Religion is bullshit! (bekijken, echt wel grappig)

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Westerse filosofie gaat in de eerste plaats over ratio of wat daar voor door gaat. (Oosterse filosofie beantwoordt niet aan dat criterium omdat ze altijd religieus is.)

Religie gaat in de eerste plaats over emoties. (Vergeet de oppervlaktestructuren die de gevestigde godsdiensten fijntjes op punt hebben gesteld.)

Soms lopen de twee door elkaar.

Neem nu de levensloop van Alfred Whitehead, vader van de procesfilosofie.

Zoon van een Engelse dominee. Fed up door de verhalen van thuis en volkomen atheïst geworden. Professor wiskunde aan niet minder dan de Universiteit van Cambridge. Schreef samen met assistent Bertrand Russell (hst schriele mannetje dat de heel ouderen onder ons nog wel zullen kennen van de vredesbetogingen in de jaren 60) een basiswerk over wiskunde dat nog steeds standhoudt.

Op zijn 65e wordt hij gevraagd door de Universiteit van Harvard, toch ook geen kleintje, om filosofie te komen doceren. Hij had toen al een zekere reputatie als filosoof.

Toch zeer boeiend.

Wel, die man én atheïst werd door de filosofie die hij ontwikkelde werkelijk gedwongen om een soort godsbeeld te scheppen om coherent met zichzelf te blijven. Een boeiend beeld dat heel ver staat van het traditionele godsbegrip uiteraard. Onbruikbaar overigens voor mensen die zich van 'god' willen laten bedienen.

Daar lopen filosofie en religie (in de vorm zoals hier verketterd en uitgelachen) naadloos in elkaar over.

Schitterend man, zou hier wel niet welkom zijn.

Waarschuwing: zonder voorbereiding zijn zijn werken haast niet te lezen omdat hij een heel speciale woordenschat ontwikkelde. Maar ongemeen boeiend. Aan de Universiteit van Leuven zitten eer paar kleppers die de materie uitstekend onder de knie hebben. Het is een genoegen door hen ingeleid te worden in de procesfilosofie. ik heb er haast ademloos van genoten. Denk dat die man in het oosten meer aanzien heeft behouden dan in het westen. Hij past in hun filosofie.

Hoger in deze thread was er ook al van een boek sprake waarin een gedreven atheïst een godsbeeld schetste (waar ook niet mee aan te vangen is door god-lovers.)

En Baruch Spinoza - deus sive natura - heb ik ook al vermeld. Die arme Jood werd dan wel uit Amsterdam geflikkerd vanwege zijn filosofisch godsbeeld.

De scheidingsmuren blijken soms flinterdun.

En de lachers kunnen al die grote figuren niet blijven afdoen als onnozel. Dat staat op de duur zelf onnozel.

En dan heb ik het nog niet gehad over de Kyoto school in Japan waar verschillende figuren ook vreemde dingen hebben bij elkaar geschreven. Goddeloze heren, maar toch.....

Pik er maar uit wat je lust. Maar let op, wat je ook pikt, je paradigma loopt gevaar.

Je typering van de laatstgenoemde 'stroming' typeert uiteraard ook de er voor genoemde pseudo-religieuze filosofie: allemaal bullshit.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Westerse filosofie gaat in de eerste plaats over ratio of wat daar voor door gaat. (Oosterse filosofie beantwoordt niet aan dat criterium omdat ze altijd religieus is.)

Religie gaat in de eerste plaats over emoties. (Vergeet de oppervlaktestructuren die de gevestigde godsdiensten fijntjes op punt hebben gesteld.)

Soms lopen de twee door elkaar.

Neem nu de levensloop van Alfred Whitehead, vader van de procesfilosofie.

Zoon van een Engelse dominee. Fed up door de verhalen van thuis en volkomen atheïst geworden. Professor wiskunde aan niet minder dan de Universiteit van Cambridge. Schreef samen met assistent Bertrand Russell (hst schriele mannetje dat de heel ouderen onder ons nog wel zullen kennen van de vredesbetogingen in de jaren 60) een basiswerk over wiskunde dat nog steeds standhoudt.

Op zijn 65e wordt hij gevraagd door de Universiteit van Harvard, toch ook geen kleintje, om filosofie te komen doceren. Hij had toen al een zekere reputatie als filosoof.

Toch zeer boeiend.

Wel, die man én atheïst werd door de filosofie die hij ontwikkelde werkelijk gedwongen om een soort godsbeeld te scheppen om coherent met zichzelf te blijven. Een boeiend beeld dat heel ver staat van het traditionele godsbegrip uiteraard. Onbruikbaar overigens voor mensen die zich van 'god' willen laten bedienen.

Daar lopen filosofie en religie (in de vorm zoals hier verketterd en uitgelachen) naadloos in elkaar over.

Schitterend man, zou hier wel niet welkom zijn.

Waarschuwing: zonder voorbereiding zijn zijn werken haast niet te lezen omdat hij een heel speciale woordenschat ontwikkelde. Maar ongemeen boeiend. Aan de Universiteit van Leuven zitten eer paar kleppers die de materie uitstekend onder de knie hebben. Het is een genoegen door hen ingeleid te worden in de procesfilosofie. ik heb er haast ademloos van genoten. Denk dat die man in het oosten meer aanzien heeft behouden dan in het westen. Hij past in hun filosofie.

Hoger in deze thread was er ook al van een boek sprake waarin een gedreven atheïst een godsbeeld schetste (waar ook niet mee aan te vangen is door god-lovers.)

En Baruch Spinoza - deus sive natura - heb ik ook al vermeld. Die arme Jood werd dan wel uit Amsterdam geflikkerd vanwege zijn filosofisch godsbeeld.

De scheidingsmuren blijken soms flinterdun.

En de lachers kunnen al die grote figuren niet blijven afdoen als onnozel. Dat staat op de duur zelf onnozel.

En dan heb ik het nog niet gehad over de Kyoto school in Japan waar verschillende figuren ook vreemde dingen hebben bij elkaar geschreven. Goddeloze heren, maar toch.....

Pik er maar uit wat je lust. Maar let op, wat je ook pikt, je paradigma loopt gevaar.

Maar als religie een emotioneel gegeven is en emoties erg individueel zijn, dan is religie dan toch een individuele materie. Misschien ook daarom dat he zo moeilijk uit te leggen is.

Maar op welke manier gebruik je dan religie om een consensus te bekomen met anderen betreffende morele waarden?

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Maar als religie een emotioneel gegeven is en emoties erg individueel zijn, dan is religie dan toch een individuele materie. Misschien ook daarom dat he zo moeilijk uit te leggen is.

Maar op welke manier gebruik je dan religie om een consensus te bekomen met anderen betreffende morele waarden?

We groeien langzaam naar een wederzijds begrip en concensus.

Echte religie is in wezen een individueel gegeven in de diepte waar mensen van welke gezindte ook elkaar(kunnen) tegenkomen en zelfs begrijpen.

Hierbij horen twee kanttekeningen. Weinig personen hebben de sterkte (of de interesse) om zelfstandig - zelfs indien ze vertrekken van een bestaande 'religie' - om dieper te komen. Nog eens, we zijn allemaal mystiekers, iedere op zijn eigen niveau. We zijn ook allemaal schilders, weinigen halen het niveau van Rubens of interesseren er zich niet aan. Voor heel veel mensen - de nood aan een bepaald soort spiritualisme blijft - is een gevestigde religie die meestal niet al te rigide wordt gevolgd een nuttige leidraad. Volgens mij liggen de kiemen van veel spiritiualisme (een term die me niet aanstaat) in het verzet van de mens tegen de eigen vergankelijkheid. De eeuwige ziel, de de reïncarnatie vullen deze behoefte in.

En wat de morele waarden betreft. Hoe komen atheïsten aan gemeenschappelijke morele waarden? Denk je écht dat de gevestigde kerken de bakens (in woorden) moeten uitzetten voor morele waarden? Voor mij hebben die de menselijke waarden gekaapt er her de hunne van gemaakt. Ze bieden niets nieuws. We zijn allemaal mensen, die deze waarden gemeenschappelijk hebben, hoezeer ze ook kunnen verduisterd zijn door culturele, staatkundige of religieuze inperkingen en afwijkingen. Een mens 'van goede wil', meer heb je niet nodig. En dan kan ik weer beginnen leuteren over de omkering van de ego-intentionaliteit naar een alter-intentionaliteit, met de nodige gevolgen.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

En wat de morele waarden betreft. Hoe komen atheïsten aan gemeenschappelijke morele waarden? Denk je écht dat de gevestigde kerken de bakens (in woorden) moeten uitzetten voor morele waarden? Voor mij hebben die de menselijke waarden gekaapt er her de hunne van gemaakt. Ze bieden niets nieuws. We zijn allemaal mensen, die deze waarden gemeenschappelijk hebben, hoezeer ze ook kunnen verduisterd zijn door culturele, staatkundige of religieuze inperkingen en afwijkingen. Een mens 'van goede wil', meer heb je niet nodig. En dan kan ik weer beginnen leuteren over de omkering van de ego-intentionaliteit naar een alter-intentionaliteit, met de nodige gevolgen.

Atheïsten komen aan morele waarden via de ratio.

Deze is gebaseerd op feiten, zoals het feit dat de mens is een emotioneel wezen is en dat de emoties van de ene vaak in conflict staan met de emoties van de andere.

Of het feit dat er schaarste is en dat we bepaalde verdeling van de middelen moeten nastreven.

Dit zijn zeer simpele zaken die uiteindelijk complex worden en aanleiding geven tot discussies, zoveel is zeker. Sommige filosofen zoals Rawls proberen op rationele basis beslissingscriteria aan te bieden.

Het is moeilijk, zoveel is zeker. En het evolueert, kijk maar naar de huidige discussie over het feit indien dieren moeten beschouwd worden als wezens met emoties.

Maar het is ook zeker dat we niet op goede wil kunnen rekenen. We kunnen geen vliegtuig laten opstijgen zonder strenge veiligheidscontrole omdat we rekenen op de goede wil van de passagiers om geen bom mee te brengen.

Pas op, niet alle atheïsten zijn altijd even rationeel, sommige op dit forum bewijzen dit inderdaad. Maar dit neemt niet weg dat de m.i. de ratio de enige weg is naar een goede samenleving.

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Atheïsten komen aan morele waarden via de ratio.

Correctie.

ALLE mensen komen via ratio aan hun morele waarden, evenwel wordt deze ratio ook gevoed door emotionele waarden.

We zijn een samenspel van ratio en emotie.

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Atheïsten komen aan morele waarden via de ratio.

Deze is gebaseerd op feiten, zoals het feit dat de mens is een emotioneel wezen is en dat de emoties van de ene vaak in conflict staan met de emoties van de andere.

Of het feit dat er schaarste is en dat we bepaalde verdeling van de middelen moeten nastreven.

Dit zijn zeer simpele zaken die uiteindelijk complex worden en aanleiding geven tot discussies, zoveel is zeker. Sommige filosofen zoals Rawls proberen op rationele basis beslissingscriteria aan te bieden.

Het is moeilijk, zoveel is zeker. En het evolueert, kijk maar naar de huidige discussie over het feit indien dieren moeten beschouwd worden als wezens met emoties.

Maar het is ook zeker dat we niet op goede wil kunnen rekenen. We kunnen geen vliegtuig laten opstijgen zonder strenge veiligheidscontrole omdat we rekenen op de goede wil van de passagiers om geen bom mee te brengen.

Pas op, niet alle atheïsten zijn altijd even rationeel, sommige op dit forum bewijzen dit inderdaad. Maar dit neemt niet weg dat de m.i. de ratio de enige weg is naar een goede samenleving.

Kijk dan naar je gedachten tegenover de "blauwe hemel". Je gedachten zijn zoals wolken tegenover een blauwe hemel. Gedachten komen en gaan, de waanzinnigste gedachten eerst. De focus in religie ligt op meer te focussen op de blauwe hemel ipv de wolken. Emoties wellen ook op, zeer diepe emoties zoals een diepe angst. Een angst om te sterven, om waanzinnig te worden. Kijk naar die zaken met onverschilligheid / onverstoorbaar.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

We groeien langzaam naar een wederzijds begrip en concensus.

Echte religie is in wezen een individueel gegeven in de diepte waar mensen van welke gezindte ook elkaar(kunnen) tegenkomen en zelfs begrijpen.

Hierbij horen twee kanttekeningen. Weinig personen hebben de sterkte (of de interesse) om zelfstandig - zelfs indien ze vertrekken van een bestaande 'religie' - om dieper te komen. Nog eens, we zijn allemaal mystiekers, iedere op zijn eigen niveau. We zijn ook allemaal schilders, weinigen halen het niveau van Rubens of interesseren er zich niet aan. Voor heel veel mensen - de nood aan een bepaald soort spiritualisme blijft - is een gevestigde religie die meestal niet al te rigide wordt gevolgd een nuttige leidraad. Volgens mij liggen de kiemen van veel spiritiualisme (een term die me niet aanstaat) in het verzet van de mens tegen de eigen vergankelijkheid. De eeuwige ziel, de de reïncarnatie vullen deze behoefte in.

En wat de morele waarden betreft. Hoe komen atheïsten aan gemeenschappelijke morele waarden? Denk je écht dat de gevestigde kerken de bakens (in woorden) moeten uitzetten voor morele waarden? Voor mij hebben die de menselijke waarden gekaapt er her de hunne van gemaakt. Ze bieden niets nieuws. We zijn allemaal mensen, die deze waarden gemeenschappelijk hebben, hoezeer ze ook kunnen verduisterd zijn door culturele, staatkundige of religieuze inperkingen en afwijkingen. Een mens 'van goede wil', meer heb je niet nodig. En dan kan ik weer beginnen leuteren over de omkering van de ego-intentionaliteit naar een alter-intentionaliteit, met de nodige gevolgen.

De lange voor mij wollige teksten die u hier post maken, ook inhoudelijk door verwijzingen naar filosofen en denkers, duidelijk dat uw beleving van religie, of misschien meer bestudering er van, een voornamelijk intellectuele aangelegenheid is. Toch stelt u dat religie meer emotioneel dan rationeel gericht is. Dat laat zich moeilijk rijmen. U raadt ook aan om diverse boeken en stromingen te bestuderen. Uw religie is dus niet normale menselijke activiteit of beleving, het is een uiterst elitaire bezigheid.

Zo ook als u na wat aandringen door Jimmi, moraliteit er bij betrekt. Dat lijkt mij lastig aangezien u religie, als ik het goed begrijp, beschouwt als een individuele en dus subjectieve beleving van de werkelijkheid, als iets dat niet of nauwelijks gedeeld en onderwezen kan worden. Althans, u erkent vele scholen en meesters op dat gebied als richtinggevend. U kiest niet voor Boeddha, of Thao, of Spinoza, om er enkelen van te noemen. Die hebben ook geen, of geen praktische, moraalfilosofie onderwezen. Maar u lost dit heel eenvoudig op door te stellen dat er menselijke waarden bestaan die door de kerken zijn gekaapt, 'maar die we allemaal geneenschappelijk hebben.' Dat dit waar is trekt u vervolgens zelf in twijfel door te stellen dat 'ze ook kunnen verduisterd zijn door culturele, staatkundige of religieuze inperkingen en afwijkingen.' Hoe ziet u dat nu? Als wij (van nature) menselijke waarden kennen, hoe zouden we die dan kunnen laten verduisteren? Hoe zou de kerk, 'die die waarden heeft gekaapt', ze vervolgens kunnen verduisteren? Door 'inperkingen en afwijkingen'? Door inhumane waardeoordelen te onderwijzen en af te dwingen of door boosaardige misleiding? Is het niet veeleer zo dat er geen sluitende moraalfilosofie bestaat die voldoet voor alle aspecten van ons bestaan in ons huidige paradigma?

Ik voel net als u klaarblijkelijk een zekere mate van onbehagen als moraliteitskwesties aan de orde zijn. Maar dat komt, denk ik, niet doordat ik last heb van inperkingen of afwijkingen die de cultuur, de kerk of de staat mij hebben opgedrongen. Ik denk dat dat komt door de slingerweg die we bewandelen bij het ontwikkelen van een persoinlijke moraal, die dus niet aangeboren is; door de keuzes die we maken in onze loyaliteiten. Daar hebben we weinig controle over en dat schept een gevoel van onbehagen. Wat denkt u van het menselijke tekort? Het geseculariseerde schuldbegrip met als tegenhanger het beschuldigen en veroordelen van anderen waar mensen zoveel energie in steken? Is dat geen mysterie en een religieuze emotie?

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Correctie.

ALLE mensen komen via ratio aan hun morele waarden, evenwel wordt deze ratio ook gevoed door emotionele waarden.

We zijn een samenspel van ratio en emotie.

Dit is juist maar zoals reeds eerder gesteld, emoties zijn in conflict. Neem nu, om nog maar eens de discussie te starten, abortus.

We hebben de emoties van de moeder, inclusief lichamelijke klachten, we hebben de emoties van de omgeving, de vader, de grootouders enz.. en we hebben de emoties van de maatschappij waaronder een groep mensen die het emotioneel niet kunnen verdragen dat men een einde maakt aan een pril leven.

Ergens moeten we gaan bepalen wat mag en wat niet mag, rekening houdende met al die emoties. De redering die we moeten hanteren moet daarbij rationeel zijn, voor emotionele redeneringen is hier geen plaats omdat deze sowieso in conflict zijn.

Dus de ratio erkent de emotie, houdt er rekening mee, maar speelt als een soort scheidsrechter tussen al deze conflicterende gevoelens.

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het geseculariseerde schuldbegrip met als tegenhanger het beschuldigen en veroordelen van anderen waar mensen zoveel energie in steken? Is dat geen mysterie en een religieuze emotie?

Als dat niet wollig en voor mij onverstaanbaar is.

The floor is all yours.

[JeeBee]

Meer fundamenteel:

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Toch stelt u dat religie meer emotioneel dan rationeel gericht is. Dat laat zich moeilijk rijmen.

De BELEVING is altijd emotioneel én individueel.

De BESTUDERING daarvan is een rationele act.

Muziek is een genot. Voor de emotie. Mag de muzikant op een rationele manier aan notenleer doen? En mag de ingenieur op rationele manier de (muzikale) geluidsgolven bestuderen.

Kortom, dat laat zich zéér gemakkelijk rijmen.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door TV-verslaafde

Kijk dan naar je gedachten tegenover de "blauwe hemel". Je gedachten zijn zoals wolken tegenover een blauwe hemel. Gedachten komen en gaan, de waanzinnigste gedachten eerst. De focus in religie ligt op meer te focussen op de blauwe hemel ipv de wolken. Emoties wellen ook op, zeer diepe emoties zoals een diepe angst. Een angst om te sterven, om waanzinnig te worden. Kijk naar die zaken met onverschilligheid / onverstoorbaar.

Ok, nuttig en inspirerend voor het individu. Nuttig om verschillende zaken een plaats te geven, maar niet nuttig om als basis te dienen om morele waarden naar voor te schuiven.

Is dit dan religie? Ok, dan is iedereen religieus vermoed ik. Zijn we nu een stap verder? Ik denk het niet.

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Dit is juist maar zoals reeds eerder gesteld, emoties zijn in conflict. Neem nu, om nog maar eens de discussie te starten, abortus.

We hebben de emoties van de moeder, inclusief lichamelijke klachten, we hebben de emoties van de omgeving, de vader, de grootouders enz.. en we hebben de emoties van de maatschappij waaronder een groep mensen die het emotioneel niet kunnen verdragen dat men een einde maakt aan een pril leven.

Ergens moeten we gaan bepalen wat mag en wat niet mag, rekening houdende met al die emoties. De redering die we moeten hanteren moet daarbij rationeel zijn, voor emotionele redeneringen is hier geen plaats omdat deze sowieso in conflict zijn.

Dus de ratio erkent de emotie, houdt er rekening mee, maar speelt als een soort scheidsrechter tussen al deze conflicterende gevoelens.

Geeft de ratio dan een eenduidig antwoord? Neen.

De ratio (wetenschap) is alleen sterk wanneer het gaat over dode materie.

Een steen kan alleen de berg afrollen en de wetenschap kan dat in wetten en formules gieten.

Maar 'ik' kan ook de berg opgaan. Bye bye wetmatigheid, welkom statistiek.

En over morele kwesties - heel verstandig - zwijgt de ratio (wetenschap).

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Atheïsten komen aan morele waarden via de ratio.

Vergeet je de Donald Duck niet?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Als dat niet wollig en voor mij onverstaanbaar is.

The floor is all yours.

Ah, deze bondige these gaat voor u zelfs te diep.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Meer fundamenteel:


De BELEVING is altijd emotioneel én individueel.

De BESTUDERING daarvan is een rationele act.

Muziek is een genot. Voor de emotie. Mag de muzikant op een rationele manier aan notenleer doen? En mag de ingenieur op rationele manier de (muzikale) geluidsgolven bestuderen.

Kortom, dat laat zich zéér gemakkelijk rijmen.

Bestudering van religie? Hoezo?

‘Zalig zijn de armen van geest,
Want hunner is het Koninkrijk der Hemelen’

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Geeft de ratio dan een eenduidig antwoord? Neen.

De ratio (wetenschap) is alleen sterk wanneer het gaat over dode materie.

Een steen kan alleen de berg afrollen en de wetenschap kan dat in wetten en formules gieten.

Maar 'ik' kan ook de berg opgaan. Bye bye wetmatigheid, welkom statistiek.

En over morele kwesties - heel verstandig - zwijgt de ratio (wetenschap).

Statistiek is m.i. ook een vorm van rationalisering.

En uiteraard dient men te rationaliseren in morele kwesties. Er is geen andere basis behalve het recht van de sterkste.

Let wel, ik heb het hier wel over morele kwesties die aanleiding geven tot wetten die gelden in een maatschappij. Een individu kan inderdaad een eigen moraliteit hebben, ingevuld door zijn emoties. Maar als deze moraliteit in conflict zou zijn met de wet dient daartegen opgetreden te worden.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Statistiek is m.i. ook een vorm van rationalisering.

En uiteraard dient men te rationaliseren in morele kwesties. Er is geen andere basis behalve het recht van de sterkste.

Let wel, ik heb het hier wel over morele kwesties die aanleiding geven tot wetten die gelden in een maatschappij. Een individu kan inderdaad een eigen moraliteit hebben, ingevuld door zijn emoties. Maar als deze moraliteit in conflict zou zijn met de wet dient daartegen opgetreden te worden.

Pff. Begin nou eens bij het begin als je over moraal denkt. Het heeft geen fluit te maken met ratio. Het gaat eerst en alleen om rechtvaardigheid en loyaliteit. In de bijbel begint dit bij Kain en Abel en het loopt door in alle verhalen, van Noach, Abraham, Izaak, Jacob, David tot aan Petrus en Paulus. Het is de rode draad in de Ilias van Homerus en de overige Griekse literatuur, het is het centrale thema in het Niebelungen lied en in een zeer groot deel van de wereldliteratuur. En dan kan het niet anders of rechtvaardigheid en loyaliteut zijn de voornaamste morele aspecten van de politiek en de wereldgeschiedenis. Elke andere vorm van moraal is secundair.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Pff. Begin nou eens bij het begin als je over moraal denkt. Het heeft geen fluit te maken met ratio. Het gaat eerst en alleen om rechtvaardigheid en loyaliteit. In de bijbel begint dit bij Kain en Abel en het loopt door in alle verhalen, van Noach, Abraham, Izaak, Jacob, David tot aan Petrus en Paulus. Het is de rode draad in de Ilias van Homerus en de overige Griekse literatuur, het is het centrale thema in het Niebelungen lied en in een zeer groot deel van de wereldliteratuur. En dan kan het niet anders of rechtvaardigheid en loyaliteut zijn de voornaamste morele aspecten van de politiek en de wereldgeschiedenis. Elke andere vorm van moraal is secundair.

Wat is rechtvaardig en wat niet? Hoe bepaal je dit?

Is het rechtvaardig iemand die zijn werk verliest aan zijn lot over te laten? Neen.

Is het rechtvaardig dat iemand gans zijn leven op de werkeloosheidsuitkering leeft en dan nog eens een hoger pensioen krijgt dan een zelfstandige? Neen.

Is het rechtvaardig dat men momenteel Mosoul aan het platleggen is om IS te beletten hun eigen staat te behouden? Voor sommigen wel, voor anderen niet.

Rechtvaardigheid is een leeg begrip zonder de parameters waarbij we bepalen is wat rechtvaardig is en wat niet.

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Statistiek is m.i. ook een vorm van rationalisering.

En uiteraard dient men te rationaliseren in morele kwesties. Er is geen andere basis behalve het recht van de sterkste.

Let wel, ik heb het hier wel over morele kwesties die aanleiding geven tot wetten die gelden in een maatschappij. Een individu kan inderdaad een eigen moraliteit hebben, ingevuld door zijn emoties. Maar als deze moraliteit in conflict zou zijn met de wet dient daartegen opgetreden te worden.

Regis ultima ratio.

Uit de tijd van Lodewijk XIV en nog steeds spreuk van de artillerie. De ultieme ratio (de hoop) van de koning (komt uit de loop van een kanon).

Het enige rationele uit de wetgeving omtrent morele kwesties is het tellen van de stemmen van de parlementairen.

En statistiek in zijn algemeenheid is inderdaad een rationele kwestie geboren uit het onvermogen het gedrag van een individueel iets (mens of voor hetzelfde geld een elementair deeltje of een bepaald gebeuren) te voorspellen waardoor men moet terugvallen op het gemiddelde gedrag van grote aantallen. Eigenlijk een (zeer nuttig) zwaktebod. De ratio, zelfs de uitgepuurde wiskundige ratio, kent zijn beperkingen wegens de onvoorspelbaarheid.

Een elementair deeltje kan vervallen nu of binnen 100 miljoen jaar, we kunnen alleen zeggen dat bijvoorbeeld de helft van de deeltjes zal vervallen zijn binnen bijvoorbeeld 100.000 jaar.

En diezelfde 'ratio' is verantwoordelijk voor de bloei van de gokindustrie. of zou het de emotie zijn?

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Rechtvaardigheid is een leeg begrip zonder de parameters waarbij we bepalen is wat rechtvaardig is en wat niet.

Recht en rechtvaardigheid hebben weinig met elkaar gemeen.

Het is het recht dat bepaalt wat rechtvaardig is. Je schreef het zelf: het recht van de sterkste. Die bepalen de 'officiële' parameters.

En de vormen van medeleven die je aangaf drijven op emotie, je vult je persoonlijke 'rechtvaardigheid' voor een heel stuk mee in.