Politiek der dromen en de ideale catch-all partij

[raykwon]

Hey Forum. Ik heb een beetje te veel tijd gehad en probeerde iets te schrijven over: politiek van dromen i.t.t. politiek van de angst. Politiek gaat veelal om bepaalde angst scenarios uit de weg te gaan en veel minder om idealen waar we naartoe zouden moeten streven (armoede, goed educatie, gelijkheid, traditie/cultuur, ...). Verder heb ik nog iets geschreven over de ideale catch-all partij. Hoogstwaarschijnlijk 95% nonsens, maar voor diegene dat ook teveel tijd hebben vandaag... Veel plezier. (Hopelijk wil iemand een commentaar schrijven of iets aanmerken.)
_______________________________________
Mensen met dromen zijn in staat de wereld te veranderen. “I have a dream”, zei Martin Luther King. Hij droomde van een gelijkere samenleving én hij bewoog iets in de wereld. Slechts weinig politisch geengageerde mensen hebben nog dromen zoals hij dat toendertijd had. Wij horen heden ten dagen slechts over angsten die wij uit de weg dienen te gaan. De angst voor de economische ondergang, angst voor immigranten, angst voor oorlog, en dergelijke meer staan dit nobele doel in de weg. Een bevolking waar alle neuzen in een richting staan en naar hetzelfde streven lijkt even ver – of misschien zelfs verder weg – dan het behalen van de milleniumdoelstellingen. Zou de wereldpopulatie zich achter een droom of een idee kunnen scharen, dan haalt de wereld deze milleniumdoelstellingen zonder probleem. Dromen die het waard zijn te realiseren halen wij niet, gezien de politische wil niet bestaat deze te halen. De milleniumdoelstellingen zijn voor 2015 gepland en wij zijn nog altijd zo ver weg deze te bereiken.
Het lijkt alsof de Europese samenleving en de Europese supra – en nationale politiek vast zit in een status-quo. Men kan dit zien aan de hoeveelheid niet-stemmers en de toevlucht van een steeds groter wordend aandeel aan mensen die heil zoekt in een populistische antwoord op de problemen en oplossingen die de mainstream politiek niet aanbiedt. Natuurlijk zullen jullie denken “ok, wiens schuld is dit?”. Van deze vraag wijk ik liever af en zeg dat het, zoals zo vaak het geval is, een samenspel van vele factoren is. De afwezigheid van dromen die men bewerkstelligen wil; de media die slechts geinteresseerd is in leed en datgeen dat fout gaat (= ongerustheid aanwakkeren); beroepspolitici die zich eerder bezighouden met hun persoonlijke carriere dan het algemeen welzijn; bureaucraten die op inefficiente wijze een hoop blokkeren en vertragen (schoolvoorbeeld: EU); een steeds groter wordende afstand tussen politiek en volk; en waarschijnlijk nog een hoop andere voorbeelden die mij momenteel ontgaan. Velen zullen denken dat er nood is aan een charismatisch leider. Ik deel deze mening niet. Mensen kunnen zich net zo goed achter een idee stellen. Een idee waar men graag naar streven wil. Men mag niet vergeten dat een paar decennia geleden nog een ideeenoorlog was tussen het kapitalisme en het socialisme. Hoe veel leed deze strijd dan ook veroorzaakt heeft, het zorgde er tenminste voor dat een ideologie die de mensen bewoog. Simplistisch gesteld hadden beide ideologieen gebreken in onze samenleving aangekaart. Het kapitalisme stelde innovatie, persoonlijke vrijheid en ontwikkeling vooraan. Het socialisme trachtte de zwakkeren in de samenleving te verdedigen t.o.v. de koele, empatieloze “sterkere” individuen. Dit perspectief is natuurlijk uiterst enkelvoudig, maar veralgemeend kwam dit neer op een strijd tussen individualisme en collectivisme. Een ideeenoorlog waar een visie het opnam tegen de andere. Wat eigenlijk nodig was, was een ideeenverzoening. Individualisme zonder collectief bewustzijn of collectivisme zonder individualisme werkt niet. Voorbeelden van systemen waar dit niet werkt zijn dan ook de 2 oude supermachten. In de VS, algemeen gezien, heerst veel armoede onder de arbeiders; in de USSR heerstte toendertijd veel armoede over het algemeen, hoewel de arbeiders tenminste min of meer even arm waren en tenminste iets te eten hadden. Een systeem dat goed werkt heeft een balans tussen individualisme en collectivisme. Iets dat zeer goed schijnt te werken is een sociale democratie zoals dat in Scandinavische landen geimplementeerd is vanaf de jaren ’60 -‘70. Wellicht hebben grondstoffen of een lage bevolkingsdichtheid ook meegespeeld in hun succes. Desalniettemin kan men stellen dat de formule goed schijnt te werken. De cliché zwakkeren uit de samenleving, met name kinderen, zieken, werklozen en ouderen schijnen een beter leven te hebben als elders. Een goede vergelijking is Duitsland. Ik woon momenteel in Duitsland en merk dat zeer veel oude mensen statiegeldflessen verzamelen teneinde hun pensioen op te krikken. Kinderen hebben gemiddeld gezien een duidelijk slechtere educatie in vergelijking, hoewel er binnen Duitsland zelf discrepanties zijn in het educatieniveau.
Terug naar mijn eigenlijke argument: wat wij nodig hebben is een catch-all partij die zich ook écht bezighouden wil met algemeen belang. Huidige partijen hebben allemaal wel iets goeds te vertellen. Ik persoonlijk vind in elke (!) partij iets dat mij aanspreekt. Ik ben zo zeker van mijn stuk, dat ik elke rationele mens overtuigen kan de vele voordelen uit elke partij / ideologie te vinden en deze te delen met mij.
De “groenen”: gezien wij maar een planeet hebben en de planeet ons leven biedt, dienen wij deze te verzorgen en met respect te behandelen. Economie dient geen voorrrang te krijgen op ecologie; er moet een wisselwerking plaatsvinden tussen beiden. Wij dienen plasticverbruik te reduceren en wij moeten dan ook de industrie én de consumenten verplichten zich aan reductie van plastic deel te nemen. Eveneens eten wij te veel vlees. Het is niet gezond voor ons en ook niet voor het milieu. Een nieuwe omgang met dieren en vleesconsumptie is dan ook uiterst belangrijk.
De “dierenpartijen en organisaties”: zoals ik vermeld heb, is onze vleesconsumptie té hoog. Door vleesconsumptie te verminderen zijn wij in staat een beter leven voor het vee te garanderen.
De “socialisten” en de “sociaal-democraten”: het opnemen voor de zwakkeren en minima te garanderen voor diegene die reeds weinig hebben is wat ons scheidt van dieren. Mensen die liever lui dan moe zijn moeten wij daarom niet ondersteunen. Belangrijk is alle mensen te activieren in de arbeidsmarkt en deze een waardig bestaan te garanderen. De keuze tussen werken én arm zijn en niet werken en arm zijn zou niet mogen bestaan. Dat werkschuwe mensen ervoor kiezen arm te zijn is hun keuze. Deze mensen dient men echter zo lang lastig te vallen tot ze daadwerkelijk ervoor kiezen te werken. Echter mogen de daadwerkelijk zieken niet lijden onder bureaucratische pressie methoden.
De “conservatieven”: veiligheid is belangrijk en elk mensen dient zonder angsten op straat te gaan. Een agent dient het algemeen welzijn en daarop mag niet bespaard worden. Conserveren is zaken bewaren hoe zij zijn. Traditie is iets dat gekoesterd dient te worden en niet alles dat nieuw is, is daarom ook beter. Wij hebben conservatieven nodig om gehaaste beslissingen te remmen en zij zorgen er dan ook voor weloverwogen keuzen te maken. Tradities zijn ook belangrijk voor ons cultureel bewustzijn. Gaat deze verloren, dan missen wij een deel van onze collectieve identiteit. In Nederland gaat steeds meer verloren van onze cultuur. Niet per se door immigratie, maar door het niet in stand houden van onze geschiedkundig gegroeide identitieit. Jeugdcultuur en stedencultuur – dat zich tamelijk vaak afzet van traditie – mag niet de plaats innemen van onze oude gewoonten. Nederland moet Nederlands blijven; zwarte piet moet zwart blijven; en onze religies (Protestantisme in het noorden; Katholicisme in het zuiden) moet men eren, afgezien van het feit dat Nederland grotendeels atheistisch/agnostisch is. Waar ik het verder nog mee eens ben: integratiepolitiek moet anders worden gedaan. Streng en goed begeleid. Laissez-faire integratiepolitiek werkt niet. Echter ben ik niet tegen immigratie vanuit landen zoals Syrie, Irak, Lybie, Nigeria, etc. Politische vluchtelingen moet men opnemen en de middelen moet men beschikbaar stellen deze mensen een waardige integratie te garanderen.
De “populisten”: zij staan diametreel t.o.v. hetgeen dat ik verkondig. Desalniettemin geven zij de onderbuikgevoelens van de bevolking weer. Hetgeen de populist zegt is een gevoel dat in de samenleving heerst. Negeren wij deze gevoelens, dan negeren wij wat mensen zorgen baart. Feitelijk moet de populist geen gelijk hebben; hij heeft echter gelijk in het feit dat hij met de stem van het volk spreekt. Het is de stem van “Henk en Ingrid”; een fictief stel dat Wilders in het leven heeft geroepen door te zeggen dat het een doorsnee Nederlands paar zou zijn. Zoals ik reeds vermeld heb: het populisme is doelbewust misinformatie en dat is precies hetgeen je een populistische partij kan gebruiken. Misinformatie op basis van onderbuikgevoelens onder de bevolking in kaart brengen en daarop ingaan.
De “piraten”: democratie is een leerproces en ontwikkelt zich over de jaren. Het is goed om te zien dat er ideeen en partijen zijn die ervoor zorgen dat deze ontwikkeling niet stilstaat. Er zal hoogstwaarschijnlijk een tijd komen waar de ideeen van de piraten omgezet kunnen worden. Een directe democratie geleidt door een populatie dat goed geinformeerd is draagt de meeste legitimiteit. Zou het heden ten dagen ingevoerd worden, kan men vrezen voor een dicatuur van de meerderheid.

Evenwichtige meningen zijn echter onmogelijk zonder objectieve media. Het journaal , de kranten en nieuwssites op het internet dienen objectief te zijn, zodat elk persoon zijn eigen mening kan vormen. Praatprogramma’s zijn gif voor een samenleving en zorgen er slechts voor dat mensen zonder mening een heersende mening opnemen. Vox populi zijn eveneens gif voor de objectieve verslaggeving. Nieuws moet een opsomming van feiten zijn. Elke dag over kleine veranderingen van gebeurtenissen berichten is geen nieuws.

[Icesurfer]

Echte democratie kan er slechts komen wanneer we een vrije pers, vrije media hebben.
Dit besef breekt momenteel op wereldwijd door. Mensen in Duitsland, Nederland, Engeland en de USA weten dat we door de mainstreammedia (systeemmedia) belogen en gemanipuleerd worden.