De Joodse Messias

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door siegfried1648

Gerenommeerde historicus: Jezus is nooit verrezen, omdat hij nooit gestorven is aan het kruis

http://www.hln.be/nieuws/buitenland/...ruis~a3d5a196/

Ik geloof dat Jezus echt niet een nieuwe religie wou stichten, maar gewoon een rebel of verzetstrijder was, die het Joodse volk van de Romeinse onderdrukkers wou bevrijden

Mee eens !! ( alleen het krantenartikel is nonsens )

[N-Vb]

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

wie zijn de potentiële Messias-kandidaten?
- Trump, misschien wel herkozen
- Biden
-

Chomsky: “Bidens buitenlandbeleid valt nauwelijks te onderscheiden van dat van Trump”
In dit interview met C.J Polychroniou fileert Noam Chomsky het buitenlandbeleid van president Joe Biden tot zijn ware dimensie. Op wat zachtere retoriek na is die identiek aan zijn voorganger Donald Trump (Obama, W. Bush, Clinton, Bush sr, Reagan...). Chomsky herkent met historische voorbeelden in de nieuwe president de continuïteit van het buitenlandbeleid van de VS sinds 1945. Dat blijft ten gronde ongewijzigd, ook al wordt de overmacht van de VS minder vanzelfsprekend (en net daarom gevaarlijker).



Het binnenlandbeleid van President Joe Biden, vooral op economisch vlak, is eerder bemoedigend, het biedt veel hoop voor een betere toekomst. Maar we kunnen niet hetzelfde zeggen over de buitenlandse politieke agenda van zijn regering, zoals de doordringende inzichten en scherpzinnige analyses van Noam Chomsky onthullen in dit exclusieve interview met Truthout.

C.J. Polychroniou: Noam, twee maanden na zijn intrede in het Witte Huis, begint het buitenlandbeleid van Biden vorm te krijgen. Welke signalen zie je wat betreft de voornemens van zijn regering om de uitdagingen aan te pakken tegen de VS-hegemonie door zijn voornaamste geopolitieke rivalen, Rusland en China?

Noam Chomsky: “De uitdagingen tegen de hegemonie van de VS door Rusland en vooral door China zijn sinds enige tijd een belangrijk aspect van het buitenlandbeleid en -discours van de VS, waarin de ernst van die bedreigingen hardnekkig beklemtoond wordt. Deze kwestie is ronduit complex. Het is een goede vuistregel om altijd sceptisch toe te kijken op wat algemeen aanvaard wordt als een complexe kwestie. En dit is geen uitzondering.”

“Wat we over het algemeen zien, denk ik, is dat Rusland en China soms acties ontmoedigen van de VS, die zijn hegemonie wil uitbreiden naar regio’s die heel belangrijk zijn binnen hun eigen (Russische en Chinese) periferie. Men kan zich de vraag stellen of zij wel gelijk hebben om met dergelijke acties een inperking van de alles overtreffende macht van de VS te willen bekomen.”

“Het is echter een heel andere kwestie hoe deze uitdagingen door Rusland en China over het algemeen voorgesteld worden, als een inspanning om de globale rol van de VS voor het behoud van een internationale orde, gebaseerd op liberale regels, te verdringen ten voordele van nieuwe centra van hegemonische macht.”

Bedreigen Rusland en China echt de hegemonie van de VS op de manier dat men dat meestal begrijpt?

“Rusland is geen belangrijke actor meer op het wereldtoneel, behalve wat betreft zijn militaire macht die een (zeer gevaarlijk) overblijfsel is van zijn vroegere status als tweede supermacht. Rusland valt totaal niet te vergelijken met de verreikende macht en invloed van de VS.”


“China maakt een spectaculaire economische groei mee, maar komt zelfs daarmee nog niet in de schaduw van de overmacht van de VS op bijna eender welk terrein. Het is nog altijd een relatief arm land op de 85ste plaats in de rangschikking van de Menselijke Ontwikkelingsindex van de VN, tussen Brazilië en Ecuador.”

“Alhoewel de VS niet aan de top staat van deze rangschikking omwille van zijn belabberd sociale welvaartsbeleid, troont het toch ver boven China uit. Op gebied van militaire macht en globaal bereik (militaire basissen en troepen betrokken in actieve gevechten) is gewoon geen vergelijking mogelijk.”

“Noord-Amerikaanse multinationals bezitten ongeveer de helft van alle rijkdom ter wereld en staan op de eerste (soms de tweede) plaats in bijna alle categorieën. China hinkelt daar zeer ver achteraan. China wordt tevens geconfronteerd met ernstige interne ecologische, demografische en politieke problemen. De VS, daarentegen beschikken over interne en veiligheidsvoordelen die nergens elders worden geëvenaard.”

“Neem bijvoorbeeld sancties, een machtig wapen om de wereld te overheersen dat in handen is van één land op Aarde: de VS. En het gaat bovendien om derde-partij sancties. Ze negeren gaat je niet goed af. Je kan uit het mondiaal financieel systeem gestoten worden, of erger. Dit gebeurt zowat overal rondom ons.”

“Wanneer we de geschiedenis overlopen, horen we regelmatig echo’s van de raad die Senator Arthur Vandenberg in 1947 aan de toenmalige president[1] gaf, in zijn uitspraak dat hij “het Amerikaanse volk doodsbang moest maken” als hij het wilde opzwepen tot waanzinnige angst voor een Russische bedreiging om de wereld te overheersen.”

“Men zal “duidelijker dan de waarheid” moeten zijn, zoals Dean Acheson[2], een van de stichters van de naoorlogse orde, uitlegde. Hij verwees hierbij naar het document National Security Council-68 van 1950, een tientallen jaren later vrijgegeven, dat aan de oorsprong van de Koude Oorlog lag. Dezelfde retoriek wordt nog altijd verder op verschillende manieren gebruikt, nu opnieuw tegen China.”


Dean Acheson bij zijn eedaflegging, slechts vier jaar VS-minister van buitenlandse zaken, maar in die periode wel de voornaamste architect van de Koude Oorlog. Foto: US National Archives/Public Domain

“NSC-68 bepleitte de uitbouw van een enorme militaire macht en de disciplinering van onze “gevaarlijk vrije” maatschappij, om ons te verdedigen tegen de “slavenstaat” met zijn “onverbiddelijke doelstelling… de vrijheid overal uit te schakelen” en “volle macht over alle mensen [en] totale autoriteit over de rest van de wereld uit te oefenen”. Enzovoort enzoverder, in een indrukwekkende woordenvloed.”

“China verzet zich inderdaad tegen de macht van de VS – in de Chinese Zuidzee, niet in de Atlantische of in de Stille Oceaan. Er is ook een economische uitdaging. Op sommige terreinen is China al wereldleider, voornamelijk in hernieuwbare energie, waarin het ver vooruitloopt op andere landen, zowel qua omvang als qua kwaliteit.”

“China is ook de grootste basis ter wereld van de productiesector, alhoewel die winsten voor het grootste deel naar elders afvloeien, naar managers zoals Taiwan’s Foxconn of investeerders in Apple, dat van langs om meer afhangt van intellectuele eigendomsrechten – de exorbitante octrooirechten die de kern zijn van de sterk protectionistische “vrijhandelsakkoorden[3]”.

“De globale invloed van China is zich zeker aan het uitbreiden op vlak van investeringen, handel, overname van infrastructuur (zoals Israel’s grootste haven). Deze invloed zal zich zeer waarschijnlijk nog meer uitbreiden als het land verder vooruitgang maakt in het leveren van vaccins aan een virtuele kostprijs tegenover het Westen dat vaccins hamstert en zich verzet tegen de distributie van een “Volksvaccin”, om zo de octrooien en de winst van de grote bedrijven te vrijwaren. China is ook substantiële vooruitgang aan het maken in spitstechnologie, tot grote ontsteltenis van de VS, die deze ontwikkeling wil verhinderen.”

“Het is eerder vreemd dit alles te beschouwen als een bedreiging voor de hegemonie van de VS.”

“Door zelf confronterende en vijandelijke acties te voeren zou het VS-beleid daarentegen kunnen leiden tot een ernstigere bedreiging, door Rusland en China – als tegenreactie – in elkaars armen te drijven. En dit is inderdaad reeds gebeurd, onder Trump en tijdens Biden’s eerste dagen – alhoewel Biden de oproep van Rusland tot een hernieuwing van het New Start Treaty[4] betreffende de beperking van nucleaire wapens op het laatste moment positief beantwoordde, en zo het enige belangrijke element van het huidige regime van wapencontrole, dat aan Trump’s sloophamer ontsnapte, slaagde te redden.”

“Wat daarentegen klaar en duidelijk nodig is, is diplomatie en onderhandelingen over omstreden kwesties, en echte samenwerking over cruciale kwesties als globale opwarming, wapencontrole, toekomstige pandemieën -allemaal ernstige crisissen die geen landsgrenzen erkennen.”

“Of Biden’s ploeg, met zijn oorlogszuchtig buitenlands beleid, de wijsheid zal opbrengen om zich in die richting te bewegen is op dit moment op zijn best onduidelijk – op zijn ergst angstaanjagend. En als er geen betekenisvolle druk van de publieke opinie komt, zien de perspectieven er niet goed uit.”

“Een andere kwestie, die de aandacht en het activisme van de bevolking vereist, is het beleid dat de VS voert om zijn hegemonie te beschermen door de beschadiging van potentiële rivalen. Dat is overduidelijk het geval met China, maar ook elders, soms op manieren die moeilijk te geloven zijn.”

“Een opmerkelijk voorbeeld is terug te vinden in het Annual Report for 2020 of the Department of Health and Human Services (Jaarreport 2020 van het Departement voor Gezondheid en Sociale Zaken), dat fier werd voorgesteld door minister van volksgezondheid Alex Azar[5]. In het hoofdstuk Combating malign influences in the Americas (‘bestrijding van kwaadaardige invloeden op het Amerikaanse continent), bespreekt het Rapport de inspanningen van de Office of Global Affairs (OGA) als volgt:”

“… tegenwerken van inspanningen van staten zoals Cuba, Venezuela en Rusland, die hun invloed in de regio willen vergroten ten nadele van de veiligheid en zekerheid van de VS. In coördinatie met andere VS-overheidsagentschappen, trachtte OGA diplomatieke banden te versterken en andere technische en humanitaire steun te bieden aan landen in de regio om hen zo te ontmoedigen hulp van deze malafide staten te aanvaarden. Enkele voorbeelden: “OGA’s gezondheidsattaché trachtte Brazilië te overtuigen de Russische COVID-19 vaccins te weigeren. OGA bood technische bijstand van de CDC (Centers for Disease Control and Prevention) aan Panama opdat zij de steun van Cubaanse dokters zouden afwijzen.” (cursieve benadrukking door Chomsky).”

“Volgens dit rapport moeten we, in het midden van een alles verwoestende pandemie, “malafide initiatieven” blokkeren, die bedoeld zijn om arme slachtoffers te helpen.”

“Onder het groteske wanbeheer van (Braziliaans) president Jair Bolsonaro, is Brazilië het wereldwijde horrorverhaal geworden van een gefaalde aanpak van de pandemie, niettegenstaande zijn uitstekende gezondheidsinstellingen en zijn mooie vroegere prestaties qua vaccinatie en zorgverstrekking.”


Het Sputnik V vaccin, door alle wetenschappelijke studies bevestigd als even degelijk als de westerse vaccins. Foto: mos.ru/CC BY 4:0

“Het land lijdt nu onder een ernstig gebrek aan vaccins, maar de VS zijn fier op hun inspanningen om het land het Russische vaccin te ontzeggen, dat Westerse autoriteiten nochtans beschrijven als evenwaardig aan de Moderna en Pfizer-vaccins die we hier gebruiken.”

“Nog ongelooflijker, zoals de auteur van dit artikel in Brasil Wire opmerkt, is “dat de VS Panama ervan weerhielden Cubaanse dokters te aanvaarden, die op de globale frontlijn hebben gestaan tegen de pandemie in meer dan 40 landen.”

“Wij moeten Panama dus beschermen tegen de “malafide invloed” van het enige land ter wereld dat blijk geeft van internationalisme, zo onontbeerlijk om de wereld te redden van een catastrofe, maar dat door de globale hegemon beschouwd wordt als een misdaad die moet gestopt worden.”

“De hysterische obsessie van Washington om Cuba te verpletteren sinds de eerste dagen van zijn onafhankelijkheid in 1959 is een van de vreemdste fenomenen in de moderne geschiedenis, maar niettemin blijft dit bekrompen sadisme ons steeds opnieuw verrassen.”

Wat Iran betreft, ook daar zijn er geen tekenen te zien van hoop vermits de regering-Biden Richard Nephew, een architect van de sadistische sancties tegen Iran onder Barack Obama, benoemd heeft als zijn afgevaardigde voor Iran. Juist of niet?

“Biden heeft Trump’s Iran-programma overgenomen met bijna geen enkele verandering, zelfs niet op retorisch vlak. Het loont de moeite de feiten even te herinneren.”


De ondertekenaars van het JCPOA-verdrag in Wenen op 14 juli 2015. Foto: armscontrol.org

“Trump zegde de deelname van de VS aan de JCPOA (de nucleaire overeenkomst met Iran[6]) op, een schending van VN-Resolutie 2331, die alle VN-lidstaten verplicht zich te houden aan dit verdrag, en een schending van de wens van alle andere ondertekenaars. In een indrukwekkend vertoon van hegemonische macht, terwijl de andere leden van de VN-Veiligheidsraad van de VN erop aandrongen zich te houden aan VN-Resolutie 2331 en de VN-sancties niet uit te breiden, verklaarde VS-minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo hen op te hoepelen: jullie zullen de sancties opnieuw invoeren.”

“Trump legde extreem harde nieuwe sancties op, die de andere landen wel verplicht zijn te volgen, met de bedoeling zo groot mogelijk leed aan de Iraniërs te berokkenen zodat hun regering misschien zou toegeven en aanvaarden dat de JCPOA vervangen wordt door een nieuwe overeenkomst die veel hardere beperkingen aan Iran zou opleggen. De pandemie bood nieuwe gelegenheden om de Iraniërs te folteren door hen te beroven van hopeloos nodige hulp.”

“Bovendien zou het dan Iran’s verantwoordelijkheid moeten zijn om de eerste stap te zetten in de richting van onderhandelingen en te capituleren voor de eisen, door een einde te stellen aan acties die het land ondernam als reactie op het crimineel gedrag van Trump.”

“Zoals ik vroeger reeds uitlegde, zit er een zekere verdienste in de bewering van Trump dat de JCPOA beter kan. Inderdaad, een veel betere oplossing zou erin bestaan een kernwapenvrije zone (of een zone vrij van massavernietigingswapens) te installeren in het Midden-Oosten.”

“Er bestaat daarvoor maar een enkele belemmering: de VS willen dat niet en stellen telkens weer hun veto tegen dit voorstel in internationale fora, nog onder president Obama. De reden hiervoor is zeer begrijpelijk: Israel’s machtige nucleaire arsenaal moet afgeschermd worden tegen internationale controle. De VS wil zelfs niet eens formeel het bestaan ervan erkennen.”

“Indien het dit wel deed, zou dat de enorme hulpstromen van de VS naar Israel verhinderen, die meer dan waarschijnlijk een schending zijn van de Amerikaanse wetten. Dit is een deur die geen van beide politieke partijen wil openen. Het gaat dus eveneens over een thema waar nooit zal over gepraat worden, tenzij druk van de bevolking dit stilzwijgen verder onmogelijk maakt.”

“In het deftige VS-discours wordt Trump bekritiseerd omdat zijn beleid van marteling van de Iraanse bevolking er niet in is geslaagd de (Iraanse) regering te doen capituleren. Dit standpunt doet denken aan de alom geprezen stappen van Obama in de richting van beperkte relaties met Cuba, omdat, zoals hij dat uitlegde, we ‘nieuwe tactieken’ nodig hebben.”


De uniformiteit van de westerse media in 1962 om de schuld voor de rakettencrisis volledig bij Cuba en de Sovjet-Unie te leggen en de acties van het Westen als louter defensief voor te stellen herhaalt zich tot vandaag in het discours over Rusland en China

“Onze inspanningen om van Cuba een democratisch land te maken hebben gefaald – het gaat dan over onze gemene terroristische oorlog die bijna tot de totale vernietiging van de wereld leidde tijdens de rakettencrisis van 1962[7] en sancties van een ongeëvenaarde wreedheid die unaniem veroordeeld worden door de VN-Algemene Vergadering (met uitzondering van Israel).”

“Op dezelfde manier worden onze oorlogen in Indochina[8], waar de vreselijkste misdaden sedert de Tweede Wereldoorlog gepleegd werden, bekritiseerd als een “mislukking”, net als de invasie van Irak, een schoolvoorbeeld van de “opperste internationale misdaad” waarvoor nazi-oorlogscriminelen werden opgehangen.”

“Dit zijn enkele van de prerogatieven van een echte hegemon, die immuun is tegen het gekakel van buitenlanders en vertrouwt op de steun van zij die ooit door een bittere criticus “een kudde van onafhankelijke geesten” werd genoemd, de bulk van alle hoog opgeleide klassen en van de politieke klasse.”

“Biden heeft het volledige buitenlandse programma van Trump overgenomen, zonder de minste verandering. En om het mes nog dieper in de wonde te draaien, duidde hij Richard Nephew aan als speciale gezant voor Iran.”


Moordende sancties opleggen, een kunst?

“Nephew heeft zijn standpunten al uiteengezet in zijn boek The Art of Sanctions (De Kunst van Sancties), waarin hij de eigen strategie uitlegt “om zorgvuldig, methodisch en efficiënt de pijn te vergroten in domeinen die kwetsbaar zijn maar die domeinen te vermijden die niet kwetsbaar zijn”. Dit is exact weergegeven de juiste beleidskeuze voor de marteling van de Iraniërs omdat hun regering, die door een meerderheid van de Iraanse bevolking veracht wordt, niet wil plooien voor de eisen van Washington.”

“Het beleid van de regering van de VS tegenover Cuba en Iran geeft ons een zeer waardevol inzicht over hoe de wereld werkt onder de dominantie van één imperialistische macht.”

“Sinds zijn onafhankelijkheid in 1959 is Cuba de schietschijf van onophoudelijk geweld en martelingen door de VS, die echt sadistische niveaus hebben bereikt – met nauwelijks een woordje van protest van de elitaire sectoren. Gelukkig is de VS een ongewoon vrij land, zodat wij toegang hebben tot gedeclassificeerde verslagen die de wreedheid uiteenzetten van de inspanningen om de Cubanen te straffen.”

“De misdaad van Fidel Castro, zo legde het ministerie van Buitenlandse Zaken uit in vroegere jaren, is zijn “succesvolle uitdaging” van het VS-beleid dat sinds de Monroe Doctrine van 1823[9] het recht van Washington oplegt om het westelijke halfrond (van de Amerika’s) te controleren. Voluit harde maatregelen zijn nodig om dergelijke pogingen te verstikken, zoals elke maffiabaas goed verstaat – de analogie tussen de huidige wereldorde en de maffia is zeer accuraat.”

“Hetzelfde geldt voor Iran sinds 1979, toen een volksopstand de tiran afzette, die door de VS met een militaire coup op de troon gezet was en een einde maakte aan het bestaande parlementaire bestuur. Israël onderhield zeer nauwe betrekkingen met Iran gedurende de jaren van deze tirannie en de extreme schendingen van de mensenrechten door de sjah. Ook Israël was, net als de VS, zwaar geschokt door zijn val.”

“De feitelijke ambassadeur van Israel in Iran, Uri Lubrani, drukte toen (in 1979, tijdens de opstand die de sjah ten val bracht) zijn “sterk” geloof uit dat deze opstand kon onderdrukt worden en dat de sjah terug op de troon kon gezet worden “door middel van een relatief kleine, maar vastbesloten, meedogenloos wrede kracht. Ik bedoel, de mannen die deze kracht ontketenen moeten emotioneel gewapend zijn tegen de mogelijkheid dat zij tienduizend mensen zullen moeten doden.”

“De gezagsdragers in de VS waren het daar mee eens. President Carter stuurde NAVO-Generaal Robert E. Huyser (in januari 1979) naar Iran om te trachten de Iraanse militairen te overtuigen deze taak op zich te nemen – een vermoeden dat bevestigd werd door onlangs vrijgegeven interne documenten. Maar die weigerden, omdat zij oordeelden dat de situatie toch hopeloos was.”

“Korte tijd daarna viel (Iraaks president) Saddam Hoessein (op 22 september 1980) Iran binnen – een aanval die honderdduizenden mensen het leven kostte, met volle steun van de regering van president Reagan, zelfs toen Saddam zijn toevlucht nam tot chemische wapens, eerst tegen de Iraniërs en later tegen de Iraakse Koerden tijden de wrede operatie in Halabja.”

“Reagan beschermde zijn vriend Hoessein door deze misdaden aan Iran toe te schrijven en de andere uitleg door het eigen Congres te blokkeren. Vervolgens ging hij over tot directe militaire steun aan Saddam Hoessein met de zeemacht in de Perzische Golf.”


“Een schip, de USS Vincennes, schoot toen een Iraans burgerlijnvliegtuig neer dat binnen het duidelijk afgebakende commerciële luchtruim vloog en doodde 290 mensen. Daarna keerde het schip terug naar zijn thuisbasis waar het een royale ontvangst kreeg en de kapitein en de technische officier, die de vernietiging van het vliegtuig geleid hadden, beloond werden met eremedailles.”

“Iran moest wel erkennen dat het niet tegen de VS opgewassen was en capituleerde inderdaad. Washington ging daarop over tot zeer strenge sancties tegen Iran, terwijl Saddam Hoessein beloond werd met wapentuig dat zijn bedreigingen tegen Iran scherp uitbreidde, dit tegen een land dat net een verwoestende oorlog (1980-1988) had ondergaan.”

“President Bush senior (1989-1993) nodigde Iraakse nucleaire ingenieurs uit naar de VS voor een gevorderde training in de productie van kernwapens, geen kleine bedreiging voor Iran. Hij zond landbouwhulp, die Saddam Hoessein absoluut nodig had nadat hij zelf rijke landbouwgronden had vernietigd door zijn aanval met chemische wapens tegen de Iraakse Koerden.”

“Bush senior zond tevens een parlementaire missie van hoog niveau naar Irak, met aan het hoofd Republikeins Senator Bob Dole, de latere presidentskandidaat[10], om zijn respect te betuigen aan Saddam Hoessein en hem te overtuigen de kritische commentaren tegen hem te negeren in de (Amerikaanse propagandazender) Voice of America. Dole adviseerde Hoessein eveneens de kritische commentaren in de Amerikaanse pers, “die de regering van de VS toch niet kon tegenhouden”, te negeren.”

“Dit was april 1990. Enkele maanden later was Saddam Hoessein echter ongehoorzaam of begreep hij verkeerd de orders van de VS en hij viel Koeweit binnen. Toen veranderde alles.”

“Toch bijna alles. De straffen tegen Iran omwille van zijn “succesvolle uitdaging” gingen door, met harde sancties en nieuwe initiatieven van president Bill Clinton, die executieve bevelen uitschreef en wetten tekende die investeringen in de Iraanse olie-industrie door bedrijven sanctioneerde, waarmee hij de basis van Irans economie aanviel. De EU protesteerde wel, maar had de middelen niet om deze extraterritoriale sancties van de VS te omzeilen.”


Hoofdkwartier ConcoPhilips in Houston Texas, een van de vele VS-bedrijven die staan te popelen om de Cubaanse en Iraanse markt te veroveren. Foto: WhisperToMe/Public Domain

Bedrijven in de VS leden echter ook onder deze sancties. Seyed Hossein Mousavian, Midden-Oosten specialist aan de Universiteit van Princeton en voormalig woordvoerder van de Iraanse nucleaire onderhandelaars, verklaart hierover dat Iran een contract van een miljard dollar had aangeboden aan energiebedrijf Conoco[11]. Clintons tussenkomst, die deze overeenkomst blokkeerde, maakte een einde aan een mogelijke kans tot verzoening, een van vele gevallen die Mousavian onderzocht heeft.”

“Clinton’s acties maakten deel uit van een algemeen patroon, een ongewoon patroon. Gewoonlijk, en zeker als het om met energiegerelateerde zaken gaat, past het beleid de commentaren toe van Adam Smith over het 18de Eeuwse Engeland: de “meesters van de mensheid”, die de eigenaars zijn van de privé-economie, zijn ook de “voornaamste architecten” van het regeringsbeleid en handelen op een manier die verzekert dat hun eigen belangen op de eerste plaats bediend worden, hoe “spijtig” de gevolgen ook kunnen zijn voor anderen, de bevolking van Engeland inbegrepen.” Uitzonderingen op deze regel zijn zeldzaam en leerrijk.”

“Twee opvallende uitzonderingen zijn Cuba en Iran. Grote bedrijven (farmaceutica, energie, landbouw, luchtvaart en andere) zouden zich zeer graag vestigen op de Cubaanse en Iraanse markten en banden sluiten met de nationale bedrijven daar. Maar de staatsmacht verhindert dit en wijst de parochiale belangen van de “meesters van de mensheid” af ten voordele van een meer transcendente doelstelling: de afstraffing van succesvolle uitdagingen.”

“Er valt veel meer te zeggen over deze uitzonderingen op de regel, maar dat zou ons te ver afleiden.”

De publicatie van het verslag over de moord op Jamal Khashoggi heeft bijna iedereen ontgoocheld, behalve Saoedi-Arabië. Waarom kiest de regering-Biden voor zulk een zachte aanpak tegenover Saoedi-Arabië, en in het bijzonder tegenover kroonprins Mohammed bin Salman, wat de columnist van de New York Times Nicholas Kristof er toe bracht te schrijven dat “Biden … de moordenaar vrij liet gaan”?

“Niet moeilijk om raden. Wie wil immers de naaste bondgenoot en regionale macht tegenwerken, die tijdens de Tweede Wereldoorlog door het ministerie van Buitenlandse Zaken beschreven werd als “een kolossale bron van strategische macht en een van de grootste materiële prijzen in de wereldgeschiedenis… waarschijnlijk de rijkste economische prijs in de wereld op het gebied van buitenlandse investeringen.” De wereld is sindsdien op vele vlakken veranderd, maar de basisredenering blijft dezelfde.”


President Obama tijdens een meeting met buitenlandse journalisten op 4 juni 2009, eerste rechts van hem is Jamal Khashoggi. Foto: whitehouse.gov/Public Domain

Biden had beloofd dat, indien hij verkozen werd, hij de uitgaven voor kernwapens van Trump zou terugschroeven en dat de VS niet zouden steunen op kernwapens voor hun verdediging. Zullen we wel een dramatische verschuiving meemaken in de kernwapenstrategie van de VS onder de regering-Biden, waarbij het gebruik van deze wapens veel minder waarschijnlijk zou worden?

“Enkel en alleen om redenen van de kostprijs is dit een doelstelling die hoog op de agenda zou moeten staan van al wie een hele reeks binnenlandse progamma’s verwezenlijkt wil zien die het land dringend nodig heeft. Maar de redenen reiken veel verder. De huidige nucleaire strategie komt neer op de voorbereiding van een oorlog – ik bedoel dan een terminale nucleaire oorlog – met China en Rusland.”

“We moeten ons ook de bedenking van Daniel Ellsberg[12] herinneren: kernwapens worden wel degelijk voortdurend ‘gebruikt’, dikwijls op de manier waarop een dief zijn geweer richt op een winkelier en roept: “Je geld of je leven.” Dit overmachtsprincipe is in feite verankerd in het beleid en steunt op het belangrijke document van 1995 Essentials of Post-Cold War Deterrence (de essentie van de post-Koude-Oorlog-afschrikking’), dat werd opgesteld door president Clinton’s Strategic Command (STRATCOM).”

“Deze studie besluit dat kernwapens onmisbaar zijn omwille van hun onvergelijkbare destructieve kracht, maar, zelfs als ze niet gebruikt worden, “werpen nucleaire wapens altijd hun schaduw over elke crisis of conflict”. Dit maakt het ons mogelijk onze doeleinden te bereiken door middel van intimidatie, het punt dat Ellsberg maakt.”

“De studie laat verder het “preventieve” gebruik van kernwapens toe en geeft advies aan de planners, die “ons best niet afschilderen als te rationeel en koelbloedig.” De “nationale persoonlijkheid die we projecteren” is er eerder een waar “de VS irrationeel en wraakzuchtig zou kunnen worden als zijn vitale belangen worden aangevallen” wanneer “bepaalde elementen potentieel uit de hand lijken te lopen.”

“Dit is de “theorie van de krankzinnige” van president Richard Nixon, ditmaal niet gebaseerd op rapporten opgesteld door medewerkers maar op die van de ontwerpers van de kernwapenstrategie.”

“Recent (op 22 januari 2021) werd het VN-Verdrag inzake het verbod op kernwapens van kracht. De kernmachten weigerden het te ondertekenen en schenden verder hun wettelijke verantwoordelijkheid in het kader van het Non-Proliferatie Verdrag (NPT)[13]. Het NPT verplicht “effectieve maatregelen” om kernwapens volledig te elimineren. Dit standpunt is niet in steen gebeiteld en daarom zou het activisme van de wereldbevolking betekenisvolle stappen in deze richting kunnen afdwingen, een absolute noodzaak voor onze overleving.”

“Jammer genoeg lijkt dit niveau van beschaving te hoog gegrepen voor de machtigste staten op aarde. Deze staten gaan eerder de andere richting uit, door de middelen nog verder op te waarderen en te versterken die een einde maken aan het georganiseerde menselijke leven op aarde.”

“Zelfs de kleinere bondgenoten sluiten zich aan bij de wedren naar nucleaire vernietiging. Pas enkele dagen geleden kondigde de Britse eerste minister Boris Johnson “een verhoging met 40 procent van de voorraad Britse kernkoppen” aan. Zijn beleidskeuze erkende “het evoluerende veiligheidsklimaat”, waarbij hij Rusland als Groot-Brittannië’s “meest acute bedreiging” bestempelde.”

“Er is nog veel werk voor de boeg.”

https://www.dewereldmorgen.be/artike...dat-van-trump/

Creative Commons

[harriechristus]

Tsjonge, jongen, wat een lang verhaal.
Wie gaat dat allemaal lezen?...

Maar wat het buitenlands beleid betreft is Biden weer tot het klimaat accoord toegetreden, wat een zeer verheugend teken is.

Maar wat de joden betreft, hoe hij ook moge besluiten, hij is evenmin de Messias als Trump.
Dat ben ik.

[Stultitiae]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Maar wat het buitenlands beleid betreft is Biden weer tot het klimaat accoord toegetreden, wat een zeer verheugend teken is.

Maar wat de joden betreft, hoe hij ook moge besluiten, hij is evenmin de Messias als Trump.

Niettemin gaat Biden toch maar een minyan voor.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Stultitiae

Niettemin gaat Biden toch maar een minyan voor.

Mooi, maar dat maakt hem geen Messias.
Die ben ik in de openbaring van Gods Rijk (het joodse ideaal) in de microkosmos.
Daar kan geen enkele jood tegen op, en Biden ook zeker niet.
Zelfs Jahweh moet daar voor wijken.

[N-Vb]

Trump stak lont in het kruitvat, Biden moet ze eruithalen
Vol zelfvertrouwen door de steun van Donald Trump durfde de Israëlische premier Netanyahu zeer ver te gaan in zijn politiek tegenover de Palestijnen. Joe Biden wou wegblijven uit het wespennest, maar dat wordt moeilijk.
De Standaard


De vlammen slaan hoog op in Khan Younish in het zuiden van de Gazastrook, na de inslag van Israëlische raketten. Youssef Massoud/afp

Het kleine Israël, omringd door Arabische naties, heeft altijd de steun van de VS nodig gehad om te overleven. Een machtswissel in de VS heeft dan ook vaak ingrijpende gevolgen voor de Israëlisch-Palestijnse kwestie. De invloed van ?*president Donald Trump was de afgelopen vier jaar heel groot. Door Trumps onvoorwaardelijke steun kon Bibi Netanyahu enkele jaren zeer groot dromen, al overspeelde hij daarmee wellicht zijn hand.

Trump verplaatste de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem (een feitelijke ?*erkenning van de annexatie van ?*Palestijns Oost-Jeruzalem), schortte alle diplomatieke relaties met de Palestijnse autoriteiten op, liet zijn Joodse schoonzoon Jared Kushner een ‘vredesakkoord’ opstellen dat door de Palestijnen als een kaakslag aanzien werd, en organiseerde met veel poeha ‘vredesakkoorden’ tussen Israël, de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein, die dat uitsluitend om financiële redenen deden. Hij legde de illegale nederzettingenpolitiek van de Israëli’s geen duimbreed in de weg en ?*erkende de bezette Golanhoogte als Israëlisch grondgebied. Trumps minister van Buitenlandse Zaken, Mike Pompeo, deed ook een duit in het zakje. Hij beloofde bijvoorbeeld dat de VS de BDS?*beweging, die globaal oproept tot een boycot van ?*Israël, als ‘anti?*semitisch’ zou veroordelen.

Gefrustreerd over Biden

Voor de regering in Israël waren de Trumpjaren meer dan ze hadden kunnen dromen, zeker in ?*vergelijking met de jaren onder de Democratische president Barack Obama. Die was lang niet zo ?*onvoorwaardelijk in zijn steun. Obama sleutelde aan een evenwichtiger model voor Israël en ?*Palestina.

Biden zag eerder hoe Netanyahu Obama tot in het Congres kwam uitdagen
Voor Netanyahu was het dus erg slecht nieuws, toen zijn machtige bondgenoot de verkiezingen verloor. Of zou het nog meevallen? De nieuwe Democratische president, Joe Biden, maakte van meet af aan duidelijk dat hij hoopte niet te veel energie te moeten stoppen in het Midden-Oosten. Bidens grootste prioriteiten liggen in het binnenland – en op buitenlands vlak in het armworstelen met China.

Bovendien weet hij hoe lastig een politieke oorlog met Netan?*yahu kan zijn voor een Amerikaanse president. In 2015 kwam die zelfs – op uitnodiging van de Republikeinse meerderheid – Obama bekritiseren in het Congres in ?*Washington. De progressieve ?*vleugel van de Democratische partij raakte dan ook al snel gefrustreerd over Biden, die geen vaart maakte met het ont-Trumpen van het Israëlbeleid, al waarschuwde Washington Israël de afgelopen maanden geregeld tegen de steeds onbeschaamdere kolonisatie?*politiek.

De dramatische escalatie van de jongste dagen plaatste Biden en zijn minister van Buitenlandse ?*Zaken, Anthony Blinken, in een moeilijk parket. Binnen de Democratische Partij leeft trouwens ?*grote onenigheid rond de kwestie-Israël. Amerikaanse Joden stemmen traditioneel vooral op de ?*Democraten. De jongste decennia – en zeker sinds Obama meer ?*begrip toonde voor de Palestijnse zaak – groeide de sympathie echter voor de Republikeinse partij.

Democratische druk groeit

Aan de top van de Democratische Partij zitten belangrijke politici –?zoals Senaatsfractieleider Chuck Schumer die zelf Joods is – die de steun van de VS aan Israël zo ruim mogelijk willen houden. Enkele ?*invloedrijke Joodse congresleden raakten echter niet herverkozen, en de jongere generatie Democraten – met meer zwarten, latino’s en vrouwen – heeft meer sympathie voor de Palestijnse zaak en meer kritiek op de schendingen van de mensenrechten door de regering-Netanyahu. Zo veroordeelden niet alleen Ilhan Omar en Rashida Tlaib (afkomstig uit moslimlanden), maar ook Alexandria Ocasio-Cortez scherp de uithuiszettingen van Palestijnen door Israëlische ‘kolonisten’ op Twitter. Congreslid Mark Pocan uit ?*Wisconsin hekelde dat ‘de Amerikaanse hulp ingezet wordt bij het geweld’. In de VS zijn dergelijke veroordelingen van het Israëlische beleid ongewoon. In peilingen zegt een meerderheid van de Democratische kiezers dat Washington meer druk moet uitoefenen op de regering-Netanyahu om tot een vreedzame en rechtvaardige oplossing voor beide volkeren te komen.

De woordvoerders van Buitenlandse Zaken en van het Witte Huis lopen op eieren. Nadat ze eerder al ?*kritiek geuit hadden op de uithuiszettingen van Palestijnse ?*families, veroordelen ze nu Hamas voor het afvuren van raketten op ?*Israël. ‘Israël heeft het recht om zich te verdedigen’, zei Biden woensdag, maar ondertussen kloppen de Amerikaanse diplomaten overuren. Volgens The Washington Post wordt er ook druk overlegd met Egypte, Jordanië en Qatar, landen die de Amerikaanse boodschap kunnen overbrengen aan Hamas. Rechtstreeks onderhandelen kan niet, want Hamas geldt in de VS als een terroristische organisatie.

Biden heeft een uiterst explosieve situatie geërfd van Trump. Hij moet een evenwicht zoeken terwijl de Republikeinse oppositie vuur spuwt. ‘Terroristische organisaties als ?*Hamas weten dat de veiligheid van Israël wankelt met een zwakke president als Biden’, tweette bijvoorbeeld Nikki Haley, voormalige ?*ambassadeur bij de VN en vaak ?*getipt als toekomstige Republikeinse presidentskandidaat.


...

De beslissingen van Trump lagen in de goede lijn,
Biden is te slap

Het zal een mix moeten zijn van beiden,

een harde politieke lijn van trump
een sociaal beleid van Biden

[harriechristus]

Het blijft een ellende daar in Israel, al reeds voor 76 jaar oorlog, en ook de hele geschiedenis lang.
Het is al reeds slecht begonnen met de verovering van Jeruzalem door David.
De stad was niet van de joden, noch het land.

En de Bijbel is oude poppenkast.

De Messias zal daar zeker niet komen, maar is in Amsterdam.

[Gerard R.]

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

Trump stak lont in het kruitvat, Biden moet ze eruithalen
Vol zelfvertrouwen door de steun van Donald Trump durfde de Israëlische premier Netanyahu zeer ver te gaan in zijn politiek tegenover de Palestijnen. Joe Biden wou wegblijven uit het wespennest, maar dat wordt moeilijk.
De Standaard

Juist. Toen Trump los ging wist ik wat ging komen. En ik niet alleen.

[N-VA]

Toen de Israëlische soldaten de terroristen uit de Al-Aqsamoskee knalden met flitsgranaten hadden ze de rotskoepel moeten laten afbranden. Achteraf konden ze altijd vertellen dat het een accidentele brand was en verklaren dat ze dat gedrocht opnieuw zouden opbouwen. In de plaats daarvan hadden ze dan in het geniep de joodse tempel kunnen heropbouwen zodat de terugkeer van de messias mogelijk was. Een gemiste kans!

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door N-VA

Toen de Israëlische soldaten de terroristen uit de Al-Aqsamoskee knalden met flitsgranaten hadden ze de rotskoepel moeten laten afbranden. Achteraf konden ze altijd vertellen dat het een accidentele brand was en verklaren dat ze dat gedrocht opnieuw zouden opbouwen. In de plaats daarvan hadden ze dan in het geniep de joodse tempel kunnen heropbouwen zodat de terugkeer van de messias mogelijk was. Een gemiste kans!

De Messias heeft echt geen nieuwe tempel nodig om terug te kunnen keren.
Dat is pure bijgelovigheid, zoals het joodse geloof idem dito.

De enig ware Messias ben ik, maar mij wil niemand geloven.
En van Israël komt helemaal niks terecht dan een museum van het verleden, in stand gehouden door het christendom en Amerika in het bijzonder.

Maar op de lange duur zullen joden en moslims zich wel verzoenen.
Tenslotte vereren beide dezelfde God.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door N-VA

Toen de Israëlische soldaten de terroristen uit de Al-Aqsamoskee knalden met flitsgranaten hadden ze de rotskoepel moeten laten afbranden.

Jahweh is dus nog steeds de God van de haat.
Terwijl Allah toch zijn eigen broeder is.

Achteraf konden ze altijd vertellen dat het een accidentele brand was en verklaren dat ze dat gedrocht opnieuw zouden opbouwen. In de plaats daarvan hadden ze dan in het geniep de joodse tempel kunnen heropbouwen zodat de terugkeer van de messias mogelijk was. Een gemiste kans!

De tempel doet de Messias niet terug komen, het tegendeel zou de waarheid moet zijn, namelijk dat de Messias, wiens lichaam en geest zelf als eerste de heilige tempel is, ook de bouw van een nieuwe tempel mogelijk maakt.

Maar er komt geen Messias omdat de Torah dikke onzin is, totaal niet meer van deze tijd. Het berust op bijgelovigheid.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door N-VA

Toen de Israëlische soldaten de terroristen uit de Al-Aqsamoskee knalden met flitsgranaten hadden ze de rotskoepel moeten laten afbranden. Achteraf konden ze altijd vertellen dat het een accidentele brand was en verklaren dat ze dat gedrocht opnieuw zouden opbouwen. In de plaats daarvan hadden ze dan in het geniep de joodse tempel kunnen heropbouwen zodat de terugkeer van de messias mogelijk was. Een gemiste kans!

Zie je dat zitten, een joodse monarchie in de 21e eeuw ? Moet je wel héél naïef zijn dit te denken. Op welke gronden trouwens beschouwen de joden Palestina als hun rechtmatige grond ?

[harriechristus]

Jeruzalem is een stad van oorlog, maar Amsterdam is een stad van vrede.

[Pol Dolf]

in Geraardsbergen staat de Kapel van de Vrede

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Pol Dolf

in Geraardsbergen staat de Kapel van de Vrede

En waar is die vrede op gebaseerd?
De goede wil van Jezus?