Politiek of mystiek.

[PAJOT]

"Politiek" of bijna mystiek. Men mag de mystieke kant niet onderschatten in de betrekkingen tussen de mensen.

De politicus trotseert zijn publiek niet, hij verteert het... Het is één van de krachten die hij moet bezitten : een bijna bovenmenselijk aanpassingsvermogen aan het publiek dat hij toespreekt. Op het ogenblik dat men een publiek toespreekt moet men met een welsprekendheid voor de dag komen die helemaal aangepast is aan het publiek waarmee men geconfronteerd wordt.

Maar het zijn niet alleen de knepen van de welsprekendheid, die leveren ook niets op, want de welsprekendheid is een volkomen spontane kunst, en vooral is zij het middel dat de massa's in vervoering brengt. Deze welsprekendheid is alleen maar denkbaar wanneer men aanneemt dat zij gedragen wordt door krachten die aan ons ontsnappen, krachten die voor geen enkel onderzoek vatbaar zijn.

Een ander aspect is de gave van de poëzie. Een man die in de middelmatigheid ploetert, zal nooit de massa's veroveren. De massa's zijn oneindig gevoelig voor poëzie, voor echte poëzie. Zij moeten opeens ontroerd worden, zij moeten buiten zichzelf gebracht worden door de verrukkelijke beelden en de plotselinge schok die de schoonheid verwekt. De mens wil vóór alles schoonheid.

En hoe eenvoudiger de mensen zijn, des te meer willen ze schoonheid. Men hoeft dat maar na te gaan in alle tragische ogenblikken van het menselijk bestaan : de mens hecht zich vast aan de schoonheid en aan de opperste schoonheid die de goddelijke schoonheid is. Die grote gave van poëzie en die grote gave van schoonheid zijn dus nodig. Een spreker moet alles omvormen.

Het leven van de mens is op zichzelf middelmatig, verschrikkelijk middelmatig. Maar wat is het leven eigenlijk? Men staat 's morgens op, de ene dag lustelozer dan de andere, en iedereen sleept zich doorheen zijn dagelijks werk, de man zowel als de vrouw. Dat gebeurt zo dag na dag, week na week, maand na maand. Dit venster wordt nauwelijks op een kier gezet door de vakantie - en ook vakanties zijn maar al te vaak middelmatig - en zo komt men tenslotte aan het einde van zijn bestaan.

Wat is het leven dan eigenlijk geweest? Wat was er de moeite waard? Zelfs de weinige dingen waaraan men zich vastklampt, de haardstede, de familie, dat alles is onderhevig aan ziekten, aan rampen : kinderen die de slechte weg opgaan, die met u lachen, een vrouw die het aftrapt, een man die zijn vrouw bedriegt, dat alles is één ellendige boel. Als een politieker in dat middelmatig leven van het menselijke wezen niet in staat is een grote boodschap te brengen, die het wezen zelf verandert, dan zal hij die mensen niet voor zich winnen en dat is het drama van de periode na de oorlog.

Men heeft gedacht dat men de mensen zou kunnen inpalmen met de consumptiemaatschappij. En de mensen kunnen zich volstoppen, zij eten al wat zij willen, zij drinken al wat ze willen, zij slapen zoveel als ze willen, zij rijden zoveel als ze willen en zij zijn niet gelukkig!...

Er is geen geluk omdat men er niet meer in geslaagd is de mensheid dat grote lichtpunt te geven, die grote schok. Er zijn enkele uitzonderingen, zoals het experiment van Mao bijvoorbeeld. Het experiment van Mao, de ervaring van Noord-Korea, dat zijn interessante ervaringen, omdat de mens daar het middelmatige heeft overstegen. Hij moet zich in het dagelijks leven tevreden stellen met het minimum, maar hij wordt bezield door een gedachte. Daarom is het dat al deze verschijnselen heel wat interessanter zijn dan het fenomeen van die enorme bourgeoisie die zich heeft vastgeankerd aan haar miljarden - miljarden die trouwens hoe langer hoe minder waard zijn - vastgeankerd aan haar comfort, vastgeschroefd aan haar badkamers, aan haar wasmachine's, aan haar computers, aan haar auto's.

Het geluk ligt voor alles in de ziel en hij die de massa's verovert, is voor alles diegene die een superieure ziel heeft en die van de anderen omvormt. Hij die een groot geloof heeft, verandert de anderen.

Wel, dat zijn een aantal welbepaalde punten : de roeping, de speciale gaven, het fluïdum, de zin voor poëzie, de zin voor grootheid. Ieder politiek welslagen, iedere verheffing van het volk moet gebaseerd zijn op deze principes. Op deze en andere!

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door radicaal

"Politiek" of bijna mystiek. Men mag de mystieke kant niet onderschatten in de betrekkingen tussen de mensen.

Wat is mystiek?
Een nieuw parfum?

De politicus trotseert zijn publiek niet, hij verteert het...

Ik zou eerder stellen: "De politicus verteert de centen van zijn publiek."

Het is één van de krachten die hij moet bezitten : een bijna bovenmenselijk aanpassingsvermogen aan het publiek dat hij toespreekt. Op het ogenblik dat men een publiek toespreekt moet men met een welsprekendheid voor de dag komen die helemaal aangepast is aan het publiek waarmee men geconfronteerd wordt.

Jij praat hier niet over een politicus, doch over een demagoog.

Maar het zijn niet alleen de knepen van de welsprekendheid, die leveren ook niets op, want de welsprekendheid is een volkomen spontane kunst,

Onzin.
Welsprekendheid is grotendeels gebaseerd op technieken, stijlfiguren, en kan perfect aangeleerd worden.
Zelfs een stotteraar als Demosthenes, bekwaamde zich zodanig dat hij zijn publiek kon in vervoering brengen.

[Phrea|K]

Wat is het leven dan eigenlijk geweest? Wat was er de moeite waard? Zelfs de weinige dingen waaraan men zich vastklampt, de haardstede, de familie, dat alles is onderhevig aan ziekten, aan rampen : kinderen die de slechte weg opgaan, die met u lachen, een vrouw die het aftrapt, een man die zijn vrouw bedriegt, dat alles is één ellendige boel. Als een politieker in dat middelmatig leven van het menselijke wezen niet in staat is een grote boodschap te brengen, die het wezen zelf verandert, dan zal hij die mensen niet voor zich winnen en dat is het drama van de periode na de oorlog.

Men heeft gedacht dat men de mensen zou kunnen inpalmen met de consumptiemaatschappij. En de mensen kunnen zich volstoppen, zij eten al wat zij willen, zij drinken al wat ze willen, zij slapen zoveel als ze willen, zij rijden zoveel als ze willen en zij zijn niet gelukkig!...

LoL, de onderliggende boodschap is eigenlijk: mensen zijn te onozel dat ze leven, het is gewoon een domme kudde die een gids nodig heeft om niet te verdwalen. De geschiedenis leert ons echter dat deze gidsen het volk meestal tot op de rand vd afgrond brengen, met al hun collectivistische sprookjes.

De consumptiemaatschappij hoeft niet te leiden naar vervlakking en innerlijke leegheid en dergelijke. Het is eigenlijk echt absurd: we leven in een tijd met een veelvoud aan mogelijkheden in vergelijking met 50 jaar geleden, we zijn niet langer de gevangene van godsdienst & cultuur (vrije keuze), de mobiliteit is zo toegenomen dat zelfs jan modaal als eens de vlieger neemt naar NYC om een weekendje te shoppen, ...

We zitten in een overgangsperiode: mensen moeten nog wennen aan het tijdperk vh individu, zonder Christendom, meer vrijheid ten koste van minder zekerheid. We zullen een aangepaste vorm van mystiek zien opkomen.

Ondanks het feit dat we dus duidelijk in boeiende tijden leven, in tijden van Verandering, houden vele mensen stug vol aan de bewering dat het leven eigenlijk getransformeerd is in een afstompende nachtmerrie....

[sancho]

Oorspronkelijk geplaatst door radicaal

Er is geen geluk omdat men er niet meer in geslaagd is de mensheid dat grote lichtpunt te geven, die grote schok. Er zijn enkele uitzonderingen, zoals het experiment van Mao bijvoorbeeld. Het experiment van Mao, de ervaring van Noord-Korea, dat zijn interessante ervaringen, omdat de mens daar het middelmatige heeft overstegen. !

Redelijk interessant tekstje vanuit mystiek oogpunt, ware het niet dat in Noord-Korea experimenten met chemische wapens op menselijke proefpersonen plaatsvinden (volgens een onlangs uitgezonden Panorama reportage).

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door radicaal

Maar het zijn niet alleen de knepen van de welsprekendheid, die leveren ook niets op,

Daar zou je van staan te kijken, wat mooipraters allemaal niet realiseren....

want de welsprekendheid is een volkomen spontane kunst, en vooral is zij het middel dat de massa's in vervoering brengt.

Nogmaals: welsprekendheidis aan te leren, net zoals elke kunst.
Niks spontaan dus.

Deze welsprekendheid is alleen maar denkbaar wanneer men aanneemt dat zij gedragen wordt door krachten die aan ons ontsnappen, krachten die voor geen enkel onderzoek vatbaar zijn.

Makkelijk hoor.
Het inroepen van onverklaarbare hogere(?) krachten en machten, hoort thuis in eerdere perioden van beschaving.
In politieke discussies lijkt het me dikke onzin.

Een ander aspect is de gave van de poëzie. Een man die in de middelmatigheid ploetert, zal nooit de massa's veroveren.

Den Dolf was toch een middelamatige schilder?

De massa's zijn oneindig gevoelig voor poëzie, voor echte poëzie. Zij moeten opeens ontroerd worden, zij moeten buiten zichzelf gebracht worden door de verrukkelijke beelden en de plotselinge schok die de schoonheid verwekt. De mens wil vóór alles schoonheid.

Poëzie en schoonheid?
In 't museum: ok.
In 't parlement zal je ze zien gapen.

Het leven van de mens is op zichzelf middelmatig, verschrikkelijk middelmatig.

Spreek voor jezelf.

Maar wat is het leven eigenlijk? Men staat 's morgens op, de ene dag lustelozer dan de andere, en iedereen sleept zich doorheen zijn dagelijks werk, de man zowel als de vrouw. Dat gebeurt zo dag na dag, week na week, maand na maand. Dit venster wordt nauwelijks op een kier gezet door de vakantie - en ook vakanties zijn maar al te vaak middelmatig - en zo komt men tenslotte aan het einde van zijn bestaan.

Gelukkig maar dat er middelmatigheid bestaat.
Constante euforie is ook maar saai.

Wat is het leven dan eigenlijk geweest?

Wat ge er zelf van gebakken hebt.
Als de middelmatigheid u tegensteekt, spring dan uit de band.

Wat was er de moeite waard?

Uw teksten op dit forum.

kinderen die met u lachen,

Enkel je kinderen?

een vrouw die het aftrapt,

Doe me niet dromen.

een man die zijn vrouw bedriegt,

.....met een vrouw die haar man bedriegt.
Sinds het homohuwelijk staat nu opnieuw een waaier van nieuwe mogelijkheden tot onze beschikking.
We kunnen nu evenzeer onze man met andermans man bedriegen, onze vrouw met andermans man, .................. 't is om duizelig van te worden.

dat alles is één ellendige boel.

Viagra helpt je overeind.

Als een politieker in dat middelmatig leven van het menselijke wezen niet in staat is een grote boodschap te brengen,

Ik sta niet te springen om kennis te nemen van de grote boodschap ener politicus.
Als je bedenkt wat die kerels allemaal naar binnen draaien, dan kan ik me niet indenken dat hun grote boodschap-dégradée een stichelijke begerenswaardig verzamelobject is.
Doorspoelen dus.

Er is geen geluk omdat men er niet meer in geslaagd is de mensheid dat grote lichtpunt te geven,

Met de liberalisering van de energiemarkt, stel ik mijn hoop inzake het grote lichtpunt in mijn salon nu op Nuon.

Het geluk ligt voor alles in de ziel

Heb jij een ziel?
Waar verstop je die samen met die portie geluk?

Wel, dat zijn een aantal welbepaalde punten : de roeping, de speciale gaven, het fluïdum, de zin voor poëzie, de zin voor grootheid. Ieder politiek welslagen, iedere verheffing van het volk moet gebaseerd zijn op deze principes. Op deze en andere!

Mystiek heeft voor mij een minder gunstige bijbetekenis.
Warrig, wattig, onduidelijk, schwärmerig en vooral vaag,...... heel vaag,
vaak met de bedoeling de mensen iets in de nek te slaan, dan van met bevrijdende waarheid naarboven te komen.

Knap stukje mystieke tekst.

[Eagle of Silver]

Oorspronkelijk geplaatst door radicaal

"Politiek" of bijna mystiek. Men mag de mystieke kant niet onderschatten in de betrekkingen tussen de mensen.

De politicus trotseert zijn publiek niet, hij verteert het... Het is één van de krachten die hij moet bezitten : een bijna bovenmenselijk aanpassingsvermogen aan het publiek dat hij toespreekt. Op het ogenblik dat men een publiek toespreekt moet men met een welsprekendheid voor de dag komen die helemaal aangepast is aan het publiek waarmee men geconfronteerd wordt.

Maar het zijn niet alleen de knepen van de welsprekendheid, die leveren ook niets op, want de welsprekendheid is een volkomen spontane kunst, en vooral is zij het middel dat de massa's in vervoering brengt. Deze welsprekendheid is alleen maar denkbaar wanneer men aanneemt dat zij gedragen wordt door krachten die aan ons ontsnappen, krachten die voor geen enkel onderzoek vatbaar zijn.

Een ander aspect is de gave van de poëzie. Een man die in de middelmatigheid ploetert, zal nooit de massa's veroveren. De massa's zijn oneindig gevoelig voor poëzie, voor echte poëzie. Zij moeten opeens ontroerd worden, zij moeten buiten zichzelf gebracht worden door de verrukkelijke beelden en de plotselinge schok die de schoonheid verwekt. De mens wil vóór alles schoonheid.

En hoe eenvoudiger de mensen zijn, des te meer willen ze schoonheid. Men hoeft dat maar na te gaan in alle tragische ogenblikken van het menselijk bestaan : de mens hecht zich vast aan de schoonheid en aan de opperste schoonheid die de goddelijke schoonheid is. Die grote gave van poëzie en die grote gave van schoonheid zijn dus nodig. Een spreker moet alles omvormen.

Het leven van de mens is op zichzelf middelmatig, verschrikkelijk middelmatig. Maar wat is het leven eigenlijk? Men staat 's morgens op, de ene dag lustelozer dan de andere, en iedereen sleept zich doorheen zijn dagelijks werk, de man zowel als de vrouw. Dat gebeurt zo dag na dag, week na week, maand na maand. Dit venster wordt nauwelijks op een kier gezet door de vakantie - en ook vakanties zijn maar al te vaak middelmatig - en zo komt men tenslotte aan het einde van zijn bestaan.

Wat is het leven dan eigenlijk geweest? Wat was er de moeite waard? Zelfs de weinige dingen waaraan men zich vastklampt, de haardstede, de familie, dat alles is onderhevig aan ziekten, aan rampen : kinderen die de slechte weg opgaan, die met u lachen, een vrouw die het aftrapt, een man die zijn vrouw bedriegt, dat alles is één ellendige boel. Als een politieker in dat middelmatig leven van het menselijke wezen niet in staat is een grote boodschap te brengen, die het wezen zelf verandert, dan zal hij die mensen niet voor zich winnen en dat is het drama van de periode na de oorlog.

Men heeft gedacht dat men de mensen zou kunnen inpalmen met de consumptiemaatschappij. En de mensen kunnen zich volstoppen, zij eten al wat zij willen, zij drinken al wat ze willen, zij slapen zoveel als ze willen, zij rijden zoveel als ze willen en zij zijn niet gelukkig!...

Er is geen geluk omdat men er niet meer in geslaagd is de mensheid dat grote lichtpunt te geven, die grote schok. Er zijn enkele uitzonderingen, zoals het experiment van Mao bijvoorbeeld. Het experiment van Mao, de ervaring van Noord-Korea, dat zijn interessante ervaringen, omdat de mens daar het middelmatige heeft overstegen. Hij moet zich in het dagelijks leven tevreden stellen met het minimum, maar hij wordt bezield door een gedachte. Daarom is het dat al deze verschijnselen heel wat interessanter zijn dan het fenomeen van die enorme bourgeoisie die zich heeft vastgeankerd aan haar miljarden - miljarden die trouwens hoe langer hoe minder waard zijn - vastgeankerd aan haar comfort, vastgeschroefd aan haar badkamers, aan haar wasmachine's, aan haar computers, aan haar auto's.

Het geluk ligt voor alles in de ziel en hij die de massa's verovert, is voor alles diegene die een superieure ziel heeft en die van de anderen omvormt. Hij die een groot geloof heeft, verandert de anderen.

Wel, dat zijn een aantal welbepaalde punten : de roeping, de speciale gaven, het fluïdum, de zin voor poëzie, de zin voor grootheid. Ieder politiek welslagen, iedere verheffing van het volk moet gebaseerd zijn op deze principes. Op deze en andere!

Jouw in bold aangeduide tekst is volkomen de waarheid. Zo iemand was oa. Adolf Hitler ook. En men kan niet ontkennen dat het leven onder zijn bewind middelmatig of saai was. Integendeel, een opwindende tijd vol aktie en glorie, van verveling was geen sprake. De mensen, vriend en vijand, hadden iets om in te geloven met hart en ziel.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Eagle of Silver

Jouw in bold aangeduide tekst is volkomen de waarheid. Zo iemand was oa. Adolf Hitler ook. En men kan niet ontkennen dat het leven onder zijn bewind middelmatig of saai was.

Spanning alom.
Jij houdt van het geluid van verse V2's in de ochtend?

Integendeel, een opwindende tijd vol aktie en glorie,

Opwindend hoor een deportatie.
Spannend hoor: word ik gepakt, of ontspring ik de dans?
Aangeklaagd en verraden door je buren:: een moment van intense glorie!

van verveling was geen sprake.

Zelfs in de gaskamers was het kaartspel een bron van vermaak.

De mensen, vriend en vijand, hadden iets om in te geloven met hart en ziel.

Is je ticket naar Irak of het Midden-Oosten nog niet besteld?
Daar is ook nog opwinding, spanning, glorie, aktie en vermaak alom.

[Phrea|K]

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Zelfs in de gaskamers was het kaartspel een bron van vermaak.

[PAJOT]

Oorspronkelijk geplaatst door Eagle of Silver

Jouw in bold aangeduide tekst is volkomen de waarheid. Zo iemand was oa. Adolf Hitler ook. En men kan niet ontkennen dat het leven onder zijn bewind middelmatig of saai was. Integendeel, een opwindende tijd vol aktie en glorie, van verveling was geen sprake. De mensen, vriend en vijand, hadden iets om in te geloven met hart en ziel.

Hitler had een beeldige taal, een buitengewoon talent, zelfs in zijn private gesprekken had hij een grappige stijl, vol humor, levendigheid, vol beelden, maar als schrijver was hij middelmatig. Hij heeft het buitengewoon geluk gehad dat dit gebrek - wat in het geval van Hitler was dit een groot gebrek - werd vergoed door de aanwezigheid van een echte dubbelganger die Goebbels was. Deze Goebbels was een groot schrijver, hij had de pen van de revolutionaire schrijver, en hij heeft Hitler aangevuld.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door radicaal

Deze Goebbels was een groot schrijver, hij had de pen van de revolutionaire schrijver, en hij heeft Hitler aangevuld.

Om het even 'on-topic' te formuleren: een mystiek huwelijk dus?