Zou u even kunnen reageren op wat o.a. de kameraden van de LSP hier stellen?

[StevenNr1]

Beste Dirk Van Duppen,

In het subforum 'Links' op dit forum is al een tijdje een kleine discussie over o.a. uw voorstel (het kiwi-model) aan de gang. Er zijn al enkele dingen geschreven aldaar die misschien toch uw reactie waardig zijn. Veel leesplezier alvast: http://forum.politics.be/showthread....6&page=2&pp=20

Mvg,

Steven

[Dirk Van Duppen]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Beste Dirk Van Duppen,

In het subforum 'Links' op dit forum is al een tijdje een kleine discussie over o.a. uw voorstel (het kiwi-model) aan de gang. Er zijn al enkele dingen geschreven aldaar die misschien toch uw reactie waardig zijn. Veel leesplezier alvast: http://forum.politics.be/showthread....6&page=2&pp=20

Mvg,

Steven

Steven,

Bedoel je de stelling dat er geen geld zou zijn voor de Sociale Zekerheid?

Inderdaad mijn boek weerlegt die stelling ten gronde.

Neem nu de vijf geneesmiddelen die de ziekteverzekering het meeste kosten.
Van deze vijf zijn er vier recent uit patent gegaan. De nummer één van meest kostende geneesmiddelen is de cholesterolverlager Lipitor (stofnaam atorvastatine). Daarvan is het patent nog niet verstreken. De nummer twee is de bloeddrukverlager Amlor (stofnaam amlodipine). Deze wordt gecommercialiseerd door vijf firma’s met een prijs die varieert van 34,71 euro tot 51,68 euro voor 100 tabletten van 5 mg. De nummer drie is de cholesterolverlager Zocor (stofnaam simvastatine). Deze wordt vandaag in België gecommercialiseerd door 9 firma’s. De prijs voor 100 tabletten van 40 mg varieert van 55,96 euro tot 126,07 euro, voor hetzelfde! De nummer vier is de cholesterolverlager Pravasine (stofnaam pravastatine), gecommercialiseerd door drie firma’s met prijzen voor 100 tabletten van 40 mg die gaan van 56,40 euro tot 168,19 euro, voor hetzelfde. De nummer vijf is het antidepressivum Cipramil (stofnaam citalopram). Deze is op de markt onder zeven verschillende merknamen met prijzen voor 100 tabletten van 20 mg die variëren van 47,18 euro tot 113,57 euro, voor hetzelfde.

Door deze grote prijsverschillen tussen de verschillende firma’s die eenzelfde geneesmiddel commercialiseren én door het feit dat de artsen de duurste producten het meest voorschrijven veroorzaakt deze prijzenpolitiek en dit voorschrijfgedrag een zeer grote vermijdbare meerkost. M.a.w. telkens een arts vandaag Zocor 40 mg voorschrijft, betaalt de ziekteverzekering per 100 tabletten 71 euro teveel, dan indien de arts het goedkoopste generiek zou voorgeschreven hebben. Deze geneesmiddelen zijn zo duur, dat voor de patiënt het remgeld gelukkig geplafonneerd is tot het maximale 15,3 euro. Dit geldt zowel voor de goedkope generische vormen als voor het tweemaal zo dure Zocor.

Overlopen we de andere geneesmiddelen uit de top vijf: voor Amlor betaalt de ziekteverzekering per 100 tabletten 17 euro teveel, voor Pravasine 111 euro teveel en voor Cipramil 66 euro teveel. Op basis van de cijfers van 2003 betekent dit voor Zocor een jaarlijkse vermijdbare meerkost van 29,3 miljoen euro, voor Amlor 18,0 miljoen euro, voor Pravasine 34,5 miljoen euro en voor Cipramil 23,5 miljoen euro. Ziekteverzekering en patiënten zouden alleen al voor deze vier geneesmiddelen 105,3 miljoen euro per jaar kunnen besparen als voor eenzelfde geneesmiddel alleen het goedkoopste merk wordt terugbetaald en wordt voorgeschreven.

Als we openbare aanbesteding zouden invoeren, dan dalen de prijzen zelfs met 90%. En als we dit zouden toepassen op het geheel van de ziekteverzekering dan brengt ons dat 1,5 miljard euro per jaar op, alleen al op het geneesmiddelenbudget.

Geld dat kan gaan naar meer jobs en betere verloning in de zorgsector.
Men moet mij niet komen vertellen dat er geen geld is in de sociale zekerheid.

[StevenNr1]

Bedankt alvast. Ik doelde onder andere daarop.

Ook de discussie op pagina 3 en 4 van dat topic over minimum- en maximum-programma en het reformistische aan deze eis dienen toch wel even aangehaald te worden, denk ik.

[Dirk Van Duppen]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Bedankt alvast. Ik doelde onder andere daarop.

Ook de discussie op pagina 3 en 4 van dat topic over minimum- en maximum-programma en het reformistische aan deze eis dienen toch wel even aangehaald te worden, denk ik.

Steven,

Over marxisme, reformisme en Kiwi’ismen…

Openbare aanbesteding van het Kiwimodel als antwoord op de concrete situatie nu, dat de farma-industrie vanuit een monopolistisch aangedreven beleid (zie deel V van boek) de ziekteverzekering plundert, betekent een belangrijke stap vooruit omdat het Kiwimodel de plundering (lees uitbuiting, want het is eigenlijk pure loondiefstal) tempert of vermindert. Als je nog volgende formule van Marx herinnert: M/V of meerwaardevoet als maatstaf van graad van uitbuiting. Waarbij M=meerwaarde, V=variabel kapitaal of loon. Door openbare aanbesteding is de overheid verplicht om de gezamenlijke koopkracht van de werkers (hun sociale bijdragen en belastingen) in te zetten tegen de farma-monopolies om voor de patiënt en ziekteverzekering betere prijzen af te dingen. Dus de M/V daalt.

Dat is een reformistische eis, die wel door de communisten nu gelanceerd wordt. Die eis heeft een gans ander klassenkarakter dan wanneer die gelanceerd wordt door reformisten. Voor ons moet dat geld gaan naar gratis geneesmiddelen, naar de zorgsector jobs e.d. Voor de reformisten dient die besparing opdat de patroons van andere economische sectoren hun sociale bijdragen (indirecte loon) nog zouden kunnen verminderen. De uitkomst is dus tegenovergesteld, en dus ook het klassenkarakter van de eis, wat veel belangrijker is dan de vorm die op het eerste zicht gelijkend is.

Het hoofdpunt van anti-kapitalistische bewustzijnsvorming op economisch vlak is het inzicht dat farma-plundering = loondiefstal. Op die basis is deze strijd niet alleen iets van pillenslikkende patiënten, maar van de hele werkende klasse. Niet alleen voor de zorgsector maar voor de hele arbeidersbeweging. De arbeidersbeweging begint te beseffen dat ze de Sociale Zekerheid te verdedigen heeft.
Dit bewustzijn is NIET spontaan aanwezig bij de patiënten, noch bij de ‘politiekers’, journalisten of andere opiniemakers.
Dat is de kracht van het boek: dit bewustzijn onthullen, eens dat gerealiseerd slaat het zelfs door in de brede vakbeweging.
We zijn er zo met deze campagne in geslaagd om de eis ‘eerst de mensen, niet de winst’ gestalte te geven.

Tweede hoofdpunt op politiek vlak: besef dat de kapitalistische staat de mensen niet beschermt tegen die plundering. Ook besef dat politiekers in woorden het volk verdedigen, maar eensklaps in daden de andere kant dienen. Het besef dat de staat de plundering toelaat, is nog niet hetzelfde dan het besef dat dit intrinsiek eigen is aan de staat. Dat ze naast haar hoofdrol van repressieapparaat van de heersende klasse, ook een sociaal-economische rol heeft: de herverdeling van het nationaal inkomen ten gunste van de heersende klasse. Openbare aanbesteding remt die herverdeling (of plundering) van het nationaal inkomen ten voordele van de heersende klasse. Maar de campagne brengt vele mensen al een hele stap in de richting van die bewustwording.

Concurrentie is voor ons communisten geen vies woord. Marx schreef al: de arbeiders moeten ophouden mekaar te concurreren, om gezamenlijk des te beter de concurrentie met de patroons aan te kunnnen. Eigenlijk gebeurt dat ook met openbare aanbesteding.
Nu staat het monopolie van de farmabizz tegenover de versnipperde samenleving of zelfs de geinvidualiseerde patiënt. Van concurrentie is zelfs geen sprake, gezien wie het sterkste monopolie heeft het duurste en zeker niet het beste geneesmiddel weet te doen voorschrijven.Laat ons dat omkeren via openbare aanbesteding, de concurrentie tussen de monopolies organiseren in het voordeel van de patiënten, die gezamenlijk hun koopkracht bundelen (de solidaire ziekteverzekering) om de concurrentie met die monopolies (dat is openbare aanbesteding) beter aan te kunnen.

Nationalisatie is nog een (grote) stap verder. Als de farmabizz het nu zo uithangt dat ze bijvoorbeeld nog weigeren geneesmiddelen op de markt te brengen omwille van openbare aanbesteding en dus gezondheid van mensen in gevaar brengen, ja, dan stelt die eis van nationalisatie zich zeer levendig, noodzakelijk, zelfs levensnoodzakelijk... en dan zal de tijd rijp zijn om de mensen te verenigen en te mobiliseren rond die eis.

Drie reacties in de pers op mijn boek illustreren bovenstaande:
“Het lijkt erop dat de farmaindustrie het RIZIV leegplundert. Eigenlijk kunnen we hén dat niet verwijten, maar wel de overheid die dit toelaat. Veelbetekenend was het debat tijdens de Zevende Dag waarin Demotte broederlijk naast Neels zat tegenover dr. Van Duppen en een mutualist. De socialist Demotte (PS) als waterdrager van de kapitalistische industrie, het was een fraai beeld. Dat Neels de farma verdedigt is evident, daar wordt hij voor betaald, maar veel verder dan enkele nietszeggende zinnen als: “Het is niet zo eenvoudig” kwam onze excellentie niet.” (Dr. Roger Renders, voorzitter van de Koninklijke Geneeskundige Kring Antwerpen en van de Huisartsenkring )
"In welbepaalde kringen wordt de vakbeweging van de non-profit als schuldige aangewezen voor de stijging van de gezondheidsuitgaven op 's lands begroting… De studie van Dr Van Duppen stelt op pijnlijke wijze het plunderen van onze solidaire ziekteverzekering door de farma-industrie en haar exuberante winsten vast. Onder druk van de jaarlijks terugkerende tekorten in de ziekteverzekering vinden banken en verzekeringsmaatschappijen meer en meer aanhang in politieke kringen om het systeem van solidaire verzekering te verlaten. Vakbeweging en mutualiteiten moeten dan ook, als grondleggers van onze solidaire ziekteverzekering, eisen dat er een einde komt aan de 'plundering' door de farma-industrie." (Walter Cornelis, Nationaal Secretaris LBC-NVK, non-profit)
"Dit boek choqueert. Het onthult hoe de grote farmaceutische holdings - met de medewerking van het beleid - de ziekteverzekering massaal en systematisch oplichten, tot medisch onverantwoord handelen aanzetten en mensen zonder koopkracht in de steek laten. Dit boek komt net op tijd. Het toont aan dat een ander beleid bestaat, in Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld. Voor de mutualiteiten en het hele middenveld is dit boek een belangrijk instrument om een eerlijk en rechtvaardig geneesmiddelenbeleid te helpen afdwingen." (Koen Steel Voorzitter KWB)

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door Dirk Van Duppen

Steven,
Openbare aanbesteding van het Kiwimodel als antwoord op de concrete situatie nu, dat de farma-industrie vanuit een monopolistisch aangedreven beleid (zie deel V van boek) de ziekteverzekering plundert, betekent een belangrijke stap vooruit omdat het Kiwimodel de plundering (lees uitbuiting, want het is eigenlijk pure loondiefstal) tempert of vermindert. Als je nog volgende formule van Marx herinnert: M/V of meerwaardevoet als maatstaf van graad van uitbuiting. Waarbij M=meerwaarde, V=variabel kapitaal of loon. Door openbare aanbesteding is de overheid verplicht om de gezamenlijke koopkracht van de werkers (hun sociale bijdragen en belastingen) in te zetten tegen de farma-monopolies om voor de patiënt en ziekteverzekering betere prijzen af te dingen. Dus de M/V daalt.

De meerwaardevoet daalt niet. Want zoals ik al zei, hetgeen bespaard is op de kosten van de sociale zekerheid gaat onmiddelijk netto in de zakken van de patroons, in de vorm van lasten verlaging.

Men gebruikt in dit geval dus een gemeenschappelijk loon - Belastingen op arbeid, en sociale zekerheid zijn immers deel van het arbeidsloon, en dus (collectief) bezit van de arbeider. - om af te geven aan de patroons. Dit vermindert dus het brutoloon van de arbeider, terwijl de winst door de lagere loonlasten zal dalen.

De meerwaarde zal dus stijgen (meer winst op arbeid door lagere lasten) en het variabele kapitaal zal dalen (er wordt immers een deel van het brutoloon afgepakt, onder de vorm van de besparing in de sociale zekerheid). Als M stijgt en V daalt, dan stijgt de meerwaardevoet en dus de uitbuiting exponentieel...

Toch op het volledig maatschappelijk vlak te zien...

[StevenNr1]

@DVD (sorry voor de afkorting, heb ondertussen de gespaarde tijd en ruimte al ruimschoots verspild): Bedankt. Weeral iemand die alles beter verwoordt dan ik zelf zou kunnen

[Jonas Elossov]

Excuseer,

"terwijl de winst door de lagere loonlasten zal dalen.", moet dus "terwijl de winst door de lagere loonlasten zal stijgen." zijn, zoals ook vermeld staat in de volgende paragraaf. Dat was een typfoutje, maar de uitleg blijft dezelfde.

Volgens die logica veroorzaakt het in die zin een stijging van de winsten en van de uitbuitingsgraad... Waar zijn nu de voordelen?

(Merci aan bloemkool trouwens om daarop te wijzen)

[1handclapping]

We kennen een babylonische spraakverwarring
"Loonkost" - "Brutto Loon" - "Sociale lasten" - "fiskale lasten" - "Netto-loon"

het zou veel duidelijker zijn indien :

"Loonkost" = "Brutto Loon" "Bronafhoudingen" = Sociale lasten + fiskale Lasten
& het verschil tussen beide = "Netto Loon"

Dan zou men niet langer een verkapte brutto-loonverlaging moeten doorvoeren
en kende iedereen klaar en duidelijk wat men nu eigenlijk & waarvoor betaalt.

Tot slot men zou dan ook aan een waarachtig solidair belastingstelsel kunnen werken waarin alle inkomsten op gelijke wijze belast worden ipv. dat de belastingen
hoofdzakelijk op "arbeid" geheven worden.. Waarom denkt men dat de "hogere kaders"
liever in dividenden dan in loon betaald worden ?

----

Al het voorgaande is dus "reformisme" het hervormen van de kapitalistische maatschappij zodat ze "sociaal rechtvaardiger "wordt... De pertinente vraag is of er nog een pragmatisch werkend alternatief bestaat. Het"Kiwistisch systeem" is nl.
precies een vorm van "reformisme" omdat het slechts de concurrentievoorwaarden
revitalizeerd in wezen zegt het : "Kijk staat : de kapitalisten vervalsen de vrije concurrentie, zorg dat deze proper werkt " ; terwijl de pharma zich verweert met de opmerking dat ze in een geglobalizeerde kapitalistische wereldeconomie moet draaien zoals alle andere kapitalistische actoren. In feite is de stoorfactor het feit dat de "consumenten" zich in het zgn. rijnlandmodel in een "aankoopbond" en dan nog wel
in een door de staat min of meer gecontrolleerde "aankoopbond" georganizeerd hebben.
Maw : de pharmaindustrie zou liever in een meer "zuivere" kapitalistische samenleving opereren waar de "aankoopzijde" ook moet concurreren, dwz dat er een grotere diversiteit in privé ziekteverzekeraars de aankopers van pharmaceutica zouden zijn.

Dus in feite wordt hier niet alleen de prijs en de winst van de pharmaceutische industrie
bekritizeerd maar ons geheel van werken en geld verdienen..

& Dan moeten we eerlijkheidshalve ons afvragen dat als het zo is dat de belgische werkers de hoogste loonkost = bruttolonen opstrijken van de ganse wereld, of het dan niet zo is dat zij eveneens de grootste kapitalisten zijn. Als goede rode rakker merk ik dan wel dadelijk op dat het niet opgaat "onze" lonen te willen verlagen, maar dat onze
betrachting moet zijn de lonen van de "anderen" te verhogen... de mentaliteit moet dan echter nog sterk veranderen...

[werkgroep morkhoven]

Geachte Heer Van Duppen,
Beste Dirk,

Graag had ik van u geweten hoe het thans staat met dat zogenaamde kiwimodel. Werd het door de regering aanvaard als een middel om, via goedkopere geneesmiddelen, binnen de gezondheidszorg te besparen ?

Er werden door het grootste artsensyndicaat in Belgë voorstelllen gedaan tot de privatisering van de gezondheidszorg. Werden die plannen nu opgeborgen ?

Graag een korte en overzichtelijke uitleg die voor iederéén min of meer begrijpelijk is.

Jan

Jan Boeykens
Werkgroep Morkhoven - Werkgroep Patiëntenrechten

(http://groups.msn.com/Patientenrechten)

[Dirk Van Duppen]

Oorspronkelijk geplaatst door werkgroep morkhoven

Geachte Heer Van Duppen,
Beste Dirk,

Graag had ik van u geweten hoe het thans staat met dat zogenaamde kiwimodel. Werd het door de regering aanvaard als een middel om, via goedkopere geneesmiddelen, binnen de gezondheidszorg te besparen ?

Er werden door het grootste artsensyndicaat in Belgë voorstelllen gedaan tot de privatisering van de gezondheidszorg. Werden die plannen nu opgeborgen ?

Graag een korte en overzichtelijke uitleg die voor iederéén min of meer begrijpelijk is.

Jan

Jan Boeykens
Werkgroep Morkhoven - Werkgroep Patiëntenrechten

(http://groups.msn.com/Patientenrechten)

Beste Jan,

Met de nieuwe gezondheidswet gisteren in het parlement gestemd betaalt de Farmaceutische industrie 27 miljoen euro losgeld om een hold-up van meer dan 1 miljard euro in stand te houden. Dat is de essentie wat nu gebeurt. Het Kiwimodel is volledig uitgehold in de nieuwe gezondheidswet. Ik geef eerst kort mijn kritiek en werk die dan toch uit.

1. De gezondheidswet stimuleert enkel de concurrentie onder de generische geneesmiddelen en niet deze met de dure merkproducten, die nog onder patent vallen en dikwijls geen meerwaarde hebben tegenover alternatieven waarvan het patent is verstreken. Dit is op het laatste nog geamendeerd onder druk van de farmaceutische industrie, in ruil voor een extra-taks van 27 miljoen euro. Pfizer en MSD zijn bezig om hun kaskrakers (respectievelijk Lipitor en Amlor, Zocor en Ezetrol) in combinatie als een “nieuwe” pil op de markt te brengen. Met de nieuwe gezondheidswet kunnen ze daarmee de concurrentie vanwege generische middelen voor Amlor en Zocor, die zopas hun patent verloren hebben, mooi ontwijken.

2. Het systeem van openbare aanbesteding, de essentie van het Kiwimodel, wordt helemaal niet weerhouden in de nieuwe gezondheidswet
2.1. hierdoor blijven ziekteverzekering én patiënten nog steeds een vermijdbare meerkost van meer dan één miljard euro betalen
2.2. hierdoor blijft de markt overwoekerd met vele kopies en ‘me too’s’

3. De uitbreiding van het referentieterugbetalingssysteem (artikel 56) doet de patiënt opdraaien én voor de veel te dure geneesmiddelen én voor het irrationeel voorschrijfgedrag van sommige artsen én voor de besparingen die de overheid wil realiseren

Alleen concurrentie tussen de goedkope generische geneesmiddelen
Geen concurrentie voor de dure merkproducten onder patent die geen therapeutische meerwaarde hebben

Onder druk van de farmaceutische industrie en in ruil voor een extra-taks van 27 miljoen euro is het voorliggend wetsontwerp geamendeerd opdat het weinige Kiwi dat in de gezondheidswet was voorzien helemaal wordt uitgehold. Nu mag een eventuele marktbevraging, gekoppeld aan een voorkeursterugbetaling, enkel nog beperkt worden tot geneesmiddelen waarvan het patent verstreken is. Andere, meestal zeer dure merkproducten die via agressieve marketing het meeste worden gepropageerd en daardoor ook het meeste worden voorgeschreven, kunnen niet meer onder die marktbevraging vallen.

Een voorbeeld uit de klasse van statines. Bij deze geneesmiddelen die de hoogste kost vormen voor het RIZIV (200 miljoen euro per jaar) wordt 55% ingenomen door het dure merkproduct Lipitor (atorvastatine). Ondertussen is van Zocor (stofnaam simvastatine, nu 25% van de markt van statines) het patent vervallen en heb je 9 verschillende firma’s die dit geneesmiddel commercialiseren met een prijsverschil dat varieert van 54.5 euro voor de goedkoopste tot 123.5 euro voor Zocor 40 mg per 98 co. Onder patent kostte hetzelfde geneesmiddel nog 184.5 euro. Hoewel Zocor betere wetenschappelijke merites kan voorleggen dan Lipitor wordt dit laatste veruit het meeste voorgeschreven. In Duitsland en Nederland heeft men deze scheeftrekking van de voorschrijfmarkt op een jaar tijd succesvol kunnen rechttrekken door het goedkoopste van evenwaardige statines (zoals simvastatine) als eerste keuze terug te betalen. Gevolg: in Nederland heeft de overheid door dit systeem van gerefereerd terugbetalen per clusters van geneesmiddelen (ook deze die nog onder patent zijn) het voorschrijfgedrag kunnen rationeler maken met een winst van 700 miljoen euro op één jaar tijd! In Duitsland is er op één jaar een volledige verschuiving gebeurd van Lipitor, dat daar ook de nummer één was, naar de generieke vormen van Zocor. De nieuwe gezondheidswet laat zelfs dergelijke elementaire rechttrekkingen in onze huidige irrationele geneesmiddelenmarkt met haar vermijdbare meerkost van meer dan 1 miljard euro niet meer toe.

Andere voorbeelden. Op dit moment is Pfizer bezig om haar twee meest verkochte kaskrakers - de cholesterolverlager Lipitor en bloeddrukverlager Amlor - in één pil op de markt te brengen en er een nieuw patent voor te krijgen. Vanuit wetenschappelijk oogpunt is dit een zeer betwistbare combinatie. Amlor is zopas uit patent met een forse prijsdaling als gevolg. Lipitor is nog jaren onder patent. Pfizer zal met de nieuwe gezondheidswet ook voor deze “nieuwe” pil het gunstiger terugbetalingstarief behouden als merkproduct nog onder patent. Lipitor had in 2003 in België een verkoop van 101 miljoen euro, Amlor 56 miljoen euro. MSD (producent van Zocor, pas uit patent) en Shering (producent van nieuwe cholesterolverlager Ezetrol, nog in patent) zijn ook bezig om een combinatie van deze twee geneesmiddelen op de markt te brengen. Daarmee kan ook MSD de generische concurrentie voor haar Zocor ontwijken, en bekomt ze met de nieuwe gezondheidswet een voorkeursterugbetaling.

Doordat dure merkproducten beter zullen terugbetaald worden dan goedkope generische geneesmiddelen verkrijgen we met deze wet opnieuw een verschuiving van goedkope naar dure nieuwere geneesmiddelen, die in vele gevallen niet beter zijn dan wat al bestaat. We hebben dit verschijnsel al meegemaakt in 2001 toen voor het eerst in België het referentieterugbetalingsysteem werd ingevoerd. Met de huidige wetgeving wordt dit nog versterkt.

Een doorgedreven openbare aanbesteding zoals in het Kiwimodel zou de overheid tot 1,5 miljard euro besparingen kunnen opbrengen. De nieuwe gezondheidswet heeft deze kans gemist, in ruil voor 27 miljoen euro extra-taks voor de farma-industrie.

Het systeem van openbare aanbesteding, de essentie van het Kiwimodel, wordt helemaal niet weerhouden in de nieuwe gezondheidswet
2.1. hierdoor blijven ziekteverzekering én patiënten nog steeds een vermijdbare meerkost van meer dan één miljard euro betalen
2.2. hierdoor blijft de markt overwoekerd met vele kopies en ‘me too’s’, met als gevolg:
1. buitensporige marketing
2. verspillend i.p.v. innovatief onderzoek
3. overconsumptie en verkeerd gebruik
4. remming van een rationeel voorschrijfgedrag
5. rijzende uitgaven door nieuwe dure en niet betere geneesmiddelen
6. veel voorkomende fouten in voorschriftjes
7. verspillend en irrationeel stockbeheer voor de apotheken
Het systeem van gedifferentieerde terugbetaling, voorzien in de nieuwe gezondheidswet (artikel 55) lost die problemen niet op zoals openbare aanbesteding in het Kiwimodel dit wel kan doen, integendeel.

Uitbreiding referentieterugbetaling zonder openbare aanbesteding is kosten afwentelen op de patiënt

De wet houdt een uitbreiding van het referentieterugbetalingssysteem in (artikel 56) zonder dat er een openbare aanbesteding gebeurt. D.w.z. dat de ziekteverzekering maximaal 75% van de prijs van het generisch product terugbetaalt, dat 30% goedkoper is dan het oorspronkelijke merkproduct. Als de arts het duurdere merkproduct voorschrijft, betaalt de patiënt het verschil in prijs tussen merk en generiek volledig uit eigen zak.
Met dit systeem is het de patiënt die volledig opdraait én voor de te dure geneesmiddelen én voor het irrationeel voorschrijfgedrag van sommige artsen én voor de besparingen die de overheid wil realiseren. Men kan niet verwachten dat de patiënt met zijn arts in discussie gaat opdat hij een goedkoper merk zou voorschrijven. Dat zou de relatie tussen arts en patiënt onder onnodige spanning zetten. Men kan zelfs niet verwachten dat de arts telkens op internet op zoek gaat naar de goedkoopste onder de vele firma’s die eenzelfde geneesmiddel commercialiseren en die allen in de terugbetaling zitten. Dat is een verspilling van tijd en energie. De overheid moet hierin haar verantwoordelijkheid opnemen door voor eenzelfde geneesmiddel alleen het merk terug te betalen dat via een veilingsysteem de laagste prijs biedt.

[werkgroep morkhoven]

Als ik het goed begrijp, is het kiwimodel dus volledig uitgehold alhoewel Minister Demotte thans zeer sympathiek overkomt met zijn publiciteitscampagne rond goedkopere geneesmiddelen.

Een vraagje: wat is de rol die de verschillende politieke partijen in deze zaak hebben gespeeld ?

Op een bepaald moment vernam ik dat de CD&V (die een enorme politieke invloed heeft op de regeringsbeslissingen inzake de gezondheids- en welzijnssector) een alternatief had bedacht voor het kiwimodel. Ik vermoed dat de CD&V daarmee de belangen van de farmaceutische industrie wilde veilig stellen.

Een ander vraagje: Om één of andere reden zal de farmaceutische industrie, in plaats van de geneesheren, nu vooral de apothekers proberen te manipuleren zodat zij bepaalde producten aanschaffen en aan de man brengen. Minister Demotte wuift deze kritiek weg door te zeggen dat er voldoende kontrole zal uitgeoefend worden om deze wantoestanden te voorkomen. Wat moeten we daarvan geloven ?

met vriendelijke groet,

Jan

Jan Boeykens
Werkgroep Patiëntenrechten
(http://groups.msn.com/Patientenrechten)