Banken in slachtofferrol?

[nun]

Oorspronkelijk geplaatst door filosoof

gewoon alles schommelt in waarde: het goud, het geld, het brood dat je ermee wil kopen... je arbeid
Het zoeken naar "vaste waarde" via goudstandaard heeft dus ook geen zin. Het is niet verkeerd maar het is een dure utopie (duur want het veronderstelt het aanhouden van een economisch onproductieve goudvoorraad)
Van een bank een 100% dekking in goud vragen is vragen dat ze die ganse voorraad improductieve grondstof financiert. Waarmee gaat ze dan intrest en overhead betalen?
Stel je bracht 1 kg goud, je vraagt het terug en gaat er mee naar de bakker en daar zie je dat gezien een slechte graanoogst en de ontdeking van een nieuwe goudader, het brood nu dubbel zoveel goud kost. Dan ben je toch weereven ver als wanneer hetzelfde je met bankbriefjes overkomt?

Het is ook niet de bedoeling van een goudstandaard om een vaste waarde te produceren.

Wat wel de bedoeling is: het onbeperkt bijmaken van geld onmogelijk maken door geld te koppelen aan iets met waarde. De potentiële hoeveelheid van fiat geld is in de limiet oneindig. Iets met een oneindige hoeveelheid, is niet schaars en heeft dus geen waarde meer. Jaar na jaar komt de hoeveelheid geld dichter bij haar potentiële hoeveelheid (oneindig) en komt de waarde dichter bij de lange termijn waarde van fiat geld (=0). Geld wordt jaar na jaar minder waard. Het doel van de goudstandaard is niet de waarde van geld stabiel te houden, zoals je zegt is dit onmogelijk. Het doel is manipulatie van de geldhoeveelheid onmogelijk maken en geld schaars houden.

Het fenomeen dat geld steeds in waarde vermindert, het ene jaar sterker dan het andere is al 1 bron van instabiliteit. Goed monetair beleid is eerder de uitzondering dan de regel.

Een tweede bron van instabiliteit is de fractional reserve banking. Fractional reserve banking zorgt ervoor dat er op hetzelfde ogenblik verschillende eigenaars zijn van hetzelfde geld. Bvb: ik zet geld op mijn spaarrekening, de bank leent dit uit. Het is mijn geld want ik kan het ten allen tijde afhalen, het is het geld van degene die het geld leende, want hij heeft het geld in bezit. Zolang ik niet moeilijk doe en mijn geld niet opeis is er geen probleem. Wanneer ik mijn geld opeis, is er een probleem. Het geld waarvan ik dacht eigenaar te zijn is er niet. Normaal noemen we dit diefstal: iemand die geld van de eigenaar afhandig maakt zonder diens toestemming. Om dit te vermijden moet je sparen opdelen in 2 nl:

-sparen-bewaargeving: je geeft geld aan de bank, zij houden dit bij voor u, zij lenen dit niet uit, ge kunt onmiddellijk aan u geld, ge doet geen afstand van u eigendomsrecht van het geld.

-sparen-beleggen: je geeft geld aan de bank, zij lenen dit uit, je doet tijdelijk afstand van je eigendomsrecht, je kan niet onmiddellijk aan je geld.

Het is waarschijnlijk dat je bij de sparen-bewaargeving, geen interest zal krijgen, maar dat je de bank zal moeten betalen om het geld voor jou te bewaren. Enkel bij sparen-beleggen krijg je interest. Je erkent dat de bank je geld uitleent en je accepteert ook het risico dat gepaard gaat met beleggen.

Een run on the bank wordt onmogelijk alsook de contractie van de geldvoorraad die hiermee samengaat.