Ex-preses KVHV naar BUB

[zorroaster]

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

Inderdaad, ik heb er mee op café gesproken. Hij is een heel integer man en mensen die hem kennen weten waar hij voor staat. Hij heeft ernstig over de zaken nagedacht en heeft ingezien dat separatisme ook nefast is voor Vlaanderen, dat het Frankrijk in hart-Brabant zou brengen. En over het feit dat hij lid is: laat er geen twijfel over bestaan, hij draagt zijn lidkaart in zijn portefeuille.

Hij denkt dat Frankrijk in Brussel komt te liggen als Vlaanderen onafhankelijk wordt? Hoeveel had hij gedronken toen hij dat zei?
Zelfs de meest fanatieke Waalse rattachist, Gendebien, geeft toe dat het onmogelijk is om bij een aansluiting bij Frankrijk Brussel te betrekken!

[Bruno*]

Zelfs de meest fanatieke Waalse rattachist, Gendebien, geeft toe dat het onmogelijk is om bij een aansluiting bij Frankrijk Brussel te betrekken!

Ooit gehoord van het RWB Rassemblement-Wallonie-Bruxelles? Het best�*�*t. Nu denk je toch niet dat de Fransen uit zijn op Wallonie, ze willen Brussel én -als het even kan- Antwerpen.

[alpina]

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

Ooit gehoord van het RWB Rassemblement-Wallonie-Bruxelles? Het best�*�*t. Nu denk je toch niet dat de Fransen uit zijn op Wallonie, ze willen Brussel én -als het even kan- Antwerpen.

Dat is natuurlijk allemaal heel realistisch he!! Waarom nemen ze er Brussel en Berlijn niet ineens bij??? De grapjassen!!

[Godfried]

Ik heb Filip gevraagd dat hij zelf eens naar het forum komt om orde op zaken te stellen.

[alpina]

Oorspronkelijk geplaatst door Godfried

Ik heb Filip gevraagd dat hij zelf eens naar het forum komt om orde op zaken te stellen.

???

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Godfried

Ik heb Filip gevraagd dat hij zelf eens naar het forum komt om orde op zaken te stellen.

Wat weet onze prins nu over wat er reilt en zeilt in studentenclubs

[Napoleon]

Oorspronkelijk geplaatst door Superstaaf®

Wat weet onze prins nu over wat er reilt en zeilt in studentenclubs

HIJ studeerde namelijk in de VS ....daar denken ze dat België de hoofdstad is van Brussel .

[zorroaster]

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

Ooit gehoord van het RWB Rassemblement-Wallonie-Bruxelles? Het best�*�*t. Nu denk je toch niet dat de Fransen uit zijn op Wallonie, ze willen Brussel én -als het even kan- Antwerpen.

En daarna gaan ze Den Haag, Rotterdam en Keulen ook annexeren zeker? De Fransen beseffen heus wel dat Wallonië het beste is wat ze kunnen krijgen: De Europese hoofdstad, dat is vér buiten hun bereik. het zou het machtsevenwicht tussen de grootmachten te fel ontwrichten.

[Dimitri]

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

Ooit gehoord van het RWB Rassemblement-Wallonie-Bruxelles? Het best�*�*t. Nu denk je toch niet dat de Fransen uit zijn op Wallonie, ze willen Brussel én -als het even kan- Antwerpen.

Ooit gehoord van de Bonapartistische Partij Nederland? Die bestaat ook! Elke Jan Pak-de-leuning van drie hoog achter kan wel een partij oprichten, dat zegt nog niet dat het iets te betekenen heeft.

Maar kun je misschien één goede reden bedenken waarom de Fransen geïnteresseerd zouden kunnen zijn in Brussel? En kom nou niet aan met de Europese instellingen, want die kunnen alleen in een neutraal, dus klein land staan. Wordt Brussel Frans, dan wordt een andere stad (Wenen of Praag bijv.) EU-hoofdstad.

[Bruno*]

Komaan zeg, je wéét toch ook dat de annexatie van Wallonie door Frankrijk realistischer is dan een Nederlandse Bonaparte.

[Bruno*]

Ik heb Filip gevraagd dat hij zelf eens naar het forum komt om orde op zaken te stellen.

Ik wacht vol spanning af!!!

[alpina]

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

Ik wacht vol spanning af!!!

Wat zou het niveau plots steigen zeg!!

[Dimitri]

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

Komaan zeg, je wéét toch ook dat de annexatie van Wallonie door Frankrijk realistischer is dan een Nederlandse Bonaparte.

Dat lijkt me niet realistisch, nee. Waarom wordt hier toch zoveel gesproken over annexeren? De tijd van annexaties is allang voorbij hoor, de Walen moeten dat toch eerst zelf willen, de Fransen zullen echt niet komen binnenvallen.
Maar nu heb ik nog steeds geen antwoord op mijn vraag. Dat paste niet in die ene zin, da's waar, maar zo'n groot probleem kan een reactie van twee zinnen toch niet zijn.

[Einbahn]

Vanwege Filip De Cauwer zelve.

Eerst twee voorafgaande opmerkingen:
1) Wat KVHV-Leuven betreft, een van de vorige gasten op dit forum zei de indruk te hebben dat het KVHV vol Heel-Nederlanders loopt. Dit klopt niet, er is wel altijd een kleine, maar stevige kern geweest. De meerderheid van de KVHV'ers zijn separatisten, en geen Vlaams Blokkers. Het KVHV is partijpolitiek ongebonden. Bij ons vind je veel N-VA'ers, enkele rechtse VLD'ers en CDV'ers en ook Vlaams Blokaanhangers. Een politiek-correct cordon is aan ons niet besteed. Iedereen die onze beginselen onderschrijft (Vlaams, katholiek en traditioneel studentikoos) en zich gedraagt, is welkom. Ieder voor zich bepaalt welke pijler voor hem het belangrijkste is.

2)Heel-Nederlands/Groot-Nederlands
Heel-Nederlands=Benelux=17 Provinciën
Van de zogenaamde "Sint-Michielsorde" had ik voor enkele dagen nog nooit gehoord. Uit het weinige wat ik over hen teruggevonden heb, kan ik opmaken dat zij voor een onafhankelijk Vlaanderen zijn. Ze zijn dus geen Heelnederlanders en zullen dus waarschijnlijk "Groot-Nederlands" zijn. Darbuiten lijkt het mij ook een vrij marginale en extremistische organisatie te zijn. Zij zijn alleszins geen bekenden ide Heel-nederlandse beweging.

[Einbahn]

Wat mijzelf betreft:

Ik ben inderdaad geen voorstander van een onafhankelijk Vlaanderen, daar dit enkel tot een verdere verscheurdheid van de Lage Landen leidt en een grotere invloed van Frankrijk en de andere grote landen. In die zin is de Belgische revolutie ook een historische vergissing geweest. Op het Brusselse stadhuis wapperde trouwens eerst de Franse tricolor en niet de Belgische vlag. Ik ben dus een orangist.

De Vlamingen zijn zo dom geweest om op het toppunt van hun economische macht te kiezen voor een onecht federalisme met zijn alarmbelprocedures, dan voor het valoriseren van de democratische Vlaamse meerderheid in België (these van Lode Claes). Daardoor zitten we nu opgescheept met eindeloze communautaire problemen die, naar ik vrees, op een splitsing kunnen uitdraaien.

Ik ben nog steeds Vlaamsgezind, maar heden ten dage lijkt het erop dat de Vlaamse Beweging zijn doel is voorbijgeschoten en verstard is geraakt in een dorpsmentaliteit. Een tekst hierover wil ik gerust eens op dit forum smijten.

Wat nu mijn contact met de BUB betreft. Ik heb inderdaad meermaals contact gehad met Patriot en wij hebben veel gediscussieerd. Wij delen gemeenschappelijke opvattingen zoals het anti-separatisme en een interesse voor het provinciaal federalisme. met andere opvattingen van de BUB heb ik het veel moeilijker zoals het soms anti-Nederlandse discours (cfr. tekst over Belg. Revolutie), het automatisch gelijkschakelen van Vlaams-nationalisme met racisme en het economisch programma. Maar hierover konden wij in alle openheid praten. Op café heb ik een lidkaart ingevuld, eerder als een blijk van sympathie. Achteraf gezien had ik hierover warschijnlik beter moeten nadenken. Hoe dan ook, elke vraag om toe te treden tot het bestuur of om op een lijst te staan heb ik afgewezen.

Nu zonder mijn medeweten dit bericht op dit forum werd gesmeten, voel ik mij enigszins gebruikt als een politieke promotiestunt. Daarom heb ik besloten mijn contacten met de BUB te verbreken, met de mensen persoonlijk wil ik gerust nog praten, in alle vriendschap en openheid.

Filip De Cauwer
Prosenior KVHV-Leuven

[Einbahn]

Om deze discussie af te ronden, ziehier een tekst die ik enkele jaren geleden schreef en die perfect mijn opvattigen weergeeft:

"De Nederlandse zending van de Vlaamse Beweging

Oproep tot Vlaams staatsmanschap

De laatste vijftig jaar heeft Vlaanderen zich ontwikkeld van een cultureel verarmd en economisch achterlijk gebied tot een welvarende, zelfbewuste regio. Nu dreigt echter het gevaar dat onze bewindslui zich zelfgenoegzaam terugtrekken in een soort jacobijnse, Vlaamse 'rompstaat', zonder van enig inzicht in geschiedenis en geopolitiek blijk te geven en alle internationale verhoudingen negerend. In dit artikel willen wij enkele pijnpunten blootleggen en tevens de Nederlandse zending van de Vlaamse Beweging in het licht stellen.

Triomf en tragiek van de Vlaamse Beweging

De separatistische Belgische staat, de Franse wraak voor 1815, schreef de vrijheid van taal in zijn grondwet. De facto betekende dit dat het gehele openbare leven Franstalig was, ook in het noorden waar het overgrote gedeelte van de bevolking geen Frans sprak of verstond.
Daar sprak de gewone bevolking 'Vlaams', wat neerkomt op een verzameling van Nederlandse dialecten in België. Daar ontbrak elke vorm van standaardtaal, en van hoogstaande litteraire cultuur. In dit klimaat ontstond de Vlaamse Beweging. Onder de invloed van de Romantiek groeide er een herwaardering van de volkstaal en van het eigen historisch verleden. De term 'Vlaamse Beweging' duidde niet op een bepaalde groep. Hij verwees eerder naar de ontvoogdingsstrijd van het Vlaamse volk voor erkenning van zijn taal (en hierbij had men voor dezelfde standaardtaal geopteerd als die in Rijksnederland), en zijn culturele verzuchtingen. Op het einde van de negentiende eeuw kwam daar ook nog een sociale en economische dimensie bij ter ontplooiing van het arme, rurale Vlaanderen.

Geleidelijk aan verwierf het Nederlands een exclusieve plaats in het onderwijs, de administratie, gerecht en leger in het noordelijk deel van België, Vlaanderen. Het sluitstuk was het decreet van 10 december 1973 waarin bevestigd werd dat de officiële benaming van de taal gesproken in Vlaanderen het 'Nederlands, of de Nederlandse taal' is. Na de Tweede Wereldoorlog kende Vlaanderen een enorme economische groei, vooral dankzij Amerikaanse investeringen en de ontwikkeling van een moderne, op export gerichte, hoogtechnologische industrie. Vlaanderen verwierf de economische suprematie in België en hiermee ook meer politieke drukkingmiddelen.

Echter, o ironie, was de Vlaamse Beweging er zelf grotendeels voor verantwoordelijk dat die Vlaamse kracht niet werd omgezet in Vlaamse macht. Men koos niet voor de valorisering van de Vlaamse democratische meerderheid, alsof men bang was voor die verantwoordelijkheid, maar men verkoos zich terug te plooien op een onechte federalisering. Bijzondere meerderheidswetten en alarmbelprocedures hebben een normale werking van de volksvertegenwoordiging onmogelijk gemaakt. Met de opeenvolgende federaliseringen heeft men enkel gepoogd wrevelpunten te omzeilen of ongelukkig op te lossen. Het leek wel een improvisatietheater, soms zelfs een koehandel. Hoe dan ook, een algemene visie op lange termijn ontbrak. Men heeft een wangedrocht in het leven geroepen dat men in geen enkel ander federaal land terugvindt en dat enkel immobilisme en conflicten uitlokt.

De Vlaamse Beweging heeft dus een belangrijke rol gespeeld in de Nederlanden. Zij heeft een groot deel van de Nederlandse bevolking zijn cultuur, welvaart en zelfvertrouwen teruggegeven. Zij heeft mede de Franse imperialistische annexatiedrang afgewend en zo ook de Nederlanden gered. Alleen in de eindfase is men als het ware uit de bocht gegaan. De vraag rijst hoe het nu verder moet. Wat te doen met de huidige Belgische context en is de keuze die de Vlaamse Beweging nu maakt wel de zaligmakende?

De Belgische malaise

Vlaanderen heeft zijn democratische meerderheid in België verloren, maar de huidige Vlaamse elite maalt daar niet om. Op federaal niveau volstaat het om een fragiel status-quo te handhaven. Op Vlaams niveau geeft men blijk van beter management, maar alle euforie hieromtrent leidt blijkbaar tot zelfgenoegzaamheid. Dit geeft aanleiding tot jacobinisme. Vele Vlaamse politici zijn best tevreden met hun eigen private zandbak. Zij beseffen maar al te goed waar in de toekomst de macht te rapen valt. Het komt er dus op aan zoveel mogelijk macht naar het Vlaamse niveau toe te centraliseren. Dit ten nadele van de gemeenten en provincies. Hierbij wordt een bewuste eigenheidpolitiek gevoerd ten nadele van deze oudere, meer historische entiteiten. Goed voorbeeld hiervan is het veranderen van de vlag van de provincie Oost-Vlaanderen. De Leeuw klauwt nu op een wit veld voorzien van strepen in een afschuwelijk groen, elke link naar het historische graafschap Vlaanderen wordt weggemoffeld. De klassieke flaminganten kunnen deze evolutie misschien wel toejuichen, als een verdere stap naar volledige afscheiding. Vergeten ze echter niet dat dit Vlaams jacobinisme verdere toenadering tot het noorden bemoeilijkt. Veel politici zijn niet zozeer begaan met de Vlaamse identiteit, de Nederlandse cultuur, maar wel met macht. Ze zullen dus liever de eerste blijven in Vlaanderen dan de tweede te worden in een verenigd Nederland, welke vorm dat ook zou mogen aannemen. Zij zullen dus zonder probleem hun Vlaamse eigenheidpolitiek aanwenden tegen elke verdere Nederlandse integratie. De verwaarlozing van de Nederlandse standaardtaal ten voordele van een 'schoon Vlaams' is een nefast teken aan de wand.

In het zuiden van dit land gaat men evengoed in de fout. Na het verval van de zware industrie heeft een wanbeleid aanleiding gegeven tot ernstige economische en sociale problemen. In plaats van deze fouten in te zien en het roer radicaal om te gooien, is men de federale staat als een melkkoe gaan beschouwen. Eigen onkunde werd handig verstopt achter een vlammend discours tegen de fictieve 'état belgo-flamand', zondebok voor alle problemen. Logischerwijze lokt deze negatieve, gefrustreerde houding wrevel uit bij vele Vlamingen, Het grote venijn zit hem echter in de francofiele kringen, die onverbloemd de superioriteit van de Franse cultuur prediken. Deze lui met een sterke hang naar 'cette grande patrie qui est la France', zijn vooral terug te vinden in de PRL en natuurlijk het Vlamingenhatende FDF. Minister van Buitenlandse Zaken Louis Michel vaart een heel andere koers dan zijn verdienstelijke voorganger Erik Derycke. Alsof hij rechtstreeks zijn orders ontvangt van het Elysée. Het is onbegrijpelijk dat sommige Waalse politici meedoen met de francofone opbodpolitiek rond Brussel en de Rand. Zij laten zich zo voor de kar spannen van diegenen die tevens de Waalse cultuur en taal verachten.

Separatisme, (r)attachisme?

De huidige federale structuur heeft niet tot een betere werking van de staat geleid, integendeel. Alles zit geblokkeerd, fundamentele problemen vinden geen oplossing. Vele politici daarentegen blinken uit in een oppervlakkige profileringdrang. Als Verhofstadt België wil uitbouwen tot een modelstaat, dan zal hij nog vele katten te geselen hebben.
Hoe geraken we uit deze Belgische malaise?

De klassieke Vlaamse Beweging lijkt reeds gekozen te hebben voor een onafhankelijke Vlaamse staat. Lost dit zich terugtrekken tot achter de taalgrens de problemen op. En welke nieuwe gevaren schuilen er om de hoek? Het is duidelijk dat het huidige regime zijn machtsstructuren onveranderd zal enten op Vlaanderen. Vlaanderen wordt dan gewoon een klein-België met alle bijkomende ziektes zoals bv. de particratie, macht van de belangengroepen, favoritisme, ... Deze symptomen duiken nu al op, zoals we hierboven reeds vermeld hebben. Hoe zal de internationale gemeenschap reageren, zal men Brussel wel aan Vlaanderen gunnen? Onder druk van de internationale gemeenschap verloor de jonge Belgische natie uiteindelijk ook een groot deel van Limburg en Luxemburg. De scheiding van Tsjechië en Slowakije verliep nagenoeg rimpelloos, maar deze landen liggen dan ook niet in het Europese hartland. De Lage Landen daarentegen hebben altijd kunnen 'rekenen' op een grote belangstelling van de grootmachten.

Door een overhaaste uitroeping van een Vlaamse staat en door een uit handen geven van onze Romaanse provincies riskeren we de creatie van een nieuwe Bataafse republiek. We merken nu al dat belangrijke economische sectoren worden uitverkocht aan Frankrijk, ten nadele van de 'Hollanders'. Wat Frankrijk neemt, geeft het nooit terug, denken we maar aan Frans-Vlaanderen. Beseffen sommige flaminganten wel wat het betekent, Frankrijk in het hartland van Brabant? Een Frankrijk slechts luttele kilometers verwijderd van Brussel, Leuven,... Trouwens, het zogenaamde rattachisme is een leugen. De enige keer dat Wallonië tot Frankrijk behoorde was onder de terreur van de Franse revolutionairen. Als we de rattachistische logica volgen dan zou geheel België naar Frankrijk moeten 'terugkeren'. Misschien is het dat wel wat sommige fransdollen op lange termijn beogen.

Wallonië, het Waals gewest is geen hecht blok zoals sommige flaminganten nog geloven. Luxemburgers bijvoorbeeld voelen zich Luxemburgs en niet Waals. Het is dus logischer dat zij een aansluiting bij het Hertogdom Luxemburg zouden verkiezen boven een aansluiting bij Frankrijk of een Waalse staat. Een inwoner van de Duitstalige Oostkantons is evenmin een Waal. Er bestaat een Waalse taal en cultuur, maar die omvat niet het gehele Belgische grondgebied ten zuiden van de taalgrens. Een onafhankelijk 'Wallonië' is dus zeker geen evidentie.

Het Heel-Nederlandse alternatief

Dit is zeker geen pleidooi voor een verouderd Belgicisme. Het huidige Vlaanderen is een werkelijke politieke en economische macht. 170 jaar België heeft het ook een historische grond verschaft. Elk politiek denkwerk omtrent de toekomst van de Nederlanden kan deze werkelijkheid niet negeren. Een sterk Vlaanderen hoeft niet bang te zijn van een verarmd Wallonië. Het komt er op aan duidelijke, doorzichtige afspraken te maken. Wallonië moet uit zijn verbitterd minderwaardigheidscomplex gehaald worden. We hebben er alle voordeel bij het Waalse regionalisme aan te moedigen tégen de arrogantie van de 'Communauté Française'. De nieuwe attachistische collaborateurs moet alle wind uit de zeilen gehaald worden nu hun aanhang nog vrij beperkt is. Een economisch welvarend Wallonië zal zijn verantwoordelijkheid niet meer kunnen afschuiven op de federale staat. Vlaanderen heeft dus baat bij een Waalse economische heropbouw.

Tenslotte zal zich een grondige bezinning opdringen over de structuur van deze staat. Dit is echter stof voor een artikel op zich, we zullen hierover dan ook niet verder uitwijden. Wij verkiezen wel dat dit zou gebeuren in een geest van een verregaande integratie van alle historische componenten behorend tot de Nederlanden. Een eerste stap hiertoe is een opwaardering en versteviging van de Benelux. Wat is het nut hiervan? Een sterk geïntegreerde Benelux biedt vooreerst binnenlandse voordelen. Het zou aanzienlijk de communautaire spanningen in België afzwakken. Men is niet meer met twee, maar met vier. Noord-Nederlanders zouden bepaalde elementen van de Waalse en ook Belgische politieke cultuur zeker niet tolereren. Een welvarend Luxemburg kan een voorbeeld zijn voor Wallonië (toegegeven, het gaat om een totaal andere situatie, maar we doelen hier op een zekere mentaliteit). Het overgrote deel van de voordelen situeert zich echter op buitenlands vlak. Vooreerst zijn er de economische voordelen. De rivierendelta is de poort tot Europa. Op dit moment beconcurreren we elkaar nog teveel, denken we maar aan de rivaliteit tussen Antwerpen en Rotterdam, de perikelen rond de IJzeren Rijn. Men heeft ooit berekend dat, indien het drama van 1830 zich nooit had voltrokken, de Verenigde Nederlanden tot de G7 zouden behoren en niet Italië. Het is vanzelfsprekend dat een sterke Benelux ook militaire voordelen met zich meebrengt. Tenslotte zou de stem van een Benelux-federatie veel zwaarder wegen in de Europese Unie, een reëel tegengewicht kunnen bieden tegen de grootmachten.

Een dynamisch, zelfbewust Vlaanderen zou de motor van deze integratie kunnen zijn, een brug tussen het noorden en het zuiden. De francofiele machtscentra zijn trouwens bang van een dergelijk Vlaanderen dat zijn kneuterigheid opgeeft. Het wordt dus hoog tijd dat de Vlaamse Beweging en de Vlaamse politici uit hun schulp komen en zich bewust worden van hun Nederlandse zending."

Filip De Cauwer

[Bruno*]

nix

[zorroaster]

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

nix

Je bent een man van weinig woorden, dat wisten we al, maar nu overtref je jezelf toch écht!