Micro-plasticdeeltjes in uw eten

[eno2]

Professor Richard Thompson, marine-ecologist aan de universiteit van Plymouth vond overal aanwezig op de stranden van Engeland en ook in alle zeewaterstalen: microscopische plasticdeeltjes, afkomstig van afbraak van groter plastic afval.

Dit zou een ernstige nieuwe pollutiebron kunnen worden voor de voedselketen.

Plastic tijden...

Hij publiceerde zijn bevindingen in 'Science' deze week, en gaf ook een intervieuw op BBC Radio. Voorlopig wil niemand commentaar geven.

Ik wel.

Als werkstudent zag ik in 1963 de flessenafdeling van de olieproducent Vandemoortele sluiten wegens overschakeling op Plastic. Ik stel voor dat ze de afdeling opnieuw openen, met recuperabele glasflessen.

In 1967 studeerde mijn beste vriend af in een gerenommeerde technische hogeschool (één jaar voor ondergetekende), helemaal in de ban van de nieuwe polymeermaterialen(afgeleid van de petroleumraffinaderij) en van de plastic-extrusiemachines. Hij bezit nu een klein imperium in de plastic-
industrie. In Vlaanderen.
Ik zie hem niet meer, anders zou ik hem vragen te reconverseren op ecologischer materialen.

Tegenwoordig wordt alles ter conservering en bescherming in plastic verpakt, zelfs het edelste deel van de man moet eraan geloven.

Daarom, lang leve de paus, die het gebruik van plastic bij gezinsregeling verbiedt, want met rubber gaat het ook. Natuurrubber, wel te verstaan.

Cultuurhistorisch gesproken maakt plastic een goede kans om ongeschonden als het embleem bij uitstek van de huidige moderniteit doorheen de eeuwen verder te marcheren.

Over de vergankelijkheid van plastic weten we nog niets, in tegenstelling tot die van marmer, dat na een paar duizend jaar spontaan verbrokkelt.
(zie Hellas, Rome).

Het moderne plastic-imperium zou wel eens de pyramiden kunnen overtroeven.

Ondertussen beter geen vis meer eten, want die eten micro-plastic.

Eno2

Zie ook www.ikwilniet.org

[eno2]

Microplastic particles smaller than 5 mm in size are of increasing concern, especially in aquatic environments, such as the ocean. Primary source is microbeads (<1 mm) used in cosmetics and cleaning agents and fiber fragments from washing of clothes, and secondary source such as broken down plastic litter and debris. These particles are mostly made from polyethylene (PE), polypropylene (PP), polystyrene (PS), polyethylene terephthalate (PET) and polyesters. They are ingested by diverse marine fauna, including zooplanktons, mussel, oyster, shrimp, fish etc. and can enter human food chains via several pathways. Strategy for control of microplastics pollution should primarily focus on source reduction and subsequently on the development of cost-effective clean up and remediation technologies. Recent research results on biodegradation of plastics have revealed a potential for microbial biodegradation and bioremediation of plastic pollutants, such as PE, PS and PET under appropriate conditions.

https://link.springer.com/article/10...783-017-0897-7

[bembem]

Ik weet het.... Is inderdaad een dikke merde............