Tegelijkertijd de werkloosheidsvallen en de armoede aanpakken ?

[Cynicus]

Werken is voor werkbekwamen de normale manier om geld te verdienen. In ons land ligt de activiteitsgraad veel te laag. Er zijn ook veel te veel werkbekwamen die zich schaamteloos nestelen in een sociale uitkeringssituatie en die geen of veel te weinig moeite doen om opnieuw aan het werk te geraken. Kortom, heel wat werkbekwame uitkeringstrekkers bezondigen zich aan parasiterend sociaal profitariaat, al dan niet in combinatie met zwartwerk.

Om hen extra aan te moedigen een officiële job te zoeken, zouden we kunnen overwegen de werkloosheidsuitkeringen (evenals alle andere passieve uitkeringen aan werkbekwamen zonder werk, zoals bv. het OCMW-leefloon) af te schaffen en te vervangen door een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem waarbij gemeenschapsdienstpresteerders enkel nog recht zouden hebben op een prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen in verhouding tot het aantal uren effectief gepresteerde gemeenschapsdienst en waarbij ze zoveel uren gemeenschapsdienst zouden mogen verrichten als ze zelf willen (of kunnen).

Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem is een NOODsysteem dat aan werkbekwamen zonder werk (evenals aan werkenden die hun inkomen uit (deeltijdse) arbeid wat willen aanvullen) inkomenszekerheid garandeert in ruil voor het verrichten van gemeenschapsdiensten. Onder gemeenschapsdiensten moeten zéér eenvoudige werkzaamheden van algemeen maatschappelijk nut worden verstaan. Het moeten diensten betreffen die op de vrije markt niet worden aangeboden, of die op de vrije markt in ieder geval niet op een rendabele wijze kunnen worden geproduceerd.

Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem zou resoluut komaf maken met de werkloosheidsvallen en zou de huidige werkbekwame uitkeringstrekkers de kans geven zichzelf te bevrijden uit de armoede. Een dergelijk noodsysteem zou hen tevens aanmoedigen (voorlopig) desnoods een onaantrekkelijke job te aanvaarden op de vrije arbeidsmarkt met een uurloon dat hoger ligt dan het gemeenschapsdienstuurinkomen. Het zou de bedoeling zijn dat gemeenschapsdienstpresteerders zo kort mogelijk gebruik maken van een dergelijk noodsysteem.

Een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem kan worden gezien als een uitermate sociaal correctiemechanisme op de vrije arbeidsmarkt, dat er voor zorgt dat de lonen op de vrije arbeidsmarkt niet onder een absoluut minimum kunnen dalen. Conform de vrijemarktlogica is het wel essentieel dat in een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem de gemeenschapsdienstuurvergoeding lager zou liggen dan het uurloon voor ongeschoolde arbeid op de vrije arbeidsmarkt. Een gemeenschapsdienstvergoeding van 5 euro per uur lijkt mij wat dat betreft een redelijk bedrag, mede gezien de lamentabele toestand van onze openbare financiën.

Hoe staat u tegenover een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem ?

[Greet Van Gool]

Beste Cynicus
een interessant idee, maar ik heb er toch wat bedenkingen bij.
De huidige aanpak van RVA en VDAB is er op gericht om mensen zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen.
Een van de redenen waarom mensen niet aan het werk geraken, is vaak dat ze onvoldoende of niet juist geschoold zijn. Met de activeringspolitiek van de laatste jaren (waardoor je trouwens dat sociale profitariaat toch wel moet relativeren) wordt daaraan juist aandacht besteed, en worden mensen bijgeschoold of herschoold. Als je hen gemeenschapsdiensten zou laten verrichten, missen ze die (bijkomende) opleiding, waardoor hun kansen op "echt" werk niet toenemen.
Ik zou dus de huidige aanpak nog wat kansen geven.
Beste groeten
Greet