Di Rupo sluit onderhandelingen met N-VA niet langer uit !

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door fcal

Dank u.

Wat is het nu?
De ene keer stelt u dat de door de Belgische staat aangelegde steenwegen in Namen (1.216 km) en Luxemburg (1.175 km) in de 19 de eeuw gewettigd zijn omdat deze provincies minder bevaarbare wateren hebben dan Antwerpen (679 km steenweg) of Oost-Vlaanderen (763 km steenweg).
De andere keer stelt u dat dit gebeurde om de woningbouw voor Vlaamse arbeiders te stimuleren in deze provincies. En dat zijn dan de 2 Waalse provincies, die het minst geïndustrialiseerd geraakten en als dusdanig weinig of geen Vlaamse 'gastarbeiders' hadden.

Het aanleggen van de steenwegen had niets te maken met de industrie, nog met de bevaarbare waterwegen.

Daarvoor werden trouwens andere investeringen gedaan.
Zoals de aanleg van het Albertkanaal, het kanaal Charleroi-Brussel en het canal du centre, Kanaal Dessel-Turnhout-Schoten, Aftakkingskanaal naar Hasselt.

Normaal moest er ook een kolenafvoerkanaal komen tussen Beringen en Eisden, maar is er niet gekomen wegen technische problemen.

Het kanaal Charleroi-Brussel was al geplant in de 16de eeuw, maar;

Al sinds de 16e eeuw worden diverse plannen voor een dergelijke waterweg voorgesteld. Ze zou tenslotte een grotere en snellere aanvoer van steenkool uit de Borinage naar de steden mogelijk maken, wat de prijs zou drukken. De ingenieurs staan echter voor grote technische uitdagingen: het kanaal moet meer dan 100 m klimmen en de watervoorziening van de hoogste panden is onzeker. In de Franse tijd komt een definitief plan, maar de werken beginnen pas in de Nederlandse tijd (1827).

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kanaal_Charleroi-Brussel


Voor de Napoleaanse veldslagen en oprichten van de Nederlanden in 1815, hadden Luxemburg en Namen totaal geen economisch, noch strategisch belang. Hoe moeilijker die gebieden te bereiken waren, hoe minder veldslagen er daar konden plaats hebben. Zelfs in 1940 dachten de Fransen en Engelsen nog dat dit gebied een natuurlijke barrère was voor strijdkrachten.
Maar vanaf 1815 lag de Franse grens daar dicht in de buurt en moesten door dus troepen gestationeerd worden. Na 1830 werd het nog belangrijker om de grens rond Aarlen te beschermen en versterken.
Het was dus belangrijk om daar troepen te kunnen huisvestigen en snel troepen te kunnen aanvoeren.
Ook werd het belangrijk om troepen op korte afstand in reserve te hebben.
De toenmalige Nederlandstalige provincies hadden reeds hun forten en militaire kampen met de nodige aanvoerswegen.
De Franstalige provincies Luxemburg en Namen hadden die niet. Men moest dus van 0 beginnen.

Vlaamse politici zijn inderdaad geen haar beter dan Waalse politici. Het enige verschil is dat bij de laatsten het motto geldt "Eigen volk eerst!" terwijl de eersten veelal nog denken dat iedereen in België gelijk was en is voor de wet.

Nu, je stelling is wel wat de meeste mensen denken te zien, maar ze klopt niet.
Je moet eens kijken naar de Belgische politici, zonder rekening te houden met hun moedertaal of hun gebied van herkomst.

En dan kom je tot de vaststelling dat er een ander belangrijk verschil is tussen de Franstalige en Vlaamse politici.
Binnen de Waalse politici heb je trouwens weinig erfpolitici, in Vlaanderen zijn het bijna allemaal erfpolitici.
Dit levert tot belangrijk verschil, dat de eerste zichzelf moeten opwerken en reeds heel jong een houding en standpunten moeten innemen die aanslagen bij hun kiespubliek.
Maken zij een fout tegenover hun kiespubliek, dan is hun politieke carrérre afgelopen en verdwijnen zij naar de achtergrond.
Bij de erfpolitici is dit niet het geval, zij genieten van de naambekendheid van hun voorouder.
Voor hen is het zelfs niet belangrijk om de grootste partij te vertegenwoordigen, als zij maar verder kunnen meedelen in de macht. Maar daarvoor moeten ze in vrede leven met de politici van het andere taalgebied.
Daarnaast hebben dat soort politici in Vlaanderen nog eens het voordeel van het CS, waardoor er al één partij is uitgesloten om de best betaalde postjes binnen te halen.
En hebben zij ook nog eens de zekerheid dat de grootste partij van Vlaanderen nooit zal samenwerken met de PVDA.
Ook de kans dat die partij gaat samenwerken met Groen! is zeer klein.
Hierdoor is de kans dat ze op Vlaamse niveau kunnen deelnemen aan de macht steeds heel groot.

Federaal is er geen Vlaamse meerderheid nodig.
Voor erfpolitici zoals Decroo is de Vlaamse kiezer dus minder belangrijk dan de PS om federaal minister te kunnen worden.

Voor de erfpolitici, die je vooal in Vlaanderen vindt, is de kiezer slecht bijzaak.
Voor politici zoals EDR en BDW zijn hun kiezers wel belangrijk.
Zij hebben geen ouderlijke ondersteuning om op te klimmen en moeten dus reeds heel jong standpunten innemen die de kiezers aanspreken en moeten blijven vechten om de grootste partij te zijn. Zij moeten hun kiezers zo geod kunnen overtuigen en behagen, dat hun partij zelfs onmisbaar is om een meerderheid te kunnen vormen binnen hun gewest.
[quote]

Ik heb meer dan 10 jaar in Wallonië gewerkt. Ik heb niets tegen de Walen en was in de gelegenheid er een hartelijke kennissenkring op te bouwen.

[quote]

Heb zelf veel familie en vrienden in Wallonië wonen.

Het Belgische politieke systeem echter is geen democratisch Zwitsers politiek systeem, het bevoordeelt de Franstaligen op allerlei gebieden en dat lijkt me een onrecht, dat trouwens reeds in de 19 de eeuw gold. Het streven naar een meer rechtvaardige maatschappij behoeft geen kunstmatige 'vijandschap', zoals u stelt.

Nee, eigenlijk niet. Het systeem bevoordeelde de Franstige bourgeoisie, maar die woonde en leefde vooral in Nedelandstalige gebieden.
Ik ga niet ontkennen dat er lange tijd meer geld is gestoken geweest in de Franstalige provincie, maar de oorzaak daarvan heb ik duidelijk uitgelegd.
Die had dus niets te maken met bevoordeling van de bevolking.
De politieke ongelijkheid is eigenlijk pas in 1970 met De eerste staatshervorming begonnen.
In 1980 met de tweede staatshervorming werd die ongeijkheid nog vergroot door het subsidiariteitsbeginsel waardoor de waffelijzerpolitiek mogelijk werd.

De sociale ongelijkheid kwam er in 1993 met het Sint-Michielsakkoord.
De huidige transfers zijn trouwens een gevolg van de in 1960 ingevoerde eenheidswet.

En als ik dan alles op een rijtje zet, kom ik tot de vaststelling dat de enige vijand die het Vlaamse volk heeft, de Vlaamse politici zijn. Reeds vanaf het begin van dit land, keken zij minachten neer op hun eigen volk en verkochten zijn hun eigen volk voor macht en geld.