spirit en onvoorwaardelijk basisinkomen ? - Pagina 2

IlluSionS667 · 16 februari 2007, 16:55

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door King of beggars and fleas

inderdaad heel stimulerend voor de werklust he

.

PS en ook voor de ambacht natuurlijk

't Is maar dat het mij opvalt hoeveel minder tijd ik heb sinds ik werk in verhouding met toen ik nog studeerde. Ikzelf zou ernstig overwegen om gewoon thuis te blijven als ik een basisinkomen had van 800 Euro / maand, om de simpele reden dat ik dan zoveel tijd extra had. De extra centen van het werken kunnen daar voor mij niet tegenop wegen.

guido 007 · 16 februari 2007, 17:25

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door eddy123

De Europese wagen wordt niet goedkoper maar wel concurentieeler
bij vervanging van loonlasten door consumptielasten wordt de productie goedkoper (geen loonlasten) maar de prijs voor de consument verandert niet door de consumptielast
Maar doordat men de consumptielast niet heft op uitvoer wordt de europese wagen goedkoper buiten europa
Niet europese wagens worden hier duurder vermits er wel een consumptielast bijkomt maar de loonlastenverlaging hier niet van toepassing is
De extra inkomsten van de consumtielast op de niet europese wagen compenseerd het verlies aan loonlasten van de uitgevoerde europese wagen
Maar doordat de invoer van consumptiegoederen sneller stijgt dan de uitvoer zal op termijn de invoer vanuit de lage loonlanden voor een groot deel bijdragen aan onze sociale zekerheid
Dus zowel buiten europa als binnen europa worden europese bedrijven concurentieeler met vervanging van loonlasten door consumptielasten
Voor de producten die hier niet meer geproduceerd worden kan dit wel betekenen dat die in prijs zullen stijgen
Maar enkel tot op een niveau dat men ze hier ook terug kan produceren

Door de steeds grotere invoer en het jobverlies door delokalisering zal het op termijn de enige oplossing blijken te zijn

De Europese wagen kan wel degelijk goedkoper worden.
1. Eficienter produceren (doordat we minder concurentie hebben)
2. Doordat we meer eigen producten kopen, gaan onze uitgaven in de sociale zekerheid naar onder.
3. Mochten de mensen ondanks de voordelen toch besluiten om een Koreaan of iets dergelijks te kopen, dan kunnen de extra heffingen zorgen voor een compensatie (voor het minderinkomen op onze eigen producten) die iets beterkoop worden.

King of beggars and fleas · 25 februari 2007, 16:43

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door IlluSionS667

't Is maar dat het mij opvalt hoeveel minder tijd ik heb sinds ik werk in verhouding met toen ik nog studeerde. Ikzelf zou ernstig overwegen om gewoon thuis te blijven als ik een basisinkomen had van 800 Euro / maand, om de simpele reden dat ik dan zoveel tijd extra had. De extra centen van het werken kunnen daar voor mij niet tegenop wegen.

ikzelf ben ook niet zo direct het materialistische type maar hey kijk eens om je heen. Dan kan je niet anders dan besluiten dat we randgevallen zijn

.

King of beggars and fleas · 25 februari 2007, 16:52

een tekstje over het basisinkomedebat in duitsland.

De roep naar het onvoorwaardelijk basisinkomen wordt steeds sterker ....

Bron:

Ook in Duitsland is het basisinkomen onderwerp van debat. De socioloog Ulrich Beck wil de mensen vrij maken - met een onvoorwaardelijk basisinkomen. Onderstaande tekst is overgenomen uit "Der Tagesspiegel".

M. Beck, ook in de CDU is men ondertussen betrokken bij het onderwerp "onvoorwaardelijk basisinkomen", t.t.z. een basisfinanciering voor iedereen. Zo heeft de Eerste Minister van Thüringen, Dieter Althaus, zich als voorstander van de invoering van een "solidair burgergeld" uitgesproken. Wat zou dat voor de burger betekenen?

Elkeen zou, onafhankelijk van zijn leeftijd en zijn sociale situatie, elke maand een vaste geldsom ontvangen, die hem een fundamentele bestaanszekerheid zou bieden. Alle zorgen om de eenvoudige basisbehoeften van het bestaan zouden daarmee in één keer opgelost zijn.

Hoe hoog zou dat bedrag moeten zijn?

Er zijn verschillende concepten, gaande van 600 tot 1500 euro. Ik persoonlijk beschouw 800 euro maandelijks als een aangewezen som voor iedereen. Tot de 18° verjaardag zouden de ouders het basisinkomen van hun kinderen beheren.

Is dit idee geen utopie?

Ja, een realistische, maar geen illusionaire. Illusionair is de volledige tewerkstelling, waarvan onze maatschappij nog steeds droomt. We denken dat het er enkel op aan komt, de conjunctuur opnieuw aan te zwengelen om iedereen een job te kunnen geven. Na 20 jaar relatief vergeefs vechten tegen hoge werkloosheidscijfers, moeten we ons de vraag stellen: Hoe kan men, zonder een betrekking, een zinvol leven leiden? Wanneer we het nauwkeurig bekijken is werkloosheid echter geen nederlaag, maar een overwinning. De productiviteitsstijging laat toe, met een minimum aan menselijke arbeid, een maximum aan welstand te realiseren. Vrijheid in de plaats van volledige tewerkstelling, dat is vandaag het alternatief.

Nemen we eens aan dat het basisinkomen ingevoerd wordt: wie zou dan eigenlijk nog willen werken?

Precies in dat geval zullen er zeer velen zijn die nu plots wel willen werken, daar ze zich het loon niet meer door de werkgever moeten laten voorschrijven, maar zelfstandig over een gepaste vergoeding kunnen onderhandelen. Ze riskeren daarbij niets, aangezien ze toch een basisinkomen hebben.

En wat dan met de "goedkope" jobs, die niemand hebben wil?

Die zullen juist echt duur worden, precies omdat dat werk ook moet gebeuren en men niemand meer met een hongerloon kan afschepen. Dat is het bijzondere aan een basisinkomen, namelijk dat het ook ondernemers maakt van werknemers, meer specifiek van die werknemers die bijzonder zware en weinig fraaie arbeid moet leveren.

En diegenen, die dan absoluut niet meer willen werken?

Zo zullen er zeker nog een aantal zijn, die alleen nog voor de TV hangen en luilakken. Dat doen ze evenwel nu ook al. Er is geen oorzakelijk verband, enkel: Wie zal willen werken - en dat is de meerderheid - , zal het veel vrijer en zelfbeschikkend kunnen als vandaag.

Velen houden Hartz IV voor een voorloper van het basisinkomen.

Dat is foutief. Het Hartz - concept is op het verleden gericht. Het breidt de werkcontrole uit en ontwijkt de sleutelvraag: Hoe creëren we een systeem, waarin de ontzaglijke mogelijkheden van de automatisering en de creativiteit van de mensen hun nut ontplooien?

Toch lijden de mensen, wanneer ze geen werk hebben.

Dat probleem komt niet van de werkloosheid, maar van de geldloosheid: de koppeling van werk en inkomen. Betaald werk geeft weinig zin en nog minder economische zekerheid; en toch is er nog zoveel te doen, alleen al op het gebied van opleiding, opvoeding of milieu - werk, dat vele mensen graag zouden willen doen, wanneer ze niet gedwongen werden daarmee ook hun bestaan te waarborgen. Het basisinkomen moet ons dubbel vrij maken: van arbeidsdwang naar zinvol werk.

Waarom heeft de politiek dan dit middel niet sedert lang aangegrepen?

Het geklets over het werk als kostwinning dat de enige bron van zin in ons bestaan zou zijn is een instrument van de heerschappij. Alles is bij ons op broodwinning ingericht: het ritme van de tijdstippen van de dag, de opleiding, de overgang van de puberteit naar de volwassenheid. Elk individu definieert zichzelf vooral via het werk als kostwinning; daarom dwingt hij zichzelf tot aanpassing. Valt deze zelfdwang weg, dan kan men de vrijheid niet meer controleren, zo wordt door velen gevreesd. Wanneer het werk uitgeput geraakt, verliezen vele Heren van de Arbeidsmarkt het fundament van hun macht.

De politici vrezen de controle te verliezen?

Zo ziet het er spijtig genoeg naar uit. Men houdt het gros van de bevolking voor lui en willoos. Daarbij past het basisinkomen bij het kapitalisme. Dit zou een enorme economische mobiliteit, productiviteit en creativiteit ontvouwen. Veel hindernissen, waardoor het productieproces zo zwaar geremd wordt, zouden wegvallen.

Is het niet precies dat, wat neoliberale denkers willen?

Er bestaat een reusachtig grote coalitie van pleitbezorgers voor het basisinkomen. Daaronder vindt men Milton Friedman, de onlangs overleden "Vader van het Neoliberalisme", naast de socialist André Gorz, de aartsliberaal Lord Dahrendorf of de Oostberlijnse socioloog Wolfgang Engler. Ze tonen aan, hoe het kapitalisme sociaal kan worden: doordat arbeid onafhankelijk wordt van het inkomen en daarmee zelfbeschikkend.

Welke gevolgen zou het basisinkomen hebben voor de economie?

Het levert een nieuwe legitimatiebasis voor de economie. De bedrijven van vandaag leven in een paradoxale situatie: Door economisch te handelen, handelen zij onloyaal tegenover de Staat en het nationale personeel - en omgekeerd. Dan helpt het weinig om op het patriottisme van de managers te pochen; daarvoor zouden eerst managers moeten gefokt worden die nationalistisch handelen. Het basisinkomen ontlast de ondernemers van de verplichting om nationale arbeidsplaatsen te beveiligen.

Hoe zou het basisinkomen gefinancierd kunnen worden?

Het model van een algemene consumptiebelasting van Benediktus Hardorp hou ik voor zeer zinvol. Hierdoor wordt het kapitalisme tegelijk uitgedaagd en beteugeld, want belastingen kunnen overal ontdoken worden, alleen daar niet, waar de waren verkocht worden. Zo wordt de ondernemer ontlast en draagt hij toch bij aan het algemeen belang. Evenwel: wie veel verdient, zou ook bijkomend directe belastingen betalen.

De ondernemer Götz Werner ziet dat anders: De consumptiebelasting zou toereikend zijn voor de financiering.

Ik wil me daar niet vroegtijdig vastleggen. Wij zijn slechts bij het begin van de discussie. Hoe dan ook zouden de nevenkosten aan de lonen kunnen vervallen. Dat zou de eerste stap zijn.

Wat denkt de politiek ervan?

Ik zie vooral kansen bij de groene partij en bij de FDP, waarbij het merkwaardig is, dat precies het FDP zich vastklampt aan die volledige tewerkstelling. Moeilijker is het bij de SDP: die zou door het basisinkomen haar machtspositie als partij van "werk als kostwinning" in het gevaar zien komen. In de CDU zijn er enkel afwijkende voorbereidende denkers zoals Kurt Biedenkopf, maar verder blijft men terughoudend, zoals spijtig genoeg de bondspartijdag in Dresden getoond heeft. Maar wanneer we zo verder werken zoals voorheen, drijven we het onderste derde van de maatschappij in de wanhoop, in de criminaliteit en in het geweld. En dat zou ook voor diegenen, die wél iets bezitten, onbehaaglijk worden.

Het interview werd gevoerd door Konstantin Sakkas

ULRICH BECK, 62, is één van de prominente Duitse sociologen. Hij is professor aan de Universiteit van München en aan de London School of Economics and Political Science.

25 februari 2007, 16:52	#24
King of beggars and fleas Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 13 februari 2005 Berichten: 14.324	een tekstje over het basisinkomedebat in duitsland. De roep naar het onvoorwaardelijk basisinkomen wordt steeds sterker .... Bron: Ook in Duitsland is het basisinkomen onderwerp van debat. De socioloog Ulrich Beck wil de mensen vrij maken - met een onvoorwaardelijk basisinkomen. Onderstaande tekst is overgenomen uit "Der Tagesspiegel". M. Beck, ook in de CDU is men ondertussen betrokken bij het onderwerp "onvoorwaardelijk basisinkomen", t.t.z. een basisfinanciering voor iedereen. Zo heeft de Eerste Minister van Thüringen, Dieter Althaus, zich als voorstander van de invoering van een "solidair burgergeld" uitgesproken. Wat zou dat voor de burger betekenen? Elkeen zou, onafhankelijk van zijn leeftijd en zijn sociale situatie, elke maand een vaste geldsom ontvangen, die hem een fundamentele bestaanszekerheid zou bieden. Alle zorgen om de eenvoudige basisbehoeften van het bestaan zouden daarmee in één keer opgelost zijn. Hoe hoog zou dat bedrag moeten zijn? Er zijn verschillende concepten, gaande van 600 tot 1500 euro. Ik persoonlijk beschouw 800 euro maandelijks als een aangewezen som voor iedereen. Tot de 18° verjaardag zouden de ouders het basisinkomen van hun kinderen beheren. Is dit idee geen utopie? Ja, een realistische, maar geen illusionaire. Illusionair is de volledige tewerkstelling, waarvan onze maatschappij nog steeds droomt. We denken dat het er enkel op aan komt, de conjunctuur opnieuw aan te zwengelen om iedereen een job te kunnen geven. Na 20 jaar relatief vergeefs vechten tegen hoge werkloosheidscijfers, moeten we ons de vraag stellen: Hoe kan men, zonder een betrekking, een zinvol leven leiden? Wanneer we het nauwkeurig bekijken is werkloosheid echter geen nederlaag, maar een overwinning. De productiviteitsstijging laat toe, met een minimum aan menselijke arbeid, een maximum aan welstand te realiseren. Vrijheid in de plaats van volledige tewerkstelling, dat is vandaag het alternatief. Nemen we eens aan dat het basisinkomen ingevoerd wordt: wie zou dan eigenlijk nog willen werken? Precies in dat geval zullen er zeer velen zijn die nu plots wel willen werken, daar ze zich het loon niet meer door de werkgever moeten laten voorschrijven, maar zelfstandig over een gepaste vergoeding kunnen onderhandelen. Ze riskeren daarbij niets, aangezien ze toch een basisinkomen hebben. En wat dan met de "goedkope" jobs, die niemand hebben wil? Die zullen juist echt duur worden, precies omdat dat werk ook moet gebeuren en men niemand meer met een hongerloon kan afschepen. Dat is het bijzondere aan een basisinkomen, namelijk dat het ook ondernemers maakt van werknemers, meer specifiek van die werknemers die bijzonder zware en weinig fraaie arbeid moet leveren. En diegenen, die dan absoluut niet meer willen werken? Zo zullen er zeker nog een aantal zijn, die alleen nog voor de TV hangen en luilakken. Dat doen ze evenwel nu ook al. Er is geen oorzakelijk verband, enkel: Wie zal willen werken - en dat is de meerderheid - , zal het veel vrijer en zelfbeschikkend kunnen als vandaag. Velen houden Hartz IV voor een voorloper van het basisinkomen. Dat is foutief. Het Hartz - concept is op het verleden gericht. Het breidt de werkcontrole uit en ontwijkt de sleutelvraag: Hoe creëren we een systeem, waarin de ontzaglijke mogelijkheden van de automatisering en de creativiteit van de mensen hun nut ontplooien? Toch lijden de mensen, wanneer ze geen werk hebben. Dat probleem komt niet van de werkloosheid, maar van de geldloosheid: de koppeling van werk en inkomen. Betaald werk geeft weinig zin en nog minder economische zekerheid; en toch is er nog zoveel te doen, alleen al op het gebied van opleiding, opvoeding of milieu - werk, dat vele mensen graag zouden willen doen, wanneer ze niet gedwongen werden daarmee ook hun bestaan te waarborgen. Het basisinkomen moet ons dubbel vrij maken: van arbeidsdwang naar zinvol werk. Waarom heeft de politiek dan dit middel niet sedert lang aangegrepen? Het geklets over het werk als kostwinning dat de enige bron van zin in ons bestaan zou zijn is een instrument van de heerschappij. Alles is bij ons op broodwinning ingericht: het ritme van de tijdstippen van de dag, de opleiding, de overgang van de puberteit naar de volwassenheid. Elk individu definieert zichzelf vooral via het werk als kostwinning; daarom dwingt hij zichzelf tot aanpassing. Valt deze zelfdwang weg, dan kan men de vrijheid niet meer controleren, zo wordt door velen gevreesd. Wanneer het werk uitgeput geraakt, verliezen vele Heren van de Arbeidsmarkt het fundament van hun macht. De politici vrezen de controle te verliezen? Zo ziet het er spijtig genoeg naar uit. Men houdt het gros van de bevolking voor lui en willoos. Daarbij past het basisinkomen bij het kapitalisme. Dit zou een enorme economische mobiliteit, productiviteit en creativiteit ontvouwen. Veel hindernissen, waardoor het productieproces zo zwaar geremd wordt, zouden wegvallen. Is het niet precies dat, wat neoliberale denkers willen? Er bestaat een reusachtig grote coalitie van pleitbezorgers voor het basisinkomen. Daaronder vindt men Milton Friedman, de onlangs overleden "Vader van het Neoliberalisme", naast de socialist André Gorz, de aartsliberaal Lord Dahrendorf of de Oostberlijnse socioloog Wolfgang Engler. Ze tonen aan, hoe het kapitalisme sociaal kan worden: doordat arbeid onafhankelijk wordt van het inkomen en daarmee zelfbeschikkend. Welke gevolgen zou het basisinkomen hebben voor de economie? Het levert een nieuwe legitimatiebasis voor de economie. De bedrijven van vandaag leven in een paradoxale situatie: Door economisch te handelen, handelen zij onloyaal tegenover de Staat en het nationale personeel - en omgekeerd. Dan helpt het weinig om op het patriottisme van de managers te pochen; daarvoor zouden eerst managers moeten gefokt worden die nationalistisch handelen. Het basisinkomen ontlast de ondernemers van de verplichting om nationale arbeidsplaatsen te beveiligen. Hoe zou het basisinkomen gefinancierd kunnen worden? Het model van een algemene consumptiebelasting van Benediktus Hardorp hou ik voor zeer zinvol. Hierdoor wordt het kapitalisme tegelijk uitgedaagd en beteugeld, want belastingen kunnen overal ontdoken worden, alleen daar niet, waar de waren verkocht worden. Zo wordt de ondernemer ontlast en draagt hij toch bij aan het algemeen belang. Evenwel: wie veel verdient, zou ook bijkomend directe belastingen betalen. De ondernemer Götz Werner ziet dat anders: De consumptiebelasting zou toereikend zijn voor de financiering. Ik wil me daar niet vroegtijdig vastleggen. Wij zijn slechts bij het begin van de discussie. Hoe dan ook zouden de nevenkosten aan de lonen kunnen vervallen. Dat zou de eerste stap zijn. Wat denkt de politiek ervan? Ik zie vooral kansen bij de groene partij en bij de FDP, waarbij het merkwaardig is, dat precies het FDP zich vastklampt aan die volledige tewerkstelling. Moeilijker is het bij de SDP: die zou door het basisinkomen haar machtspositie als partij van "werk als kostwinning" in het gevaar zien komen. In de CDU zijn er enkel afwijkende voorbereidende denkers zoals Kurt Biedenkopf, maar verder blijft men terughoudend, zoals spijtig genoeg de bondspartijdag in Dresden getoond heeft. Maar wanneer we zo verder werken zoals voorheen, drijven we het onderste derde van de maatschappij in de wanhoop, in de criminaliteit en in het geweld. En dat zou ook voor diegenen, die wél iets bezitten, onbehaaglijk worden. Het interview werd gevoerd door Konstantin Sakkas ULRICH BECK, 62, is één van de prominente Duitse sociologen. Hij is professor aan de Universiteit van München en aan de London School of Economics and Political Science. __________________ Alles neem ik terug wat ik hier heb verkondigd. Ik raad iedereen aan om zich met geen enkele politieke strekking in te laten, zich te ontfermen over de armen van deze wereld en zich te bekeren tot het ware geloof in Jezus Christus als Gods enig geboren zoon die voor ons gestorven en verrezen is opdat wij van onze zondige natuur bevrijdt zouden kunnen worden. Het einde is nabij en de mensenzoon zal spoedig terugkomen, gezeten op de wolken met grote macht en majesteit. hallelujah.