Natuurlijk is vrijheid een illusie. Alleen reeds door je genen word je in een bepaalde richting gestuurd. En dan nogmaals een keer door de plaats waar je wieg staat.

Mieke Van Hecke pleit voor toetsing islamlessen


Een terechte lezersbrief, vandaag (1 september) in het Belang van Limburg

Hoe katholieken en het katholiek onderwijs kunnen draaien wanneer het in hun kraam past.

Auteur: M. A., Maaseik

Vele decennia lang werden de Rijksscholen, door de inrichters van het Katholiek Onderwijs, als verderfelijke scholen afgeschilderd,omdat men er ,naast het Godsdienst- onderricht,ook het vak Zedenleer durfden ondewijzen,. Bij huisbezoeken van de leerkrachten uit het Rijksonderwijs(Gemeenschapsonderwijs) kregen deze daarom ,nog op vele plaatsen kwaad , de deuren voor hun neus dichtgegooid. Gaat men dit nu ook zo doen ,met de leerkrachten uit het Katholiek Onderwijs ,omdat men in dat Onderwijsnet ,de leer van de Islam kan volgen ? Hoe zouden nu de huidige inrichters van het Katholiek Onderwijs terugdenken,over hun voorgangers ? De tijden kunnen toch snel veranderen.

Een waarheid als een koe.

Het Rijks- en het Stedelijk Onderwijs werd door de inrichters van het Kotholiek Onderwijs ook nog afgeschilderd als minderwaardig. Wie naar zo'n school ging zou het nooit ver schoppen.

Waarom is vrijheid een illusie? Hoe wordt vrijheid door mijn genen in een bepaalde richting gestuurd? Waarom is een illusie verbonden aan de plaats waar mijn wieg stond?

Als u dat niet snapt, dan wordt het natuurlijk moeilijk.

Ik zal voor u een simpel voorbeeld bedenken. En dat is het volgende.

De hond gaat wandelen met zijn baas. De hond loopt aan de leiband. In het open veld laat de baas de hond los. De hond rent gek van blijdschap over het veld. Hij denkt dat hij vrij is. Neen hij is het niet. Hij is evenzeer onvrij (als hond)als toen hij aan de leiband liep (hij blijft afhankelijk van zijn baas, hij moet terug naar zijn baas, hij mag zich niet te ver verwijderen van zijn baas, enz, enz. Hij heeft gewoon de illusie dat hij vrij is. En zo is het ook met mensen.

Je begrijpt iets niet. Honden schikken zich vrijwillig naar mensen, want ze zouden ze - en dat gebeurt soms ook - zo ernstig kunnen verwonden.

In jouw verhaaltje zou eender welke relatie afgedaan worden als een afwezigheid van vrijheid. Je vergeet echter het voluntarisme van het contract en de eigen voorkeur (de hond blijft namelijk bij de baas omdat hij dat de beste omstandigheid vindt).

waar heeft zij het over Arabisch?

Maa mensen doen hetzelfde als honden. Alleen ze praten zichzelf de illusie aan dat ze het niet doen zoals de honden of een ander dier. Iedereen conformeert zich naar zijn genen (is van moeten) en conformeert zich naar zijn milieu (of zet zich af tegen zijn milieu, maar dan wordt men natuurlijk evenzeer geconditioneerd door zijn milieu). Van het ogenblik dat men geconditioneerd wordt, is de vrijheid zoek. Binnen een heel beperkt kader kan men kiezen, ja dat is zo. Zoals de hond ook kan kiezen binnen een zeer restrikt kader.

Dat volontarisme van u wordt ons aangepraat. Onze maatschappij en onze moraal is gesteund op 'verantwoordelijkheid', geschraagd op de vrije wil. Meer en meer wordt het duidelijk door de wetenschap dat er niet zoveel overblijft van de 'vrije wil'. Maar de doorsnee mens wil daar niets van weten. Men hoort dit niet zo graag. En onze maatschappij kan ook moeilijk functioneren indien er geen eigen verantwoordelijkheid is. Dat is evident.

Dergelijk argument is niet zo aan mij besteed. Het doet me denken aan discussies met Mohammed's volgelingen die ook telkens weer zeggen dat men "het" niet begrijpt, terwijl zij het licht duidelijk gezien hebben. :-D

De hond mag voor een andere zorgleverancier kiezen, of de voorkeur geven aan het leven als straathond?

Basy Lys;2897864]

[/quote]

Een geweldig argument moet ik zeggen. Weinig keuze dus.

Dat was de grondslag van wat ik zei, ja. En nu je weerlegging, dat vrijheid een illusie is? Want heel je uitleg, dat conditionering (bv. opvoeding) zorgt dat men geen vrijheid heeft, houdt niet echt steek.

Iemand gisteren de 'boodschap van algemeen nut' gezien op Canvas? Een hoop kids die 'karaoké-gewijs' zingen dat je niet vroeg genoeg naar de kleuterklas kan gaan want je leert er knippen, plakken en NEDERLANDS! Rarara...voor welke doelgroep zou dat filmpje gemaakt zijn? En zouden die naar Canvas kijken? Of hopen ze dat ze het toevallig zien tijdens het zappen? Als dat geen weggegooid geld is :roll:

ze kunnen het moeilijk op Al-Jazeera laten uitzenden hé Laya. Maar je hebt gelijk: vermits de doelgroep niet mag vernoemd worden (zou discriminerend zijn) en de doelgroep niet bereikbaar meent te moeten zijn (heimweeschotels) wordt het inderdaad lastig.

Bovendien zijn het nèt die mensen die géén nederlandstalige zenders bekijken, die hun kinderen net niet naar de kleuterklas sturen.

Marij Uijt den Bogaard pleegde er een stukje over een tijdje geleden:

Uit het Leven Gegrepen: Hier Spreekt Men Nederlands?

From the desk of Marij Uijt den Bogaard on Wed, 2007-08-15 19:17

Ze glimlacht en zegt “Natuurlijk ben ik blij dat mijn dochter naar de kinderopvang kan, maar er is ook een nadeel aan, ze leert er Vlaams!”
Verbaasd kijk ik mijn collega, jonge moeder met dochtertje aan. We drinken even samen een kop thee, en zoals bij vrouwelijke collega’s vaak gebeurt zijn de kinderen het gespreksonderwerp. Mijn collega, van Turkse origine, groeide zelf als kind in Vlaanderen op, Turkije is het land van haar ouders wat ze kent van vakantie, maar toch ziet ze het als een probleem dat haar tweejarig dochtertje thuis de Nederlandse woordjes herhaalt die haar met veel geduld in de kinderopvang worden aangeleerd.

“Maar wil je dan niet graag dat je dochter Vlaams leert?” vraag ik, “dat is toch goed als ze straks naar de kleuterschool gaat?” Maar daarmee is mijn collega het niet eens. Voor haar is het vanzelfsprekend dat je als ouder een kind eerst Turks leert. Pas daarna, eenmaal het Turks goed gesproken wordt, komt het Nederlands aan de beurt. “Daar zorgt de school wel voor,” zegt mijn collega.

De inspanning die de kinderopvang levert om peuters al wat Nederlands bij te brengen, wordt thuis tegengewerkt ten voordele van de taalontwikkeling in het Turks. Omdat dit, en niet het Nederlands, bepaalt wie je bent, waartoe je behoort.

Nieuwsgierig als ik ben, vraag ik naar de reden. Mijn collega beheerst zelf het Nederlands goed. Haar man, vijf jaar geleden uit Turkije gekomen, nog steeds niet. Je zou denken dat juist Nederlands spreken, ook thuis, mogelijkheden schept voor haar man die geen werk vindt omdat hij “geen Vlaams spreekt” en voor haar dochtertje die over zes maanden in de kleuterschool terechtkomt.

“Maar het Turks,” zo wordt me uitgelegd, “maakt deel uit van de identiteit, daarom is het van belang kinderen eerst Turks te leren, en geen Vlaams. Bovendien is het de taal van familie, ooms en tantes, van hun kranten en televisie, van winkels en moskee, Vlaams wordt eigenlijk door Turken onderling amper gesproken, zo houden we onze identiteit in Vlaanderen levend,” licht mijn collega toe.

Natuurlijk is er niets op tegen dat mensen trots zijn en willen blijven op hun origine, maar wat als dit “gewoontes” meebrengt die de samenleving klauwen met geld kost? Want de zienswijze van mijn collega is niet marginaal, in de meeste Turkse en ook Marokkaanse gezinnen wordt taal als onderdeel gezien van identiteit en kinderen bewust niet in het Nederlands opgevoed. De gevolgen, slechte start op school, uitval bij het middelbaar en zonder diploma aan de arbeidsmarkt, worden nooit hiermee in verband gebracht, en dat is vreemd want het lijkt me logisch dat er verband bestaat tussen taalontwikkeling en leerproblemen.

LEES VOORAL VERDER