Overleeft de Aarde een Betelgeuze die een supernova wordt ?

[Cdude]

Oorspronkelijk geplaatst door Derk de Tweede

Daarna kan de evolutie helemaal opnieuw beginnen, zonder die vervelende mensen die alles kapot maken.

Kwestie van tijd voor de insecten dat staduim bereiken hoor.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Ik heb ergens gelezen - ik weet de titel van het boek niet meer - dat een ster haar bestaan dankt aan twee onlosmakelijk met elkaar verbonden factoren, namelijk de thermische stralingsdruk en de gravitationele druk. Die twee factoren vormen een balans.

Inderdaad, en die vormen trouwens een feedback loop die de ster stabiel houdt: stel dat ze wat meer gaat "stoken" om een of andere reden, dan neemt de stralingsdruk toe, en dijt de ster wat uit, wat de densiteit en de temperatuur in de kern wat laat afnemen en dus het stoken afremt. Andersom ook.

Als de hoeveelheid waterstof in helium door middel van kernfusie in de kern is uitgeput, neemt de thermische stralingsdruk toe en nadele van de gravitationele druk. De temperatuur in de kern loopt op van vijftien miljoen graden, zoals in de kern van de zon op dit moment, tot zo'n honderd miljoen Kelvin. De gravitationele druk is hiertegen niet bestand en kan de ster niet in haar omvang handhaven waardoor zij uitdijt tot een rode reus. Dit proces gaat door zolang de voorraad waterstof strekt en totdat de thermisch-kritische grens van drie miljard Kelvin wordt bereikt.

Juist. In feite hangt alles af van de massa van de ster. Een "lichte" ster zoals de onze zal inderdaad doen wat je daar schrijft: de kern zakt ineen tot aan electronendegeneratie om een witte dwerg te vormen, en de buitenste lagen zullen uiteindelijk uitgestoten worden.

Maar in massievere sterren wordt de kern heet genoeg door samendrukken, dat de helium-carbon cyclus van fusie begint. Die kern klapt dus niet ineen tot aan een witte dwerg, maar begint terug energie te produceren. Dat verhit de lagen daar net boven die nog waterstof rijk zijn voldoende opdat die nu waterstof-helium fusie gaan doorvoeren.
Na de helium-carbon cyclus zijn er nog een paar om uiteindelijk tot aan ijzer te komen.

Supernova's komen voor bij zulke massieve sterren dat men in de fusieketen tot aan ijzer is gekomen. Na ijzer valt er geen energie meer te winnen door geen enkele vorm van fusie.

Maar onze zon zal nooit de carbon cyclus aanvangen, en dus inderdaad stoppen met een uitgestoten buitenste laag en een witte dwerg in 't midden. De aarde zal al lang verzwolgen zijn tegen dan.

[Ernst Niessen]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Inderdaad, en die vormen trouwens een feedback loop die de ster stabiel houdt: stel dat ze wat meer gaat "stoken" om een of andere reden, dan neemt de stralingsdruk toe, en dijt de ster wat uit, wat de densiteit en de temperatuur in de kern wat laat afnemen en dus het stoken afremt. Andersom ook.



Juist. In feite hangt alles af van de massa van de ster. Een "lichte" ster zoals de onze zal inderdaad doen wat je daar schrijft: de kern zakt ineen tot aan electronendegeneratie om een witte dwerg te vormen, en de buitenste lagen zullen uiteindelijk uitgestoten worden.

Maar in massievere sterren wordt de kern heet genoeg door samendrukken, dat de helium-carbon cyclus van fusie begint. Die kern klapt dus niet ineen tot aan een witte dwerg, maar begint terug energie te produceren. Dat verhit de lagen daar net boven die nog waterstof rijk zijn voldoende opdat die nu waterstof-helium fusie gaan doorvoeren.
Na de helium-carbon cyclus zijn er nog een paar om uiteindelijk tot aan ijzer te komen.

Supernova's komen voor bij zulke massieve sterren dat men in de fusieketen tot aan ijzer is gekomen. Na ijzer valt er geen energie meer te winnen door geen enkele vorm van fusie.

Maar onze zon zal nooit de carbon cyclus aanvangen, en dus inderdaad stoppen met een uitgestoten buitenste laag en een witte dwerg in 't midden. De aarde zal al lang verzwolgen zijn tegen dan.

Weeral bedankt voor deze boeiende toelichting, Patrickve!

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door Cdude

Kwestie van tijd voor de insecten dat staduim bereiken hoor.

Nee hoor, want de overvloed aan insekten die kan ontstaan door de achteruitgang van de gewervelden zorgt ervoor dat insekteneters voor het grootste deel de ramp overleven. Maak je klaar voor de wereldheerschappij van de miereneterrijdende kraaien.

Die insekten maken geen kans.

Of, gezien er genoeg dood vlees zal zijn, de gierrijdende kraaien:

[Derk de Tweede]

Er zijn nieuwe beelden van Betelgeuze met voor het eerst - op de zon na - details van het oppervlakte van een ster.
Betelgeuze krimpt.

[cookie monster]

of deze:
http://www.astroblogs.nl/2007/05/12/...rinae-ontploft

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door cookie monster

of deze:
http://www.astroblogs.nl/2007/05/12/...rinae-ontploft

Deze is ook eng:



http://iopscience.iop.org/0004-637X/729/2/143

[NoTuma]

zou wel tof zijn dat we zoiets zouden mogen meemaken in ons leven, indien het onschadelijk zou zijn...hoelang zou zo'n volle maan-effect eigenlijk duren?

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door NoTuma

zou wel tof zijn dat we zoiets zouden mogen meemaken in ons leven, indien het onschadelijk zou zijn...hoelang zou zo'n volle maan-effect eigenlijk duren?

Men schat een jaar tot enige jaren.

[Snerror]

Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman

Geuze Girardin

Geueze Hanssens

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Inderdaad, en die vormen trouwens een feedback loop die de ster stabiel houdt: stel dat ze wat meer gaat "stoken" om een of andere reden, dan neemt de stralingsdruk toe, en dijt de ster wat uit, wat de densiteit en de temperatuur in de kern wat laat afnemen en dus het stoken afremt. Andersom ook.



Juist. In feite hangt alles af van de massa van de ster. Een "lichte" ster zoals de onze zal inderdaad doen wat je daar schrijft: de kern zakt ineen tot aan electronendegeneratie om een witte dwerg te vormen, en de buitenste lagen zullen uiteindelijk uitgestoten worden.

Maar in massievere sterren wordt de kern heet genoeg door samendrukken, dat de helium-carbon cyclus van fusie begint. Die kern klapt dus niet ineen tot aan een witte dwerg, maar begint terug energie te produceren. Dat verhit de lagen daar net boven die nog waterstof rijk zijn voldoende opdat die nu waterstof-helium fusie gaan doorvoeren.
Na de helium-carbon cyclus zijn er nog een paar om uiteindelijk tot aan ijzer te komen.

Supernova's komen voor bij zulke massieve sterren dat men in de fusieketen tot aan ijzer is gekomen. Na ijzer valt er geen energie meer te winnen door geen enkele vorm van fusie.

Maar onze zon zal nooit de carbon cyclus aanvangen, en dus inderdaad stoppen met een uitgestoten buitenste laag en een witte dwerg in 't midden. De aarde zal al lang verzwolgen zijn tegen dan.

Bedankt voor deze uitleg.
Wat ik me afvraag is wat het stadium zal zijn na de periode van witte dwerg.
Zal de zon of enig andere lichte ster als een donker stuk materie eindigen of bleift er voor eeuwig een stuk straling over ?

[JeeBee]

De compacte witte dwerg zal nog een paar miljard jaar blijven nagloeien. (De kernrreacties zijn onhroepelijk gestopt.) En daarna, na afkoeling, stopt hij en wordt hij...'zwart'. Eigenlijk niet meer als stralingsbron waarneembaar.

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

De compacte witte dwerg zal nog een paar miljard jaar blijven nagloeien. (De kernrreacties zijn onhroepelijk gestopt.) En daarna, na afkoeling, stopt hij en wordt hij...'zwart'. Eigenlijk niet meer als stralingsbron waarneembaar.

Wachtend p het einde van dit heelal, of grondstof voor een nieuwe oerknal.