Katholiek : in Indonesia zoals in de jaren 1930 in Belgie

[Indobelg]

Ik verontschuldig mij bij voorbaat indien het sommigen stoort dat ik steeds weer over situaties in Indonesië schrijf, maar ik woon hier al twintig jaar en ik heb enkel nog contact met West-Europa via het internet. De laatste keer dat ik nog eens naar mijn geboortestad Antwerpen ben gevlogen was naar aanleiding van de begrafenis van mijn vader (1998) dus dat is ook al weer 5 jaar geleden.

Ik wil even de situatie vergelijken tussen België en Indonesië.

België
Nog niet eens zo lang geleden diende elke Belg die onder ede verhoord werd de volgende formule uit te spreken : “Ik zweer de waarheid te zeggen en niets dan de waarheid, zo helpe mij God”
Ondertussen is dat staartje (Zo helpe mij God) al geschrapt. Meer zelfs : men mag niet eens meer zeggen Zo Helpe Mij God want dan is de eed niet meer legaal.

Indonesië
Eedaflegging met rechterhand op de Koran, of de Bijbel, of een Boeddhistisch boek, of een Hindoe-boek naargelang de godsdienst van de eedaflegger.

Vergaderingen in Indonesië worden altijd geopend met een gebed. Een maand geleden woonde ik een congres bij voor Indonesische advocaten hier in Bali.

Een Balinees advocaat sprak gedurende een uur over “Het Indonesisch Burgerlijk Wetboek in relatie tot rechtsgronden die steunen op het oude Nederlandse koloniale recht en de noodzaak tot her-interpretering van deze fundamenten”
Dat was heel slim van hem want in feite wilde hij de “haatzaai” wet aanvallen, maar hij deed het heel subtiel.
De “haatzaai” wet is rond 1920 uitgevaardigd door de Nederlandse koloniale overheid, maar die wet is nooit afgeschaft in het moderne Indonesië omdat die wet zo handig is om kritiek op de Indonesische president te bestraffen. Die ouwe Nederlandse wet bestraft met maximum 6 jaren gevangenis elke burger die het aandurft om het koningshuis van Nederland te beledigen door kritische uitlatingen in woord of geschrift.
Indonesië past dit wetsartikel toe op iedereen die de president beledigt.
Beledigen is een breed begrip......
Onlangs heb ik twee Indonesische studenten verdedigd. Zij werden vervolgd op grond van de Haatzaai-wet omdat zij in een cafeetje in Bali een poster hadden opgehangen van Mevrouw de President Megawati. Op de poster stond een foto van Megawati die de penis van haar man vastgreep terwijl haar andere hand in de schatkist graaide en haar man in de zak van President Bush zat.
Ik ben trots op het feit dat die studenten slechts drie dagen in de gevangenis zaten. Er kwam zelfs geen rechtszaak van, want ik heb de autoriteiten kunnen overtuigen dat die studenten dat recht hadden.

Tijdens dat congres begon de Balinese advocaat zijn toespraak als volgt : “Om, shanti, shanti, shanti om” Dat is dus Sanskriet, de heilige taal van de Balinese Hindoes. M.a.w. hij opende zijn toespraak met een Hindoe gebed.

De volgende spreker was een moslim uit Jakarta die sprak over “De nieuwe wetgeving in verband met investeringen door vreemdelingen”
Ook hij was een advocaat.
Hij begon zijn toespraak met een paar verzen van de Koran te citeren (die verzen hadden niks te maken met zijn toespraak)

De volgende was een protestant (natuurlijk ook een advocaat) die ook een juridisch onderwerp behandelde, en zijn toespraak begon met “In naam van Jezus Christus, vrede zij met U”

Dat is nu precies waar het om gaat : er is in Indonesië (nog) geen plaats voor een atheist.
Zelfs quiz-masters op TV zeggen : “Bid tot God dat je zal winnen” en dan zwiept de camera naar de plaats in de studio of in de zaal waar de familie en de vrienden van de kandidaat zitten en die beginnen dan inderdaad te bidden opdat de kandidaat zou winnen !

Hier zitten de kerken vol. Christenen zijn hier even fanatiek als islamieten. Vele Indonesische katholieken gaan niet alleen naar de hoogmis op zondag, maar ook ‘s zondagsnamiddags naar het lof.

Ik heb ooit eens een relatie gehad met een Indonesisch katholiek meisje. Ik werd haar beu omdat zij mij verveelde met haar gezeur over welk zangkoor van welke katholieke kerk gewonnen had tijdens de competitie voor kerkkoren. Zij wilde natuurlijk ook dat ik mee naar de kerk ging op zondag. Kijk eens, er zijn grenzen aan mijn tolerantie.

Op het Indonesisch eiland Flores is het nog erger. Daar heeft de dorpspastoor (een Florinees uiteraard, geen westerse missionaris) alle macht, net zoals in de dorpen van Vlaanderen in de jaren 1930.
Een kruidenier in Flores die niet naar de kerk gaat verliest al zijn klanten net zoals Willem Elsschot zo prachtig beschreven heeft in 1 van zijn boeken.

Op de Indonesische TV kanalen zijn er katholieke, protestantse, hindoe, boeddhistische en confucianistische programma’s. Uiteraard ook islamitische programma’s want Islam is de godsdienst van de meerderheid. Islam krijgt dus meer zenduren dan de andere religies maar toch, de andere godsdiensten krijgen ook voldoende zenduren op TV.

Ik kijk wel eens naar al die religieuze programma’s. Het valt mij dan altijd op hoe die Indonesische christenen (zowel katholiek als protestant) in een god geloven die zich persoonlijk bezighoudt met hun (bv om een quiz op TV te winnen, te slagen in een examen, enz...)

En dan heb ik het nog niet gehad over de Indonesische soaps op TV. Die zijn onveranderlijk islamitisch. Er wordt wat afgebeden in die soaps telkens de hoofdrolspeelster haar vrijer kwijt is.....Net zoals in Amerikaanse soaps wordt ook het probleem van drugs en sex behandeld, maar de scenario-schrijver slaagt er steeds weer in om Allah erbij te betrekken. Alle soaps eindigen met een hulde aan de acteurs en actrices die dan toch alle heil zien in Allah.
Eind goed, alles goed.

Iedereen hier gelooft in een god.

Ik hang mijn atheisme natuurlijk niet aan de klok. Enkel de mensen die ik vertrouw kennen mijn mening.

[Indobelg]

Velen zullen denken dat een simpele Indonesisch-Belgische advocaat deze tekst niet zelf geschreven heeft.
En toch heb ik dit zelf geschreven in mijn dagboek.

In de ogen van onze voorouders vormde de hemel het zichtbare bewijs van Gods scheppende werkzaamheid aan het begin der tijden. 'De hemelen vertellen Gods eer, en het uitspansel verkondigt het werk zijner handen', heet het in de aan David toegeschreven Psalm 19:2. De schoonheid en wonderbaarlijke samenhang van de natuur brachten Augustinus tot de verzuchting: 'Zie, hemel en aarde roepen uit dat zij gemaakt zijn.' Ook Voltaire moest erkennen dat het universum hem in verlegenheid bracht. Het kwam hem voor als een volmaakt uurwerk en hij kon zich niet voorstellen dat er geen volleerde uurwerkmaker aan te pas was gekomen.

Inmiddels hebben we het uurwerk leren doorgronden en zijn de traditionele scheppingsverhalen door de wetenschap grotendeels gedemystificeerd. We weten vrijwel zeker dat het heelal niet is geschapen maar dat het is ontstaan uit een explosie, de Big Bang ofte wel de Oerknal. Biologen vermoeden dat de voorwaarden voor het leven (en wellicht ook het leven zelf) zijn ontstaan uit thermonucleaire reacties die volgden op deze explosie, om in de daarop volgende periode van afkoeling geleidelijk hun huidige vorm aan te nemen. We weten in elk geval zeker dat de maan een steenklomp is, dat de sterren gloeiende gasbollen zijn en dat de aarde om de zon draait en niet andersom. Althans, dat was achteneenhalve minuut geleden nog het geval, want zo lang doet het zonlicht erover om de aarde te bereiken.

Omdat alle straling die wij uit de ruimte opvangen net als het zonlicht letterlijk de weerschijn is van vroegere toestanden in ons heelal, kunnen we de geschiedenis van het heelal in kaart brengen door die straling nauwkeurig te meten, bijvoorbeeld met behulp van de ruimtetelescoop Hubble. Sinds hij gerepareerd is, zendt Hubble de prachtigste foto's naar de aarde van sterrenstelsels van twaalf miljard jaar geleden. Aangezien het heelal naar schatting niet ouder is dan twintig miljard jaar, bedrijft de telescoop dus kosmische geschiedschrijving van de eerste orde. Je zou kunnen zeggen dat van alle apparaten die de mensheid heeft ontworpen, Hubble het dichtst in de buurt komt van de 'tijdmachine' waarvan generaties science-fiction-schrijvers hebben gedroomd.

Uiteraard is deze kosmische geschiedschrijving alleen mogelijk als het heelal dynamisch is, als het een ontwikkeling doormaakt, en daarvoor is de werking van tegengestelde krachten vereist. De mogelijkheid dat het heelal door zulke tegengestelde krachten in evenwicht wordt gehouden, is het eerst geopperd door Albert Einstein toen hij in 1915 zijn algemene relativiteitstheorie formuleerde. Einstein weigerde zich neer te leggen bij de gangbare theorie dat het heelal in ruste was. Hij kon zich niet voorstellen dat de hemellichamen eeuwig hun banen doorliepen zonder dat de zwaartekracht daarin verandering bracht. Zwaartekracht is immers een andere term voor de aantrekkingskracht van de materie: alle vormen van materie, dus ook alle hemellichamen, trekken elkaar aan. Als het heelal statisch was, zouden de planeten door hun onderlinge aantrekkingskracht naar elkaar toe worden getrokken en zouden de sterrenstelsels op elkaar vallen; het heelal zou imploderen.

Aaangezien dat aantoonbaar niet gebeurde, trok Einstein de conclusie dat er een tegenkracht moest zijn die de sterren en sterrenstelsels uiteendrijft. Alleen als er evenwicht heerst tussen een middelpuntvliedende en een middelpuntzoekende kracht in de materie, kan het heelal bestaan. Omdat hij nog niet durfde twijfelen aan de statische toestand van het heelal, meende Einstein dat deze afstotingskracht de zwaartekracht precies moest compenseren en dus constant moest zijn. Hij noemde die hypothetische kracht dan ook de 'kosmologische constante'. Later zou hij toegeven dat deze aanname de grootste blunder van zijn leven was; het was veel waarschijnlijker dat het heelal in een dynamisch evenwicht verkeerde en dus in beweging was. De Russische wiskundige Alexander Friedmann was de eerste die Einstein erop wees dat een volkomen evenwicht tussen de kosmologische constante en de zwaartekracht wel heel onwaarschijnlijk was.

Niet veel later werd het proefondervindelijke bewijs geleverd. De Amerikaanse astronoom Edwin Hubble (naar wie de ruimtetelescoop is genoemd) ontdekte dat de sterrenstelsels van ons heelal zich uit elkaar bewegen en dat het heelal dus uitdijt. Daarbij ging Hubble uit van het gegeven dat golven die worden voortgebracht door een object dat zich van ons verwijdert, langgerekter worden, terwijl golven afkomstig van een naderend object steeds korter worden. Dit is eenvoudig te constateren wanneer je op straat wordt gepasseerd door een politieauto met sirene. Zolang de auto nadert, klinkt de sirene almaar hoger (de geluidsgolven worden korter) en zodra hij zich van ons verwijdert, klinkt hij steeds lager (de geluidsgolven worden langer).

Hubble constateerde dat het licht van de sterren en sterrenstelsels die hij door zijn telescoop waarnam, langzaam roder werden. De lichtgolven verschoven dus naar de onderkant van het lichtspectrum, hetgeen betekende dat hun golflengte toenam. Deze zogenaamde 'roodverschuiving' bracht hem tot de slotsom dat de andere sterrenstelsels zich van het onze af bewegen. Er moet dus een kracht zijn die de hemellichamen uit elkaar drijft, en dat moet welhaast een kracht zijn die is vrijgekomen bij een oorspronkelijke explosie. Het moment van die explosie levert nog altijd de vereiste tegenkracht tegen de zwaartekracht, maar het evenwicht dat daaruit resulteert, is uiteraard niet statisch. Zolang de eerste kracht de tweede overtreft - en dat is nu het geval - zal het heelal blijven uitdijen. Zodra de tweede de overhand krijgt, zal het gaan inkrimpen. De theorie van het uitdijende en inkrimpende heelal was geboren, en daarmee de noodzaak om na te denken over het begin en het einde ervan.

Met behulp van dit uitgangspunt hebben astronomen en natuurkundigen de Big Bang-theorie ontwikkeld. Volgens die theorie is het heelal ongeveer vijftien miljard jaar geleden ontstaan uit een samenballing van materie, kleiner dan een speldeknop; een mathematisch punt van geconcentreerde materie die in dat allereerste ogenblik aan geen enkele natuurwet voldeed. De Belgische jezuïet Lemai^tre doopte dit punt het 'kosmisch ei' en opperde als eerste dat het door een explosie - de Oerknal - moet zijn gaan uitdijen. De hitte in het punt moet bovendien zo groot zijn geweest dat er spontaan kernfusie optrad, waardoor waterstof en helium ontstonden. Na verloop van tijd ontstonden de andere scheikundige elementen door reacties ilakte daarvan. Tevens ontstonden de natuurwetten die wij nu - althans in het dagelijks leven en ook bij de meeste vormen van wetenschapsbeoefening - voor onveranderlijk houden.

Nader bewijs voor de Oerknal-theorie werd verkregen in 1964, toen twee Amerikaanse radiotechnici tijdens het volgen van de eerste Echo-kunstmaan last ondervonden van een onverklaarbare ruis in hun antenne. Al snel bleek dit de ruis te zijn waarop wetenschappers al geruime tijd jacht maakten: de 'echo' van de bij de Oerknal vrijgekomen straling. Deze kosmische achtergrondstraling is een soort stille getuige van de tijd toen het heelal veel dichter en heter was. Uit deze waarnemingen en uit berekeningen op grond van gegevens uit de deeltjesfysica valt een reconstructie te maken van de beginvoorwaarden van het ontstaan van ons heelal. De Amerikaanse natuurkundige Steven Weinberg heeft in zijn geruchtmakende boek The First Three Minutes (1977) zelfs getracht een beschrijving te geven van de eerste drie minuten. Hij deed daarin een uitspraak die aanvankelijk voor verwarring onder zijn collega's zorgde: 'Hoe begrijpelijker het heelal lijkt, des te zinlozer het lijkt.' Later corrigeerde hij die uitspraak; hij bedoelde niet dat de wetenschap ons leert dat het heelal zinloos is, maar dat het heelal zelf geen zin aangeeft. De gevolgen van die constatering voor de godsdienst zijn niettemin ingrijpend, aldus Weinberg: 'Voorzover ik uit eigen ervaring kan spreken, is de belangstelling voor godsdienst bij de meeste natuurkundigen tegenwoordig zo gering dat ze niet eens praktizerend atheïst kunnen worden genoemd.'

Tegelijk met het scheppingsverhaal lijkt dus ook de aanname van een schepper uit de wetenschappelijke theorievorming te zijn verdwenen. Sterker nog: volgens theoretici als Stephen Hawking en Paul Davies zal de mens in de toekomst wellicht in staat zijn om een 'theorie van alles' te formuleren en zodoende 'de geest van God' te kennen. In zo'n theorie is voor God als schepper geen plaats meer. Zoals de mens in die theorie een bepaald niveau van zelforganisatie van de materie vertegenwoordigt, zo zal God wellicht gelden als de hoogste vorm van zelforganisatie van de materie. Een soort top van een holistische piramide, die weinig meer uitstaande heeft met de God die op aarde wordt aanbeden. 'Als er een God is die speciale plannen heeft voor mensen, dan heeft Hij erg Zijn best gedaan om Zijn betrokkenheid met ons te verbergen. Mij lijkt het onbeleefd, zo niet oneerbiedig, een dergelijke God lastig te vallen met onze gebeden', constateert Weinberg. In een recent nummer van Filosofie Magazine, gewijd aan de filosofische implicaties van de Oerknal, wordt dan ook onomwonden gesteld dat God geen geziene gast meer is onder astronomen: 'God is voor theologen en heeft niets met wetenschap te maken.'

Op hun beurt beweren theologen dat de Oerknal allerminst spontaan kan zijn geweest en dat een Onbewogen Albeweger - met andere woorden: God - de eerste aanzet moet hebben gegeven. Enigszins badinerend zou je het vers van David als volgt kunnen vertalen: 'De Oerknal vertelt Gods eer, en Hubble verkondigt het werk Zijner handen.' Die vertaling is minder flauw dan het lijkt, omdat ook sommige wetenschappers op grond van de jongste ontwikkelingen in de astronomie en theoretische natuurkunde opnieuw de mogelijkheid van een scheppende God aan de orde stellen. Om te beginnen blijft het nog altijd denkbaar dat het ontstaan van het heelal geen spontane uitbarsting is geweest en dat aan de oorsprong van de Big Bang een Big Daddy moet hebben gestaan. De vraag wie of wat die eerste aanzet heeft gegeven, verschilt niet wezenlijk van de vraag naar de eerste oorzaak, een vraag die sinds de middeleeuwen door theologen is aangegrepen om het bestaan van God te bewijzen. Als alles een oorzaak heeft, kunnen we van oorzaak tot oorzaak het spoor terug volgen naar een eerste oorzaak die je God kunt noemen. Met een parafrase van Descartes kunnen we dan zeggen: 'Iets bestaat, dus God bestaat.'

De vermoedelijke eindigheid van ons heelal zou een tweede parallel met de godsdienstige eschatologie kunnen opleveren, ware het niet dat het einde der tijden in godsdienstige literatuur doorgaans niet met natuurkundige precisie wordt omschreven. De Openbaring van Johannes kan bijvoorbeeld op velerlei manieren worden geïnterpreteerd. In zijn boek The Last Three Minutes (1994) beschrijft de Australische fysicus Paul Davies wat er mogelijk echt zal gebeuren als ons heelal zijn laatste levensfase ingaat. Hij beschrijft een aantal mogelijke plots, elk gebaseerd op specifieke aannamen over onder meer de aard van het heelal en de aard van de zogenaamde 'zwarte gaten', maar iets wat lijkt op een verlossingsscenario komt er niet in voor. Davies houdt de mogelijkheid open dat de aarde zal worden vernietigd door een plotselinge Big Crunch ofte wel Eindkrak, een soort kosmische Dag des Oordeels, maar hij acht het waarschijnlijker dat het einde langzaam en kwellend zal zijn: 'Er zijn allerlei manieren waarop de aarde geleidelijk ongastvrij kan worden. Een langzame ecologische achteruitgang, klimaatverandering, een kleine variatie in de warmte-uitstraling van de zon; dat alles zou ons welzijn, zo niet onze overleving op onze kwetsbare planeet kunnen bedreigen.'

Al wat de gelovigen binnen de theoretische grenzen van de Oerknal-theorie rest is het perspectief van God als Onbewogen Albeweger, een entiteit die de eerste aanzet gaf tot het ontstaan van het heelal en het vervolgens ongemoeid liet. Dit is de God van het deïsme, waarvan ook Voltaire een aanhanger was. Als die stelling juist is, heeft het heelal zich dus ontvouwd in overeenstemming met een goddelijke bedoeling, een plan. Voor het bestaan van zo'n plan zijn geen bewijzen te leveren, hoogstens aanwijzingen, maar het is evenmin te weerleggen, aangezien het onmogelijk is om vast te stellen wat er aan de Oerknal voorafging. Zelfs de Hubble kan nooit door het 'oog' van die eerste, oorspronkelijke concentratie van de materie kijken om ons te vertellen wat zich aan de andere kant heeft afgespeeld. Voorafgaand aan de Oerknal was er geen ruimte, dus was er geen tijd en dus is er geen kosmische geschiedenis te registreren. Hubble zal helaas nooit een actiefoto kunnen produceren waarop we Onze Lieve Heer met hamer en spijkers bezig zien bij het in elkaar timmeren van ons uitspansel.

Gelovige wetenschappers grijpen echter elke tekortkoming in de Big Bang-theorie aan om hun geloofsveronderstelling te bevestigen. Zolang er geen 'theorie van alles' bestaat, is ontsnappen nog mogelijk, al is het maar op speculatieve gronden. Voor de Delftse natuurkundige Van den Beukel vormen de tekortkomingen van de Big Bang-theorie voldoende reden om de scheppende werking van God en een goddelijk plan met het heelal te veronderstellen. In een interview in het reformatorische tijdschrift Beweging zegt hij: 'Meestal wordt in de beschrijving van de Big Bang-theorie God erbuiten gelaten. Mijn reactie is dan: ergens in dit verhaal, op een manier die ik niet in mijn reageerbuisje kan vatten, is God werkzaam geweest. Dat is mijn scheppingsgeloof. God is werkzaam geweest als Iemand die doelbewust iets voor ogen had.' In hetzelfde nummer schrijft de astronoom Spoelstra, verbonden aan de sterrenwacht in Westerbork: 'Waar de wetenschap nooit een uitspraak over kan doen, is over het allereerste begin en wat hiertoe geleid heeft, daar dit niet binnen de werkelijkheid valt waarin wij leven. Mensen kunnen slechts wetenschappelijk onderzoeken wat in de werkelijkheid voorhanden is.'

De enige reële aanwijzing dat een God aan de oorsprong van de Oerknal zou kunnen staan, is het bestaan van de natuurwetten. De Big Bang-theorie kan het ontstaan van die wetten niet afdoende verklaren uit de explosie zelf. Vooral de constante waarden in de natuur, zoals de zwaartekracht en het gewicht van deeltjes als het proton en elektron, lijken nauwkeurig te zijn toegesneden op het ontstaan van ons heelal en van het leven op aarde. De kleinste afwijking in deze waarden zou het einde van de evolutie van het leven of zelfs de totale ineenstorting van het heelal betekenen. De snelheid waarmee het heelal uitdijt, benadert bijvoorbeeld zeer dicht de minimumsnelheid die vereist is om uitdijing überhaupt mogelijk te maken. De onmogelijkheid om vast te stellen aan welke kant van deze kritieke scheidslijn de uitdijingssnelheid van het heelal zich bevindt, is een van de redenen waarom Davies geen volledig scenario van het einde van ons heelal kan aanbieden.

Uiteraard is de verleiding groot om het ontstaan van deze 'wonderbaarlijk' constante waarden dan maar aan God toe te schrijven. 'Zo er al iets in de natuur te ontdekken is waarmee we een speciaal inzicht kunnen krijgen in Gods werken', schrijft de sceptische Weinberg, 'dan moeten dat wel de alomvattende natuurwetten zijn. Met kennis van die wetten zouden we het boek in handen hebben met de regels die alles regeren.' Dit hypothetische godsbewijs speelde in 1987 zelfs een rol in een hoorzitting van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, waar de financiering van een experimentele deeltjesversneller, de zogenaamde supergeleidende super-collider, aan de orde was. In zijn getuigenis voor de wetenschapscommissie benadrukte Weinberg dat het onderzoek naar elementaire deeltjes de universele wetten van het heelal steeds duidelijker aan het licht brengt. Vervolgens ontspon zich een discussie tussen twee Republikeinse afgevaardigden, waarvan de een voor en de ander tegen de financiering van het project was. 'U zei dat u vermoedde, dr. Weinberg, dat het niet louter toeval is dat er regels gelden voor de materie en ik schreef toen op: Zouden we daarmee God kunnen vinden?' opperde de eerste. Waarop de tweede gretig interrumpeerde: 'Als die machine dat doet, verander ik van mening en ben ik ervoor.'

Ongeacht de natuurkundige aspecten van het vraagstuk, die alleen voor een handjevol specialisten toegankelijk zijn, is gemakkelijk te zien dat hier een spelletje wordt gespeeld. Onder verwijzing naar de natuurkunde trachten Amerikaanse christelijke fundamentalisten en kennelijk ook Nederlandse gereformeerden hun testamentische God, Wiens openbaring over de oorsprong van ons heelal door diezelfde natuurkunde van a tot z is weerlegd, toch nog langs de achterdeur van de Oerknal binnen te smokkelen. De verleiding is groot om de betrokkenen met hun eigen bijbel om de oren te slaan. In het boek Prediker wordt het zelfbewuste onderzoek van de mens naar God althans ernstig afgeraden: 'Alles heeft Hij voortreffelijk gemaakt op Zijn tijd (...) zonder dat de mens van het werk dat God doet, van het begin tot het einde, iets kan ontdekken.' En wat voor soort God is dat, die aan het begin van het heelal zou hebben gestaan en die ons vervolgens onder de hoede van blinde natuurwetten heeft achtergelaten? Het is niet de God van het Oude Verbond, die tegen Noach zei: 'Zie, Ik richt Mijn verbond met u op en met uw nageslacht, en met alle levende wezens die bij u zijn.' (Genesis 9:9-10) Het is niet de God van het Nieuwe Verbond, die zegt: 'Ik zal Mijn wetten in hun verstand leggen en Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn.' (Hebreeën 8:10) Het is niet de God die genadig en alomvattend is, die vertroosting biedt door dichtbij de mens te zijn, zoals Christus ons in zijn gelijkenissen voorspiegelt.

En als deze God aan het begin van een volmaakte schepping stond, waarin zelfs HET KWAAD als natuurwet was ingecalculeerd, waarom zou Hij dan Zijn Zoon hebben gezonden om ons van datzelfde kwaad te verlossen? Het heeft er meer van weg dat deze God als een toevallige passant bij de conceptie van het heelal aanwezig was en Zich daarna meteen uit de voeten maakte. Hij is de Afwezige Vader, wiens haveloze bestaan in een uithoek van de natuurkunde alleen nog dient om theologen en een enkele wetenschapper van hun gevoel van ontheemding te verlossen. Dankbaar grijpen ze Hawkings gelijkenis van God met de 'harmonie' van het heelal aan om Zijn bestaan te rekken. Ze wringen zich in alle semiotische bochten om God tegelijk als Onbewogen Albeweger en als bron van goed en kwaad, als schepper, beschermer en wetgever van de mens op te voeren. Ze klampen zich wanhopig vast aan het oude adagium dat 'iedereen wel iets gelooft' en dat ook een Hawking of Davies hun theorieën niet op orthodoxe wijze - dat willen zeggen experimenteel - kunnen bewijzen. Maar het verschijnsel dat iedereen wel iets gelooft, is geen vrijbrief om zomaar alles te geloven wat ons zint.

Zelfs in schijngestalten als 'het zijnde' of de 'volheid van de natuur' is God geen lang leven meer beschoren. Weinberg rekent genadeloos af met zulke verwaterde godsvoorstellingen: 'Sommige mensen hebben een opvatting van God die zo breed en flexibel is dat ze God onvermijdelijk overal vinden waar ze Hem zoeken. Ze zeggen: ''God is het ultieme'', ''God is onze betere natuur'', of ''God is het heelal''.

Natuurlijk kunnen we het woord God, zoals elk ander woord, iedere betekenis geven die we willen. Als je zegt: ''God is energie'', dan vind je God in steenkool.' Hij heeft meer respect voor de orthodoxe gelovigen, die tenminste begrijpen dat hun geloof in de moderne natuurkunde op het spel staat, dan voor de vrijzinnigen die God elke dag opnieuw omschrijven en er vrede mee hebben dat mensen elkaar uitsluitende opvattingen koesteren zolang het 'voor hen werkt'. Met de laatsten valt niet te praten; ze willen niet eens praten, daarom vluchten ze in hun particuliere godsvoorstelling. Maar de onpersoonlijke voortgang van de natuurkunde wettigt alleen de uitspraak dat, terwijl het heelal uitdijt, de God van het Oude en het Nieuwe Testament zienderogen inkrimpt. Voor Hem zijn de laatste drie minuten reeds aangebroken.

Dingen bestaan niet tot wij een bewijs hebben dat zij wel bestaan. Zo ook met God.
Dat God bestaat is een veronderstelling die niet kan getest worden.
Indien God bestaat moet hij op een of andere manier inwerken op het universum, d.w.z. moet het resultaat van zijn interactie detecteerbaar zijn.
Indien God niet detecteerbaar is, betekent dit dat hij zich helemaal niet bezighoudt met het universum, en dan is het van geen belang of hij bestaat of niet.
Als men de Bijbel of de Koran gelooft, was God wel degelijk te zien of te voelen door de Israelieten en de Islamieten. De vraag is : waarom laat hij zich nu niet meer zien of voelen ?
Ik vraag zelfs niet dat God op een wetenschappelijke wijze in een laboratorium te voorschijn komt.
Een revelatie in mijn geest zou voor mij al voldoende zijn, en alhoewel dit geen bewijs is voor de andere mensen, zou het voor mij dat wel zijn en zou ik in een God gaan geloven. Vermits ik nooit een revelatie gehad heb, bestaat er geen God.
Maar of God zich nu toont in een wetenschappelijk experiment of door een revelatie is van minder belang dan dat er een gevolg moet zijn, een effect, zodat ik hem kan onderscheiden van alle andere dingen in het universum. Dat gevolg is er niet.
Niemand heeft ooit een sluitend bewijs geleverd van het bestaan van God.

[Indobelg]

Je voelt pas dat je al twintig jaar in een ander land woont wanneer je het vaderland nog eens bezoekt.

Ik dacht dat ik nog altijd een Belgische Vlaming was met de hele vracht van Vlaams-Belgische cultuur en volksaard op mijn rug tot ik in 1998 voor de eerste keer in tien jaar weer eens in België kwam.

Ik logeerde bij mijn stokoude moeder. Mijn moeder is een aristocratische dame die nog een meid heeft. Dat vindt zij normaal. Ze schrijft dikwijls brieven naar mij die ik altijd prompt beantwoord want moeder's wil is wet. Op het briefhoofd prijkt haar wapenschild en haar adellijke titel. Mama spreekt nog over "de lagere volksklasse" of "het gemene volk" en zij kan uren zeuren over de teleurgang van de jonge telgen van de aristocratie die zich ophouden met gewone burgers.
Zij vindt dat ik een deftig leven leid in Bali omdat ik drie bedienden heb : een meid, een knecht en een tuinman.

"De badkamer overstroomt!" riep de meid van mijn moeder.
Zonder er verder bij na te denken had ik flink met water gemorst zoals dat de gewoonte is in Indonesië.
Je zeept je in, dan schep je met een pannetje wat water uit de kuip en je gooit dat buiten het bad over je heen. Ik had het pannetje uit moeders keuken gehaald.

Ik was net aangekomen in België en na zo'n lange vlucht werken sommige hersencellen niet meer. Jetlag en vermoeidheid, weet u wel.

Indonesische badkamers hebben in de vloer een afvoer naar de goot, maar een Belgische badkamer heeft dat niet.

Tijdens mijn kort verblijf in mijn geboorteland zag ik pas hoe Indonesisch ik geworden ben.

In Indonesië is het heel gewoon om niet in de rij te gaan staan voor een loket van een bank. Je wringt je gewoon door de mensenmassa en je wuift naar een bevriende man-achter-het loket. Die man zal naar een hogergeplaatste wuiven, en zo kom je eerst aan de beurt.

Zo zijn er nog andere gewoonten in Indonesië :

Indonesiërs vinden het leuk om op alle knoppen van de lift te drukken wanneer zij de lift verlaten. Die gewoonte heb ik niet overgenomen.

Ik ben al heel lang niet meer verbaasd hoe het komt dat iemand die tweehonderd dollar per maand verdient met een gloednieuwe BMW kan rijden.

Wanneer iemand mij telefoneert en mij vraagt "Met wie spreek ik" ben ik niet verwonderd. Ik zal zeker niet antwoorden dat hij toch zelf wel dient te weten wie hij opgebeld heeft. Nochtans gebeurt dit elke dag hier.

Verkeerslichten respecteer je enkel overdag wanneer er een politieman in de buurt is. Vandaar de leuke standbeelden van politie agenten die er heel echt uit zien. Op sommige drukke kruispunten staat er een standbeeld van een politievrouw, op andere een standbeeld van een politieman. Wie daar elke dag langs rijdt weet natuurlijk dat het geen echte agenten zijn, maar voor de nieuweling schrikt het een beetje af.

's Nachts rijdt iedereen gewoon door het rode licht. Als ik stop voor een rood verkeerslicht, rijdt de wagen achter mij gewoon tegen mijn auto want die chauffeur verwacht niet dat ik zou stoppen.

Wanneer je in een Indonesisch vliegtuig zit en je luistert naar het Engels van "This is your Captain speaking" vraag je je niet langer af of de piloten wel kunnen converseren met de Air Traffic Controllers. Je krimpt in elkaar van angst en je drinkt nog een whisky.

Wanneer je een drukke straat wil oversteken geloof je dat een wuivend gebaar in de richting van het aansnellend verkeer je zal behoeden voor aanrijdingen.
Dat is dan ook inderdaad waar, want bijna alle Indonesische chauffeurs zullen proberen te remmen.

Je gaat naar een restaurant en je bestelt een gebraden kip. De ober noteert je bestelling. Hij komt terug met een nasi goreng en zegt : "Sorry, we hebben geen gebraden kip meer, maar dit is ook lekker" En betalen zal je !

Hoe kan je weten dat je al lang in Indonesië woont ?
Antwoord : wanneer de voetafdrukken op de bril van het WC je eigen voetafdrukken zijn ! Zelfs mijn jonge zoontjes van zeven en acht jaar oud hurken met hun voeten op mijn westers WC.

Indonesisch is een leuke taal. Om het meervoud uit te drukken, bijvoorbeeld kind-kinderen, gebruikt men het woord tweemaal, dus anak (kind) anak-anak (kinderen) en dikwijls schrijft men gewoon anak2 (dus kind met een 2 erbij)

Vele woorden lijken op elkaar maar hebben een totaal verschillende betekenis. Indonesisch is geen tonale taal zoals Thai of Chinees. In die talen kan het woord "ma" naargelang van de toonhoogte waarop men het uitspreekt allerlei verschillende betekenisssen hebben gaande van "paard" tot "heel goed"

Ik zal nooit meer het verschil tussen een P en een B vergeten.
Twintig jaar geleden moest ik een Indonesische zakenman ontmoeten in een hotel. Het woord voor "ontmoeten" is "jemput" maar ik gebruikte per vergissing het woord "jembut" en dat laatste woord betekent "schaamhaar"
Die businessman begreep dus dat ik zijn schaamharen wilde gaan bekijken in het hotel !
Gelukkig begreep hij ook dat ik nog paar pas de Indonesische taal aan het leren was en was hij niet boos.

Ondertussen ben ik hier verdomme al zo lang......

[vlierbolleke]

Ben op een ander forum nog eens een Belgische Indonesiër tegengekomen: Dirk Indonesia. Bent u toevallig dezelfde persoon.
Dirk had zich bekeerd tot de Islam omdat hij gehuwd was met een Indonesische.

[Tjolder]

[quote="Indobelg"]Indonesiërs vinden het leuk om op alle knoppen van de lift te drukken wanneer zij de lift verlaten. Die gewoonte heb ik niet overgenomen.
quote]

Leuke kerels daar

[Pat]

Oorspronkelijk geplaatst door "Indobelg

Ik verontschuldig mij bij voorbaat indien het sommigen stoort dat ik steeds weer over situaties in Indonesië schrijf, maar ik woon hier al twintig jaar en ik heb enkel nog contact met West-Europa via het internet.

Waarom verontschuldigen? Uw bijdrages op dit forum zijn zeer interessant en kwalitatief zeer goed. Ik lees ze alvast met plezier. Indonesië is een prachtig en boeiend land

Prachtig omwille van de natuurpracht en de culturele diversiteit die helaas verloren dreigt te gaan (u weet wel waarom). Boeiend omwille van haar bevolking. Enkel de Indonesische authoriteiten vind ik een pak minder geslaagd.

Over het verkeer gesproken: een straat oversteken is daar echt een verschrikking, chaos alom. Als voetganger moet je je echt opdringen alvorens de auto's aanstalten maken tot vertragen. De veelkleurige Kia sephia's (de lokale taxi's) claxoneerden telkens ze mij (een blanke) opmerken. Naar het schijnt zijn enkel de blauwe en de witte taxi's zijn te vertrouwen, de anderen maken namelijk geen gebruik van hun meter en rekenen bijgevolg een veel te dure prijs. Vooral aan de luchthaven moet je opletten, de taxi's die daar staan durven woekerprijzen vragen. Allicht is het beter om op voorhand een prijs te onderhandelen. Verder heb je nog de vele jeeps met hun typische Bullbars (wel handig).

De lokale jeugd die met hun motorfietsjes argeloze toeristen aanklampen met hun 'special deals' is een hoofdstuk appart. Je kan het zo gek nog niet bedenken welke deals ze in petto hebben. Zo kan je deelnemen aan een "gratis" loterij, waarbij je meestal t-shirts won die je op een bepaald adres moet afhalen. Of ze kwamen af met een of andere dubieuze enquete waarbij ze je naam vroegen, het adres van het hotel tot en met het nummer van je hotelkamer (uiteraard gaf ik valse informasi) Werken deze jongeren op provisi? Ik weet het niet, maar doorstappen en ze vriendelijk afslaan is de boodschap. Ook in de vele souveniershops moet je opletten, zo proberen ze, een kunstwerkje dat je net kocht, stiekum achter de toonbank om te ruilen voor eenzelfde kunstwerkje met beschadigingen: Krantenpapier errond en klaar.

[Indobelg]

Oorspronkelijk geplaatst door vlierbolleke

Ben op een ander forum nog eens een Belgische Indonesiër tegengekomen: Dirk Indonesia. Bent u toevallig dezelfde persoon.
Dirk had zich bekeerd tot de Islam omdat hij gehuwd was met een Indonesische.

Ik ben inderdaad dezelfde persoon.
Als je mijn postings allemaal gelezen hebt zal je wel begrijpen dat die "bekering" alleen maar diende om in het jaar 1992 te trouwen met een islamitische maagd.
In het jaar 1999 zijn wij gescheiden voor de islamitische rechtbank van Bali.
Nu woont mijn ex-echtgenote samen met een Oostenrijker en niet eens zo ver van mijn huis, slechts drie srtraten verder.

Vandaag om 11 uur in de morgen kwamen mijn ex-vrouw en haar Oostenrijker mij bezoeken.

Terwijl ik dit schrijf is het nu al bijna tien uur 's avonds hier. We zijn samen met onze kinderen gaan eten in een leuk Indonesisch restaurant.

[Indobelg]

In een ontwikkelingsland leven is niet zo eenvoudig.
Mijn huis bevindt zich tussen de rijstvelden.
Telkens wanneer de boeren de rijst oogsten vinden de ratten geen voedsel meer. De slangen eten de ratten en volgen de ratten. En dat hele zootje sluipt in mijn huis.

Gisteren heb ik vier ratten gevangen.
Vorige week heb ik twaalf ratten gevangen.
Eergisteren keek ik even rond in de keuken. Mijn meid was in de soep aan het roeren. Plots zei ze :
“Pak, lihat, ada ular. Jangan takut”
Dat betekent : “Mijnheer, kijk, er is een slang. Niet bang zijn”
Heel voorzichtig benaderde mijn meid de slang en begon tegen die slang te praten in de aard van : “We willen je geen kwaad doen, ga maar weg”
En inderdaad ging de slang weg, recht naar het rijstveld.

Dikwijls is er geen elektriciteit. Dat kan een hele dag duren maar ook langer. Ik koop vlees in de Makro van Bali en dan valt de elektriciteit uit net wanneer ik dat vlees in mijn diepvries heb gestoken.
Gelukkig heb ik een generator die op benzine werkt. Ik zet dan mijn generator in werking en dank zij die generator kan ik hier af en toe een bericht zenden want mijn computer heeft ook stroom nodig.
Gas om te koken moet je kopen in gasflessen want aardgas is er niet.
De vuilkar is er ook niet. De vuilzakken geef ik aan de vuilnisman, die alles meeneemt en wat hij nuttig vindt gooit hij niet weg.

In het dorp van mijn meid (Oost-Bali, Karangasem) hebben de mensen nog nooit een auto of een TV gezien. Elektriciteit is er ook niet. Telefoon en andere moderne dingen hebben ze ook nog nooit gezien.
Ik weet dit omdat mijn meid mij dit gezegd heeft. Ik ben nog nooit naar haar dorp geweest omdat ik te oud en te dik ben om de berg te beklimmen waar haar dorp zich bevindt. Men kan daar zelfs met een 4 wheeldrive auto niet naartoe. En met een motorfiets ook niet.

[dutch]

Zit hier zo ongeveer aan mijn scherm gekluisterd bij het lezen van jouw beschrijvingen. Ze zijn prachtig, voelde mij even weg van huis...
Voortdoen, nog van dat Indobelg!

Dutch

[vlierbolleke]

Wel Dirk, ik ben blij nog eens van u te horen! Dat is lang geleden, sinds ze het forum van de gva hebben opgedoekt.
Ik ben vroeger 10 jaar gehuwd geweest met een Ghanees, wij verbleven dikwijls voor 2 �* 3 maanden in Ghana, ook niet direkt in de beschaafde wereld. Ik denk niet dat ik er zou kunnen leven, en mijn ex zou er trouwens ook nooit meer kunnen aarden na een verblijf van 25 jaar in Belgie. Bij ons bleven de slangen gelukkig in de tuin, maar van ratten hadden we geen last, kikkers echter die moesten we het huis uitjagen.
En het gekwaak, om zot van te worden.
Nee, geef mij maar België met al zijn gebreken is het hier toch nog niet zo slecht.

[Luddo]

Indobelg,
Wat mij betreft: Doe zo voort! Jouw bijdragen, uit het leven gegrepen, zijn een verademing tussen al het politiek gehakketak.

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door vlierbolleke

Wel Dirk, ik ben blij nog eens van u te horen! Dat is lang geleden, sinds ze het forum van de gva hebben opgedoekt.
Ik ben vroeger 10 jaar gehuwd geweest met een Ghanees, wij verbleven dikwijls voor 2 �* 3 maanden in Ghana, ook niet direkt in de beschaafde wereld. Ik denk niet dat ik er zou kunnen leven, en mijn ex zou er trouwens ook nooit meer kunnen aarden na een verblijf van 25 jaar in Belgie. Bij ons bleven de slangen gelukkig in de tuin, maar van ratten hadden we geen last, kikkers echter die moesten we het huis uitjagen.
En het gekwaak, om zot van te worden.
Nee, geef mij maar België met al zijn gebreken is het hier toch nog niet zo slecht.

100% mee eens. In mijn carriere ben ik enkele keren in Centraal Afrika geweest. Er is geen betere motivatie om u goed te voelen over wat je hebt dan daar een aantal weken door te brengen.

Jammer genoeg waant dat goed gevoel nogal rap en maakt het terug plaats voor de materialistische mens die steeds meer wil.