De Oerknal religie nadert haar einde

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Zo zie je maar, jouw "fantasietje" is gewoon een normale toepassing van algemene relativiteit.

Het is een verdere toepassing van Einsteins idee dat het heelal een gesloten systeem zou zijn.
Uitgelegd als een binnenste buiten gedraaide mandarijn.
Aldus:



Het inwendige middelpunt van het mandarijntje valt bij het naar buiten draaien uiteen in twee punten A en B, die toch de functie behouden eigenlijk één en het zelfde punt te zijn, zodat een reiziger die naar A reist onmiddellijk vanuit A naar B gaat.
Dus met de verdere betekenis dat het uitwendige heelal doorgankelijk is en als je dus naar de ene kant gaat, je aan de andere kant weer verschijnt.
Maar het kan verder ook zo opgevat worden dat de inwendigheid van het normale mandarijntje eigenlijk oneindig is, en toch doorgankelijk, en deze zich bij het binnenste buiten draaien als uitwendige oneindigheid openbaart en toch doorgankelijk blijft, wat mogelijk is bij een oneindige snelheid*.
Maar dan moeten de mootjes van de mandarijn naar buiten toe anders getekend worden, dus zo dat het middelpunt, naar buiten gedraaid, in de oneindigheid verdwijnt en de moten aan elkaar blijven zitten en de onderlinge begrenzing dan de vorm krijgt van uiteengaande lichtstralen van de zon, zoals ik ook getekend heb.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het is een verdere toepassing van Einsteins idee dat het heelal een gesloten systeem zou zijn.

Al was het maar omdat men niet zou weten hoe men een open systeem moet behandelen: wat zou er "achter de rand" dan wel niet zitten ?

Wat jij daar eigenlijk zegt, is wat Penrose allang had ingevoerd met zijn Penrose diagrammen. Die laten toe om te stellen dat sommige wiskundige oplossingen van algemene relativiteit niet "af" zijn, en nog bijgeplakt kunnen worden, ook al was dat, door keuze van coordinatensystemen, eerst niet duidelijk.

Uitgelegd als een binnenste buiten gedraaide mandarijn.

Algemene relativiteit zit vol van die dingen. Maar *eigenlijk* is dat niet eens specifiek aan algemene relativiteit, maar aan "gekromde ruimten", ook wel differentiaalvarieteiten genoemd (in het Nederlands, waar niemand het begrijpt, in het Engels : differential manifolds). Het is die *wiskundige* theorie waar Riemann de grondslag van gelegd heeft midden de 19de eeuw.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Differ...vari%C3%ABteit

Wat jij - begrijpelijk - verwart, is de coordinatenruimte van reele getallen die je als Euclidische ruimte interpreteert, en de gekromde ruimte zelf.

Bijvoorbeeld is een torus beschreven met een rechthoek aan coordinaten: psi en theta. Theta gaat van 0 tot 2 pi, en psi ook. En nu is de grap dat de bovenkant van die rechthoek (dus waar psi gelijk is aan 2 pi) gelijk is aan de onderkant van die rechthoek, tenminste wat de punten betreft op de torus.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Torus

Het lijkt dus wel alsof je "omhoog" kunt gaan in de *coordinatenruimte* en psi kan laten toenemen, en PLOEF, je bent weer onderaan de coordinatenruimte. Maar in werkelijkheid heb je gewoon een cirkel beschreven rond de torus.

De punten bovenaan de coordinatenruimte LIJKEN ver weg te zijn van de punten onderaan de coordinatenruimte, *omdat je ze verkeerdelijk in een Euclidische meetkunde bekijkt*, in de coordinatenruimte. Terwijl ze in de werkelijke beschreven ruimte (de torus) gewoon een en hetzelfde punt zijn.

Dat is een algemene eigenschap van gekromde ruimten, dat de afstanden tussen de coordinatenpunten niet de afstand is tussen de bedoelde punten in de gekromde ruimte. Vandaar dat men zegt dat die ruimte "gekromd" is, terwijl je coordinaten altijd voorgesteld worden in een Euclidisch systeem (reele getallen op een as, in een vlak, of zelfs in hogere dimensies).

De verwarring tussen coordinatenruimte en "gekromde ruimte" is de elementaire fout die men moet afleren van te maken, en die systematisch is, voor een beginner in differentiaalmeetkunde.

Je bent daar geen uitzondering op

Uw inzichten zijn al meer dan 150 jaar wiskundig beschreven en begrepen, hoor. Altijd grappig te zien hoe iemand denkt "vooraan" te zijn, niet eens beseffende dat het heel oude ideeën zijn. Dat gezegd, er is niks plezanters dan zelf dingen ontdekken die gekend waren.

Wat leuk is aan algemene relativiteit, is dat de werkelijke ruimte-tijd ook zo een kromme eigenschappen heeft. Of alle dingen die men kan bedenken in kromme ruimtes ook werkelijk in de natuur voorkomen, is een open vraag natuurlijk. Alles bij elkaar ziet het werkelijke universum dat we waarnemen, er nog eerder vrij saai uit vergeleken met wat wiskundig allemaal mogelijk is.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Al was het maar omdat men niet zou weten hoe men een open systeem moet behandelen: wat zou er "achter de rand" dan wel niet zitten ?

Een open systeem is oneindig, maar een gesloten systeem is begrensd en is er daar buiten ruimte voor nog een heelal.

Zelf heb ik de idee van een samen geperst heelal door de zintuiglijke waarneming, dus zoals je het heelal ziet.
Dus met daar buiten nog een heelal.




http://home.kpn.nl/wegge168/Frame-nederlands.html

Wat jij daar eigenlijk zegt, is wat Penrose allang had ingevoerd met zijn Penrose diagrammen. Die laten toe om te stellen dat sommige wiskundige oplossingen van algemene relativiteit niet "af" zijn, en nog bijgeplakt kunnen worden, ook al was dat, door keuze van coordinatensystemen, eerst niet duidelijk.

Ik ben mijn binnenste buiten gedraaid heelal en ook het samengeperst heelal nog nergens tegen gekomen.
Het zijn zeer duidelijke voorstellingen in plaats van moeilijke wiskundige constructies.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

En de mop is dat het werkt !

Maar je bent zelfs mis dat je dat niet kan zien.

Nog nooit heeft iemand een kromme ruimte gezien, dat berust op een verwarring tussen de ruimte zelf en datgene wat zich in de ruimte bevindt.

Hoewel het de ruimte-tijd is die gekromd is, levert dat soms zelfs een kromming van de ruimte zelf op, niet alleen van de ruimte-tijd. En dat zie je bij gravitationele lenzen.

Niet de ruimte is gekromd, maar de stralen van het licht buigen af.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

De verwarring tussen coordinatenruimte en "gekromde ruimte" is de elementaire fout die men moet afleren van te maken, en die systematisch is, voor een beginner in differentiaalmeetkunde.

Je bent daar geen uitzondering op

Ik ben helemaal geen wiskundige, dus hoe zou ik die fout moeten maken?
Ik werk met duidelijke voorstellingen en begrippen.

Uw inzichten zijn al meer dan 150 jaar wiskundig beschreven en begrepen, hoor. Altijd grappig te zien hoe iemand denkt "vooraan" te zijn, niet eens beseffende dat het heel oude ideeën zijn. Dat gezegd, er is niks plezanters dan zelf dingen ontdekken die gekend waren.

Toch wel raar dat ik mijn voorstellingen nog nergens tegen ben gekomen.
Bovendien erken ik mijn binnenste buiten gedraaid heelal als aansluitende op die voorstelling van een binnenste buiten gedraaide mandarijn.

Zo heeft Einstein de idee van een tweedimensionale wereld als platland.
Maar dat ons gewone zien ook twee dimensionaal is, en we dus wat dat betreft in platland leven, dat heb ik nog nergens gelezen.
Hier lijken die knappe wiskundigen toch blind te zijn.

Wat leuk is aan algemene relativiteit, is dat de werkelijke ruimte-tijd ook zo een kromme eigenschappen heeft.
Of alle dingen die men kan bedenken in kromme ruimtes ook werkelijk in de natuur voorkomen, is een open vraag natuurlijk.

Inderdaad en ook die kromme ruimte is nog nooit bewezen, evenmin als een uitdijend heelal.

Alles bij elkaar ziet het werkelijke universum dat we waarnemen, er nog eerder vrij saai uit vergeleken met wat wiskundig allemaal mogelijk is.

Zo is het.
En dat heb ik ook gezegd, dat men het niet waarnemen kan.
Men kan het zich wel innerlijk voorstellen dat de ruimte allerlei mogelijke vormen zou kunnen hebben.
Maar de grondslag daarvan is niet de ruimte zelf, maar de dingen die zich in de ruimte bevinden.
Ik zeg ook niet dat de ruimte rood is, als een bloem rood is.
En ook niet dat de ruimte rond is omdat de aarde rond is.
Of het heelal uitdijt omdat de sterrenstelsels uit elkaar gaan.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ik ben helemaal geen wiskundige, dus hoe zou ik die fout moeten maken?
Ik werk met duidelijke voorstellingen en begrippen.

Toch wel raar dat ik mijn voorstellingen nog nergens tegen ben gekomen.
Bovendien erken ik mijn binnenste buiten gedraaid heelal als aansluitende op die voorstelling van een binnenste buiten gedraaide mandarijn.

Zo heeft Einstein de idee van een tweedimensionale wereld als platland.
Maar dat ons gewone zien ook twee dimensionaal is, en we dus wat dat betreft in platland leven, dat heb ik nog nergens gelezen.
Hier lijken die knappe wiskundigen toch blind te zijn.

Inderdaad en ook die kromme ruimte is nog nooit bewezen, evenmin als een uitdijend heelal.

Zo is het.
En dat heb ik ook gezegd, dat men het niet waarnemen kan.
Men kan het zich wel innerlijk voorstellen dat de ruimte allerlei mogelijke vormen zou kunnen hebben.
Maar de grondslag daarvan is niet de ruimte zelf, maar de dingen die zich in de ruimte bevinden.
Ik zeg ook niet dat de ruimte rood is, als een bloem rood is.
En ook niet dat de ruimte rond is omdat de aarde rond is.
Of het heelal uitdijt omdat de sterrenstelsels uit elkaar gaan.

tijd voor klik

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Een open systeem is oneindig, maar een gesloten systeem is begrensd en is er daar buiten ruimte voor nog een heelal.

Ah, maar dat is ook zo in mijn keuken. De grens van het heelal loopt toevallig over het midden van de keukentafel bij mij. Ik heb dat pas ontdekt nadat ik dat huis gekocht had. Maar aan de andere kant van die begrenzing is er weer een ander heelal. Ik verander dus van heelal telkens ik rond de keukentafel loop

Ik ben mijn binnenste buiten gedraaid heelal en ook het samengeperst heelal nog nergens tegen gekomen.

Toch wel, het is er. Het volstaat om buiten te gaan en omhoog te kijken. Het heelal is perfect beschreven door een binnenste-buiten gedraaid coordinatensysteem waarvan het centrum de punt van uw neus is.

Kijk, dit is bijzonder grappig (nou ja, toegegeven, dit is wiskundige humor natuurlijk) want het illustreert PERFECT wat men verstaat onder "het verwarren van de coordinatenruimte(n) en de differentiaalvarieteit".

Het zijn zeer duidelijke voorstellingen in plaats van moeilijke wiskundige constructies.

Nee, het is een eenvoudige wiskundige verwarring, een die iedereen maakt als hij begint te werken met differentiaalvarieteiten: het door elkaar halen van een uitgevonden Euclidische structuur in de coordinatenruimten en de werkelijke meetkunde van de te beschrijven differentiaalvarieteit.

Uw "duidelijke voorstellingen" zijn simplistische redeneringsfouten, maar die begrijpelijk zijn, doodgewoon omdat wij bijzonder veel moeite hebben om een reele coordinatenruimte in gedachten NIET te voorzien van een Euclidische meetkundige structuur. Dat is zo "vanzelfsprekend" dat men het bijna automatisch doet, en dan krijgt men geometrische absurditeiten, omdat men dan niet-consistente Euclidische structuren aan elkaar plakt, en bovendien denkt dat ze de meetkunde beschrijven van de varieteit.

Ik had het voorbeeld van de coordinatenruimte van de torus gegeven, maar het kan zelfs nog eenvoudiger: de cirkel, waar elk punt beschreven wordt door een hoek die van 0 tot 2pi gaat. En dan denken dat de "afstand" tussen 0.1 en 2pi - 0.1 groot is. Omdat men een Euclidische afstand heeft ingevoerd in de "hoek" ruimte, die niks anders is dan een coordinatenruimte.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Nog nooit heeft iemand een kromme ruimte gezien

Maar niemand heeft nog nooit een vlakke ruimte gezien ook he.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Maar de grondslag daarvan is niet de ruimte zelf, maar de dingen die zich in de ruimte bevinden.

Dat is - op een heel diepe manier - waar natuurlijk. Wat wij "ruimte" en "tijd" noemen, maar ook wat wij "andere dingen" noemen, zijn natuurlijk maar mentale constructies. Er "is" geen ruimte, er "is" geen tijd, er "is" geen maan, er is geen aarde, er "zijn" geen anderen, ik "heb" zelfs geen lichaam. Er zijn enkel maar de bewuste sensaties die ik ervaar. Ik ben gewoon een niet-materieel bewustzijn dat nergens in een of ander universum zou gematerialiseerd zijn via een "lichaam", a priori. Ik ben gewoon maar een ondergaan van bewuste sensaties en meer niet.

Maar nu is het zo dat die sensaties perfect overeenkomen met een mentale constructie die de hypothese maakt dat ik wel degelijk een materieel lichaam zou hebben dat die sensaties beleeft via externe stimuli die afkomstig zouden kunnen zijn van "dinges". En dat het perfect zin heeft om de organisatie van die dinges een geometrische organisatie te geven. Die geometrische organisatie noem ik "ruimte". En er is ook een "orde" in de sensaties, en die orde noem ik "tijd". De geometrie van de organisatie van de gepostuleerde externe dingen lijkt te veranderen als functie van de tijd, en dat is wat ik "beweging" noem.

Maar er is a priori geen noodzaak om die andere dingen hun bestaan te postuleren, en nog minder om een geometrische organisatie van die dingen te postuleren. Alleen, als ik dat doe, worden mijn sensaties veel zinvoller.

Maw de hypothese van organisatie van materiele objecten op een geometrische manier is een goeie manier om een coherentie te scheppen in mijn sensaties.

Ik ga nu niet meer willekeurige prikkels ondergaan die ik "zien" noem, maar ik ga beseffen dat het ontvangen licht is, dat afkomstig is van dinges die geometrisch georganiseerd zijn. En van de slag zijn die "zie-sensaties" coherent te begrijpen als "ik zie dinges in de ruimte".

En bovendien lijkt dat zelfs coherent te zijn met "een lichaam hebben" en "armen die in diezelfde ruimte georganiseerd zijn", zodat ik niet alleen spul kan "zien" (met de hypothese dat ik dus dinges zie omdat dat licht is dat afkomstig zou zijn van "dinges" die op geometrische manier georganiseerd zijn), maar dat perfect coherent is met "een arm hebben die op dezelfde manier geometrisch is georganiseerd" en zelfs die dinges kan "aanraken" (waarbij ik een andere sensatie onderga, die ik nadien kan gaan interpreteren als "mijn hand raakt de pint aan die op tafel staat").

En zo voort. Maw, hoewel dat allemaal enkel maar mentale constructies zijn, die mij enkel maar helpen met het coherenter maken van mijn sensaties, lijkt dat allemaal zo fantastisch goed te kloppen, dat ik ga zeggen dat die dingen "echt bestaan". En dus ook "echt geometrisch georganiseerd zijn". Maar als ze geometrisch georganiseerd zijn" moet ik dus, evenveel als ik zeg dat mijn arm echt bestaat, en die pint echt bestaat, ook zeggen dat die geometrie echt bestaat: de ruimte.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ah, maar dat is ook zo in mijn keuken. De grens van het heelal loopt toevallig over het midden van de keukentafel bij mij. Ik heb dat pas ontdekt nadat ik dat huis gekocht had. Maar aan de andere kant van die begrenzing is er weer een ander heelal. Ik verander dus van heelal telkens ik rond de keukentafel loop

mooi

Toch wel, het is er. Het volstaat om buiten te gaan en omhoog te kijken. Het heelal is perfect beschreven door een binnenste-buiten gedraaid coordinatensysteem waarvan het centrum de punt van uw neus is.

Dan heb je het niet goed begrepen: het centrum is de oneindigheid als punt midden in je binnenste buiten gedraaid hoofd.

Kijk, dit is bijzonder grappig (nou ja, toegegeven, dit is wiskundige humor natuurlijk) want het illustreert PERFECT wat men verstaat onder "het verwarren van de coordinatenruimte(n) en de differentiaalvarieteit".

Neen, want ik beoefen helemaal geen wiskunde.
Het gaat mij om de voorstellingen en de begrippen.

Nee, het is een eenvoudige wiskundige verwarring, een die iedereen maakt als hij begint te werken met differentiaalvarieteiten: het door elkaar halen van een uitgevonden Euclidische structuur in de coordinatenruimten en de werkelijke meetkunde van de te beschrijven differentiaalvarieteit.

fout dus.

Uw "duidelijke voorstellingen" zijn simplistische redeneringsfouten, maar die begrijpelijk zijn, doodgewoon omdat wij bijzonder veel moeite hebben om een reele coordinatenruimte in gedachten NIET te voorzien van een Euclidische meetkundige structuur. Dat is zo "vanzelfsprekend" dat men het bijna automatisch doet, en dan krijgt men geometrische absurditeiten, omdat men dan niet-consistente Euclidische structuren aan elkaar plakt, en bovendien denkt dat ze de meetkunde beschrijven van de varieteit.

Ook dit is fout.

Ik had het voorbeeld van de coordinatenruimte van de torus gegeven, maar het kan zelfs nog eenvoudiger: de cirkel, waar elk punt beschreven wordt door een hoek die van 0 tot 2pi gaat. En dan denken dat de "afstand" tussen 0.1 en 2pi - 0.1 groot is. Omdat men een Euclidische afstand heeft ingevoerd in de "hoek" ruimte, die niks anders is dan een coordinatenruimte.

Zoals ik al reeds zei: ik ben niet in de wiskunde geïnteresseerd.
Zonder duidelijke voorstelling valt niet te begrijpen waar het om gaat.
Dat is de kwaal van de geleerdheid dat ze in hun formules zijn verdwaald.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door praha

tijd voor klik

Dit gaat veel te snel en dan ook nog in het Engels zodat het niet is te volgen.
Als je iets te zeggen meent te hebben, schrijf het dan gewoon op.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Maar niemand heeft nog nooit een vlakke ruimte gezien ook he.

Zeker wel, want het beeld dat je ziet is vlak.
Het is een twee-dimensionale ruimte.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dat is - op een heel diepe manier - waar natuurlijk. Wat wij "ruimte" en "tijd" noemen, maar ook wat wij "andere dingen" noemen, zijn natuurlijk maar mentale constructies.

Ze bestaan ook.

Er "is" geen ruimte, er "is" geen tijd, er "is" geen maan, er is geen aarde, er "zijn" geen anderen, ik "heb" zelfs geen lichaam.

Jawel.

Er zijn enkel maar de bewuste sensaties die ik ervaar.

Omtrent dingen die ook bestaan.

Ik ben gewoon een niet-materieel bewustzijn

De materie maakt ook deel uit van je bewustzijn.

dat nergens in een of ander universum zou gematerialiseerd zijn via een "lichaam", a priori. Ik ben gewoon maar een ondergaan van bewuste sensaties en meer niet.

De mens is een drie-eenheid van logica, fysica en bewustzijn in gevoelsleven, zintuiglijke waarneming en denken.

Maar nu is het zo dat die sensaties perfect overeenkomen met een mentale constructie die de hypothese maakt dat ik wel degelijk een materieel lichaam zou hebben

zo is het ook.

dat die sensaties beleeft via externe stimuli die afkomstig zouden kunnen zijn van "dinges".

De zintuigen nemen het eigen lichaam waar.

En dat het perfect zin heeft om de organisatie van die dinges een geometrische organisatie te geven.

die het ook heeft: de vorm van het lichaam.

Die geometrische organisatie noem ik "ruimte".

de ruimte is de grondslag van het lichaam.

En er is ook een "orde" in de sensaties, en die orde noem ik "tijd".

niet alleen tijd, maar ook de ruimte en de orde is de logica.

De geometrie van de organisatie van de gepostuleerde externe dingen lijkt te veranderen als functie van de tijd, en dat is wat ik "beweging" noem.

Mooi, maar wat ook beweging IS.

Maar er is a priori geen noodzaak om die andere dingen hun bestaan te postuleren, en nog minder om een geometrische organisatie van die dingen te postuleren. Alleen, als ik dat doe, worden mijn sensaties veel zinvoller.

Niet omdat jij dat doet, maar omdat het zo is in de eerste plaats als de objectieve werkelijkheid.
Jij hebt echt het heelal niet bedacht.
Of zou je menen God te zijn?

Maw de hypothese van organisatie van materiele objecten op een geometrische manier is een goeie manier om een coherentie te scheppen in mijn sensaties.

Het is niet jouw hypothese, maar de logica van het heelal, die de mens al waarnemende en denkende ontdekt.

Ik ga nu niet meer willekeurige prikkels ondergaan die ik "zien" noem, maar ik ga beseffen dat het ontvangen licht is, dat afkomstig is van dinges die geometrisch georganiseerd zijn. En van de slag zijn die "zie-sensaties" coherent te begrijpen als "ik zie dinges in de ruimte".

Mooi.

En bovendien lijkt dat zelfs coherent te zijn met "een lichaam hebben" en "armen die in diezelfde ruimte georganiseerd zijn", zodat ik niet alleen spul kan "zien" (met de hypothese dat ik dus dinges zie omdat dat licht is dat afkomstig zou zijn van "dinges"

geen dinges, maar dingen.

die op geometrische manier georganiseerd zijn), maar dat perfect coherent is met "een arm hebben die op dezelfde manier geometrisch is georganiseerd" en zelfs die dinges kan "aanraken" (waarbij ik een andere sensatie onderga, die ik nadien kan gaan interpreteren als "mijn hand raakt de pint aan die op tafel staat").

mooi

En zo voort. Maw, hoewel dat allemaal enkel maar mentale constructies zijn,
die mij enkel maar helpen met het coherenter maken van mijn sensaties, lijkt dat allemaal zo fantastisch goed te kloppen, dat ik ga zeggen dat die dingen "echt bestaan".

Zo is het: en het echte bestaan is de grondslag van jouw poging het allemaal te begrijpen.

En dus ook "echt geometrisch georganiseerd zijn". Maar als ze geometrisch georganiseerd zijn" moet ik dus, evenveel als ik zeg dat mijn arm echt bestaat, en die pint echt bestaat, ook zeggen dat die geometrie echt bestaat: de ruimte.

Zo is het, niet alleen de ruimte, maar ook de tijd en de dingen en het bewustzijn van de mens.
En ook de logische grondslag van alles.
De waarheid is het totale systeem van de werkelijkheid.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dan heb je het niet goed begrepen: het centrum is de oneindigheid als punt midden in je binnenste buiten gedraaid hoofd.

In uw coordinatenvoorstelling, ja, als je die verkeerdelijk als een Euclidische ruimte ziet. In de werkelijke geometrische ruimte, evident niet.

Waarom niet ? Omdat de afstand in de werkelijke ruimte tussen uw twee ogen kleiner is dan de afstand tussen twee verre bomen. Hoewel die twee verre bomen voorgesteld worden door coordinaten die "dichter bij elkaar liggen" in NUMERIEKE WAARDEN dan de coordinaten van uw ogen. Nu is het denken dat als numerieke waarden van coordinaten dichter bij elkaar liggen, de bijhorende punten ook dichter bij elkaar liggen, precies wat men verstaat onder "uw coordinatenruimte interpreteren als een Euclidische ruimte".

Het is een beetje alsof je telefoonnummers hebt gegeven aan punten in de werkelijke ruimte, en denkt dat je hun afstand kan uitrekenen door het verschil te maken van de telefoonnummers. De telefoonnummers zijn de coordinaten. Denken dat het verschil van telefoonnummer gelijk is aan de afstand in de werkelijke ruimte, is "een Euclidische afstandsstructuur bouwen" op uw coordinatenruimte.

Nu is het zo dat we dat gewoon zijn, omdat we sinds kind af aan, coordinaten gebruiken die een isomorfisme zijn op geometrisch vlak, met de Euclidische ruimte die we op school leren. En die min of meer met onze dichtbije dagelijkse omgeving overeenkomt. We hebben dus van kinds af aan geleerd om onze coordinatenruimte te interpreteren met een Euclidische afstandsstructuur op. En dan lopen we in de fout als we dat toepassen op de coordinaten in een gekromde ruimte, waar die equivalentie er niet meer is.

Neen, want ik beoefen helemaal geen wiskunde.

Dat is equivalent aan zeggen dat je niet logisch nadenkt.

Het gaat mij om de voorstellingen en de begrippen.

Enkel wiskundige voorstellingen hebben logische zin. Men moet niet altijd expliciet aan wiskunde doen, als die impliciet aanwezig is. Maar er is geen enkele vorm van logisch nadenken die ook geen wiskunde is.

Zoals ik al reeds zei: ik ben niet in de wiskunde geïnteresseerd.
Zonder duidelijke voorstelling valt niet te begrijpen waar het om gaat.
Dat is de kwaal van de geleerdheid dat ze in hun formules zijn verdwaald.

In tegendeel. Zonder wiskunde kan je niet logisch nadenken. Voorstellingen zijn intuitieve vertalingen van wiskundige noties, of zijn anders gewoon dwaze onlogische hersenscheten.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ze bestaan ook.

"Bestaan" is niks anders dan een werkhypothese. Maar let op, ik ben het met je eens dat we die werkhypothese beter maken, want ze lijkt goed te werken.

Maar zeggen dat de ruimte "bestaat" of "niet bestaat" is een kwestie van keuze. Je hebt niet strikt nodig te stellen dat de ruimte bestaat. Maar het helpt wel. Echter, datgene wat nuttig is om te zeggen dat de ruimte bestaat, is het identificeren van de juiste wiskundige meetkundige structuur van de ruimte om daaruit de nuttige aspecten af te leidn die we verder nodig hebben voor het zo eenvoudig mogelijk voorstellen van relaties tussen andere waarnemingen.

Het is juist dat je kan stellen dat er enkel maar voorwerpen bestaan, en geen ruimte. Die voorwerpen hebben dan ook a priori geen "vorm", noch hebben die voorwerpen "afstanden" tussen elkaar. Echter, het beschouwen dat voorwerpen een vorm hebben, en dat er afstanden zijn tussen voorwerpen, is verdraaid handig bij het verklaren van waarnemingen.

We zouden kunnen zeggen dat alle voorwerpen, de maan, de zon, jij, de keukentafel en mijn tennisracket, allemaal gewoon dingen zijn die in 1 en hetzelfde punt zitten in de ruimte en dus geen vorm hebben, noch afstanden. Maar dan heb ik geen verklarende structuur om te zeggen dat ik mijn tennisracket kan "zien", en dat die de "vorm" zou hebben van een tennisracket.

Daarvoor is het veel handiger van te zeggen dat die tennisracket in een wiskundige structuur werd ingebed die dingen kent zoals "afstand". De afstand tussen de koorden bijvoorbeeld. En de afstand tussen de racket en de keukentafel. En zo voort. Het is dus handig de hypothese te maken dat er een wiskundige structuur "bestaat" die "ruimte" heet, op dezelfde wijze dat ik aanneem dat mijn tennisracket bestaat.

Jij hebt echt het heelal niet bedacht.

Bedacht wil niet zeggen "uitgevonden" maar wel conceptueel als idee beschouwd. Uiteraard heb ik het heelal bedacht. Via waarnemingen, onder andere van boeken die mij dat uitlegden.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dit gaat veel te snel en dan ook nog in het Engels zodat het niet is te volgen.
Als je iets te zeggen meent te hebben, schrijf het dan gewoon op.

ah neeje ... gij wou het simpel en voorstelbaar hebben.
Onndig dat we hier wat gaan neerpennen over n-dimensionele vectorruimten als de max blijkbaar 3 ( of is het eerder 2 ) is opdat gij zou kunnen volgen

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Zeker wel, want het beeld dat je ziet is vlak.
Het is een twee-dimensionale ruimte.

héhé
We houden het dus maar best bij twee voor harrie

[ArjanD]

Het volgende artikel op Katholiek.nl biedt een perspectief op de Oerknal-theorie vanuit de katholieke kerk. Er is uit af te leiden dat de kerk de theorie beschouwt als een bedenksel.

Belgische priester ‘bedacht’ de oerknal

“Bedenkers krijgen minder snel erkenning dan ontdekkers. Een universele wetmatigheid waaraan Georges Lemaître geenszins is ontsnapt”, vertelt wetenschapshistoricus Geert Vanpaemel (KU Leuven)

https://www.katholiek.nl/actueel/bel...ht-de-oerknal/

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Het volgende artikel op Katholiek.nl biedt een perspectief op de Oerknal-theorie vanuit de katholieke kerk. Er is uit af te leiden dat de kerk de theorie beschouwt als een bedenksel.

Belgische priester ‘bedacht’ de oerknal



https://www.katholiek.nl/actueel/bel...ht-de-oerknal/

Uw commentaar bij het stuk klopt niet geheel vermoedelijk
Het mag nog wel op "Katholiek.nl" staan maar het perspectief is van een wetenschapshistoricus

leuk stuk
Toch even aanstippen...
Ten tijde van Lemaître had men al die data nog niet.
Maar het klopt niet geheel want zijn model was wel degelijk gebaseerd op de eerder al opgemerkte roodverschuivingen door Vesto Slipher
"Un Univers homogène de masse constante et de rayon croissant rendant compte de la vitesse radiale des nébuleuses extragalactiques"
Dus zo vergezocht was het niet...enkel het terugbrengen tot een echte fysische 'singulariteit' was vergaand ( een priester voor iets hé )
En hij berekende de constante twee jaar voor Hubble

en helaas ..
Dit "“Bedenkers krijgen minder snel erkenning dan ontdekkers" schijnt wel te kloppen ...terwijl het net omgekeerd dient te zijn want meestal gaat men van uit een model ( een bedenksel dus ) te werk gaat men dat toetsen aan de werkelijkheid en ontdekt men wel iets

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Het volgende artikel op Katholiek.nl biedt een perspectief op de Oerknal-theorie vanuit de katholieke kerk. Er is uit af te leiden dat de kerk de theorie beschouwt als een bedenksel.

Eerlijk gezegd, dat is nu bijna 400 jaar dat de wetenschap zich niet veel meer aantrekt van wat de katholieke kerk ervan denkt hoor.

Het gaat hem over overeenkomst tussen waarnemingen en theoretische voorspellingen (wiskundige modellen). Meer niet.

Of het nu in de Bijbel stond, of op politics.be, of in Nature gepubliceerd werd, heeft hierbij geen enkel belang. Het wetenschappelijke argument staat op zichzelf, en hangt niet af van waar het vandaan komt. Het kan een leuke spielerei zijn voor historici en andere menswetenschappers om uit te vissen HOE men het bedacht heeft, maar die "hoe" heeft geen enkel effect op de wetenschappelijke waarde van het eindresultaat, dat enkel en alleen afhangt van de overeenkomst tussen waarnemingen en wiskundig model.