Registreren kan je hier. Problemen met registreren of reageren op de berichten? Een verloren wachtwoord? Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam. |
|
Registreer | FAQ | Forumreglement | Ledenlijst |
Geschiedenis Van de Romeinen tot 9/11... |
|
Discussietools |
30 juni 2008, 13:19 | #21 |
Eur. Commissievoorzitter
Geregistreerd: 18 november 2007
Locatie: 2100 Meneghem
Berichten: 9.288
|
Men vergeet al eens dat de sociale zekerheid in de DDR zeer hoog was : bij een geboorte kreeg men 3 jaar ouderschapsverlof (met behoud van wedde en recht op terugkeer)
Het wegvallen van deze extreme verzorgingsstaat zorgde voor een plotselinge armoede en werkloosheid, wat bij vele Ossie's een gevoel van verlatenheid en verwarring te weeg bracht. Men had nu wel vrijheid, die uitzicht bood op een grotere welstansd - maar daarvoor moest men wel zelf aan de slag, zonder enige hulp... Dezelfde situatie doet zich voor in vele ex. socialistische landen - een minderheid van de bevolking vindt met bekwame spoed de wzeg naar een bestaan als ondernemer en verwerft zeer vlug "westerse" rijkdom, maar een grote meerderheid blijft verweesd wachten op een "rijkdom" die uit een mystieke "vrijheid" zou moeten nederdalen.
__________________
Tempo toleras sed vero aperas |
30 juni 2008, 14:29 | #22 | |
Minister-President
Geregistreerd: 19 april 2003
Locatie: Mechelen
Berichten: 4.827
|
Citaat:
Dat de geleverde zorg vaak niet aan de laagste kwalitatieve standaarden voldeed, toch niet zolang je niet ergens hogerop in de Partij zat, leidde echter wel tot frustraties. Zeker wanneer na een aanvankelijke groeispurt in de jaren 50 en 60 zich stagnatie en zelfs achteruitgang begon voor te doen, was het voor velen niet meer genoeg 'verzorgd' te worden. Op politiek vlak begon de sfeer van inertie zich ook te verspreiden, waarbij de apparatsjiks nauwelijks nog geïnteresseerd waren in het communisme, maar meer nog in macht, de daarbij horende materiële voordelen en het behoud daarvan. Een groot deel van de dissidentie moet zich dan ook niet meteen op het abstracte politieke niveau gesitueerd hebben, maar vooral op dat van de levensomstandigheden en de uitzichtloosheid, het gevoel 'Lebendig begraben' te zijn. Ook hier sloeg de propaganda de bal danig mis, door te stellen dat materiële welvaart van geen tel was in een maatschappij die een ideologie als het socialisme had. (Er is dan verder ook nog het aspect van de opzettelijke misleiding. De Sovjetsoldaten die in 1939 Finland binnenvielen, geloofden dat er grote hongersnood heerste en dat de materiële welvaart er ver onder het peil van de USSR lag. Was hen dát even een tegenvaller. Er zijn talloze Russen als konijnen afgeschoten door de Finnen terwijl ze zich uitgehongerd op goedvoorziene buitgemaakte veldkeukens stortten). Het is inderdaad de schaduwzijde van de reconversie dat het merendeel van de ex-Oostblokkers dachten dat ze alles zouden kunnen hebben: de vrijheid, de luxe én de zekerheid. Naast de onvermijdelijke bij-effecten van de herinnering, waarbij enkel nog de baan bij een staatsbedrijf, maar niet meer de afgevoerde buurman wordt onthouden, is de ostalgie het grootst onder, en bijna uitsluitend beperkt tot de oudere generaties, die nooit geleerd hebben voor zichzelf te zorgen, een minimum aan initiatief te tonen of verantwoording af te leggen.
__________________
Ik wil zeggen dat de mens Is, dat de mens Bestaat... welnu, laat hem zijn, laat hem bestaan! En dan zou het bestaan op zichzelf het enige einddoel zijn: de mens zou bestaan, en hij zou er alleen voor zorgen om te blijven bestaan in zo-groot-mate-mogelijk van relatief geluk en relatieve vrijheid. En dan zou het verkeerd zijn, misdadig, de mens zijn relatief geluk en relatieve vrijheid te doen opofferen voor een idee: voor god, de gemeenschap of de Staat. |
|