Hoe heb ik mijn atoomtheorie gevonden?

[marie daenen]

[quote=harriechristus;8914133]

Maar voor zover je ook een bepaald leven bent, ben je ook constant bezig met een veranderingsproces.
Wat je bent heeft ook een bepaalde inhoud, en daarmee blijf je altijd aan de slag.

Er gaat ook constant een veranderingsproces door je heen, je bent Leven en zeker geen dood...
Er is, zoals je zegt, een inhoud, maar het is de wijsheid om die inhoud niet vast te houden, enkel te Leven en zo verder te evolueren.
Elk moment is een nieuw moment, een nieuwe geboorte... maar dat wil niet zeggen dat alles verloren is, integendeel, je bent en je blijft het...

Natuurlijk wel. Je kunt omhoog, daar is het leven dan ook voor om je te verheffen van de natuur naar de geest.
En ook om beide te ontwikkelen.

Omhoog, omlaag op dat niveau heeft geen enkele zin... natuur is geest en geest is natuur.

Wezen en schijn als verschijnsel, die twee behoren bij elkaar.
Het wezen is het denken en het verschijnsel is het beeld, dat daar bij hoort.
Het is goed dat er beelden zijn en dat de mens de wereld ook kan zien.
Het is niet goed om blind te zijn.
Wel is het goed de beelden ook te begrijpen.

Dromen zijn bedrog, maar het Leven, de droom moet gedroomd worden om de diepgang ervan te doorgronden...
De beelden zijn enkel goed zolang je ze nodig hebt om het wezen te doorgronden... maar eens doorzien is het het wezen en niet de beelden dat telt en is het het wezen dat geleefd wordt...

Zo is het. Maar de verandering is ook blijvend, het is zijn eigen tegendeel.

Het Zijn is niet statisch, het Zijn is leven en dus verandering...

[harriechristus]

[quote=marie daenen;8915658]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Er gaat ook constant een veranderingsproces door je heen, je bent Leven en zeker geen dood...
Er is, zoals je zegt, een inhoud, maar het is de wijsheid om die inhoud niet vast te houden, enkel te Leven en zo verder te evolueren.
Elk moment is een nieuw moment, een nieuwe geboorte... maar dat wil niet zeggen dat alles verloren is, integendeel, je bent en je blijft het...

zo is het.

Omhoog, omlaag op dat niveau heeft geen enkele zin... natuur is geest en geest is natuur.

Geest en natuur zijn verschillend. De geest is het hogere in het denken en begrijpen en de natuur is het lagere in de waarneming.
Zo kennen ook de dieren de natuur, maar de mens stijgt daar boven uit in zijn geest van het denken en begrijpen.
En voor zover je zou kunnen menen dat geest en natuur gelijkwaardig zijn, heb je toch een lagere en hogere natuur en ook een lagere en hogere geest.
Zo is de lagere geest die van de natuurwetenschappen, maar de hogere die van mijn atoomtheorie om God te begrijpen.

Dromen zijn bedrog, maar het Leven, de droom moet gedroomd worden om de diepgang ervan te doorgronden...

Dromen zijn dus geen bedrog (je spreekt jezelf tegen).
Dromen zijn een innerlijke en andere werkelijkheid dan die van de uiterlijke werkelijkheid.
En ze zijn er om de betekenis te begrijpen (de dromen van de slaap).
Dan zijn er ook nog de dagdromen als idealisme, bijvoorbeeld om een betere wereld te scheppen of over de liefde of de dromen der kunstenaar.
De hemel is de wereld der dromen.
Het is een hogere wereld.

De beelden zijn enkel goed zolang je ze nodig hebt om het wezen te doorgronden...

Ze zijn er ook gewoon in de dagelijkse werkelijkheid, dus alle dingen die je constant ziet.

maar eens doorzien is het het wezen en niet de beelden dat telt en is het het wezen dat geleefd wordt...

Neen, die beelden heb je nog steeds nodig, constant zelfs in de dagelijkse werkelijkheid.
Ze zijn een waarheid op zichzelf.
Het begrijpen ervan is slechts een abstractie van het denken.
Je kunt niet alleen leven uit het denken en begrijpen.
De uiterlijke werkelijkheid der dingen behoort daarbij.
Het is concreet.

Het Zijn is niet statisch, het Zijn is leven en dus verandering...

Het is allebei. Het is statisch als eeuwig, als het eeuwige ZIJN.
Maar het is ook een eenheid van Zijn en Niet-Zijn als WORDEN.
Dat is het begin van de Logica van Heraclitus en later van Hegel.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Geest en natuur zijn verschillend. De geest is het hogere in het denken en begrijpen en de natuur is het lagere in de waarneming.
Zo kennen ook de dieren de natuur, maar de mens stijgt daar boven uit in zijn geest van het denken en begrijpen.
En voor zover je zou kunnen menen dat geest en natuur gelijkwaardig zijn, heb je toch een lagere en hogere natuur en ook een lagere en hogere geest.
Zo is de lagere geest die van de natuurwetenschappen, maar de hogere die van mijn atoomtheorie om God te begrijpen.

Voor mij, op dit ogenblik in mijn 'evolutie' zie ik natuur als tot stof geworden geest... en die natuur is er inderdaad en daar leven wij in tijdens dit leven...
Maar de kern, zelfs van die natuur is voor mij de geest.
En het is aan mij om de cyclussen van geboorte en wedergeboorte te doorbreken... Het is aan mij om de creaties, de werking van mijn geest niet meer te verdichten door mij vast te pinnen op die creaties, ipv van ze te aanvaarden en los te laten en te nemen voor wat ze zijn, spielerij van de geest...

Dromen zijn dus geen bedrog (je spreekt jezelf tegen).
Dromen zijn een innerlijke en andere werkelijkheid dan die van de uiterlijke werkelijkheid.
En ze zijn er om de betekenis te begrijpen (de dromen van de slaap).
Dan zijn er ook nog de dagdromen als idealisme, bijvoorbeeld om een betere wereld te scheppen of over de liefde of de dromen der kunstenaar.
De hemel is de wereld der dromen.
Het is een hogere wereld.
Ze zijn er ook gewoon in de dagelijkse werkelijkheid, dus alle dingen die je constant ziet.
Neen, die beelden heb je nog steeds nodig, constant zelfs in de dagelijkse werkelijkheid.
Ze zijn een waarheid op zichzelf.
Het begrijpen ervan is slechts een abstractie van het denken.
Je kunt niet alleen leven uit het denken en begrijpen.
De uiterlijke werkelijkheid der dingen behoort daarbij.
Het is concreet.
Het is allebei. Het is statisch als eeuwig, als het eeuwige ZIJN.
Maar het is ook een eenheid van Zijn en Niet-Zijn als WORDEN.
Dat is het begin van de Logica van Heraclitus en later van Hegel.

Met dromen bedoel ik dat inderdaad allemaal; zuiver dromen in de slaap; maar ook het leven voorgesteld als een soort droom...
En zolang ik dit aardse leven leef zal ik inderdaad ook met die werkelijkheid rekening moeten houden... Ik krijg geen enkele boterham op mijn bord enkel door na te denken en door te trachten de natuur beter en beter te doorgronden...

Deze wereld werd volgens mij inderdaad geschapen door de geest en die schepping, zal zoals elke scheppingsdaad, elke steen die men wegwerpt zijn te gane weg afleggen...
Men kan zich natuurlijk afvragen welke weg dat is en hoe men die weg wel of niet kan beinvloeden... Men kan zijn hele leven daar vruchtbaar mee bezig houden...
Maar ik keer liever meer en meer terug naar de geest en ik verwonder mij liever meer en meer over wat de geest nog allemaal in petto heeft...
Ik geloof niet meer dat er een deus ex machina bestaat die alle problemen oplost en die ons doet geloven dat wij het eindpunt en het waarom gevonden hebben...
Het Leven zelf, de geest is een mirakel en dat inzien volstaat op dit ogenblik voor mij...

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Voor mij, op dit ogenblik in mijn 'evolutie' zie ik natuur als tot stof geworden geest... en die natuur is er inderdaad en daar leven wij in tijdens dit leven...
Maar de kern, zelfs van die natuur is voor mij de geest.
En het is aan mij om de cyclussen van geboorte en wedergeboorte te doorbreken... Het is aan mij om de creaties, de werking van mijn geest niet meer te verdichten door mij vast te pinnen op die creaties, ipv van ze te aanvaarden en los te laten en te nemen voor wat ze zijn, spielerij van de geest...



Met dromen bedoel ik dat inderdaad allemaal; zuiver dromen in de slaap; maar ook het leven voorgesteld als een soort droom...
En zolang ik dit aardse leven leef zal ik inderdaad ook met die werkelijkheid rekening moeten houden... Ik krijg geen enkele boterham op mijn bord enkel door na te denken en door te trachten de natuur beter en beter te doorgronden...

Deze wereld werd volgens mij inderdaad geschapen door de geest en die schepping, zal zoals elke scheppingsdaad, elke steen die men wegwerpt zijn te gane weg afleggen...
Men kan zich natuurlijk afvragen welke weg dat is en hoe men die weg wel of niet kan beinvloeden... Men kan zijn hele leven daar vruchtbaar mee bezig houden...
Maar ik keer liever meer en meer terug naar de geest en ik verwonder mij liever meer en meer over wat de geest nog allemaal in petto heeft...
Ik geloof niet meer dat er een deus ex machina bestaat die alle problemen oplost en die ons doet geloven dat wij het eindpunt en het waarom gevonden hebben...
Het Leven zelf, de geest is een mirakel en dat inzien volstaat op dit ogenblik voor mij...

Ben je hier aan het beschrijven wat sommigen benoemden als "logos", "tao", het ene, het al, natuur, enz?

Ik ben opgegaan in het ene dus je kan mij niet doden want het ene en ik zijn 1. Mijn kop ligt er dan wel af maar het ene blijf bestaan... bij wijze van spreken...

Het leven is een heel mysterieus fenomeen, dat is waar.

Maar het treft mij dat je meer spreekt in termen van eenheid ipv dualiteit. Hangt inderdaad van je evolutie af.

Liefde kan transformeren tot devotie. En devotie is 1000 keer krachtiger dan liefde...

Maar ja als je ervaringen beschrijft zoals jij dat hier nu doet blijft het allemaal vaag en zweverig. Dat is het probleem met ervaringen in het algemeen, het is heel moeilijk om die iemand te kunnen laten snappen.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door TV-verslaafde

Ben je hier aan het beschrijven wat sommigen benoemden als "logos", "tao", het ene, het al, natuur, enz?

Ik beschrijf enkel waar ik op dit moment sta... Ik heb vroeger wel veel gelezen, maar ik zet dat nu allemaal van mij af... Soms gebruik ik wel beelden uit wat ik gelezen heb omdat die beelden dan beknopt uitleggen wat ik wil zeggen... Maar ik heb de godsdienst, de filosofie en andere geleerde dingen achter mij gelaten...

Voor mij ga ik uit van een persoonlijke overtuiging, ervaring... het verstand wordt verkeerd gebruikt en staat nog maar in zijn kinderschoenen, het verstand lost niets op en weet niets... Het verstand komt altijd erna en dient enkel om ons bewuster te worden van wat is... maar dat wat is, weet het verstand niet... De evolutie in tegendeel was er vanaf het allereerste begin bij en de evolutie zit in elk van onze genen...

Ik ben opgegaan in het ene dus je kan mij niet doden want het ene en ik zijn 1. Mijn kop ligt er dan wel af maar het ene blijf bestaan... bij wijze van spreken...

Wat doet het er toe of ik vandaag of over een paar jaar zal sterven??? Wat doen die paar jaren op de eeuwigheid...
Mijn vader is gestorven, mijn moeder is gestorven... wij zullen allemaal sterven en dat is het leven...

Heb jij je voorgesteld wat het aardse leven zou zijn als de dood niet bestond??? Hewel het zou hier al heel vlug de hel op aarde worden...
Dus de zekerheid dat je zult sterven is in feite een geschenk van het leven...
Wat zou het aardse leven voor betekenis hebben als de dood er niet was???

Het leven is een heel mysterieus fenomeen, dat is waar.

Inderdaad, en dat op zich zou alle vragen al kunnen doen verstommen want er is geen kant en klaar antwoord, er is geen antwoord tout court... Het mysterie is het leven en het leven is het mysterie en dat mysterie is onnoemelijk, oneindig groot... Daar in zwelgen, meer is er niet...

Maar het treft mij dat je meer spreekt in termen van eenheid ipv dualiteit. Hangt inderdaad van je evolutie af.

Voor mij is de dualiteit een gevolg van de werking van het verstand... Wij leven niet meer direct, maar alles wat wij meemaken wordt door ons verstand gemalen, gezift, gekleurd, veranderd... Wij leven niet meer het Leven maar wij leven de getransformeerde schijn die ons verstand ervan gemaakt heeft...
Het is niet zo eenvoudig als je denkt; want kun jij je verstand op nul zetten??? Het verstand domineert ons volkomen... Kun jij jezelf voorstellen zonder je verstand??? Vele mensen zien zichzelf enkel als verstandelijke wezens en sluiten zich zo vaak volkomen af van hun eigen diepste zijn...

Dat inzien dat dat voelen en er zoveel mogelijk naar leven maakt misschien inderdaad dat je eerder leeft in éénheid ipv in dualiteit...
Het ben jij die mij daar opmerkzaam op maakt... Ik had het nog niet zo gezien... Maar inderdaad ik zie de dualiteit in mijn leven niet meer...

Liefde kan transformeren tot devotie. En devotie is 1000 keer krachtiger dan liefde...

Het is niet alleen ons verstand dat ons bedriegt... Gevoelens, meestal verstandelijk gecontroleerd, kennen er ook wat van...
Liefde, zoals ze ons aangeleerd wordt, sluit ik zoveel mogelijk uit want ze is dikwijls niet meer echt... De echte liefde laat vrij en stelt geen vragen...
Devotie heeft voor mij een negatieve klank omdat daar overgave in zit en ik wil mij alleen overgeven aan wat is en niet aan waanbeelden...

Maar ja als je ervaringen beschrijft zoals jij dat hier nu doet blijft het allemaal vaag en zweverig. Dat is het probleem met ervaringen in het algemeen, het is heel moeilijk om die iemand te kunnen laten snappen.

Inderdaad, want wat telt op een bepaald moment in je leven kan volledig tegengesproken worden op een ander moment in je leven wanneer je meer inzicht bij elkaar gesprokkeld hebt... en het is niet omdat ik op dit moment iets inzie en het zo neerschrijf dat een ander op dezelfde hoogte of laagte zit als ik...

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Voor mij, op dit ogenblik in mijn 'evolutie' zie ik natuur als tot stof geworden geest... en die natuur is er inderdaad en daar leven wij in tijdens dit leven...
Maar de kern, zelfs van die natuur is voor mij de geest.

Dat is ook zo, maar de stof hoort bij de geest.

En het is aan mij om de cyclussen van geboorte en wedergeboorte te doorbreken...

Het wordt doorbroken in het bewustzijn ook eeuwig te zijn, maar de cyclus van geboorte en wedergeboorte, die hoort daarbij.
Stel je voor dat je nooit meer geboren en wedergeboren zou kunnen worden.
Dat wordt saai.

Het is aan mij om de creaties, de werking van mijn geest niet meer te verdichten door mij vast te pinnen op die creaties, ipv van ze te aanvaarden en los te laten en te nemen voor wat ze zijn, spielerij van de geest...

het is niet zo maar spielerij, maar bloedserieus, zoals ook de geest zelf serieus is.

Met dromen bedoel ik dat inderdaad allemaal; zuiver dromen in de slaap; maar ook het leven voorgesteld als een soort droom...
En zolang ik dit aardse leven leef zal ik inderdaad ook met die werkelijkheid rekening moeten houden... Ik krijg geen enkele boterham op mijn bord enkel door na te denken en door te trachten de natuur beter en beter te doorgronden...

Zo is het.
De mens kan niet alleen van zijn denken leven.

Deze wereld werd volgens mij inderdaad geschapen door de geest en die schepping, zal zoals elke scheppingsdaad, elke steen die men wegwerpt zijn te gane weg afleggen...
Men kan zich natuurlijk afvragen welke weg dat is en hoe men die weg wel of niet kan beinvloeden... Men kan zijn hele leven daar vruchtbaar mee bezig houden...
Maar ik keer liever meer en meer terug naar de geest en ik verwonder mij liever meer en meer over wat de geest nog allemaal in petto heeft...

De toekomst van het heelal zit in mijn atoomtheorie, namelijk een ruimtevaartcultuur te bouwen.

Ik geloof niet meer dat er een deus ex machina bestaat die alle problemen oplost en die ons doet geloven dat wij het eindpunt en het waarom gevonden hebben...

Er is inderdaad geen eindpunt, maar wel een eindeloze ontwikkeling, zoals geopenbaard in mijn atoomtheorie.

Het Leven zelf, de geest is een mirakel en dat inzien volstaat op dit ogenblik voor mij...

Mooi.
Maar dat doet me aan het katholieke geloof denken en de waarheid van de geest is juist ook zichzelf te begrijpen, met name in de filosofie van Hegel wat de logica betreft en mijn atoomtheorie hoe de geest ook uiterlijk bestaat.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het wordt doorbroken in het bewustzijn ook eeuwig te zijn, maar de cyclus van geboorte en wedergeboorte, die hoort daarbij.
Stel je voor dat je nooit meer geboren en wedergeboren zou kunnen worden.
Dat wordt saai.

Juist dat weten we niet... Het zou een voortdurende schepping, loslaten kunnen zijn en dus een voortdurende verandering zonder door een hele cyclus geboorte, aards leven, dood te moeten gaan...
Ik denk eerder dat het leven er gekomen is doordat de geest zichzelf heeft vastgereden in zijn eigen schepping... en zo dus zijn geestelijke vrijheid voor een groot deel verloor...

het is niet zo maar spielerij, maar bloedserieus, zoals ook de geest zelf serieus is.

Spielerij en serieus gaan hand in hand...

De toekomst van het heelal zit in mijn atoomtheorie, namelijk een ruimtevaartcultuur te bouwen.
Er is inderdaad geen eindpunt, maar wel een eindeloze ontwikkeling, zoals geopenbaard in mijn atoomtheorie.

Dat is mij te aards... wij weten dat de aarde, zonder dat de mens, in al zijn dwaasheid, hem op voorhand zal vernietigen niet eeuwig is en zal vergaan... dus... Voor mij zal de mens zichzelf moeten transformeren tot een hogere levensvorm, maar niets trekt mij aan om een ruimtevaarder te worden...

Maar dat doet me aan het katholieke geloof denken en de waarheid van de geest is juist ook zichzelf te begrijpen, met name in de filosofie van Hegel wat de logica betreft en mijn atoomtheorie hoe de geest ook uiterlijk bestaat.

Laat het katholieke geloof en laat het geloof tout court erbuiten... Ik wil niet geloven, ik wil weten....
En ik wil zeker niet geloven wat niet te weten valt...

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Juist dat weten we niet... Het zou een voortdurende schepping, loslaten kunnen zijn en dus een voortdurende verandering zonder door een hele cyclus geboorte, aards leven, dood te moeten gaan...

Dood en geboorte geeft spanning in het leven.
Stel je voor in alle eeuwigheid een en dezelfde persoon te zijn.
Dat wordt vreselijk saai.

Ik denk eerder dat het leven er gekomen is doordat de geest zichzelf heeft vastgereden in zijn eigen schepping... en zo dus zijn geestelijke vrijheid voor een groot deel verloor...

De geest moet leven en zonder dat is de geest dood.
Maar ook de dood hoort bij het leven tot eindeloze veelheid van wedergeboorten steeds weer een ander leven te kunnen zijn.

Spielerij en serieus gaan hand in hand...

Zo is het, allebei.

Dat is mij te aards...

Niet alleen aards (de techniek), maar ook de ontwikkeling tot hoger leven en wat de aarde zelf betreft dat deze een hogere cultuur van microwezentjes bevat als de ware goden.
Aldus wordt het aardse juist opgeheven, veel meer te zijn.

wij weten dat de aarde, zonder dat de mens, in al zijn dwaasheid, hem op voorhand zal vernietigen niet eeuwig is en zal vergaan... dus...

als alles goed gaat zal de aarde in de verre toekomst een ruimteschip worden.
En zo wij het niet voor elkaar mochten krijgen zal ander leven in de kosmos het doen.

Voor mij zal de mens zichzelf moeten transformeren tot een hogere levensvorm, maar niets trekt mij aan om een ruimtevaarder te worden...

voorlopig behoeft niet iedereen een ruimtevaarder te worden, maar in de verre toekomst zal iedereen er aan moeten geloven.
En dan zullen de ruimteschepen ook veel groter en gerieflijker zijn dan nu.

Laat het katholieke geloof en laat het geloof tout court erbuiten... Ik wil niet geloven, ik wil weten....
En ik wil zeker niet geloven wat niet te weten valt...

Nu, als je wilt weten dan is hier mijn atoomtheorie.

[harriechristus]

Het website-systeem als een stel hersenen.

En dan had ik nog kort daarvoor een boekje gelezen uit de bibliotheek van Ian Graham over kunstmatige intelligentie of beter gezegd: robots, waarin het hele website-systeem op aarde, internet dus, vergeleken wordt met een stel hersenen, als zijnde een collectief hersensysteem van de mensheid.
Heel terecht, maar dan zit er in dat collectief hersensysteem natuurlijk weer een heleboel individuele hersensystemen: namelijk onze hersenen, die dan op hun beurt ook een collectief computer-systeem moeten zijn, namelijk die van de microwezentjes, enzovoort.
De oplossing ligt zo voor het oprapen, maar je moet de moed hebben (of geniale flits of openbaring) om die conclusie te durven trekken en dan natuurlijk om het filosofisch verder uit te werken. Maar omdat de mensen dat laatste waarschijnlijk niet kunnen, zouden ze het waarschijnlijk weer laten vallen, of zijn bij voorbaat niet in staat om er op te komen of durven of kunnen het niet, zoals het geval was bij de schrijver van dat boekje in de boekwinkel.
Of het komt niet verder dan een aardigheidje, waarvan niemand de diepere inhoud vermoedt.
En zelfs als je er op komt dan nog is het de vraag of je de moed hebt om je idee vol te houden tegen de grote domme massa in, die je voor gek zal verklaren.
Je moet het dan wel dóór en dóór goed begrijpen en sterk in je schoenen staan.
Tenminste: dat is mijn ervaring.

[harriechristus]

In drie dagen zou ik de oplossing vinden.

Ik voelde wel dat al die problemen en ideeën die ik hier genoemd heb (en dat zijn er nogal wat) met elkaar te maken hadden en ik had ook het vertrouwen dat ik de oplossing zou vinden, en verbeeldde mij dat ik er drie dagen voor nodig zou hebben. Drie avonden liep ik de stad in richting Leidseplein langs de grachten van Amsterdam om er over na te denken, maar ook de derde avond vond ik het niet en ik ging naar bed, maar ik kon de slaap niet goed vatten omdat al die problemen toch door mijn hoofd bleven spoken en toen zag ik het opeens:

12 - Atomen bestaan uit Ruimteschepen!

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het website-systeem als een stel hersenen.

En dan had ik nog kort daarvoor een boekje gelezen uit de bibliotheek van Ian Graham over kunstmatige intelligentie of beter gezegd: robots, waarin het hele website-systeem op aarde, internet dus, vergeleken wordt met een stel hersenen, als zijnde een collectief hersensysteem van de mensheid.
Heel terecht, maar dan zit er in dat collectief hersensysteem natuurlijk weer een heleboel individuele hersensystemen: namelijk onze hersenen, die dan op hun beurt ook een collectief computer-systeem moeten zijn, namelijk die van de microwezentjes, enzovoort.

Hersenen.., Die inter-connectieve structuur is zelfs op kosmische proporties geschaald:

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Hersenen.., Die inter-connectieve structuur is zelfs op kosmische proporties geschaald:

Bijlage 110057

Dat lijkt er wel op, maar ik geloof niet dat de macrokosmos al hersenen zouden zijn van een macrowezen.
Daarvoor is de macrokosmos te primitief.
Dat komt pas in de verre toekomst van 10^33 jaar als wij macrowezens gaan bouwen.

[harriechristus]

12 - Atomen bestaan uit Ruimteschepen!

(ontdekt op: 10/11 juli 1974)..

1 - De microkosmos is geen lagere wereld, maar een hogere wereld.
2 - Het heelal is geen dood mechaniek, maar bestaat in wezen uit levende wezens.
3 - En er is een eeuwige evolutie, omdat die ruimtevaartcultuur weer op zijn beurt uit een nog hogere cultuur is opgebouwd en wij ook zelf het heelal gaan volbouwen met ruimteschepen.
Kortom: het hele logische systeem van mijn atoomtheorie stond mij onmiddellijk in één keer voor ogen.
Maar door de schok van de ontdekking was ik onmiddellijk kwijt hoe ik daar nu opgekomen was, maar het kan niet anders of ik was door de één of andere oorzaak of misschien ook wel door toeval op de gedachte gekomen om dat ruimteschip van Scientology in de microkosmos te plaatsen.

[harriechristus]

Reconstructie achteraf.

En als ik dat nu achteraf moet reconstrueren, dan denk ik dat die ruimteschepen van Scientology in verband heb gebracht met de evolutie uit de microkosmos.
Want in beide ideeën zat een wrevel over de evolutie. Want de laatste ging voor mijn gevoel te snel en ontbrak er iets aan ter meerdere verklaring en de eerste stond voor mijn gevoel op zijn kop als van hoog naar laag.
En door dat ruimteschip van Scientology in de microkosmos te plaatsen, kwam ook de evolutie uit de microkosmos op zijn kop te staan en was de boel opgelost. Want deze is dan geen evolutie meer van laag naar hoog, dus van eenvoudig naar meer complex, maar omgekeerd als "emanatie" of "degeneratie" van complex naar eenvoudig. Dat laatste is dan helemaal niet vreemd, want ook de mens is een zeer complex wezen en maakt toch eenvoudige dingen.
Het is ook eigenlijk het meest logisch en andersom juist niet. De evolutie van eenvoudig naar complex is eigenlijk onlogisch. Want waarom zou uit iets eenvoudigs iets voortkomen dat complexer is? Het is dan zoiets alsof een hamer uit zichzelf een computer zou kunnen worden.
De mens kan het wel die zelf ingewikkelder is dan een computer.

[harriechristus]

Niet alles was opgelost.

Daarmee was echter niet alles opgelost, want het ik-punt probleem was gebleven, namelijk hoe een punt een beeld zou kunnen zien.

Een oneindige hoeveelheid goden.

En er was nu een nieuw groot probleem bijgekomen, want het heelal was nu wel een levend wezen als God geworden, maar dat ene grote oneindige wezen als het heelal heeft niet duidelijk één ongedeeld bewustzijn, want de macrokosmos als allesomvattende eenheid was daarvoor veel te primitief. Gods oneindige hoogte van bewustzijn zat in de microkosmos, maar daar bestond God niet als één wezen, maar als een oneindige hoeveelheid. God viel als een oneindige veelheid uitelkaar. En dat was in strijd met de joods-christelijke traditie: er is maar één God (hoewel de christenen een drieëenheid vereren.) en is de God in mijn atoomtheorie een oneindige hoeveelheid goden, waarvan de eenheid niet als een enkele individualiteit op te lossen valt.

[harriechristus]

Waarom ik?

Maar die problemen vielen op dat moment natuurlijk volkomen in de schaduw van mijn ontdekking. Het raadsel van het heelal was opgelost. Wie ben ik, dat ik dat heb mogen ontdekken? Waar de mensheid duizenden jaren naar gezocht heeft, dat valt mij "zomaar" in de schoot. Dat zomaar zet ik dan maar even tussen haakjes, want ik was al die jaren intens met de filosofie bezig geweest en mijn atoomtheorie was uit een hele reeks ideeën ontstaan en niet zomaar uit de lucht gevallen. Maar toch! Het was ook iets wonderbaarlijks en ik had er niet echt bewust naar gezocht, want ik wist niet dat dat er uit tevoorschijn zou komen. Het kan niet anders of het is Gods wil geweest, dus de wil van de microwezens.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dood en geboorte geeft spanning in het leven.
Stel je voor in alle eeuwigheid een en dezelfde persoon te zijn.
Dat wordt vreselijk saai.
De geest moet leven en zonder dat is de geest dood.
Maar ook de dood hoort bij het leven tot eindeloze veelheid van wedergeboorten steeds weer een ander leven te kunnen zijn.

Waarom zou je voor in alle eeuwigheid één en dezelfde persoon moeten zijn???
De persoon is enkel een omhulsel, een mantel en het is niet de persoon die blijft...
Maar dat wat blijft, dat kan voor mij voortdurend evolueren zonder daarom steeds weer opnieuw geboren te moeten worden in een of ander persoon, waarna die persoon weer moet afsterven...
Wat mij betreft is het 'dat wat blijft' dat telt...

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Waarom zou je voor in alle eeuwigheid één en dezelfde persoon moeten zijn???

Ik heb dat geconcludeerd uit jouw eigen zeggen:.......zonder door een hele cyclus geboorte, aards leven, dood te moeten gaan...
wat volgens mij impliceert altijd een en dezelfde persoon te zijn.

De persoon is enkel een omhulsel, een mantel en het is niet de persoon die blijft...

Dus dan zijn er twee personen: één als omhulsel en één die blijft.

Maar dat wat blijft, dat kan voor mij voortdurend evolueren zonder daarom steeds weer opnieuw geboren te moeten worden in een of ander persoon, waarna die persoon weer moet afsterven...

Geef daar eens een duidelijk voorbeeld van?
Zou het dan zo moeten zijn dat een vis bijvoorbeeld evolueert tot een landdier zonder ooit daarvoor te moeten sterven?
Bedenk wel dat er zonder sterven ook geen geboorten zijn.
Dan wordt het leven wel saai de geboorte niet te kennen, noch de voortplantingsdrift.

Wat mij betreft is het 'dat wat blijft' dat telt...

Wat verandert is evenzeer belangrijk.
Zonder verandering is het leven statisch en saai.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ik heb dat geconcludeerd uit jouw eigen zeggen:.......zonder door een hele cyclus geboorte, aards leven, dood te moeten gaan...
wat volgens mij impliceert altijd een en dezelfde persoon te zijn.
Dus dan zijn er twee personen: één als omhulsel en één die blijft.
Geef daar eens een duidelijk voorbeeld van?
Zou het dan zo moeten zijn dat een vis bijvoorbeeld evolueert tot een landdier zonder ooit daarvoor te moeten sterven?
Bedenk wel dat er zonder sterven ook geen geboorten zijn.
Dan wordt het leven wel saai de geboorte niet te kennen, noch de voortplantingsdrift.

Wat verandert is evenzeer belangrijk.
Zonder verandering is het leven statisch en saai.

Je zegt: zonder verandering is het leven statisch en saai... Inderdaad als je uitgaat van het leven... het omhulsel...
Maar wat met het Leven...
Moeten we dat zomaar over dezelfde kam scheren???

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Je zegt: zonder verandering is het leven statisch en saai... Inderdaad als je uitgaat van het leven... het omhulsel...

Het is niet slechts een omhulsel, maar geeft juist inhoud aan wat het leven is.
Het onveranderlijke leven zelf is slechts een abstractie, het is zelfs helemaal niks.
Want zodra je zou moeten zeggen wat het is, treedt al de verandering in.

Maar wat met het Leven...
Moeten we dat zomaar over dezelfde kam scheren???

Dus je hebt twee levens: het eeuwige en onveranderlijke en het veranderlijke leven.
Beide horen bij elkaar.
Beide zijn een eenheid.
Oftewel: leven is juist veranderen, maar het leven blijft leven.
Nochtans is er ook de tegenstelling, want alles in het leven is uit tegenstellingen opgebouwd.
Ook het leven zelf en dat is de dood.
En deze leidt tot nieuw leven in de wedergeboorte.