Registreren kan je hier. Problemen met registreren of reageren op de berichten? Een verloren wachtwoord? Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam. |
|
Registreer | FAQ | Forumreglement | Ledenlijst |
Over koetjes en kalfjes... Op verzoek van de gebruikers van dit forum: een hoekje waarin je over vanalles en nog wat kan praten... De boog moet namelijk niet altijd gespannen staan hé. |
|
Discussietools |
17 december 2006, 23:54 | #1 |
Europees Commissaris
Geregistreerd: 4 juni 2003
Locatie: Hasselt
Berichten: 7.169
|
poëzie
Verleid me, verstik me,
pak m’n vrijheid af. Bemin me, beperk me, ga je gang, ik ben laf. Je wil samensmelten, - een onnozel idee - Maar ik ben romantisch, ik ga d’r in mee… Kneed me en knecht me, wees lief en gemeen. Gun me de plek van het blok aan je been. Als jij mijn vrouw bent, ben ik je man. Dan vechten we samen, voor dat wat niet kan. We doen nóg meer water bij onze wijn, totdat er alléén nog maar water zal zijn. Helder maar smaakloos, geen kleur meer, geen gloed, zo leven we samen, de dood tegemoet. Weg met de eenzaamheid, leve de sleur, jaloezie, irritatie, gesprekken, gezeur. De liefde geeft hoop, de liefde heeft zin, de liefde is een valstrik, maar ik trap er zo graag in. Steeds dezelfde fouten, steeds dezelfde pijn. Bijna net zo gruwelijk, als helemaal alleen te zijn. Misschien is het deze keer anders, misschien is het deze keer waar. Is alle wijsheid van de wereld maar een fout, ik wil het graag geloven, want ik houd zoveel van haar. Het spel is weer begonnen, ik zit er midden in. Verslaafd als een verslaafde, verzetten heeft geen zin. Ik kan alleen verliezen, mijn hart en mijn verstand. De liefde laat pas los, als ze is opgebrand. Dan ben je weer jezelf, alleen en onbemind. Maar volwassen en verstandig, totdat het weer begint. Hans Teeuwen uit Industry of Love |
18 december 2006, 00:17 | #2 |
Perm. Vertegenwoordiger VN
Geregistreerd: 15 augustus 2006
Berichten: 9.622
|
Zoals jij,
hou ik van de liefde, van het leven, van de zoete tover der dingen, van het hemelse landschap der januaridagen. Ook mijn bloed stroomt en ik lach met ogen die het opwellen van tranen hebben gekend. Ik geloof dat de wereld mooi is, dat poëzie als brood is, van iedereen. En dat mijn aderen niet in mij eindigen maar in het unanieme bloed van hen die vechten voor het leven, voor de liefde, voor de dingen, het landschap en het brood de poëzie van iedereen. Roque Dalton |