Abortus na 14 weken zwangerschap

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Homo's (m) hebben dit voordeel nooit over het leven van eigen kinderen te moeten oordelen.

Fout.

[toccata]

Oorspronkelijk geplaatst door Vette Pois(s)on

Dit is echt een van de allermoeilijkste vragen die ik hier ooit gepost heb gezien.

²
mijn antwoord: ik weet het niet

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door manta

Ik vraag me af of die artsen wel zekerheid hebben of diezelfde vrouwen het mentaal wel aankunnen om voor de rest van hun leven die gebeurtenis met zich mee te dragen ...
Hoeveel zijn er niet die er spijt van krijgen of die gebukt gaan onder depressies (of erger , zelfmoord overwegen of plegen) omdat ze het schuldgevoel niet aankunnen ???

Lucie van Crombrugge (Gents abortuscentrum) zegt klaar en duidelijk dat ze vooral wordt gecontacteerd door vrouwelijke artsen. Zou het dan niet kunnen dat vrouwen op het vlak van abortus solidair worden of zijn, eensgezind, en de mening van mannelijke partners en artsen van ondergeschikt belang vinden ?

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Fout.

Vertel.

[Andro]

Oorspronkelijk geplaatst door manta

Zoals bij elk abortusdraadje krijg ik ook hier weer de beelden uit de film " The silent scream" voor m'n ogen ...

Gemaakt door Bernard Nathanson katholiek pro-life activist.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Vertel.

Homo =/= onvruchtbaar. Da's toch niet zo ingewikkeld?

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Homo =/= onvruchtbaar. Da's toch niet zo ingewikkeld?

Raf, jonge, ben je zo of ben je van kwaaie wil, of is het je om de aandacht te doen ? Onvruchtbaar pardon ?

Daar gaat het ook niet om. Je kan evengoed homo zijn, een vaste relatie hebben, en toch ergens een ei hebben gelegd. Stel je in de plaats van de moeder terwijl vake ondertussen onder de lakens ligt met een vriend (hypothetisch).

Ondertussen worden er twee vragen gesteld:

1. Kan abortus na 14 weken zwangerschap ?

2. In hoeverre is de mening van de leverancier van zaadcellen belangrijk ?

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Ik zou geen onschuldig kind doden om zelf in leven te kunnen blijven. Nee.

Paulus.

Je bent dan ook geen vrouw en hoeft de keuze niet te maken, en keuze die trouwens vaak niet los staat van mannen die bij de wetenschap dat een vrouw zwanger is onmiddellijk hebben aangegeven niet voor de moeder en nog minder voor het kind te willen zorgen.
Vaak is ook de houding van de vader een reden tot abortus omdat vrouwen emotioneel, en fin de draagkracht missen nog een kind erbij groot te brengen,en soms is abortus de beste beslissing, bij vrouwen die om veel redenen weten gewoon niet in staat te zijn om voor het kind behoorlijk te kunen zorgen...beter dat dan onder een struik het kind te laten creperen in een park!

[Marker]

Vreselijk moeilijke vraag.
Ik zou zeggen laat individuele omstandigheden doorwegen, maar laat die niet te ver gaan.


Mijn eerste voorkeur zou zijn: zwangerschapspreventie.

Condoomgebruik en pilgebruik zijn zo veralgemeend. Hoe is het mogelijk dat men er toch nog in slaagt ongewenst zwanger te worden?
Indien het gaat om te weinig kennis of verzaken aan het gebruik van deze middelen (maw een beetje verantwoordelijkheidszin) vraag ik me af hoe deze mensen de verantwoordelijkheid kunnen dragen voor een kind. Hiermee wil ik niet zeggen dat dan maar tot abortus moet worden overgegaan, ook al is het kind 8 maand en 30 dagen. Alsjeblieft niet.

Het kan ook dat de voorbehoedsmiddelen niet werkten.

Of wil men misschien aborteren omdat de relatie ondertussen niet meer zo goed loopt ? De vrouw nog niet klaar is voor een kind omdat ze nog eerst aan haar carriëre wil werken? De vrouw nog te jong is en nog wil genieten van het leven en haar nog 'orginele' lichaam (bv modellencarriëre)?... Mag men dan overgaan tot abortus? Een ongelukje wat de ouders niet mogen weten? Misschien is het van een 'verkeerde' partner? Mag dit dan, ook na 12-weken?
Wat met mensen die al voor de derde keer de abortuskliniek komen binnenwandelen?

Begin maar eens te antwoorden op dit soort vragen.
Ik zou mezelf al snel afvragen hoe goed een moeder kan zijn indien ze besloten heeft dat ze het kind niet wil en wat voor een toekomst het kind bijgevolg zal krijgen.
Ik kan enkel maar hopen dat abortus niet als volgt gaat: je belt naar een kliniek, maakt een afspraak, laat het gebeuren en wandelt buiten. Ik hoop vooral dat de begeleiding voor de keuze zéér goed is zodat de keuze heel weloverwogen gebeurd. En dat dit ook geldt voor de begeleiding na. Om te voorkomen dat de vrouw psychische problemen krijgt, maar zeker ook om te voorkomen dat ze binnenkort weer, of een vriendin van haar, op de stoep staat. Niet iedereen hanteert dezelfde ethische waardes.

Ik kan me dan weer situaties bedenken waarin abortus opportuun lijkt:
Wat als je pas na de twaalfde week ontdekt zwanger te zijn, door bijvoorbeeld een verkrachting. Fysiek bijna onmogelijk. Maar je weet maar nooit. Misschien wijt men de afwezigheid van menarche aan pilgebruik, of andere. Want de pil is niet altijd waterdicht.
Of ondertussen blijkt dat je ziek bent, of het kind, of je partner. Waardoor je vreest dat je er niet tegoei voor zal kunnen zorgen.

Oorspronkelijk geplaatst door manta

Ik vraag me af of die artsen wel zekerheid hebben of diezelfde vrouwen het mentaal wel aankunnen om voor de rest van hun leven die gebeurtenis met zich mee te dragen ...
Hoeveel zijn er niet die er spijt van krijgen of die gebukt gaan onder depressies (of erger , zelfmoord overwegen of plegen) omdat ze het schuldgevoel niet aankunnen ???

Studies zouden een interessant licht kunnen werpen op deze vraag.

Ik vraag me zelf eigenlijk eerder af of mensen die ervoor kiezen het leven van een ongeboren kind te laten eindigen, mentaal wel in staat zijn om indien dat niet gebeurt voor dit kind te zorgen.
Hoe is het om levenslang gebonden te zijn aan een kind dat je eigenlijk niet wou/wil? Wat kunnen de gevolgen zijn voor dat kind?
Is de kans dan niet reëel dat er meer 'vondelingen' zullen worden gevonden?
Soms zijn er namelijk mensen die een kind ècht niet willen.
Helaas zijn er ook soms mensen die labiel zijn en onder druk van de omgeving het kind laten weghalen.

De vraag is dus:
wat is het slechtste voor de mentale gezondheid van de moeder:
een ongewenste zwangerschap uitdragen en een ongewenst kind krijgen (en hoe zit het dan met de mentale gezondheid van dit kind, later?) vs de zwangerschap afbreken.

[Flanelcondoom]

Kinderen kan men opnieuw aanmaken indien nodig. Een nieuw volledig leven, eens kapot door een ongewenst kind, niet.

Minder naar disneyfilms kijken, emotionelen.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Raf, jonge, ben je zo of ben je van kwaaie wil, of is het je om de aandacht te doen ? Onvruchtbaar pardon ?

Wat zit je hier dan weer uit je nek te lullen dat "homo's (M) voordeel hebben nooit over het leven van eigen kinderen te moeten oordelen"?

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Daar gaat het ook niet om. Je kan evengoed homo zijn, een vaste relatie hebben, en toch ergens een ei hebben gelegd. Stel je in de plaats van de moeder terwijl vake ondertussen onder de lakens ligt met een vriend (hypothetisch).

En als hetero kan je geen vaste relatie hebben en ondertussen met iemand anders onder de lakens liggen, of wat? Wat kom je hier met homo's (M) aanzetten? Dat is in deze discussie op geen enkele manier relevant, maar toch kan je het niet laten even na te trappen naar de homo's (M).

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Ondertussen worden er twee vragen gesteld:

1. Kan abortus na 14 weken zwangerschap ?

Natuurlijk kan dat.

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

2. In hoeverre is de mening van de leverancier van zaadcellen belangrijk ?

Niet. Zelfs niet een klein beetje. Het is een beslissing die alleen de moeder toekomt.

[Paulus]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Vertel.

Je moet zeggen dat homoseksuelen-geen-kinderen-kunnen-hebben-met-elkaar-binnen-hun-relatie.

Anders blijft ie maar om de pot draaien dan homo's niet onvruchtbaar zijn en zo, terwijl hij maar al te best weet wat je bedoeld.

Ik weet het. Kinderachtig. Maar 't Is zo.
Komt uit één of ander frustratie denk ik.

Paulus.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Je moet zeggen dat homoseksuelen geen kinderen kunnen hebben met elkaar binnen hun relatie.

Anders blijft ie maar om de pot draaien dan homo's niet onvruchtbaar zijn en zo, terwijl hij maar al te best weet wat je bedoeld.

Ik weet het. Kinderachtig. Maar 't Is zo.

Paulus.

Bedoelt, Paulus.

En je hebt weer totaal niet begrepen waar Rudy het over had. Als hij namelijk bedoelde dat vaders niet betrokken zijn bij een eventuele beslissing over abortus, dan speelt de seksuele geaardheid van die vader in het geheel geen rol. Homo-mannen kunnen namelijk ook even goed biologische vaders zijn als hetero-mannen. De opmerking van Rudy was derhalve niet alleen irrelevant, maar bovendien ook ongepast.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door manta

Ik vraag me af of die artsen wel zekerheid hebben of diezelfde vrouwen het mentaal wel aankunnen om voor de rest van hun leven die gebeurtenis met zich mee te dragen ...
Hoeveel zijn er niet die er spijt van krijgen of die gebukt gaan onder depressies (of erger , zelfmoord overwegen of plegen) omdat ze het schuldgevoel niet aankunnen ???

U ooit al afgevraagd hoe verstoten, ongewenste, incestueus verwekte, zwaar gehandicapte kinderen zich mentaal voelen?

[Paulus]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Bedoelt, Paulus.

En je hebt weer totaal niet begrepen waar Rudy het over had. Als hij namelijk bedoelde dat vaders niet betrokken zijn bij een eventuele beslissing over abortus, dan speelt de seksuele geaardheid van die vader in het geheel geen rol. Homo-mannen kunnen namelijk ook even goed biologische vaders zijn als hetero-mannen. De opmerking van Rudy was derhalve niet alleen irrelevant, maar bovendien ook ongepast.

Ja ja , maar het is toch zo dat men aan u moet zeggen dat:

"homoseksuelen-geen-kinderen-kunnen-hebben-met-elkaar-binnen-hun-relatie"


Want anders blijf je maar door drammen dat homofielen weldegelijk kinderen kunnen krijgen en niet onvruchtbaar zijn enz...enz...

terwijl je maar al te goed weet wat er bedoeld wordt.


Deze kinderachtigheid doe je telkens weer met iedereen die zegt dat homoseksuelen geen kinderen kunnen krijgen.

Paulus.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Marker

Vreselijk moeilijke vraag.

Ik zou zeggen laat individuele omstandigheden doorwegen, maar laat die niet te ver gaan.


Mijn eerste voorkeur zou zijn: zwangerschapspreventie.

Condoomgebruik en pilgebruik (...)

Marker.

Je hebt gelijk indien je je richt tot een marginaal publiek dat niet eens op de hoogte is van een vruchtbaarheidscyclus.

Wat als de cyclus van die verstandige vrouw van pakweg een 40-tal jaren oud plots om een of andere reden wordt dooreengeschud, door een beetje stress, een conceptie bijgevolg ?

Welke man zal zich minstens gedeeltelijk verantwoordelijk voelen ?

Marker, het is ondertussen duidelijk dat het in onze contreien geen kwestie meer is van campagnes voor preventies. Eerder: hoe gaan we om met een ongelukje ?

En zoals Lucie zegt: "gelukkig bestaat er nog zoiets als een morning-after pil, want tienermeiden durven al eens hun dagelijkse pil te vergeten zonder zich van enig consequentie bewust te zijn".

En dan ?

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Bedoelt, Paulus.

Stop daar eens mee.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Paulus. En je hebt weer totaal niet begrepen waar Rudy het over had. Als hij namelijk bedoelde dat vaders niet betrokken zijn bij een eventuele beslissing over abortus, dan speelt de seksuele geaardheid van die vader in het geheel geen rol. Homo-mannen kunnen namelijk ook even goed biologische vaders zijn als hetero-mannen. De opmerking van Rudy was derhalve niet alleen irrelevant, maar bovendien ook ongepast.

Beschouw het als ongepast. Maar lees dan ook eens de reactie van Alice, enkele postings hiervoor. Het standpunt "baas in eigen buik" is nog steeds van toepassing. Laat staan dat mannen een mening wordt gevraagd.

[manta]

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

U ooit al afgevraagd hoe verstoten, ongewenste, incestueus verwekte, zich mentaal voelen?

Ja hoor , en voor zover ik weet zijn de meesten net als alle andere kinderen .
Het enige dat zij tegen kunnen hebben is dat de ouders hen gaan behandelen als het resultaat van iets in het verleden en niet als kind ...
Het zijn de ouders (of moeder ) die meestal problemen hebben met de verwekking van dat kind (soms wel te begrijpen) en het gaan afreageren op die kleine (wat dus niet goed is) . Kinderen hebben geen probleem met het "er zijn" , meestal de ouders wel ...

zwaar gehandicapte kinderen

Met zwaar lichamelijk gehandicapte kinderen heb ik weinig ervaring maar degenen die ik ken hebben erg goed leren leven met hun handicap en lijken me soms zelfs gelukkiger dan kinderen zonder handicap ...

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Stop daar eens mee.

Pardon? Sinds wanneer heb jij het hier voor het zeggen?