Euthanasie in de psychiatrie: ethisch verantwoord?

[ArjanD]

Het is enige tijd geleden dat ik lid ben geworden van dit forum als onderdeel van een kritische blog over de psychiatrie. In een terugblik is dit forum een van de meest waardevolle bronnen van inzichten geweest en ik heb veel bewondering voor de vriendelijke houding van de gebruikers waardoor er ook bij meer gevoelige onderwerpen ruimte bleek te zijn voor een inhoudelijke discussie.

De blog is inmiddels afgesloten omdat er vanuit een positie als leek geen waardevolle toevoeging meer kon zijn. Echter, er is een onderwerp waarbij bepaalde groepen mensen mogelijk worden vergeten, en in levensgevaar zouden kunnen zijn. Vandaar dat ik middels een topic de ethische verantwoording van de praktijk ter discussie wil stellen.

Nederlandse psychiaters hebben in 2010 met succes regelgeving afgedwongen om hun patiënten te mogen euthanaseren. Ze hebben dat recht verkregen door middel van politieke afpersing. In dit topic bied ik een inzicht in de aard van de praktijk, hoe het is ontstaan en persoonlijke overwegingen waarom het toestaan van euthanasie in de psychiatrie mogelijk niet verantwoordelijk is.

Politieke afpersing

Voor 2010 was euthanasie in de psychiatrie niet toegestaan. Psychiaters verkregen dat recht op een wijze dat zou kunnen worden gezien als politieke afpersing. [1]

In 2010 gaf de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) een officiële richtlijn uit dat instellingen de opdracht gaf om hun patiënten met een zelfmoordwens vrij te laten, zodat ze buiten zelfmoord konden plegen.

Het persbericht vermeldde het volgende, waaruit blijkt dat psychiaters specifiek klaagden over het niet kunnen toepassen van euthanasie bij onvrijwillig geinterneerde patiënten:

“Psychiaters hebben nauwelijks mogelijkheden om patiënten te helpen bij zelfdoding, zeker als die onvrijwillig zijn opgenomen, en moeten terugvallen op omstreden behandelmethoden zoals meerdere jaren isoleercel of elektroshock.”

Het hoofd van de Nederlandse vakbond voor spoorwegpersoneel reageerde als volgt:

“Dit is een fout signaal. Jaarlijks springen 200 mensen in Nederland voor de trein. Dat zijn gruwelijke ervaringen voor machinisten en ook voor conducteurs. Sommigen komen nooit meer aan het werk. Daarom moet zelfmoord op het spoor zoveel mogelijk worden teruggedrongen. Als instellingen patiënten laten gaan om buiten zelfmoord te plegen, eindigt er altijd een aantal voor de trein omdat dit nu eenmaal een zekere weg naar de dood is.”

In een peiling onder alle Nederlandse psychiaters gaf 75% aan euthanasie als behandelingsoptie goed te keuren en 43% gaf aan bereid te zijn om euthanasie toe te passen bij hun patiënten. [2]

Kort na de richtlijn verkregen psychiaters vanuit de politiek het recht om patiënten te mogen euthanaseren en de euthanasie-cijfers zijn sindsdien snel gestegen. In 2010, het jaar van de richtlijn, werden 2 patiënten geeuthanaseerd. In 2011 is het aantal gestegen naar 13 en in 2013 werden meer dan 50 patiënten geeuthanaseerd.

Het is inmiddels bijna 10 jaar later en naar schatting zijn inmiddels meer dan 1000 mensen geeuthanaseerd door een psychiater. 1000 mensen is een groot aantal. Nederland is een klein land. Vertaald naar de populatie in de VS zou het gaan om 20.000 mensen.

Ethisch verantwoord?

Veel mensen zijn bekend met informatie waaruit blijkt dat psychiatrische zorg een schadelijk effect kan hebben op het leven van een persoon. En hoewel het betwistbaar is of dergelijke zorg gerechtvaardigd is of moet worden veranderd, blijft het een feit dat er situaties bestaan waarin de psychiatrie de wil om te leven kan verminderen of kan verwoesten.

Van sommige medicijnen, zoals antidepressiva, is bewezen dat ze het risico op zelfmoord vergroten, terwijl andere medicijnen ernstige bijwerkingen kunnen hebben waardoor het leven ondraaglijk kan worden.

Verder, in tegenstelling tot andere takken van de medische professie, forceert de psychiatrie sommige behandelingen tegen de wil van patiënten. Het omvat onder meer gedwongen elektroshock [3] en jarenlange opsluiting in een isoleercel wat verwoestende gevolgen kan hebben voor iemands wil om te leven.

Als psychiaters euthanasie mogen toepassen dan is het slechts een kleine stap naar gedwongen euthanasie. En psychiaters hoeven mensen misschien niet eens te dwingen na vele jaren van mislukte behandelingen, wanneer hun mentale wil is gebroken door een combinatie van medicijnen en elektroshock. Psychiaters kunnen dergelijke kwetsbare patiënten gemakkelijk manipuleren.

Het uitzichtloze karakter van sommige psychische problemen kan veroorzaakt zijn door de psychiatrie.

Als voorbeeld is er de Nederlandse NOVA-uitzending over onschuldige depressieve meisjes die meerdere jaren in een isoleercel zijn opgesloten (gecombineerd met platspuiten met antipsychotica). De meisjes verklaarden op tv gebroken te zijn door de behandeling die ze ontvingen. [4] [5]

Er waren meer incidenten die nationale aandacht kregen. Sommige patiënten werden gedood door psychiatrische zorg.

Chanteren om schandalen te verbergen

In de jaren voorafgaand aan de richtlijn was er veel aandacht in de media voor schandalen in de psychiatrie en vaak werd aangehaald dat de psychiatrie toevlucht zocht tot chantage praktijken om hun wandaden te verbergen.

Toen de moeder van een 22-jarige universiteitsstudente vermoedde dat de problemen van haar dochter werden veroorzaakt door een voedingsdeficiënt, werd ze genegeerd door de psychiaters. [6] Haar dochter ontving verschillende (ongeldige) diagnoses waaronder schizofrenie en toen de psychiaters gedwongen electroshock (ECT) eisten, sloeg ze alarm via een blog. Het verhaal kreeg landelijke aandacht van celebrity psychiater Dr. Bram Bakker en kort daarna werd de moeder gechanteerd om haar blog offline te halen onder de dreiging dat ze haar dochter niet mocht zien. De moeder mocht haar dochter 7 weken niet zien.

"Ze betalen elke maand € 24.000 voor haar, ongelooflijk, voor dat geld wordt iemand gedrogeerd en in een stinkende kamer geplaatst."

Als vergelding werd Dr. Bram Bakker 'ex-gecommuniceerd' door de psychiatrie. Hij schreef het volgende in zijn Volkskrant-column:

‘Ik ben weggestuurd uit de psychiatrie. Noem het academische inquisitie’. ‘Eigenlijk hebben ze mij geëxcommuniceerd.’ [7]

Robert Whitaker, medisch journalist en best seller auteur uit Amerika (www.madinamerica.com) schreef eens het volgende in een e-mail, waaruit blijkt dat het een algemeen bekend feit is dat de psychiatrie probeert zijn misstanden te verbergen door mensen te schaden.

As for the rest of the medical profession, well, doctors basically belong to a big tribe, and part of the tribal rules are that those in one discipline don’t publicly criticize the doctors in another discipline. This keeps non-psychiatrist doctors from weighing in on the matter, and as far as criticism that arises from within psychiatry, psychiatry as a field has been very successful in letting its members know that they will be ex-communicated and their careers will suffer if they speak too critically. Psychiatrists are allowed to make minor concessions, such as saying that pharmaceutical money has become too influential, but they are not allowed to say that the drugs don’t really work.”

Dr. Bram Bakker werd gestraft omdat hij opkwam voor een moeder en haar dochter. Ondanks zijn sterke positie als celebrity psychiater, moest hij schadelijke invloed op zijn professionele carrière doorstaan.

De chantagepraktijken waren geen incidenten.

In 2010, kort voordat psychiaters het recht kregen om hun patiënten te euthanaseren, sloeg politicus Halbe Zijlstra (van de toenmalige regerende partij) alarm over een maatregel die door de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) organisaties werd geëist om hun wandaden voor het publiek te verbergen. De eis was een reactie op de vele schandalen die het nieuws hadden bereikt en als zodanig werd duidelijk dat de psychiatrie van plan was hun wangedrag te verbergen en toevlucht nam tot politieke chantage om hun doel te bereiken. [8]

Dit feit is belangrijk voor context. Hier is te zien dat politici in 2010 publieke aandacht vragen voor 'chantage' door de psychiatrie en datzelfde feit kwam aan het licht in de politieke afpersing dat werd gebruikt om het recht op euthanasie te verkrijgen.

Waarom kreeg de psychiatrie het recht om patiënten te mogen euthanaseren op dat specifieke moment?

Bij euthanasie is de psychiatrie veel sterker in het verbergen van mogelijke misstanden.

Het lijkt niet logisch dat politici in die tijd zouden hebben toegegeven aan afpersing, gezien het alarmerende bericht over het bestaan van dergelijke praktijken door een politicus van een regerende partij enkele maanden daarvoor. Maar als politieke afpersing niet vereist was geweest om euthanasie gelegaliseerd te krijgen, waarom zou de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie dan een dergelijke tactiek hebben gebruikt? Het vertoont in ieder geval een gebrek aan zorg voor hun patiënten en voor de samenleving door patiënten in wezen voor een trein te laten springen.

Het eindresultaat is echter eenvoudig. Psychiaters verkregen en gebruikten hun recht. Patiënten werden geëuthanaseerd en het bereikte het internationale nieuws. [9]

Ik moet vertrouwen op de cijfers die door de media zijn meegedeeld, maar er is geen reden om eraan te twijfelen. Wie waren de 1000 mensen die in de afgelopen 10 jaar door een psychiater werden geëuthanaseerd?

Er zijn patiënten die "opgegeven" worden genoemd. Ik ken veel psychiaters en specialisten in de geestelijke gezondheidszorg die de term "opgegeven" niet kunnen accepteren, vooral bij jongeren, en sommigen beweren dat de psychiatrie een oorzaak kan zijn van de chroniciteit van problemen bij die patiënten. [10] [11] Maar zouden zij in staat zijn geweest om de duizenden mensen om wie het gaat te beschermen tegen euthanasie?

Een recente blog van Bonnie Burstow, PhD op MadInAmerica.com [12] begon met de volgende citaat:

“Those who cannot remember the past are condemned to repeat it.” (George Santayana)

Gezien de geschiedenis is het aannemelijk dat sommige patiënten in gevaar zouden kunnen zijn wanneer psychiaters euthanasie als behandelingsoptie kunnen adviseren. Waarom zou een psychiater het niet adviseren wanneer hij/zij geen uitweg meer ziet na vele jaren van mislukte behandelingen?

Conclusie

Het chronisch maken van psychische problemen begint al bij het fundamentele idee waarop de psychiatrie is gebaseerd: het idee dat de menselijke geest en emoties het gevolg zijn van toevallige chemie in de hersenen. Dat idee impliceert – bij kwetsbare mensen in een crisis – dat het leven betekenisloos is. Daar ben je als iemand die moet leren vechten om problemen te overwinnen niet mee gediend. Als je het leven als toeval / betekenisloos ervaart, dan kun je geluksgevoelens wensen zoveel je wil maar dan is de kans dat je het zal verkrijgen klein.

Er zijn sterke aanwijzingen dat de psychiatrie problemen verergert en chronisch maakt. Dat maakt het ethisch onverantwoord om het psychiaters toe te staan om euthanasie toe te passen, ook al kunnen er situaties bestaan waarin mensen oprecht voor levenseinde kunnen willen kiezen terwijl er niets mankeert aan hun lichaam. Het feit dat – gezien de heftige kritiek op de psychiatrie door vele geleerden – niet is uit te sluiten dat de psychiatrie gebrekkige hulp heeft geboden of zelfs schadelijke invloed heeft gehad op de opinie- en besluitvorming van een individu, maakt het ethisch onverantwoord om het psychiaters toe te staan om patiënten te euthanaseren.

Bronnen

[1] De Stentor: "Arts laat patient vrij voor zelfmoord"
https://www.zielenknijper.nl/richtli...straat-op.html

[2] 43% van alle psychiaters bereid euthanasie toe te passen, 75% keurt het goed
https://www.skipr.nl/actueel/id5679-...lfdoding-.html

[3] Moeder slaat alarm over gedwongen elektroshock dreiging voor dochter
https://www.zielenknijper.nl/noodkre...andringen.html

[4] NOVA TV reportage: onschuldige depressieve meisjes meer dan 1 jaar opgesloten in een isoleercel
https://www.youtube.com/watch?v=i5IWFDY_oNo

[5] Nicole op nationale TV (nieuws): “Ik zat 1,5 jaar opgesloten in een isoleercel”
https://www.zielenknijper.nl/nicole-...soleercel.html

[6] “Noodkreet voor mijn dochter”: psychiater blijft aandringen op gedwongen elektroshock
https://www.zielenknijper.nl/noodkre...andringen.html

[7] Dr. Bram Bakker: “Ik ben weggestuurd uit de psychiatrie, noem het academische inquisitie”
https://www.zielenknijper.nl/dr-bram...nquisitie.html

[8] Halbe Zijlstra (politicus): “GGZ chanteert om schandalen verborgen te houden”
https://www.zielenknijper.nl/halbe-z...te-houden.html

[9] https://www.bbc.com/news/stories-45117163

[10] Dr. Detlef Petry: “'Opgegeven' patiënten vaak chronisch ziek gemaakt door behandeling”
https://www.zielenknijper.nl/chronis...handeling.html

[11] Dr. Detlef Petry: “Uitbehandeld maar niet 'opgegeven': een psychiater die vecht voor zijn patiënten” ISBN 9026323344

[12] Bonnie Burstow, PhD: Psychiatric Eugenics Then and Now
https://www.madinamerica.com/2019/07...-then-and-now/

Over de auteur

Arjan Dokelaar is een mede-oprichter van de Nederlandse blog www.zielenknijper.nl. Het is een kritische blog dat geen professionele link heeft met geestelijke gezondheidszorg, met politiek of met een religie. Het primaire doel is geweest eerlijke wetenschap en een algemene betrokkenheid met het welzijn van medemensen. Over de jaren heeft de blog praktijken binnen de psychiatrie vanuit een buitenstaanders en niet-professioneel perspectief kritisch onderzocht.

Een reactie op social media:



Wat is uw mening over euthanasie als medische behandelingsoptie in de psychiatrie?

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Het is enige tijd geleden dat ik lid ben geworden van dit forum als onderdeel van een kritische blog over de psychiatrie. In een terugblik is dit forum een van de meest waardevolle bronnen van inzichten geweest en ik heb veel bewondering voor de vriendelijke houding van de gebruikers waardoor er ook bij meer gevoelige onderwerpen ruimte bleek te zijn voor een inhoudelijke discussie.

De blog is inmiddels afgesloten omdat er vanuit een positie als leek geen waardevolle toevoeging meer kon zijn. Echter, er is een onderwerp waarbij bepaalde groepen mensen mogelijk worden vergeten, en in levensgevaar zouden kunnen zijn. Vandaar dat ik middels een topic de ethische verantwoording van de praktijk ter discussie wil stellen.

Nederlandse psychiaters hebben in 2010 met succes regelgeving afgedwongen om hun patiënten te mogen euthanaseren. Ze hebben dat recht verkregen door middel van politieke afpersing. In dit topic bied ik een inzicht in de aard van de praktijk, hoe het is ontstaan en persoonlijke overwegingen waarom het toestaan van euthanasie in de psychiatrie mogelijk niet verantwoordelijk is.

Politieke afpersing

Voor 2010 was euthanasie in de psychiatrie niet toegestaan. Psychiaters verkregen dat recht op een wijze dat zou kunnen worden gezien als politieke afpersing. [1]

In 2010 gaf de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) een officiële richtlijn uit dat instellingen de opdracht gaf om hun patiënten met een zelfmoordwens vrij te laten, zodat ze buiten zelfmoord konden plegen.

Het persbericht vermeldde het volgende, waaruit blijkt dat psychiaters specifiek klaagden over het niet kunnen toepassen van euthanasie bij onvrijwillig geinterneerde patiënten:



Het hoofd van de Nederlandse vakbond voor spoorwegpersoneel reageerde als volgt:



In een peiling onder alle Nederlandse psychiaters gaf 75% aan euthanasie als behandelingsoptie goed te keuren en 43% gaf aan bereid te zijn om euthanasie toe te passen bij hun patiënten. [2]

Kort na de richtlijn verkregen psychiaters vanuit de politiek het recht om patiënten te mogen euthanaseren en de euthanasie-cijfers zijn sindsdien snel gestegen. In 2010, het jaar van de richtlijn, werden 2 patiënten geeuthanaseerd. In 2011 is het aantal gestegen naar 13 en in 2013 werden meer dan 50 patiënten geeuthanaseerd.

Het is inmiddels bijna 10 jaar later en naar schatting zijn inmiddels meer dan 1000 mensen geeuthanaseerd door een psychiater. 1000 mensen is een groot aantal. Nederland is een klein land. Vertaald naar de populatie in de VS zou het gaan om 20.000 mensen.

Ethisch verantwoord?

Veel mensen zijn bekend met informatie waaruit blijkt dat psychiatrische zorg een schadelijk effect kan hebben op het leven van een persoon. En hoewel het betwistbaar is of dergelijke zorg gerechtvaardigd is of moet worden veranderd, blijft het een feit dat er situaties bestaan waarin de psychiatrie de wil om te leven kan verminderen of kan verwoesten.

Van sommige medicijnen, zoals antidepressiva, is bewezen dat ze het risico op zelfmoord vergroten, terwijl andere medicijnen ernstige bijwerkingen kunnen hebben waardoor het leven ondraaglijk kan worden.

Verder, in tegenstelling tot andere takken van de medische professie, forceert de psychiatrie sommige behandelingen tegen de wil van patiënten. Het omvat onder meer gedwongen elektroshock [3] en jarenlange opsluiting in een isoleercel wat verwoestende gevolgen kan hebben voor iemands wil om te leven.

Als psychiaters euthanasie mogen toepassen dan is het slechts een kleine stap naar gedwongen euthanasie. En psychiaters hoeven mensen misschien niet eens te dwingen na vele jaren van mislukte behandelingen, wanneer hun mentale wil is gebroken door een combinatie van medicijnen en elektroshock. Psychiaters kunnen dergelijke kwetsbare patiënten gemakkelijk manipuleren.

Het uitzichtloze karakter van sommige psychische problemen kan veroorzaakt zijn door de psychiatrie.

Als voorbeeld is er de Nederlandse NOVA-uitzending over onschuldige depressieve meisjes die meerdere jaren in een isoleercel zijn opgesloten (gecombineerd met platspuiten met antipsychotica). De meisjes verklaarden op tv gebroken te zijn door de behandeling die ze ontvingen. [4] [5]

Er waren meer incidenten die nationale aandacht kregen. Sommige patiënten werden gedood door psychiatrische zorg.

Chanteren om schandalen te verbergen

In de jaren voorafgaand aan de richtlijn was er veel aandacht in de media voor schandalen in de psychiatrie en vaak werd aangehaald dat de psychiatrie toevlucht zocht tot chantage praktijken om hun wandaden te verbergen.

Toen de moeder van een 22-jarige universiteitsstudente vermoedde dat de problemen van haar dochter werden veroorzaakt door een voedingsdeficiënt, werd ze genegeerd door de psychiaters. [6] Haar dochter ontving verschillende (ongeldige) diagnoses waaronder schizofrenie en toen de psychiaters gedwongen electroshock (ECT) eisten, sloeg ze alarm via een blog. Het verhaal kreeg landelijke aandacht van celebrity psychiater Dr. Bram Bakker en kort daarna werd de moeder gechanteerd om haar blog offline te halen onder de dreiging dat ze haar dochter niet mocht zien. De moeder mocht haar dochter 7 weken niet zien.



Als vergelding werd Dr. Bram Bakker 'ex-gecommuniceerd' door de psychiatrie. Hij schreef het volgende in zijn Volkskrant-column:



Robert Whitaker, medisch journalist en best seller auteur uit Amerika (www.madinamerica.com) schreef eens het volgende in een e-mail, waaruit blijkt dat het een algemeen bekend feit is dat de psychiatrie probeert zijn misstanden te verbergen door mensen te schaden.



Dr. Bram Bakker werd gestraft omdat hij opkwam voor een moeder en haar dochter. Ondanks zijn sterke positie als celebrity psychiater, moest hij schadelijke invloed op zijn professionele carrière doorstaan.

De chantagepraktijken waren geen incidenten.

In 2010, kort voordat psychiaters het recht kregen om hun patiënten te euthanaseren, sloeg politicus Halbe Zijlstra (van de toenmalige regerende partij) alarm over een maatregel die door de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) organisaties werd geëist om hun wandaden voor het publiek te verbergen. De eis was een reactie op de vele schandalen die het nieuws hadden bereikt en als zodanig werd duidelijk dat de psychiatrie van plan was hun wangedrag te verbergen en toevlucht nam tot politieke chantage om hun doel te bereiken. [8]

Dit feit is belangrijk voor context. Hier is te zien dat politici in 2010 publieke aandacht vragen voor 'chantage' door de psychiatrie en datzelfde feit kwam aan het licht in de politieke afpersing dat werd gebruikt om het recht op euthanasie te verkrijgen.

Waarom kreeg de psychiatrie het recht om patiënten te mogen euthanaseren op dat specifieke moment?

Bij euthanasie is de psychiatrie veel sterker in het verbergen van mogelijke misstanden.

Het lijkt niet logisch dat politici in die tijd zouden hebben toegegeven aan afpersing, gezien het alarmerende bericht over het bestaan van dergelijke praktijken door een politicus van een regerende partij enkele maanden daarvoor. Maar als politieke afpersing niet vereist was geweest om euthanasie gelegaliseerd te krijgen, waarom zou de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie dan een dergelijke tactiek hebben gebruikt? Het vertoont in ieder geval een gebrek aan zorg voor hun patiënten en voor de samenleving door patiënten in wezen voor een trein te laten springen.

Het eindresultaat is echter eenvoudig. Psychiaters verkregen en gebruikten hun recht. Patiënten werden geëuthanaseerd en het bereikte het internationale nieuws. [9]

Ik moet vertrouwen op de cijfers die door de media zijn meegedeeld, maar er is geen reden om eraan te twijfelen. Wie waren de 1000 mensen die in de afgelopen 10 jaar door een psychiater werden geëuthanaseerd?

Er zijn patiënten die "opgegeven" worden genoemd. Ik ken veel psychiaters en specialisten in de geestelijke gezondheidszorg die de term "opgegeven" niet kunnen accepteren, vooral bij jongeren, en sommigen beweren dat de psychiatrie een oorzaak kan zijn van de chroniciteit van problemen bij die patiënten. [10] [11] Maar zouden zij in staat zijn geweest om de duizenden mensen om wie het gaat te beschermen tegen euthanasie?

Een recente blog van Bonnie Burstow, PhD op MadInAmerica.com [12] begon met de volgende citaat:



Gezien de geschiedenis is het aannemelijk dat sommige patiënten in gevaar zouden kunnen zijn wanneer psychiaters euthanasie als behandelingsoptie kunnen adviseren. Waarom zou een psychiater het niet adviseren wanneer hij/zij geen uitweg meer ziet na vele jaren van mislukte behandelingen?

Conclusie

Het chronisch maken van psychische problemen begint al bij het fundamentele idee waarop de psychiatrie is gebaseerd: het idee dat de menselijke geest en emoties het gevolg zijn van toevallige chemie in de hersenen. Dat idee impliceert – bij kwetsbare mensen in een crisis – dat het leven betekenisloos is. Daar ben je als iemand die moet leren vechten om problemen te overwinnen niet mee gediend. Als je het leven als toeval / betekenisloos ervaart, dan kun je geluksgevoelens wensen zoveel je wil maar dan is de kans dat je het zal verkrijgen klein.

Er zijn sterke aanwijzingen dat de psychiatrie problemen verergert en chronisch maakt. Dat maakt het ethisch onverantwoord om het psychiaters toe te staan om euthanasie toe te passen, ook al kunnen er situaties bestaan waarin mensen oprecht voor levenseinde kunnen willen kiezen terwijl er niets mankeert aan hun lichaam. Het feit dat – gezien de heftige kritiek op de psychiatrie door vele geleerden – niet is uit te sluiten dat de psychiatrie gebrekkige hulp heeft geboden of zelfs schadelijke invloed heeft gehad op de opinie- en besluitvorming van een individu, maakt het ethisch onverantwoord om het psychiaters toe te staan om patiënten te euthanaseren.

Bronnen

[1] De Stentor: "Arts laat patient vrij voor zelfmoord"
https://www.zielenknijper.nl/richtli...straat-op.html

[2] 43% van alle psychiaters bereid euthanasie toe te passen, 75% keurt het goed
https://www.skipr.nl/actueel/id5679-...lfdoding-.html

[3] Moeder slaat alarm over gedwongen elektroshock dreiging voor dochter
https://www.zielenknijper.nl/noodkre...andringen.html

[4] NOVA TV reportage: onschuldige depressieve meisjes meer dan 1 jaar opgesloten in een isoleercel
https://www.youtube.com/watch?v=i5IWFDY_oNo

[5] Nicole op nationale TV (nieuws): “Ik zat 1,5 jaar opgesloten in een isoleercel”
https://www.zielenknijper.nl/nicole-...soleercel.html

[6] “Noodkreet voor mijn dochter”: psychiater blijft aandringen op gedwongen elektroshock
https://www.zielenknijper.nl/noodkre...andringen.html

[7] Dr. Bram Bakker: “Ik ben weggestuurd uit de psychiatrie, noem het academische inquisitie”
https://www.zielenknijper.nl/dr-bram...nquisitie.html

[8] Halbe Zijlstra (politicus): “GGZ chanteert om schandalen verborgen te houden”
https://www.zielenknijper.nl/halbe-z...te-houden.html

[9] https://www.bbc.com/news/stories-45117163

[10] Dr. Detlef Petry: “'Opgegeven' patiënten vaak chronisch ziek gemaakt door behandeling”
https://www.zielenknijper.nl/chronis...handeling.html

[11] Dr. Detlef Petry: “Uitbehandeld maar niet 'opgegeven': een psychiater die vecht voor zijn patiënten” ISBN 9026323344

[12] Bonnie Burstow, PhD: Psychiatric Eugenics Then and Now
https://www.madinamerica.com/2019/07...-then-and-now/

Over de auteur

Arjan Dokelaar is een mede-oprichter van de Nederlandse blog www.zielenknijper.nl. Het is een kritische blog dat geen professionele link heeft met geestelijke gezondheidszorg, met politiek of met een religie. Het primaire doel is geweest eerlijke wetenschap en een algemene betrokkenheid met het welzijn van medemensen. Over de jaren heeft de blog praktijken binnen de psychiatrie vanuit een buitenstaanders en niet-professioneel perspectief kritisch onderzocht.

Een reactie op social media:



Wat is uw mening over euthanasie als medische behandelingsoptie in de psychiatrie?

Het is niet zo heel duidelijk waar u naartoe wilt.
- Er is onderscheid tussen ondragelijk lijden, waarbij een patient zelf euthanasie wil en uiteindelijk krijgt, of derden die dit voorstellen?
Natuurlijk is het laatste onaanvaardbaar, maar wanneer een patient dit wil en blijft vragen, ondanks jaren behandeling, moet dit mogelijk zijn.
Maar nooit omdat derden dit als oplossing zien zonder akkoord van de persoon zelf. Dat is voor alle duidelijkheid gewoon moord.
Maar uw conclusie klopt langs geen kanten.
Niet ieder psychiatrisch probleem is het gevolg van chemisch onevenwicht, en wanneer dit wel zo is, kan medicatie effectief helpen.
Juist omdat zonder medicatie het leven als betekenisloos wordt ervaren, maar met medicatie mensen beter functioneren en weer waarde kunnen hechten aan hun bestaan.
Meestal is dit tijdelijk en herstelt dat evenwicht zich weer, maar bij sommige patienten is die medicatie wel degelijk nodig en levenslang.
Wat is uw probleem daarmee?

[ArjanD]

Bedankt voor uw perspectief!

M.b.t. uw argument dat er een verschil is wanneer mensen vragen om euthanasie of wanneer een arts het voorstelt. In hoeverre is een dergelijke scheiding mogelijk wanneer een arts euthanasie als een medische behandelvorm mag toepassen? Waarom zou een arts euthanasie niet kunnen voorstellen als een patiënt vanwege het uitzichtloze karakter van zijn of haar problemen wellicht zelf aanleiding geeft bij die arts dat hij of zij uit het leven zou kunnen willen stappen?

Er is in de psychiatrie sprake van patiënten die worden 'opgegeven'. Het gaat om duizenden mensen in Nederland. Er zijn dus situaties waarin de arts geen uitweg meer ziet en dan zou er logischerwijs de overweging kunnen zijn: een leven lang lijden zonder zicht op herstel of wellicht medische verlossing, omdat die optie eenvoudigweg beschikbaar is?

Een psychiater zou kunnen afgaan op statistische gegeven van de categorie 'opgegeven patiënten' om haar advies voor euthanasie te verantwoorden.

M.b.t. uw argument dat mijn conclusie niet klopt. In mijn conclusie houd ik nadrukkelijk ruimte voor mensen die oprecht voor levenseinde zouden kunnen willen kiezen. Echter, hoewel er misschien mensen zijn die hun leven willen beëindigen, kun je niet voorbijgaan aan het feit dat sommige mensen worden gemarteld en gebroken in de psychiatrie. Zij moeten prioriteit krijgen omdat ze bescherming nodig hebben.

Ik heb mensen zien veranderen in psychiatrische zorg, van gelukkige en energieke mensen in zombies waarin het leven leek te zijn verdwenen. Er zijn mensen die worden gebroken in de psychiatrie.

Ik vind het heel gevaarlijk dat psychiaters de mogelijkheid hebben gekregen om patiënten te euthanaseren. Ik kan me situaties voorstellen waarin mensen het slachtoffer kunnen worden na jaren van 'marteling' en het meest angstaanjagende is dat het nog onwaarschijnlijker is dat ze hulp van media-aandacht, politiek of journalistiek hadden kunnen ontvangen, omdat het erg moeilijk is voor buitenstaanders zoals politici of verslaggevers om in te grijpen en een situatie te beoordelen als het gaat om iemands persoonlijke keuze om het leven te beëindigen.

Verder, m.b.t. de 'keuze' om het leven te beëindigen. Als patiënten met een zelfmoordwens na enkele jaren van hun vertrouwde dokter te horen krijgen dat euthanasie een optie is, dan is het logisch dat zij die keuze zullen maken, al is het maar om te bewijzen dat hun problemen echt zijn. Het zou voor veel mensen ook een soort sociale stempel kunnen zijn om te bewijzen dat hun problemen het meest ernstig zijn.

Als euthanasie niet mogelijk is, dan kunnen mensen onbewust worden gedwongen om te overwegen dat er op de een of andere manier een uitweg moet zijn, waardoor specialisten opties krijgen om iemand naar herstel te leiden.

Het gaat m.i. ook om de mentaliteit die wordt gecreëerd wanneer je ofwel mensen laat vallen of hen er vanuit de cultuur van doordringt dat het leven niet iets is om weg te gooien.

M.b.t. psychiatrische medicijnen. De werking is op zijn minst controversieel te noemen. Dat iemand persoonlijk baat vindt bij medicijnen is geen geldig argument. Er zijn ook mensen die baat vinden bij handoplegging. Daar is natuurlijk niets mis mee, en misschien helpt het echt, maar wetenschappelijk gezien is de werking van bijvoorbeeld anti-depressiva controversieel en is er bewijs dat ze zelfmoordgedachten - de wens of keuze voor zelfmoord - vergroten. Als dat een feit zou kunnen zijn, dan is het ernstig wanneer de arts die dergelijke middelen voorschrijft de patiënt vervolgens ook helpt met zelfmoord.

[alice]

[quote=ArjanD;9092032]Bedankt voor uw perspectief!

M.b.t. uw argument dat er een verschil is wanneer mensen vragen om euthanasie of wanneer een arts het voorstelt. In hoeverre is een dergelijke scheiding mogelijk wanneer een arts euthanasie als een medische behandelvorm mag toepassen? Waarom zou een arts euthanasie niet kunnen voorstellen als een patiënt vanwege het uitzichtloze karakter van zijn of haar problemen wellicht zelf aanleiding geeft bij die arts dat hij of zij uit het leven zou kunnen willen stappen?

Er is in de psychiatrie sprake van patiënten die worden 'opgegeven'. Het gaat om duizenden mensen in Nederland. Er zijn dus situaties waarin de arts geen uitweg meer ziet en dan zou er logischerwijs de overweging kunnen zijn: een leven lang lijden zonder zicht op herstel of wellicht medische verlossing, omdat die optie eenvoudigweg beschikbaar is?

Een psychiater zou kunnen afgaan op statistische gegeven van de categorie 'opgegeven patiënten' om haar advies voor euthanasie te verantwoorden.

M.b.t. uw argument dat mijn conclusie niet klopt. In mijn conclusie houd ik nadrukkelijk ruimte voor mensen die oprecht voor levenseinde zouden kunnen willen kiezen. Echter, hoewel er misschien mensen zijn die hun leven willen beëindigen, kun je niet voorbijgaan aan het feit dat sommige mensen worden gemarteld en gebroken in de psychiatrie. Zij moeten prioriteit krijgen omdat ze bescherming nodig hebben.

Ik heb mensen zien veranderen in psychiatrische zorg, van gelukkige en energieke mensen in zombies waarin het leven leek te zijn verdwenen. Er zijn mensen die worden gebroken in de psychiatrie.

Ik vind het heel gevaarlijk dat psychiaters de mogelijkheid hebben gekregen om patiënten te euthanaseren. Ik kan me situaties voorstellen waarin mensen het slachtoffer kunnen worden na jaren van 'marteling' en het meest angstaanjagende is dat het nog onwaarschijnlijker is dat ze hulp van media-aandacht, politiek of journalistiek hadden kunnen ontvangen, omdat het erg moeilijk is voor buitenstaanders zoals politici of verslaggevers om in te grijpen en een situatie te beoordelen als het gaat om iemands persoonlijke keuze om het leven te beëindigen.

Verder, m.b.t. de 'keuze' om het leven te beëindigen. Als patiënten met een zelfmoordwens na enkele jaren van hun vertrouwde dokter te horen krijgen dat euthanasie een optie is, dan is het logisch dat zij die keuze zullen maken, al is het maar om te bewijzen dat hun problemen echt zijn. Het zou voor veel mensen ook een soort sociale stempel kunnen zijn om te bewijzen dat hun problemen het meest ernstig zijn.

Als euthanasie niet mogelijk is, dan kunnen mensen onbewust worden gedwongen om te overwegen dat er op de een of andere manier een uitweg moet zijn, waardoor specialisten opties krijgen om iemand naar herstel te leiden.

Het gaat m.i. ook om de mentaliteit die wordt gecreëerd wanneer je ofwel mensen laat vallen of hen er vanuit de cultuur van doordringt dat het leven niet iets is om weg te gooien.

M.b.t. psychiatrische medicijnen. De werking is op zijn minst controversieel te noemen. Dat iemand persoonlijk baat vindt bij medicijnen is geen geldig argument. Er zijn ook mensen die baat vinden bij handoplegging. Daar is natuurlijk niets mis mee, en misschien helpt het echt, maar wetenschappelijk gezien is de werking van bijvoorbeeld anti-depressiva controversieel en is er bewijs dat ze zelfmoordgedachten - de wens of keuze voor zelfmoord - vergroten. Als dat een feit zou kunnen zijn, dan is het ernstig wanneer de arts die dergelijke middelen voorschrijft de patiënt vervolgens ook helpt met zelfmoord.[/QUOTEI

(Alice)ik merk op dat jij geen arts bent?
Natuurlijk is het de bedoeling dat mensen baat hebben bij medicatie en dit vergelijken met " handoplegging" slaat nergens op.
Ik veronderstel dat in Nederland NIEMAND euthanasie krijgt, louter op verzoek van de psychiater.
Een arts helpt trouwens niet met zelfmoord wanneer hij op vraag van een patient de procedure voor euthanasie volgt.

Uw betoog is warrig en rommelig, niet te volgen waar het nu juist over gaat?

[ArjanD]

Door het herhalen van mijn tekst in uw bericht schept u zelf verwarring. Dat is niet prettig voor andere lezers.

Het gaat natuurlijk om het feit dat euthanasie in de psychiatrie pas in 2010 legaal werd, en dat er mogelijk sprake is geweest van politieke afpersing om psychiaters dat recht te geven. Dat lijkt mij voor gebruikers op dit forum relevant.

Waarom was het eerder bijvoorbeeld niet toegestaan? Waren er voorheen ethische bezwaren? En zo ja, waarom gelden die niet meer?

Ik deelde een referentie van een psychiater die opkomt voor zijn 'opgegeven' patiënten. Dat toont iets aan. Waarom moet hij 'vechten'? En waarom is dat speciaal?

https://www.zielenknijper.nl/chronis...handeling.html

Als u deze vragen onzin acht, waarom vindt u dat u dergelijke verhalen kunt negeren als het gaat om de verantwoording voor euthanasie in de psychiatrie?

M.b.t. de werking van psychiatrische medicijnen. Wilt u beweren dat de werking van antidepressiva niet controversieel is?

[patrickve]

Euthanasie als "behandelingsoptie" ???

Laten we dat dan meteen direct doordrijven, en stellen dat het een behandelingsoptie wordt van iedereen die niet aan een zeker aantal geslaagde tests voldoet ! Is bovendien ook nog eens goed voor het klimaat !

[ArjanD]

Het blijkt in België ook te zijn toegestaan. België is, na Nederland, het tweede land ter wereld waar euthanasie onder voorwaarden is gelegaliseerd.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Euthanasie_in_Belgi%C3%AB

De voorwaarden voor euthanasie in België zijn: het moet gaan om aanhoudend ondraaglijk en uitzichtloos fysiek of psychisch lijden, dat het gevolg is van een ernstige en ongeneeslijke, door ongeval of ziekte veroorzaakte aandoening (waaraan de patiënt evenwel niet noodzakelijk binnen afzienbare tijd wordt verwacht te overlijden).

Blijkbaar is het in de meeste andere landen verboden. In de VS is het bijvoorbeeld illegaal.

In België lijkt het er op dat euthanasie bij psychisch lijden al vanaf het begin legaal was, terwijl dat in Nederland niet het geval was.

Het probleem is dat psychiatrische diagnostiek en hulp controversieel zijn. In België waren er hoogleraren die zich genoodzaakt voelden om op de cover van kranten te roepen dat psychiatrische diagnosen bedrog zijn.


Knack.be: 700.000 lezers

Het is nu niet mogelijk om te beweren dat patiënten de beste zorg en diagnostiek hebben ontvangen zodat kan worden vastgesteld dat hun lijden ongeneeslijk en uitzichtloos is.

Als voorbeeld, Dr. Detlef Petry beweert dat het uitzichtloze karakter van 'opgegeven' patiënten vaak is veroorzaakt door de behandeling van de psychiatrie.

Het verleden en de kritiek van vele honderden geleerden kunnen niet zomaar aan de kant worden geschoven. Er is bijvoorbeeld wetenschappelijk bewijs dat aantoont dat antidepressiva de kans op (zelf-)moord kunnen vergroten.

Enkele bronnen (<10 jaar nieuws):

Trouw: Antidepressiva maken agressiever dan gedacht, 2010
prof. Trudy Dehue en prof. Kees van Grootheest: Pil tegen depressie kan leiden tot moord. NRC Handelsblad. [Online] 2009.
Pillen van de duivel. REVU. [Online] 2009.
prof. Evelien Tonkens: Antidepressiva veroorzaakt (zelf-)moordgedrag, transparantie helpt niet. Volkskrant. [Online] 2009.
prof. Ivan Wolffers: Drie hoogleraren in rechtszaal oneens over rol antidepressiva bij aanrichten bloedbad 2009.
prof. Corine de Ruiter: Nederlandse rechters nemen bijwerkingen van antidepressiva niet serieus. Trouw. [Online] 2009.
Een misdadige bijwerking. Trouw. [Online] 2009.

Ids I. pleegde een moord. Maar: is hij de killer of zijn de antidepressiva die hij gebruikte de oorzaak. Een reconstructie.

Op basis van deze feiten is de behandeling met antidepressiva controversieel te noemen.

Mensen die ernstige problemen ervaren willen vaak erkenning. Zij zoeken naar extremen. Euthanasie zou voor hen een soort sociale stempel kunnen zijn om te bewijzen dat hun problemen het meest ernstig zijn. In werkelijkheid zou het een uiting kunnen zijn van de wil om te leven.

Volgens hoogleraar psychotherapie prof. dr. J.J.L. Derksen hebben psychiaters tegenwoord weinig tot geen begrip van de menselijke geest.

Psychodiagnostiek en psychopathologie zijn met behulp van de fameuze DSM (Diagnostic and Statistical Manual of mental disorders) verworden tot classificatie, ordening van de buitenkant zonder enige betekenis voor een diepgaande behandeling en zonder enig inzicht in de werkingsmechanismen van psychische problemen. Dezelfde wetenschappelijke ontwikkelingen hebben behandelprotocollen gefabriceerd die de behandelaar reduceren tot een technicus in plaats van een clinicus. DSM etiketten plakken en een protocol volgen is het adagium, werkt het ene protocol niet dan probeert men het andere. De complexiteit die eigen is aan psychische problemen en aan de behandeling is volledig van tafel verdwenen en krijgt ook in de opleiding tot psychiater nauwelijks een kans.

Zowel psychiatrische diagnostiek als de behandeling liggen hevig onder vuur.

Het gaat niet enkel om het respecteren van de wil van mensen. Het gaat ook om de onderbouwing voor de vaststelling dat problemen uitzichtloos zijn.

Dr. Detlef Petry heeft te maken met "opgegeven" patiënten waarvan de problemen als uitzichtloos worden beschouwd. Maar hij is ervan overtuigd dat de problemen niet uitzichtloos zijn en beweert dat de psychiatrie vaak de oorzaak is van het uitzichtloze karakter van problemen. Er zijn vele anderen die zijn visie delen. Dat maakt de situatie anders dan bij een terminale ziekte.

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

In België waren er hoogleraren die zich genoodzaakt voelden om op de cover van kranten te roepen dat psychiatrische diagnosen bedrog zijn.

de term hoogleraar klinkt zwaarwichtig maar hopelijk zijn het geen hoogleraren fysica en dossierbeheer

leven is een recht en geen plicht.
dat maakt dat euthanasie ALTIJD mogelijk zou moeten zijn.

ach en euthanasie kan enkel op vraag vd patiënt, al de rest is moord

[ArjanD]

Knack.be refereerde aan de betreffende professor als "toppsycholoog". De zwaarte van iemands mening kan ik niet beoordelen maar professoren betreffen personen met de taak om het publiek te informeren met degelijke informatie. Het zijn mensen wiens deugdelijkheid van kennis hun hoogste goed is. Als zij op de cover brand gaan schreeuwen, dan kun je dat gegeven als zodanig als bewijsmateriaal gebruiken.

Het gaat om honderden geleerden, misschien wel duizenden, die de media hebben bereikt. Hoeveel anderen zijn er wellicht die zich niet durven uitspreken?

Het komt wellicht over als een grap wanneer Dr. Bram Bakker verkondigt te zijn "ge-excommuniceerd" als een vorm van vergelding, maar het toont slechts een tipje van de ijsberg. Hij is een celebrity psychiater met extra mogelijkheden: boeken schrijven, voor een vergoeding spreken etc. Hoeveel hulpverleners hoor je nooit iets van?

Kranten hebben op de cover geschreven dat antidepressiva het risico op zelfmoord kunnen vergroten.

Een stuk op wetenschap24.nl (officieel medium): Wonderpil, neppil, zelfmoordpil

Hard wetenschappelijk bewijs dat antidepressiva de oorzaak kunnen zijn van gewelddadig gedrag en zelfmoord is er niet, maar de aanwijzingen stapelen zich wel op.

https://www.youtube.com/watch?v=Oo9Au1v0Thc

Een stuk op demorgen.be: Antidepressiva verdubbelen het risico op zelfmoord bij jongeren

https://www.demorgen.be/dm/nl/993/Ge...jongeren.dhtml

Het is natuurlijk vrijwel onmogelijk om te bewijzen waarom iemand een keuze maakt om iets te doen, maar het is blijkbaar voldoende aannemelijk dat antidepressiva de wens voor zelfmoord kunnen vergroten om dat soort alarmerende berichten op de officiele informatie kanalen die door kinderen wordt gelezen te publiceren.

M.b.t. het recht op vrije keuze. In hoeverre is die keuze als authentiek en onbeinvloed te beschouwen wanneer iemand onderhevig is geweest aan jarenlange (mislukte) psychiatrische behandeling?

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Kranten hebben op de cover geschreven dat antidepressiva het risico op zelfmoord kunnen vergroten.

nochtans staat lucide gewoon op de bijsluiter

het is blijkbaar voldoende aannemelijk dat antidepressiva de wens voor zelfmoord kunnen vergroten

heeft eist et euthanasie te maken.
dan heb je 2 of 3 artsen nodig die met u een weg doorlopen rond uw vraag.
da's niet: ' u vraagt, wij draaien"

In hoeverre is die keuze als authentiek en onbeinvloed te beschouwen wanneer iemand onderhevig is geweest aan jarenlange (mislukte) psychiatrische behandeling?

batis aan de artsen.
een doodswens gelijkschakelen met met een mislukte behandeling is natuurlijk vrij tendentieus. een geslaagde behandeling zal nooit eindigen bij een doodswens?

iedereen die dood wil werd slecht behandelt en mag dus niet sterven.
je mag tegen euthanasie zijn maar liefst niet met dit soort halve en hele cirkelredeneringen en idiote aannames

[Mambo]

Ik pak momenteel sinds kort antidepressivum.
Geen idee wat het doet.
Volgens mij werkt dat niet.

[ArjanD]

In de OT heb ik geschreven dat ik niet kan oordelen of euthanasie een geldige keuze kan zijn. Natuurlijk is er respect voor de persoonlijke keuze van mensen en dat is niet wat ik ter sprake wilde stellen.

Dit topic is gestart ivm. de mensen die mogelijk slachtoffer zouden kunnen worden. De "opgegeven" patienten die hoogstwaarschijnlijk niet meer verder willen, maar waarvan hun situatie niet per definitie uitzichtloos hoeft te zijn, zoals blijkt uit het betoog van Dr. Detlef Petry en vele anderen.

Mensen worden mogelijk 'opgegeven' wanneer euthanasie als behandeloptie beschikbaar is. Misschien hebben sommige mensen bescherming nodig.

Waarom heeft het leven betekenis? Het feit dat mensen grote problemen hebben met dergelijke vragen heeft o.a. geleid tot religies met tal van excessen.

Er zijn sekten waarbij mensen collectief zelfmoord plegen. Mensen zijn manipuleerbaar en tot veel in staat omwille van een geloof of idee.

Wat voor effect heeft het als artsen mensen opgeven vanwege hun mentale wil? Is het niet logisch dat zij daarmee veel bij onzekere mensen indoctrineren dat het leven geen betekenis heeft, met als gevolg een escalatie van mentale problemen en instabiliteit?

Waar is de compassie voor "alle anderen"? De hand die wordt uitgestoken als iemand bijna van de rotsen valt, en die niet los laat.

Er is ook sprake van een idee dat wordt gecommuniceerd. Het idee dat het leven geen waarde heeft. Is het verantwoord om dat te laten gebeuren gezien het feit dat de psychiatrie hevig onder vuur ligt? Is het idee dat wordt gecommuniceerd een juist idee?

Verder is er het feit dat, wanneer antidepressiva de kans op de keuze voor zelfmoord verdubbelen, dat dat betekent dat de psychiatrie mede verantwoordelijk zou kunnen zijn voor iemands keuze om zelfmoord te plegen. Er ontstaat dan een penibele situatie.

Natuurlijk kun je overtuigd zijn dat antidepressiva baat geven. Het blijkt dat het geloof in een actieve placebo (een neppil met een bijwerking zodat je voelt dat er iets gebeurd) een gelijk effect heeft bij nagenoeg 100% van de patienten, dus wellicht geeft het geloof in de werking daadwerkelijk een gunstig effect. Maar als grote kranten zover gaan als de cover te gebruiken voor berichten als "killer pillen" dan is er blijkbaar toch een bepaald risico aan dergelijke middelen verbonden en bij euthanasie zou de arts dan mede-verantwoordelijk kunnen zijn voor iemands keuze.

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Natuurlijk is er respect voor de persoonlijke keuze van mensen en dat is niet wat ik ter sprake wilde stellen.

dat is nochtans hetgeen ej de hele tijd doet

een psychiatrisch patient die dood wil meot wel slecht behandeld zijn.
een doodswens is in jouw ogen een symptoom dat behandeld moet worden. Ze hebben zelfs bescherming nodig

daarnaast gooi je alle termen op een hoop
zelfmoord is geen euthanasie,
euthanasie kan enkel op vraag de patient. je kunt niet iemand tegne z'n wil euthanaseren = moord
sterven hoort nu eenmaal bij het leven, misschien is dat een werkpunt voor jou

Misschien ook eens verdiepen in antidepressiva?
hun werking, studies, etc
ook hier. zelfmoordpogingen en euthanasie (vraag, dokter,....) zijn 2 vercschillende dingen

[Het Verzet]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Conclusie

Het chronisch maken van psychische problemen begint al bij het fundamentele idee waarop de psychiatrie is gebaseerd: het idee dat de menselijke geest en emoties het gevolg zijn van toevallige chemie in de hersenen.

Dat is volgens mij niet alleen het idee van de psychiatrie, maar van de gehele westerse maatschappij.
Velen zijn ervan overtuigd dat wat er onder hun hersenpan bekokstoofd wordt waarheid is, en zij zich daarnaar dienen te schikken.
Om daaraan te ontsnappen hebben we wel ontspanning (of drugs), maar bewust proberen om die monkey mind onder controle te houden of te negeren is iets dat we niet aangeleerd krijgen.
Dingen als meditatie of mindfulness worden nog teveel als hippiegewauwel weggezet.

Dat idee impliceert – bij kwetsbare mensen in een crisis – dat het leven betekenisloos is. Daar ben je als iemand die moet leren vechten om problemen te overwinnen niet mee gediend. Als je het leven als toeval / betekenisloos ervaart, dan kun je geluksgevoelens wensen zoveel je wil maar dan is de kans dat je het zal verkrijgen klein.

Tuurlijk, ook dit wordt er van kindsbeen af ingepompt; als je x hebt, of je bereikt y, dan ga je gelukkig zijn. De oorzaken voor geluk worden vooral extern gezocht. De betekenisloosheid van het leven is een zegen, want het is een vrij in te vullen begrip. Maar eentje die teveel wordt voorgeschoteld als glitter en glamour en verhaaltjes van succes en geld.

Dit topic is gestart ivm. de mensen die mogelijk slachtoffer zouden kunnen worden. De "opgegeven" patienten die hoogstwaarschijnlijk niet meer verder willen, maar waarvan hun situatie niet per definitie uitzichtloos hoeft te zijn, zoals blijkt uit het betoog van Dr. Detlef Petry en vele anderen.

Mensen worden mogelijk 'opgegeven' wanneer euthanasie als behandeloptie beschikbaar is. Misschien hebben sommige mensen bescherming nodig.

'Slachtoffer worden' klinkt eerder alsof die mensen wel nog willen verder vechten, maar de psychiater er de brui aan geeft. Moet er dan werkelijk geen enkele andere optie meer beschikbaar zijn voor je als mens mag zeggen dat je de handdoek in de ring gooit?
Net zoals bij fysische lijden heb je als patiënt het recht om te zeggen, "het hoeft niet meer, ik staak het vechten".

[Derk de Tweede]

Aweer reclame voor de Scientology beweging.

[ArjanD]

Oorspronkelijk geplaatst door 1207

dat is nochtans hetgeen ej de hele tijd doet

een psychiatrisch patient die dood wil meot wel slecht behandeld zijn.
een doodswens is in jouw ogen een symptoom dat behandeld moet worden. Ze hebben zelfs bescherming nodig

Het is onjuist dat ik op enige wijze wil of kan oordelen over de persoonlijke situatie van mensen, en al dan niet of hun keuze authentiek is.

De argumenten zijn gebaseerd op berichten van experts zoals Dr. Detlef Petry die beweren dat het uitzichtloze karakter van problemen door de psychiatrie kan zijn veroorzaakt, en dat er volgens hen mogelijkheden zijn voor herstel. Als dat zo zou zijn, dan heeft dat implicaties, en dan maakt dat de situatie anders dan bij een terminale ziekte.

Als de psychiatrie de oorzaak is van de wens voor zelfmoord, dan ontstaat een vreemde situatie als de psychiater bij die mensen euthanasie toepast.

Bij antidepressiva geldt hetzelfde. Als antidepressiva de wens voor zelfmoord bij jongeren zou verdubbelen, dan is het een vreemde situatie wanneer een psychiater bij jonge mensen puur omwille van hun mentale wens euthanasie toepast.

Daarbij is het natuurlijk zaak om e.a. in perspectief te blijven zien m.b.t. de authenticiteit van de wil van mensen.

Een herhaling uit een eerder bericht:

Waarom heeft het leven betekenis? Het feit dat mensen grote problemen hebben met dergelijke vragen heeft geleid tot religies met tal van excessen.

Er zijn sekten waarbij mensen collectief zelfmoord plegen. Mensen zijn manipuleerbaar en tot veel in staat omwille van een geloof of idee.

Dit topic is gestart om de feiten die beschikbaar zijn bespreekbaar te maken. Dat is belangrijk. Uw visie en dat van anderen kan voor sommigen van waarde zijn.

[ArjanD]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Verzet

'Slachtoffer worden' klinkt eerder alsof die mensen wel nog willen verder vechten, maar de psychiater er de brui aan geeft. Moet er dan werkelijk geen enkele andere optie meer beschikbaar zijn voor je als mens mag zeggen dat je de handdoek in de ring gooit?
Net zoals bij fysische lijden heb je als patiënt het recht om te zeggen, "het hoeft niet meer, ik staak het vechten".

Wellicht heeft u gelijk, maar de twee situaties die beschreven zijn in het voorgaande bericht tonen aan dat de psychiatrie een invloed zou kunnen hebben gehad op de keuze van mensen om daadwerkelijk zelfmoord te plegen.

Daarbij ligt de psychiatrie hevig onder vuur. Er zijn honderden geleerden die op de cover van kranten hebben 'geschreeuwd' dat de psychiatrie fraude pleegt. Mag je dat kunnen negeren?

[ArjanD]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Aweer reclame voor de Scientology beweging.

Uw bericht is argumentum ad hominem in een poging om zonder inhoudelijke argumenten een berichtgever zwart te maken, maar in feite toont uw bericht ook aan dat u gelooft dat de wil van mensen manipuleerbaar is. Dat is een waardevolle bijdrage aan dit topic. Want hoe kan het dat mensen ervoor kiezen om lid te worden van een sekte, en bijvoorbeeld omwille van het idee van een leider collectief zelfmoord te plegen?

Wat is de oorzaak dat er religies hebben kunnen bestaan? En is de psychiatrie een goede vervanging voor wat eerder door religies werd aangeboden?

[ArjanD]

Ik leerde vandaag van een arts in Oregon, USA dat men euthanasie ook in Amerika wil mogelijk maken. Echter hebben artsen tot op heden nog geen gebruik gemaakt van die optie.

Een nieuwsartikel kopt:

Assisted Suicide and Euthanasia: Oregon Tries the Dutch Way

Er wordt blijkbaar aan gerefeerd als zijnde "de Dutch way". Nochthans lijkt het er echter op dat het in België eerder was toegestaan.

[Universalia]

Euthanasie waar al jaar- en dag in een taboesfeertje blijft hangen.

Of dat terecht is daar twijfel ik aan.

Was dat allemaal niet in stijgende lijn gegaan met het werk van Dr. Jack Kevorkian?

Men naamde de dokter: Dr. Death.

Of dat terecht was die naam dat lijkt mij vreselijk twijfelachtig.

Wat jaren geleden op een nacht op een Duitse tv kanaal eens een uitzending van gezien en er werden best wel veel dingen duidelijk. (nooit meer te zien gekregen daarna die film, die zit in de kelders verstopt denk ik)

De dokter is beschuldigd geweest van moord wat niet waar was.

Hij leverde een toestel aan mensen waar na onderzoek van een 4 tal andere artsen totaal geen enkele oplossing voor beterschap/medicatie kon voor gevonden worden en die aan ondraaglijke pijnen leden dat het echt niet mooi om aan te zien was in de zin van: een dier laat men nog inslapen als het zoveel pijn heeft.

Het zal altijd in de taboesfeer blijven hangen denk ik.

Laatst kocht ik nog enkele boeken.



p.s.

Soylent Green de filmprent die er al op inspeelde.