Psychiatrie valt weer terug op elektroshock

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Ik vind dat men er een beetje misbruik maakt van de lamentabele situatie waarin mensen zich bevinden, om ze in die situatie te houden en ze zelfs te verergeren. Daarom blijf je in ieder geval beter uit een psychiatrie weg, tenzij het echt om een zeer tijdelijke crisisopvang gaat en de mensen niet verplicht tot het nemen van middelen waar zij echt niet om vragen

dat is een moeilijke kwestie, hoor.
er zijn genoeg mensen die zonder vorm van 'verplichting' rechtstreeks hun dood in wandelen.
Als iemand levensgevaarlijk verwond is vraagt een arts ook niet of hij hem mag proberen redden. Als een zwaargewonde in razernij aankomt in het ziekenhuis en zich verzet tegen behandeling wordt er óók behandeld, je laat immers niet zomaar iemand sterven omdat hij zegt dat hij niet wil geholpen worden als hij duidelijk 'buiten zichzelf' is.
Als dood willen gaan een symptoom van depressie is bij iemand, laat je die dan dood gaan (i.e. ga je mee in de ziekte) of bindt je de strijd aan tegen de ziekte? Bij psychose is het nog problematischer. Daar zit je vaak met een zeer gebrekkig ziekteinzicht, de persoon is ook echt 'zichzelf kwijt'. Als je voldoende evidentie hebt dat een persoon straks onder een auto loopt omdat hij denkt dat hij onsterfelijk is, dan mag je mijns inziens wel dwang uitoefenen om dit te vermijden; je kunt niet verwachten dat iemand die denkt dat hij onsterfelijk is de rationele keuze kan maken tussen wel/geen opname of wel/geen medicatie.
Dat maakt niet dat een patiënt geen inspraak kan hebben. Die moet vanzelfsprekend gemaximaliseerd worden.

, ook niet om ze als proefkonijn te gebruiken.

mijn collega's gebruiken (psychiatrische) patiënten als 'proefkonijnen'. Ik vraag me af wat er verkeerd aan is. Hoe wil je dat therapieën geöptimaliseerd kunnen worden als er geen onderzoek mag gevoerd worden?

[Jazeker]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

dat is een moeilijke kwestie, hoor.
er zijn genoeg mensen die zonder vorm van 'verplichting' rechtstreeks hun dood in wandelen.
Als iemand levensgevaarlijk verwond is vraagt een arts ook niet of hij hem mag proberen redden. Als een zwaargewonde in razernij aankomt in het ziekenhuis en zich verzet tegen behandeling wordt er óók behandeld, je laat immers niet zomaar iemand sterven omdat hij zegt dat hij niet wil geholpen worden als hij duidelijk 'buiten zichzelf' is.
Als dood willen gaan een symptoom van depressie is bij iemand, laat je die dan dood gaan (i.e. ga je mee in de ziekte) of bindt je de strijd aan tegen de ziekte? Bij psychose is het nog problematischer. Daar zit je vaak met een zeer gebrekkig ziekteinzicht, de persoon is ook echt 'zichzelf kwijt'. Als je voldoende evidentie hebt dat een persoon straks onder een auto loopt omdat hij denkt dat hij onsterfelijk is, dan mag je mijns inziens wel dwang uitoefenen om dit te vermijden; je kunt niet verwachten dat iemand die denkt dat hij onsterfelijk is de rationele keuze kan maken tussen wel/geen opname of wel/geen medicatie.
Dat maakt niet dat een patiënt geen inspraak kan hebben. Die moet vanzelfsprekend gemaximaliseerd worden.

Groot gelijk. Achteraf moet de patient zijn eigen kunnen overzien en beslissen of het leven nog waard is. Een "eerste hulp" dokter die je behandelt kan in vele gevallen niet overzien wat de recuperatiekansen zijn omdat die "dokter" enkel een toevallige geneesheer is die het beste gaat proberen maken van wat hij kan diagnoseren. Voor een dokter die wordt geroepen bij een eerste hulp geval, is enkel het overleven van belang.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

dat is een moeilijke kwestie, hoor.
er zijn genoeg mensen die zonder vorm van 'verplichting' rechtstreeks hun dood in wandelen.
Als iemand levensgevaarlijk verwond is vraagt een arts ook niet of hij hem mag proberen redden. Als een zwaargewonde in razernij aankomt in het ziekenhuis en zich verzet tegen behandeling wordt er óók behandeld, je laat immers niet zomaar iemand sterven omdat hij zegt dat hij niet wil geholpen worden als hij duidelijk 'buiten zichzelf' is.
Als dood willen gaan een symptoom van depressie is bij iemand, laat je die dan dood gaan (i.e. ga je mee in de ziekte) of bindt je de strijd aan tegen de ziekte?

Depressie is gebrek aan levenszin, geen ambitie meer, niks meer hebben om voor te leven. Dat kan even duren. Maar uit ervaring weet ik dat pillen pakken tegen depressie ook niet helpt, wel integendeel. Je blijft depressief en krijgt er nog een verslaving bovenop.
Het zou voor veel depressievelingen veel lonender zijn om bijvoorbeeld wekelijks een toespraak te krijgen van iemand van VWS of van LSP of zo, van een militante vereniging die hen er weer bovenop helpt door hen een uitweg te tonen uit de door de maatschappij veroorzaakte problematiek.
Gesprekken in het algemeen kunnen ook wel helpen. Veel mensen die in de psychiatrie belanden voelen zich niet begrepen, en daar wordt dan verder ook niks aan gedaan, de verplegers en therapeuten praten liever niet en wimpelen hen af.

Bij psychose is het nog problematischer. Daar zit je vaak met een zeer gebrekkig ziekteinzicht, de persoon is ook echt 'zichzelf kwijt'. Als je voldoende evidentie hebt dat een persoon straks onder een auto loopt omdat hij denkt dat hij onsterfelijk is, dan mag je mijns inziens wel dwang uitoefenen om dit te vermijden; je kunt niet verwachten dat iemand die denkt dat hij onsterfelijk is de rationele keuze kan maken tussen wel/geen opname of wel/geen medicatie.

Dan moet het toch al erg gesteld zijn. Niet iedereen die aan een psychose lijdt denkt dat hij onsterfelijk is of zo. De meeste mensen zijn wel te manipuleren met uitspraken als: 'u heeft nog geen inzicht in uw ziekte'. Als je het maar gelooft, dan ga je alles slikken, letterlijk en figuurlijk.

Dat maakt niet dat een patiënt geen inspraak kan hebben. Die moet vanzelfsprekend gemaximaliseerd worden.

Er bestaat al zoiets als een ombudsdienst voor klachten, maar meestal zijn die ook niet al te bereikbaar. Is inderdaad nog wel voor verbetering vatbaar.

mijn collega's gebruiken (psychiatrische) patiënten als 'proefkonijnen'. Ik vraag me af wat er verkeerd aan is. Hoe wil je dat therapieën geöptimaliseerd kunnen worden als er geen onderzoek mag gevoerd worden?

Er zijn al zoveel middelen op de markt. Daarbij heb ik ook in een vlaag van zinsverbijstering toegestemd in zo'n experiment met Solian 200, een middel waarvan later bleek dat het ronduit schadelijk is en alleen in heel lichte dosissen toegediend mag worden. Nu begrijp ik meteen waarom ik me zo slecht voelde dat ik dood wilde.

[Groentje-18]

Ik word eigenlijk wel een beetje misselijk van dit soort artikels die dan nog geslikt worden door veel mensen die hiermee duideljk maken geen knijt af te weten waarover ze het hebben, evenals de journalisten die het schrijven.

Plezant voor degenen die in het vakgebied staan en patiënten die hiermee geholpen zijn, mensen de psychiatrie zien afschilderen als een plaats waar middeleeuwse marteltechnieken �* volonté worden toegepast op iedereen die z'n mond niet houdt door psychopatische en sadistische psychiaters en psychologen.

Het is trouwens dankzij dit soort onzinverspreiding dat een heel groot deel van de patiënten nooit psychologische hulpverlening zoekt, en daardoor blijft verderleven op een veel minder niveau dan mogelijk en of op den duur de keuze maakt om het leven te beëindigen.

[King of beggars and fleas]

heel de maatschappij leeft op een mentaal minderwaardig materialistisch niveau - conclusie vanuit de analyse van groentje - we moeten alle geldverslaafden ( en dat zijn er heel wat ) electroshoks gaan geven

[Chipie]

Sommige onsterfelijken zouden wel wat electroshocks kunnen gebruiken...

[Groentje-18]

Dat heb ik nergens gesteld.

Neen, maar we moeten een beetje realistisch blijven hé.

Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat een groot deel van de depressies kan opgelost worden door simpelweg het woord naastenliefde, zeker niet in alle gevallen. Het toegenomen individualisme en materialisme is duidelijk niet gepaard gegaan met een toename van het aantal of de kwaliteit van de banden die mensen aangaan. Nochtans hebben mensen anderen nodig om te overleven, denk ik... Versta me niet verkeerd, ik zeg niet dat alle psy-problemen van iedereen zo zullen opgelost geraken, maar er is ongetwijfeld een grote groep die genoeg heeft aan menselijke nabijheid en, veel beter nog, onvoorwaardelijke liefde.
Helaas is de tijd, en zo is het volgens mij, en de mogelijkheid van een psy-persoon ook maar beperkt ... je kan niet met (alle) psy-patiënten een relatie aangaan (een niet-professionele welteverstaan)...
Aangezien dat niet mogelijk is, en aangezien veel mensen blijkbaar nog niet tot dit besef zijn gekomen, vrees ik dat we onze toevlucht zullen moeten zoeken tot andere (echte) therapieën.

Daarmee gaat ook het feit gepaard dat de norm is om met twee te gaan werken bijvoorbeeld. In zo'n situatie kan men gewoon minder tijd en aandacht hebben voor mekaar en/of familie, vrienden en buren. Dit kan natuurlijk wel gecompenseerd worden door (positieve) aandacht die men krijgt op het werk of op school, maar als je die niet krijgt dan kan het wel mislopen denk ik.
Er is sowieso ook altijd een druk om zich te gaan gedragen naar de norm, wat die norm ook mag zijn. Uit onderzoek waarin men wou kijken of werkende of werkloze vrouwen het meest gelukkig waren, bleek dat de kans op een depressie het grootst was indien je werkloos was in een omgeving waarin de meeste vrouwen gingen werken, of indien je werkend was in een omgeving waarin de meeste mensen werkloos zijn.
Zo dacht men lange tijd dat zelfmoord meer voorkwam bij landbouwers dan bij mensen van het leger, na een grondigere analyse waarin men ook de omgevingsfactoren in rekening bracht en gelijk hield bleek dat dit inderdaad zo was, indien deze landbouwers vooral in een groep leefden waarin het grootste deel van de mannen bij het leger was.

[King of beggars and fleas]

wat ken jij eigenlijk van psychiatrie groentje ? ik ken veel mensen die erin hebben gezeten - doch geen enkele waar het bij geholpen heeft. Als er al beterschap is gekomen is het enkel en alleen omdat ze daar zelf voor gezorgd hebben en dit veelal na vele slechte ervaringen in de psychiatrie.

moest dit geen steek houden dan zou er ook geen antipsychiatrische stroming bestaan trouwens binnen de psychiatrie - maar ja daar leren ze in de schoolboekjes niet over

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Ik word eigenlijk wel een beetje misselijk van dit soort artikels die dan nog geslikt worden door veel mensen die hiermee duideljk maken geen knijt af te weten waarover ze het hebben, evenals de journalisten die het schrijven.

De krant is nu eenmaal een sensatiezoeker. Kranten denken niet aan waarheid, maar aan leescijfers, net zoals de televisie alleen maar gaat om kijkcijfers.

Plezant voor degenen die in het vakgebied staan en patiënten die hiermee geholpen zijn, mensen de psychiatrie zien afschilderen als een plaats waar middeleeuwse marteltechnieken �* volonté worden toegepast op iedereen die z'n mond niet houdt door psychopatische en sadistische psychiaters en psychologen.

Toch is de psychiatrie vaak veel te paternalistisch. Ze doen daar alsof iedereen die er zit een onnozele onmondige dwaas is. En mensen die een mening hebben zijn er zowiezo niet welkom, net zomin als in de rest van de maatschappij. Of het moet een zorgvuldig voorgekauwde mening zijn natuurlijk, gebaseerd op middelbare schoolkennis en 'maatschappijleer' zoals die daar gegeven wordt.

Het is trouwens dankzij dit soort onzinverspreiding dat een heel groot deel van de patiënten nooit psychologische hulpverlening zoekt, en daardoor blijft verderleven op een veel minder niveau dan mogelijk en of op den duur de keuze maakt om het leven te beëindigen.

Ik denk dat iedereen wel weet dat electroshocktherapie vandaag niet hetzelfde is als in de jaren '50. En ik denk dat iedereen ook wel weet dat de methodes, ook al zijn ze verfijnder dan toen, en worden ze niet helemaal vanuit dezelfde optiek toegepast (toen werden vooral veel 'criminelen' en homosexuelen en zo als proefkonijnen gebruikt) toch discutabel blijven. Maar goed, ieder zijn mening.

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Dat heb ik nergens gesteld.

Neen, maar we moeten een beetje realistisch blijven hé.

Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat een groot deel van de depressies kan opgelost worden door simpelweg het woord naastenliefde, zeker niet in alle gevallen. Het toegenomen individualisme en materialisme is duidelijk niet gepaard gegaan met een toename van het aantal of de kwaliteit van de banden die mensen aangaan. Nochtans hebben mensen anderen nodig om te overleven, denk ik... Versta me niet verkeerd, ik zeg niet dat alle psy-problemen van iedereen zo zullen opgelost geraken, maar er is ongetwijfeld een grote groep die genoeg heeft aan menselijke nabijheid en, veel beter nog, onvoorwaardelijke liefde.
Helaas is de tijd, en zo is het volgens mij, en de mogelijkheid van een psy-persoon ook maar beperkt ... je kan niet met (alle) psy-patiënten een relatie aangaan (een niet-professionele welteverstaan)...
Aangezien dat niet mogelijk is, en aangezien veel mensen blijkbaar nog niet tot dit besef zijn gekomen, vrees ik dat we onze toevlucht zullen moeten zoeken tot andere (echte) therapieën.

Natuurlijk bestaan er tal van therapieën. Heel veel zelfs, en iedereen kan zich iets uitzoeken wat hem het beste ligt. De één helpt zich met homeopathische middeltjes, de ander met acupunctuur, nog een ander zal eerder gaan voor een jarenlange psychoanalyse in een poging de wortels van het probleem te vinden, of nog een ander voor medicatie om het probleem onder de mat te vegen.
Misschien kan een stroomstoot bij sommigen wel helpen...maar is dat effect ook niet eerder tijdelijk ?

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door King of beggars and fleas

wat ken jij eigenlijk van psychiatrie groentje ? ik ken veel mensen die erin hebben gezeten - doch geen enkele waar het bij geholpen heeft. Als er al beterschap is gekomen is het enkel en alleen omdat ze daar zelf voor gezorgd hebben en dit veelal na vele slechte ervaringen in de psychiatrie.

moest dit geen steek houden dan zou er ook geen antipsychiatrische stroming bestaan trouwens binnen de psychiatrie - maar ja daar leren ze in de schoolboekjes niet over

Grofweg veralgemenen heeft geen zin.
Indien het zo zou zijn dat 100% van de patiënten er inderdaad slechter uitkomt zoals u beweert, dan zouden de richtinegn psychiatrie en psychologie al lang opgedoekt zijn om te beginnen.
De psychiatrische instellingen zijn ook al lang niet meer de bewaarhuizen die ze vroeger waren voor mensen met een afwijkende mening of afwijkend gedrag maar plekken waar mensen tot rust kunnen komen en op zoek kunnen gaan naar zichzelf, onder begeleiding.

Je zegt trouwens zelf, indien er beterschap is is dat enkel en alleen omdat ze er zelf voor gezorgd hebben. Ten eerste weet je neit zeker of dit effect er ook zou zijn geweest indien zij niet eerst langs de psychiatrie waren gegaan, tenzij je daar een onderzoek naar hebt verricht, natuurlijk. Ten tweede ... wat had je verwacht? Het lijkt wel alsof je nog nooit een echt psychiatrische patiënt hebt gezien en je die je niet kan inbeelen. Een psychiater noch psycholoog kan zijn hand in het hoofd van de patiënt steken om zijn hersenen zo te regelen dat hij 'op een minder ziekmakende manier denkt' hé. De patient zal dat uiteindelijk zelf moeten doen, de psy's kunnen hem hier alleen maar bij op weg helpen.... Je kan het paard naar de plas brengen, maar drinken moet het zelf doen ...


(Ik wil nog even opmerken dat het inderdaad waar is dat er te vaak naar psychofarmaca wordt gegrepen, vooral in België, maar dat dat een zaak iis die veel meer te maken heeft met de mentaliteit van de farma-groot-industrie (en voornamelijk hoe ziekenhuizen en anderen het onder druk hiervan begeven) dan met de psychiatrie of psychologie ... - Enkele feitjes: wist je dat een dokter interessante cadeaus zoals reisjes krijgt aangeboden indien hij geneesmiddel x of y zo vaak voorschrijft? Wist je dat je in een Belgisch ziekenhiuis al bij de minste pruts een antidepressiva krijgt en je hier bv. in Duitsland heel erg expliciet naar moet vragen en je dan nog uitgebreid wordt gecontroleerd en dergelijke om te kijken als je het wel nodig hebt, indien blijkt van wel krijg je er eentje, op basis van kruiden ...)

[de limburgse leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

(Ik wil nog even opmerken dat het inderdaad waar is dat er te vaak naar psychofarmaca wordt gegrepen, vooral in België, maar dat dat een zaak iis die veel meer te maken heeft met de mentaliteit van de farma-groot-industrie (en voornamelijk hoe ziekenhuizen en anderen het onder druk hiervan begeven) dan met de psychiatrie of psychologie ... - Enkele feitjes: wist je dat een dokter interessante cadeaus zoals reisjes krijgt aangeboden indien hij geneesmiddel x of y zo vaak voorschrijft? Wist je dat je in een Belgisch ziekenhiuis al bij de minste pruts een antidepressiva krijgt en je hier bv. in Duitsland heel erg expliciet naar moet vragen en je dan nog uitgebreid wordt gecontroleerd en dergelijke om te kijken als je het wel nodig hebt, indien blijkt van wel krijg je er eentje, op basis van kruiden ...)

Ja, en dat is zeer storend. Je krijgt van alle antidepressiva die er te krijgen zijn (al honderden misschien) ook altijd steevast de duurste voorgeschreven. Het is allemaal een grote geldhandel, als je het mij vraagt. Maar dat wist je al uit het boek van Dirk Van Duppen natuurlijk.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Natuurlijk bestaan er tal van therapieën. Heel veel zelfs, en iedereen kan zich iets uitzoeken wat hem het beste ligt. De één helpt zich met homeopathische middeltjes, de ander met acupunctuur, nog een ander zal eerder gaan voor een jarenlange psychoanalyse in een poging de wortels van het probleem te vinden, of nog een ander voor medicatie om het probleem onder de mat te vegen.
Misschien kan een stroomstoot bij sommigen wel helpen...maar is dat effect ook niet eerder tijdelijk ?

Wat vooral belangrijk is is denk ik dat we ons realiseren dat het gaat om mensen met ernstige psychiatrische problemen. Er zijn risico's (o.a. omwille van de narcose) verbonden aan ECT, maar indien men bereidt is die te nemen wil dat zeggen dat de patiënt er eigenlijk zo aan toe is dat men verwacht dat de kans groot is dat hij beter zal functioneren na de ECT. Indien een patiënt heel ernstig depressief is, dreigt zichzelf van het leven te beroven of niet meer eet ... dan lijken wat geheugenstoornissen (als die er zijn) na een succesvolle behandeling een heel wat minder mensonterende, dramatische en tegen-de-mensen-rechten-ingaande bijwerking ...


Hier is trouwens een link waarin ECT wat deftiger wordt uitgelegd: http://66.249.93.104/search?q=cache8GQtbPH8BsJ:www.alysis.nl/inter/h_specialismen/Psychiatrie/ECT_patienten.html+electroconvulsietherapie&hl=nl& gl=be&ct=clnk&cd=13 voor wie er meer over wilt weten.

[de limburgse leeuw]

Zoals je ziet, zeggen ze het zelf in de link die je geeft:

"We proberen ernaar te streven om patiënten de behandeling te laten ondergaan zonder dat zij medicijnen gebruiken. Deze dienen dus, van tevoren, voor of tijdens de opname, afgebouwd te worden. Soms zien we namelijk dat mensen ten gevolge hiervan alleen al opknappen. Een aantal medicamenten maakt de behandeling moeilijker uitvoerbaar en de combinatie van antidepressiva en ECT geeft niet betere resultaten".

Als mensen stoppen met het nemen van medicatie dan gaat het meestal al vanzelf een heel stuk beter. Dat geldt ook voor overmatig gebruik van alcohol en drugs. Als het gebruik een plaag wordt in je leven, dan moet je stoppen.

[pinbag]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Hmm,
Ik zou eerder een lichtere trip aanraden met psilocybine-paddestoeltjes of zo. Dat duurt minder lang en is qua visuele effecten veel minder overweldigend.

Ik ben meestal clean, op een pintje na....

Maar ik heb altijd willen trippen en kleuren voelen terwijl ik sixties muziek luistert met begeleiding .

Staat in mijn lijstje: things to do in life 8)

[Jewel]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Het zou voor veel depressievelingen veel lonender zijn om bijvoorbeeld wekelijks een toespraak te krijgen van iemand van VWS of van LSP of zo,

Nog liever de kogel.

[King of beggars and fleas]

Oorspronkelijk geplaatst door pinbag

Ik ben meestal clean, op een pintje na....

Maar ik heb altijd willen trippen en kleuren voelen terwijl ik sixties muziek luistert met begeleiding .

Staat in mijn lijstje: things to do in life 8)

als je dat echt wilt zeker doen ! maar wel onder begeleiding van een ervaringsdeskundige .

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door pinbag

Ik ben meestal clean, op een pintje na....

Maar ik heb altijd willen trippen en kleuren voelen terwijl ik sixties muziek luistert met begeleiding .

Staat in mijn lijstje: things to do in life 8)

wat je niet kent kan je niet missen pinbag.

[King of beggars and fleas]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

wat je niet kent kan je niet missen pinbag.

over wat je niet kent kan je beter zwijgen

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door de limburgse leeuw

Depressie is gebrek aan levenszin, geen ambitie meer, niks meer hebben om voor te leven. Dat kan even duren. Maar uit ervaring weet ik dat pillen pakken tegen depressie ook niet helpt, wel integendeel.

Kan best zijn, maar bij de meerderheid werken antidepressiva wél. Soms moet er wel gezocht worden naar een geschikte variant - zelfs binnen éénzelfde type antidepressiva zijn er verschillen in werking, als een bepaalde soort niet werkt (omdat het lichaam er niet op reageert en er dus niks gebeurt, omdat er enkel nevenwerkingen zijn en er dus enkel negatieve dingen gebeuren, omdat de nevenwerkingen net iets te vervelend zijn,...) wordt er goed aan gedaan over te stappen naar een ander middel. Dat is niet lollig, natuurlijk... een overstap is vaak vervelend. Als het werkt en de nevenwerkingen beperkt zijn (en die nevenwerkingen verdwijnen meestal als het serotonineniveau z'n evenwicht gevonden heeft) treedt er echt zelden tolerantie op.

Je blijft depressief en krijgt er nog een verslaving bovenop.

Antidepressiva zijn trouwens even verslavend als ijscreme.

Het zou voor veel depressievelingen veel lonender zijn om bijvoorbeeld wekelijks een toespraak te krijgen van iemand van VWS of van LSP of zo, van een militante vereniging die hen er weer bovenop helpt door hen een uitweg te tonen uit de door de maatschappij veroorzaakte problematiek.

Niet iedere depressie ontstaat uit een 'door de maatschappij veroorzaakte problematiek'.

En een sociaal netwerk is vanzelfsprekend belangrijk.

Maar als je opgescheept zit met een endogene depressie dan zal je dat niet helpen om dat serotonineniveau ietwat normaal te krijgen.

Gesprekken in het algemeen kunnen ook wel helpen. Veel mensen die in de psychiatrie belanden voelen zich niet begrepen, en daar wordt dan verder ook niks aan gedaan, de verplegers en therapeuten praten liever niet en wimpelen hen af.

Er zijn ook heus nog degelijke therapeuten.
Veel heeft ook te maken met het feit dat er teveel mensen in de psychiatrie belanden, en dat er te weinig personeel is.
Ik ken een heel aantal mensen die in de psychiatrie werken - als verpleegkundige of als therapeut - en ik ken er geen enkele die z'n job eigenlijk aankan. Psychiatrie is zwaar, je mag dit echt niet onderschatten. De meeste komen wekelijks wel eens huilend thuis. De meesten houden het dan ook niet lang vol. Wat ze dan doen, is gewoon het minimum doen op hun werk - zelfbehoud dus - en dat leidt ertoe dat de warmte wegsijpelt.... Een jammerlijk gevolg, maar je kan die mensen dat niet zomaar gaan verwijten.

Dan moet het toch al erg gesteld zijn. Niet iedereen die aan een psychose lijdt denkt dat hij onsterfelijk is of zo. De meeste mensen zijn wel te manipuleren met uitspraken als: 'u heeft nog geen inzicht in uw ziekte'. Als je het maar gelooft, dan ga je alles slikken, letterlijk en figuurlijk.

Er zijn nochtans genoeg psychotici die een betrekkelijk groot gevaar vormen voor zichzelf. Mensen reageren vrij irrationeel als ze overspoeld worden door angst en waan. Dat 'gebrek aan ziekteinzicht' zeg ik trouwens niet omdat ik mensen wil manipuleren om weet ik veel wat te slikken.
Al eens iemand gezien midden in een opstoot van waan? Hoeveel realiteitsbesef is daar nog bij?

Er zijn al zoveel middelen op de markt. Daarbij heb ik ook in een vlaag van zinsverbijstering toegestemd in zo'n experiment met Solian 200, een middel waarvan later bleek dat het ronduit schadelijk is en alleen in heel lichte dosissen toegediend mag worden. Nu begrijp ik meteen waarom ik me zo slecht voelde dat ik dood wilde.

wij doen niet aan onderzoek naar medicatie.
Er bestaan heus nog andere manieren dan medicatie, elektroshocks, of jarenlange psychoanalyse.