Verplichte tweetaligheid?

[Guido von Bernsdorff]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans1

Dat jij geen Frans nodig hebt is eerder uitzonderlijk.

Nee, echt niet! In mijn vak (gezondheidszorg) kun je zonder Engels geen kant op. Alle literatuur over belangrijke nieuwe ontwikkelingen verschijnt allereerst in het Engels. Je raakt echt achterop als je dat niet bijhoudt. Toen ik in opleiding was lag dat nog anders, we lazen nog de Franse tijdschriften, maar dat doet nu eigenlijk niemand meer, je vindt daarin alleen nog 'secundaire' literatuur. Trouwens ook op Duitse medische tijdschriften zijn de meeste bibliotheken niet meer geabonneerd - om dezelfde reden. Ook het vergadercircuit is totaal veranderd. In mijn specialisme kreeg de wetenschappelijke vereniging in de jaren 60 een Vlaamse en een Waalse afdeling, die vaak nog samen publiceerden en wetenschappelijke vergaderingen hielden. Die vergaderingen zijn nu vrijwel beperkt tot één huishoudelijke vergadering per jaar die statutair is voorgeschreven. Voor postacademisch onderwijs is er nu een vrijwel geïntegreerd circuit van symposia, cursussen, wet labs en vergaderingen samen met de Nederlandse collega´s. Ik neem aan dat de Walen dat met de Fransen hebben.
Ik heb de indruk dat wij in twee verschillende werelden leven, u kennelijk in Brussel (en bij de federale overheid?) en ik daarbuiten en vrij gevestigd. Dat is helemaal niet erg, is nu eenmaal de realiteit. Maar met die realiteit moet je dan ook rekening houden. Ik ben een liberaal pur sang: chacun son goût en vrijheid is blijheid. Betutteling is onacceptabel. Ik wens zelf uit te maken wat goed voor me is en in mijn omstandigheden het meest praktisch, óók op het gebied van de keuze van een tweede taal in het onderwijs. Ik gun u gaarne uw vrijheid, gunt u mij de mijne. Dank U.

[Guido von Bernsdorff]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Thangt er vanaf of je bij een bedrijf werkt dat enkel in het binnenland cactief is of ook in het buitenland....

Ja, en ook wel van het tijdsgewricht. Ons familiebedrijf exporteert naar Zuid-Amerika, Mexico, Indonesië, Portugal en Italië. Met de laatste twee landen werd voorheen nog in het Frans gecorrespondeerd, ik herinner me dat pa Frans sprak als de oude Gouveia uit Porto op bezoek kwam. Met de jongere generatie wordt uitsluitend nog Engels gesproken. Mijn zus, die het bedrijf nu leidt, klaagt dat ze onvoldoende kantoorpersoneel vindt die correcte Engelse brieven kunnen schrijven. Ze moet deze mensen soms op eigen kosten dure taalcursussen laten volgen terwijl het vanzelfsprekend zou moeten zijn dat ze dat zelf kunnen als ze van de middelbare school of het hoger beroepsonderwijs af komen.

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Gezien de globalisering gaat het Frans er enkel op achteruit gaan.Ten voordele van het Engels, wat ook niet echt zo'n fantastische zaak is...

Dat ben ik met je eens, vooral als het ook nog eens dat verschrikkelijke Amerikaanse Engels is. En ja: Esperanto zou de meest logische en vooral de meest rechtvaardige oplossing zijn. Maar ik geef u weinig kans. Elk pleidooi voor het Esperanto leidt aan het zelfde euvel als het krampachtig vasthouden aan het Frans: het is uiteindelijk ideologisch bepaald en dat is niet genoeg. De harde realiteit is dat het Engels met steun van de militair en economisch sterkste wereldmacht, van het grotendeels Engelstalige voormalige Britse imperium én van de meeste niet-Engelstalige landen,
de facto de wereldtaal is geworden. Alleen het Spaans kan er -binnen zijn eigen territorium dan- nog enigszins tegenop maar dat is een kwestie van tijd. Als zelfs het Frans met zijn enorme culturele bagage en met de toch niet geringe economische macht van de francofonie het definitief heeft moeten afleggen tegen het Engels dan zie ik niet in hoe het Esperanto deze 'strijd' zou kunnen winnen.