Wat een kloterij... - Pagina 2

schaker · 19 maart 2009, 19:00

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Morduk

....
Stil en onopvallend rouwen om een relatie die nooit heeft plaatsgehad. Wat een kloterij.
Life sucks.

Ik ben blij dat zo een pech mij niet kan overkomen.... ik ben niet getrouwd en heb geen kinderen en kan mijn gevoelens de vrije loop geven.

Jazeker · 19 maart 2009, 19:00

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door schaker

Ik ben blij dat zo een pech mij niet kan overkomen.... ik ben niet getrouwd en heb geen kinderen en kan mijn gevoelens de vrije loop geven.

Je hebt maw internet om goed te rukken.

From_Vlaanderen · 19 maart 2009, 19:53

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Morduk

Wat een kloterij.

Je bent jarenlang samen met iemand en je settelt lekker in. Alles loopt op wieltjes, en dan gebeurt het. In the workplace. Opeens verliefd op een ander. Out of the blue.

Begon onschuldig. Goh, wat een leuke vrouw. Aangenaam om in de buurt te hebben. Mooi, lief, intelligent, elegant en aardig. Een kleine parel.

Dan begint er zich iets vast te zetten. Na verloop van tijd begin je te merken dat je haar nastaart als ze voorbij komt. Begin je dingen zo te plannen dat je ‘toevallig’ in haar buurt moet zijn. Dat je onrustig wordt als ze er een dag niet is. Dat je elke glimlach van haar koestert als een geschenk. Jarenlange zorgvuldig ontwikkelde volwassenheid d-evolueert in geen tijd terug tot puberale richtingloosheid.

Maar je kan en mag niets laten merken. Je hebt een gezin. Zij heeft ook een gezin, en wie zich zonder scrupules tussen een vrouw en haar gezin wil wurmen, toont zich meteen haar liefde onwaardig. Liefde is geen synoniem voor egoïsme. Je bouwt geen feesttent op een kerkhof.

En het begint uit te hand te lopen. Je neemt haar mee naar huis in je hoofd. Ze zit overal naast je zonder dat iemand haar kan zien. Alsof je nu samenleeft met twee vrouwen maar jij bent de enige die het weet. Je slaapt slechter en slechter, je kan je hoofd nergens meer bijhouden. Je bent geïrriteerd, afwezig, kortaangebonden. Je vermijdt de blik van je vrouw, je pretendeert veel werk te hebben. Een verrader, dat ben je.

Zelfmedelijden, de springader van de vreselijkste aanstellerij, dreigt zijn intrek te nemen bij jou. Dus op de tanden bijten, tot ze kraken. En ze kraken. God, ze kraken. Maar neen, ik geef niet toe. Nooit. Sommige keuzes zijn voor het leven. Gevoelens kies je niet, maar je kiest wel wie je kwetst.

Stil en onopvallend rouwen om een relatie die nooit heeft plaatsgehad. Wat een kloterij.

Life sucks.

1)Niks van aantrekken, gewoon verderdoen.
2)Niet eerlijk zijn tegen je vrouw.
3)Pas na enkele jaren komt het uit.

420yeahbaby · 19 maart 2009, 20:28

Langs den ene kant, als ge al zorgt dat ge toevallig op haar botst tijdens het werk, ja dan voedt ge uw "verliefdheid" he... Zoiets kan direct vervliegen, maar ge moet het ni verder opzoeken dan.
Aantrekkingskracht is er altijd, zelfs uw vrouwke zal er wel is mee te kampen gehad. En doe niet naïef, mensen zijn mensen en zijn soms aangetrokken tot andere mensen.

maar als ge een gezin zijt, met kinderen, vind ik toch dat je voor uw gezin moet gaan. tenzij de situatie daar ondragelijk is geworden en constant in ruzie leeft.
Maar toch, ik zou mijn gezin nooit de rug toekeren voor een vrouwelijke collega, noch een ander vrouw.
Das mijne thuis he, mijn kind bespaar ik liever alle ellende.
Enfin, mijn advies: stopt met het op te zoeken en veel succes.

Libro · 19 maart 2009, 20:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dajjal

Ongeacht hoe mooi en lief ze lijkt, ergens is er iemand die haar gezaag kotsbeu is.

Als je dat beseft ben je al een pak verder.

vierdubbel

Libro · 19 maart 2009, 20:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dajjal

Ongeacht hoe mooi en lief ze lijkt, ergens is er iemand die haar gezaag kotsbeu is.

Als je dat beseft ben je al een pak verder.

driedubbel

Libro · 19 maart 2009, 20:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dajjal

Ongeacht hoe mooi en lief ze lijkt, ergens is er iemand die haar gezaag kotsbeu is.

Als je dat beseft ben je al een pak verder.

Dubbel

Libro · 19 maart 2009, 20:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dajjal

Ongeacht hoe mooi en lief ze lijkt, ergens is er iemand die haar gezaag kotsbeu is.

Als je dat beseft ben je al een pak verder.

Of beeld haar in als de gemene promqueen die ettelijke lelijke eendjes in een depressie/eetstoornis heeft gepest.

longhorn · 19 maart 2009, 20:55

Zoals een werkende mens jaarlijks conge heeft, zou een getrouwde mens jaarlijks 2 weken vrijgezel moeten zijn. Getrouwd zijn is een job en waarom daar geen verlof voor krijgen?

From_Vlaanderen · 19 maart 2009, 21:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door longhorn

Zoals een werkende mens jaarlijks conge heeft, zou een getrouwde mens jaarlijks 2 weken vrijgezel moeten zijn. Getrouwd zijn is een job en waarom daar geen verlof voor krijgen?

Als ik ooit tot een serieuze relatie kom gaan'k dat doen denk.
Vrouw: Ik gaan 3 weken op survival. Schaloon.

Fredo · 20 maart 2009, 01:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Morduk

Wat een kloterij.

Je bent jarenlang samen met iemand en je settelt lekker in. Alles loopt op wieltjes, en dan gebeurt het. In the workplace. Opeens verliefd op een ander. Out of the blue.

Begon onschuldig. Goh, wat een leuke vrouw. Aangenaam om in de buurt te hebben. Mooi, lief, intelligent, elegant en aardig. Een kleine parel.

Dan begint er zich iets vast te zetten. Na verloop van tijd begin je te merken dat je haar nastaart als ze voorbij komt. Begin je dingen zo te plannen dat je ‘toevallig’ in haar buurt moet zijn. Dat je onrustig wordt als ze er een dag niet is. Dat je elke glimlach van haar koestert als een geschenk. Jarenlange zorgvuldig ontwikkelde volwassenheid d-evolueert in geen tijd terug tot puberale richtingloosheid.

Maar je kan en mag niets laten merken. Je hebt een gezin. Zij heeft ook een gezin, en wie zich zonder scrupules tussen een vrouw en haar gezin wil wurmen, toont zich meteen haar liefde onwaardig. Liefde is geen synoniem voor egoïsme. Je bouwt geen feesttent op een kerkhof.

En het begint uit te hand te lopen. Je neemt haar mee naar huis in je hoofd. Ze zit overal naast je zonder dat iemand haar kan zien. Alsof je nu samenleeft met twee vrouwen maar jij bent de enige die het weet. Je slaapt slechter en slechter, je kan je hoofd nergens meer bijhouden. Je bent geïrriteerd, afwezig, kortaangebonden. Je vermijdt de blik van je vrouw, je pretendeert veel werk te hebben. Een verrader, dat ben je.

Zelfmedelijden, de springader van de vreselijkste aanstellerij, dreigt zijn intrek te nemen bij jou. Dus op de tanden bijten, tot ze kraken. En ze kraken. God, ze kraken. Maar neen, ik geef niet toe. Nooit. Sommige keuzes zijn voor het leven. Gevoelens kies je niet, maar je kiest wel wie je kwetst.

Stil en onopvallend rouwen om een relatie die nooit heeft plaatsgehad. Wat een kloterij.

Life sucks.

Stille liefde
-----------

Als ik jou van mijn liefde zou vertellen
Zou ik je, vrees ik, helemaal verliezen.
Ik moet mij met haast niets tevreden stellen
Of je ontberen – er valt niet te kiezen.

Ik voel – als ik een blik op je mag werpen –
Geen vlinders in mijn buik maar haaientanden
En tor en wesp en kever doen een scherpe,
Massieve aanval op mijn ingewanden.

Ik voel de darmen in mijn lijf wegbranden.
Ik voel mijn lichaam duizelen en draaien.
Ik tol – en sta compleet in lichterlaaie.

Toch kan ik je niets zeggen, want één woord
En al jouw achting voor me is vermoord.
Ik gluur maar naar je hals en naar je handen.

Gerrit Komrij

filosoof · 20 maart 2009, 01:56

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Steben

Time to tell your wife...
Je zal zien dat het veel beter zal aanvoelen achteraf. Voor je het weet doe je weer speciale dingen samen. To fall in love again is de boodschap en je bent die nieuwe vlam vergeten.

Excuseer voor de directe toon en het beknopte, maar het is de enige uitweg.

I second the motion, your Honour!

Paracelsus · 20 maart 2009, 02:07

Ben niet getrouwd en heb geen kinderen, dus ik kan hier weinig over toevoegen.

Ik denk wel dat er een verschil is tussen verliefdheid welke doorgaans geestelijk en lichamelijk tergend is maar vrij oppervlakkig is, en liefde dat imho veel dieper gaat tussen twee mensen die zich al lange tijd aan elkaar bloot gegeven hebben.

Ik kan er nog meer aan toevoegen ivm een situatie waar ik me nu in bevind, maar zal dat niet doen omdat de vergelijking toch niet opgaat, om bovengenoemde reden.

Veel sterkte toegewenst, alleszins.

liberalist_NL · 20 maart 2009, 02:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Morduk

Wat een kloterij.

Je bent jarenlang samen met iemand en je settelt lekker in. Alles loopt op wieltjes, en dan gebeurt het. In the workplace. Opeens verliefd op een ander. Out of the blue.

Begon onschuldig. Goh, wat een leuke vrouw. Aangenaam om in de buurt te hebben. Mooi, lief, intelligent, elegant en aardig. Een kleine parel.

Dan begint er zich iets vast te zetten. Na verloop van tijd begin je te merken dat je haar nastaart als ze voorbij komt. Begin je dingen zo te plannen dat je ‘toevallig’ in haar buurt moet zijn. Dat je onrustig wordt als ze er een dag niet is. Dat je elke glimlach van haar koestert als een geschenk. Jarenlange zorgvuldig ontwikkelde volwassenheid d-evolueert in geen tijd terug tot puberale richtingloosheid.

Maar je kan en mag niets laten merken. Je hebt een gezin. Zij heeft ook een gezin, en wie zich zonder scrupules tussen een vrouw en haar gezin wil wurmen, toont zich meteen haar liefde onwaardig. Liefde is geen synoniem voor egoïsme. Je bouwt geen feesttent op een kerkhof.

En het begint uit te hand te lopen. Je neemt haar mee naar huis in je hoofd. Ze zit overal naast je zonder dat iemand haar kan zien. Alsof je nu samenleeft met twee vrouwen maar jij bent de enige die het weet. Je slaapt slechter en slechter, je kan je hoofd nergens meer bijhouden. Je bent geïrriteerd, afwezig, kortaangebonden. Je vermijdt de blik van je vrouw, je pretendeert veel werk te hebben. Een verrader, dat ben je.

Zelfmedelijden, de springader van de vreselijkste aanstellerij, dreigt zijn intrek te nemen bij jou. Dus op de tanden bijten, tot ze kraken. En ze kraken. God, ze kraken. Maar neen, ik geef niet toe. Nooit. Sommige keuzes zijn voor het leven. Gevoelens kies je niet, maar je kiest wel wie je kwetst.

Stil en onopvallend rouwen om een relatie die nooit heeft plaatsgehad. Wat een kloterij.

Life sucks.

Gewoon een paar keer mee rotzooien en dan kijken of je nog geïnteresseerd bent. Soms ben je dan snel genezen.

Svennies · 20 maart 2009, 02:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dajjal

Ongeacht hoe mooi en lief ze lijkt, ergens is er iemand die haar gezaag kotsbeu is.

Als je dat beseft ben je al een pak verder.

Hehe, en zeker als jij de volgende zal zijn om haar gezaag te moeten aanhoren...

Svennies · 20 maart 2009, 02:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door longhorn

Zoals een werkende mens jaarlijks conge heeft, zou een getrouwde mens jaarlijks 2 weken vrijgezel moeten zijn. Getrouwd zijn is een job en waarom daar geen verlof voor krijgen?

Om U op een ander te gaan uitsloven zeker....

Laat maar....

Ze zijn allemaal hetzelfde wéét je,ze hebben iets wat wij graag gebruiken,laat dat nét nu ons zwakke punt zijn...Ze weten het, en maken er handig gebruik van...

Vrouwen...........

liberalist_NL · 20 maart 2009, 03:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Svennies

Om U op een ander te gaan uitsloven zeker....

Laat maar....

Ze zijn allemaal hetzelfde wéét je,ze hebben iets wat wij graag gebruiken,laat dat nét nu ons zwakke punt zijn...Ze weten het, en maken er handig gebruik van...

Vrouwen...........

Jij overweegt een overstap naar het eigen geslacht?

Nelle · 20 maart 2009, 09:25

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door From_Vlaanderen

Als ik ooit tot een serieuze relatie kom gaan'k dat doen denk.
Vrouw: Ik gaan 3 weken op survival. Schaloon.

mmmh...ik denk dat ik eens met iemand een klapke moet doen

vlijmscherp · 20 maart 2009, 09:30

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Nelle

mmmh...ik denk dat ik eens met iemand een klapke moet doen

wat wil je daarmee zeggen???

Morduk · 20 maart 2009, 12:43

Het is al even aan de gang engisteren had ik even een culminatiepunt, en kwam dit er effe in één gulp uit. Ik ben IRL een man van uiterst weinig woorden, maar dit deed eigenaardig genoeg wel deugd. En de uiteenlopende reacties die ik hier lees,…dé oplossing bestaat duidelijk niet, enkel pijnlijke en minder pijnlijke keuzes.

Ach, le coup de foudre heb ik al eerder gehad, maar die verdwenen meestal sneller dan ze opkwamen. Altijd vrij gerust in geweest dat ze de vergelijking toch niet konden doorstaan, wat altijd ook bleek. Bring’em on, I couldn’t be bothered.

Maar dit…. is terra incognita, nog nooit meegemaakt. Het is niet zo maar een fantasietje, maar een soort ‘where were you my whole life’ ervaring. Nooit eerder meegemaakt dan…inderdaad… met mijn huidige vrouw.

Maar tot nu toe nog wel altijd de volledige neutraliteit kunnen bewaren. De inspanning die dat kost, man toch, thuiskomen met het afgeleefde gevoel dat je een dubbele triatlon met een zak bakstenen op je rug afgehaspeld hebt.

Ik was (en ben) ervan overtuigd dat de gevoelens voor mijn vrouw nog intact zijn. Maar als dergelijke verliefdheden toeslaan, begin je die gevoelens toch onder een microscoop te leggen. En schrik je van het resultaat. Bespeur ik daar twijfel?

Het is niet het onderdrukken van de verliefdheid op zich dat mij zo moeilijk valt. Wilskracht in het rood drijven en een uitlaatklep zoeken (in mijn geval furieus veel schrijven en Johnny Cash draaien). Ik ben al lang blij dat ik geen veroveringszuchtig generaaltje in mijn broek heb zitten die voortdurend het commando probeert over te nemen. Lijkt mij bijzonder vervelend.

De echte hel is de twijfel die het in je relatie doet sluipen. Een verliefdheid als deze roept de begindagen van je relatie op…de hele dag samen in bed blijven…uren over van alles en nog wat praten, zomaar in het wilde weg… heerlijk chaotisch-impulsieve dagen doorbrengen…samen ontbijt maken nazinderend van een heerlijk passionele nacht…die lichte tinteling die je diep vanbinnen voelt als je zachtjes tegen haar aankruipt nadat ze in slaap is gevallen, uitgeput van het lachen, praten, vrijen. Dat is voorbij en je mist het. Onvoorstelbaar hoe je dat mist.

Je zit daar al met een somtijds opflakkerend verlangen naar de oerbron van een prachtige relatie en dan kom je een vrouw tegen met wie je dat aloude gevoel terug zou kunnen herbeleven. Het lijkt alsof een nieuwe liefde zich aandient, maar deep down weet je dat het escapisme ten aanzien van de oude liefde betreft.

Maar nu moet je de grens trekken of je gaat deel uitmaken van het vandaag de dag veel te snel groeiend leger slapjanussen dat van piek naar piek wil hoppen, zonder door de dalletjes te moeten gaan. Het is nu eenmaal gemakkelijker al orerend over vrije keuze en lotsbestemmingen jezelf uit eender welke verantwoordelijkheid of plicht te lullen, dan je verlangens ondergeschikt te maken aan het geluk van iemand die zich jaren terug aan jou heeft gegeven en daarom nu eenmaal dat respect en fatsoen verdient.

Dit is mijn belofte geweest 15 jaren terug. Ik breek geen beloftes. Niet op die manier. Hoe kan je ooit nog iemand vertrouwen die zoiets doet? Wat voorbeeld geef je je kinderen?

Rationeel doorzie ik dus wel de val waar ik kan intrappen. Maar het is niet omdat je dergelijke rationaliteit tot het sluitstuk van je emoties maakt, dat het geen gat in je hart brandt, every f**king single day.

Dus ‘slaap’ ik ‘s nachts met een gebalde vuist onder mijn kussen, soms stil schreeuwend en wachtend tot de tijd heeft weg geschaafd wat ik zelf niet weg kan denken.

Het is dat of verraad plegen. Mijn keuze.

19 maart 2009, 20:28	#24
420yeahbaby Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 14 februari 2009 Locatie: The Moon Berichten: 9.136	Langs den ene kant, als ge al zorgt dat ge toevallig op haar botst tijdens het werk, ja dan voedt ge uw "verliefdheid" he... Zoiets kan direct vervliegen, maar ge moet het ni verder opzoeken dan. Aantrekkingskracht is er altijd, zelfs uw vrouwke zal er wel is mee te kampen gehad. En doe niet naïef, mensen zijn mensen en zijn soms aangetrokken tot andere mensen. maar als ge een gezin zijt, met kinderen, vind ik toch dat je voor uw gezin moet gaan. tenzij de situatie daar ondragelijk is geworden en constant in ruzie leeft. Maar toch, ik zou mijn gezin nooit de rug toekeren voor een vrouwelijke collega, noch een ander vrouw. Das mijne thuis he, mijn kind bespaar ik liever alle ellende. Enfin, mijn advies: stopt met het op te zoeken en veel succes. __________________ Onder invloed van de duivel.

19 maart 2009, 20:55	#29
longhorn Minister-President Geregistreerd: 14 juli 2005 Berichten: 5.721	Zoals een werkende mens jaarlijks conge heeft, zou een getrouwde mens jaarlijks 2 weken vrijgezel moeten zijn. Getrouwd zijn is een job en waarom daar geen verlof voor krijgen? Laatst gewijzigd door longhorn : 19 maart 2009 om 20:56.

20 maart 2009, 12:43	#40
Morduk Parlementsvoorzitter Geregistreerd: 17 februari 2005 Berichten: 2.114	Het is al even aan de gang engisteren had ik even een culminatiepunt, en kwam dit er effe in één gulp uit. Ik ben IRL een man van uiterst weinig woorden, maar dit deed eigenaardig genoeg wel deugd. En de uiteenlopende reacties die ik hier lees,…dé oplossing bestaat duidelijk niet, enkel pijnlijke en minder pijnlijke keuzes. Ach, le coup de foudre heb ik al eerder gehad, maar die verdwenen meestal sneller dan ze opkwamen. Altijd vrij gerust in geweest dat ze de vergelijking toch niet konden doorstaan, wat altijd ook bleek. Bring’em on, I couldn’t be bothered. Maar dit…. is terra incognita, nog nooit meegemaakt. Het is niet zo maar een fantasietje, maar een soort ‘where were you my whole life’ ervaring. Nooit eerder meegemaakt dan…inderdaad… met mijn huidige vrouw. Maar tot nu toe nog wel altijd de volledige neutraliteit kunnen bewaren. De inspanning die dat kost, man toch, thuiskomen met het afgeleefde gevoel dat je een dubbele triatlon met een zak bakstenen op je rug afgehaspeld hebt. Ik was (en ben) ervan overtuigd dat de gevoelens voor mijn vrouw nog intact zijn. Maar als dergelijke verliefdheden toeslaan, begin je die gevoelens toch onder een microscoop te leggen. En schrik je van het resultaat. Bespeur ik daar twijfel? Het is niet het onderdrukken van de verliefdheid op zich dat mij zo moeilijk valt. Wilskracht in het rood drijven en een uitlaatklep zoeken (in mijn geval furieus veel schrijven en Johnny Cash draaien). Ik ben al lang blij dat ik geen veroveringszuchtig generaaltje in mijn broek heb zitten die voortdurend het commando probeert over te nemen. Lijkt mij bijzonder vervelend. De echte hel is de twijfel die het in je relatie doet sluipen. Een verliefdheid als deze roept de begindagen van je relatie op…de hele dag samen in bed blijven…uren over van alles en nog wat praten, zomaar in het wilde weg… heerlijk chaotisch-impulsieve dagen doorbrengen…samen ontbijt maken nazinderend van een heerlijk passionele nacht…die lichte tinteling die je diep vanbinnen voelt als je zachtjes tegen haar aankruipt nadat ze in slaap is gevallen, uitgeput van het lachen, praten, vrijen. Dat is voorbij en je mist het. Onvoorstelbaar hoe je dat mist. Je zit daar al met een somtijds opflakkerend verlangen naar de oerbron van een prachtige relatie en dan kom je een vrouw tegen met wie je dat aloude gevoel terug zou kunnen herbeleven. Het lijkt alsof een nieuwe liefde zich aandient, maar deep down weet je dat het escapisme ten aanzien van de oude liefde betreft. Maar nu moet je de grens trekken of je gaat deel uitmaken van het vandaag de dag veel te snel groeiend leger slapjanussen dat van piek naar piek wil hoppen, zonder door de dalletjes te moeten gaan. Het is nu eenmaal gemakkelijker al orerend over vrije keuze en lotsbestemmingen jezelf uit eender welke verantwoordelijkheid of plicht te lullen, dan je verlangens ondergeschikt te maken aan het geluk van iemand die zich jaren terug aan jou heeft gegeven en daarom nu eenmaal dat respect en fatsoen verdient. Dit is mijn belofte geweest 15 jaren terug. Ik breek geen beloftes. Niet op die manier. Hoe kan je ooit nog iemand vertrouwen die zoiets doet? Wat voorbeeld geef je je kinderen? Rationeel doorzie ik dus wel de val waar ik kan intrappen. Maar het is niet omdat je dergelijke rationaliteit tot het sluitstuk van je emoties maakt, dat het geen gat in je hart brandt, every f**king single day. Dus ‘slaap’ ik ‘s nachts met een gebalde vuist onder mijn kussen, soms stil schreeuwend en wachtend tot de tijd heeft weg geschaafd wat ik zelf niet weg kan denken. Het is dat of verraad plegen. Mijn keuze. __________________ 'T

20 maart 2009, 02:07	#33
Paracelsus Minister Geregistreerd: 3 augustus 2005 Locatie: bij de meisjes van Mokroje Berichten: 3.104	Ben niet getrouwd en heb geen kinderen, dus ik kan hier weinig over toevoegen. Ik denk wel dat er een verschil is tussen verliefdheid welke doorgaans geestelijk en lichamelijk tergend is maar vrij oppervlakkig is, en liefde dat imho veel dieper gaat tussen twee mensen die zich al lange tijd aan elkaar bloot gegeven hebben. Ik kan er nog meer aan toevoegen ivm een situatie waar ik me nu in bevind, maar zal dat niet doen omdat de vergelijking toch niet opgaat, om bovengenoemde reden. Veel sterkte toegewenst, alleszins.