Waarom het Caroline niet zal lukken voorzitter te worden.

[Erik Langerock]

Het zijn slechte tijden voor de SP.A., zo blijkt uit het rapport Janssens. Geen visie, gebrekkige strategie, geen gevoel meer met de basis, militanten met een even laag moraal als het aantal zetels voor Spirit, ...
Een mens zou bij minder opstappen en wegvluchten.

En dat is ook wat Dhr. Prof. (want lesgeven is nu eenmaal zijn ware beroep) Johan Vande Lanotte gedaan heeft. Edelmoedig als hij is, wierp hij de handdoek in de ring. Net wanneer de SP.A. een goede voorzitter best wel kon gebruiken.
Maar niet getreurd, beste dames en heren van de SP.A., zo zei hij onmiddellijk daarna. De twee heldinnen van de SP.A. zullen de boel hier wel overnemen.
En zo werden mevr. Freya Van Den Bossche en mevr. Caroline Gennez gepromoveerd van mediaprojecten tot curatoren van een failliet verkozen partij. Freya zou fractieleidster worden van de stukjes die het socialistisch blok vormden en Caroline kreeg de verantwoordelijkheid van zowel (interim-)voorzitster als fractieleider van het Vlaams Parlement.
Het fantastisch duo, de twee engeltjes van de partij, zou de partij uit de diepe crisis helpen.

Maar het mocht niet baten. Na één dag de boekhouding bekeken te hebben, gaf één van de curatoren het al op. Dankzij een onschuldig kattebelletje weten we nu dat om fractieleidster van de SP.A. te worden, je geen persoon moet zijn die uitblinkt in enthousiasme.

Caroline daarentegen zette door. Na al die tijd “reserve-voorzitter” te moeten spelen, zag ze eindelijk haar kans om de absolute top te bereiken. Samen met Dirk Van der Maelen (die na het vertrek van Freya zijn oude baantje dan toch terugkreeg) gaan ze als duo op pad om de gemiddelde socialist te overtuigen van hun gelijk.

De gemiddelde socialist ziet het echter niet zo zitten met Caroline. Nog geen maand na de verkiezingsnederlaag vraagt de afdeling Blankenberge zich openlijk af waarom er in vredesnaam geen tegenkandidaat is voor de voorzittersverkiezingen. Want zo stelt de voorzitter Johan Van Eeghem.

"We vinden Caroline Gennez niet slecht, maar als er crisis is en ze moet beslissingen nemen, zal men zich afvragen of ze het voorzitterschap wel verdient. Als ze echt verkozen is, zal ze weten dat ze gesteund wordt door de leden

Of om het heel subtiel te verwoorden dat het niet is omdat de top beslist dat je er geschikt voor bent, dat de gewone socialist dit moet pikken

Niet lang daarna komen er twee tegenkandidaten opzetten : Dhr. Hans Bonte en Dhr. Erik De Bruyn
En laat het nu Erik De Bruyn, oprichter van SP.A-rood, zijn die erin slaagt om in Antwerpen met 59 % dé leading lady te kloppen

Maar hoe slaagt die man erin om een partijtop zoveel schade te berokkenen?

Er zijn verscheidene redenen. Laat me een poging wagen om de belangrijkste ervan op te sommen.

1) Caroline Gennez : de marionet van een verslagen man

Niemand gaat graag met verliezers om. Al sinds mensenheugenis verkiezen we automatisch zij die succes na succes boeken boven de andere die faalt, ondanks alles. We voelen er ons gewoon beter bij, hopend dat het succes dat die man of vrouw heeft ook wat afstraalt op onszelf.

In zekere zin was het dan ook verstandig van Johan om na de nederlaag de wapens neer te leggen en terug te trekken naar Oostende.
Het onverstandige was om direct daarna iemand aan te stellen die “de partij zal redden".
Waarom dit gedaan is? Niemand die het weet.
Wilde de SP.A. aantonen dat ze ondanks grote crisissen toch nog snel beslissingen kan nemen? We weten allemaal dat haast en spoed zelden goed is, zeker in tijden van chaos en paniek. De kans dat dan de snelle beslissing de foute is, is dan ook reëel

Was het een manier om het gewone volk gerust te stellen? Ik denk dat het gewone volk juist nog meer ongerust is geworden. De gedachte dat SP.A.-top “niets geleerd heeft van de nederlaag” is dan ook groot. Het opstappen van dé man van de verkiezingen is niet genoeg om een heel partijsysteem om te vormen, laat staan om de indruk te geven dat men er tenminste de intentie toe heeft.

Meenden ze dat Caroline al eerder had bewezen dat ze een goede voorzitter was en met die ervaring door iedereen wel aanvaard zou worden? Na nog geen half jaar een interregnum “geleid” te hebben tot de verkiezingen die de échte voorzitter (tot ieders verrassing werd het Johan), hebben aangeduid heb je geen ervaring. Dan was je er gewoon omdat ze niemand anders hadden.

Het mag dan ook geen wonder heten dat de “marionet”-gedachte niet ver weg is, laat staan te bannen uit de gewone socialist.
De ontkenningen van Johan worden evenveel naar waarheid geschat dan toen hij verklaarde dat een “federale regering zonder de PS maar met SP.A. kan".

De tactiek van de vlugge beslissing heeft zelfs zo’n drastische gevolgen gehad dat, ironisch genoeg, de vraag of Caroline werkelijk zo afhankelijk is niet eens meer wordt gesteld. Het is een quasi-onweerlegbaar vermoeden geworden.
Over een vergiftigd geschenk gesproken

2) Caroline : laatste der Mohikanen van Steve Stevaert

Jawel, ook hier komt de Almachtige Stevaert ter sprake. Het was namelijk hij die Caroline ervan overtuigde om van Sint-Truiden naar Mechelen te verhuizen om daar de boel te redden. Het project is deels geslaagd, maar wat na de hype?
Maar wat voor godsgeschenk Gouverneur Stevaert ook geweest is voor de SP.A., die tijden zijn voorbij. De blitz-carrière is geëindigd in een mooi brugpensioen dat gouverneurschap heet en op enkele toevallige ontmoetingen op SP.A.-gelegenheden met de vroegere Teletubbies na houdt de man van de SP.A. zich vrij goed gedeisd.

Aan de partijtop schijnen ze dit echter niet te beseffen. Het is dan ook moeilijk om de mentale klik van rijkdom naar armoede te maken. Het besef dat er iets moet veranderen, moet voorafgaan met soms heel hevige schokken...

3) Caroline : een natuurlijk leider?[/SIZE][/FONT]

“Er is geen natuurlijke leider meer in de SP.A.”

Geloof het of niet, maar die quote komt van Caroline zelf (De Morgen).
Daarmee keldert ze niet alleen haar eigen leiderschap (is zelfkennis niet het begin van de wijsheid?), ze komt ook redelijk arrogant over.
Hoe kan zij nu weten dat er geen leiderstypes meer zijn? Kent zij toevallig elk SP.A.-partijlid persoonlijk?

Ondanks dit alles, en om haar een kans te geven, moeten we ons eens afvragen wat een partijvoorzitter precies nodig heeft. Met andere woorden, wat maakt een voorzitter een waar voorzitter en geen schertsfiguur.
Ik dacht aan deze criteria :
Allereerst moet een voorzitter kunnen organiseren. Coördinatie is daarin belangrijk maar niet genoeg. De voorzitter mag niet vies zijn om zelf de handen uit de mouwen te steken.
Vervolgens moet deze een zeker gezag kunnen uitstralen. Dit betekent niet dat de mensen er bang van moeten zijn, maar een zeker ontzag is helemaal niet misplaatst. Als leider word je nu eenmaal boven de anderen getild, neem jij de beslissingen en heb je (in principe) geen bewaarengel die je de goede woordjes influistert.
Tot slot is een voorzitter door het volk goedgekeurd en moet de voorzitter na de verkiezingen voor geheel het volk een “aanvaardbare” voorzitter zijn. Voorzitters die met nog geen 55 % van de stemmen zijn verkozen, lopen het gevaar door de grote minderheid geblokkeerd te worden, met de nodige interne spanningen tot gevolg.

Er zijn er uiteraard meer, maar die drie lijken me de belangrijkste. Een voorzitter kan pas verder als hij/zij alom gerespecteerd wordt … voor zijn/haar talenten als voorzitter.

Ik vraag me dan ook af of Caroline aan één van die criteria kan beantwoorden. Het feit dat het beeld van schertsfiguur alomtegenwoordig is, vrees ik van niet.
Ze heeft echter nog een maand om haar kwaliteiten te verdedigen, maar dan moet ze eerst van haar marionet-status af. Werk aan de winkel zou ik zeggen.

4) Erik De Bruyn : de Trotski van het 21e eeuwse socialisme?

Het ligt natuurlijk niet alleen aan negatieve invloeden dat iemand als Erik De Bruyn als tegenkandidaat wordt aanvaard. Dat zou eerder een eenzijdige versie zijn van de feiten (en dat is niet mijn stijl).

Erik De Bruyn is als mede-initiatiefnemer erin geslaagd om een partij in een partij op te richten, namelijk SP.A.-rood. Het is een relatief nieuwe partij die van mening is dat de SP.A. een meer en meer rechtse koers vaart, iets wat na 8 jaar Paarse Regering niet kan ontkend worden.
Het is een man die nog de oude socialistische tradities weet te hanteren. Zo heb ik Johan of Caroline tijdens een interview nog nooit het woord “kameraden” horen gebruiken. Mij lijkt het eerder dat ze na zo’n woord vlug hun mond met zeep zouden wassen.
Het is een man die terug naar de bron wil gaan, naar het ware socialisme, zonder communautaire hervormingen prioritair te stellen. Iemand die principieel goed betaalde baantjes zou weigeren, zou trouwen in een simpel dorpskerkje en het zogenaamde “gauche caviar” links laat liggen.

Het is met andere woorden iemand die, zo lijkt het, de andere kant opkijkt, de kant van de échte achterban van de socialisten, de arbeiders. Het is een rebel en geen volgeling, een vakbondsmentaliteit en geen liberaal compromismaker.
Het is iemand die aan politiek doet uit principes, niet om “voor zoveel mogelijk mensen het goede doen”.

Maar waarom is hij zo geloofwaardig?
Omdat de Teletubbies geen invloed op hem hebben? Omdat hij niet tijdens zijn eerste gemeenteraadsverkiezingen zijn benen moest laten zien voor een zitje? Omdat hij zonder schroom interviews geeft aan de kleine radiostations waar GSM’s afgaan en klokken op de achtergrond luiden? Omdat hij als enige het (met succes) waagt om de top te dwarsbomen?

Mij lijkt het dat de gewonen socialist gelooft dat met Erik De Bruyn SP.A. werkelijk met een schone lei kan beginnen.
Zij willen, net zoals de federale verkiezingen aantoonde, iets nieuws, want het oude bracht niet veel goeds teweeg.
En waarom dat niet aanvaarden, o grote partijtop?
De SP.A. heeft nu eenmaal een herbronning nodig.
En dan moet je niet in dezelfde vijver gaan varen.

[hurycane]

Het is te hopen dat Gennez het niet wordt ! Of De Bruyn beter is dat weet ik niet, maar slechter dan Gennez, Vandenbroekies en andere Jansenskes kan het niet zijn...

[Den Ardennees]

Oorspronkelijk geplaatst door hurycane

Het is te hopen dat Gennez het niet wordt ! Of De Bruyn beter is dat weet ik niet, maar slechter dan Gennez, Vandenbroekies en andere Jansenskes kan het niet zijn...

als ze realistisch zijn ontbinden ze de partij en melden ze dat het socialisme dood is en geen toekomst meer heeft.

[De Garde]

Gennez haalt het omdat Freya Vandenbossche het in Gent wel zal regelen. Maar 't zal geen voorzitter zijn met een groot gewicht, eerder een handpop van de 'big bonzo's' binnen de partij.