Taalstrijd en taalpolitiek in Europa

[Pelgrim]

Als flamingant en ik neem aan Vlaams nationalist, zal u ongetwijfeld ook wel een op zijn minst passieve kennis hebben van de andere nationale en taalbewegingen van staatsloze volkeren in Europa. En van de talenpolitiek van de Europese Unie zelf, zowel wat betreft de rechten van de historische minderheidsvolkeren, als de praktische werking van de EU (met name dan de keuze voor Frans, Duits en Engels, enfin vooral dan Engels, als 'Europese werktalen').

Hoe ziet u 1° de evolutie in Europa mbt de minderheidstalen en kleinere volkstalen en 2° de talenpolitiek van de Europese instellingen?

Hoe zo u het idealiter zien werken?

[Pelgrim]

toch eens naar boven duwen

[Ongetemde Leeuw]

Ik zou eigenlijk ook heel graag een antwoord van Jong-Nv-a horen hierover, aangezien mijn aanhang voor hen begint te groeien, en dit wel een standpunt is dat me sterk aanspreekt.

[Weerbarstig!]

Zover ik het zie mag Europa gerust sterker samen groeien en tevens onze individuele identiteit helpen bekrachtigen, maar liever geen VS-achtige toestanden - dwz meer begrenzing qua eigenheid.

Op vlak van taalgebruik zou er dus geen barrière opgezet mogen worden -- elke levende taal moet politiek uitgedrukt kunnen worden in de Europese instellingen.

Tevens moet iedereen zich in al deze talen tot de diensten van de EU kunnen wenden. Wel is een eventuele beperking van de werktalen bespreekbaar, maar evident is dat een Europese instelling zeker de taal of talen moet hanteren van de plaats waar ze gevestigd is.

[Bas Luyten]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Als flamingant en ik neem aan Vlaams nationalist, zal u ongetwijfeld ook wel een op zijn minst passieve kennis hebben van de andere nationale en taalbewegingen van staatsloze volkeren in Europa. En van de talenpolitiek van de Europese Unie zelf, zowel wat betreft de rechten van de historische minderheidsvolkeren, als de praktische werking van de EU (met name dan de keuze voor Frans, Duits en Engels, enfin vooral dan Engels, als 'Europese werktalen').

Hoe ziet u 1° de evolutie in Europa mbt de minderheidstalen en kleinere volkstalen en 2° de talenpolitiek van de Europese instellingen?

Hoe zo u het idealiter zien werken?

Mijn excuses dat u even moest wachten op een antwoord. De actualiteit maakt het niet evident om lang achter de pc te zitten.

Om op uw vraag te antwoorden:
De Europese integratie werkt regionale tendensen in de hand. De EU neemt de functie die de natiestaten vroeger hadden (muntbeleid, economie, …) over van die natiestaten. Daardoor ontstaat er ruimte voor de regio’s om zich te ontwikkelen. Regionalisme en Europese integratie gaan dus hand in hand.
In die globaliserende Europese Unie, zal regionale identiteit eveneens aan belang winnen. Mensen hebben nood aan een gemeenschap. Daarin zal taal dan ook steeds een cruciale rol spelen. Het is immers de code van het sociale systeem.
Gezien de subsidiariteit heeft de EU geen rol te spelen op het vlak van cultuur. Hoogstens mag zij regionale culturele ontwikkeling financieel stimuleren. Daar tegenover staat evenwel dat een EU waar alle talen op voet van gelijkheid worden behandeld onwerkbaar is. Wat doet men bijvoorbeeld met het Nedersaksisch? Zowel Duitsland als Nederland hebben dat erkend als een regionale taal, maar om alle EU-documenten nu ook in het Nedersaksisch te gaan vertalen, zou gewoon absurd zijn. En dan hebben we het nog maar over 1 regionale taal… Afhankelijk van het criteria dat men gebruikt, zijn er honderden dergelijke talen in Europa. Het Platdiets bijvoorbeeld, dat men in de voerstreek spreekt. Een unieke, prachtige regionale taal, gesproken in Vlaanderen, Nederland, Wallonië én Duitsland. Een echte Europese taal dus.
Voor een werkbare EU is het dus nodig dat er een werktaal is, en het Engels is nu eenmaal de lingua franca. Men zou eigenlijk de vraag moeten stellen of Frans en Duits wel nodig zijn, volgens die optiek. De redenen waarom er zo’n belang wordt gehecht aan Frans en Duits, zijn van staatsnationalistische aard. Maar in de communicatie naar de burger toe, zou deze het liefst verlopen in de taal van de regio zelf.
De EU moet haar diversiteit erkennen, en ook kansen zien in de diversiteit. De EU mag nooit eenheidsworst opdringen aan haar burgers. Helaas, aangezien de EU geconstitueerd wordt door staten, is dat nu al te vaak het geval. De strijd voor de rechten van culturen en volkeren is nog lang niet gestreden. Vlaams-nationalist én Europees regionalist.

[Ongetemde Leeuw]

Oorspronkelijk geplaatst door Bas Luyten

Mijn excuses dat u even moest wachten op een antwoord. De actualiteit maakt het niet evident om lang achter de pc te zitten.

Om op uw vraag te antwoorden:
De Europese integratie werkt regionale tendensen in de hand. De EU neemt de functie die de natiestaten vroeger hadden (muntbeleid, economie, …) over van die natiestaten. Daardoor ontstaat er ruimte voor de regio’s om zich te ontwikkelen. Regionalisme en Europese integratie gaan dus hand in hand.
In die globaliserende Europese Unie, zal regionale identiteit eveneens aan belang winnen. Mensen hebben nood aan een gemeenschap. Daarin zal taal dan ook steeds een cruciale rol spelen. Het is immers de code van het sociale systeem.
Gezien de subsidiariteit heeft de EU geen rol te spelen op het vlak van cultuur. Hoogstens mag zij regionale culturele ontwikkeling financieel stimuleren. Daar tegenover staat evenwel dat een EU waar alle talen op voet van gelijkheid worden behandeld onwerkbaar is. Wat doet men bijvoorbeeld met het Nedersaksisch? Zowel Duitsland als Nederland hebben dat erkend als een regionale taal, maar om alle EU-documenten nu ook in het Nedersaksisch te gaan vertalen, zou gewoon absurd zijn. En dan hebben we het nog maar over 1 regionale taal… Afhankelijk van het criteria dat men gebruikt, zijn er honderden dergelijke talen in Europa. Het Platdiets bijvoorbeeld, dat men in de voerstreek spreekt. Een unieke, prachtige regionale taal, gesproken in Vlaanderen, Nederland, Wallonië én Duitsland. Een echte Europese taal dus.
Voor een werkbare EU is het dus nodig dat er een werktaal is, en het Engels is nu eenmaal de lingua franca. Men zou eigenlijk de vraag moeten stellen of Frans en Duits wel nodig zijn, volgens die optiek. De redenen waarom er zo’n belang wordt gehecht aan Frans en Duits, zijn van staatsnationalistische aard. Maar in de communicatie naar de burger toe, zou deze het liefst verlopen in de taal van de regio zelf.
De EU moet haar diversiteit erkennen, en ook kansen zien in de diversiteit. De EU mag nooit eenheidsworst opdringen aan haar burgers. Helaas, aangezien de EU geconstitueerd wordt door staten, is dat nu al te vaak het geval. De strijd voor de rechten van culturen en volkeren is nog lang niet gestreden. Vlaams-nationalist én Europees regionalist.

Bedankt voor het enorm verhelderende antwoord

[Pelgrim]

En in welke zin blijkt de EU dan een goede zaak voor het talenpatrimonium te zijn? De meer dan honderd talen in Europa die niet erkent worden staan nog steeds nergens, en het ziet er niet naar uit dat de EU die talen in de nabije toekomst effectief gaat erkennen.

Bovendien vind ik het wel een beetje frappant dat u aan de ene kant zo de lofrede zingt over de diversiteit van talen (waar de EU in de praktijk niks mee te maken heeft, alle taalbewegingen zijn volledig op zichzelf aangewezen) en tegelijk de supprematie van de Engelse taal op geen enkele manier in vraag gesteld wordt, hoewel de sociaal-economische en politieke oorzaken van die supprematie net dezelfde zijn als die waarmee het Frans heerste in Vlaanderen. We gaan in de praktijk naar een nieuwe taalstrijd maar dan op internationaal niveau, ik had toch verwacht dat N-VA, en de N-VA jongeren in het bijzonder, wel iets kritischer zouden zijn voor het Europa dat nu in de maak is.

[Bas Luyten]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

En in welke zin blijkt de EU dan een goede zaak voor het talenpatrimonium te zijn? De meer dan honderd talen in Europa die niet erkent worden staan nog steeds nergens, en het ziet er niet naar uit dat de EU die talen in de nabije toekomst effectief gaat erkennen.

Bovendien vind ik het wel een beetje frappant dat u aan de ene kant zo de lofrede zingt over de diversiteit van talen (waar de EU in de praktijk niks mee te maken heeft, alle taalbewegingen zijn volledig op zichzelf aangewezen) en tegelijk de supprematie van de Engelse taal op geen enkele manier in vraag gesteld wordt, hoewel de sociaal-economische en politieke oorzaken van die supprematie net dezelfde zijn als die waarmee het Frans heerste in Vlaanderen. We gaan in de praktijk naar een nieuwe taalstrijd maar dan op internationaal niveau, ik had toch verwacht dat N-VA, en de N-VA jongeren in het bijzonder, wel iets kritischer zouden zijn voor het Europa dat nu in de maak is.

Het komt altijd op hetzelfde neer: Europa wil daar allemaal wel iets rond doen en besteed ook een groot deel van haar subsidiebudget aan dergelijke projecten (taal en cultuur) maar europa heeft niets te zeggen over de officiële erkenning van talen. Dat is een bevoegdheid van de lidstaten. Alle officiële talen van de Europese lidstaten zijn ook de officiële talen van Europa. In totaal zijn dat er 23. Alle officiële documenten van de EU worden in 23 talen vertaald. Dat is een poging om het democratisch gehalte van de de EU te verhogen en op die manier wil men aantonen dat iedereen betrokken is bij de Unie. In mijn ogen is dat eerder symbolisch maar daarom niet minder belangrijk.

Als een land een taal als officieel erkend dan is dat ook een officiële taal van de Unie (waarschijnlijk gaat daar wel een procedure aan vooraf). Bijvoorbeeld het Gaelisch is in Ierland erkend terwijl het maar door een kleine minderheid nog dagelijks wordt gebruikt maar door de erkenning in Ierland is het ook een officiële taal van de Unie.
Als men in België beslist om het algemeen beschaafd Antwerps als officiële taal te erkennen dat zullen alle officiële documenten van de Unie naar het Antwerps worden vertaald (+ nog simultane vertalingen in plenaire en commissies edm)

Het is hetzelfde als met het burgerschap van de EU dat rechten geef aan de dragers ten aanzien van de EU en haar wetgeving, maar het is niet de Unie zelf die erover beslist. Iedereen die onderdaan is van een lidstaat krijgt dat burgerschap maar het zijn dus de lidstaten die beslissen of iemand onderdaan wordt.