|
Burgemeester
Geregistreerd: 28 maart 2005
Berichten: 577
|
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door lievendr
ali baba terug naar eigen land etc
geef toe, subtiel was het niet altijd.
|
Kom zeg, zijn ze daar nu weer? Ik ben er van overtuigd dat iedereen die het vreemdelingenstandpunt van het Vlaams Belang met open vizier leest er voorstander van wordt.
Natuurlijk, als je alles gelooft wat ze in de Belgische regimepers schrijven of zeggen, dan lijkt het natuurlijk of het Vlaams Belang de prikkeldraad al klaar staan heeft om een nieuw Auschwitz te maken.
Voor u en al die andere misleiden, nog eens het programma:
Citaat:
[size=1]5. VREEMDELINGENBELEID
Vlaanderen is geen immigratieland en mag geen beleid voeren dat immigranten aantrekt. Wie hier als immigrant aankomt en zich hier definitief wil vestigen, past zich aan onze taal, cultuur en gewoonten aan en is in de eerste plaats loyaal tegenover Vlaanderen, zijn nieuw land. De oplossing is dan niet, zoals het multiculturele dogma predikt, dat allerlei culturen, de Vlaamse en andere, naast elkaar moeten bestaan. De oplossing is natuurlijk dat de inwijkelingen zich aanpassen aan onze cultuur, niet dat wij ons aan hun cultuur aanpassen.
Eén en ander past volledig in onze Vlaamse ervaringsgeschiedenis. We hebben bijzonder slechte ervaringen met anderstaligen die zich niet aan onze taal en cultuur willen aanpassen. Onze hoofdstad is een pijnlijk voorbeeld van het terugdringen van de Nederlandse cultuur door de Franse cultuur en nu stilaan ook door andere culturen. Wij willen herhalingen van dit fenomeen in onze andere Vlaamse steden vermijden. Franstaligen die zich niet aanpassen aan de Nederlandse taal in openbaar bestuur, onderwijs en gerecht en geen respect hebben voor de Vlaamse cultuur zijn niet welkom in Vlaanderen. Evengoed moeten anderstaligen die een andere cultuur aanhangen zich aan ons aanpassen of terugkeren naar hun herkomstland, waar ze vrij zijn hun cultuur te behouden.
a. Ondanks immigratiestop, enorme immigratie.
Hoewel deze ter discussie staat, blijft het Vlaams Belang voorstander van een immigratiestop. Vlaanderen is één van de dichtstbevolkte landen ter wereld en is helemaal niet te vergelijken met landen zoals de VS, Canada en Australië, die historische immigratielanden zijn met een veel lagere bevolkingsdichtheid. In 1974 werd een officiële immigratiestop afgekondigd, maar de immigranten bleven toestromen. Bovendien komen er jaarlijks duizenden illegalen het land binnen en ook tienduizenden zogenaamde 'asielzoekers.'
Jaarlijks immigreren er ruim 5.000 Turken en Marokkanen in het Vlaamse Gewest; 3.000 komen naar hier in het kader van de gezinshereniging.(7) Vanzelfsprekend komen er ook heel wat andere nationaliteiten om uiteenlopende redenen hun heil zoeken in Vlaanderen en - bij uitbreiding - België.(8)
Grootscheepse inwijking van vreemdelingen, legaal of illegaal, zorgt steeds voor samenlevingsproblemen. We stellen nochtans vast dat, afgezien van de terechte wrevel over stijgende grondprijzen in residentiële gemeenten in Antwerpen, Limburg en in de Vlaamse randgemeenten, de inwijking van EU-vreemdelingen geen onoverkomelijke problemen hoeft te scheppen.
Brussel, de hoofdstad van Vlaanderen, zuigt nog steeds een overgroot aandeel van de totale immigratie in België op. Dit heeft voor de sociale cohesie in de volksbuurten zware gevolgen en leidt tot een maatschappelijke context waarin misdaad en verloedering in het ganse land snel om zich heen grijpen. Dat de heel wat meer problematische integratie van vreemdelingen van buiten de EU goede redenen heeft, komt in de volgende paragrafen aan bod.
Illegale immigratie is een misdrijf; het gebruikmaken van bestaande achterpoortjes in de Belgische immigratiestop is dat niet. Het is echter de Belgische wetgever die onvoldoende politieke wil heeft getoond om de achterpoortjes van de immigratiestop te sluiten. Het gaat hier met andere woorden om een schuldig verzuim van de Belgische politieke kaste, waarbij regeringspartijen de wettelijke mogelijkheden om blijvende samenlevingsproblemen te beperken systematisch niet hebben aangegrepen.
Met de regularisering van illegale vreemdelingen bekende de regering Verhofstadt-I dat ze de illegale immigratie niet meer de baas kon. De snelbelgwet is een ander fraai voorbeeld van het gebrek aan politieke wil om nog normstellend op te treden inzake inwijking en nationaliteitsverwerving: de wet van 1 maart 2000 bezorgde een kwart miljoen vreemdelingen onze nationaliteit.
b. Veel immigranten uit totaal verschillende culturen.
Veel immigranten wensen zoveel mogelijk de leefpatronen te behouden die ze gewend zijn van thuis. Dit is menselijk en begrijpelijk. Het probleem is natuurlijk dat ze niet langer thuis zijn. Ze hebben hun land van herkomst verlaten. Ze wonen nu in een land met een totaal verschillende taal en cultuur. Vroegere groepen inwijkelingen, zoals Italianen, Polen en Grieken, hebben zich volledig aangepast aan hun nieuwe thuis. Hun culturele achtergrond staat immers veel dichter bij de onze. Voor de twee grootste groepen niet-Europese vreemdelingen, Turken en Marokkanen, verloopt de aanpassing heel wat stroever. Hun culturen staan dan ook een heel eind verder af van onze cultuur.
Het grote aantal Marokkanen, Turken en nu ook andere groepen, is een rem op hun aanpassing aan onze cultuur. Hun culturele gemeenschappen zijn zo groot geworden dat ze zichzelf in stand houden. Als er zovele cultuurgenoten zijn, waarom inderdaad die cultuur opgeven? De aanwezigheid van heel wat mensen die blijven vast houden aan de eigen cultuur, leidt tot spanningen met de Vlaamse bevolking. Sommige gebruiken en praktijken vallen niet steeds in goede aarde. Dit wil niet noodzakelijk zeggen dat die praktijken slecht zijn, maar wel dat de oorspronkelijke bevolking er niet mee opgezet is.
c. Niet-westerse waarden.
Een bijkomend probleem is dat sommige van die praktijken niet zomaar anders zijn dan de onze, maar onaanvaardbaar en strijdig met de mensenrechten. Niet iedereen vindt het vanzelfsprekend dat man en vrouw op gelijke voet behandeld worden, dat kerk en staat gescheiden zijn in onze maatschappij, dat men vrij zijn geloof mag veranderen zonder vrees voor vervolging, dat men vrij mag kiezen met wie men wil huwen. Wij in Vlaanderen vinden dat wel vanzelfsprekend. Zo kent de islam geen gelijkberechtiging van de vrouw en geen scheiding van kerk en staat en bevordert deze religie een klimaat waarin de zogenaamde eremisdaden gepleegd worden, waarbij vrouwen van wie nog maar een vermoeden van 'oneerbaarheid' wordt uitgesproken, vogelvrij worden verklaard. Sommige imams verkondigen dat de sharia, het islamitische recht, voorrang heeft op onze wetten. Dat soort gebruiken en verklaringen zijn onaanvaardbaar in een democratie. Ze botsen met de Europese mensenrechtenverdragen. Voor ons blijven vrijheid van meningsuiting, verdraagzaamheid, non-discriminatie, scheiding van kerk en staat fundamentele waarden.
d. Misbruik van de zogenaamde gezinshereniging.
Het Vlaams Belang is tegenstander van het volledig uit de hand gelopen systeem van de gezinshereniging. Eén van de belangrijkste immigratiemechanismen is de zogenaamde gezinshereniging, die in de overgrote meerderheid van de gevallen eigenlijk neerkomt op gezinsvorming.(9) De gewoonte van vele vreemdelingen en allochtonen van de tweede of latere generatie om iemand uit het moederland te laten overkomen om mee te huwen, is een rem op de aanpassing. Daarmee blijven die families eerste-generatie-immigranten en moet de assimilatiemolen telkens opnieuw beginnen. Ondertussen onderkennen alle politieke families deze problematiek.(10)
De zogenaamde gezinshereniging is volgens ons een grote rem op de assimilatie van vreemdelingen. Veel kinderen uit die gezinnen worden op jonge leeftijd uitgehuwelijkt en missen daardoor hun kans op hoger onderwijs. Bovendien zijn de partners die overkomen, opgevoed in een totaal verschillende cultuur. De kinderen uit die huwelijken beginnen opnieuw met een grote achterstand. Dikwijls beheersen ze onvoldoende het Nederlands. Het spreekt voor zich dat het Vlaams Belang de bestaande regeling bijzonder drastisch wenst te verstrakken.(11)
e. Asielmisbruik.
Onze partij wil dat het asielrecht slechts toekomt aan échte politieke vluchtelingen, niet aan fortuinzoekers. Daarom eisen wij een meer efficiënte indijking van asielmisbruik. Een instrument daartoe zou het inschrijven in de Conventie van Genève zijn van het territorialiteitsbeginsel. Asielzoekers moeten zoveel mogelijk in hun eigen regio worden opgevangen. Een lijst van onveilige landen moet het mogelijk maken slechts échte asielzoekers toe te laten.
Een belangrijk deel van de aanwezige buitenlanders hier heeft misbruik gemaakt van het recht op asielaanvraag. Meer dan 90% van de asielzoekers zijn geen politieke vluchtelingen, maar mensen die zich economisch willen verbeteren. Door het gebrekkige uitwijzingsbeleid van uitgeprocedeerden en andere illegalen gaf de overheid het signaal dat België voor iedereen openstond. De toevloed steeg dan ook spectaculair. Toen er nadien een stabilisering volgde, stelde de regering dat voor als een succes. De regering pakte triomfantelijk uit met cijfers waaruit bleek dat er in 2003 'slechts' 16.940 asielaanvragen werden ingediend.(12) Dat is weliswaar beter dan de 21.965 asielaanvragen die in 1998, het laatste kalenderjaar vóór het aantreden van de paars-groene regering, werden ingediend, maar daarbij moeten we er rekening mee houden dat 1998 een piekjaar was.
Onmiddellijk na het aantreden van de paars-groene regering in 1999 begon het aantal asielaanvragen drastisch te stijgen. In 1999 werden er in totaal 35.780 asielaanvragen ingediend, waarvan 65% in de tweede helft van het jaar, dus onder Verhofstadt-I. Op een half jaar tijd was er een toename van het aantal asielaanvragen met maar liefst 82,7%! Nog nooit waren er zoveel asielzoekers ons land binnengekomen. Het vorige record dateerde van 1993, toen er 26.882 aanvragen werden ingediend. De vloedgolf had alles te maken met de aantrekkingskracht die werd uitgeoefend door de in het paars-groene regeerakkoord aangekondigde regularisatie van illegale vreemdelingen. In 2000 werd met 42.691 aanvragen een nieuw record gevestigd! In dat jaar werden er in België 4,2 asielaanvragen per 1.000 inwoners ingediend, waarmee België de absolute koploper werd in de EU! Tijdens het jaar 2000 werden er zelfs meer asielaanvragen ingediend dan in het zoveel grotere Frankrijk.
In oktober 2000 alleen al werden 5.290 asielaanvragen in ontvangst genomen. Pas dan besloot de regering om met ingang van 1 januari 2001 niet langer financiële steun te verlenen aan de asielzoekers in de eerste fase van het onderzoek (ontvankelijkheidsfase), terwijl het voor de gewone burger reeds jaren duidelijk was dat de geldelijke steun aan asielzoekers van België het OCMW van de wereld maakte. Van zodra de asielzoeker ontvankelijk wordt verklaard, wordt hij echter nog steeds toegewezen aan een OCMW, waar hij geldelijke steun ontvangt. Tegelijk met de (gedeeltelijke) afschaffing van de financiële steun werd bovendien het principe Last In First Out (LIFO) toegepast. Dit houdt in dat men aan de nieuwe asielaanvragen voorrang geeft en dat men deze zo snel mogelijk tracht af te handelen. Het resultaat is echter dat de asielaanvragen die vóór 1 januari 2001 werden ingediend, als het ware bevroren zijn.
Op 1 april 2002 wachtten er nog haast 50.000 'oude' asielaanvragen op een beslissing. Alles wijst erop dat minister Dewael veel van deze gevallen zal 'regulariseren.' Hij doet dat wel stiekem, goed wetende hoe fel de bevolking protesteerde tegen de grootschalige regularisatiecampagne van Verhofstadt-I. De (gedeeltelijke) afschaffing van de financiële steun heeft weliswaar geleid tot een relatieve daling van het aantal asielaanvragen (24.549 in 2001; 18.805 in 2002), maar tevens tot een drastische stijging van het aantal clandestienen die zelfs niet meer de moeite doen om een asielaanvraag in te dienen en onmiddellijk na hun aankomst in de illegaliteit onderduiken (bron: OCIV). Alleen al in 2001 werden er 28.417 illegale vreemdelingen onderschept. Van 1 juli 1999 tot en met 31 december 2002 werden er 109.168 asielaanvragen ingediend tegenover 52.627 asielaanvragen in de vergelijkbare periode van 1 januari 1996 tot en met 30 juni 1999. Tijdens Verhofstadt-I steeg het aantal asielaanvragen dus globaal met ruim 107%.
f. Illegalen.
Het Vlaams Belang eist een strak illegalenbeleid. Wij verzetten ons tegen regulariseringsoperaties, onder welke vorm dan ook. Vanzelfsprekend bepleiten wij bovendien een humaan, maar efficiënt en kordaat terugkeerbeleid. De beleidsverantwoordelijken van dit land nemen dit probleem echter nog altijd niet voldoende ernstig. Het aantal illegalen op ons grondgebied is onbekend. Schattingen gaan zelfs tot een half miljoen. De regering zond een totaal verkeerd signaal uit door illegalen te regulariseren. Verschillende tienduizenden werden geregulariseerd, dikwijls op basis van twijfelachtige documenten. Daarmee beloonde de regering onwettelijk gedrag. Bovendien betekende het een aansporing voor geïnteresseerden om toch maar naar België te komen. Dat soort regularisaties is zelden eenmalig. Hoewel de regering beloofde dat het niet opnieuw zal gebeuren, vreest het Vlaams Belang een herhaling in de toekomst. De eerste illegalen kregen ondertussen al de Belgische nationaliteit, omdat hun illegaal verblijf meetelt voor de toepassing van de snelbelgwet!
Verhofstadt liegt, wanneer hij beweert dat paarsgroen werk heeft gemaakt van een effectief terugkeerbeleid. De regering spreekt van 9.234 uitwijzingen in 1999, 12.265 in 2000, 14.977 in 2001 en 14.800 uitwijzingen in 2002. Zij rekent hier echter het aantal terugdrijvingen aan de grens bij (in 2002 een 4000-tal), die betrekking hebben op personen die aan de grens worden tegengehouden en dus nooit een bevel kregen om het land te verlaten. In 2003 kozen 2.814 asielzoekers of buitenlanders voor een vrijwillige, begeleide terugkeer. Daartegenover staan 7.742 gedwongen uitwijzingen. In elk geval zijn we nog mijlenver verwijderd van de 3.000 uitwijzingen per maand die door Hugo Coveliers (VLD) eind 1999 geëist werden. Zelfs als we er zouden vanuit gaan dat de uitwijzingscijfers van de regering kloppen, vormen de 51.276 'uitwijzingen' in de periode 1999-2002 nog geen derde van de 160.212 'bevelen om het grondgebied te verlaten' (BGV), die alleen al van 1999 tot en met het eerste kwartaal van 2002 werden afgegeven aan uitgeprocedeerde asielzoekers en andere illegalen.
De meeste illegalen krijgen nog steeds een papiertje (BGV) waarop staat dat ze binnen de acht dagen het land dienen te verlaten. Volgens het Overlegcentrum voor de Integratie van Vluchtelingen (OCIV) verdwijnt meer dan vier vijfde van de uitgeprocedeerde asielzoekers 'in de natuur.' Volgens voormalig minister van Binnenlandse Zaken Duquesne bedroeg de verhouding tussen (uitgeprocedeerde) asielzoekers en niet-asielzoekers 20% - 80% voor de repatriëringen, 10% - 90% voor de terugdrijvingen en 80% - 20% voor de vrijwillige terugkeer. Indien we weten dat slechts ongeveer 10% van de asielzoekers uiteindelijk het statuut van erkend vluchteling krijgt, dat er tijdens de jaren 1999-2002 121.825 asielaanvragen werden ingediend en dat er tijdens dezelfde periode ongeveer 18.000 repatriëringen, 12.000 gevallen van vrijwillige terugkeer en 21.000 terugdrijvingen plaats vonden, betekent dit dat men van bijna 95.000 uitgeprocedeerde asielzoekers (86%) hoegenaamd niet weet of zij daadwerkelijk het land verlaten hebben, dan wel in de illegaliteit zijn ondergedoken. Het effectieve uitwijzingsbeleid van Verhofstadt is een mythe.
g. Snelbelgwet.
Het Vlaams Belang wil de snelbelgwet van 2000 afschaffen. Voor het Vlaams Belang is het staatsburgerschap immers meer dan een vodje papier. Daarom pleiten wij voor een drastische verstrakking van de naturalisatiewetgeving. De naturalisatie moet weer de bekroning worden van een geslaagd assimilatieproces. Met een streng Wetboek Staatsburgerschap willen wij een halt toeroepen aan de uitholling van het nationaliteitsbeginsel, die vreemdelingen die dat wensen alleen rechten biedt, maar geen plichten. Ons voorstel gaat uit van het beginsel van de afstamming dat tot voor enkele jaren de basis was van het Belgische nationaliteitsrecht en dat overal ter wereld van kracht is. De toekenning van het staatsburgerschap op grond van de afstamming van een Belgische ouder moet de algemene regel zijn. Naturalisatie moet mogelijk zijn, maar een geslaagde assimilatie is vereist.
Wij kanten ons tegen het meervoudige staatsburgerschap. Vreemdelingen moeten een duidelijke keuze maken. Als zij hun lot willen verbinden aan dat van onze samenleving, moeten zij kiezen voor onze nationaliteit en hun oorspronkelijke - Marokkaanse, Turkse of andere - nationaliteit opgeven. De overheid kan het staatsburgerschap altijd intrekken na bewezen fraude of na een veroordeling voor zware criminele feiten. Tot slot zijn wij de mening toegedaan dat vacante betrekkingen in het openbaar bestuur voorbehouden zijn aan staatsburgers. Wij verzetten ons met hand en tand tegen de uitholling van politieke rechten, niet enkel inzake het stemrecht, maar ook inzake benoemingen in openbare functies.
Net vóór de verkiezingen van 1999 bekloeg de liberaal Marc Verwilghen - later minister van Justitie - er zich op 25 mei 1999 in de krant 'De Morgen' nog over dat er in ons land toch wel erg soepel werd omgesprongen met het toekennen van onze nationaliteit. "Er is in het verleden met Belgische identiteitskaarten gesmeten," klonk het toen. Na de verkiezingen zette de VLD wel het licht op groen voor de beruchte snelbelgwet en deed daarmee net het tegenovergestelde van wat ze haar kiezers had beloofd. Paars(-groen) is verantwoordelijk voor de meest soepele nationaliteitswetgeving in de ganse wereld.
Na opeenvolgende versoepelingen de jongste decennia, betekende de snelbelgwet van 1 maart 2000 een regelrechte abdicatie van de overheid om zich tegenover vreemdelingen nog normatief op te stellen. Na een legaal verblijf van hooguit drie jaar kan een vreemdeling gratis de Belgische nationaliteit ontvangen. Blijk van integratie is niet langer vereist en kennis van de taal is geen criterium meer. Elke vreemdeling die hier enkele jaren verblijft, kan voortaan op eenvoudige aanvraag Belg worden. België heeft daarmee de twijfelachtige reputatie het land te zijn met de soepelste naturalisatieregeling ter wereld. De gevolgen bleven dan ook niet uit. In maart 2001 raakte bekend dat al vijf keer zoveel vreemdelingen als voordien de Belgische nationaliteit hebben aangevraagd. Op vier jaar Verhofstadt-I werden méér dan 200.000 vreemdelingen Belg…
Onder Verhofstadt-II kwam dan de discussie over het stemrecht voor vreemdelingen op gang. Ondertussen verwierf het grootste gedeelte van - vooral - de Maghrebijnse en Turkse vreemdelingen automatisch het stemrecht door hun massale verwerving van onze nationaliteit. De regeringspartijen trachtten hun gezichtsverlies te beperken door een koehandel voor te stellen: het vreemdelingenstemrecht kon er - op vraag van de Franstalige partijen - komen, indien de snelbelgwet werd verstrengd. In aanloop naar de verkiezingen van 18 mei 2003 beloofden verschillende politieke partijen de snelbelgwet aan te passen. De VLD nam daarover zelfs een uitdrukkelijk standpunt in op 15 november 2002 naar aanleiding van haar congres. Kort daarvoor, in oktober 2002, hadden de parketten een veel striktere snelbelgwet geëist. De Antwerpse substitute Chantal Merlin deed in opdracht van de voormalige minister van Justitie Verwilghen een onderzoek bij de Belgische parketten. De parketten zijn vragende partij de kennis van een landstaal weer op te nemen in de nationaliteitswetgeving. Zij vragen ook vier maanden de tijd om over een naturalisatieverzoek te adviseren. In april 2003, kort voor de verkiezingen bepleitte sp.a'er Dirk van der Maelen dat de snelbelgwet voor zijn partij moest worden verstrengd, als er een regeling voor het migrantenstemrecht zou komen. Tijdens het Senaatsdebat in 2002 over de invoering van migrantenstemrecht pleitte zijn partijgenoot Louis Tobback al voor de verstrenging van de snelbelgwet. Hij stond daarmee op het VLD-standpunt. Ook de voormalige sp.a-partijvoorzitter Patrick Janssens sprak in 2001 over de koppeling als een denkspoor om de tegenstanders van het migrantenstemrecht, zoals de VLD, over de streep te trekken. Nodeloos te beklemtonen dat het vreemdelingenstemrecht er in 2004 kwam, maar dat de snelbelgwet nog steeds dezelfde is!
h. Vreemdelingenstemrecht.
Het Vlaams Belang wil het onlangs ingevoerde stemrecht voor vreemdelingen afschaffen. De 'groenen' en de socialisten hebben met de snelbelgwet en de massale regularisatie van illegalen al dramatische overwinningen geboekt. Maar het ging allemaal nog niet ver genoeg voor hen. Zij eisten daar bovenop nog eens de invoering van het stemrecht voor vreemdelingen. En dat deden ze echt niet uit naastenliefde, maar uit platte electorale overwegingen. Zo moeten de vreemdelingen niet alleen de tegenvallende verkiezingsresultaten van de gevestigde partijen wat opfleuren, maar ook een verdere doorbraak van het Vlaams Belang verhinderen. Daarnaast is het vreemdelingenstemrecht vooral een eis van de Franstalige partijen in dit land. Met de stemmen van een paar honderdduizenden vreemdelingen willen ze de Vlamingen in Brussel nog verder in de marginaliteit drukken en onze positie in de Vlaamse Rand verzwakken.
Het gemeentelijke stemrecht voor vreemdelingen zal in heel België in een eerste beweging ongeveer 150.000 nieuwe kiezers opleveren. Dit cijfer mag echter niet uit zijn context gerukt worden. Die 150.000 komen bovenop de vele duizenden die de voorbije jaren de Belgische nationaliteit hebben gekregen, al dan niet via de 'snelbelgwet.' De groep zal bovendien snel verder aangroeien door gezinshereniging en hoge geboortecijfers. De snelbelgwet zorgt immers voor bijkomende immigratie: voor 'Belgen' gelden inzake gezinshereniging immers soepelere voorwaarden dan voor personen zonder de Belgische nationaliteit.
Wij hebben steeds principieel strijd gevoerd tegen het vreemdelingenstemrecht, omdat wij vinden dat politieke rechten moeten voorbehouden blijven voor onze eigen staatsburgers. Dat is, tussen haakjes, ook zo in de meeste ons omringende landen en in álle niet-Europese landen waar burgers naar de stembus mogen gaan. Van discriminatie is hoegenaamd geen sprake. De vreemdelingen hebben nu gemeentelijk stemrecht, de inwoners van dit land met de Belgische nationaliteit zijn onderworpen aan de stemplicht. Is dat dan soms geen discriminatie?
i. Verplichte inburgering.
De assimilatiegedachte behelst dat wie zich aanpast, bereid is om onze manier van leven tot de zijne of de hare te maken en zijn of haar lot te delen met dat van onze gemeenschap. Dit behelst dat hij of zij zich loyaal opstelt. Essentieel is ook dat de vreemdeling zich het fundamentele waarden- en normenpatroon van onze Europese beschaving eigen maakt. Het Vlaams Belang meent dat niet-EU'ers die zich permanent in ons land willen vestigen in elk geval een verplichte burgerschapsproef moeten afleggen. De proef bestaat uit testen Nederlands, burgerschap en Europese waarden. Ter voorbereiding van deze proef dient de Vlaamse overheid opleidingen te organiseren die door de betrokken vreemdelingen op eigen kosten gevolgd kunnen worden. In een loyaliteitsverklaring moet de vreemdeling beloven de fundamenten van onze samenleving te respecteren en onze wetten na te leven. De vreemdeling die niet slaagt in deze proef of de verklaring weigert af te leggen, verliest zijn verblijfsvergunning.
Het Vlaams Belang is van oordeel dat islamitische hoofddoekjes in een aantal situaties zonder meer moeten kunnen worden verboden, daar zij een ideologisch aspect veruitwendigen van de islam, namelijk het ongelijkwaardige sociaal verkeer tussen mannen en vrouwen. Het gaat dus niet om strikt religieuze symbolen. Wij verzetten ons tegen deze publieke onderwerping van de vrouw aan de man. Zeker in overheidsscholen en in openbare dienst kan dit absoluut niet getolereerd worden. De sluipende institutionalisering van de islam moet ongedaan worden gemaakt. De bewijslast inzake de verzoenbaarheid van de islam met onze instellingen en onze rechten en vrijheden ligt bij de moslims. In het kader van de verplichte aanpassing pleit het Vlaams Belang dan ook voor de intrekking van de erkenning van de islamitische godsdienst en voor de sluiting van moskees waar haat wordt gepredikt tegen de westerse samenleving. Moslims moeten eerst getuigenis afleggen van het primaat van de openbare orde boven hun particuliere geloofsovertuiging. Vacante betrekkingen in het openbaar bestuur moet worden voorbehouden voor staatsburgers. Wij verzetten ons met hand en tand tegen de uitholling van politieke rechten, niet enkel inzake het stemrecht, maar ook inzake benoemingen in openbare functies.
Het Vlaams Parlement keurde in 2003 enkele decreten goed die zogezegd de inburgering van vreemdelingen dichterbij zouden moeten brengen. Het gaat om het 'decreet op het inburgeringsbeleid' en het 'decreet betreffende het inwerkingsbeleid.' In werkelijkheid zijn deze decreten in de eerste plaats holle dozen en vooral bedoeld om de publieke opinie te sussen. Ze vormen het zoveelste staaltje misleiding door paars van de Vlamingen die willen dat dringend wordt werk gemaakt van de aanpassing van vreemdelingen aan de waarden en normen van de seculiere en democratische rechtsstaat. In de decreten van de Vlaamse regering is immers geen proef voorzien en bovendien geen ernstige sanctie voor weigeraars. Het Vlaams-Belangalternatief voor de multiculturele samenleving is de verplichte aanpassing van de hier aanwezige vreemdelingen, als voorwaarde voor de verwerving van de nationaliteit. Ondertekening van het inburgeringscontract en aflegging van de loyaliteitseed gebeuren voor de 'Vlaamse Inburgeringsraad,' de instelling onder gezag van de Vlaamse regering, die ook het inburgeringsexamen organiseert, het aanbod aan cursussen centraliseert en de administratieve boetes int bij tekortkoming aan de inburgeringsplichten.
j. Onze eisen.
Het Vlaams Belang pleit voor een ander vreemdelingenbeleid dat uitgaat van de eis: 'aanpassen of terugkeren.' Onze voorstellen:
[/size]
- [size=1]een waterdichte immigratiestop, die niet langer ter discussie staat;[/size]
- [size=1]onze westerse waarden blijven de fundamenten van de rechtsstaat;[/size]
- [size=1]drastische verstrakking van de mogelijkheid tot gezinshereniging;[/size]
- [size=1]menselijke, maar kordate uitwijzing van uitgeprocedeerde gelukszoekers en illegalen;[/size]
- [size=1]een streng Wetboek Staatsburgerschap, dat geen dubbele nationaliteit toelaat;[/size]
- [size=1]stemrecht voorbehouden aan volwaardige staatsburgers;[/size]
- [size=1]dezelfde rechten en plichten voor vreemdelingen die zich aanpassen, onze taal leren, onze wetten en normen respecteren;[/size]
- [size=1]geen vreemdelingen in overheidsbetrekkingen;[/size]
- [size=1]verplichte inburgering voor vreemdelingen met burgerschapsproef en loyaliteitsverklaring.[/size]
|
__________________
|
30 maart 2005, 10:59
