Dag meneer Darwin

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

En waarom denk je dat het leven zo mooi is?

Omdat jij gelukkig bent.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Omdat jij gelukkig bent.

Ik ben gelukkig met de filosofie, vooral dan met mijn atoomtheorie.

Maar ik zou pas echt gelukkig zijn als de mensen die atoomtheorie van mij ook zouden begrijpen.

Neen, echt gelukkig ben ik niet.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ik ben gelukkig met de filosofie, vooral dan met mijn atoomtheorie.

Maar ik zou pas echt gelukkig zijn als de mensen die atoomtheorie van mij ook zouden begrijpen.

Ah. Ik dacht dat jouw geluk erin bestond te denken dat je iets weet en dat anderen te dom zijn om het te begrijpen en te beseffen dat er veel idioten rondlopen die denken veel te weten, maar allemaal mis zijn, stijl Einstein en zo. Vandaar dat ik dacht dat het leven mooi was voor jou, want je denkt dat heel hard.

Neen, echt gelukkig ben ik niet.

Oei dan. Schep je dan geen onmetelijke vreugde in het uzelf wijsmaken dat je slimmer bent dan alle anderen ?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ah. Ik dacht dat jouw geluk erin bestond te denken dat je iets weet en dat anderen te dom zijn om het te begrijpen en te beseffen dat er veel idioten rondlopen die denken veel te weten, maar allemaal mis zijn, stijl Einstein en zo. Vandaar dat ik dacht dat het leven mooi was voor jou, want je denkt dat heel hard.

Neen hoor!
Jij verwart geluk met leedvermaak.

Oei dan. Schep je dan geen onmetelijke vreugde in het uzelf wijsmaken dat je slimmer bent dan alle anderen ?

Neen, daar schep ik zeker geen vreugde in.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Neen, daar schep ik zeker geen vreugde in.

Oei wat erg. Op het eerste gezicht.

Maar denk nu eens na. Je bent volgens mij te pessimistisch. Je grootste geluk is toch van mensen kunnen tegen te spreken en van het omgekeerde te beweren van wat algemeen gekend is. Anders zou je hier zoveel niet posten. Denk even na hoe verschrikkelijk de wereld zou zijn mocht niet alleen iedereen je gelijk geven, maar mocht dat bovendien algemeen geweten zijn en aanvaard. Dan had je geen bestaansreden. Dan kon je daar geen fora mee vullen. Heb je al een morosoof gezien die fora vult met "de wereld is een ronde bol !" ? Waarop je tenhoogste een reactie zou krijgen, "ja, dat weten we, so what ?"

Dat is niet echt wat je wil, he. Stel dat je zou schrijven "Einstein is mis, en de microwezentjes zijn de weg", en men zou je antwoorden "eh, ja, natuurlijk, dat leert zelfs mijne kleine in het 3de leerjaar".
Je zou geen bestaan meer hebben, Harrie. Je zou minder dan niks zijn. Minder dan een rotte bananenschil op een stort.
Jouw ganse wezen komt voort uit jouw wens om tegengesproken te worden. En je wordt tegengesproken. Heel veel. Overal waar je komt. Dat is wat je echt wil.

Daarom dat ik denk dat het leven mooi is voor jou.
Ook al heb je het misschien niet door.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Oei wat erg. Op het eerste gezicht.

Maar denk nu eens na. Je bent volgens mij te pessimistisch. Je grootste geluk is toch van mensen kunnen tegen te spreken en van het omgekeerde te beweren van wat algemeen gekend is.

Nee, hoor!
Dat is jouw idee.
Mijn grootste vreugde is Hegel te kunnen begrijpen, die door velen wordt gekend.
En nog meer mijn atoomtheorie, omdat ik daarmede het raadsel van het heelal heb opgelost.
Nog groter zou mijn vreugde zijn als ook anderen dat willen begrijpen.
Het heeft mij integendeel veel pijn gedaan dat anderen mij alleen maar belachelijk willen maken.

Anders zou je hier zoveel niet posten. Denk even na hoe verschrikkelijk de wereld zou zijn mocht niet alleen iedereen je gelijk geven, maar mocht dat bovendien algemeen geweten zijn en aanvaard. Dan had je geen bestaansreden.

Voor mij zou mijn leven opnieuw beginnen als de mensen me zouden willen geloven.
Wat een vreugde zou dat zijn.

Dan kon je daar geen fora mee vullen. Heb je al een morosoof gezien die fora vult met "de wereld is een ronde bol !" ? Waarop je tenhoogste een reactie zou krijgen, "ja, dat weten we, so what ?"

Je bedoelt dat het geen extra vreugde zou zijn als mijn atoomtheorie al reeds bekend was.
Dus als ik niet degene was die die atoomtheorie had gevonden.
Daarin heb je natuurlijk gelijk als je dat bedoelt.
Maar ik heb die atoomtheorie wel gevonden, en het geeft me pijn als niemand me gelooft.
En het zal me een vreugde zijn als de mensen me wel zouden willen geloven, dat zou me redden uit mijn eenzaamheid en alleen zijn, wat ik mijn leven lang heb gekend.

Dat is niet echt wat je wil, he. Stel dat je zou schrijven "Einstein is mis, en de microwezentjes zijn de weg", en men zou je antwoorden "eh, ja, natuurlijk, dat leert zelfs mijne kleine in het 3de leerjaar".
Je zou geen bestaan meer hebben, Harrie. Je zou minder dan niks zijn. Minder dan een rotte bananenschil op een stort.
Jouw ganse wezen komt voort uit jouw wens om tegengesproken te worden.

Fout dus, zie daarvoor wat ik hiervoor heb geschreven.

En je wordt tegengesproken. Heel veel. Overal waar je komt. Dat is wat je echt wil.

Neen, dat is zeker niet zo.
Dacht je soms dat van Gogh het vreselijk leuk vond dat niemand een schilderij van hem wilde kopen?

Daarom dat ik denk dat het leven mooi is voor jou.
Ook al heb je het misschien niet door.

Ik denk dat jij degene bent die het nog niet door hebt.
Zeker zit er ook een zekere vreugde in de strijd, maar nog mooier is om de strijd ook te winnen en te worden erkend.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Je bedoelt dat het geen extra vreugde zou zijn als mijn atoomtheorie al reeds bekend was.
Dus als ik niet degene was die die atoomtheorie had gevonden.
Daarin heb je natuurlijk gelijk als je dat bedoelt.
Maar ik heb die atoomtheorie wel gevonden, en het geeft me pijn als niemand me gelooft.

Ah, het is je dus niet te doen om gelukkig te zijn dat mensen de waarheid kennen, maar wel dat jij degene bent die de waarheid gebracht hebt in de duisternis, en *jij* alleen. Je wil dus gewoon maar een ster zijn, aandacht krijgen.

Maar dat is nu net precies wat ik zeg: je wil tegengesproken worden. Je wil in een wereld leven waar mensen domoren zijn die foute dingen denken te weten, en waarin jij het licht bent dat dingen weet dat al die domoren nog niet zelf gevonden hadden. Daarvoor moet je natuurlijk iets verkondigen dat haaks staat op wat gekend is, en moet je willen afkraken wat gekend is.

Wel, dat doe je ook, en je word veel tegengesproken. Je komt veel mensen tegen die volgens je eigen denken alles fout weten. Wat meer wil je nog ?

Dat ze je ook nog gaan geloven en dan de waarheid zouden kennen ?

Maar dat is bijzonder egoistisch, nietwaar ! Jij wil de unieke positie bezitten om te leven in een wereld waar iedereen mis is, maar wel de juiste waarheid brengen. Dat is dus iets dat maar een enkele keer kan gebeuren.

Hoe zou een volgende Harrie Christus zich dan moeten voelen ? Hoe zou jij je voelen als je je eigen opvolger zou zijn en men al zou weten wat er te weten is, en je niks meer te verkondigen hebt ?
Wil jij het geluk dat jij zelf nastreeft, ontzeggen aan iedereen die na jou komt ?

Met zo een egoistische houding kan je natuurlijk niet gelukkig worden.

Profiteer ervan dat je serieus tegengesproken wordt, en dat je denkt dingen te weten die niemand anders wil weten of geloven ! Zo laat je andere morosofen ook nog wat speelruimte. Alle unieke glorie voor zichzelf willen is niet mooi, Harrie...

En het zal me een vreugde zijn als de mensen me wel zouden willen geloven, dat zou me redden uit mijn eenzaamheid en alleen zijn, wat ik mijn leven lang heb gekend.

Dat is bijzonder egoistisch, Harrie. Wat moeten je opvolgers-morosofen dan doen ? Foute verhaaltjes verzinnen in tegenspraak met de microwezentjes theorie en dus met iedereen, om toch maar iets anders kunnen te vertellen dan de theorie van de microwezentjes, gebracht door Harrie, en die iedereen nu gelooft ?
Wie weet was Einstein wel zo iemand die de mensen de waarheid heeft gebracht en zit jij ernaast. Wie weet ben jij wel niet zelf zo een opvolger van wat je denkt zelf te zijn die je zelf het gras onder de voeten had willen maaien en die niks zinnigs te vertellen heeft, en daarom maar een onzinnig verhaaltje wil brengen omdat hij anders niet bestaat. Wie zal het zeggen ?

Dacht je soms dat van Gogh het vreselijk leuk vond dat niemand een schilderij van hem wilde kopen?

Ach, moest je weten hoeveel schilders nooit een doek verkocht krijgen. Een echte kunstenaar maakt kunst om zijn eigen kunst te beleven, he, niet omdat iemand anders het zou willen kopen.
Mijn zoontje van 4 denkt ook dat hij de mooiste tekeningen ter wereld maakt. En voor mij zijn die ook de mooiste. Maar hij zal ze ook nooit verkocht krijgen.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ah, het is je dus niet te doen om gelukkig te zijn dat mensen de waarheid kennen, maar wel dat jij degene bent die de waarheid gebracht hebt in de duisternis, en *jij* alleen. Je wil dus gewoon maar een ster zijn, aandacht krijgen.

Dat is weer een nieuwe denkfout.
Neen, het is mij ook om de mensheid te doen om gezamenlijk de waarheid te beleven.
Mijn leven is zelfs in de eerste plaats een offer voor de mensheid.
Want uiteindelijk ben niet ik het belangrijkste, maar mijn atoomtheorie zelf en dan de mensheid voor wie deze is bedoeld en dan pas als derde ik die die atoomtheorie heeft gevonden.

Maar dat is nu net precies wat ik zeg: je wil tegengesproken worden. Je wil in een wereld leven waar mensen domoren zijn die foute dingen denken te weten, en waarin jij het licht bent dat dingen weet dat al die domoren nog niet zelf gevonden hadden. Daarvoor moet je natuurlijk iets verkondigen dat haaks staat op wat gekend is, en moet je willen afkraken wat gekend is.

Dat is dan beslist niet waar, en mijn leven was heel wat leuker geweest als de mensen me hadden willen geloven.
Nu is het 41 jaar lang ellende geweest.

Wel, dat doe je ook, en je word veel tegengesproken. Je komt veel mensen tegen die volgens je eigen denken alles fout weten. Wat meer wil je nog ?

Dat heb ik toch gezegd: erkend te worden.
Of lees je gewoon niet wat ik heb geschreven?

Dat ze je ook nog gaan geloven en dan de waarheid zouden kennen ?

Zo is het, dat is het doel, ik hoop nog bij mijn leven en anders tenminste na mijn dood.

Maar dat is bijzonder egoistisch, nietwaar ! Jij wil de unieke positie bezitten om te leven in een wereld waar iedereen mis is, maar wel de juiste waarheid brengen. Dat is dus iets dat maar een enkele keer kan gebeuren.

Dat is juist niet egoïstisch, want het is mij om de eeuwige goddelijke waarheid te doen, waarbij ik zelf als persoon op het derde plan kom.
Zoals ik hier boven al heb uitgelegd.

Hoe zou een volgende Harrie Christus zich dan moeten voelen ? Hoe zou jij je voelen als je je eigen opvolger zou zijn en men al zou weten wat er te weten is, en je niks meer te verkondigen hebt ?
Wil jij het geluk dat jij zelf nastreeft, ontzeggen aan iedereen die na jou komt ?

Ik ben nu eenmaal degene die die atoomtheorie gevonden heeft.
Ik heb eerder de indruk dat jij mij dat geluk wilt ontzeggen, dus dat je gewoon jaloers bent.

Met zo een egoistische houding kan je natuurlijk niet gelukkig worden.

Ik ben zeker niet egoïstisch.
Dat ik ook erkend wil worden en de roem zou wil smaken voor al mijn arbeid is normaal menselijk.
Als jij voor een baas werkt doe je dat toch ook niet voor niks, neem ik aan.
Stel dat jouw baas dan aan het einde van de maand zegt:
"Wat ben jij toch egoïstisch dat je ook nog loon wil hebben!"

Profiteer ervan dat je serieus tegengesproken wordt, en dat je denkt dingen te weten die niemand anders wil weten of geloven ! Zo laat je andere morosofen ook nog wat speelruimte. Alle unieke glorie voor zichzelf willen is niet mooi, Harrie...

Neen, wat jij predikt is een overdreven zelfverachting, goed voor de katholieke kerk.

Dat is bijzonder egoistisch, Harrie. Wat moeten je opvolgers-morosofen dan doen ? Foute verhaaltjes verzinnen in tegenspraak met de microwezentjes theorie en dus met iedereen, om toch maar iets anders kunnen te vertellen dan de theorie van de microwezentjes, gebracht door Harrie, en die iedereen nu gelooft ?

Al die mensen die na mij komen mogen van mijn atoomtheorie genieten en mij vereren als de eerste die het raadsel van het heelal heeft opgelost en het bestaan van God kon bewijzen.
En ik denk niet dat die mensen zo kinderachtig zullen zijn (zoals jij) door te zeggen: "We gunnen dat harrie niet, want wij hadden die waarheid willen ontdekken!"
En ook zullen ze het woord morosoof zeker niet gebruiken, wetende dat dat een verachtelijke term is om mij in de maling te nemen.

Wie weet was Einstein wel zo iemand die de mensen de waarheid heeft gebracht en zit jij ernaast.

Ik weet wel heel zeker dat zijn theorie tegenstrijdig is.
En niemand heeft mij nog duidelijk kunnen maken dat dat niet zo is.

Wie weet ben jij wel niet zelf zo een opvolger van wat je denkt zelf te zijn die je zelf het gras onder de voeten had willen maaien en die niks zinnigs te vertellen heeft, en daarom maar een onzinnig verhaaltje wil brengen omdat hij anders niet bestaat. Wie zal het zeggen ?

Dat is wel een zeer ingewikkelde zin.

Wie weet is het wel allemaal waar wat ik zeg.

En zitten al die mensen er naast die zo hun best hebben gedaan mij met al hun bagger aan onzin te bestrijden.

Iemand die ook maar een klein beetje wijs is zou mij het voordeel van de twijfel gunnen en zich eerst eens in mijn atoomtheorie verdiepen en vragen stellen als ie iets niet begrijpt.

Ach, moest je weten hoeveel schilders nooit een doek verkocht krijgen. Een echte kunstenaar maakt kunst om zijn eigen kunst te beleven, he, niet omdat iemand anders het zou willen kopen.

Ik denk dat elke kunstenaar ook verlangt naar erkenning voor zijn kunst.
Je hebt zelf een boek geschreven en uitgegeven?
Toch niet met de bedoeling dat niemand die zal kopen en lezen en als dat toch zo is dat je dan vooral in de maling zal worden genomen?
Kijk eens naar je zelf.
Je verlangt van anderen een zelfverachting waar je zelf niet aan voldoet.

Mijn zoontje van 4 denkt ook dat hij de mooiste tekeningen ter wereld maakt. En voor mij zijn die ook de mooiste. Maar hij zal ze ook nooit verkocht krijgen.

Maar jouw zoontje is ook geen van Gogh.

En egoïstisch is deze mensheid die alleen voor zichzelf leeft en waaraan de wereld dan ook ten onder zal gaan.

Mijn leven staat in dienst van de waarheid en van God.
Dat ik dan ook graag erkend zou willen worden, dat is niet meer dan menselijk.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dat is weer een nieuwe denkfout.
Neen, het is mij ook om de mensheid te doen om gezamenlijk de waarheid te beleven.
Mijn leven is zelfs in de eerste plaats een offer voor de mensheid.

Dat is in tegenspraak met uw uitspraak :

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Je bedoelt dat het geen extra vreugde zou zijn als mijn atoomtheorie al reeds bekend was.
Dus als ik niet degene was die die atoomtheorie had gevonden.
Daarin heb je natuurlijk gelijk als je dat bedoelt.

Als het je om de mensheid te doen was, dan zou het je niet kunnen schelen of jij het was, of de microwezentjes theorie al gekend was door de mensheid he. Als je zoveel om de mensheid zou geven, en jezelf zoveel wensen weg te cijferen als je beweert, dan zou het enige dat voor jou zou tellen, dienen te zijn dat de mensheid de waarheid kent van de microwezentjes. Dat zou dan je totale bron van vreugde moeten zijn. Maar zoals je zelf zegt zou je dat helemaal geen extra vreugde brengen. Zoveel dus voor je echte bekommernis om de mensheid: "geen extra vreugde".

Je bent jezelf hier dingen aan het wijsmaken. Jij wil wel degelijk de grote held zijn in je verhaal, en daar is het hem om te doen. Het is het enige dat je "extra vreugde" kan brengen, volgens je eigen zeggen.
Het welzijn van de mensheid brengt jou geen vreugde volgens je eigen zeggen. Enkel maar het idee dat jij de held bent. Maak jezelf geen dingen wijs alsof je om de mensheid geeft.

Je herhaalt het trouwens:

Dat heb ik toch gezegd: erkend te worden.
Of lees je gewoon niet wat ik heb geschreven?

Het is hem dus enkel maar om "erkenning" te doen. Om jouw heldenstatus, dus. Heel egoistisch, Harrie. Heel egoistisch.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Mijn zoontje van 4 denkt ook dat hij de mooiste tekeningen ter wereld maakt. En voor mij zijn die ook de mooiste.

Dat is dan toch wel heel erg egoïstisch van je, alleen omdat het jouw zoontje is, vind je zijn tekening de aller mooiste.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dat is in tegenspraak met uw uitspraak :

Neen, dat is helemaal geen tegenspraak.
Objectief gezien is die atoomtheorie voor de mensheid bedoeld, zoals ook alle prestaties van de groten der aarde bijdragen tot de totale cultuur der mensheid.

En dat het voor mij een extra vreugde is dat ik deze atoomtheorie heb ontdekt is de subjectieve kant daarbij, dus die daar gewoon bij hoort.

Zo genieten we allemaal van de mooie schilderijen van Rembrandt, maar dat hij zelf als schepper daarvan het meest genoten heeft, dat is geheel normaal en misgunnen wij hem niet.

Dat is dan jou idee dat we dus het geluk van de arbeid en de roem van de groten der aarde moeten misgunnen.

Dat is wel heel erg kleinzielig gedacht.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dat is dan toch wel heel erg egoïstisch van je, alleen omdat het jouw zoontje is, vind je zijn tekening de aller mooiste.

Ik ben niet ongelukkig omdat anderen zijn tekeningen niet mooi zouden vinden of daar geen fortuinen willen voor geven. Jij bent wel ongelukkig omdat niet de ganse wereld vol bewondering is voor jouw "tekeningen".

En ik ben een egoist, en daar fier op. Iedereen is een egoist, maar er zijn er die dat proberen te verbergen. Erger, er zijn er die denken dat ze dat niet zijn. Jij beweert van dat niet te zijn. Maar je bent dat wel. Leer eens jezelf te accepteren als de verrekte klootzak die je bent, zoals ik, en zoals iedereen. Je zal veel gelukkiger zijn dan met de dwaasheden die je jezelf wil wijsmaken, dat je om de mensheid zou geven en zo. Nee, het enige wat voor jou telt, is je eigen heldenstatus. Kom daarvoor uit. Besef ook dat anderen ook klootzakken zijn, en dat dat normaal is. En de microwezentjes zagen dat het goed was

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dat is dan jou idee dat we dus het geluk van de arbeid en de roem van de groten der aarde moeten misgunnen.

Natuurlijk niet. In de mate dat die mensen tevreden waren van zichzelf, is hen dat gegund natuurlijk. Ben jij tevreden van jezelf, Harrie ?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Natuurlijk niet. In de mate dat die mensen tevreden waren van zichzelf, is hen dat gegund natuurlijk. Ben jij tevreden van jezelf, Harrie ?

Zeker, met mijn atoomtheorie ben ik zeer tevreden.

Maar ik krijg nu zeer de indruk dat jij mij het geluk miskent ook erkend te willen worden.

Eerst kreeg ik te horen:...als jij maar gelukkig bent....

Maar wat je daarmede bedoelde was slechts het leedvermaak dat ik zo geniaal ben en de andere zo dom.

Maar het echte goddelijke geluk erkend te willen worden en samen met de mensheid de geest der waarheid te kennen, dat misgun je mij.

Ik denk dat dit meer over jou zelf zegt dan over mij.

Leedvermaak zie jij als geluk, wat je vervolgens op mij projecteert, maar erkenning en medemenselijkheid niet.
En nu zit je maar eindeloos verder te wroeten om toch maar gelijk te willen krijgen, terwijl het zo gemakkelijk te begrijpen is dat je er volkomen naast zit.

Niet alleen met je idee dat de wiskunde de grondslag van alle wetenschap zou zijn, maar ook met je idee dat de mens alleen maar passief kan waarnemen en niet kan denken.
Ook met je solipsisme, wat zelfs het ultieme egoïsme is, en ook met Einstein.
En als laatste met je zeer onhebbelijke oordeel over mij.

Nu ben ik wel wat van de mensen gewend, hoor, dus schaam je niet en ga gerust door.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Zeker, met mijn atoomtheorie ben ik zeer tevreden.

Maar ik krijg nu zeer de indruk dat jij mij het geluk miskent ook erkend te willen worden.

Nee, natuurlijk niet. Maar dan moet je niet komen pochen dat je het doet "voor de mensheid". Je doet het gewoon om de held te zijn.

Blijkt nu dat je de held niet bent. De keerzijde van beroemd willen te zijn, is.... om niet beroemd te worden he. Als je daar je geluk van laat afhangen, dan ben je heel riskant bezig. Maar je geluk willen laten afhangen van "beroemd worden" (vooral als het niet wil lukken) is een louter egoistische overweging, die niks met "met de mensheid inzitten" te maken heeft, maar enkel maar met het (mislukte) strelen van uw ego he.

Maar het echte goddelijke geluk erkend te willen worden en samen met de mensheid de geest der waarheid te kennen, dat misgun je mij.

Ik misgun je niks. Maar weet dat elk klein kind wil denken dat hij het centrum van de wereld is. Daar is niks "goddelijks" aan. Dat is louter egoistisch gedrag. Uw "samen met de mensheid" is hypocriet. Je wil gewoon dat de mensheid JOU bewondert, en dat lukt natuurlijk niet beter, dan mijn kleine van 4 jaar die denkt dat gans de wereld hem zou bewonderen voor zijn tekeningen. Dat is louter egoistisch gedrag (wat normaal is voor een 4-jarige).

Er is niks mis met egoistisch gedrag. Maar ga niet pochen dat het iets meer altruistisch zou zijn.

Leedvermaak zie jij als geluk, wat je vervolgens op mij projecteert, maar erkenning en medemenselijkheid niet.

Er zijn vormen van leedvermaak waar ik mij heel goed aan verkneukel, en jouw "ongeluk van niet erkend te worden" hoort daar inderdaad bij

Ik heb wel iets met leedvermaak: ik kan mij enkel maar verkneukelen aan het leed van anderen dat ik zelf niet veroorzaakt heb. Het grootste leedvermaak heb ik bij mensen die heel erg ongelukkig zijn om dingen die ze zelf veroorzaken. Jij behoort daartoe.

En nu zit je maar eindeloos verder te wroeten om toch maar gelijk te willen krijgen, terwijl het zo gemakkelijk te begrijpen is dat je er volkomen naast zit.

Nee, ik amuzeer mij. Ik dacht dat jij dat ook deed, maar blijkbaar niet, wat mijn vreugde enkel maar groter maakt

Nu ben ik wel wat van de mensen gewend, hoor, dus schaam je niet en ga gerust door.

Tuurlijk.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Nee, natuurlijk niet. Maar dan moet je niet komen pochen dat je het doet "voor de mensheid". Je doet het gewoon om de held te zijn.

Neen, hoor.
Ik doe het in de eerste plaats omwille van de waarheid, dus omwille van God, uit mijn wil om het leven te begrijpen.
Dan is het ook ontstaan om de mensheid te redden, waar ik eerst in het socialisme had geloofd.

En dat pochen, neen, dat is wel heel banaal uitgedrukt.
Dat zegt meer over jou zelf dan over mij.

Ik zou het mooi vinden om nog bij mijn leven erkend te worden.
Zo niet, dan heb ik me daar al bij neer gelegd, dat het zo moet zijn.

Blijkt nu dat je de held niet bent.

Dat denk jij omdat je van mijn atoomtheorie totaal niets begrijpt en dat blijkbaar ook niet wilt.

De keerzijde van beroemd willen te zijn, is.... om niet beroemd te worden he.

Zo is het: de keerzijde is het lijden dat er ook moet zijn.
Het is de prijs die betaald moet worden omwille van het drama zoals bij van Gogh en vele anderen die ook zijn miskend.
Het zij zo.

Als je daar je geluk van laat afhangen, dan ben je heel riskant bezig.

Neen, mijn geluk hangt niet af van een erkenning door de mensheid, waar ik geen hoge dunk van heb.
Maar in de eerste plaats een erkenning door God.
In de tweede plaats door de liefde, dus door een vrouw.
In de derde plaat de mensheid.

Maar je geluk willen laten afhangen van "beroemd worden" (vooral als het niet wil lukken) is een louter egoistische overweging, die niks met "met de mensheid inzitten" te maken heeft, maar enkel maar met het (mislukte) strelen van uw ego he.

Je projecteert je eigen schaduw op mij.

Ik misgun je niks. Maar weet dat elk klein kind wil denken dat hij het centrum van de wereld is. Daar is niks "goddelijks" aan.

Maar toevallig ben ik dat wel omwille van mijn atoomtheorie.
Anders dan jouw solipsisme dat niks bijzonders is.

Dat is louter egoistisch gedrag. Uw "samen met de mensheid" is hypocriet. Je wil gewoon dat de mensheid JOU bewondert, en dat lukt natuurlijk niet beter, dan mijn kleine van 4 jaar die denkt dat gans de wereld hem zou bewonderen voor zijn tekeningen. Dat is louter egoistisch gedrag (wat normaal is voor een 4-jarige).

Je bedoelt dat jij jouw zoon zo bewondert, en het verschil niet blijkt te kennen tussen een schilderij van van Gogh en het geklieder van je zoontje.
Zeer egocentrisch dus.
Aldus heb je jezelf een illusie geschapen ook wat te zijn.

En omdat je wel weet dat je zelf helemaal niks voorstelt ben je je jaloers op mij en reageert je ergernis ook af op mij.

Hindert niks: als jij maar gelukkig bent mij voor morosoof uit te kunnen maken zonder de moeite te nemen je in mijn atoomtheorie te verdiepen.

Er is niks mis met egoistisch gedrag. Maar ga niet pochen dat het iets meer altruistisch zou zijn.

Ik poch helemaal niet, maar zeg gewoon de waarheid over mijn atoomtheorie.
En over mijzelf dat ik harriechristus ben.

Maar jij zelf hebt niets.
Maar ik gun jou je geluk met je zoontje en zijn tekeningen.
Voor mij helemaal geen probleem.

Er zijn vormen van leedvermaak waar ik mij heel goed aan verkneukel, en jouw "ongeluk van niet erkend te worden" hoort daar inderdaad bij

Prima dus, zoals zovelen zich daarin verkneukelen.
Het is leuk voor de domme massa.
Dat bespaart ze de moeite zich in mijn atoomtheorie te verdiepen.

Ik mijnerzijds heb een zeker vermaak ze van weerwoord te dienen, wat ik vrij aardig kan al zeg ik het zelf.
Maar mijn geluk is dat zeker niet.
Daar heb ik een andere voorstelling van.

Ik heb wel iets met leedvermaak: ik kan mij enkel maar verkneukelen aan het leed van anderen dat ik zelf niet veroorzaakt heb. Het grootste leedvermaak heb ik bij mensen die heel erg ongelukkig zijn om dingen die ze zelf veroorzaken. Jij behoort daartoe.

Geluk en lijden, ze behoren bij elkaar.

Om één man zal deze wereld onder gaan.

Aan God is de wraak, niet aan mij.

Ik zou het liever anders zien, maar als het zo moet zijn, dan is er niks aan te doen.

Nee, ik amuzeer mij. Ik dacht dat jij dat ook deed, maar blijkbaar niet, wat mijn vreugde enkel maar groter maakt

Ik kan me hier niet echt om amuseren.
Omdat mijn geest en mijn gevoelens heel wat dieper gaan.
Voor mij is dit een lijdensweg die al 41 jaar duurt.

Tuurlijk.

Mooi.
Als jij maar "gelukkig" bent.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Neen, hoor.
Ik doe het in de eerste plaats omwille van de waarheid, dus omwille van God, uit mijn wil om het leven te begrijpen.
Dan is het ook ontstaan om de mensheid te redden, waar ik eerst in het socialisme had geloofd.

Leer uit je ervaringen zou ik zeggen

En dat pochen, neen, dat is wel heel banaal uitgedrukt.
Dat zegt meer over jou zelf dan over mij.

Het is een van deze he:

1) oftewel ben je gelukkig omdat jij de waarheid kent, en dan zou dat moeten volstaan.

2) oftewel zou je enkel gelukkig zijn als de mensheid de waarheid zou kennen, maar dan heeft het niks te maken met het feit dat JIJ ze brengt.

3) oftewel is hetgene je gelukkig maakt, het feit dat JIJ degene bent die ze de waarheid brengt. Je plaatst jezelf dus centraal in je verhaaltje.

Jij stelt dat:
1) je niet gelukkig maakt (of toch niet veel)
2) je niet gelukkig zou maken
3) het feit dat 3 niet wil lukken, jouw grootste ongeluk is.

Maw, het enige wat jou gelukkig maakt, is jezelf centraal stellen in het verhaaltje, op zulke wijze dat gans de wereld naar jou opkijkt.

Dat is 1) heel egoistisch en egocentrisch en 2) heel idioot want het wil niet lukken, zal niet lukken en je gaat eenzaam en ongelukkig dood gaan, na een heel miserabel leven dat je jezelf hebt aangedaan met je megalomane en egoistische waandroom.

Ik zou het mooi vinden om nog bij mijn leven erkend te worden.
Zo niet, dan heb ik me daar al bij neer gelegd, dat het zo moet zijn.

Prima, je bent aan het evolueren, dat je de waan van de wereld niet nodig hebt om gelukkig te zijn. Jammer dat je er 40 jaar van je leven aan opgeofferd hebt

Het is de prijs die betaald moet worden omwille van het drama zoals bij van Gogh en vele anderen die ook zijn miskend.
Het zij zo.

De meeste mensen zijn niet genereus voor de waandromen van eigen egoistische glorie van anderen. Zij willen eerder hun eigen waandromen waarmaken. Daar wil JIJ ook niet toe bijdragen. Dat is wat ik wilde duiden met je egoistische gedrag: hoeveel andere morosofen heb JIJ al gelukkig gemaakt door HUN theorietjes te geloven en te aanbidden, zoals jij zou willen dat zij jouw atoomtheorie aanbidden ?

Neen, mijn geluk hangt niet af van een erkenning door de mensheid, waar ik geen hoge dunk van heb.

Enkele posten geleden schreef je nog precies het omgekeerde he, Harrie. Weer jezelf aan het belazeren ?

Maar in de eerste plaats een erkenning door God.

Ik ben er zeker van dat er ergens een Hij is die jou erkent DAT is gemakkelijk om zichzelf te vertellen, nee ?

Zeer egocentrisch dus.
Aldus heb je jezelf een illusie geschapen ook wat te zijn.

Inderdaad, maar ik ben dan ook bijzonder egocentrisch. En ik ben niet zo dom om mijn geluk van "de mensheid hun opinie" laten af te hangen. Ik maak mijn eigen verhaaltjes die ik mij wijs maak robuust tegen andermans mening.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Leer uit je ervaringen zou ik zeggen

Dat heb ik ook gedaan en doe ik nog steeds.

Het is een van deze he:

1) oftewel ben je gelukkig omdat jij de waarheid kent, en dan zou dat moeten volstaan.

Fout dus, want de waarheid is voor alle mensen en niet alleen voor mij.

2) oftewel zou je enkel gelukkig zijn als de mensheid de waarheid zou kennen, maar dan heeft het niks te maken met het feit dat JIJ ze brengt.

Allebei zijn belangrijk, zowel het ene als het andere.

3) oftewel is hetgene je gelukkig maakt, het feit dat JIJ degene bent die ze de waarheid brengt. Je plaatst jezelf dus centraal in je verhaaltje.

Centraal zijn de microwezentjes en dan kom ik.
Mijn glorie dank ik alleen aan hen, God dus.

Jij stelt dat:
1) je niet gelukkig maakt (of toch niet veel)
2) je niet gelukkig zou maken
3) het feit dat 3 niet wil lukken, jouw grootste ongeluk is.

1) maakt me heel gelukkig.
Een erkenning daarbij zou me nog meer geluk schenken.
Hoewel ik ook aan de roem onder zou kunnen gaan als ik tegen al te veel belangstelling niet opgewassen zou zijn (ik ben een introvert persoon en zoveel energie heb ik op mijn oude dag niet meer om aan de vele wensen van de wereld te voldoen).
Roem kan bovendien de mens ook heel erg eenzaam maken.
Maar dan is in ieder geval mijn wens in vervulling gegaan, omdat mijn atoomtheorie ook voor de wereld is.

Maw, het enige wat jou gelukkig maakt, is jezelf centraal stellen in het verhaaltje, op zulke wijze dat gans de wereld naar jou opkijkt.

Ach neen, dat zou me alleen maar zeer verlegen maken.
In dat opzicht ben ik echt de bescheidenheid zelf.
Ik weet wie ik ben en dat is meer dan genoeg.

Dat is 1) heel egoistisch en egocentrisch en 2) heel idioot want het wil niet lukken, zal niet lukken en je gaat eenzaam en ongelukkig dood gaan, na een heel miserabel leven dat je jezelf hebt aangedaan met je megalomane en egoistische waandroom.

Ik kan me voorstellen dat die idee jou een zeer groot genoegen schenkt, maar het is allemaal bezijden de waarheid, die je evenmin ooit zult begrijpen als mijn atoomtheorie.

Prima, je bent aan het evolueren, dat je de waan van de wereld niet nodig hebt om gelukkig te zijn. Jammer dat je er 40 jaar van je leven aan opgeofferd hebt

Neen, mijn atoomtheorie is ook voor deze wereld.
God laat zijn schapen niet gaan.

De meeste mensen zijn niet genereus voor de waandromen van eigen egoistische glorie van anderen. Zij willen eerder hun eigen waandromen waarmaken. Daar wil JIJ ook niet toe bijdragen. Dat is wat ik wilde duiden met je egoistische gedrag: hoeveel andere morosofen heb JIJ al gelukkig gemaakt door HUN theorietjes te geloven en te aanbidden, zoals jij zou willen dat zij jouw atoomtheorie aanbidden ?

Niet aanbidden, begrijpen is voldoende in de eerste plaats.

Enkele posten geleden schreef je nog precies het omgekeerde he, Harrie. Weer jezelf aan het belazeren ?

Mijn grootste geluk is mijn atoomtheorie.
Een erkenning zou een extra geluk zijn, maar dan eerst door God.
Maar of een erkenning door de wereld wel zo'n groot geluk zal zijn is nog maar de vraag.
Dat heeft dan twee kanten, vandaar.

Ik ben er zeker van dat er ergens een Hij is die jou erkent DAT is gemakkelijk om zichzelf te vertellen, nee ?

God is mij verschenen in een visioen en in een droom en Hij zeide dat ik Hem eens zal zien.

Op het zolderkamertje van Wim Roele.

Ten tijde dat ik mijn atoomtheorie vond woonde ik bij een vriend op zijn kleine zolderkamertje.
En deze vriend had het nogal moeilijk in zijn eigen leven en kon het bovendien maar moeilijk verdragen dat ik van links rechts was geworden door die hele Scientology beweging en ik had het daar zelf overigens ook moeilijk mee.
En nu was ook nog eens die atoomtheorie erbij gekomen.
Volgens hem was ik van een indiaan(links) een cowboy(rechts) geworden en die atomen waren geen liefde maar seks-spermatazoa.
Verder was ie zijn vriendin kwijt geraakt en ging het slecht met zijn studie en hij begon spoken te zien en ik kreeg het gevoel dat ie dat allemaal ook op mij wilde afreageren.
(Maar inplaats daarvan sprong ie eerst nog uit het raam en hij zou later zelfmoord plegen.)
Hij begon zo'n beetje de duivel in me zien.
Maar ik beschouwde mezelf als Jezus aan het kruis en in de onderwereld.
Mijn lijdensweg was begonnen.
Ik had al eerder ontslag genomen van mijn baan in Haarlem en nu leek het mij ook beter van dat zolderkamertje af te gaan voor dat Wim Roele me naar de keel zou vliegen.
En hij wilde me ook van dat kamertje af hebben.
Ik zwierf 's nachts door Amsterdam en vond uiteindelijk een jeugdhotel in de Kerkstraat waar ik een week bleef en kon daarna weer bij andere vrienden tijdelijk onder dak.
Ik stond niet erg sterk op mijn benen en was altijd weer van anderen afhankelijk.
En hoewel ik niet echt in God geloofde en ik ook niet gelovig was opgevoed, maar door de filosofie wel belangstelling had voor het godsbegrip, maar dat ook door mijn atoomtheorie nog niet goed kon begrijpen, bad ik uit pure wanhoop toch maar eens tot God.
Toen kwam wonder boven wonder in een visioen een hand op mijn schouder en een stem zeide mij:
"Dat is de eerste keer dat je tot mij bid!"

Een droom over God!

Diezelfde nacht had ik ook een droom over God: ik liep op de Dam in Amsterdam en een Ruimteschip in de vorm van een TV-toestel kwam op me af.
In dat ruimteschip zag ik een houten beeld in het midden dat nog ongevormd was en dat God moest voorstellen.
Daar omheen waren vier jongemannen en de stem van God zei tegen mij:
"Je hebt wel iets van een megalick!"
En ook: "Eens zul je me zien!"
En ten derde: "Maar Gods molens malen langzaam!"
Dat totale beeld in dat ruimteschip doet me denken aan Jezus en de vier evangelisten, maar komt ook voor in het boek Daniël uit het oude testament, waarin sprake is van vier dieren (Daniël 7:3) met in het midden een Oude van dagen (7:9) op een troon en dan ook nog een mensenzoon (7:13).
Het beeld is nog onaf en moet nog gevormd worden en zo is een megaliet ook nog onaf, want een ruwe steen met een religieuze betekenis. Dat beeld moet dan God zelf worden.
Maar het is eigenlijk geen megaliet, maar megalick, dus mega-l-ick, waarbij mega groot betekent en ick natuurlijk: ik, dus: groot ik.
En ik heb dan ook het gevoel dat ik mezelf tot God moet ontwikkelen of tot Jezus, zoals Börger terecht zeide: "Je moet hem (Jezus) worden!"
(Zie bij: Ik ben Jezus, onderin.)
Anderzijds is het duidelijk de bedoeling dat ik God zal zien als de ander.
Dus hierin ligt tevens een tegenstrijdigheid en een conflict tussen vader en zoon.
En ik vergelijk dat ook met een toen nog onopgelost probleem in de filosofie bij het ik als punt enerzijds en God als oneindigheid anderzijds, en waarvan de wederzijdse verzoening de oplossing moet brengen.

http://home.kpn.nl/wegge168/levensverhaal.2.html

Inderdaad, maar ik ben dan ook bijzonder egocentrisch. En ik ben niet zo dom om mijn geluk van "de mensheid hun opinie" laten af te hangen.

Niet van de opinie van de mensheid, die stelt niet veel voor.
Maar van Gods wil en Gods Geest.

Ik maak mijn eigen verhaaltjes die ik mij wijs maak robuust tegen andermans mening.

Dat had ik al begrepen dat je heel veel onzin beweert.
En onzin gaat niet lang mee en is ook zeer beperkt tot de bedenker ervan.

Mijn atoomtheorie is voor de eeuwigheid.
En tot meerdere glorie van God en degene die zijn Zoon is en harriechristus heet.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Een erkenning daarbij zou me nog meer geluk schenken.
Hoewel ik ook aan de roem onder zou kunnen gaan als ik tegen al te veel belangstelling niet opgewassen zou zijn (ik ben een introvert persoon en zoveel energie heb ik op mijn oude dag niet meer om aan de vele wensen van de wereld te voldoen).
Roem kan bovendien de mens ook heel erg eenzaam maken.

Harrie, harrie toch. Denk nu eens na. Je zit op de top van je geluk ! Zoals je hier zelf zegt, zou enige erkenning van je atoomtheorie jou teveel overladen met roem, dat enkel maar een bron van je eigen ongeluk zou zijn. Je beseft het dus niet, maar je geluk is optimaal: je kent de "waarheid" wat je blijkbaar bijzonder gelukkig maakt, en bovendien gelooft geen kat je, wat je beschermt tegen alle snode dingen die roem met zich mee brengen. Als bescheiden introvert persoon die niet opgewassen is tegen belangstelling, ben je zo perfect beschermd tegen al dat ongeluk.

Zie eens aan. Je bent de gelukkigst mogelijke mens, en je beseft het niet. De microwezentjes zorgen goed voor je, Harrie. Ze zullen je introverte, bescheiden persoon beschermen en ervoor zorgen dat er niet de minste ziel is die jouw theorie zal geloven. Zo ben je het gelukkigst

Ach neen, dat zou me alleen maar zeer verlegen maken.
In dat opzicht ben ik echt de bescheidenheid zelf.
Ik weet wie ik ben en dat is meer dan genoeg.

Zie je wel !

Een erkenning zou een extra geluk zijn, maar dan eerst door God.
Maar of een erkenning door de wereld wel zo'n groot geluk zal zijn is nog maar de vraag.

Het begint te dagen, Harrie. Jouw God gelooft jouw atoomtheorie, wees daar maar zeker van (die gelooft eigenlijk alles wat je wil dat hij gelooft). En je begint in te zien dat de "erkenning door de wereld" het begin van een verschrikkelijke lijdensweg voor jou zou zijn, bescheiden en verlegen als je bent. Dus zorgt jouw God er ook voor dat geen kat er iets van gelooft. Kijk eens aan hoe je in de watten gelegd wordt.

Mijn atoomtheorie is voor de eeuwigheid.
En tot meerdere glorie van God en degene die zijn Zoon is en harriechristus heet.

Dat denken wij hier op het forum ook allemaal, geloof ik.
Gezien die atoomtheorie voor de eeuwigheid is, is er dus geen probleem mee dat ze pas binnen 7000 jaar zal geloofd worden. Ondertussen heb jij je volste geluk gehad:
1) je kende de "waarheid"
2) je kon een bescheiden leven leiden en je was niet blootgesteld aan de nefaste kant van de roem.

Binnen 7000 jaar gaat men misschien een groot standbeeld bouwen op de plek van het kamertje waar je de "waarheid" hebt leren kennen, en jou, Harrie, postuum erkennen als het grootste licht sinds de uitvinding van de fluostift.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Harrie, harrie toch. Denk nu eens na. Je zit op de top van je geluk ! Zoals je hier zelf zegt, zou enige erkenning van je atoomtheorie jou teveel overladen met roem, dat enkel maar een bron van je eigen ongeluk zou zijn. Je beseft het dus niet, maar je geluk is optimaal: je kent de "waarheid" wat je blijkbaar bijzonder gelukkig maakt, en bovendien gelooft geen kat je, wat je beschermt tegen alle snode dingen die roem met zich mee brengen. Als bescheiden introvert persoon die niet opgewassen is tegen belangstelling, ben je zo perfect beschermd tegen al dat ongeluk.

Ik zal pogen het iets beter uit te leggen in de hoop dat je het begrijpt.

De waarheid van mijn atoomtheorie is niet alleen voor mij bedoeld, maar ook voor de mensheid.
En ook de Liefde (de oude Jezus) speelt hier een grote rol.
Het gaat om een drie-eenheid van God, de wereld en mijn bescheiden persoontje er ook nog bij.

Oftewel: de mens is niet alleen een individu (dat is erg eenzijdig egocentrisch gedacht) maar ook een sociaal wezen.

Kortom: ik hoop nog bij mijn leven uit mijn eenzaamheid te worden verlost en voortdurend voor morosoof uit te worden gemaakt is echt niet zo leuk als jij wel denkt.

Maar wel hoop ik dat een erkenning in de eerste plaats van God uitgaat, die immers ook de wereld bestuurt, en niet van de wereld alleen in de eerste plaats.
Want daar verwacht ik niet veel van, en zou wel eens mijn ondergang kunnen zijn.
Kortom: ik hoop op een goddelijke erkenning met respect voor mijn persoon zoals ik ben.

Snappie?

Zie eens aan. Je bent de gelukkigst mogelijke mens, en je beseft het niet. De microwezentjes zorgen goed voor je, Harrie. Ze zullen je introverte, bescheiden persoon beschermen en ervoor zorgen dat er niet de minste ziel is die jouw theorie zal geloven. Zo ben je het gelukkigst

Neen, dat is niet zo.
Net als elk mens heb ook ik behoefte aan liefde en respect.
Ik heb het hier boven uitgelegd.

Zie je wel !

Maar een respectvolle erkenning voor mijn atoomtheorie en de mens die ik ben, zou zeer wenselijk zijn.
Maar alleen als God dat wil.
Of anders gezegd: door mensen die ik ook mijnerzijds kan respecteren.

Het begint te dagen, Harrie. Jouw God gelooft jouw atoomtheorie, wees daar maar zeker van (die gelooft eigenlijk alles wat je wil dat hij gelooft).

Nee hoor, jij maakt er een potje van.

En je begint in te zien dat de "erkenning door de wereld" het begin van een verschrikkelijke lijdensweg voor jou zou zijn, bescheiden en verlegen als je bent. Dus zorgt jouw God er ook voor dat geen kat er iets van gelooft. Kijk eens aan hoe je in de watten gelegd wordt.

Dat is een mogelijkheid dat het zo is en dat ik pas na mijn dood geloofd zal worden, zodat de erkenning door de wereld mij wordt bespaard.
Maar zelf hoop ik toch nog tijdens mijn leven een begin te zien van erkenning, ook al zou het maar één mens zijn, zodat ik het vertrouwen heb dat mijn werk niet verloren gaat.

Dat denken wij hier op het forum ook allemaal, geloof ik.
Gezien die atoomtheorie voor de eeuwigheid is, is er dus geen probleem mee dat ze pas binnen 7000 jaar zal geloofd worden. Ondertussen heb jij je volste geluk gehad:
1) je kende de "waarheid"
2) je kon een bescheiden leven leiden en je was niet blootgesteld aan de nefaste kant van de roem.

Als het zo moet zijn dan kan me er mee verzoenen, maar ik kan niet nalaten toch nog te hopen op een erkenning, niet door de domme meute, die alleen op sensatie is belust, maar tenminste door één serieus mens waar ik wat aan heb.

Hoop doet leven, de berusting is er al.
Maar berusting alleen houdt de mens niet in leven, dat is zijn ondergang.
En misschien heb ik nog heel wat jaartjes te gaan.

Binnen 7000 jaar gaat men misschien een groot standbeeld bouwen op de plek van het kamertje waar je de "waarheid" hebt leren kennen, en jou, Harrie, postuum erkennen als het grootste licht sinds de uitvinding van de fluostift.

Ja, wie weet.
Ik heb zelf al een schilderij gemaakt van een standbeeld van harriechristus op de maan.

Nu, als ik jou een plezier kan doen je gelijk te geven op dit punt, dan ben ik bereid je een heel eind tegemoet te komen.
Maar toch niet helemaal, want dan zou ik op op moeten houden met op dit forum te schrijven.
Ik zal ook niet meer naar de hoeren gaan, waar mijn hoop op de Liefde is gestorven.
Dus dan zou ik mijn hoop en geloof in een drie-eenheid van God, de wereld en de Liefde, al bij mijn leven op moeten geven?

Zelfs al zou ik dat willen, ik krijg dat niet voor elkaar.

En bedenk ook dat de mensen door mij mijn erkenning van mijn atoomtheorie te onthouden, ook zich zelf heel veel geluk ontzegt, namelijk de eeuwige waarheid van mijn atoomtheorie te leren begrijpen.

Als de mensen (mijn vrienden van toen als eerste) bereid waren geweest mij serieus te nemen, was er nog een kans geweest deze wereld te redden van de ondergang.
Nu is dat wel al zo goed als vergeefs.
Heb je daar wel eens aan gedacht, dat je een zoon hebt en die waarschijnlijk geen toekomst meer heeft.
Kan jij daarin berusten?