Epos.

[harriechristus]

4 - Jezus sterft aan een gebroken hart.

Inmiddels waren er steeds meer mensen toe komen stromen uit de stad om Jezus te bekijken. Nu ze zagen dat Hij daar zo weerloos hing was hun haat veranderd in nieuwsgierigheid en medelijden. Die arme Jezus, dachten ze, waarom verbeeldde Hij zich toch Koning over hen te zijn? Hij was maar een arme drommel zoals zij zelf waren. Waar waren al die wonderen nu, die Hij verricht zou hebben? Maar misschien was Hij ook wel werkelijk een God. Wie weet?
Zo waren er allerlei gemengde gevoelens en gedachten. En er vormden zich groepjes die over Jezus begonnen te discussiëren, maar er waren er ook die hun picknick mandje hadden meegenomen om er een leuke middag van te maken. Weer anderen zongen lofliederen ter ere van Jezus.
Ja, ook Kajafas en Pilatus en vele priesters kwamen kijken hoe Jezus het maakte. Het leek hen wel alsof Jezus hun Zoon had kunnen zijn. Maar sommigen van hen konden niet nalaten met Jezus te spotten en riepen: "Kom eens van je kruis af Jezus, want als je werkelijk een God bent moet dat toch een kleine moeite zijn!"

[harriechristus]

Maar over het algemeen had men toch wel medelijden met die arme man, die niet meer de kracht had iets terug te zeggen. Ze begonnen zelfs berouw te krijgen over hun eigen wreedheid. Zouden ze Hem weer van Zijn kruis af kunnen halen?, dachten ze. Maar omdat Jezus al meer dood dan levend geleek, scheen het hun te laat om dat nog te doen.
Jezus daarentegen was zich nog wel bewust van wat er allemaal gebeurde, want Hij kon nog door de spleten van zijn oogleden kijken en had zo af en toe nog opwellingen van helder bewustzijn. Hij wilde zelfs nog nadenken over alles wat Hij had gezegd en of Hij het niet anders had moeten brengen en misschien fouten had gemaakt in zijn betoog. Waarom had Hij de Joden zo van zich vervreemd en had Hij niet ... en Hij keek nog eenmaal naar Socrates en allen die Hem lief hadden.
Maar het was tevergeefs. Nog eenmaal ging er een scheut adrenaline door zijn lichaam en poogde Hij met zijn laatste kracht zich van het Kruis af te wurmen, maar dat ging niet. Hij stortte ineen en zijn Hart brak in duizend stukken en Hij stierf.

[Pol Dolf]

toch niet Nog een HCmonoloog

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Pol Dolf

toch niet Nog een HCmonoloog

Helaas, het is niet anders, waar ik de enige ben die de Waarheid kent en niemand daar op wil reageren.

Maar allen die daaraan lijden is er de troost dat er straks vast wel weer het totaal niets zeggende geleuter voor de dag komt.
En dezulken toch in mijn epos geïnteresseerd zouden moeten zijn voor zover het over de oude Jezus gaat.

En wat heeft Pol Dolf zelf te beweren?
Niks nieuws?
Jammer toch.

[harriechristus]

8 - De glorie van Jezus en zijn Vader.

Socrates was ook bij de discipelen en hij was zo blij dat hij Jezus daar weer zag en wel zoals hij ook zelf was: astraal, en daarom zweefde hij naar Jezus toe om naast Hem te gaan staan. Daar stonden ze beiden, dat wil zeggen: daar zweefden ze beiden, Vader en Zoon in de glorie van de Heilige Geest. En Jezus zeide nogmaals dat de Liefde de eeuwige en oneindige Waarheid was, maar nu eerst tot een ware geestelijke Liefde was geworden en Hij vroeg allen om zijn boodschap over de wereld te brengen en alle mensen tot zijn discipelen te maken.

[harriechristus]

21/3 - Straffen.

Maar toen ze zo hoog stonden, toen begon koning Hammoerabi plotseling ook over de straffen te spreken in het geval van overtredingen van zijn wetten. Hij sprak onder andere over het levend op een paal spietsen van misdadigers, het verbranden en verdrinken en ook over geseling en het afsnijden van oren en lippen en vingers. En om het compleet te maken was er ook nog de castratie en het begieten van het gezicht met gloeiend asfalt om deze wat fraaier te maken.
Hij vertelde het in geuren en kleuren alsof hij er wel lol in had. Ja, hij was niet alleen een rechtvaardige koning, maar ook nogal streng volgens het principe oog om oog en tand om tand of eigenlijk was het meerdere tanden voor één tand, dus meer het gehele gebit.
Egel en Harriëtte werden onpasselijk bij die verhalen en kregen de neiging om te kotsen en toen ze over de balustrade wilden gaan hangen om hun teveel aan maaginhoud kwijt te kunnen raken toen werden ze ook nog duizelig van de immense hoogte daar beneden.
De koning moest er om lachen en gaf ze beiden een paar klapjes op de rug, zodat hun magen zich om konden keren om al het voedsel aan de vogels te offeren, die er vlug bij waren nog voordat het beneden op de grond zou kunnen vallen. De koning had grote pret en sprak wijs: "Ja, ja, al het goede in de wereld heeft zo zijn tol, maar wees blij dat jullie slechts je maaginhoud behoeft te offeren aan de vogels en niet je hele lichaam op een paal".
Harriëtte en Egel probeerden te lachen om de stemming niet te bederven, maar het kwam er niet echt overtuigend uit.

[harriechristus]

21/6 - De boot van Noach.

Maar na een week eenzaam drijven zagen ze een grote boot aan de horizon, die gelukkig hun kant op kwam varen. Dichterbij gekomen zagen ze allerlei dieren aan boord, zoals een olifant en ook een giraffe met zijn lange nek en een kameel en ook tijgers en leeuwen en buffels en paarden en ezels en van alles en nog wat door elkaar heen. Gelukkig maar dat een hond hen zag en begon te blaffen en daarna een haan die begon te kraaien en vervolgens begonnen alle dieren tezamen een hels lawaai voort te brengen om aandacht te vragen, zodat er al spoedig een man aan kwam lopen die de beide dieren in het water zag boven op een boomstam.

http://home.kpn.nl/wegge168/21.zarathustra.html

[harriechristus]

7 - De vrouw van Noach.

Het woord zondvloed was volgens zijn vrouw afkomstig van zonde-vloed en deed haar denken aan de vrouwelijke bloedvloeiing, dat wil zeggen dat moeder aarde al haar kinderen weer tot zich nam om het leven op nieuw te kunnen baren. Volgens haar was het allemaal symbolisch en niet werkelijk zo bedoeld, want ze had vreselijk veel medelijden met al die verdronken mensen en ze begon zachtjes voor zich heen te huilen.

[harriechristus]

8 - Zarathustra.

Na dagen opgewekt wandelen en onderlinge gesprekken over wat ze allemaal hadden meegemaakt, kwamen ze plotseling iemand tegen midden in een kale vlakte. De persoon in kwestie liep heen en weer met opgeheven armen en draaide alsof hij een dansende soefi was. Blijkbaar was hij geheel en al in extase en de beide dieren vreesde hem te storen, maar toen deze hen zag, hield hij op met draaien en zwaaien en heette hen beide welkom. Hij stelde zich voor als Zarathustra, de grote profeet en ziener van de enige grote God Ahura Mazda.
Hij sprak vervolgens allerlei wartaal over de grote strijd tussen goed en kwaad als tussen licht en duisternis en dat God zelf onzichtbaar was en streed tegen de duistere God Ahriman, oftewel Angra Mainyu, die de Duivel zelf moest heten en de grote bederver was van het aardse paradijs. Toen nam hij even pauze en bukte zich naar de grond om de een of andere sprinkhaan op te pakken en deze in zijn mond te stoppen en op te peuzelen.

9 - De Messias en het laatste oordeel.

[harriechristus]

9 - De Messias en het laatste oordeel.

Hij heette de dieren daarna welkom als zijn eerste discipelen zonder te vragen of ze daar wel zin in hadden. Maar hij meende in de lichtjes van hun ogen te zien dat zij geschikt waren aan hem toegewijd te zijn. De dieren waren onder de indruk van zijn prediking en hij vervolgde daarom dat de menselijke ziel werd berecht in het hiernamaals en daarbij over een grote brug moest gaan. Waren de zonden van de mens zwaarder dan de goede daden, dan werd die brug steeds smaller en viel de mens in de hel en waren zijn goede daden daarentegen zwaarder dan werd de brug steeds breder en kwam hij in de hemel.
Ja, dat was allemaal heel logisch, zeiden de beide dieren, die blijkbaar de liefdevolle vergiffenis van Jezus helemaal vergeten waren. Maar nu sprak Zarathustra ook nog over een laatste eindstrijd tussen de machten van het goede en de machten van het kwaad. En hoe er een Messias zou worden geboren uit het zaad van een profeet en een maagdelijke moeder en hoe deze de doden uit hun graf zou doen opstaan en het laatste oordeel zou vellen. De dieren herkenden in deze Messias onze lieve Heer Jezus Christus en waren zeer ontroerd en aangedaan.

[Pol Dolf]

welk boek ben je aan het overschrijven ?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Pol Dolf

welk boek ben je aan het overschrijven ?

Mijn eigen epos als deel van mijn nieuwe Bijbel, staat op mijn website en ik lees het nog eens over en pik zo hier en daar wat uit en zet het hier neer.

http://home.kpn.nl/wegge168/1.kleine.harrie.html

[harriechristus]

11 - Als de zon weer opkomt.

Toen stond Zarathustra op en stapte zomaar midden in het vuur en het vuur deerde hem niet en de strijd nam af en hij scheen voor de dieren de schepper te zijn van al zijn eigen goden. Want ze zagen nu hoe zijn schedel open ging en groter en groter werd en Ahura Mazda nam plaats in zijn hoofd en gedachten en veranderde in een immens licht zo fel als de zon, die op dat moment ook boven de horizon begon te verschijnen. De duisternis week terug en Zarathustra werd geheel en al één met het licht in zijn hoofd en hij verbrandde geheel en al en verdween.

[harriechristus]

2 - Een Yogi.

Er gebeurde eerst helemaal niks, maar na enkele minuten ging langzaam een van beide ogen open en dat oog keek hen aan en ging toen weer dicht. Daarna was het weer volkomen als van te voren. Toen voelde Harriëtte zich geroepen wat te doen en ging naar voren en klopte ook op het koppeke. Weer reageerde het koppeke eerst helemaal niet en toen ging langzaam het andere oog open, maar nu met een lichte ergernis over het gelaat alsof het zich gestoord voelde. Daarna ging het oog weer dicht.

[harriechristus]

6 - De wereld op zijn kop.

Ja, niemand zou hem ooit kunnen verlossen en hij zou moeten hangen tot het einde der tijden. Maar al hangende had hij er best plezier in gehad en was bewust geworden van de eeuwigheid. Toen hij dat zo vertelde werden ook de dieren bewust van de eeuwigheid en ze voelden zich geheel en al één met de gehangene in een heilige drie eeuwigheid. Maar toen vertelde de gehangene ook nog dat hij alles wat normaal was op aarde op zijn kop zag en dus tegendelig.
Bijvoorbeeld: alles wat goed was was in zijn ogen juist kwaad en alles wat kwaad was zag hij juist goed. En alles wat boven was als beneden en andersom, wat natuurlijk vanzelfsprekend was. Maar ook zag hij de tijd als ruimtelijk en de ruimte juist als tijd, wat heel moeilijk te vatten was voor de beide dieren, die immers slechts pas begonnen waren met mediteren.
Verder zag hij ook alles wat binnen was juist buiten en alles buiten als binnen. Kortom: hij zag de hele wereld binnenste buiten gedraaid. Maar ook zag hij de droomwereld als realiteit en de realiteit slechts als een droom.
Verder kon hij alle werelden zien in 64 dimensies, zoveel als er velden waren op een schaakbord, namelijk 8 x 8. En wel zo dat elk volgende veld het dubbel aantal werelden van het vorige veld bevatte, dus zo dat het totaal aantal werelden op alle velden bijelkaar gelijk was aan 2 tot de macht 64 - 1.
En volgens hem was dat weer gelijk aan (4^32) - 1 = (16^16) - 1 = (256^8) - 1 = (65.536^4) - 1 = (4.294.900.000^2) - 1 = 18.446.000.000.000.000.000 - 1 = ongeveer 18.446 biljard - 1.
Enfin: hij noemde het getal precies, namelijk: 18 triljoen 446 biljard 774 biljoen 073 miljard 709 miljoen 551 duizend en 615, maar omdat de dieren dat toch niet konden onthouden, zeide hij nogmaals dat het ongeveer 18 triljoen was.

[harriechristus]

Toeval of Gods Geest?

Uit epos 22/10

Maar Harriëtte wilde zich niet door Egel uit het veld laten slaan en kwam met een nog veel groter getal op de proppen, want volgens haar was de kans dat hemoglobine, een molecuul uit 574 aminozuurschakels, waarvan de opbouw weer bestond uit 20 aparte aminozuren, door toeval zou zijn ontstaan gelijk was aan 20 tot de macht 574. Neen, zoiets kon geen toeval zijn, maar er was ongetwijfeld een super-intelligent plan dat het leven had geschapen en deze bestierde. Je zou zo'n plan de Logica of de Geest van God kunnen noemen.

[harriechristus]

23/2 - Brahman en Atman.

Hij vertelde nu langzaam aan met een dikke tong dat er eens een paradijs op aarde was geweest en dat er toen de angst was gekomen en de begeerte en de schaamte en wel omdat iemand op het onzalige idee was gekomen alles te willen begrijpen en geen genoegen meer wilde nemen dat alles er zo maar was en dat zijn volk was gevlucht naar hoge bergen om daar de waarheid te vinden en deze gevonden had in de allerhoogste God, die Baarman, maar ook wel Barman of Brahman heette en alles geschapen zou hebben en in de mens gelijk was aan zijn Adem, ook wel Adam of Atman genoemd en dat er een verheven eenheid was geweest tussen God en Mens en de Mens God zelf was geweest, evenzeer als God Mens was geweest. Ja, er was een eenheid geweest tussen Brahman en Atman en allen waren 1000.000 jaren lang uiterst gelukkig in een zalig gevoel van eeuwigheid en oneindigheid, waarin de Mens alles begreep wat God begreep en andersom.

[Pol Dolf]

https://historiek.net/c/griekse-mythologie/

[harriechristus]

25/8 - De Keizer krijgt niks meer uit zijn strot.

Ja, hij begreep wel dat de staat van iedereen eiste zijn eigen rol te spelen en dat de mens zijn natuurlijk aangezicht had moeten verliezen om een wijs en verstandig wereldburger te worden, die gehoorzaamde aan wetten en regels... maar hij dorst niet verder te vertellen uit angst zijn gasten te vervelen met banaliteiten als deze en hield zijn mond.
Maar hij had toch nog graag willen vertellen dat het Chinese Keizerrijk een waarachtige staat was met evenwicht in alles, met name dat van goed en kwaad, omdat men had begrepen dat het ene niet kon bestaan zonder het andere en dat het daarom in China allemaal zo goed ging omdat het er ook allemaal zo slecht aan toe was, maar toen de Keizer dat ook nog allemaal poogde te verwoorden begon zijn strot te piepen en moest hij de laatste woorden met geweld uit zijn keel duwen. De Keizerin glimlachte en streek haar man over zijn hoofd en vleide hem tegen haar boezem als was hij een baby die nodig wat moedermelk behoefde.

[harriechristus]

26/8 - Egel is veranderd in een volk.

De stamgenoten van het grote Opperhoofd beschouwden zijn daad als een voorbeeld dat zij moesten volgen en allen namen daarom om beurten een hap uit het vlees van Egel om daarna Harriëtte te bespringen, die ondanks haar zelf ook meer en meer begon te genieten van het hele gebeuren en begreep dat dit een heilige ceremonie was om de oergoddelijke moederbinding te vieren, waarin de oerhorde der zonen de grote Vader vermoordde door hem op te eten en dat was natuurlijk Egel, om vervolgens collectief bezit te nemen van de grote Moeder en dat was Harriëtte.
Want het was duidelijk dat de zonen jaloers waren op de vader om het seksueel bezit van de moeder en zij deze daarom vermoordden. Ze had het eens gelezen in een boek van Freud: Totem en Taboe genaamd en was geheel verrukt het nu zelf te mogen meemaken. Bij elke nieuwe Indiaan die bezit van haar nam kwam ze tot een orgasme en toen allen zich aan haar hadden bevredigd werd Harriëtte als een grote heldin door het dorp gedragen en door alle vrouwen nog eens extra geknuffeld.
Maar met Egel was het anders afgelopen, want zijn lichaam was volkomen afgekloven en er restte slechts een aantal beenderen, die aan de voet van de totempaal op de grond lagen tussen het uitgedoofde vuur. Egel had zijn Geest en lichaam gegeven aan alle manlijke stamgenoten, die plotseling allemaal erg Egeliaans begonnen te babbelen over de eenheid der tegendelen en dat het ene niet zijn kon zonder het andere en dat de hele werkelijkheid niets anders was dan een Egeliaans systeem van goed en kwaad en dat Harriëtte straks een nieuw Indiaans Egeliaans Opperhoofd zou baren.