De Heilige Geest ... in of op?

[maddox]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

Enkel op basis van de Koran hier discussie voeren is nog veel dommer.

Discussie en koran in 1 zin, woha. Da's totaal tegen de basis van de koran in.
dat boek is voor eeuwig en onveranderlijk, de 7de eeuw tot in de eeuwigheid.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Discussie en koran in 1 zin, woha. Da's totaal tegen de basis van de koran in.
dat boek is voor eeuwig en onveranderlijk, de 7de eeuw tot in de eeuwigheid.

De Koran in de huidige vorm dateert vanop het eind 8e eeuw. De oudste teksten ( Aramees ) vanop het einde 4e eeuw.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het NT is niet erg eenduidig als er sprake is van de Heilige Geest. Geen wonder dat christenen daar niet veel van snappen. Zo lezen we dat iemand vervuld kan zijn van de HG en bij Paulus dat deze in iemand woont "als onderpand" (Rom. 8:9; 1 Kor. 6:19; 2 Kor. 1:21v.), maar het NT stelt ook dat de HG op ienand rust. Zie ook Efeze 5:18, "En bedrinkt u niet aan wijn, waarin bandeloosheid is, maar wordt vervuld met de Geest". Hier wordt het effect van een dosis HG nota bene vergeleken met een dosis wijn. De HG is dus iets dat zich in het lichaam van de christen nestelt.

De heilige geest kent velerlei vormen.

Dat idee vormde een probleem in verband met de goddelijke status van Jezus en de HG in de christelijke dogmatiek. Jezus was God en dan is het niet logisch als Hij vervult raakt van de HG en dat HG in hem woont. Daarom wordt er bij zijn doop een toneelstukje opgevoerd. God zegt tegen De Doper dat degene op wie hij de HG ziet neerdalen de messias is. En dan daalt de HG op Jezus neer in de gedaante van een duif. De HG is dus op Jezus en niet in Jezus aanwezig.

De heilige geest was al in Jezus, maar nog slechts als potentialiteit en moest zich nog ontwikkelen tot realiteit door de doop.

Ter bevestiging wordt het toneelstukje in een iets gewijzigde vorm herhaald als na de hemelvaart van Jezus de HG met Pinksteren neerdaalt op de verzamelde discipelen van Jezus (Handelingen 2). Ditmaal zijn het geen duiven die neerdalen maar het zijn vlammetjes vuur. En de discipelen gaan spontaan in vreemde talen spreken. Hier ontstaat meteen een probleem. Hoe kan een vlammetje op je hoofd je tong in beweging zetten?

Als je daar al over valt kan je de hele bijbel beter weg gooien, want het is allemaal bijgeloof en beter mijn nieuwe bijbel gaan lezen.

We laten ons niet afleiden door de vlammetjes, de HG heeft natuurlijk bezit genomen van de discipelen en deze hebben de controle over hun tong verloren. De HG zit in hun kop en babbelt er lustig op los.

zo is het...

Dat toneelstukje verdiende een aankondiging en warempel, de deskundige op dit gebied, Johannes De Doper heeft het voorspeld. In Matteus 3:11 zegt Johannes: "Ik doop u met water, opdat ge u bekeren moogt; Hij die na mij komt, is sterker dan ik, ...Hij zal u dopen met de heilige Geest en met vuur." Evenwel, na deze mooie Pinksterdag hebben de vlammetjes zich niet meer vertoond.

Omdat er niemand meer is die al die flauwekul gelooft.

Geen wonder dus dat de vroege christenen drie eeuwen en meer hebben geworsteld met het begrip Heilige Geest. Het resultaat was een compromie dat van geen kanten klopt. De joden daarentegen hebben nooit grote problemen gehad met dat begrip. Het OT stelt nergens dat de HG een persoon van God is die op de messias zal rusten. David was de messias en hij was vervuld van de HG toen hij voor de Ark des Verbonds uit danste.

De Bijbel weet ook helemaal niet wat de heilige geest is en maakt er een potje van.

De Geest is de denkende persoon, die God zelf is, en heilig voor zover deze onaantastbaar is als logica en als eeuwig en oneindig.

Nochtans heeft de heilige geest van God ook een ontwikkelingsproces en dat geschiedt middels Jezus als Gods Zoon, die zelf eigenlijk niet de Geest is, maar de Ziel als Liefde om de mensheid middels zijn kruisdood met God te verzoenen.

Dan pas wordt de heilige geest geopenbaard in mijn atoomtheorie.

1 - als denken en begrijpen wie God is.

2 - niet alleen als God, maar ook als de Zoon en ten derde als een oneindige reeks van geslachten.

3 - in harriechristus, die de heilige geest aan de mensen openbaart.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

In het O.T. is er nooit sprake van H.Geest, maar van de geest Gods. En dat is juist, men heeft daar in het christendom een entiteit van gemaakt onder Helleense invloed.

Kijk eens in de Jewish Encyclopedia - vertaling door google.

Wat de Bijbel 'Geest van JHWH' en 'Geest van Elohim' noemt, wordt in de Talmud en Midrash 'Heilige Geest' ('Rua? ha-odeh.') Nooit 'Rua? ?edoshah' genoemd, zoals Hilgenfeld in 'Ketzergesch' zegt. P 237). Hoewel de uitdrukking "Heilige Geest" voorkomt in Ps. li. 11 (LXX. ????? ?? ?????) en in Jes. LXIII. 10, 11, het had nog niet de definitieve betekenis die eraan werd gehecht in de rabbijnse literatuur: in de laatste is het equivalent aan de uitdrukking "Geest van de Heer", die werd vermeden vanwege het weerhouden van het gebruik van het Tetragrammaton ( zie, bijvoorbeeld, Targ. naar Jes.13: 13). Het is waarschijnlijk te wijten aan dit feit dat de Shekinah vaak wordt genoemd in plaats van de Heilige Geest. Van de eerste, van de Heilige Geest, wordt gezegd dat het op een persoon rust. Het verschil tussen de twee in dergelijke gevallen is nog niet vastgesteld. Het is zeker dat het Nieuwe Testament ?????? ????? heeft in die passages, ook waar het Hebreeuws en Aramees "Shekinah" hadden; want in het Grieks is er geen equivalent voor de laatste, tenzij het ???? (= "schijnsel van het licht") is, waardoor "ziw ha-shekinah" kan worden weergegeven. Vanwege de identificatie van de Heilige Geest met de Shekinah, wordt ?????? ????? veel vaker in het Nieuwe Testament genoemd dan "Rua? ha-?odesh" in de rabbijnse literatuur

Die Psalm Ii kan ik niet vinden, maar Jesaja 33 leest:"11 Het volk dacht aan lang vervlogen dagen, aan Mozes en de zijnen: `Waar is Hij nu, die eens de herder van zijn kudde uit de zee heeft gehaald; waar is Hij nu, die zijn heilige geest in diens hart heeft gelegd?".

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Kijk eens in de Jewish Encyclopedia - vertaling door google.

Wat de Bijbel 'Geest van JHWH' en 'Geest van Elohim' noemt, wordt in de Talmud en Midrash 'Heilige Geest' ('Rua? ha-odeh.') Nooit 'Rua? ?edoshah' genoemd, zoals Hilgenfeld in 'Ketzergesch' zegt. P 237). Hoewel de uitdrukking "Heilige Geest" voorkomt in Ps. li. 11 (LXX. ????? ?? ?????) en in Jes. LXIII. 10, 11, het had nog niet de definitieve betekenis die eraan werd gehecht in de rabbijnse literatuur: in de laatste is het equivalent aan de uitdrukking "Geest van de Heer", die werd vermeden vanwege het weerhouden van het gebruik van het Tetragrammaton ( zie, bijvoorbeeld, Targ. naar Jes.13: 13). Het is waarschijnlijk te wijten aan dit feit dat de Shekinah vaak wordt genoemd in plaats van de Heilige Geest. Van de eerste, van de Heilige Geest, wordt gezegd dat het op een persoon rust. Het verschil tussen de twee in dergelijke gevallen is nog niet vastgesteld. Het is zeker dat het Nieuwe Testament ?????? ????? heeft in die passages, ook waar het Hebreeuws en Aramees "Shekinah" hadden; want in het Grieks is er geen equivalent voor de laatste, tenzij het ???? (= "schijnsel van het licht") is, waardoor "ziw ha-shekinah" kan worden weergegeven. Vanwege de identificatie van de Heilige Geest met de Shekinah, wordt ?????? ????? veel vaker in het Nieuwe Testament genoemd dan "Rua? ha-?odesh" in de rabbijnse literatuur

Die Psalm Ii kan ik niet vinden, maar Jesaja 33 leest:"11 Het volk dacht aan lang vervlogen dagen, aan Mozes en de zijnen: `Waar is Hij nu, die eens de herder van zijn kudde uit de zee heeft gehaald; waar is Hij nu, die zijn heilige geest in diens hart heeft gelegd?".

Je moet hier wel verschillende zaken in 't oog houden. Uit welke eeuw slaan Talmut en Midrash? En wat staat er oorspronkelijk in het Hebreeuws in Jesaja?
Heilige Geest slaat steeds op een entiteit en dit was aan het begin van onze jaartelling niet denkbaar. Het latere rabbinisme was daar onder invloed van het Hellenisme niet zo strikt meer in. Dit is nu net wat Jezus aanklaagde.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

Je moet hier wel verschillende zaken in 't oog houden. Uit welke eeuw slaan Talmut en Midrash? En wat staat er oorspronkelijk in het Hebreeuws in Jesaja?
Heilige Geest slaat steeds op een entiteit en dit was aan het begin van onze jaartelling niet denkbaar. Het latere rabbinisme was daar onder invloed van het Hellenisme niet zo strikt meer in. Dit is nu net wat Jezus aanklaagde.

De Talmoet is in een aantal eeuwen ontstaan. De vroegste verzameling is volgens wiki geschreven in de 2e eeuw. Verder lijkt het mij uitgesloten dat de joodse commentaren op de Wet en profeten onder invloed van christelijke terminologie en dogma's zijn aangepast. Ga er dus naar gerust van uit dat de Talmoet licht kan werpen op het NT en niet andersom.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De Talmoet is in een aantal eeuwen ontstaan. De vroegste verzameling is volgens wiki geschreven in de 2e eeuw. Verder lijkt het mij uitgesloten dat de joodse commentaren op de Wet en profeten onder invloed van christelijke terminologie en dogma's zijn aangepast. Ga er dus naar gerust van uit dat de Talmoet licht kan werpen op het NT en niet andersom.

Dat is zelfs uit te sluiten. Zoals ik al aangaf zijn de Talmoed en Midrash van latere datum, meer bepaald na 120 n.C. zoals we die nu kennen. Dit is het werk geweest van het rabbinaat, de erfgenamen van de farizese strekking. Je weet wel, die waar Jezus geen fan van was. Toen bestonden de christenen nog eens niet, maar wél Helleense gnostici van etnische afkomst. Noem het voor mijn part leentje buur of nestbevuiling. Het is uit dit gnostisch gedachtegoed dat later het christendom ontstaan is. Begrippen en betekenissen kunnen door de tijd vervormen.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het NT is niet erg eenduidig als er sprake is van de Heilige Geest. Geen wonder dat christenen daar niet veel van snappen. Zo lezen we dat iemand vervuld kan zijn van de HG en bij Paulus dat deze in iemand woont "als onderpand" (Rom. 8:9; 1 Kor. 6:19; 2 Kor. 1:21v.), maar het NT stelt ook dat de HG op ienand rust. ...

Om dit wat te verhelderen heb ik gekeken naar wat de Jewish Ecyclopedia opmerkt over Holy Spirit. Om kort te gaan, wat mij relevant lijkt voor dit onderwerp vat ik hier even samen.

1. De Talmoet en het OT schrijven over de heilige geest, of de geest van God, dat deze op iemand rust, bijvoorbeeld de profeten; om iets tot stand te brengen; niet permanent. Hij rustte op de natie Israël in tijden waarin zij God gehoorzaam waren.

2. Het idee van een duifachtige vorm (van de heilige geest) komt voor in joodse geschriften.

3. De presentatie van de heilige geest in het NT verschilt van joodse opvatingen in verband met (1) de conceptie en de geboorte van de Messias door de Heilige Geest, (2) het spreken in verschillende tongen; (3) de materialistische kijk op de Heilige Geest, blijkend uit de gedachte dat het kan worden gecommuniceerd door middel van de adem; (4) de sterk ontwikkelde kijk op de persoonlijkheid van de Heilige Geest.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Om dit wat te verhelderen heb ik gekeken naar wat de Jewish Ecyclopedia opmerkt over Holy Spirit. Om kort te gaan, wat mij relevant lijkt voor dit onderwerp vat ik hier even samen.

1. De Talmoet en het OT schrijven over de heilige geest, of de geest van God, dat deze op iemand rust, bijvoorbeeld de profeten; om iets tot stand te brengen; niet permanent. Hij rustte op de natie Israël in tijden waarin zij God gehoorzaam waren.

De Torah spreekt over de geest Gods en niet over de H.Geest. De eerste " aanpassingen zijn er al opgetreden in de Septuagint.

2. Het idee van een duifachtige vorm (van de heilige geest) komt voor in joodse geschriften.

De duif is het symbool voor de godin Asjima en hebben de vluchtelingen uit het noordelijk deel van Palestina meegebracht die zich gevestigd hadden in Judea bij de inval van de Assyriërs. De geest Gods is daarom vrouwelijk.

3. De presentatie van de heilige geest in het NT verschilt van joodse opvatingen in verband met (1) de conceptie en de geboorte van de Messias door de Heilige Geest, (2) het spreken in verschillende tongen; (3) de materialistische kijk op de Heilige Geest, blijkend uit de gedachte dat het kan worden gecommuniceerd door middel van de adem; (4) de sterk ontwikkelde kijk op de persoonlijkheid van de Heilige Geest.

Dit is ook afhankelijk of je de christelijke versie of de joodse versie aanhangt. Bij de joodse ( originele ) versie werd bedoeld dat JHWH in zijn Goddelijke wijsheid, Maria zwanger van Jozef liet worden. De christelijke versie maakt er van dat door de H.Geest Maria zwanger is geworden.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het NT is niet erg eenduidig als er sprake is van de Heilige Geest. Geen wonder dat christenen daar niet veel van snappen. Zo lezen we dat iemand vervuld kan zijn van de HG en bij Paulus dat deze in iemand woont "als onderpand" (Rom. 8:9; 1 Kor. 6:19; 2 Kor. 1:21v.), maar het NT stelt ook dat de HG op ienand rust. Zie ook Efeze 5:18, "En bedrinkt u niet aan wijn, waarin bandeloosheid is, maar wordt vervuld met de Geest". Hier wordt het effect van een dosis HG nota bene vergeleken met een dosis wijn. De HG is dus iets dat zich in het lichaam van de christen nestelt.

Dat idee vormde een probleem in verband met de goddelijke status van Jezus en de HG in de christelijke dogmatiek. Jezus was God en dan is het niet logisch als Hij vervult raakt van de HG en dat HG in hem woont. Daarom wordt er bij zijn doop een toneelstukje opgevoerd. God zegt tegen De Doper dat degene op wie hij de HG ziet neerdalen de messias is. En dan daalt de HG op Jezus neer in de gedaante van een duif. De HG is dus op Jezus en niet in Jezus aanwezig.

Ter bevestiging wordt het toneelstukje in een iets gewijzigde vorm herhaald als na de hemelvaart van Jezus de HG met Pinksteren neerdaalt op de verzamelde discipelen van Jezus (Handelingen 2). Ditmaal zijn het geen duiven die neerdalen maar het zijn vlammetjes vuur. En de discipelen gaan spontaan in vreemde talen spreken. Hier ontstaat meteen een probleem. Hoe kan een vlammetje op je hoofd je tong in beweging zetten? We laten ons niet afleiden door de vlammetjes, de HG heeft natuurlijk bezit genomen van de discipelen en deze hebben de controle over hun tong verloren. De HG zit in hun kop en babbelt er lustig op los.

Dat toneelstukje verdiende een aankondiging en warempel, de deskundige op dit gebied, Johannes De Doper heeft het voorspeld. In Matteus 3:11 zegt Johannes: "Ik doop u met water, opdat ge u bekeren moogt; Hij die na mij komt, is sterker dan ik, ...Hij zal u dopen met de heilige Geest en met vuur." Evenwel, na deze mooie Pinksterdag hebben de vlammetjes zich niet meer vertoond.

Geen wonder dus dat de vroege christenen drie eeuwen en meer hebben geworsteld met het begrip Heilige Geest. Het resultaat was een compromie dat van geen kanten klopt. De joden daarentegen hebben nooit grote problemen gehad met dat begrip. Het OT stelt nergens dat de HG een persoon van God is die op de messias zal rusten. David was de messias en hij was vervuld van de HG toen hij voor de Ark des Verbonds uit danste.

Ach wat heerlijk toch om eindeloos in die oude Bijbel te kunnen lezen waarin alles nog zo goed wordt bewezen en in mijn atoomtheorie natuurlijk niet......

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Om dit wat te verhelderen heb ik gekeken naar wat de Jewish Ecyclopedia opmerkt over Holy Spirit. Om kort te gaan, wat mij relevant lijkt voor dit onderwerp vat ik hier even samen.

1. De Talmoet en het OT schrijven over de heilige geest, of de geest van God, dat deze op iemand rust, bijvoorbeeld de profeten; om iets tot stand te brengen; niet permanent. Hij rustte op de natie Israël in tijden waarin zij God gehoorzaam waren.

2. Het idee van een duifachtige vorm (van de heilige geest) komt voor in joodse geschriften.

3. De presentatie van de heilige geest in het NT verschilt van joodse opvatingen in verband met (1) de conceptie en de geboorte van de Messias door de Heilige Geest, (2) het spreken in verschillende tongen; (3) de materialistische kijk op de Heilige Geest, blijkend uit de gedachte dat het kan worden gecommuniceerd door middel van de adem; (4) de sterk ontwikkelde kijk op de persoonlijkheid van de Heilige Geest.

Vervolg.
Uit de punten 1 en 2 blijkt dat de beschrijving van de doop van Jezus in de evangelies mbt de duif die op Jezus neerdaalt (rust) overeenkomt met hoe joden spraken over de heilige geest en gedeeltelijk met de beschrijving van de uitstoring van de heilige geest met Pinksteren (de duif). Maar dat is niet alles.

De Jewish Encyclopedia vermeldt ook dat joden uit die tijd vermeden om de woorden "geest van JHWH" of Adonai en heilige geest uit te spreken. Men gebruikte het woord Shekinah in de plaats van heilige geest. 'Dat woord heeft in het Grieks geen equivalent; mogelijk de reden waarom het niet voorkomt in het NT en waarom in het NT de uitdrukking heilige geest (pneuma agion) wordt gebruikt.'

De Talmoet stelt dat Shekinah op of in de eerste tempel verblijft, niet in de tweede. De Heer woont (permanent) in de tempel. Het is nmm een reuze denkstap als christenen vervolgens gaan geloven dat de heilige geest pernanent in hen woont. (wordt vervolgd)

[Piero]

De duif die op Jezus neerdaalde bij zijn doop door Johannes wordt gezien als symbool van Gods geest. Christenen zien dit als vervulling van een profetie van Jesaja:

(wb) Jes. 11. DE MESSIAS
1 Een twijg ontspruit aan de stronk van Isaï, een telg ontbloeit aan zijn wortel. 2 De geest van Jahwe rust op hem, een geest van wijsheid en inzicht, een geest van beleid en sterkte, een geest van kennis en ontzag voor Jahwe.

Vanaf dat moment zijn er dus twee personen van God op aatde verenigd: De Zoon en de HG. Is God de Vader eenzaam en alleen in de hemel achter gebleven?

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De duif die op Jezus neerdaalde bij zijn doop door Johannes wordt gezien als symbool van Gods geest. Christenen zien dit als vervulling van een profetie van Jesaja:

(wb) Jes. 11. DE MESSIAS
1 Een twijg ontspruit aan de stronk van Isaï, een telg ontbloeit aan zijn wortel. 2 De geest van Jahwe rust op hem, een geest van wijsheid en inzicht, een geest van beleid en sterkte, een geest van kennis en ontzag voor Jahwe.

Vanaf dat moment zijn er dus twee personen van God op aatde verenigd: De Zoon en de HG. Is God de Vader eenzaam en alleen in de hemel achter gebleven?

Ik, mezelf en mijn ego zitten op een bank in het park. Als we dan de optelling maken komen we ook aan 3.
En de duif is het symbool voor Ashima. Hoorde bij de Samaritaanse religie als godin van de Wijsheid. ( 2Kon.17:29 )

https://en.wikipedia.org/wiki/Ashima

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De duif die op Jezus neerdaalde bij zijn doop door Johannes wordt gezien als symbool van Gods geest. Christenen zien dit als vervulling van een profetie van Jesaja:

(wb) Jes. 11. DE MESSIAS
1 Een twijg ontspruit aan de stronk van Isaï, een telg ontbloeit aan zijn wortel. 2 De geest van Jahwe rust op hem, een geest van wijsheid en inzicht, een geest van beleid en sterkte, een geest van kennis en ontzag voor Jahwe.

Vanaf dat moment zijn er dus twee personen van God op aatde verenigd: De Zoon en de HG. Is God de Vader eenzaam en alleen in de hemel achter gebleven?

De Vader is zowel in de hemel als ook op aarde.
Hij is immers oneindig en er is geen enkele plaats te bedenken waar Hij niet zou zijn.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

De Vader is zowel in de hemel als ook op aarde.
Hij is immers oneindig en er is geen enkele plaats te bedenken waar Hij niet zou zijn.

Als het over ongerijmdheden gaat dan bent u van de partij.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Als het over ongerijmdheden gaat dan bent u van de partij.

Ik hoor weer geen tegenargument. Jammer toch.
Maar de heilige geest is de eenheid van de hemel en de aarde (de wereld dus), door Jezus aan het kruis bewerkstelligd.
Zodat nu voor allen geldt: zowel in de hemel te zijn in eigen innerlijk en tevens op aarde.
En dat is zelfs altijd al zo geweest.

Lees de Nieuwe Bijbel en ontwaak.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

Ik, mezelf en mijn ego zitten op een bank in het park. Als we dan de optelling maken komen we ook aan 3.
En de duif is het symbool voor Ashima. Hoorde bij de Samaritaanse religie als godin van de Wijsheid. ( 2Kon.17:29 )

https://en.wikipedia.org/wiki/Ashima

Kan zijn, maar het OT en NT gebruiken de duif niet als symbool voor de godin Ashima. In de oudheid werden er veel dieren gebruikt als symbool voor goden. Een doublure ligt voor de hand. Overigens is het idee van een waarneembare goddelijke gedaante vreemd aan Joden en Christenen. Dus als er sprake is van een lichamelijkheid van God dan is dat symbolisch.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De duif die op Jezus neerdaalde bij zijn doop door Johannes wordt gezien als symbool van Gods geest. Christenen zien dit als vervulling van een profetie van Jesaja:

(wb) Jes. 11. DE MESSIAS
1 Een twijg ontspruit aan de stronk van Isaï, een telg ontbloeit aan zijn wortel. 2 De geest van Jahwe rust op hem, een geest van wijsheid en inzicht, een geest van beleid en sterkte, een geest van kennis en ontzag voor Jahwe.

Vanaf dat moment zijn er dus twee personen van God op aatde verenigd: De Zoon en de HG. Is God de Vader eenzaam en alleen in de hemel achter gebleven?

Nee, Jesaja zei niet dat er een persoon op de messias zou rusten. Hij gebruikt niet eens het woord messias; dat hebben de uitgevers van de wb-bijbel boven het hoofdstuk gezet. Jesaja verklaart dat Gods geest zoiets is als een bepaald karakter en wat hij in hoofdstuk 11 verder profeteert over gebeurtenissen in verband net de persoon op wie Gods geest rust slaat duidelijk niet op de tijd van Jezus. Hij beschrijft namelijk de terugkeer of bijeenbrenging van joodse stammen uit de verstrooing, terwijl na Jezus de joden juist werden verstrooid.

[geertvdb]

Oorspronkelijk geplaatst door Guinevere

Onder de moslims is er een algemene consensus dat de 'ruh al qudus' Jibril, de engel Gabriël, is.


Voorwaar dit Boek is een openbaring van de Heer der Werelden.
De Heilige Geest (Gabriël) heeft het nedergebracht.
In uw hart, opdat je de waarschuwer moogt zijn.
De Koran 26, 192-194

Allah said,

Which the trustworthy Ruh (Jibril) has brought down. Upon your heart (O Muhammad ) that you may be (one) of the warners (26:193-194).

En waarom staat er dan niet in de koran letterlijk dat het de engel Gabriel is?

Ik snap toch niet, al die opperwezens die heilige boeken schrijven of dicteren, en dan zoveel onduidelijke passages meegeven? Is dat nu echt teveel gevraagd om DUIDELIJK te schrijven, zodat er geen 'consensus onder moslims' nodig is.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Kan zijn, maar het OT en NT gebruiken de duif niet als symbool voor de godin Ashima. In de oudheid werden er veel dieren gebruikt als symbool voor goden. Een doublure ligt voor de hand. Overigens is het idee van een waarneembare goddelijke gedaante vreemd aan Joden en Christenen. Dus als er sprake is van een lichamelijkheid van God dan is dat symbolisch.

Het op schrift zetten van het O.T. is begonnen in 620 v.C. door de Judeeërs. Maar dit houdt geen rekening met het oudere Samaritaanse geloof. Hun heiligdom was de berg Garizim en verworpen ' Profeten ' en ' Geschriften en psalmen '. Dit komt doordat zij in Palestina waren gebleven, dit in tegenstelling met de Judeeërs waarvan alle belangrijke figuren naar Babylonië zijn gedeporteerd. De invloeden daarvan hebben de Samaritanen steeds verworpen. Nu was het Jezus en zijn aanhang erom te doen om terug te keren naar de bron, de Wetten van Mozes. Dit gaat over de periode van Salomon en David. Hier had men nog degelijk meerdere neteru zoals later wat we kennen als de H.Drievuldigheid, de verschillende aspecten van JHWH. De geest van JHWH was vrouwelijk zoals Ashima de wijsheid van JHWH. De duif was haar symbool. Michelangelo heeft zijn opleiding grotendeels gekregen van een joods leraar aan het hof van de Medici's. Als je nu kijkt naar de bekende fresco van de schepping van Adam in de Sixtijnse kapel, zie je god de vader links, de zoon rechts en de goddelijke wijsheid in het midden van beiden. Dit is Ashima als derde netjer, in het Grieks Sophia. In Istamboel staat de de ' H.Geest kathedraal ' beter bekend als de Hagia Sophia. Ashima is onder koning Josia eruit geschreven.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hagia_Sophia