel collega's gezien, een stukje BBQ, een pintje gedronken en heel veel gelachen.
Voor herhaling vatbaar, ik kan niet wachten.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Patrick M

Heeft er al iemand een weet van stakingen in 2023?
Kwestie van mij voor te bereiden.

Je kan beter vragen waar, wanneer en door wie er NIET wordt gestaakt.

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door Patrick M

Heeft er al iemand een weet van stakingen in 2023?
Kwestie van mij voor te bereiden.

Wijlen Michel Verschueren (Mister Michel) had daar een bondige mening over: stakers zijn luiaards.

[Patrick M]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Wijlen Michel Verschueren (Mister Michel) had daar een bondige mening over: stakers zijn luiaards.

Iedereen heeft recht op zijn of haar mening.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Wil je terug naar de 19de Eeuw?

Jij verwart systematisch dat men in de 19de eeuw nog zoveel rijkdom niet had, maar die enorm aan het toenemen was, met het idee dat de socialisten nadien gedaan hebben of de algemeen toegenomen rijkdom het werk was van sociale maatregelen.

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Jij verwart systematisch dat men in de 19de eeuw nog zoveel rijkdom niet had, maar die enorm aan het toenemen was, met het idee dat de socialisten nadien gedaan hebben of de algemeen toegenomen rijkdom het werk was van sociale maatregelen.

quod non.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Wijlen Michel Verschueren (Mister Michel) had daar een bondige mening over: stakers zijn luiaards.

Dat is dan ook de sossen-toepassing van stakingen. Stakingen door sukkelaars die miserie hebben.

Goeie stakingen zijn die waarbij succesvolle werknemers in een succesvol bedrijf hun werkgever kunnen afdreigen om een groter deel van de winst in hun zak te steken. Dat is geen kwestie van luiaard zijn, maar van terechte aftroggelaar te zijn. Stakingen zijn een goeie manier van afpersen. Maar enkel maar als je je werkgever bij zijn ballen hebt door te staken, en hij genoeg jus heeft die ge eruit kunt halen.

[N-Vb]

Goed werk van de PTB in Wallonië

STAKING BIJ DELHAIZE De vakbonden kiezen al jaren voor een conflictmodel. In die omgeving kunnen radicale elementen, zoals de PVDA/PTB, goed gedijen.
Bron: Trends

De leden van socialistische vakbond ABVV waren nooit koorknapen, maar het valt op dat syndicale acties grimmiger worden. Een belangrijke verklaring voor die radicalisering is de toenemende invloed van de extreemlinkse partij PTB/PVDA in de vakbonden. Meer militanten en afgevaardigden hebben een partijkaart. Via dat entrisme willen de neocommunisten hun greep op de vakbonden en de politiek verhogen. Een analyse.

1. Sociaal conflictmodel is voedingsbodem
Een paar week geleden stelden de vakbonden op een zondagvoormiddag een stakingspiket op voor een Delhaize-supermarkt in Brussel. Het ging niet om personeelsleden van de winkel, een franchisezaak die door een zelfstandige wordt uitgebaat. Het betrof militanten die aan de slag zijn in winkels die voorlopig nog in eigen beheer van Delhaize zijn. Met de actie verzetten ze zich tegen de plannen van de directie om alle winkels in eigen beheer over te laten aan zelfstandigen.

De blokkade duurde niet lang. De politie verwijderde de stakingspost. Een bedrijventerrein afsluiten tijdens een syndicale actiedag of de toegang belemmeren van een bedrijf waar men niet werkt, is geen onderdeel van het stakingsrecht.

‘Als je een stakingspost bezoekt, heb je 90 procent kans om een PVDA’er tegen het lijf te lopen. Een vakbondsmilitant met een partijkaart van de socialisten vind je er minder snel’
EEN VAKBONDSVERTEGENWOORDIGER

Het valt op dat de acties van de vakbonden bij Delhaize grimmig verlopen. Dat bepaalde winkels meer dan een week gesloten zouden bleven, hadden weinigen verwacht. De vakbondsmilitanten van de bediendenbonden BBTK en ACV Plus staan niet bekend als hardliners.

“Let op, in de retailsector gaat het om zeer archaïsche vakbonden met een sterke Waalse vleugel”, zegt een sectorale onderhandelaar voor de werkgevers. “Dat betekent per definitie dat er veel PVDA’ers onder de leden zijn. Die stellen zich zeer radicaal op.”

Kenners van het sociaal overleg noemen België op dat domein “een Latijns land aan de Noordzee”. De vakbonden kiezen hier al jaren voor een conflictmodel om hun doelstellingen te bereiken. Daarin speelt het stakingswapen een cruciale rol. In die omgeving kunnen radicale elementen, zoals de extreemlinkse partij PVDA/PTB, goed gedijen.

“Bovendien is de retail een sector met lage marges. De vakbonden hebben die kwetsbaarheid gebruikt om in de bedrijven veel macht te verwerven. Een agressieve aanpak loont voor hen”, zegt een oudgediende van het sociaal overleg. “Dat is nu zo bij Delhaize en dat was vroeger het geval bij andere retailers, zoals Makro. Het gevolg is dat de vakbonden in de distributie controle hebben over de arbeidsorganisatie. Er zijn verhalen van winkels waar je ’s ochtends eerst een halfuur met de vakbondsafgevaardigde moet praten om af te spreken wie op welke afdeling begint. Al heb je dat ook elders. Bij De Lijn vullen de vakbonden de uurroosters in, niet het management.”

Bij de vakbonden is te horen dat afgevaardigden die een sterke band hebben met de neocommunisten van die situatie gebruikmaken om zich hard op te stellen en aan sympathie winnen bij het personeel.

2. Alomtegenwoordig bij stakingsposten
De neocommunisten van de PTB/PVDA slagen er zeer goed in het syndicale terrein bij conflicten snel te bezetten. “Als je een stakingspost bezoekt, heb je 90 procent kans om een PVDA’er tegen het lijf te lopen. Een vakbondsmilitant met een partijkaart van de socialisten vind je er minder snel”, zegt een vakbondsvertegenwoordiger.

Het gaat niet alleen om het bezetten van stakingsposten door vakbondsafgevaardigde of -secretarissen met PVDA-sympathieën. Bij de nationale staking van 13 februari 2019 brachten kaderleden van de partij een bezoek aan maar liefst 600 stakingsposten over het hele land. Ook bij vroegere sterk gemediatiseerde vakbondsacties bij Audi Vorst of de sluiting van Caterpillar in Charleroi doken leden van de partij van Raoul Hedebouw op.

Dat leidt tot een radicalisering bij de basis en vergroot de druk van de PVDA/PTB op de kaderleden van de vakbond die moeten onderhandelen met werkgevers.

De Franstalige politicoloog Pascal Delwit (ULB) noemt dat de “strategie van het entrisme”. Het is een oude communistische truc om organisaties te infiltreren en van binnenuit te radicaliseren.

RAOUL HEDEBOUW De voorzitter van de PVDA/PTB heeft ook met Vlaamse vakbondsvleugels goede contacten.
RAOUL HEDEBOUW De voorzitter van de PVDA/PTB heeft ook met Vlaamse vakbondsvleugels goede contacten. © BELGA MAG/AFP via Getty Images
3. Vakbondsmilitanten die partijlid zijn, zijn discreet
De PVDA/PTB lacht de verhalen over de stijgende invloed weg. Voorzitter Raoul Hedebouw herhaalt regelmatig dat zijn partij door haar radicale antikapitalistische houding nu eenmaal gemakkelijk vakbondsleden aanspreekt omdat de socialistische partijen er niet in slagen een beleid te voeren dat ze wensen. De in hun ogen rigide wetgeving op de loonvorming blijft bestaan. En van een algemene vermogenstaks is in België nog geen sprake.

Voor de PVDA/PTB is het niet moeilijk om de beschuldigingen van entrisme weg te lachen. De socialistische vakbond telt 1,5 miljoen leden, maar van hen is niet geweten hoeveel er een partijkaart van de neocommunisten hebben.

De vakbondsmilitanten die lid zijn van de partij van Hedebouw gaan zeer discreet te werk. Als ze opduiken op een partijcongres, zitten ze achteraan in de zaal en blijven ze uit de spotlights.

Daarnaast werken ze vooral via zogenoemde ‘basisgroepen’ en ‘bedrijfswerkingen’. Die zijn te vergelijken met de lokale afdelingen van politieke partijen op provinciaal en gemeentelijk gebied. Sommige groepen zijn per bedrijf en per sector georganiseerd.

Bij het ABVV is te horen dat de partij via die weg populair is geworden in de afdelingen van de provincie Henegouwen, in sectoren als de banken, de metaalindustrie, de non-profit en de openbare diensten, zoals de NMBS.

“Vooral bij de gewone leden en eventueel bij de vakbondsvertegenwoordiging in het bedrijf, minder bij de kaderleden en de vakbondssecretarissen”, zegt een oudgediende van de socialistische vakbond. “Ik hoor de verhalen van leden van het ABVV die door de PVDA worden aangemoedigd zich kandidaat te stellen bij de sociale verkiezingen in hun bedrijf. Maar doordringen tot de hogere kadersfuncties via de centrales is moeilijker.

“Al heb ik vroeger wel verhalen gehoord over kaderleden die discreet opleidingen volgden op het hoofdkwartier van de PVDA en de boodschap meekregen dat ze zich bij het sociaal overleg radicaler moesten opstellen. Dat kan zijn, maar ik merk dat men er op sectoraal en ondernemingsniveau nog altijd in slaagt cao’s af te sluiten.”

4. Focus op sectoren en openbare diensten
De invloed van de neocommunisten op de vakbonden zou dus zeer uiteenlopend zijn. Over het entrisme bij de spoorbonden zou echter weinig twijfel bestaan. In 2018 werd met Metisp-Protect een nieuwe spoorvakbond opgericht. Voormalige kaderleden van de Franstalige socialistische spoorbond CGSP gingen een eigen weg. De reden? De vakbond zou weinig meer zijn geworden dan een syndicaal verlengstuk van de PVDA/PTB, met als gevolg een toenemende radicalisering.

De afsplitsing kwam er nadat een brief publiek werd gemaakt die de leiding van de CGSP had gericht aan de toenmalige PVDA-voorzitter Peter Mertens, met een waarschuwing: “Wij merken al enige tijd dat uw partij tussenbeide komt bij onze délégués en syndicale instanties, wat ons werk bemoeilijkt. Ik moet ervoor zorgen dat we onafhankelijk blijven van elke politieke partij. U moet onmiddellijk maatregelen nemen tegen deze praktijken.”

Daarop volgde een antwoord van de extreemlinkse partij dat ze “de strijd van de werkende klasse op verschillende manieren steunt”. Volgens de PVDA was de oprichting van een nieuwe vakbond een zet van de directie om de vakbonden uit elkaar te spelen in de aanloop naar de eerste sociale verkiezingen bij de NMBS eind 2018. De neocommunisten triomfeerden dan ook, toen bleek dat de ACOD/CGSP de grote winnaar van de sociale verkiezingen werd met 58 procent van de stemmen en 302 van de 523 zitjes in de overlegorganen. De christelijke vakbond haalde 36 procent van de stemmen, de kleinere vakbonden 6 procent en amper 33 verkozenen.

5. Vakbonden worden militanter en belgicistischer
Op 24 juni 2016 vond de zoveelste staking plaats tegen de centrumrechtse regering-Michel. Antwerps ABVV-voorzitter Bruno Verlaeckt had tijdens een staking wegblokkades laten opwerpen. Hij werd later veroordeeld voor het kwaadwillig belemmeren van het verkeer. De PVDA schreeuwde daarna moord en brand. “Ik ben een voorstander van het stakingsrecht, maar had toen de indruk dat de socialistische vakbond de eigen troepen niet meer onder controle had”, zegt een vakbondsafgevaardigde van ACV Metea (Metaal en Textiel). “Ik herinner me dat we niet gelukkig waren met een stakingsdag zo kort voor de grote vakantie. Dat gaf een slecht beeld. De socialistische vakbond werd duidelijk aangevuurd door communistische sympathisanten.”

Een ander voorbeeld van de militantere rode vakbond: in 2020 moest voorzitter Robert Vertenueil opkrassen na een vertrouwensbreuk met zijn Waalse achterban. Vertenueil had MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez ontmoet en beiden pleitten voor een nieuw sociaal pact. Maar voor veel militanten van het ABVV is Bouchez de baarlijke duivel. Vertenueil werd vervangen door Thierry Bodson. Die haastte zich om te verklaren dat het ontslag van zijn voorganger “niets te maken heeft met een toenemende invloed van de PVDA op de vakbond”. Alleen had Vertenueil een aantal maanden eerder hard uitgehaald naar de “onverantwoorde PTB/PVDA”.

Zeker aan de top van de Waalse vleugel van de socialistische vakbond is ergernis gegroeid over de manier waarop de neocommunisten de debatten beïnvloeden tijdens vakbondscongressen. Tijdens het jongste congres van de Waalse interregionale van het ABVV/FGTB oefenden PTB-gezinde vakbondsleden druk uit om niet te beginnen over Waals regionalisme, waar het rode syndicalisme bezuiden de taalgrens nochtans zijn wortels vindt. De PVDA/PTB is een grote voorstander van herfederaliseringen en van een unitair België.

Overigens is het opletten geblazen met te beweren dat de partij van Raoul Hedebouw vooral bij de Waalse vakbondsvleugels een luisterend oor vindt. Zo blijkt dat de PVDA goede contacten onderhoudt met de syndicaten van het gevangenispersoneel in Vlaanderen, en minder in Wallonië.

6. Veel verkozenen met een vakbondsverleden
Hoeveel vakbondsmilitanten een lidkaart hebben van de neocommunisten blijft onbekend. De PTB/PVDA is daar zeer discreet over. De enige boodschap die de partij meegeeft is dat het “ledenaantal van de partij in tien jaar gestegen is van 2.000 naar 20.000 en dat dus ook het aantal vakbondsleden toeneemt.”

218 vakbondsleden stelden zich in de verkiezingen van 2019 kandidaat voor PTB/PVDA. 6 van de 12 PVDA-kamerleden hebben een vakbondsachtergrond.
Meer duidelijkheid is er over de syndicalisten op de kieslijsten van de partij. Bij de verkiezingen van 2019 (federaal, regionaal en Europees) stelden zich 218 vakbondsleden kandidaat voor de PTB/PVDA, van wie 164 afkomstig uit het ABVV. Dat is natuurlijk maar een zeer klein deel van de 1,5 miljoen leden van de rode vakbond.

We krijgen een ander beeld van de effectieve verkozenen voor de partij. Zes van de twaalf PVDA-kamerleden hebben een vakbondsachtergrond. Onder hen enkele relatief bekende figuren zoals Gaby Colebunders (ACV, ex-Ford Genk) en Maria Vindevoghel (ACV, in 2001 verwierf ze enige bekendheid als woordvoerder van de Sabena-werknemers). Voorts nog Roberto D’Amico (ABVV, Caterpillar), Greet Daems (ACOD), Nadia Moscufo (BBTK, ex-Carrefour en Aldi) en Steven De Vuyst (ACOD)

Enkelen van hen hebben hun strepen verdiend bij bekende sociale conflicten. Dat hielp om op de radar van de PVDA/PTB te komen en er politiek carrière te maken. In 2019 werden ook syndicalisten verkozen op de PS-lijsten, maar hun gewicht in de fractie is of was zeer klein. In de Kamer werd de ondertussen overleden ex-ABVV-voorzitter Marc Goblet verkozen en in het Waals Parlement Francis Gomez, de voormalige voorzitter van de Luikse rode metaalvakbond. Van die Luikse metallo’s is bekend dat ze dicht bij de PTB staan. Hilal Sor, de huidige nummer één van de Waalse metaalvakbond, is een intimus van Raoul Hedebouw.

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

Goed werk van de PTB in Wallonië

STAKING BIJ DELHAIZE De vakbonden kiezen al jaren voor een conflictmodel. In die omgeving kunnen radicale elementen, zoals de PVDA/PTB, goed gedijen.
Bron: Trends

De leden van socialistische vakbond ABVV waren nooit koorknapen, maar het valt op dat syndicale acties grimmiger worden. Een belangrijke verklaring voor die radicalisering is de toenemende invloed van de extreemlinkse partij PTB/PVDA in de vakbonden. Meer militanten en afgevaardigden hebben een partijkaart. Via dat entrisme willen de neocommunisten hun greep op de vakbonden en de politiek verhogen. Een analyse.

1. Sociaal conflictmodel is voedingsbodem
Een paar week geleden stelden de vakbonden op een zondagvoormiddag een stakingspiket op voor een Delhaize-supermarkt in Brussel. Het ging niet om personeelsleden van de winkel, een franchisezaak die door een zelfstandige wordt uitgebaat. Het betrof militanten die aan de slag zijn in winkels die voorlopig nog in eigen beheer van Delhaize zijn. Met de actie verzetten ze zich tegen de plannen van de directie om alle winkels in eigen beheer over te laten aan zelfstandigen.

De blokkade duurde niet lang. De politie verwijderde de stakingspost. Een bedrijventerrein afsluiten tijdens een syndicale actiedag of de toegang belemmeren van een bedrijf waar men niet werkt, is geen onderdeel van het stakingsrecht.

‘Als je een stakingspost bezoekt, heb je 90 procent kans om een PVDA’er tegen het lijf te lopen. Een vakbondsmilitant met een partijkaart van de socialisten vind je er minder snel’
EEN VAKBONDSVERTEGENWOORDIGER

Het valt op dat de acties van de vakbonden bij Delhaize grimmig verlopen. Dat bepaalde winkels meer dan een week gesloten zouden bleven, hadden weinigen verwacht. De vakbondsmilitanten van de bediendenbonden BBTK en ACV Plus staan niet bekend als hardliners.

“Let op, in de retailsector gaat het om zeer archaïsche vakbonden met een sterke Waalse vleugel”, zegt een sectorale onderhandelaar voor de werkgevers. “Dat betekent per definitie dat er veel PVDA’ers onder de leden zijn. Die stellen zich zeer radicaal op.”

Kenners van het sociaal overleg noemen België op dat domein “een Latijns land aan de Noordzee”. De vakbonden kiezen hier al jaren voor een conflictmodel om hun doelstellingen te bereiken. Daarin speelt het stakingswapen een cruciale rol. In die omgeving kunnen radicale elementen, zoals de extreemlinkse partij PVDA/PTB, goed gedijen.

“Bovendien is de retail een sector met lage marges. De vakbonden hebben die kwetsbaarheid gebruikt om in de bedrijven veel macht te verwerven. Een agressieve aanpak loont voor hen”, zegt een oudgediende van het sociaal overleg. “Dat is nu zo bij Delhaize en dat was vroeger het geval bij andere retailers, zoals Makro. Het gevolg is dat de vakbonden in de distributie controle hebben over de arbeidsorganisatie. Er zijn verhalen van winkels waar je ’s ochtends eerst een halfuur met de vakbondsafgevaardigde moet praten om af te spreken wie op welke afdeling begint. Al heb je dat ook elders. Bij De Lijn vullen de vakbonden de uurroosters in, niet het management.”

Bij de vakbonden is te horen dat afgevaardigden die een sterke band hebben met de neocommunisten van die situatie gebruikmaken om zich hard op te stellen en aan sympathie winnen bij het personeel.

2. Alomtegenwoordig bij stakingsposten
De neocommunisten van de PTB/PVDA slagen er zeer goed in het syndicale terrein bij conflicten snel te bezetten. “Als je een stakingspost bezoekt, heb je 90 procent kans om een PVDA’er tegen het lijf te lopen. Een vakbondsmilitant met een partijkaart van de socialisten vind je er minder snel”, zegt een vakbondsvertegenwoordiger.

Het gaat niet alleen om het bezetten van stakingsposten door vakbondsafgevaardigde of -secretarissen met PVDA-sympathieën. Bij de nationale staking van 13 februari 2019 brachten kaderleden van de partij een bezoek aan maar liefst 600 stakingsposten over het hele land. Ook bij vroegere sterk gemediatiseerde vakbondsacties bij Audi Vorst of de sluiting van Caterpillar in Charleroi doken leden van de partij van Raoul Hedebouw op.

Dat leidt tot een radicalisering bij de basis en vergroot de druk van de PVDA/PTB op de kaderleden van de vakbond die moeten onderhandelen met werkgevers.

De Franstalige politicoloog Pascal Delwit (ULB) noemt dat de “strategie van het entrisme”. Het is een oude communistische truc om organisaties te infiltreren en van binnenuit te radicaliseren.

RAOUL HEDEBOUW De voorzitter van de PVDA/PTB heeft ook met Vlaamse vakbondsvleugels goede contacten.
RAOUL HEDEBOUW De voorzitter van de PVDA/PTB heeft ook met Vlaamse vakbondsvleugels goede contacten. © BELGA MAG/AFP via Getty Images
3. Vakbondsmilitanten die partijlid zijn, zijn discreet
De PVDA/PTB lacht de verhalen over de stijgende invloed weg. Voorzitter Raoul Hedebouw herhaalt regelmatig dat zijn partij door haar radicale antikapitalistische houding nu eenmaal gemakkelijk vakbondsleden aanspreekt omdat de socialistische partijen er niet in slagen een beleid te voeren dat ze wensen. De in hun ogen rigide wetgeving op de loonvorming blijft bestaan. En van een algemene vermogenstaks is in België nog geen sprake.

Voor de PVDA/PTB is het niet moeilijk om de beschuldigingen van entrisme weg te lachen. De socialistische vakbond telt 1,5 miljoen leden, maar van hen is niet geweten hoeveel er een partijkaart van de neocommunisten hebben.

De vakbondsmilitanten die lid zijn van de partij van Hedebouw gaan zeer discreet te werk. Als ze opduiken op een partijcongres, zitten ze achteraan in de zaal en blijven ze uit de spotlights.

Daarnaast werken ze vooral via zogenoemde ‘basisgroepen’ en ‘bedrijfswerkingen’. Die zijn te vergelijken met de lokale afdelingen van politieke partijen op provinciaal en gemeentelijk gebied. Sommige groepen zijn per bedrijf en per sector georganiseerd.

Bij het ABVV is te horen dat de partij via die weg populair is geworden in de afdelingen van de provincie Henegouwen, in sectoren als de banken, de metaalindustrie, de non-profit en de openbare diensten, zoals de NMBS.

“Vooral bij de gewone leden en eventueel bij de vakbondsvertegenwoordiging in het bedrijf, minder bij de kaderleden en de vakbondssecretarissen”, zegt een oudgediende van de socialistische vakbond. “Ik hoor de verhalen van leden van het ABVV die door de PVDA worden aangemoedigd zich kandidaat te stellen bij de sociale verkiezingen in hun bedrijf. Maar doordringen tot de hogere kadersfuncties via de centrales is moeilijker.

“Al heb ik vroeger wel verhalen gehoord over kaderleden die discreet opleidingen volgden op het hoofdkwartier van de PVDA en de boodschap meekregen dat ze zich bij het sociaal overleg radicaler moesten opstellen. Dat kan zijn, maar ik merk dat men er op sectoraal en ondernemingsniveau nog altijd in slaagt cao’s af te sluiten.”

4. Focus op sectoren en openbare diensten
De invloed van de neocommunisten op de vakbonden zou dus zeer uiteenlopend zijn. Over het entrisme bij de spoorbonden zou echter weinig twijfel bestaan. In 2018 werd met Metisp-Protect een nieuwe spoorvakbond opgericht. Voormalige kaderleden van de Franstalige socialistische spoorbond CGSP gingen een eigen weg. De reden? De vakbond zou weinig meer zijn geworden dan een syndicaal verlengstuk van de PVDA/PTB, met als gevolg een toenemende radicalisering.

De afsplitsing kwam er nadat een brief publiek werd gemaakt die de leiding van de CGSP had gericht aan de toenmalige PVDA-voorzitter Peter Mertens, met een waarschuwing: “Wij merken al enige tijd dat uw partij tussenbeide komt bij onze délégués en syndicale instanties, wat ons werk bemoeilijkt. Ik moet ervoor zorgen dat we onafhankelijk blijven van elke politieke partij. U moet onmiddellijk maatregelen nemen tegen deze praktijken.”

Daarop volgde een antwoord van de extreemlinkse partij dat ze “de strijd van de werkende klasse op verschillende manieren steunt”. Volgens de PVDA was de oprichting van een nieuwe vakbond een zet van de directie om de vakbonden uit elkaar te spelen in de aanloop naar de eerste sociale verkiezingen bij de NMBS eind 2018. De neocommunisten triomfeerden dan ook, toen bleek dat de ACOD/CGSP de grote winnaar van de sociale verkiezingen werd met 58 procent van de stemmen en 302 van de 523 zitjes in de overlegorganen. De christelijke vakbond haalde 36 procent van de stemmen, de kleinere vakbonden 6 procent en amper 33 verkozenen.

5. Vakbonden worden militanter en belgicistischer
Op 24 juni 2016 vond de zoveelste staking plaats tegen de centrumrechtse regering-Michel. Antwerps ABVV-voorzitter Bruno Verlaeckt had tijdens een staking wegblokkades laten opwerpen. Hij werd later veroordeeld voor het kwaadwillig belemmeren van het verkeer. De PVDA schreeuwde daarna moord en brand. “Ik ben een voorstander van het stakingsrecht, maar had toen de indruk dat de socialistische vakbond de eigen troepen niet meer onder controle had”, zegt een vakbondsafgevaardigde van ACV Metea (Metaal en Textiel). “Ik herinner me dat we niet gelukkig waren met een stakingsdag zo kort voor de grote vakantie. Dat gaf een slecht beeld. De socialistische vakbond werd duidelijk aangevuurd door communistische sympathisanten.”

Een ander voorbeeld van de militantere rode vakbond: in 2020 moest voorzitter Robert Vertenueil opkrassen na een vertrouwensbreuk met zijn Waalse achterban. Vertenueil had MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez ontmoet en beiden pleitten voor een nieuw sociaal pact. Maar voor veel militanten van het ABVV is Bouchez de baarlijke duivel. Vertenueil werd vervangen door Thierry Bodson. Die haastte zich om te verklaren dat het ontslag van zijn voorganger “niets te maken heeft met een toenemende invloed van de PVDA op de vakbond”. Alleen had Vertenueil een aantal maanden eerder hard uitgehaald naar de “onverantwoorde PTB/PVDA”.

Zeker aan de top van de Waalse vleugel van de socialistische vakbond is ergernis gegroeid over de manier waarop de neocommunisten de debatten beïnvloeden tijdens vakbondscongressen. Tijdens het jongste congres van de Waalse interregionale van het ABVV/FGTB oefenden PTB-gezinde vakbondsleden druk uit om niet te beginnen over Waals regionalisme, waar het rode syndicalisme bezuiden de taalgrens nochtans zijn wortels vindt. De PVDA/PTB is een grote voorstander van herfederaliseringen en van een unitair België.

Overigens is het opletten geblazen met te beweren dat de partij van Raoul Hedebouw vooral bij de Waalse vakbondsvleugels een luisterend oor vindt. Zo blijkt dat de PVDA goede contacten onderhoudt met de syndicaten van het gevangenispersoneel in Vlaanderen, en minder in Wallonië.

6. Veel verkozenen met een vakbondsverleden
Hoeveel vakbondsmilitanten een lidkaart hebben van de neocommunisten blijft onbekend. De PTB/PVDA is daar zeer discreet over. De enige boodschap die de partij meegeeft is dat het “ledenaantal van de partij in tien jaar gestegen is van 2.000 naar 20.000 en dat dus ook het aantal vakbondsleden toeneemt.”

218 vakbondsleden stelden zich in de verkiezingen van 2019 kandidaat voor PTB/PVDA. 6 van de 12 PVDA-kamerleden hebben een vakbondsachtergrond.
Meer duidelijkheid is er over de syndicalisten op de kieslijsten van de partij. Bij de verkiezingen van 2019 (federaal, regionaal en Europees) stelden zich 218 vakbondsleden kandidaat voor de PTB/PVDA, van wie 164 afkomstig uit het ABVV. Dat is natuurlijk maar een zeer klein deel van de 1,5 miljoen leden van de rode vakbond.

We krijgen een ander beeld van de effectieve verkozenen voor de partij. Zes van de twaalf PVDA-kamerleden hebben een vakbondsachtergrond. Onder hen enkele relatief bekende figuren zoals Gaby Colebunders (ACV, ex-Ford Genk) en Maria Vindevoghel (ACV, in 2001 verwierf ze enige bekendheid als woordvoerder van de Sabena-werknemers). Voorts nog Roberto D’Amico (ABVV, Caterpillar), Greet Daems (ACOD), Nadia Moscufo (BBTK, ex-Carrefour en Aldi) en Steven De Vuyst (ACOD)

Enkelen van hen hebben hun strepen verdiend bij bekende sociale conflicten. Dat hielp om op de radar van de PVDA/PTB te komen en er politiek carrière te maken. In 2019 werden ook syndicalisten verkozen op de PS-lijsten, maar hun gewicht in de fractie is of was zeer klein. In de Kamer werd de ondertussen overleden ex-ABVV-voorzitter Marc Goblet verkozen en in het Waals Parlement Francis Gomez, de voormalige voorzitter van de Luikse rode metaalvakbond. Van die Luikse metallo’s is bekend dat ze dicht bij de PTB staan. Hilal Sor, de huidige nummer één van de Waalse metaalvakbond, is een intimus van Raoul Hedebouw.

Bindt u dat goed?
Zegt toch veel over u zelf hoor.

[quercus]

Vakbonden moeten verplicht worden de rechtspersoonlijkheid aan te nemen en een jaarrekening (gecontroleerd door een erkende bedrijfsrevisor) te publiceren.
Transparantie hoort ook bij hen toegepast te worden.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

We gaan de stakers het leven zuur maken, ze moeten Godverdomme werken.

De Staatsveiligheid ziet u
Hier vloekt men niet.