In de plaats van Aristoteles 'onbewogen beweger' wat een streven is naar houvast neig ik meer naar Heraclitus visie dat alles een continuïteit is van beweging of verandering. Niets in onze wereld is voortdurend, alles verandert steeds. De mens heeft altijd in iets stabiels willen geloven, dat blijvend is. Maar Heraclitus zegt ons dat zoiets niet bestaat. De wet van het leven en het universum is verandering, en die wet heerst overal.

Maar zelfs Heracleitos zou moeten erkennen dat op zijn minst de wet van verandering onveranderlijk is, met andere woorden dat er wel degelijk zaken bestaan die nooit veranderen. In feite is de uitspraak πἀντα ῥεῖ (alles vloeit) dus een interne contradictie, vermits het fenomeen van het vloeien zelf niet wegvloeit.

Het klopt trouwens dat een heel groot deel van de menselijke cultuurgeschiedenis beschouwd kan worden als een poging om onveranderlijkheid te introduceren in een immer veranderlijke kosmos, o.a. door rituelen, godsdienst en filosofie.

Sofisme.
Onveranderlijk en veranderlijk slaan niet op hetzelfde nivoo.

Mogelijk, in het OT wordt abortus zelfs opgelegd bij vermoeden van ontrouw (Num 5:11-21) en verder is het respect voor geboren en ongeboren leven ver zoek in het OT. (ik kwam nog niemand tegen die me een specifiek verbod uit het NT kon citeren)Voor het Vaticaan ea christenen dus niet. Interessant, weeral iets bijgeleerd. :-)

In plaats van onveranderlijkheid kan men ook de term constante of continuïteit gebruiken. Onveranderlijkheid van de verandering is geen paradox maar is het enigste dat wij kennen dat een historische continuïteit heeft. Of in andere woorden zoek uw houvast in het houvastloze! :?

Kunnen we niet simpel besluiten dat deze gedachten voor de mens, op dit ogenblik, te hoog gegrepen zijn en dat derhalve ieder mogelijk besluit omtrent deze materie momenteel voorbarig is.

Mij lijken godsgedachten eerder te laag gegrepen.
Onzin, fantasieën, wanen, etc. zijn zo absurd dat je denken erdoor geblokkeerd kan raken.
Wat niet bestaat, kan ook niet begrepen worden.
Wat in het hoofd van een psychiatrisch patiënt omgaat, is vaak ook onbegrijpbaar.

Ja, eigenlijk wel.
Maar het thema leent zich tot boeiende filosofische discussie's.

Dit is een redenatie van het type "iets kan alleen uit iets ingewikkelders ontstaan, dus moet alles door een almachtige god gemaakt zijn" Wat mensen die dat zeggen graag vergeten is dat je dan het ontstaan van een almachtige god moet verklaren, wat volgens hun eigen idee nog veel lstiger is. Dat geldt hier ook. Je verzint een superenergetische eerste beweger, maar je kan geen wetenschappelijke eigenschappen aan die beweger toedichten die ervoor zorgen dat er niet nog een eerdere beweger nodig is. Persoonlijk vindt ik dit godsbewijs eerder wijzen naar een soort van oerknal, waarvoor er misschien wel helemaal geen ruimte, tijd en beweging waren. Dat past beter in het geschetste beeld dan een superman. Bij dit soort redeneringen gaat op dat de aanname fout is, of dat deze ook voor god zou gelden. Beweren dat je aanname correct is maar dat god, eenhoorns en kaboutertjes zich daar door middel van magie aan kunnen onttrekken is een beetje een opt-out eerlijk gezegd.

Het lijkt wel een bewering uit een Monty Python sketch,... maar voor de gemiddelde middeleeuwer was dit natuurlijk een Aha erlebenis, ... De meeste wetten van de fysica moesten immers nog uitgevonden worden...

Wel straf dat die middeleeuwers toen al, verder dachten dan de huidige anti abortus lobby, ... Ze moeten daar toen dus al ontdekt hebben dat er bestaande stappen waren in de ontwikkeling... ongetwijfeld na een hele boel foetussen opengesneden te hebben...

Ik dacht net hetzelfde, eigenlijk, ... misschien is de constante op die continuiteit trouwens wel het feit dat ook die constante, ook ooit zal veranderen.

Ik denk net dat je het eerder moet omdraaien, ...

De middeleeuwse mens wist zo goed als niks, ze hadden enkel een beeld van God dat hun enige houvast gaf...

Ga aan een middeleeuwer maar eens uitleggen dat er niks was dat ontplofte... zelf de term ontploffen zou al vreemd zijn voor die persoon in kwestie.

Dus was het absoluut noodzakelijk dat beeld te verstevigen, deze grote denkers , zorden daar voor, ... het is op zich al frapant dat er blijkbaar toch al waren die al verder dachten dan hun neus lang was.

Bovendien mogen we niet vergeten dat een gedachte die tegen het geloof inging ketters was. Strafbaar met het vuur, niet om u pijn te doen, nee om u te louteren van deze onfrisse gedachte...

Een middeleeuwer die het tegendeel wou gaan bewijzen moest niet alleen revolutionair out of the box denken, hij moest bovendien nog zelfmoordneiginen hebben ook.

En waarom zou god geen blauwe bos stoofprei kunnen zijn?
En waarom zou de heilige geest geen binnenstebuitengedraaid dwergeverzwijn zijn?
En waarom zouden kaboutertjes 's nachts niet door de woonkamer huppelen?
En waarom...

Dit is geen serieuze reactie denk ik. Het concept God houdt in dat Hij boven alles verheven is. Dus hij kan geen onnozele geest, gedaante en vorm hebben.

Niet minder serieus als de idee als zou god als contradictie perfect mogelijk zijn.

Het concept god houdt in dat hij blauw is en de vrom heeft van een stoofprei.

Waarom zou jou concept aannemelijker zijn dan het mijne?

Omdat het concept uit nood geboren is en niet voor de grap.

Carl Sagan over het cosmological argument:

Mijn concept is evengoed uit nood geboren. Ik probeer u immers ergens van te overtuigen.

Het gaat er om dat u zichzelf van iets zou willen overtuigen, en dat lijkt mij niet het geval met de suggestie die u deed. Dus denk ik dat deze niet uit (existentiële) nood geboren was.