Manifest van het Bourgondisme

[lombas]

MANIFEST VAN HET BOURGONDISME

Of

Hoe wijn te drinken bij de Schelde

Er waart een spook door onze gewesten, het spook van Maria. Wij, die haar behoren te eren, slaan haar elke dag verbolgen gade in al onze seriositeit. Het is werkelijk; wij hebben de leegte van het Zijn aanvaard en de Champagnoise Revolutie verworpen. Deze truuk, van de Overheerser, van de Onze, om de Vreemde Heer buiten te gooien en de aandacht te richten op deze zogenaamde Werkdrang en meer - veel meer, van dat soort ethos - die ons bestaan nu al tientallen jaren overheerst en onder wiens bewind alle levenden geboren zijn. Maar hó!, aanschouw het Bourgondisme, de ésprit vivant van het Verleden en de Ware Aard der mensen' Vlaams en Waals en al wat van onze streken is.

I

Het Bourgondisme is geen filosofie, het is geen politieke methode; het is evenmin een verwerping van de filosofie of het willen neergooien van de politieke methode --- Het is het niets, het Niets dat onze streken overheerst en in het hart van elke mens zoekt naar de vreugde en de portrettering van het Zelf en de Naaste in wijn, genot, Gouden Wegen, sterke verhalen bij nachtval en diepe gesprekken onder het licht van kaarsen en maan.

II

Het Bourgondisme heeft geen partij, geen vereniging; het is de partij van het hart en de vereniging van het verstand --- Het komt in opstand tegen de Leegte die zij brengen; zij, de engelen van de grote filosofieën en de beproefde politieke methodes, die niet ter hande nemen de wijn, die niet ervaren het genot of de Gouden Wegen van het dagelijks bestaan van de ordinaire die zijn vreugde zoekt in het vertekende Zelf en de Ander door het beeld te zoeken van romantiek en rationaliteit, gétekend door liefde, rijstpap en het bezoek aan de voorouders.

III

Het Bourgondisme heeft geen principes, geen toekomst; het is het principe van de laakbaarheid en de toekomst voor het verleden --- Het lacht om de zwakheden van het bestaan en de zoektocht van de mens naar vreugde, maar het strekt haar liefhebbende arm omheen zijn falen; het is niet het absurde, het is niet het betekenisvolle: het is het alledaagse en het wilt niet anders zijn dan het normale in het Zelf en de Ander en de vreugde te bekomen en zich er misschien mee te verzoenen dat zulk onmogelijk is.

IV

Het Bourgondisme is een denken en een doen; het is het denken aan mensen en het aanvaarden van hun karakter en aard, het is het doen van goedheden en welwillendheden en het aanvaarden van het onvermijdelijk gedeeltelijk falen daarvan --- Het beleeft 's avonds feesten - soms in eenzaamheid - en overdag de lust om uit te kijken naar de belevenis van de Ander; het leeft en sterft tegelijkertijd, het schuwt de woorden van zij die het verwerpen en de aard van de mensen die het bedreigen.

V

Het Bourgondisme is de mens van onze streken - geplaatst en gerespecteerd in zijn verleden, verenigd in de zoektoch naar vreugde en de ontkenning van het Grote Woord, gebaseerd op de revolte van het Zelf in het genot bij de Ander --- Het is de mens.

[Percalion]

Moet ik dat ook mailen naar Jesús de OMGLOL-professor?

[lombas]

IIde MANIFEST VAN HET BOURGONDISME

Of

Hoe de natuur in de Revolte te erkennen

Wat is men met symbolen, met grote kaders, met een hemelloos zoeken naar de symbolisering en de omkadering van het eigen leven, als men niet ten einde �*nziet dat het slechts de Leegte van het bestaan voedt die enkel door het Bourgondisme leven kan ingeblazen worden?

Wat is men met woorden, met grote daden, met een eindeloos achterna sporen van de verwoording en de verwezenlijking van de filosofieën en de methodes die het Zelf aanwendt in zijn tergend pijnlijk confronteren van de realiteit van de bestaande Leegte met de vreugde die hij werkelijk kan leren kennen in de Revolte en het besnuffelen van het genot dat de Goden ons wel moeten gegeven hebben?

Oh Méns! --- Leer mij uw Bourgondisme erkennen, leer mij uw Revolte waarmaken die u afkerig maakt van de Overheerser en zijn truuk.

I

Het Bourgondisme is de Revolte en niets dan de Revolte, ware het een Revolte van stand, een Revolte met drank en toastjes en lange rokken en dassen alom, ware het een Revolte van de symbiose van leven en falen --- Laat ons kennen die onbereikbare, te zoeken vreugde en het genot van de druiven van de ranken van het normale.

II

Het Bourgondisme is de stroming van het mensbeeld van het Zelf: het zoekt niet naar grote omschrijvingen en wel naar kleine verbloemingen --- Het zegt niets aan zij die niet luisteren willen en alles aan zij die horen zullen; het is de stroming van de mens zelf: het zoekt niet naar grote daden en wel naar kleine verwezenlijkingen --- Het geeft niets aan zij die niets willen ontvangen en alles aan zij die de Leegte ervaren zullen; het is de stroming van de mens: het zoekt niet naar een groot ethos en wel naar een klein hart gevuld met wijn, liefde en schone kennis --- Het legt niets op aan zij die niets willen, maar ook niet aan zij die bereid zijn alles te doen.

III

Het Bourgondisme is heden noch toekomst, het bouwt in het heden een toekomst voor het verleden; het grijpt terug naar de aloude waarden van onze streken en brengt achting van onze Hertogen en heren --- Het is elitair noch populair: het is ordinair ten positieve; in ware aard is het pessimistisch - omdat de wijn, de liefde en de schone kennis overheersen, uiteraard! - maar het stelt het goede niet uit: het is genot in genoegen, neerslachtig of opgewekt.

IV

Het Bourgondisme kent als symbool de schilderijen, geschriften en nalatenissen van onze Goede Beschermheren- en vrouwen en weledele Vreemde Heren; het verwerpt de nukkigheid van de realiteit en de kilheid en bekrompenheid van de evolutie tot het heden --- Het staat echter niet afkerig tegenover de moderniteit als brénger van het verleden.

V

Het Bourgondisme is de mens van onze streken - gesteund in zijn gelukkig genieten van het grote leven en geëerd omwille van zijn rede in het afwerpen van het hedendaags gedreun van de filosofie en de politieke methode die al zijn lusten smoren als de zoete ether wegbrandt van de diepe wonde --- Het is de mens.

[Praetorian]

Ik heb gestolen voor op een ander forum te zetten, ik vond het briljant.

[lombas]

Ah zo. Waar?

Er komen nog meer delen.

[Heftruck]

O.o

[Percalion]

Om het met de woorden van Paul van Ostaijen te zeggen:

O_________o

[lombas]

IIIde MANIFEST VAN HET BOURGONDISME

Of

De grondslagen van een vergeten gevoel

Het Bourgondisme is de stroming die, in het volle besef en de genoegzame erkenning van het tergend langzaam strevend falen van de mens, er naar streeft om het Zelf te verheffen boven de Ander in het zoeken naar vreugde en stillevend genot in de liefde vóór net die Ander. Het is aloud en alpresent in onze streken. Het heeft als grondslagen de volgende ideeën:

a) Het is volledig bezield van het lijdend genieten van de mens en zijn gewoonte in het alledaagse het beeld te hebben van de afkerigheid ten opzichte van de filosofie die zijn leven - tot voor kort - meende te beheersen. Het zegt niet tegen de filosoof: U doet onnuttig werk en dient te beogen dat de mens op zoek is naar de vrede en het gewone --- neen, het zegt enkel: Denkt u, doet u, bemint u; maar vergeet niet het fundament van het menselijk bestaan: niét te zoeken naar wat boven en onder ons is, wat �*n ons is, wat in ons zou moéten zijn.

b) Het kent leiderschap als een ervaring van bovenmaats inzicht in het afstaan van de wensen in de zoektocht naar de vervulling ervan. In dat opzicht is éénieder die het Bourgondisme in zich draagt, een Leider, een Heer, of hoe men ook door de truuk verleid is zoiets te noemen. Maar wie noemt zichzelf Leider of Heer in het licht van de gewoonte elke dag opnieuw te drinken, te eten, te beminnen en alles te doen wat geen meerwaarde behoeft?

c) Inzake de politieke methode vindt het telkenmale, bij elke hap, zichzelf opnieuw uit. Eclecticistisch van nature streeft het naar het vinden van het dagelijkse, normale geluk bij de belevenis van de zaken die het menselijk leven buiten de truuk ophemelen. Het spreekt zich zelden uit over wat in parlementen dient te gebeuren en geeft enkel lieftallig om het wezen van het Zelf en de Ander in een nuchter besef van het belang ervan voor het doorstaan van de opdracht die het leven bezielt en vorm geeft.

[liberalist_NL]

Lombas, je bent wel de grootste sofist die ik ken. Fantastisch!

[djimi]

Mag nog wel eens onder de aandacht gebracht worden, eigenlijk.