Hedendaags nationalisme: een revolutionaire en Europese taak

[Guderian]

De onderstaande tekst is afkomstig van een VJM-vormingsavond en belicht hedendaags "rechts" nationalisme.

Naar een nieuwe strategie voor rechts

Vrienden, Kameraden Nationalisten,

Vooreerst zou ik de Vlaamse Jongeren Mechelen willen danken voor de tribune die ze mij vanavond bieden. Ik weet ook dat het publiek van VJM en de lezers van Nationalistische Agenda een moeilijk publiek. Moeilijk, omdat jullie de niet-conformistische vleugel van het Vlaams nationalisme vormen. Moeilijk, omdat het dus niet volstaat hier vanavond opgewarmde partijprogramma's toe te lichten. Moeilijk, omdat ik mij slecht kan inbeelden dat jullie een gezellige avond zouden opofferen om reeds bekende theorieën en denkbeelden te herkauwen in afwachting van een verlossende reeks pinten. Open deuren intrappen is gemakkelijk en dat wil ik voor dit uitgelezen publiek dan ook niet doen. En aangezien ik zelf wars ben van hoogintellectuele monologen over abstracte denkbeelden, heb ik besloten om vanavond enkele nieuwe bakens te benaderen, bakens die elke nationalist zouden moeten helpen om een duidelijk beeld te krijgen van waar wij naartoe willen en hoe wij daar het best kunnen geraken. Ik zal daarbij trachten om enkele deuren in te trappen die door het systeem goed vergrendeld zijn. De bakens waarover ik het vanavond ga hebben zullen ook voor het nationalistische kamp een uitdaging vormen : ik denk dat nationalisten deze uitdaging nodig hebben om verstarring en comfortabel achterover leunen en daarmee elke hoop op verandering, op revolutie en op zege te vermijden.

Het thema vanavond luidt officieel: naar een nieuwe strategie voor rechts. Het had echter evengoed kunnen zijn: naar een strategie voor nieuw-rechts. Dit thema roept meteen twee vragen op: heeft rechts dan een strategie? En wie is rechts, over welk rechts hebben wij het. Nu, over dat laatste kunnen wij het snel eens zijn. Ik wil nog even op de oorsprong van dat woord ingaan: in het eerste Parlement in Frankrijk zaten de progressieven en socialisten aan de linkerzijde en de conservatieven, later ook kapitalisten genoemd, aan de rechterzijde. De huidige consensus tussen de zogenaamd progressieve partijen en de zogenaamd behoudsgezinde of konservatieve partijen gaat zover dat deze begrippen geen zin meer hebben. Of toch, misschien nog ergens: de zogenaamd conservatieven hebben op dermate wijze de ideologie van links overgenomen dat men alle vertegenwoordigers van het systeem links mag noemen, met een verwijzing naar de Latijnse vertaling van dat begrip: "sinister" betekent niet enkel links maar vooral "onheilspellend, snood", iemand met sinistere plannen… Het is wel voor iedereen duidelijk dat wij ons buiten het welles-niets spelletje van links/rechts houden. Wij wensen als nationalisten geen deel uit te maken van dit systeem: wij positioneren ons erbuiten. Het enige wat ons met dat rechts verbindt is een vorm van conservatief denken maar ook hier kan dit enkel gezien worden in associatie met revolutionair. Conservatief, schreef de Duitse stichter van de conservatief-revolutionaire beweging, is nooit zich vastklampen aan het verleden maar wel het nastreven van tijdloze en eeuwige waarden. Wie met rechts louter behoudsgezind bedoelt, heeft het niet over ons. Als men rechts gebruikt als verzamelnaam voor alle volksnationalisten die de gelijkheidsidee in al zijn vormen bekampen, dan lijkt de term aannemelijk, maar ideaal is natuurlijk dat wij ons positioneren als wat we zijn, namelijk volksnationalisten en nationaal revolutionairen en niet langer als wat we niet zijn - omdat rechts hoedanook enkel rechts kan zijn ten opzichte van een linkerzijde. En dat geldt ook voor het begrip nieuw-rechts. In Frankrijk en Duitsland heeft men het eerder over Nouvelle Culture en Neue Kultur - hoewel in de gegeven omstandigheden het begrip Cultuur al voldoende mag zijn om zich van andere denksystemen te onderscheiden.

Heeft rechts een strategie? U zal mij toestaan om even terug te grijpen naar de betekenis van "strategie": het gaat oorspronkelijk om de kunst van oorlogvoering, met name voor zover deze bestaat in het maken en uitvoeren van plannen voor bewegingen op grote schaal. Het gaat hier dus om het plan volgens welk men tewerk gaat om een doel te bereiken.

Daarvoor moet men natuurlijk eerst een doel voor ogen hebben, een duidelijk, welomschreven doel. Dan pas kan bepaald worden welke middelen ingezet worden en hoe ze ingezet worden om dat doel te bereiken.

Na meer dan een halve eeuw nationalisme zien wij eerst en vooral dat er de grootste onduidelijkheid heerst omtrent het beoogde doel en dat ook dat doel, als het al duidelijk omschreven is, van de ene beweging tot de andere nogal kan verschillen. Zo reikt het nationalistische ideeënspectrum van monarchisten tot republikeinen, van katholieke integristen over atheïsten tot heidenen, van aanhangers van maatschappelijke hervorming tot aanhangers van de leninistische theorie van de revolutie, van biologische realisten tot verdedigers van een multiculturele maatschappijvorm, van taalparticularisten tot aanhangers van een groot-Europese rijksgedachte, van pro-Nato tot aanhangers van een toenadering met Oost-Europese nationalisten… en ik ben er zeker van niet alle stromingen opgenoemd te hebben.

En aangezien een strategie slechts bepaald kan worden als men kennis heeft van het terrein waarin men gaat vorderen, is het een noodzaak om eerst duidelijk het doel te bepalen. Een duidelijke analyse van de huidige situatie, een heldere omschrijving van ons doel en een definitie van een doeltreffende strategie moeten elke nationalistische daad onderbouwen. Dat vergt van ieder nationalist meer discipline dan 50 jaar toog- en tijdschriftrevolutie ooit eiste maar is noodzakelijk.

Guillaume Faye, vooraanstaand denker en ik zou zelfs zeggen de enige echte visionair uit het nieuw rechtse kamp, de enige die echt in staat bleek zijn erfenis - vooral Nietzsche - naar de toekomst te projecteren, levert in zijn pas verschenen werkje "L'archéofuturisme" een voorraad munitie die de hele bestaande nationalistische programma's en ideologieën als hopeloos hervormingsgezind doet lijken. En waarschijnlijk is het nationalisme zoals wij het tot nu toe verwoorden ook hopeloos hervormingsgezind. Omdat wij steeds weer vertrekken vanuit het bestaande systeem, omdat wij steeds weer de begrippen en concepten van het systeem hanteren. De censuur en vooral de zelfcensuur opgelegd door het politiek correcte denken pleegt abortus op elke creatieve gedachte, ook en vooral bij nationalisten. Guillaume Faye heeft de enorme verdienste dat hij ons er aan herinnert en als dit nodig mocht zijn, dat hij ons leert om ons doel niet vanuit dit systeem te bepalen. En dat opent volledig nieuwe perspectieven.

In L'Archéofuturisme vertrekt Faye van 3 stellingen.

De eerste stelling is als volgt. De westerse beschaving die het resultaat is van de moderniteit en de gelijkheidsleer kent zijn hoogtepunt en wordt op korte termijn bedreigd door een ramp die wereldwijd zal toeslaan, omdat verschillende rampen in die zin gaan convergeren. Ja, er zijn al beschavingen en culturen ondergegaan in het verleden, maar het ging steeds om regionale feiten die niet de hele "mensheid" bedreigden. Vvoor het eerst in de geschiedenis wordt een wereldbeschaving, het planetaire verlengstuk van de westerse beschaving, bedreigd door convergerende, naar elkaar toegroeiende catastrofelijnen. En deze zijn het resultaat van de toepassing van de eigen westerse ideologische projecten. Een kettingreactie die leidt tot het tijdstip waarop deze lijnen elkaar zullen kruisen, volgens verschillende theorieën ergens tussen 2010 en 2020. Dit zal de wereld zoals wij ze kennen in een chaos storten en dan pas zullen wij ervaren wat een beschavingscrisis is. De catastrofelijnen zijn de grote assen waarop de heersende ideologie zijn sinistere stempel gedrukt heeft: ecologie, demografie, economie, godsdienst, epidemiologie en geopolitiek. Het is voor elk van ons wel duidelijk dat de huidige beschaving niet oneindig verder kan duren. Haar grondslagen druisen lijnrecht in tegen de werkelijkheid. Voor het eerst botst ze niet op ideologische tegenstellingen - die nooit onoverkomelijk geweest zijn maar op wat Guillaume Faye een fysieke muur noemt. Het is gedaan met het geloof in de wonderen en mirakels van het egalitarisme en de vooruitgangsfilosofie die veronderstelde dat men steeds meer kon krijgen, zowel de eieren als de kip. Deze ideologie heeft de leefbaarheid van de wereld een ernstige knauw gegeven.


De tweede stelling sluit nauw op dit laatste aan: in steeds meer gebieden zijn de mentaliteit en de ideologie van de moderne, individualistische en egalitaristische wereld niet langer aangepast. Om de toekomst het hoofd te bieden moeten wij steeds meer onze toevlucht kunnen nemen tot een archaïsche instelling. Dat wil zeggen: pre-modern, inegalitair en niet-humanistisch. Dat wil zeggen: een ingesteldheid die de tijdloze waarden van een orde-maatschappij in ere herstelt. De vooruitgang van technologie en wetenschap, met name biologie en informatica kunnen bijvoorbeeld niet meer beheerd worden door de waarden en mentaliteit van het moderne humanisme. In de sociale en geopolitieke gebeurtenissen van het laatste decenium ontwaren wij al de terugkeer van de religieuze kwesties, van het ethnisch principe, van het voedselprobleem, van de epidemieën enz. De mensheid keert terug naar zijn hoofdproblemen.
Faye stelt daartegenover zijn Archeofuturisme dat kan breken met de bestofte vooruittgangsideologie en met de dogma's van gelijkheid, humanisme en individualisme die de moderniteit kenmerken. Ik gebruikte eerder het beeld van abortus op de creativiteit: inderdaad, deze waandenkbeelden beletten ons om de toekomst te denken en verminderen onze overlevingskansen in het tijdperk van ijzer en vuur dat zich aanbaant.


De derde stelling: laten wij nu reeds proberen een beeld te tekenen van de post-chaos, van de wereld na de catastrofe die ergens in het begin van de volgende eeuw zal toeslaan. Laten wij daartoe criteria gebruiken die niet langer voortbouwen op het egalitarisme, die er radicaal mee breken. Guillaume Faye waarschuwt voor de illusie dat je het systeem kan hervormen en dat de oplossing schuilt in een geplande hervorming van het systeem. De mens is nu eenmaal zo gemaakt dat hij pas uit zijn luie stoel komt als hij met de rug tegen de muur staat. Als wij het systeem niet kunnen hervormen is het ook niet essentieel om in dit systeem aan de macht komen. Wat wij wel kunnen is ons mentaal voorbereiden op de wereld na de chaos.

Ik had het eerder al over de conservatieve revolutie. Dit begrip is op zich niet voldoende om een toekomstgerichte ideologie te beschrijven: conservatief blijft bijklank van demobilisatie, antidynamiek meedragen. Wij willen geenszins het heden behouden en ook niet terugkeren naar een recent verleden dat gefaald heeft. Wij moeten ons onze oudste, de meest archaïsche wortels terug eigen maken, die "roots" die het best overeenstemmen met het principe van het zegevierende Leven.

De strijd tussen traditionalisten en modernisten is voorbijgestreefd: de uitdaging bestaat in het samen denken van Julius Evola en Marinetti, in het verenigen van archaïsme aan de ene kant en technologie en wetenschap aan de andere kant. Athena uit haar slaap wekken om de sterren te veroveren schreef Pierre Vial.

Wij moeten ons verder ook daadwerkelijk meester maken van het begrip Revolutie, al meer dan twee eeuwen misbruikt en verraden door "links". Het volstaat niet in het verzet te gaan tegen de afbraak van de wereld die wij kenden - en Faye beklemtoont de stroomversnelling waarin dit proces terecht zal komen. Wij moeten de wereld nadien schetsen, volgens een revolutionaire wereldbeschouwing. Revolutionair in die zin dat ze breekt met de heersende waarde en moraal. Revolutionair zijn betekent de geest van de actieve minderheid gewoon te maken aan de toekomst. Revolutionair zijn betekent volgens Faye dat je klaar staat om zonder sentimentele ballast een archeofuturistische ethiek kunt aannnemen.

Het is duidelijk dat je jongeren vandaag niet meer kan boeien met een pathologische hang naar het verleden, met reactionaire denkbeelden, met de idee van een algemene restauratie van de wereld uit onze kindheid… Maar aangezien nationalisten vandaag het monopolie hebben over de alternatieve ideologie, over het rebel-zijn, ligt er een prachtkans voor wie ze grijpen wil en durft.

Wij staan tegenover wat de oude Grieken de Barbaroi noemden. De vijand staat niet voor de poorten van onze stad maar is al lang binnen onze muren. De heersende ideologie, in feite een grote eunuch op lemen voeten, is niet meer in staat de vijand aan te wijzen. Binnen afzienbare tijd gaat de heersende ideologie de strijd volledig opgeven en dan ontstaat er een vacüum dat opgevuld moet worden. De kloof tussen onze krachten en het systeem is totaal, absoluut, zo diep dat er geen akkoord meer mogelijk is. De tegenstander heeft dat trouwens goed begrepen: vandaar ook alle muilkorfwetten en maatregelen om onze krachten in te dijken. De enige strategie die in aanmerking komt is die van een genadeloze oorlog. Zodra men zich positioneert als revolutionair, zodra men een beschaving wil omverwerpen om een nieuwe, diametrale orde te vestigen, mag men zich verwachten aan een totale strijd zonder genade. De vijand zal trachten ons met alle middelen uit te roeien net zoals wij ervoor moeten zorgen dat de vijand definitief uit het machtsbeeld verdwijnt.

Hölderlin schreef: "Wij verkeren in de middeernacht van de wereld. En als de zon herrijst, moeten wij zorgen dat het ochtendgloren aan ons behoort. Wij maken een interregnum mee: tussen de instorting van een systeem en een nieuwe orde.

Wij moeten dringend werken aan een minimale wereldbeschouwing op Europese schaal. Wij moeten op Europese schaal werken en alle bijkomstigheden en personenkwesties terzijde schuiven en ons enkel met het noodzakelijke bezighouden. Nietzsche schreef: de mens van de toekomst is die met het langste geheugen.

In het licht daarvan is het belangrijk eerst en vooral het begrip nationalisme opnieuw te definiëren. "nationalisme" is immers wat ons hier vanavond samenbrengt, wat op elke zomer- en winterzonnewende in heel Europe mensen samen rond een vuur brengt, wat ervoor zorgt dat de One World de strijd nog niet helemaal gewonnen heeft, wat het vuur in ons levend houd. Het staatsnationalisme, erfgenaam van de Franse revolutie evenals het taalparticularisme dat enkel bepaalde problemen op korte termijn kan oplossen moeten plaats ruimen voor een continentaal nationalisme. Guillaume Faye herinnert ons terecht aan de etymologische inhoud van het begrip nationamlisme: "de natives van eenzelfde volk verdedigen". Nationalist zijn vandaag kan dus niet langer rekening houden met de heersende begrippen van burgerschap en natie. De nationalist die de uitdaging van morgen wil aangaan moet openstaan voor de dimensie van een Europees volk dat bestaat, dat bedreigd wordt en dat politiek nog niet afdoende vorm gekregen heeft om zich te verdedigen. Je kan als "patriot" gehecht zijn aan je subcontinentale heimat maar zonder te vergeten dat deze een organisch, vitaal onderdeel is van een gemeenschappelijk volk waarvan het natuurlijk en historisch territorium, waarvan de burcht van Brest tot de Behringstraat gaat.

Guillaume Faye vindt ook dat het officiële Europa in zijn vorm bestreden moet worden. Maar de historische trend van de Europese volkeren om zich in tegenspoed te verenigen moet absoluut verdedigd worden. Dit idee zal wellicht menig nationalist schokken, maar de Europese jeugd, van Mechelen, München, Moskou, Milaan, Praag of Toulouse heeft nood aan nieuwe denkpistes, nieuwe ideeën en aan de herontdekking van een voorouderlijke viriliteit. De nieuwe dissidente generatie moet het ondenkbare kunnen denken. Een nieuwe orde kan pas gevestigd worden na een stukje chaos te onderwerpen.

Laten wij samen met Nietzsche van Weerstand naar Revolutie en van revolutie naar renaissance gaan.
(Bron: www.vjm.cc)

[C uit W]

Een Europees volk.
Waarom wordt beschaving niet gebruikt? Dat is toch een veel passender term.

[Volksstormer]

Nu niet zitten kankeren hé. Als ik zeg dat Europese inwijkelingen kunnen oprotten uit Vlaanderen, begin jij over assimilatie...

[C uit W]

Oorspronkelijk geplaatst door Dinaso R. Frenker

Nu niet zitten kankeren hé. Als ik zeg dat Europese inwijkelingen kunnen oprotten uit Vlaanderen, begin jij over assimilatie...

Dat heeft niks met elkaar te maken.

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Dat heeft niks met elkaar te maken.

Toch wel.

Maar goed, je had gelijk beschaving was beter gebruikt.

"Tribalisme" zit ons in de genen, denk ik. Ook de (natie)staat is een typisch Europees concept. We hebben mekaar heel de geschiedenis door bekampt. Maar nu vind ik dat het tijd is om (even) onze blik te richten op een buiten-Europese vijand en op "on-Europese" ideologieën als het liberalisme en marxisme.

Ik geloof daarom ook niet dat een Rijk toekomstige oorlogen kan voorkomen. (In plaats van tussenstaatse oorlogen zullen er dan gewoon burgeroorlogen zijn.) Dat getuigt volgens mij van hetzelfde soort linkse utopisme dat een VN-wereldstaat wil vestigen. Ik heb nog wel meer bezwaren tegen een Rijk, maar ik zal het hierbij laten.

[ossaert]

Oorspronkelijk geplaatst door Dinaso R. Frenker

...op "on-Europese" ideologieën als het liberalisme en marxisme...

Wat is me dat nu? Het liberalisme en het marxisme 'on-Europees'? Die twee stromingen zijn zo Europees als maar zijn kan, sterker nog, ze vertegenwoordigen in hoge mate wat West-Europa vandaag is en hoe het zo geworden is. Nergens anders dan in het Westen konden ze ontstaan: ze zijn namelijk het product van onze geschiedenis. Het liberalisme en de twee reacties daarop -het marxisme en het nationalisme- kunnen allen even veel (en even weinig) aanspraak maken op het label 'Europees'.

U als zelfverklaard Dinaso zou toch moeten weten dat het liberalisme ruim steunt op het contractdenken, waarvan het staatsrechtelijke denken in de Nederlanden zo sterk doordrongen was (cf. de Blijde Inkomste en de Akte van Verlatinge).

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door ossaert

Wat is me dat nu? Het liberalisme en het marxisme 'on-Europees'? Die twee stromingen zijn zo Europees als maar zijn kan, sterker nog, ze vertegenwoordigen in hoge mate wat West-Europa vandaag is en hoe het zo geworden is. Nergens anders dan in het Westen konden ze ontstaan: ze zijn namelijk het product van onze geschiedenis. Het liberalisme en de twee reacties daarop -het marxisme en het nationalisme- kunnen allen even veel (en even weinig) aanspraak maken op het label 'Europees'.

U als zelfverklaard Dinaso zou toch moeten weten dat het liberalisme ruim steunt op het contractdenken, waarvan het staatsrechtelijke denken in de Nederlanden zo sterk doordrongen was (cf. de Blijde Inkomste en de Akte van Verlatinge).

- Aardrijkskundig misschien Europees, maar genealogisch wel joods.

- Nationalisme is inderdaad een vrij recent verschijnsel, maar naties en gemeenschapsgevoel zijn echter zo oud als de mens zelf.

[Dies]

Oorspronkelijk geplaatst door Dinaso R. Frenker

- Aardrijkskundig misschien Europees, maar genealogisch wel joods.

En wat is joods? Joods is geen nationaliteit, maar een geloof!
En Jeremy Bentham, John Stuart Mill, John Locke, Immanuel Kant, Montesquieu en Rousseau waren joden volgens u?

Oorspronkelijk geplaatst door Dinaso R. Frenker

- Nationalisme is inderdaad een vrij recent verschijnsel, maar naties en gemeenschapsgevoel zijn echter zo oud als de mens zelf.

Hihi, 'off course'

[ossaert]

Oorspronkelijk geplaatst door Dinaso R. Frenker

- Aardrijkskundig misschien Europees, maar genealogisch wel joods.

1. Toegegeven, Marx was joods, maar al die andere (pré-)socialisten waren dat niet. M ging enkel verder mee in een stroom die onder invloed van voornamelijk, zoniet uitsluitend niet-joden op gang was gebracht. Beweren dat het anders was, laat staan dat enkel M de 'uitvinder' van het socialisme was, is ofwel manifeste onwil, ofwel historische domheid.

2. Waar draait die ongezonde fixatie over die joden toch om? Sinds de vernieling van de tempel zijn de joden integraal deel van de Europese geschiedenis. Kan u me één objectieve (!) reden aanvoeren waarom ze a.) dat niet zijn, b.) een verwerpelijk 'ras' zijn?

- Nationalisme is inderdaad een vrij recent verschijnsel, maar naties en gemeenschapsgevoel zijn echter zo oud als de mens zelf.

Een gemeenschapsgevoel is inderdaad zo oud als de mens zelf. Het past echter niet in uw betoog dat nog tot ver in de negentiende eeuw dat gemeenschapsgevoel zich voor het overgrote deel van de bevolking in de eerste plaats tot het eigen dorp, de eigen stad of soms de eigen streek beperkte. Brabanders aanvaardden nooit een Vlaming in hun instellingen, een Gentenaar kon nooit in de magistraat van Ieper zetelen, het kasselrijbestuur van Waas bestond enkel uit Wazenaars. Bovendien was voor veel mensen het professionele of religieuze gemeenschapsgevoel veel sterker dan het geografisch-nationale. Het gevoelsmatige nationalisme berust grotendeels op 'invented tradition', op geconstrueerde en gecultiveerde identiteit, ontstaan en gepropageerd in de negentiende eeuw. Op zich is op dat geveven niets op tegen, maar probeer het alstublieft niet te verkopen als 'eeuwig en onveranderlijk', want als u ook maar een greintje historisch besef heeft, dan moet u erkennen dat dat niet zo is.

[Volksstormer]

- Ik bedoel dat de kenmerken van elk modernisme joods-christelijk zijn: finalisme, egalitarisme, universalisme... Het zijn allemaal seculiere varianten op een niet-Europese denktraditie. De grote godsdiensten hadden nog het "voordeel" dat ze het belang van verwantschapsbanden inzagen. Nu wordt men in de eerste plaats "verbonden" op grond van economisch "nut", mensenrechten... Dat is geen verruiming van de naastenliefde, maar de afbraak ervan.

- Daar ga ik deels mij akkoord. M�*�*r in tijden van nood of buitenlandse dreiging ging men zich wel als een gesloten blok opstellen. Vergeet niet dat b.v. na Guldensporenslag iedereen zich in de Zuidelijk Nederlanden Vlaming ging noemen.

Het nationalisme beroept zich helemaal niet op "invented traditions". Het zou te gemakkelijk zijn om Vlaanderen bijvoorbeeld een zuiver belgische constructie te noemen. Het is veel ouder dan dat en in heel de Zuidelijke Nederlanden noemde men zijn idioom Vlaams.

Volkeren zijn organische entiteiten. Ze groeien en veranderen. Het is daarom moeilijk te stellen dat ze of sterfelijk of eeuwig zijn. Volkeren zijn relatieve constanten. Dikwijls is een samenloop van factoren de oorzaak voor een breuk met die continuïteit.

[ossaert]

Oorspronkelijk geplaatst door Dinaso R. Frenker

- Ik bedoel dat de kenmerken van elk modernisme joods-christelijk zijn: finalisme, egalitarisme, universalisme... Het zijn allemaal seculiere varianten op een niet-Europese denktraditie. De grote godsdiensten hadden nog het "voordeel" dat ze het belang van verwantschapsbanden inzagen. Nu wordt men in de eerste plaats "verbonden" op grond van economisch "nut", mensenrechten... Dat is geen verruiming van de naastenliefde, maar de afbraak ervan.

Niet alleen het modernisme is joods-christelijk, maar de hele westerse cultuur is dat. Gooi dat overboord en je gooit meteen heel het westen mee overboord.

- Daar ga ik deels mij akkoord. M�*�*r in tijden van nood of buitenlandse dreiging ging men zich wel als een gesloten blok opstellen. Vergeet niet dat b.v. na Guldensporenslag iedereen zich in de Zuidelijk Nederlanden Vlaming ging noemen.

Dat zal wel. Eén voorbeeldje: het beleg van 's-Hertogenbosch in 1629, één van de grootste militaire nederlagen van de Spanjaarden/Zuidelijke Nederlanden in de 80-jarige oorlog. Terwijl 'het bolwerk van Brabant' belegerd wordt, weigeren Vlaanderen, Artesië en andere bij te dragen tot het ontzet: immers het gaat om Brabant, niet om henzelf. Het vroeg de centrale regering van de Aartshertogin bijzonder veel moeite om hen ook maar iets te laten bijdragen, en wanneer het gebeurt, is het in feite al te laat.

Wat die Guldensporenslag betreft: dat is nonsens. Er bestond in de Middeleeuwen geen Nederlands eenheidsgevoel. Het waren de Bourgondische hertogen die de vereniging van buitenaf doorgevoerd hebben en dan nog meestal met de nodige gelukjes. De gewesten zelf waren er niet altijd happig op. Brabant heeft na het uitsterven van de 'autochtone' dynastie bijvoorbeeld besloten de broer van Jan zonder Vrees te erkennen, Antoon, en niet de hertog zelf. De reden hiervoor was dat ze vreesden door een afwezige, buitenlandse vorst geregeerd te worden. Gelre werd pas in 1543 ingelijfd bij het Habsburgse conglomeraat, nadat het jarenlang oorlog tegen hen had gevoerd. Luxemburg beschouwde zich tot heel ver in het Ancien Régime als 'ein separiertes furstenthumb', zoals de Franche Comté, en niet als deel van de Nederlanden. Waar zit de echte volksverbondenheid?

Het nationalisme beroept zich helemaal niet op "invented traditions". Het zou te gemakkelijk zijn om Vlaanderen bijvoorbeeld een zuiver belgische constructie te noemen. Het is veel ouder dan dat en in heel de Zuidelijke Nederlanden noemde men zijn idioom Vlaams.

Het huidige Vlaanderen dankt haar bestaan aan België. Was 1830 er niet geweest, dan waren er geen 'hedendaagse' Vlamingen (ik bv. wel, omdat ik uit de 'Vlaanders' kom). Dejep hele symboliek, het (historische) zelfbeeld, etc. zijn grotendeels in de XIXe eeuw opgevist en 'invented' als nationale topoi. Wanneer denkt u dat de Guldensporenslag als Vlaamse feestdag is gelanceerd? In 1303?

Volkeren zijn organische entiteiten. Ze groeien en veranderen. Het is daarom moeilijk te stellen dat ze of sterfelijk of eeuwig zijn. Volkeren zijn relatieve constanten. Dikwijls is een samenloop van factoren de oorzaak voor een breuk met die continuïteit.

Waarom er dan zo mee dwepen, als het dan toch relatief is? Kijk, ik voel mezelf Nedervlaming, maar ik verbind daar geen politieke consequenties aan, want ik weet dat dat relatief is. Als ik Nederlandse sympatieën heb op politiek vlak, dan is dat om rationele redenen, niet omdat daar een objectieve 'volkse' reden voor zou zijn.

[Volksstormer]

1. Heel de "westerse cultuur (beschaving, nvds)" joods-christelijk? Dat maakt uw geestesgenoten natuurlijk tot rechtmatige opvolgers van de seculiere variant ervan?

Neen, wel is zo goed als alle filosofie de laatste eeuwen joods-christelijk geïnspireerd. Nietzsche en de Duits geïnspireerde Romantiek b.v. zijn echter schitterende manifestaties van de ware Europese, Germaanse Geest en Wedergeboorte.

2. Die volksverbondenheid zat in de geesten van de mensen en wie gaf die beter weer dan de kroniekschrijvers? (Politieke rivaliteiten tussen leiders staan los daarvan!) Ik denk b.v. aan de Brabanders Van Velthem en Boendaele. Die laatste verwoordde de opdeling van West-Europa als volgt:

"Kerstenheit es ghedeelt in tween,
de Waelsche tongen die es een,
dandere die Dietsche algeheel."

Ook buitenlanders zagen de Nederlanden als één geheel. In de (vroege) Middeleeuwen duidden zij dat aan met het pars pro toto "Vlaanderen" - naar het oudste en invloedrijkste gewest - en later na de Val van Antwerpen (1584) met een ander pars pro toto: "Holland" - het nieuwe machtscentrum. Wanneer de mensen zichzelf bovendien tot ver buiten de grenzen van het Graafschap Vlaams of Diets/Germaans noemen, is het voor mij wel duidelijk. Voor wie neemt u de Middeleeuwers eigenlijk, voor Neanderthalers?

3. "Analysis detroys wholes. Some things, magic things are meant to stay whole. If you look at their pieces, they go away", las ik onlangs ergens en dat geeft mijn gevoel uitstekend weer.

[ossaert]

Oorspronkelijk geplaatst door Dinaso R. Frenker

1. Heel de "westerse cultuur (beschaving, nvds)" joods-christelijk? Dat maakt uw geestesgenoten natuurlijk tot rechtmatige opvolgers van de seculiere variant ervan?

Mijn geestesgenoten? Waar leidt u dat uit af? Ik verdedig noch het liberalisme, noch het socialisme, ik verdedig hier onze westerse erfenis, als ik dan toch in uw ietwat gezwollen jargon mag spreken.

Neen, wel is zo goed als alle filosofie de laatste eeuwen joods-christelijk geïnspireerd. Nietzsche en de Duits geïnspireerde Romantiek b.v. zijn echter schitterende manifestaties van de ware Europese, Germaanse Geest en Wedergeboorte.

'De ware Europese, Germaanse Geest en Wedergeboorte'.

En nu serieus: Europa is veel meer dan enkel het hineingeinterpretierde Germanisme dat u pretendeert te verdedigen, het bevat ook Griekse, Romeinse, Arabische/islamitische, Slavische, etc. elementen.

Het feit dat Nietzsche c.s. zich zo uitdrukkelijk wilden afzetten tegen het joods-christelijke karakter (die ook de Grieks-Romeinse erfenis in zich draagt) van (West-)Europa, is op zich al een bewijs.

2. Die volksverbondenheid zat in de geesten van de mensen en wie gaf die beter weer dan de kroniekschrijvers? (Politieke rivaliteiten tussen leiders staan los daarvan!)

Kan u in de geest van de ancienregiemers kijken? Als u dat echt kan, dan wil ik het graag ook leren, want dan word ik de grootste historicus sinds Herodotos. Kroniekschrijvers staan overigens niet los van het politieke. Vergeet niet dat ze heel vaak gesponsord werden door die politieke leiders. Weet u waarom de Vikingen zo'n buitengewoon kwalijke naam hebben? Omdat de kroniekschrijvers geestelijken waren!

Ik denk b.v. aan de Brabanders Van Velthem en Boendaele. Die laatste verwoordde de opdeling van West-Europa als volgt:

"Kerstenheit es ghedeelt in tween,
de Waelsche tongen die es een,
dandere die Dietsche algeheel."

Linguïstische of culturele factoren hebben zelden of nooit een rol gespeeld in de geschiedenis van de Nederlanden. Vele Zuid-Nederlandse gewesten waren tweetalig (Vlaanderen, Brabant, Henegouwen, Limburg, Overmaas, Luxemburg, Luik) en veel Nederlandstalige steden gebruikten zonder problemen Frans en Nederlands voor hun bestuurszaken. Ook voor de Republiek bijvoorbeeld speelden taalkundige elementen geen rol in hun veroveringsplannen. De zogenaamd linguïstische opdelingsplannen met Frankrijk uit 1635 waren dat in feite niet: de grens zou boven Nieuwpoort komen te liggen, wat een aanzienlijk 'Diets' gedeelte in Franse handen zou gelaten hebben. Geen haan in Den Haag die ernaar kraaide.

Ook buitenlanders zagen de Nederlanden als één geheel. In de (vroege) Middeleeuwen duidden zij dat aan met het pars pro toto "Vlaanderen" - naar het oudste en invloedrijkste gewest - en later na de Val van Antwerpen (1584) met een ander pars pro toto: "Holland" - het nieuwe machtscentrum. Wanneer de mensen zichzelf bovendien tot ver buiten de grenzen van het Graafschap Vlaams of Diets/Germaans noemen, is het voor mij wel duidelijk. Voor wie neemt u de Middeleeuwers eigenlijk, voor Neanderthalers?

1. Dat pars pro toto is er pas echt gekomen na de geleidelijke eenmaking.

2. In de (vroege) middeleeuwen was de oriëntatie van Vlaanderen (pas rond 800 ontstaan) heel lang gericht op Frankrijk. Die van Gelderland en de Overijsselse steden is heel lang meer naar het oosten geweest. Pas met de eenmaking (1384-1543) is men geleidelijk aan de Nederlanden als een geheel gaan zien, wat, nogmaals, niet altijd beantwoordde aan het gevoel van de mensen.

3. Antwerpen viel in 1585.

4. Een geografsche (zelf-)aanduiding geeft lang niet altijd een 'socio-politieke' realiteit weer.

3. "Analysis detroys wholes. Some things, magic things are meant to stay whole. If you look at their pieces, they go away", las ik onlangs ergens en dat geeft mijn gevoel uitstekend weer.

'Magic things'? Denkt u over politiek edm in dergelijke termen? Ik vind uw teksten bij momenten trouwens ook behoorlijk analyserend...